- მმმმ მე მოვრჩი ჭამას წავედი გოგოებისთვის გამოვეწყობი (ნიკა)
- ოხ ნიკა ნიკა (მე)
- რა იყო? (ნიკა)
- არაფერი ცხოვრება მიდი გაემზადე (მე)
- ისედაც მივდიოდი (ნიკა)
- არა რა ამ ბიჭის გამოსწორება არ იქნება (მარიამი)
- აჰამ მართალი ხარ (მე)
- ნუ მარტო მაგისი კი არა ჩვენიც (მარიამი)
- ჰოო გოგო უი რუსსა რეკავს ხო დე (მე)
- როგორ ხართ აბა ? (რუსა)
- კარგად შენ? (მე)
- რავიცი ვართ რა (რუსა)
- ვასკა მომენატრა მე და აკოცე (მე)
- მე არ მოგენატრე ხო? (რუსა)
- შენც მომენატრე (მე)
- წამოპალო ბავშვო (რუსა)
- ოჰ საით ხარ? (მე)
- ვემზადები კლუბში მივდივართ (რუსა)
- ოჰო, ვინები? (მე)
- მე თაკო და ია (რუსა)
- ქმრები? (მე)
- ხო ეგენიც (რუსა)
- ჭკუით იცოდეთ გაკონტროლებთ (მე)
- ოჰ შენ სად ხარ? (რუსა)
- საჭმლის ჭამას ეხლა მოვრჩით და გარეთ უნდა გავიდეთ (მე)
- კაი მიდი და მერე დაგირეკავ კიდე (რუსა)
- კაი (მე)
- ჭკვიანათ, მომიკითხე ბავშვები (რუსა)
- ხო კაი წადი ეხლა (მე)
- მივდივარ ხო ვახ (რუსა)
- მოგიკითხათ ბავშვებო (მე)
- რაო სად მიდიან? (მარიამი)
- კლუბში (მე)
- ვინები? (მარიამი)
- ბებერი სასტავი რუსო თაკო და ია (მე)
- რაღადროს მაგათი კლუბებია გადამრევენ ესენი რა კაცებიც მიდიან? (მარიამი)
- ეხლა ესენი სადმე რესტორანში დაჯდებიან და ჩვენს გასაგიჟებლად ამბობენ კლუბშიო არ ვიცნობდე მაინც ხო კაცებიც მიდიან აბა ამათ მარტო ვინ გაუშვებს (მე)
- ხო ნუ ეგეც (მარიამი)
- გამოგვყარეს სოფელში და თვითონ გულაობენ (მე)
- არაუშავს ჩვენ აქ ვიგულაოთ (მარიამი)
- აჰამ (მე)
- წავედი ჩავიცმევ და ჩამოვალ (მარიამი)
- კაი მიდი (მე)
10 წუთში ნიკაც და მარიამიც დაბლა იყვნენ გამოპროწკილები
- რა არი ნიკა რამე სუნამო დატოვე სახლში? (მე)
- ხო რავი დარჩებოდა ალბათ (ნიკა)
- ფუფ ყროლხარ ბიჭო რამდენი დაიცალე (მე)
- რავი სამნაირი დავისხი (ნიკა)
- მოიწი შუბლი მანახე ხო კარგად ხარ (მე)
- ხო ვარ რა (ნიკა)
- რა იყო გოგოების გასაცნობად პირველად მიდიხარ ? (სანდრო)
- უი საყვარელო შენც აქ ხარ?? არ იეჭვიანო კაი? (ნიკა)
- აუდე ეხლა აქედან (სანდრო)
- შენ არ მოდიხარ სანდრ? (მარიამი)
- არა მე დავრჩები ან მერე გამოვალ (სანდრო)
- კაი რა რა უნდა აკეთო აქ მარტო გამო (მარიამი)
- კაი დაანებე თავი არ უნდა რას ეხვერწები, და მერე ჩავჩურჩულე: ამას მგონი მართლა გადახრები აქვს ბიჭები თუ მოვიდნენ მერე დავუძახოთ (მე)
- რა მწარე ხარ სალომე (მარიამი)
- გავედით? (მე)
- ხოხო წავედით (ნიკა)
- ჩემი გოოოგოოოოო (მარი)
- მარუსს (მე)
- სალიი (ნინო)
- ნინაჩკა (მე)
- როგორ ხარ?? (სოფო)
- კარგად შენ სოფ? ვაიმე რამდენები ხართ? (მე)
- ბევრნი (მარი)
- უი ლიზ (მე)
- როგორ ხარ? (ლიზა)
- კარგად შენ? (მე)
- კარგად (ლიზა)
- ბავშვებო გაიცანით ეს ნიკა ეს მარიამი და ყველას სათითაოდ გავაცანი (მე)
- სასიამოვნოა გოგოებო და გადამხვია ხელი (ნიკა)
- ჩვენთვისაც (ისინი)
- მოდი დავჯდეთ თორე ნიკა ისე მეყრდნობა ლამისაა წავიქცე (მე)
- ეს წუწუნა ნახე რა (ნიკა)
- დავაი რა (მე)
- კაი გეყოთ ეხლა აქ მაინც ნუ იჩხუბებთ (მარიამი)
- კაი ხო (მე)
- კაი წყვილი ხართ (მარი)
- ხო ძან (ლიზა)
მე და ნიკა სიცილს ძლივს ვიკავებდით და გაშტერებულები ვუყურებდით
- რამდენი ხანია რაც ერთად ხართ??? (სოფო)
- ხო ისე რა იყო სალო არაფერი არ უნდა გეთქვა??? (მარი)
- ისე არც ფეისზე არ იჩითებოდით რაშია საქმე ასაიდუმლებდით??? (სალო)
- ჰა ამოღერღეთ რამე ეხლა (მარი)
მე მარი და ნიკა ერთმანეთს გადავეფსკვენით და ისე ვიცინოდით ვეღარ ვსნთქვადით და ესენი გაშტერებულები გვიყურებდნენ
- ეს ეს ჩემი შეყვარებული?? ამისთვის მიმეტებთ??? (ნიკა)
- ვა ნიკუშ საყვარელო აქამდე რატომ არ მითხარი რომ შეყვარებულები ვიყავით? (მე)
- უი გვაპატიეთ (მარი)
- არაუშავს გოგო ბერვს ვგონივართ შეყვარებულები მარა (მე)
- მე არ მყვას შეყვარებული ჩიტივით თავისუფალი ვარ ცნობისთვს და კიდევ ერთხელ შეათვალიერა გოგოები (ნიკა)
- ოხ ნიკა ნიკა (მე)
- რა იყო ცხოვრებ? (ნიკა)
- არაფერი (მე)
- აბა გოგოებო რომლები ხართ ჩემსავით თავისუფლები?? (ნიკა)
- ოპს ნიკამ უკვე დაიწყო (მარიამი)
- გაჩუმდი გოგო (მე)
- ყველა (მარი)
- ოო ყველას ვერ გიშველით მე (ნიკა)
- იდიოტო წესივრად ელაპრაკე ამათ ვიღაც ვიღაცეებში არ შეგეშალონ (მე)
- ოჰო დეიდა გაბრაზდა (ნიკა)
- დეიდა გაბრაზდა კი არა ამათ წესივრად ელაპრაკე თორე გადაგისროლე კლუბში ეხლა ჩვენებთან ზემოთ ავიდეთ მერე და თუ გინდა 10ს უშველე ერთად (მე)
- რა? სად? (ნიკა)
- თბილიში არიან კლუბში წასულები ;დდ გამოგვყარეს ჩვენ აქ და ისინი გულაობენ იქ (მე)
- ეგ რაში მაინტერესებს გოგო (ნიკა)
- ვა შენ და კლუბი არ გაინტერესებს? (მე)
- ხო ხო არ მაინტერესებს ეხლა თან მაგათი კლუბი სად ავიდეთო რა ტქვი? (ნიკა)
- მაღლა ცენტრში თუ გინდა ეხლავე წადი (მე)
- მანქანით ავალ??? (ნიკა)
- არა აფრინდები (მე)
- ეე იქ ფანტანი რო იყო?? და ხალხს ჩუსტვა რო არ ქონდა ამ სიცხეში ყველა იქ რო ეგდო? (ნიკა)
- ხო რავი ფანტანია და მერავიცი ვინ ეგდო და ვინ არა (მე)
- ავიდე? (ნიკა)
- სად უნდა ახვიდე მერე ავიდეთ ყველა ერთად (მე)
- კაი ხო (ნიკა)
- ეს აქ რჩება?? (მარი)
- ხოო თუ გინდა შენც დარჩი (ნიკა)
- არა მადლობ საყვარელო (მარი)
- ვავავა წამო გავისეირნოთ არ გინნდა? (ნიკა)
- ნიკა (მე)
- ოო რა გინდა გოოგო უნდა ვესაუბრო ჭეშმარიტ ცხოვრებაზე (ნიკა)
- აუდე ეხლა რა (მე)
- ამოგაძრობ მაგ ენას ერტხელ იცოდე (ნიკა)
- ვერაფერსაც ვერ მიზავ რა (მე)
- კაი ვნახოტ ერთი დღეს ვერ გქიენი და მერე გამიჭირდება ??(ნიკა)
- ნუღარ მახსენებ მაგას ; (მე)
- რა მოხდა?? (მარი)
- რა და დღეს პიცები ვიყავით ;დდ ჩვენ თავზე გამოცხვა არაჩვეულებრივი პიცები (მე)
- აჰჰაჰა გემრიელი იყო? (მარი)
- ხო რავი ალბათ (მე)
- გემრიელის რა გითხრათ მარა ძან საყვარლები ვიყავით (მარიამი)
- ოჰ როგორ გვიყვარს ეს ჩვენი ტავები რა (ნიკა)
- ხო აბა შენ უნდა გვიყვარდე?? შენ რა შესაყვარებელი ხარ (მარიამი)
- აჰა მე რა შესაყვარებელი ვარ ხო დღეს ღამე დაგერხათ ორივეს (ნიკა)
- ვის დაერხა შე უბედურო იქნება დაგაძინო ქუჩაში (მე)
