კოცნა...თვალი გავახილე და ჩემს წინ მისი ბაგეები დავინახე.ისინი გაშეშებული იყო...მე მომშტერებოდა ამირანი და იღიმოდა...
-ეს შეცდომაა...-დაბალ ხმაზე ჩავილაპარაკე.
-არაა.
-რატომ? ყველას ასე კოცნი?
-აღიარე,რომ მოგეწონა..უბრალოდ აღიარე..
-არა!-კარებისკენ ვანიშნე.
-რა ლამაზად გამოიყურები..ეს შენთვის არ მითქვამს? უნდა წავიდეთ..ვიცი,რომ მელოდებოდი..-იღიმოდა,ისე ახლოს იყო,რომ სუნთქვა მეკროდა...არ მესმოდა რა უნდოდა ჩემთან,მაგრამ მაინც ვყვებოდი თამაშში.
-ეს თამაშია?
-რა არ მოგწონს?-მაცდურად გამომხედა და ხელი ჩამავლო.
-სად მივდივართ?
-მაშინ არ გაინტერესებდა არა,როცა ასე იცვამდი...და ეწყობოდი?
-არა-გავაქნიე თავი და საკუთარ პასუხზე თავადვე გამეღიმა.
-ულამაზესი ხარ....უსასურველესი..
-გეყო..-კარებისკენ წავედი.
***
-ვარდის ფურცლები..სად ვართ ნეტა?-თვალებიდან სახვევი მომხსნა.
-ჩემი სახლია..-ღიმილით შემომხედა და ხელი წელზე შემომხვია.
-რა? აქ რა გვინდა?-ანერვიულებულმა ვკითხე.
-ვახშამი მოგიმზადე,ქრისტ..
-ლამაზია...-გაფართოებული თვალებით შევხედე გარემოს და მთელ სხეულში სასიამოვნო განცდამ დამიარა.
-ხელს წელზე ნუ მხვევ!-კატოგორიულად ვუთხარი.
-რატომ?
-რა გჭირს?-გაკვირვებულმა შევხედე.
-შენს საყვარელ საქმროს ჩემი ვალი ჰქონდა...აი,საიდან გეცნობი..პატარავ!-ბოლო სიტყვა ვნებიანად წარმოთქვა და ჩემს ტუჩებისკენ წამოიწა.
-რა?-შოკში ვიყავი და საუბარიც კი მიჭირდა.
-რაც გაიგე,ის..-ისევ ჩაიღიმა.უკან გავხტი,არ მინდოდა მისი ტუჩები შემხებოდა..გამახსენდა ის დღეები,როცა მასზე ვფიქრობდი და გული ჩამწყდა..
-არამზადავ!-სასოწარკვეთა შემპარვოდა ხმაში.
-რაო..რაო..თუ არ გადაიხდი,მაშინ..
-რას იზამ? მომკლავ?-თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი..ვერც იმაზე ვფიქრობდი,რომ მას შეეძლო რამე დაეშავებინა,შეეძლო გავემწარებინე.
-დასაწყისისთვის...შენც იცი,რას ვიზამ..-ტუჩები ბაგეებთან ახლოს მომიტანა..
-წადი შენი..-ხელი ვკარი ამირანს და უკან გავიწიე..
-ფული არ გაქვს? ეს საკმაოდ სოლიდური თანხაა 200 ათასი დოლარი..დიახ,ვიცი,რომ არ გაქვს,მაგრამ შენს სექსუალურ მინისტრს ექნება..
-ამდენი? ის არ დამიმალავდა..
-გიმალავდა..არ უნდოდა გენერვიულა.ხოდა რას იზამ?
-ამდენი...წარმოდგენა არ მაქვს სად უნდა ვიშოვო..
-იშოვი,ლამაზო...
-თავი გამანებე,გთხოვ..-ხმა დამილბა..აღარ მინდოდა წინააღმდეგობის გაწეავ ან უბრალოდ არ შემეძლო..
-მის მშობლებს კონტატები აქვთ და მათთან მეშინია..შენ კი..
