-შე*ემა ალექსანდრე ჩამოდის...
წამებში დასერიოზულდა გასვიანი და არანაკლებ სერიოზული სახით მჯდომ გურჩიანს გადახედა
-ვინ ალექსანდრე? ჩვენ ალექსანდრე ტო? დევდარიანი?
-ხო... აზრზე ხარ 7 წლის მერე პირველად...
ტუჩის კუთხეში შეუმჩნეველი ღიმილი შეეპარა გურჩიანს...



******
-ლილე ჩამოდის...
კაფეში შესულმა, იქვე მიაგო ჩანთა და გოგნებს წინ სერიოზული სახით დაუჯდა... ორივე ერთდროულად გახედეს სახე წაშლილ ნინის და ისტერიული სიცილი აუტყდათ...
-ლილე? ლილე თოდაძე? შეუძლებელია
აზრზე ძლივს მოსულმა დავითულიანმა ამოილაპარაკა და შეუმჩნევლად გაკრა ბეჭი ფიქრებში წასულ ამაშუკელს....




****
ალექსანდრე დევდარიანი და ლილე თოდაძე ყველაზე "წყვილად" ითვლებოდა იმ დროს თბილისში, არამარტო თბილისში ყველგან...
სადაც არ უნდა გეთქვათ ამ ორ ადამიანის სახელი ცალ-ცალკე თუ ერთად ყველას ერთი პასუხი ჰქონდა
"ღადაობ? მაგათ ვინ არ იცნობს.."




მერე?
მერე იყო უამრავი საჩუქრები, კოცნები და რომანტიული ვახშმები.....



******
28 ივლისი, 2010 წელი
როგორც ყოველთვის ლილე მის დაქალებთან ერთად : ნინი მაისურაძე, სალომე დევდარიანი და ელენა ამაშუკელი....
ეს ოთხი, როგორც ყოველთვის ერთად ისვენებდნენ ზღვაზე...
როგორც ყოველთვის, გადამეტებუი ყურადღება მამრებისგან და როგორც ყოველთივის გოგოების თავის დაფასება...



ლილე?
ლილე საოცარი არსებააა....
მაღალი, გრძელი ყავისფერი თმით, თაფლისფერი თვალებით და პატარა ცხვირით...
გოგო "იმენა" საოცრებაა... გულგრილს არავის არ ტოვება....



*******
-რომელზე ჩამოდის?
აგონიაში მყოფმა გასვიანმა გადახედა გურჩიანს და ბოლო ნაპასიც მოქაჩა...
-თორმეტზე
წყნარა უპასუხა თორნიკემ და ლუდი მოსვა..
-რას ვპირებთ?
-არ ვიცი მოვიფიქრებ რამეს...



*****
-რომელზე ჩამოდის?
იკითხა ამაშუკელმა და ფორთოხლის წვენი მოსვა...
-თორმეტზე
ჩაფიქრებულმა უპასუხა მაისურაძემ და აცეკვებ ტელეფონს უპასუხა...
-დევდაიანი ჩამოდის
გაოცებული მიუბრუნდა გოგონებს ხუთი წუთის მერე და დარჩენილი ვაშლის წვენი ბოლომდე მოსვა...
-როდის?
ხმაჩაგდებულმა ამოილაპარაკა დავითულიანმა და გაოცებულ ელენას გადახედა
-თორმეტზე.... ბედის ირონია
დაამატა ცოტახნიანი პაუზის შემდე და ცალყბად ჩაიცინა...



****
მთელ თბილისში თვალის დახამხამებაშ გავარდა ხმა მათი ჩამოსვლის შესახებ... ყოველი მეორე მათზე ლაპარაკობდა
-"გაიგე დევდარიანი და თოდაძე ბრუნდებიანი"
"გაიგე ტო "ზე წყვილი" ბრუნდება"
"ღადაობ? დევდარიანი და თოდაძე ისევ ჩამოდიან? 7 წელი გავიდა..."


ხო, მტანჯველი შვიდი წელი გაიარეს ორივემ...
ცალ-ცალკე თუ ერთად მნიშვნელობა არ აქვს ფაქტია გაიარეს...

რატომ?
არ ვიცი, ალბათ ორივე ხვდებოდა თავის დანაშაულს და არცერთი აღიარებდა....
ორვე მთის შვილები არიან, ორივე მთიელი, ორიე ჯიუტი, ორივე ამაყი...
სვანი და რაჭველი....
ერთი სუფთა სისხლის სვანია და ზუსტად ამართლებს სვანების "ხისთავიანობა"....
მეორე კი....
მეორე უბრალოდ ანგელოზია....

შეეძლოთ, როგორ არ შეეძლოთ ისევ დაებრუნებინათ ერთმანეთი მაგრამ...

ისევ ეს მაგრამ...

მაგრამ უაზრო თავმოყვარეობა.... რომელი არასასურველ დროს არასასურველ ადგილას, არსასურველ მდგომარეობაში გვხვდება....



სწორედ ამდენი "არასასუველის" გამო არიან ერთ დროს "ზე წყვილი" ერთმანეთის გარეშე...