- ოო დაიძაბა სიტვაცია (მარი)
- ეეი მარი შენთან არ წამიყვან?? (ნიკა)
- ხო აბა რაას ვიზავ (მარი)
- ხო მაშინ გაბრაზებთ გოგოებო არა თუგინდა ეხლავე ჩემი ნებით გავიტან ამასთან ბარგს (ნიკა)
- დაგერხა მარი (მე)
- ხო არა? (მარი)
- ხო ;დდ თან ძან (მარიამი)
- ეე ჰა ეხლა წამო გავისეირნოტ და მერე ბარგს გამოვიტან (ნიკა)
- ნიკა ბარემ ჩასიძდი თამილა დეიდასთან (მე)
- ხო ეგეცმოსული პონტია (ნიკა)
- და მერე შენ ასე დათმობ თავისუფლებას?? (მე)
- არა ნუ ეხლა ზოგჯერ ვურალატებ ხოლმე მაგრამ ეს რას გაიგებს ოჯახი მანაზე სადაც ქმარი არ ღალატობს ცოლს (ნიკა)
- და ამან რო დაგასწორს ღალატი?? (მე)
- ცადოს და მერე თავისით ცაწვეს კუბოში (ნიკა)
- მე აარ მეკითხები?? (მარი)
- არა საყვარელო შენ მერე შეგეკითხები ხოლმე რა გვაქ საჭმელითქო (ნიკა)
- რა მოცლილი ხარ რა (მარი)
- უფ ძაან (ნიკა)
- ხო ისე რა გინდა მარ გვერძე მეყოლები (მე)
- აჰა წავედი ეხლა კაბა ავარჩიო მე (მარი)
- კაი საყვარელო მეც დაგეხმარები (ნიკა)
- გოგოები ქორწილში ვიჩითებით (მე)
- ნიკა კაბა როდისთვის შევუკვეთოთ?? (მარიამი)
- რაც შეიძლება მალე (ნიკა)
- ერიჰა (მარი)
- ერიჰა კი არა წამოდი ქალო (ნიკა)
- ქალო (მე)
- დავაი შენ რა (ნიკა)
- აბა ეხლა (მე)
- მომაშორე ეხლა ეს (მარი)
- ნიკუშ საყვარელს დახედე მიდი (მე)
- ერთი მაგის კარგი*******ან (ნიკა)
- ნიკა (მე)
- რა იყო (ნიკა)
- გოგოები ვართ მაინც (მე)
- არაუშავს მიჩვეული არ ხარ თუ რა? შენ ხარ ნაზი ბიჭი (ნიკა)
- მე ბაზარი არა მარიც მარა ესენი ცოტა მოტვინე რა მართალია რა შეყვარებული რო ხარ ვერაფერზე ვერ აზროვნებო (მე)
- ხო აბა რა და მივიდა და მარი წამოაყენა (ნიკა)
- ეე რა ჯანდაბა გინდა?? (მარი)
- ჯანდაბა არა საყვარელო შენი თავი მინდა (ნიკა)
- მერა ნივთიი კი არ ვარ რო გინდოდე (მარი)
- წავედით (ნიკა)
- არსად არ მოვდივარ მე (მარი)
- შენი ფეხით ; (ნიკა)
- არასად არ მოვდივარმეთქო (მარი)
- კაი მივიდა და ზურგზე მოიგდო ეს ისტერიკებში ჩავარდა დამსვიო თან ხელებს და წიხლებს უშენდა ნიკა კიდე ყვიროდა ნუ დარჩები მეზობლის იმედზეო ვაიმე ძან სასაცილო სურათი იყო რა
- კაი ნიკუშ ეხლა დასვი (მე)
- არა ვიტაცებ (ნიკა)
- ატრაკებ ეხლა მძიმე არ არის?? (მე)
- მაგისთვის მოგხვდება შენ არა საერთოდ არაა მძიმე ნახე მიეჩვია კიდეც და აღარ მცემს (ნიკა)
- აუ წამომიდგენია ცოლი რო გცემს შენ აჰაჰა (მე)
- აჰა ეგე ნახე როგორ მცემს (მე)
- არათქო ვა (ნიკა)
- კაი მაშის მეც შემოგახტები (მე)
- გაგიჟდი ხვალ ფეხზე ვერ ავდგები მართლა ასეთი მსუბუქიც კი არ არის (ნიკა)
- აჰაჰა (მე)
- ეე კაი რა დამსვი (მარი)
- არა არა უნდა გავისეირნოტ გოგოებო მზესუმზირას ვუჭყიტოთ?? (ნიკა)
- კეე (სოფო)
- წავედით ჩამოსვა და ხელი გადახვია დაახლოებით ნახევარი საათი არ ცანდნენ
- მაღაზია გადაიტანეს??(მე)
- დაიცა დააცადე გვრიტებს (მარიამი)
- დაიც დავურეკო სადაა (მე)
- რა გინდა გოგო?? (ნიკა)
- გადაიტანეს მაღაზია? (მე)
- ხო თბილიში და იქ მივივართ იას უნდა გავაცნო (ნიკა)
- გააცნო და დატოვო ხო?? (მე)
- მაა (ნიკა)
- რა პონტია ეხლა სემიჩკას რო დაგვპირდი მოგვიტანე (მე)
- წადით და იყიდეთ არ გვცალია ტქვენთვის (ნიკა)
- აუ ეხლა ხოიცი რაც?? (მე)
- ვიცი და ყველაფერს ვიმახსოვრებ ამაღამ ძილი არ მოგიწევს (ნიკა)
- ე კი დავიძნებ მაგრამ შენ არ ვიცი სად დაიძინებ (მე)
- არაა პრობლემა სიდედრთან და სიმამრთან წავალ ძმა ხო არ გყავს მარი? (ნიკა)
- არა არ ყავს (მე)
- ხოდა უკეთესი (ნიკა)
- ოხ ნიკა ნიკა კაი ჭკუით და ძაან არ დაიკარგოთ (მე)
- შენც ცხოვრებ (ნიკა)
-სად არიან ?? (მარიამი)
- არ ვიცი (მე)
- სემიჩკა ; (სოფო)
- თქვენ იყიდეთო და ისა თბილიში გადაიტანეს მაღაზია იასთანო (მე)
- რაა??? (მარიამი)
- ხო უნდა გვაცნოვო (მე)
- აუ ეხლა წარმოიდგინე ია ლუბიდან რო მივა და ესენი სახლში დახვდებიან ვერც გადარჩუბე ნიკა (მარიამი)
- აუ ჰოო მარა ხოიცი არ სვავს ხოლმე ია ბევრს (მე)
- ხო მარა რავი (მარიამი)
- კაი წავედით გოგოებო ჩვენ, სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა მარიამ (ბავშვები)
- ჩემთვისაც (მარიამი)
- კაი კარგად აბა (მე)
შევედით სახლში და აივანზე დავჯექით მე და მარი თან ყავას ვსვავდით და ვჭორაობდით
- აუ გოგო აიპადი მანახე რა სურათებს ვნახავ (მარიამი)
- აუ შიგნით არის მგონი დაიც (მე)
- მიდი მიდი (მარიამი)
- აჰა (მე)
- გოგო ეს ბათუმის სურათებია? (მარიამი)
- აბა, აა ხო ბათუმის არის (მე)
- ეს ის ბიჭია? (მარიამი)
- ხო და თავი ჩავხარე (მე)
- რა იყო გოგო??? (მარიამი)
- არაფერი რა უნდა იყოს? (მე)
- რავიცი ხო არ მოგწონს?? (მარიამი)
- არ ვიცი (მე)
- და ეხლა მეუბნები ამას?? კიდევ კარგი სურათები გაამახსენდა ისე რა გინდა სიმპატიური ბიჭია არ გწერს ხოლმე?? (მარიამი)
- ჰო კაი ბიჭია, ფბ ამოვშალე ნომი გამოვცვალე სად ჩემ ფეხებში მომწერს?? (მე)
- აუ რა იდიოტი ხარ რა მიდი ჩართე ისევ ის კარტა (მარიამი)
- რატო? (მე)
- რავი იქნება რამე მესიჯი იყოს (მარიამი)
- და რომ იყოს რა? არ გახსოვს ნიცაზე რო მოგიყევი? (მე)
- აა უი, იდიოტი საქონელი (მარიამი)
- ეხლაა ხო იდიოტი და საქონელი? (მე)
- ხო და რავიცი კიდე კრეტინია (მარიამი)
- ოხ მარიამ მარიამ რა ნიკაც მოსულა (მე)
- ეეე რას შვრებით აბა გოგოები?? (ნიკა)
- შენ გჭორავთ (მე)
- მმმ გამასწორეთ მიწასთან არა? (ნიკა)
- კეეე (მარიამი)
- დამპლებო (ნიკა)
- რა ქენი მარისთან?? (მე)
- სკამში სიხარულით ჩაესვენა, რავიცი აბა მაგის თვალებს რო ვუყურებდი არაფერი არ მესმოდა (ნიკა)
- ვაიმე ნიკა პირველად გხედავ ასეთს (მე)
- ჰჰო არა? ; (ნიკა)
- ჰო მართლა (მარიამი)
- ეეე დებილივით ვარ ხო?? (ნიკა)
- ვით არა რა ((მე)
- კაი დამპალო (ნიკა)
- ვაიმე შეხედე ჩხუბის თავიც აღარ აქ (მარიამი)
- ისე გცხვენოდეს ნიკუშ (მე)
- რატო ტო? (ნიკა)
- სანდროს როგორ უღალატე? (მე)
- ოოო ერთი მაგისიც აუაუაუა აი რა ცხოვრება იცი?? (ნიკა)
- ვიცი ნიკა ბავშვობიდან ვიცნობ (მე)
- გოგო აქამდე ვერ გამაცანი ეს ბავშვი? ისე აქამდე რო გამეცნო უკვე ცოლი ერქმეოდა ჩემი (ნიკა)