-ლაჩარო!-საშინლად მაღიზიანებდა მისი თითოეული მოქმედება.
-დაურეკე კახას..
-ის არაა ვალდებული,ვერ ვთხოვ..მერე როგორ გავისტუმრო..-ცრემლები გადმომცვივდა თვალებიდან.
-სამი დღე გაქვს..მოიფიქრე...
მთელი სამი დღე დეპრესიაში გავატარე..არ ვიცოდი რა მეფიქრა,რა მინდოდა,რა შემეძლო..ჩემი სახლი ბანკში რომ ჩამედო და ვალი ამეღო არ მინდოდა..ეს სახლში ერთად შევიძინეთ და მას მახსენებდა..მერე როგორ უნდა გამესტუმრებინა ამდენი..მერე..უბრალოდ არ ვიცოდი რას მომემოქმედა,მეშინოდა,ვტიროდი..მთელი სამი დღე პირი არაფრისთვის დამიკარებია,მისი ხელით მოტანილი წყალიც კი არ მინდოდა...პირი მიშრებოდა და ვხურდი..ვიფიტებოდი,სხეული აღარ მემორჩილებოდა..ფეხზე ადგომაც კი მიჭირდა..ვიცოდი,რომ წყლის გარეშე დიდ ხანს ვეღარ გავძლებდი,მაგრამ მაინც არ მინდოდა დამელია...არ მინდოდა,უბრალოდ არ მინდოდა..მეტი არაფერი ვიცოდი..
***
-მოიფიქრე?-შემოვიდა და მკაცრად შემომხედა..იცინოდა და ბედნიერი იყო ჩემი ტანჯვით.
-უნამუსო ხარ..შენნაირ არაკაცს არაფერს...-ხმა გამიწყდა,რადგან მის ხელს ვგრძნობდი ნიკაპზე..გონს ვკარგავდი..შემცივდა,საშინლად შემცივდა.
-რაო ..რაო..
-არაცივილური ნაგავი ხარ!
-ძალა ისევ შემოგრჩა..-ჩემი სიმწრით ხარობდა.
-ხელი გამიშვი..კახას ნომერი,იცი?-საქმიანი გამომეტყველება მესროდა.
-რაო? რაო?
-მე ვიცი..დარეკავ და..
-უბრალოდ გამიშვი..
-დარეკაც..
-არ შემიძლია.
-დარეკაც..
-არა!
***
შუა ღამე იყო,როცა თავი მისკდებოდა..ისე ცუდად ვიყავი,რომ საკუთარი სახელიც კი არ მახსოვდა...უიმედობამ გადამაწყვეტინა,რომ კახასთვის დამერეკა.
-ამირან...-უკანასკნელი ენერგია მისი სახელის დაძახებისას დავხარჯე და შემდეგ მკვდარივით მივეგდე.
-ჰეი..საწყალო...გეჭამა მაინც ან დაგელია..რას გავხარ..ნეტა განახა შენი თავი..
-დავურეკავ.
-დანებდა გოგო..-ირონიულად ჩაიცინა.
-ტელეფონი მომეცი-ოდნავ წამოვიწიე.
-ჩემს თვალ წინ ესაუბრები..
***
კახი
-ქრისტი სადაა..არ ჩანს სამი დღეა და ზარებსაც არ პასუხობს..-სამსახურში მივედი თუ არა,ყველას ამას ვეკითხებოდი.
-აზრზე არ ვარ..
-გამორთული აქვს ჰო..-დამიდასტურა თანამშრომელმა გოგონამ,რომელიც აღელვებული ჩანდა.
-ლეილას ნომერი არ ვიცი თორემ..-ჩემთვის ჩავილაპარაკე და მის არჩეულ ბეჭედს დავხედე..არა,მე ავარჩიე,მაგრამ რეკომენდაცია მან გამიწია..არ ვიცოდი რატომ მაინტერესებდა ეს გოგო..და რატომ არ ვაძლევდი ჩემს საცოლეს ბეჭედს..რატომ ვაჭიანურებდი დროს..