*****
-თორნიკე ლილე ჩამოდის...
გაოცდბულმა ამოილაპარაკა ლევანიმ და გაშეშებულ გურჩიანს გადახედა
-ის ლილე?
-კი ის ლილე
-როდის
-თორმეტზე
-ბედის ირონია..
შეუმჩნევლად გაიღიმა თორნიკემ და ცარიელი ლუდის კათხა მაგიდაზე დადო...




*******
-რომელი საათია?
-ხუთი უკლია თორმეტს მოისვენე ტო რა..... ბოლო ათი წუთის განმალობაში მეასეჯერ მეკითხები უკვე....
მომაბეზრბლა დაუყვავა გურჩიანმა და მათკენ მომავალ დევდაიანს გადახედა....



ალექსანდრე?
უბალოდ ბიჭი საოცრება იყო 7 წლის წინ...

ეხლა?
ეხლა საოცრებაც ააღარ ქვია....
ტიპი არა ამქვეყნიურად სიმპატიურია..

მაღალი, განიერი მხარ-ბეჭი, მოკლე შავი თმა, ყავისფერი თვალები, პატარა კურნოსა ცხვირი და თხელი ტუჩები....


***
ორ ჯგუფად იდგნენ გოგონები და ბიჭები და ელოდნენ სასურველი სხეუების დანახვას....
საშინლად წვავდა სალომს და ელენას ძმაკაცების მზერა, მაგრამ ჯინაზე არცერთი არაფერს არ ინჩნევდნენ....

ორივე ერთად გამოჩნდნენ.... თითქოს ერთად და მაინც როგორ შორს....


******
2013 წლის 28 ივლისი იყო....
ალექსანდრეს და ლილეს გაცნობიდან 3 წელი გავიდა და ორი წელი შეყვარებულობიდან....
ლილე ჭკუაზე არ იყო.... გოგო, რომლის მოთაფვლაც ძალიან რთული იყო, სვანმა ხუთ წუთში მოახერხა და კი გააჩერა მთელი სამი წელი მაგრამ....
მაგრამ ძალიან მიქარა ალექსანდრემ...
ძალიან....

რთულია, როდესაც ელოდები როდის დაგირეკავს შეყვარებული და როგორც ყოველთვის, მისი ბოხი ბარიტონით როგორ გეტყვის
-თოდაძეების ასულო, გილოცავ ჩვენი ერთად ყოფნიდან სამი წლის თავს...
და ისევ ბევერი საჩუქრებით აავსებდა, მაგრამ....

მაგრამ.....
უცხო ნომერი..
შოკის მომგვრელი ფოტო...
და მისამრთი...

ლილემაც არ დაყოვნა ჩახტა მანქანაში და ათ წუთში ანიშნულების ადგილას გაჩნდა....


დაეფიცება, რომ იქ მოკვდა ის ლილე თოდაძე რომელსაც მთელი თბილისი იცნობდა..


რა მოხდა?

ისეთი არაფერი....
რა ადვილად ჟღერს, მაგრა სინამვილეში ყველაფერი პირიქითაა.... იმაზე რთულადააა ვიდრ წარმოდგენა შეიძლება....


არაფერი უბრალოდ ალექსანდრემ მამაკაცური ჰორმონები ვერ შეიკავა და......



****
მერ?
მერე იყო სასწრაფოს ბარის ჩალაგება და გერმანიაში გაქცევა....
ბოლო წინადადება , რაც გოგონებს უთხრა
-"ვერ ვისუნთქავ იმ ჰაერით, რითიც ჩემი მეორე სიცოცხლე სუნთქავსო"
თქვა და გამოიკეტა კარები 7 წლით......


არც ალექსანრე გაჩერებულა საართველოში
-"ვერ ვისუნთებ იმ ჰაერით, სადაც ჩემი ლილეს ცრემლებოაო"
უთხრა ბიჭებს და 7 წლის გაიხურა კარბი......



******
ორივე ერთად წავიდა და ორივე ერთად დაბრუნდა.....
მართლა ბედის ირონიააა ეს ცხოვრება....
უემოციო სახით გადახედეს ერთმანეთს და საყვარელი ადამიანებისკენ წავიდნენ....



*****
შუაღამეს კლუბში იყვენენ წასულები ლილე და მისი გოგოები..
ბართან იჯდა, ჭიქას ჭიქაზე ცლიდა და ცდილობდა წარსულის მოგონებები შიგ ჩაეკლა....
-ბედის ირონიააა არა?!
ზურგს უკა ბოხი ბარიტონი გაიგონა და ტუჩის კუხე ჩატეხა
-აჰამ
ჩუმად ჩაილაპარაკა და იგრძნო ნაცნობი სურნელი კისერში
-ოდესმე მაპატიებ?
საოცრად გულწრფელი იყო იმ წუთში დევდარიანი და აცრმლებული თვალებით ჩახედა თოდაძის ამღვრეულ თვალებს.....
-მე უკვე გაპატიე ... დიდი ხნის წინ....
წყნარად ამოილაპარაკა და კიდებ ერთი ჭიქა მიიყუდა
-ხედავ ჩვენი ბედი ზეცაშია დაწერილი ლილე თოდაძე....
ნელა მოატრიალა მისკენ სასურველი სხეული და მონატრებულ ბაგეებს დააცხრა....