- ოჰო (მე)
- ოჰო კი არა ცოტახანში მოვიტაცებ (ნიკა)
- სერიოზულად ეხლა გართობა არც გაბედო გაიგე? (მე)
- რა გართობა გოგო მეღადავები? ვერ მხედავ როგორ ვარ? სიხარულით მეცხრე კი არა მეასე ცაზე ვარ აი პროსტა როგორც კი დავინახე ეგრევე მივხვდი ვინც იდგმება ეკლესიაში ჩემს გვერდით, ვინ გამაცილებს ყოველ დილით სახლიდან, ვინ დამხვდება სახლში ყოველ საღამოს სამსახურიდან რომ დავბრუნდები. ვის დაუძახებენ ჩემი შვილები დედას. და ვინ დაუძახებს დედაჩემს დედას. აი პროსტა პირველად ვიგრძენი ასეთი რაღაც მართლა. აიაია ეხლა ვიცი დეილივით და ქალივით ვლაპარაკობ მაგრამ აი სხვანაირად არ შემიძლია ჩემი ნება რო იყოს ლიკას სიცოცხლეს ვფიცავარ თუ ცოლად არ მოვიყვანო ჯერ არ დაბადებულ ბავშვს რო ვიფიცები მოსული პონტია ხო? აი მიყვარს (ნიკა)
- ოჰო შეურჩიე უკვე პატარას სახელი???? წამოვდექი და მაგრად ჩავეხუტე. ნეტა მართლა აქამდე გამეცნო შენი თავი მისთვის. აი ბედნიერებას გისურვებთ. და იმედია მასაც მოსწონხარ. და აი დარწმუნებული ვარ რო გულს არასდროს ატკენ და შენი ყველა ოცნება ახდება. ხო ისა ეხლავე გადაწყვიტეთ რომლის მეჯვარე ვარ (მე)
- ჰო გუშნ მანამ წამოვიდოდით მე და ია ვლაპრაკობდით რა დავარქვათ ბავშვსო და ლიკა ვურჩიე მე ლიკა ნიკა აუ ღამე ავდექი რა წყალი მინდოდა ალბათ 2 საათი იქნებოდა და კუხნაში იჯდა და ჭამდა ვახოც გვერძე ეჯდა ტან მუცელზე ეფერებოდა თან ბუტბუტებდა მამიკოს პრინცესა ბუთხუზა იქნებაო (ნიკა)
- ვაიმე საყარლები ნატამ იცის? (მე)
- ხო გაიგო მაგანაც და ბოლო თვეებშ ჩამოვფრინდებიო (ნატა ნიკას და არის, ამერიკაში სწავლობს) (ნიკა)
- ეე რა კაია როგორ მომენატრა (მე)
- ეეე ბიჭო ეგ კი არა ამ ბოლო დროს ბორჯომში რო ვიყავით დედაჩემის ღამე ჭამდა ხოლმე (მარიამი)
- პატარა ბავში კიდე გვეყოლებაო?? (მე)
- არ ვიცი (მარიამი)
- მერე დავურეკოთ და ვკითხოთ თაკოს (მე)
- არა ჯობია თვითონ მითხრას მარა შეიძლებ ისე შიოდა ხოლმე (მარიამი)
- ეგეც შესაძლებელია (მე)
- ეე მართლა რო ორსულად იყოს და ჩემ ლიკასთან ერთად რო გაიზარდოს შენი და ან ძმა (ნიკა)
- ჰოო (მარიამი)
- ეგ კი არა მარიმ არ მომცა ნომერი (ნიკა)
- და გიყვარვარ მე ხო?? (მე)
- მეჭედება იმენა შენზე(ნიკა)
- აფერისტი ხარ რა არ მოგცემ (მე)
- რას არ მომცემ გოგო არ გამაჭედინო ეხლა ის ამიტყდა პირველივე ნახვაზე ხო არ მოგცემ ნომერსო და რაღაცები ეხლა ეს დროზე მითხარი (ნიკა)
- აი შენი ოცნებების გამო რა აჰა ჩაიწერე (მე)
- ვაიმე ჩემი პრინცესა მოვიდა და ლოყაზე მაკოცა (ნიკა)
- ოჰ ;დდ (მე)
- აი ბო***ვიყო თუ ეგ ჩემი ცოლი არ გახდეს! აი დაიმახსოვრეთ. თუ ეგ არ იქნება ვაფშე არავინ არ იქნება! (ნიკა)
- ჩემი შეყვარებული ბიჭი აი ეხლა მჯერა ერთი ნახვით შეყვარების (მე)
- მე სულ მჯეროდა და ეხლა დავრწმუნდი (ნიკა)
- ვაიმე ვაიმე (მარიამი)
- წადი ეხლა ნიკუშ დაწექი ვიცი ვერ დაიძინებ ან რა დაგაძინებს მარა და არ შეაწუხო ეხლა გოგო (მე)
- რა არ შევაწუხო წავედი უნდა დავურეკო (ნიკა)
- სულელი ხარ რა (მე)
- ყველაზე სულელი ბიჭი ყავს შენს დაქალს (ნიკა)
- აჰა ჩემი სულელი აღარ ხარ ხო??? კაი (მე)
- ეეეეე ატრაკებ ეხლა ხო იცი შენ სხვა ხარ ის სხვა. და ვაფშე ეხლა არ დამიწყოთ ეჭვიანობები! ხო იცით რო თვენ როგორც ნატა მიყვარს ისე მიყვარხართ და ეჭვი არ შეიტანოთ წამით. ეს კიდე ვაფშე სულ სხაა. ჩემი საცოლეა ტო (ნიკა)
- კაი კაი წადი ნუღა ბრუტუნებ რაღაცეებს (მე)
- წავედი დავწექი (ნიკა)
- კარგად (მარიამი)
- ვაიმე ღმერთო რა სულელია და ამ სიყვარულმა ხო ვაფშე გადარია (მე)
- რა გინდა გოგო საყვარელია (მარიამი)
- ჰოო შეყვარებული ბიჭები ძან საყვარლები არიან, თვალებში ეტყობათ ყველაფერი (მე)
- მცირე დუმილის შემდეგ: თორნიკეს ეტყობოდა? (მარიამი)
- კაი წავედი მეც მეძინება, შენ არ წვები? (მე)
- კითხვა დავსვი (მარიამი)
- არ ვიცი (მე)
- მეც მოვალ ცოტახანში (მარიამი)
- კაი კარები შიგნიდან დაკეტე (მე)
- კაი. (მარიამი)
დავწექი და ფიქრებმა თავისით გამიტაცეს თორნიკესთან. თან მეღიმებოდა თან მეტირებოდა. მისი სუნამოს სუნს ეხლაც ვგრძნობდი. ვაიმე რა საშინლად მენატრებოდა. მისი მონატრება მკლავდა ბოლოს მიღებდა. მერე გამახსენდა მარის სიტყვები კარტა ცადეო. გადავწყვიტე მართლაც ჩამედო ის კარტა მაგრამ გადავიფიქრე. გადავიფიქრე იმიტომ რომ ჩემს ოცნებებში ამოტივტივდა სიტყვა “ნიცა“ დავიწყე ტირილი. მალევე ჩამეძინა. ვერ გავიგე მარი როდის დაწვა. დილით კი გავიგე მისი ყვირილის ხმა როგორ ვერ ვიტანდი როცა მაღვიძებდნენ
- რა გაყვირებს გოგო ამ დილა უთენია? (მე)
- შემომხედე და მიხვდები (მარიამი)
- რას გავხარ შე უბედურო? (მე)
- არც შენ ხარ ნაკლებ დღეში (მარიამი)
- რაა? წამოვხტი და სარკეში ცავიხედე ;დდ ამიტყდა ისტრიკული სიცილი და მერე ჩხუბში გადამეზარდა ორივე გაპასტულები ვიყავით საკრასკავები კბილის პასტა ისე პასტა ყველაფერი გვესვა ხელებზე და სახეზე ისეთი საშინელი დასანახები ვიყავით მარა მე მაინც მეცინებოდა
- აუ მოდი სურათები გადავიღოთ (მარიამი)
- ვერ ხარ გოგო? რა სურათები (მე)
- ოო მოდი რა (მარიამი)
- არ მინდა (მე)
- ნუ ღელავთ გოგოებო გადაღებულია უკვე სურათებიც და ვიდეოც კარებში თავი შემოყვეს ნიკამ და სანდრომ
- ვაიმე რა საქონლები ხართ (მე)
- ხო გითხარით სამაგიეროს გადაგიხდითთქო (ნიკა)
- არა ისე რა გინდათ ლამაზები ხართ (სანდრო)
- ძან (მე)
- იდიოტები ხართ რა ან სად იპოვნეთ ეს ტუში რუმიანა და წენები?? (მარიამი)
- თქვენს ოთახში (ნიკა)
- რო წვები გოგო კარები არ უნდა დაკეტო?? (მე)
- ოოოო (მარიამი)
- წავედი მე აბანოში (მე)
- ოო დაიცა ცოტახანს იყავით მასე (სანდრო)
- რათა ვითომ?? (მე)
- საყვარლები ხართ (სანდრო)
- ოჰო ჩვენ ისეც საყვარლები ვართ (მე)
- სალო შენ იტელეფონი რეკავს რუსოა (მარიამი)
- ხო დე (მე)
- დილიდან რა კარგ ხასიათზე ხარ? მიდი სკაიპი ცართე დავრეკავ (რუსა)
- კაი (მე)
- რას გავხარ შვილო რა არის ეს? (რუსა)
- ნუ იცინიხარ ქალო სანდროს და ნიკას კითხე (მე)
- ვაიმე მარიამ შენც (რუსა)
- ნუ იცინხარტქო (მე)