დილიდან ვღელავდი და ერთ ადგილას ვერ ვჩრდებოდი,გულს ვერ ვუდებდი სამუშაოს,ვგრძნობდი,რომ რაღაც ცუდი..არა,რაღაც საშინელი..უნდა მომხდარიყო..
ათი საატი იქნებოდა,როცა ტელეფონი ამიციმციმდა..ქრისტის სახელის დანახვაზე,ლამის იყო გული ამომვარდნოდა.
-ჰო,ქრისტ..-ანერვიულებული ხმით ვუპასუხე..უკვე მზად ვიყავი,რომ რაღაც საშინელი უნდა ეთქვა.
-არ დაგირეკავდი,მაგრამ ძალიან მიჭირს..შეგიძლია მოხვიდე და მერე ვილაპარაკოთ..-ასეთი სასოწარკევთილი ხმა პირველად მესმოდა..ვაღიარებ,რომ საშინლად შევშინდი..მეტკინა ისე,როგორც არასდროს..უკვე ვხვდებოდი,რომ რაღაც საშინელება უნდა მომხდარიყო..ათასი რამ გავიფიქრე,მაგრამ გავჩერდი..არ მინდოდა წინასწარ რამის განსაზღვრა..არ მჭირდებოდა ზედმეტი პროგნოზი..
-ახლავე..მისმართი მომწერე..-მვაყარე ერთმანეთს და ქრისტმა გათიშა..თავისი ნომერიდან მირეკავდა...მაგრამ...არაფრის აზრზე ვიყავი...როცა მომწერე,უფრო შევშინდა..ეს ადგილი ძალიან შორს იყო...თბილისის საზღვართან ახლოს..შევშინდი,რომ ქრისტინ ცუდად იყო უჭირდა..იქნებ ეს დღეები იტანჯებოდა..
***
იმედი მომეცა,მაგრამ ესეც მალევე დავკარგე..რას მიშველიდა კახა? ფულს მასესხებდა,მერე ამდენს როგორ გავისტუმრებდი..ბოლოს გადავწყვიტე,რომ სახლი გამეყიდა და ისე ჩამესესხებინა...მაგრამ ეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ კახა მასესხებდა ფულს..
არ ვიცოდი რა მეფიქრა..მშობლების გამოტოვებული ზარები და ლეილას მოწერილები მაშინებდა..იქნებ მათაც გაიგეს ჩემი გაუჩინარების ამბავი..მამას გული აწუხებდა და იქნებ...ბევრი სანერვიულო დამიგროვდა..მინდოდა ცოტა მოვჯობინებულიყავი და ამირანის შემოტანილი საუზმე ბოლომდე დავასრულე..მანამდე კი დაახლოებით ლიტრა-ნახევრი წყალი დავლიე..ისე მესიამოვნა,როგორც არასდროს..მხოლოდ იმ წამს მივხვდი რა შვებას გრძნობს უდაბნოდან გამოსული კაცი..
***
კახა
ქრისტის დავურეკე,მაგრამ მან არ მიპასუხა..ვიღაც მამაკაცი იყო ბოხი ხმით..დეტალურად მითხრა სად უნდა მივსულიყავი და მეც დავთანხმდი..სხვა გზა არ მქონდა,არც არაფრის მეშინოდა..მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი...არ მინდოდა იმის გააზრება,რომ ის ჩემთვის მეგობარზე მეტი იყო...მისადმი რაღაცას ვგრძნობდი,მაგრამ ამაში ბოლომდე ვერ გავრკვეულიყავი...
-ქრისტ..-გონებაში ვეძახდი მას...მეგონა,რომ დამიკავშირდებოდა და მესაუბრებოდა..მისი ხმა საოცრად მომნატრებოდა,სულ აღარ მახსოვდა,რომ საცოლე მყავდა..ჯერ არ მეთხოვა ხელი,მაგრამ ვიცოდი,რასაც ფიქრობდა..
***
-ქრისტ აქ ხარ..-მომესმა მამაკაცის ხმა..მაშინვე გამოვიცანი,ეს კახას იყო.