- კაი კაი ხო მოწესრიგდით და მერე დაგირეკავ (რუსა)
- ნუ იცინიხართქო შენ კაი მიდი ჭკუით (მე)
დილა ასე ხალისიანად დავიწყეთ მე და მარის მესამე მსოფლიო ომი გვქონდა თუ რომელი შევიდოდა პირველი სააბაზანოში როგორც ჩემზე პატარას დავუთმე და შევუშვი მაგრამ ჯობდა მე შევსულიყავი ნიკამ და სანდრომ დამიწყეს ღადაობა და სურათბის გადაღება მაგრამ ამას რა თქმა უნდა ასე არ დავტოოვებდით მე და მარი სამაგიეროს დროც მოვიდოდა როგორც იქნა მეც შევედი სააბაზანოში გამოვედი და ბავშვებმა შემომთავაზეს ჯოკერი გვეთამაშა და მეც რა თქმა უნდა დავთანხმდი
- ისე ვითამაშოთ? (მარიამი)
- რავი რამეზე (ნიკა)
- მაინც? (მე)
- ესეიგი ბოლო ორზე გასული ძან საყვარლად ჩაიხატება თმებსაც ძან საყვარლად გაიკეთებს და მთელი დღე იქნება მასე (ნიკა)
- კაი (მე)
- რა კაი რა კაი?? მიდი აღარ გვინდა თამაში პირდაპირ შეასრულეთ ხო იცი მაინც წააგებთ (ნიკა)
- შენ ბევრს ნუ ლაპრაკობ და დაარიგე (მე)
ცოტახნის შემდეგ
- ფუ ამის კარტი არ მომდის ტო (სანდრო)
- კაი მე რაღა ვთქვა (ნიკა)
- რაო ბიჭებო კიდე გავაგრძელოთ თუ პირდაპირ გამოეწყობით ??? (მე)
- არა საყვარელო მაგ ბედნიერებას ვერ წაგართმევთ (სანდრო)
- ერთი პულკაღა გრჩებატ საყარლებო და ვნახოთ (მე)
- მგონი ჯობია წენის ფერზე აქედანვე იფიქროთ (მარიამი)
- რა ფერის წაგისვათ ხო??? (სანდრო)
- არა თქვენ რო წაისვათ (მარიამი)
- მერა მენაღვლება პირველზე თუ არა მეორეზე უეჭველი გავდივარ აი შენ და ნიკას კი დაგერხათ (სანდრო)
- ვნახოთ ვნახოთ (მარიამი)
- ფუ ამის დრინგზე ვზივარ (მე)
- აჰაჰ საყვარელო პრემიას დაემშვიდობე? (სანდრო)
- დავაი რა (მე)
- მოიცა მოიცა გამოვთვალოთ (სანდრო)
- არ გვინდა ეხლა გაყალბები რა (მე)
- არა აი ერთად გავაკეთოთ (სანდრო)
- ეჰ ნიკუშ დაგვერხა მგონი (მე)
- მგონი სალო? (ნიკა)
- მგონიც აღარ ითქმის (მე)
- აჰაჰა 0,6ით მოგიგე სალო (მარიამი)
- დამპლებო (მე)
- მიდი ეხლა ჰა ჩამოიტანეთ ჩასახატები უნდა გაგალამაზოთ (სანდრო)
- აი ეხლა კი ნამდვილად დაგვერხა (ნიკა)
- აჰამ (მე)
- აჰა სანდრ შენ მოგანდობ შენ უფრო კარგად გაალამაზებ ამათ ;დ (მარიამი)
- რა გინდა მშვენივრად გამოიყურები (ნიკა)
- შენ ვიზე რას ამბობ სარკეში ჩაიხედე (მე)
- ააააა რა არის ეს (ნიკა)
- მაკიაჟი საყვარელო რითიც მთელი დღე უნდა იარო (მარიამი)
- ეე ვერ ხართ ტო თქვენ იქნება მარი მოვიდეს (ნიკა)
- ეე უყურე ამას მოვიდეს მერე რა (მარიამი)
- ეე მოიცა მარი ვინაა? (სანდრო)
- ჩემი საცოლე გუშინ რო გიყვებოდი (ნიკა)
- როდის ან სად მიყვებოდი? (სანდრო)
- აი ღამე რო გეძინა (ნიკა)
- ჰოო მაშინ კარგად გავიგებდი (სანდრო)
- ეჰ სიყვარულმა რა იცისო (მე)
- გამოშტერებაო (მარიამი)
- რა ეხლა მე გამოშტერებულივარ?? (ნიკა)
- უარესი არ ხარ? (მე)
- დავაით რა (ნიკა)
- ეე დაიცა მარიმ მომწერა გამოდითო (მე)
- წავედი დავიბან და გავიდეთ (ნიკა)
- მართლა კი არა არაა აქ წასულია (მე)
- რაა? სად? (ნიკა)
-- თბილიში წავიდა დღეს (მე)
- რატო ტო? ან არ უნდა ეთქვა ჩემითვის? (ნიკა)
- კაბის საყიდლად არის ქორწილი ახლოვდებაო (მე)
- ეეე დავაი რა (ნიკა)
- ეე ეხლა მართლა ასე უნდა ვიყოთ მთელი დღე? (მე)
- კეე (მარიამი)
- აი ნახე თქვენც წააგებთ და მერე ვნახოთ რა (მე)
- დაგველოდე ხო რო წავაგებთ (სანდრო)
- ოჰჰ (მე)
- ეე მართლა მარი თუ მოვიდა უთხარით აქ არისო ან რამე ასე ვერ დავენახები (ნიკა)
- ისე რა გინდა ნიკუშ აი ეხლა სანდროს ნამდვილი საცოლე ყავს გვერდით აი მუცელიც მალე დაგეტყობა ვაიმე რა კაი წყვილი ხართ (მე)
- ეე არა არა მოიცა სანდრიკ უნდა ვილაპრაკოთ საყვარელო იტოკში მე გშორდები რა აღარ მიყვარხარ რა და ამ ბავშვსაც მოვიცილებ (ნიკა)
- ეე კაი რა ამას რატო მიკეთებ მე ხო მიყვარდი ტო (სანდრო)
- ვაიმე მაოცებთ (მე)
- ეე კაი რა რა გიყვარდი ტო მიხმარე და მიმატოვე მერე ძალით შემოგეტენე შვილის პონტში რა სიყვარული (ნიკა)
- არა მე მართლა შემიყვარდი და არ მოგცემ უფლებას ეს ბავშვი მოიშორო (სანდრო)
- ვწუხვარ მაგრამ უკვე მოვკალი ჩვენი შვილი (ნიკა)
- შე გათახსირებულო (სანდრო)
- დავაი რა (ნიკა)
- კაი ეხლა ნუ შეიჭერით როლებში (მე)
- რა როლებში მე გულწრფელად ვლაპრაკობ (სანდრო)
- ოო ნიკუშ შენ მართლა დაგერხა მგონი (მე)
- ე კაი ეხლა (სანდრო)
ასე ხუმრობ ხუმრობაში გავიყვანეთ დრო, მოსაღამოვდა გავედით უბანში ბავშვები და გადავწყვიტეთ მაღლა ცენტრში ავსულიყავით. მაგრამ მაის გარდა არავინ არ წამოსულა ფეხით მაგრად გვეზარებოდა და ავედით მანქანით - წამო აქეთ დავჯდეთ ბიბლიოთეკისკენ მშვიდი ადგილია (მარი)
- კაი სიხარულო (ნიკა)
- ნიკა (მარი)
- ხო ცხოვრება (ნიკა)
- ნიკამეთქი (მარი)
- კაი ხო (ნიკა)
- აჰა ესეიგი შენ ხარ ჩემი სარძლო არა? (სანდრო)
- სარძლო? (მარი)
- ხო რა ჩემი საცოლე არ ხარ? (ნიკა)
- აა ხო (მარი)
- ისე ძანაც ნუ გამომიშტერებ ამ ბიჭს გუშინ მძინარეს მელაპრაკა და დღეს ამიშარდა რატო არ გახსოვს ჩემი საცოლეო (სანდრო)
- უი (მარი)
- კაი ეხლა ნუ შემიჭამეტ გოგო რაა (მე)
- კაი ჩვენ გავისეირნებთ ხო მარ?? (ნიკა)
- სად? (მარი)
- მაგას შენ გკითხავ იმიტომ რო აქ არ ვიცი სად რა არის წამო გინდა ფეხით თუ გინდა მანქანით (ნიკა)
- კაი წამო ფეხით გავიაროთ (მარი)
- კაი სიცოცხლე (ნიკა)
- რა საყვარლები ხართ (მე)
- ვიცით(ნიკა)
- იი გაჩერდი (მარიამი)
- წავალ მეც გავივლი ცოტას (სანდრო)
- კაი (მე)
- აჰა დავრჩით მარტო ჩვენ რა ვქნათ? (მარიამი)
- რავიცი მარიამ დავჯდეთ სადმე (მე)
- სად? (მარიამი)
- აი იქ (მე)
დავჯექით და რაღაცეებზე ვლაპრაკობდით მერე ეს სელფების მოყვარული ატყდა გადავიღოთ მეც სხვა რა გზა მქონდა და იპადით დავიწყეთ სელფების გადაღება ზოგი ისეთი სასაცილო იყო
- მათხოვე ერთი წუთით (მარიამი)
- აჰა (მე)
- ბათუმის სურათები ისევ აქ გაქ? (მარიამი)
- ჰო რა არის? (მე)
- მანახე რა (მარიამი)
- აჰაა (მე)
- მარჯვნივ გაიხედე წინ (მარიამი)
- რა ბიჭები არიან მერე? (მე)
- საროჩკიანი ნახე (მარიამი)
- ჰა? რა? ის? (მე)
- ხო ის (მარიამი)
- არა გოგო რა უნდა მაგას აქ? (მე)
- რავიცი ეტყობა უნდა (მარიამი)
- არ იქნება ეგ მარა რა სასტიკად გავს (მე)
- იიი რა ჩასაყლაპია ნახე ნახე მოდის (მარიამი)
- იმმხელას ყვირიხარ წამოვა აბა რას იზავს (მე)
- მართლა მოდის (მარიამი)
- გაგიხმობ თავს (მე)
- ვაა ბავშვი (თოკა)
- უთქმელი ღიმილი (მე)
- როგორ ხარ? (თოკა)
- მადლობა კარგად, თავად? (მე)
- წყალზე გავალ და მოვალ (მარიამი)
- კაი (მე)
- აქ რას აკეთებ? (თოკა)
- სად აქ? ლაგოდეხში? (მე)
- ხო (თოკა)
- სახლი მაქ (მე)
- აა მე ბებო მყავს აქ (თოკა)
- არ მიკითხავს (მე)
- სემიჩკა არ გინდა? (თოკა)
- არა მადლობა (მე)
- რა იყო რა გჭირს? (თოკა)
- განაღვლებს? (მე)
- კი, რა იყო რანაირად მელაპარაკები? (თოკა)
- როგორც იმსახურებ და თვალი ჩავუკარი (მე)
- წამო რა გავიაროთ (თოკა)
- აქაც მშვენივრად ვზივარ (მე)
- წამო წამო (თოკა)
- სად? (მე)
- რავიცი სადმე (თოკა)
- არა (მე)
- რატო? (თოკა)
- ჩემი მეგობრები მოვლენ მალე და იმათთან უნდა წავიდე (მე)
- არაუშავს ცოტას დააგვიანებ (თოკა)
- არათქო გითხარი უკვე (მე)
- აუ რას მებავშვები ტო? (თოკა)
- გებავშვები არა ბავშვი ვარ (მე)
- ვავავა (თოკა)
- რა ვავავა აგიტყდა? (მე)
- ისე (თოკა)
- ხო სანდრ (მე)
- სად ხარ? (სანდრო)
- ეკლესიის წინ (მე)
- კაი მოვალ (სანდრო)
- კაი (მე)
- ეგ ის სანდროა სულ რო გირეკავდა ხოლმე? (თოკა)
- ხო ის სანდროა (მე)
- ვა მაგის გაცნობა მაგრად მინდოდა (თოკა)
- რატო? (მე)
- ჩემი ბავშვის ძმაკაცს ხო უნდა ვიცნობდე ტო (თოკა)
- აჰაჰ შენი ბავშვის? (მე)
- ხო ხო ჩემი ბავშვის და ეს სულ ასე იქნება ეგ შეუშვი მაგ ტვინში, და წინ ვინც გადამიდგე ყველას დედას******* და ეს ბუტიაობები არ გვინდა რა, და ვაბშე ნომერი რატო გამოცვალე? ან ფბ რატო ამომშალე? ასე მშლი შენი ცხოვრებიდან? ასე მივიწყებ ერთი ხელის მოსმით და ვაბშე ჩემზე არ ფიქრობ ხო? აი ამით რას მოიგებ მაგასაც ნახავ, აი იცოდეე რო ჩემი ხარ რა, ეგ კარგად დაიმახსოვრე (თოკა)
- ოჰოჰო ხო მაგ იმედით იარე რო შენი გოგო ვარ, შენი გოგო იქ გელოდება ბათუმში (მე)
- იმის დედაცმ**** ხო გაიგე? (თოკა)
- და ეხლა რო აგინებ მაგ გოგოს გგნოა ჩემ თვალში მაგარი ბიჭი ხარ? აი ეხლა ყველაზე ცუდი შთაბეჭდილება მაქვს შენზე რაც კი ოდესმე ვინმზე მქონია, ყველაზემდაბიო ხარ, გოგო რომელთანაც იყავი, გიყვარდა ან მოგწონდა ეხლა აგინებ. აი ყველაზე არაადამიანი ხარ ეგ იცოდე (მე)
- არც მომწონდა და არც მიყვარდა მე მარტო შენ მიყვარხარ და სულ ასე იქნება და ვსო ეხლა (თოკა)
- მარი სადაა? (სანდრო)
- ვა სანდრიკ როგორ ხარ ძმა? (თოკა)
- ვა თოკუშ ნიჩევო შენ? (სანდრო)
- წყალზე იყო გასული არ ვიცი (მე)
- რავი ვარ რა (თოკა)
- თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთს? (მე)
- ეჰ ჩვენ ჩვენ კი არა შენ საიდან იცნობ ამას? (სანდრო)
- ბათუმში ამის სახლში ვიყავით (მე)
- ვა მართლა (სანდრო)
- ხო (თოკა)
- ნიკა და მარი სად არიან? (მე)
- აუ რავიცი რაღაცა მითხრა თვითონაც არ იცოდა მარის დაურეკე მერე და იმას ეცოდინება (სანდრო)
- კაი (მე)
- აუ შენ რო გელაპრაკებოდა ხოლმე იქ მეთქი ვის ელაპრაკება ამდენსთქო (თოკა)
- იი ჩემი პრინცესა სხვას ვის უნდა ელაპრაკოს ბიჭო ვინ შემოხედავს ამ მახინჯს შინაბერა დარჩება ეს (სანდრო)
- აუ დავაი რა (მე)
- რატო ტო მშვენიერი გოგოა ვინ დატოვებს ამას (თოკა)
- თოკუშ დაგანგრევ სალომე ძვლებში (სანდრო)
- მაგ იმედით იყავი (მე)
- რა არის წყალი გადაიტანეს თუ უნდა ვინმე მაცემინოს იმ გოგომ (სანდრო)
- ოხ ეს სწერვა ძმები რა, რა გინდა გაივლის ცოტას ეგ მაინც არ დარჩება შინაბერა (მე)
- ენას ამოგაცლი შენ (სანდრო)
- მიდი აბა (მე)
- მოხვალ შენ სახლში და იბლატავე მერე კიდე ბევრი (სანდრო)
- ჰა ეხლა გინდა გარეთ დაიძინო ამაღამ? (მე)
- გამოჭერილი ყავხარ ძმა (თოკა)
- მაგრად (სანდრო)
- მოდის ეგე მარი (მე)
- დიდება ქალბატონო თქვენს გამოჩენას (სანდრო)
- ოჰო (მარიამი)
- ნიკუშ სად ხართ? (მე)
- მოვდივართ სალ, თქვენ სად ხართ? (ნიკა)
- ეკლესიასთან (მე)
- კაი 5 წუთში მანდ ვართ (ნიკა)
- 5 წუთში თუ ნახევარ საათში? (მე)
- არა არა მარის სტუმრები მოუვიდნენ და უნდა წავიყვანო თორე ჩემი ნება რო იყოს საერთოდ არ მოვიყვანდი (ნიკა)
- კაი მიდი (მე)
- რაო? (სანდრო)
- მოვლენ ეხლა (მე)
- ჩავიდეთ ხო? (მარიამი)
- ხოო მომშივდა (მე)
- ძმობას გაფიცებ სახლში საჭმელს ტოვებდა ხოლმე რამეს? (სანდრო)
- კი ერთხელ ღამე მოვატანე რო ჭამდა (თოკა)
- აჰა რა და მერე იტყვიან გოგოები არიან ჭორიკნებიო (მე)
- ვლაპრაკობთ და არა ვჭორიკნობთ (სანდრო)
- ოჰოჰ (მარიამი)
- ზურგს უკან მაინც იჭორავეთ რავი (მე)
- სალი (სანდრო)
- ხო წავიდეთ (მე)
- სალითქო (სანდრო)
- რა გინდა? (მე)
- აუ არაფერი კაი (სანდრო)
- არ მოდიხარ? (მე)
- არ დაველოდოთ? (სანდრო)
- არა თვითონ წამოვლენ (მე)
- კაი თოკუშ ძმა კარგად, შეგეხმიანები მერე (სანდრო)
- შეგეხმიანები მერე გამოვაჯავრე მე (მე)
- რა თქვი? (სანდრო)
- არაფერი (მე)
თოკამ ჩაიცინა
-კაი სანდრიკ ძმა (თოკა)
- სანდრო მორჩები ამ დამშვიდობებას თუ წავიდეთ ჩვენ? (მე)
- რას იკბინბი გოგო რა გჭირს მოვდივარ (სანდრო)
- დროზე (მე)
- კაი დაანებე თავი ძმა, დოებით (თოკა)
- დროებით ძმა (სანდრო)
- რა გჭირს ტო შენ (სანდრო)
- არაფერი (მე)
- კაით გეყოთ (მარიამი)
- მე კი მეყო მარა ეს რა აშარებულია? (სანდრო)
- აუ არაფერი სანდრო (მე)
- ვეღარ გცნობ შენ ტო (სანდრო)
- რატო? დავიხედე ტანზე- არაფერი არ შემიცვლია აშკარად ისეთი ვარ როგორიც ვიყავი (მე)
- მასხარა ხარ რა- მოვიდა და თმა ამიჩეჩა (სანდრო)
- კაი გაჩერდი თორე მალე ნიკუშა მოვა და იეჭვიანებს (მარიამი)
- აუ ერთი მაგისიც რა (სანდრო)
- არ შეიძლება სანდრო მასე შენი სიყვარული აღარ არის? (მარიამი)
- ჩემო საყვარელო დაიკო ძან ხომ არ აცანცარდი? (სანდრო)
- არა ჩემო ძამიკო (მარიამი)
- რა ტკბილი და-ძმა ხართ (მე)
- შურით არ გასკდე (სანდრო)
- დაიცა აცადე ცოტა მასე მაინც გასივდეს თორე ისე ვერაფერი ვერ ასუქებს (მარიამი)
- ვერც ეს ვერ გამასუქებს და ენა გამოვუყავი (მე)
- ვაიმე დავიღალე ტო მალე მივალთ? (სანდრო)
- ხო (მარიამი)
- მეძინება (მე)