-ჰო,მე ვარ..სად ხარ?-დავინახე თუ არა,საოცარი ძალა შემემატა..ვკრთოდი და ვიღიმოდი..რომ შემძლებოდა გადავეხვეოდი..
-ღმერთო..კარგად ხარ..-გულში ჩამიკრა..-დასვენბეა გჭირდება..-შეეცადა მშვიდად ეთქვა,ამ დროს ამირანიც შემოვიდა.
-უთხარი?-შემომიბდღვირა.
-შენ ვინ ხარ?-ფეხზე წამოდგა კახა.
-ამ ქალბატონს ჩემი ვალი აქვს და აქ ვაწამებ-თვალი ჩაუკრა ჩემს უფროსს.
-რაო? რა ხდება,ქრისტ?
-ასეა..ახლა გავიგე-სევდიანი ხმით ვუთხარი.
-მართლა? რამდენი?-კახას საქმიანი გამომეტყველება ჰქონდა,სწორედ ისეთი,როგორიც მოლაპარაკებების დროს აქვს ხოლმე.
-დიახ..200 ათასი დოლარი..ის მეწილე იყო ჩემი და მერე..
-არ მაინტერესებს ვინ რა იყო..უბრალოდ გაუშვი ქრისტი.
-მაშინ დაიხსენი შენი ..
-ეს დიდი თანხაა,მაგრამ...
-შეგიძლია მასესხო და მერე...ამ საქმეში პოლიციის ჩარევა არ ღირს,მაინც გადასახდელია..მერე სახლს გავყიდი და...და გაგისტუმრებ..-კახას იმედიანი თვალებით ავხედე..მის დაძაბულ სხეუსლ დავაკვირდი და აწყლიანებულ თვალებს შევხედე.
-არა,ღადაობ...ვერ გაყიდი იმ სახლს.ვიცი ის შენთვის რამდენად მნიშვნელოვანია..
-აბა..
-მოდი,ახლა ამის დრო არაა.უბრალოდ ჩეკს მივსცემ და წაგიყვან...
***
ასეც მოხდა...სახლში წამომიყვანა და საწოლზე დამსვა.
-არ იყავი ვალდებული-დამნაშავესავით შევხედე.
-უბრალოდ გაჩუმდი..შხაპი მიიღე და მე რამეს მოგიმზადებ.
-არა,არ შეწუხდე..-საწოლიდან ავდექი დასააბაზანოსკენ ავიღე გეზი.
-ჩუმად..-მკაცრად შემომხედა და ოთახიდან გავიდა.
***
კახა
საოცარი შეგრძნება დამეუფლა,როცა ხელი შვვახე..არ ვიცი ეს რა იყო,მაგრამ მისი სიახლოვე მფერფლავდა..მეგონა ვიწვებოდი...ბეჭედი დავმალე იმ დღეს..მანქნაში დავმალე და მერე პროდუქტები ამოვიტანე..მინდოდა რამე მომემზადებინა.საკუთარ თავს ძლივს გამოვუტყდი,რომ მისთვის თავის მოწონება მსურდა.
-ეს ზედმეტია.-გამოვიდა და სამზარეულოში მოფუსფუსე რომ მნახა,ღიმილი ძლივს შეიკავა.
-რა ამ ამპლუაში არ წარმოგედგინე..
-არა-გაფართოებული თვალებით შემომხედა-დაგეხმარები.
-არა,დაისვენე..ძალაგამოცლილი ხარ..
***
მართლაც გემრიელი სადილი გამოუვიდა..არ ველიდი მის ასეთ მოქმედებას და საშინლად გამიკვრიდა..ვცდილობდი თანხაზე ჩამომეგდო საუბარი,მაგრამ თავს ვიკავებდი..
სადილის მერე დივანზე გვერდით მომიჯდა..ცდილობდა ესაუბრა,მაგრამ უკან იხევდა.
-არ მკითხო..-ვთხოვე და ბალი ხმით.
-კარგი-თავი დამიქნია და ფეხზე წამოდგა..-სახლს არ გაყიდი..-მკაცრად მითხრა.