- მეც (სანდრო)
- მეც (მარიამი)
- ჩაიხვიეთ ეხლა მეც მეც (მე)
ასე ლაპარაკ ლაპარაკში მივედით სახლთან. შევედით და სანდრო ეგრევე თავის ოთახში ავიდა მე და მარიამი ეზოში დავჯექით და ცას გავყურებდით
- მოგენატრა ხო? (მარიამი)
- ვინ (მე)
- თოკა (მარიამი)
- ... (მე)
- მოგენატრა (მარიამი)
- ყავას არ დალევ? (მე)
- ისე კაი ტიპი ჩანს (მარიამი)
- მე ცივს დავლევ შენ? (მე)
- რა გელაპარაკა მე რო წავედი? (მარიამი)
- კაი ორი ცივი ყავა, მოვიტან (მე)
- სალომე (მარიამი)
- მარიამ (მე)
- დაჯექი არ გინდა შენ ყავა (მარიამი)
- ხო არ მინდა ყავა (მე)
- რა გელაპარაკა? (მარიამი)
- გავალ წყალს მოვიტან (მე)
- სალომეთქო (მარიამი)
- უკვე ფეღზე ამდგარი ისევ ჩავესვენე სავარძელში - არაფერი მიყვარხარო (მე)
- არაფერი მიყვარხარო რა კაია, იტანჯები შენ აქ, ის გეუბნება მიყვარხარო და შენ აქ უბრალოდ მეუბნები „არაფერი მიყვარხარ“ ვეღარ გცნობ იცი? სულ შეიცვალე ბათუმის მერე, აღარ ხარ ის სალი რომელიც მე თბილისიდან ბათუმში გავუშვი (მარიამი)-
- უცებ გავაწყვეტინე- ალბათ ასაკი მემატება და იმიტომ ვეღარ მცნობ- არ ვიცი რა მოვჩმახე მაგრამ არ მინდოდა გაეგძელებინა მაგრამ (მე)
- ასაკი არაფერ შუაში არაა შენც კარგად იცი! (მარიამი)
- ვერ ვიტან როცა შენ მართალი ხარ და მე არ მიყვარს ამ ყველაფრის აღიარება (მე)
- მაგრამ უნდა აღიარო, იქნებ მართლა უყვარხარ თორნიკეს არ გიფიქრია ამაზე? და ის ნიცა თუ ვიღაცა ჯანდაბაა მარტო გასართობად ყავდა? იქნებ მართლა მაგის ნაშაა? ყოველთვის შენებურად რატომ იგებ ყველაფერს? არ შეგიძლია სხვისი თვალით შეხედო ამ ყველაფერს? (მარიამი)
- მარიამ მეძინება უნდა დავწვე (მე)
- თავს ნუ მარიდებ სალომე, შენც ხვდები რო ყველაფერი ასეა, უბრალოდ არ გინდა აღიარება, ნუ მარიდებ თავს ეს საუბარი ადრე თუ გვიან მაინც შედგებოდა, ცრემლებს ნუ მიმალავ თავი ასწიე! მე ვინ ვარ შენთვის ვიღაც უცხო ქუჩაში შეხვედრილი თუ ვინც მთელი თავისი ცხოვრება შენს გვერდით გაატარა? ყველა შენი ჭირი და ლხინი არა მარტო იცი არამედ ყოველთვის შენს გვერდით იყო! და ამ ბიჭის გამო დაღვრილ ცრემლებს მიმალავ? მე მიმალავ? სანდროსი არ იყოს მართლა ვეღარ გცნობ.. შენი სიცილი აღარ არის ისეთი როგორც ადრე იყო. თვალები აღარ გიბრწყინავს ისე როგორც ადრე!
- ისევ გავაწყვეტინე- მე ნუ მაბრალებ მარიამ ამას, თოკას ბრალია რო ვეღარც ვიცინი და თვალებიც აღარ მიბრწყინავს- თავი ვეღარ შევიკავე და ცოტა ხმამაღლაც მომივიდა (მე)
ამ დროს კარი ნიკუშამაც შემოაღო:
-ვა გოგოებო აქ ხართ? (ნიკუშა)
- არა ამერიკაში (მე)
- რა გჭირთ ტო? (ნიკუშა)
- არაფერი ნიკუ რუსო მოენატრა სალის (მარიამი)
- დედიკოს გოგო ისე როდის ჩამოდიან? (ნიკუშა)
- არ ვიცი (მე)
- სად იყავით აქამდე? (მარიამი)
- რავი ტო მოვსეირნობდით-აქამდე მაგიდას დაყრდნობილი ნიკუშა სავარძელში ჩაესვენა ხვნეშით
- რა გჭირს (მე)
- მე? რა მჭირს? (ნიკუშა)
- ხო შენ (მარიამი)
- ყველაზე მაგარი და დამაიდიოტებელი სენი შემეყვარა სახელად ‘’მარის სიყვარული“ აი გეფიცებით ტო თავიდან ფეხებამდე შეყვარებული ვარ, ეხლა რო მივაცილე სახლამდე 5 წუთი გაუნძრევლად ვიდექი არ ვიცი რა მჭირდა და რამ გამომაფხიზლა იცით? მანქანამ დამისიგნალა და მძღოლმა მომაძახა ‘’რა იყო შვილო სიცოცხლე მოგბეზრდაო“ შუა გზაში ვიდექი ალბათ მართლა შემიწირავს მე მარის სიყვარული. აი მართლა არ ვიცი რა გრძნობაა, რაღაც სიგიჟეა არა ამქვეყნიური. რო მიღიმის აი ვდებილდები ყველაფრის უნარი მერთმევა საერთოდ არ ვიცი პროსტა რას მიკეთებ მაჯოდავებს თუ რა არის მარა აი ხო ეხლა შემოვედი სახლში მაგრამ სიგიჟემდემენატრება უკვე ასე მგონია რო წლები გავიდა ტო. არ ვიცი რა გამიკეთა ამ გოგომ ამ მოკლე ხანში მარა აი დედას ვფიცავარ როგორც კი მაგისგან ცოტაოდენ ინიციატივას ვიგრძნობ იმ დღესვე იაკოს რძალი ეჯდება სახლში! - ძლივს დაამთავრა ნიკამ მოყოლა და მერე მე მომიბრუნდა - ხო ისა სალი შენთან სათხოვარი მაქვს (ნიკა)
- ნიკა მაგარ შარში ხარ პროსტა აი მართლა შეცვლილი ხარ ასეთი პირველად ხარ (მარიამი)
- ხო ნიკუშ, ინიციატივა არ გჭირდება შენ ერთი თუ გადაგიტრიალდა ოოო (მე)
- ეხლა ნუ მაგიჟებთ თორე გადატრიალებას ვაპირებ (ნიკა)
- კაი კაი მიდი მითხარი რა გინდოდა (მე)
- მოკლედ რა, არამგონია ეს ასე ადვილად დავიტანხმო რამეზე, და ცოტახნით შენს სახლს დამითმობ? (ნიკა)
- ვერ გავიგე? (მე)
- აუ რა ვერ გაიგე ტო, აქ გადმოსვლას ვაპირებ, მინდა რო სულ მის გვერდით ვიყოო, ამ თბილისიდან ლაგოდეხამდე გადაჭიმულ გზას მე რა ვუთხარი ხო ხვდები რა პონტშიც ვარ რა (ნიკა)
- მართლა მააგრი გაბმული ხარ ნიკუშ შენ თავს ვფიცავარ - ვუთხარი მე და თავი გავაქნიე - მაგას კითხვა უნდა, ეხლა მოგცემ თუ გინდა გასაღებს და ჩვენ ავებარგებით თბილისში
- არა ტო, იყავით, პროსტა თქვენც მაგრად დამაკლდებით მაგრამ ხომ ხვდებით რა, აქ ამას ასე ვერ დავტოვებ, გოგოს მოფრთხილება სჭირდება და მე თბილისიდან აქ ვერ მოვუფრთხილდები და მირჩევნია აქ მის გვერდით ვიყო. ცოტა წამოიზრდება და უკვე ჩემი ცოლი რო ერქმევა მერე სულ ერთად ვიქნებით და შენი დაქალიც სულ შენ გვერდით იქნება და აღარ მოგიწევთ მარტო არდადეგებზე ნახვა (ნიკა)
- აჰაჰა ნიკუშ, შენსკენ ვართ ხო იცი (მარიამი)
- გული ამიჩუყე ნიკუშ, ამ ცრემლებს არ გაპატიებ (მე)
- აი სიყვარული არის ეს და არა - თქვა მარიამმა და ორაზროვნად შემომხედა მე
- ვერ გავიგე მარიამ (ნიკა)
- არაფერი ნიკა ზოგადად ვთქვი (მარიამი)
- ნიკუშ ხვალვე მოგცემ გასაღებს აბა ცოდვაში ფეხს როგორ ჩავდგავ და როგორ დაგაშორებთ თან მაინც ცარიელი იყო ხოლმე სახლი და ეხლა კიდე იმედიანად ვიქნები რო აქ იქნები (მე)
- ჩემი გოგოები (ნიკა)
- აუ მეძინება (მე)
- მე ძილი გატეხილი მაქვს რაც შენი დაქალი გამაცანი - თქვა ნიკუშამ და მისი სახლისკენ გაიხედა, ვითომ რამეს დაინახვდა იმხელა ღობის მიღმა მაგრამ წარმოსახვაში სულ მისი სახლი და მისი სახე ედგა
- წამო სალი დავიძინოთ რა მეც მეძინება (მარიამი)
- კაი ხო (მე)
- კაი ტკბილი ძილი გოგოებო - შუბლზე გვაკოცა და თავისი ოთახისკენ მიაშურა.
დავწექით მე და მარიამიც მაგრამ ძილი არ მეკარებოდა, სუნთქვა მიჭირდა, თვალს დავხუჭავდი თუ არა თოკას სილუეტს ვხედავდი, თვალს გავახელდი და მისი ხმა ჩამესმოდა
-დავიღალე ერთ ადგილას გაჩერდი რა, ჩაიმტვრევა საწოლი (მარიამი)
- ვერ ვიძინებ (მე)
- მართლა? მე მეგონა სიზმარში იყავი (მარიამი)
- კაი გეყოს რა (მე)
- კაი (მარიამი)
მცირე დუმილის შემდეგ ისევ განაგრძო
- დაიძინე ?(მარიამი)
- არა ვერ ვიძინებ (მე)
- რას აკეთებ (მარიამი)
- ვფიქრობ (მე)
- რაზე (მარიამი)
- ვიზე (მე)
- თოკაზე? (მარიამი)
- ხო - და ამოვიხვნეშე
- გადატრიალდი დაიძინე (მარიამი)
- მართლა მომნატრებია (მე)
- გადატრიალდი დაიძინე და მეც დამაძინე (მარიამი)
- ჯანდაბა შენს თავს (მე)
- ამას მე არ უნდა მეუბნებოდა კარგად იცი წადი და იმას უთხარი ან აურეკე და უთხარი, ან თავს რას იტანჯავ ან იმას რას ტანჯავ? (მარიამი)
- გგონია ასე იოლია? (მე)
- იმაზე იოლია ვიდრე შენ გგონია (მარიამი)
- ეჰ მარიამ (მე)
- ეჰ მარიამ არ უნდა, აიღე ტელეფონი და დაურეკე, რომ არ ვიცოდე ისიც იგივეს გრძნობს არ გეტყოდი მაგას კი არა ტელეფონს დაგიმალავდი ხო იცი (მარიამი)
- გვიანია ეხლა ვერ დავურეკავ (მე)
- შენ შუადღისითაც არ დაურეკავდი (მარიამი)
- გვიანია (მე)
- ხოდა გვიანი როა გადატრიალდი დაიძინე და მეც დამაძნე ვახ (მარიამი)
- ვერ გიტან (მე)
- ხო მომეცი ხელი ვიცი ჩემ გარეშე ვერ იძინებ (მარიამი)
- იდიოტო (მე)
- ხო კაი მოწი ლოყა გაკოცო (მარიამი)
- ყველაზე უკანსკნელი იდიოტი ხარ ვინც კი ოდესმე შემხვედრია (მე)
- მიხარია, ეხლა დაიძინე (მარიამი)
გადავტრიალდი და დამეძინა, მაგრამ ჯობდა არ დამეძინა, ძილშიც რო ა მასვენებს ეს კახპა, ძილშიც არ მაძლევს საშუალებას ვიყო იმასთან ვინც მიყვარს, ძილშიც მასთან იყო ძილშიც.. ძილშიც მას ეპნაჭებოდა და ძილშიც მას კოცნიდა.. აი ეს არის ზუსტად სულით ბა. ყოველ შემთხვევაში მე ასე ავღწერე ეს. გამეღვიძა, გამეღვიძა და ვეღაც დავიძინე საათს ავხედე და 04:45 იყო, ვეღარც ვჩერდებოდი საწოლში ავდექი და გარეთ დავჯექი აივანზე, რა გამეკეთებინა არ ვიცოდი ვიჯექი და უბრალოდ ვუყურებდი ჰორიზონტს, ვფიქრობდი უსასრულოდ და ამ ფიქრებში ყველას და ყველაფერს ვეხებოდი, ბათუმიდან დაწყებული დღევანდელ დღემდე დამთავრებული, თვითოეული კადრი წარმომიდგა თვალწინ, აი უსტად ისე თითქოს ფილმს ვუყურებდი. დრო ისე შეუმჩნევლად გავიდა ვერც კი გავიგე. დილითბავშვებმაც რომ გაიღვიძეს ვისაუზმეთ და ფილმს ჩავუჯექით, ყველაფერი უკვე უაზროდ მეჩვენებოდა, მინდოდა მალემოსაღამოვებულიყო და წავსულიყავით ისევ ზემოთ, არ ვიცი იქ ვნახავდი თუ არა თოკას მაგრამ მე მაინც მინდოდა იქ წასვლა, მინდოდა და თან ისე როგორც არასდროს არაფერი!
-დღეს რა გეგმები გვაქვს? (მარიამი)
- რაივიცი მე ყველაფერზე თანახმა ვარ (ნიკა)
- ავიდეთისევ ზემოთ? (სანდრო)
- კი - უცებ წამოვიყვირე თვალებგაბრწყინებულმა
- შემეშინდა სალომე (სანდრო)
- არაუშავს (მე)
- მარუშკასაც ვეტყვი და ერთად წავიდეთ (ნიკა)
- მე აღარც მითქვამს მაგას უკვე დაპატიჟებაც აღარ უნდა, სადანც ნიკა იქვე მარუშკა (მარიამი)
- შეგიყვარდება მარუს შენც და ნახავ მერე, მეც დაგცინებ ხოლმე - ხმაში ცოტა მოწყენა შეეპარა ნიკას
- კაი ნიკუშ რა, არ დაგცინის პროსტა გვიკვირს რა ასეთი რო ხარ. (მე)
- ვინ შეუყვარდება ბიჭო შენ კარგად ხარ? (სანდრო)
- სანდრო შინაბერა უნდა იჯდეს აბა სახლში? (მე)
- ჯერ რა დროს ამიის სიყვარულია გოგო არ გადამრიოთ (სანდრო)
- რა იცი რომ არ უყვარს? (მე)
- მარიამ? (სანდრო)
- არაფერი რა პროსტა გითხრა ვინ უნდა მიყვარდეს (მარიამი)
- ცალკე მერე ეგ (სანდრო)
- აუ ბიჭო რატო გიკვირთ ტო რო მიყვარს? სიყვარული დანაშაულია თუ რა? (ნიკა)
- არა ძმა, შენსკენ ვართ ხო იცი? თუ საჭირო იქნება გავუსკოჩავ ამათ პირს (სანდრო)
- სანდრიკ კარგია სახლში რომ გძინავს ხოლმე? (მე)
- აუ რას მაშანტაჟებ ტო? ვაბშე წავალ დღესვე გინდა? (სანდრო)
- კი (მე)
- ბაზარი არაა ტო (სანდრო)
- ეე კაით რა თქვენ რაღა დაგემართათ? (მარიამი)
- შენ დაქალს კითხე - და გაცეცხლებული აუყვა კიბეებს სანდრო
- სანდრო (მე)
-....(სანდრო)
- რა გჭირს ტო შენ? (ნიკა)
- არაფერი - და ავუყევი კიბეებს მე
- სანდრო (მე)
- რა იყო სალომე? ვეღარ მიძლებ რამდენიმე წუთი? ჩავალაგებ ტანსაცმელს და მივდივარ (სანდრო)
- ჩამეხუტე რა გთხოვ (მე)
ჯერ გაკვირვებულმა შემომხედა
-რა ხდება? (სანდრო)
- გთხოვ (მე)
მოვიდა და ჩამეხუტა, ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ავტირდი, ავქვითინდი, ისე ძლიერად ვუჭერდი ხელებს სუნთქვაც კი უჭირდა, ისეთი თბილი იყო მისი ჩახუტება, ყველაზე თბილი იყო, ყოველთვის როცა ცუდად ვიყავი მისი ჩახუტება მშველიდა, მისმა მაისუებმა ყველა ჩემი ცრემლი იციან
-რა გჭირს ? (სანდრო)
- არ ვიცი (მე)
- აბა ვინ იცის ტო? (სანდრო)
- რავი - მხრები ავიჩეჩე და აცრემლიანებული თვალებით ავხედე
- აუ აი ამ ცრემლების პატრონი თუ ვინმე ახო იცი რო არ ვაცოცხლებ, ხო იცი რო ყველაზე მეტად ვერ ვიტან რო ტირიხარ (სანდრო)
- ვიცი სანდრო (მე)
- ვინ გაწყენინა (სანდრო)
- არავინ (მე)
- აბა შენ ასე უმიზეზოდ არ იტირებდი (სანდრო)
- მაგრამ ვტირი - ჩამომიგორდა ისევ ცრემლი - ხო არ წახვალ? (მე)
- გინდა წავიდე? (სანდრო)
- რა კითხვებით ხარ? ხო იცი რო არ მინდა, უბრალოდ გეღადავები ამდენი წელია მიცნობ და ჩემი ხასიათი რით ვერ შეისწავლე? (მე)
- აუ მე ბაზარი არაა ვიცი ტო ისიც ვიცი რო სერიოზულად არ გითქვია, და იმასაც ვხვდები რო მატყუებ ეხლა და ეს ცრემლები ვირაცას ეკუთვნის მაგრამ იყოს მასე გავარკვევ ხო იცი? - ნიკაპზე ხელით მიჩქმიტა - წადი ეხლა მოწესრიგდი დაისვენე და საღამოს გავიდეთ გარეთ
- მიყვარხარ სანდრიკ (მე)
- მეც მიყვარხარ პრინცესა - შუბლზე მაკოცა - წადი ეხლა დაისვენე
გამოვტრიალდი და წამოვედი ჩემს ოთახში, რა დამასვენებდა როცა ვიცი რომ თოკაც აქაა რამდენი ქუჩის იქით, რა მნიშვნელობა აქვს რამდენის მთავარია რომ ერთ ქალაქში და შესაძლოა ისევ ვნახო, რა დამასვენებს როცა ვიცი რომ შეიძლება ვინმე ნიცასნაირი გამოჩნდეს და ეფლირტაოს, ოო ღმერთო მალე მოსაღამოვდეს რომ წავიდე, ასეთ უაზრო ეჭვიანურ ფიქრებში ჩამეძინა. არავის არ გაუღვიძებივარ, გამიკვირდა კიდეც, რომ გავიღვიძე უკვე მოსაღამოვებული იყო, ტელეფონს დავწვდი და 9 საათი იყო, გულაღმა დაწოლილი უცებ წამოვფრინდი ფეხზე
-რა იყო?