-აბა რა ვქნა? ამდენი თანხა საიდან მექნება...
-უბრალოდ მე გადავიხდი...
-რატომ? ეს ზედმეტია,კახა..-ფეხზე წამოვდექი...-ამ თანხით შეგიძლია ...ძალიან ბევრი რამ..-სიტყვები მიწყდებოდა,წინადადებებს ერთმანეთს ვერ ვაბამდი.
-უბრალოდ დახმარება მინდა..
-შენ ახლა ოჯახი გეყოლება..განა რას იტყვის შენი საცოლე..თან ამდენი ...მე არ ვარ უნამუსო..
-არ ხარ და,ამიტომაც გაძლევ..
-არა..ეს შეუძლებელია..ასეთი სიკეთე..არა,რა სიეკთე! ეს მასზე ბევრად მეტია..-ლამის იყო ყვირილი დამეწყო..
-ჩუმად..-ხელი შემომხვია და დამსვა,გვერდით მომიჯდა და შეეცადა დავემშვიდებინა..-ჩუმად...უბრალოდ დაისვენე..
***
რომ გამომეღვიძა,კახა ჩემს გვერდით იყო..თვალს არ მაშორებდა..უხერხულად წამოვიწე და თვალი გავუსწორე.
-აქ იყავი..მერე სამსახური?-შემკრთალმა ვუპასუხე და საათს დავხედე,უკვე ღამის ათი ხდებოდა.
-რატომ გიკვირს,რომ კეთილი ადამიანები ვარსებობთ?
-ჩემთან არ გჭირდება იყო ქველმოქმედი..მე არც ღარიბი ვარ,არც სოციალურად დაუცველი..
-არ გიშველე ძილმა..-ისე უშფოთველად საუბრობდა,რომ გამიკვირდა.
-ამიხსენი ამხელა თანხას როგორ მაძლევ..
-კარგი..რახად ასე გაჯიუტდი გეტყვი,რომ..-ხმა გაუწყდა..
-რას მეტყვი?
-მეგობრები ვართ და...
-არა..მეგობრები მყავს,მაგრამ ეს...სულ სხვაა..
-გრძნობები გამიჩნდა ამ ხნის განმავლობაში..შემიყვარდი,ქრისტ...-ფეხზე წამოდგა და სანამ რამეს ვეტყოდი ოთახი დატოვა..
***
კახა
-დიმიტრი,შემიყვარდა და ვუთხარი..-მეგობარს ვუყვებოდი ქრისტიზე.
-ამდენი თანხა...მერე ბიჭო შენი საცოლე..ეგ ბეჭედი?
-რამეს ვიზამ..
-დარწმუნებული ხარ? იქნებ მას არ უყვარხარ...
-არ ვიცი..არაფერი,ვიცი..მაგრამ უბრალოდ ჯერ უნდა გავჩერდე..
-კარგი,როგორც გინდა,მაგრამ მეცოდება ეგ გოგო..ძალიან უყვარხარ..
-მეც მიყვარდა,მაგრამ ეს გული დაუმორჩილებელი ვინმე ყოფილა...
-უკვე ვინმეს ეძახი?
***
-ქრისტ,სად იყავი გოგო?
-მოგიყვები..
...
-არ მჯერა..ღმერთო...და კახი? ის ნამდვილიი კაცია..არ გაუშვა ხელი.
-საცოლე გყავს..
-რა გითხრა ვერ გაიგე.-აღელვებული საუბრობდა ლეილა.
-იქნებ აღელვებული და დაბნეული იყო..
-კარგი რა..კაცი 200 ათას დოლარს იხდის..თანას შენი საქმროს ვალს..
-მისმა მშობლებმა არ უნდა გაიგონ,არ აქვს ბევრი..-თავზე მხარი დავადე და ავქვითინდი.
-ღმერთო,რა უცნაურია ცხოვრება..-ჩუმად ჩაილაპარაკა ლეილამ,მართლაც რომ უცნაურია...
____
კომენტარებს რაღაც ვერ ვხედავ ამ ისტორიაზე,მაგრამ მაინც გკოცნით.