უცებ გავშრი, ვერ ვბედავდი შემოტრიალებას, ის ის მისი ხმა იყო, თოკა იყო, მაგრამ აშკარად ჩემი ოთახი იყო, ამას აქ რა უნდა? მეგონა სიზმარში ვიყავი და ხელზე რამდენჯერმ ვიჩქმიტე კიდეც
-ხელს ნუ დაილურჯებ არ გეჩვენება აქ ვარ - ყელთან ვიგრძენი მისი სუნთქვა
უცებ შემოვტრიალდი და მის პირდაპირ აღმოვჩნდი
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? (მე)
- შენი მეგობრები ასულები არიანზემოთ, მე წამოვედი მეთქი რო გაიღვიძებს ავიყვანთქო (თოკა)
- ჩემითაც ავიდოდი როგორმე, გზა ვიცი (მე)
- გზაში ვინმეს რომ მეოტაცებინე ასეთი ლამაზი გოგო? (თოკა)
- რაში გედარდება მე ვინ მომიტაცებს? ნიცას გაუფრთხილდი ისეთი ლამაზი გოგო არავინ მოგიტაცოს რა გეშველება მერე? (მე)
- ამის დედა**** როცა მინდა რომ რამე გამოგვივდეს რატო მიჩხირებ იმ ბ*ზ ნიცას? (თოკა)
- ჩემთან ერთად რომ ხარ და რომ ლაპრაკობ წესიერად ილაპარაკე ვიღაცა არ გეგონო გაიგე? (მე)
- ტონს დაუწიე და შენ მეორეთ აღარ მელაპრაკო მასეთი ტონით (თოკა)
- გამატარე რა და დატოვე ჩემი ოთახი თუ შეიძლება, და საერთოდ ჩემი სახლი (მე)
- მე ჩემი სახლიდან არ გაგდებდი (თოკა)
- მე გაგდებ (მე)
- აქედან მარტო შენთან ერთად წავალ სხვა შემთხვევაში არა (თოკა)
- გარეთ მაინც გადი რომ გამოვიცვალო (მე)
- კაი კართან გელოდები (თოკა)
გავტენე ძლივს კარებში და დავდექი ტანსაცმლისკარადასთან, უბრალო სადა რაფანი ჩავიცვი ბენსიმონები და გავედი გარეთ
-მეგონა აღარ მეღირსებოდა (თოკა)
- შევბრუნდები ეხლა (მე)
- კაი კაი (თოკა)
გავედით გარეთ და ჩავჯექით ვაჟბატონის მანქანაში, ისე ავედით ხმა არ ამოგვიღია არცერთს, ერთი თუ შემომხედავდა როგორც კი მის მზერას დავიჭერდი იღიმოდა ცალყბად და თავს აქნევდა ხოლმე, ძრავა რომ გამორთო მაშინღა ამოიღო ხმა
-მომნატრებიხარ იცი? (თოკა)
- არაუშავს, ვის არ მონატრებია (მე)
- არა, მაინც შენი მონატრება სხვა ფერია (თოკა)
- მადლობა (მე)
- შენ? (თოკა)
- რა მე? (მე)
- შენ არ მოგენატრე? (თოკა)
- დიდხანს ვიჯდეთ ასე მანქანაში? და გადავედი მანქანიდან
- ესეიგი კი (თოკა)
- არა (მე)
- კიკი როგორ არა... თვალებში შუბლზეც ეგ გაწერია (თოკა)
- სხვა არაფერი? (მე)
- კი კიდე ის რომ გიჟდები ჩემზე (თოკა)
- არა აშკარად ვერ კითხულობ - გავუღიმე- მატყუარებს ვერ ვიტან- მაწერია- გავუღიმე ზურგი ვაქციე და თვალებით შევეცადე მომეძებნა ჩემი ბავშვები
- სად ხართ? (მე)
- ეკლესიასთან (მარიამი)
- კაი მოვალ (მე)
- მივედი თუ არა დავიწყე - რატო არ გამაღვიძეთ? (მე)
- თოკა ხო იქ იყო? (სანდრო)
- კი (მე)
- მერე რაღა გინდა ტო, ისე არგად გეძინა ვეღარ გაგაღვიძეთ, შენი უხასიატობის ამბავი რომ ვიცით (ნიკა)
- ჰაჰაჰა ნიკა - უჟმურათ გავუღიმე
- ამის ვერ გავიგე რა გააღვიძებ შარზეა, არ გააღვიძებ მაინც შარზეა (სანდრო)
- ეჰ (მარიამი)
- მარუს შენ როგორ ხარ? ხო არ გაბრაზებს ეს საზიზღარი? (მე)
- არა (მარი)
- თუ გაგაბრაზა მე მითხარი და მივხედავ (მე)
- შენი მიხედილი (სანდრო)
- სანდრო თავი არ მაცემინო (მე)
- ერთადერთი ადამიანი რომელიც ჯერ მეხის დაცემივით იქნება ჯერ, შტორმივიტ და შემდეგ ისე გამოიამინდეს სამოთხეშ გეგონება თავი (ნიკა)
- ჰო ნიკუშ, ყველაზე კარგია, და იდიოტი უნდა იყო ასეთი გოგო რო ხელიდან გაუშვა - და ახალ მოსულ თოკას გახედა მარიამმა
- ვინ გაგიშვა ტო ხელიდან ასეთი ლამაზი გოგო (თოკა)
- ბებიაშენმა (მე)
- აუ ხო ტო მიტხრა შენთვის მინდოდაო და გამომექცა ეგ თხაო (თოკა)
- ხო როგორც კი გავიგე რო შენთვის ვუნდოდი გადავწყვიტე და ბაბუშკამ ასეთი ანგელოზივით გოგო ცოდო ხარ სიკვდილისთვის და ჩემი შვილიშვილისთვისო და გაიქეცი თავს უშველეო (მე)
- ჰაჰააჰ გავიცინე (თოკა)
- არ გადაბჟირდე (მე)
- იუმორმა ვერ გაქაჩა თორე ბაზარი არაა (თოკა)
- კაი (მე)
- სანტერესო დიალოგია (მარიამი)
- რა იყო თოკუშ ძმა ეს მახინჯი ხო არ დაგევასა? (სანდრო)
- ხო რა ძმა, უნდა მოვიტაცო (თოკა)
- აბა ეს თავისი ფეხით არ გამოგყვება და მასე მაინც გეშველოს რამე - ორაზროვნად უტხრა მარიამმა
- ნაშველი აქვს მარიშკ ნიცა ყავს - ვუთხარი მარიამს და მივუბრუნდი ეხლა ვაჟბატონს- ისე რატო არ წამოიყვანე? (მე)
- ვა შეყვარებული გყავს ტო ? (სანდრო)
- ნაშის თემაა რა (თოკა)
- ოო ნაშიანი ბიჭი (ნიკა)
- შენთვის ეგენი უკვე ხიხიაა ნიკუშ (მარიამი)
- რატო ტო? მარუს ნაშებში რო გავიარო გაგიტყდება? (ნიკა)
- მე არა იმათ გაუტყდებათ კბილები, თმები აღარ შერჩებათ და ცალთვალანი იქნებიან (მარი)
- ვა ამას უყურე ტო ეჭვიანი რძალუკა გვყოლია (სანდრო)
- მარი შენთან ვართ ხო იცი (მე)
ცოტახანს კიდევ ვიყავით ვლაპარაკობდით, და წამოვედით ისევ სახლში, მე რახან მთელი დღე მეძინა აღარ დამიძინია, სანდრო და ნიკა მისულები არ იყვნენ რო ეგრევე დაიძინეს, მარი ტელევიზორს უყურებდა და იქვე დაიძინა. მე ავედი ჩემს ოთახში და იქ ვიჯექი. დღევანდელ დღეზე ვფიქრობდი, თოკაზე, ნიცაზე, თოკას ნათქვამ ‘’მომნატრებიხარ იცი?’’ პლამშეტში ისევ ვათვალიერებდი ბათუმის სურათებს, რომ ამ დროს ცემი ოთახის აივნიდან ფხაკუნი მომესმა, კარი ღია იყო და გავხედე მე კატა მეგონა და მაინც არ გავსულვარ უბრალოდ გავიხედე, ვერაფერი რო ვერ დავინახე ისევ პალნშეტს მივუბრუნდი. მაგრამ არა, კატა არ იყო ფეხის ნაბიჯების ხმა რომ გავიგე დაბლიდან ავყევი, და უცებ სახეზე რომ შევაჩერე მზერა სხხვა ვინ თუ არა თორნიკე
-რა ჯანდაბა გინდა აქ? -დაბალ ტონზე ვუთხარი
- მომენატრე (თოკა)
- ხო მნახე ეხლა შეგიძლია წახვიდე? ან რა უფლებით ძვრები ჩემს აივანზე და ჩემს ოთახში რა უფლებით იპარები? (მე)
- კაი დაწყნარდი რა იყო? (თოკა)
- იქნებ რას ვაკეთებდი? (მე)
- არაფერს არ აკეთებ (თოკა)
- და იქნებ უნდა გამეკეთებინა (მე)
- აწმყოში ვიყოთ, არაფერს არ აკეთებ (თოკა)~
- დატოვე ჩემი ოთახი (მე)
- ცოტახანი დავისვენებ და წამოკოტრიალდა საწოლზე
- დავადექი თავზე - აბრძანდი ჩემი საწოლიდან
- რომელ ბალიშზე გძინავს? (თოკა)
- ნორმალური ხარ შენ? (მე)
- კითხვა უნდა მაგას? რაო რათქვი რომელზე მძინავსო? (თოკა)
- ადექი დროზე (მე)
- კაი არ ამობობ და დაწვა ბალიშებს შუაში
- ეხლა უკვე პლანშეტი ჩავარტყი თავში ;დ ადექი დროზე (მე)
- ეე ის პლანშეტია? - უკვეაწეული ხელი გამიჩერა და გამომართვა პალნშეტი
- ოჰ სურათებს ათვალიერებთ ქალბატონო? (თოკა)
- მომეცი ჩემი პლანშეტი და დატოვე ჩემი ოთახი (მე)
- არ მოგენატრე? (თოკა)
- არა და მომეცი პლანშეტი (მე)
- ამბობ არაო და ჩვენ სურათებს ათვალიერებ, ამბობ არაო და ჩემს დანახვაზე გული გიკანკალებს, ეხლა უბრალოდ თითით რომ შეგეხო სანთელივით დამადნები ხელებში (თოკა)
- შენ თავზე ზედმეტი წარმოდგენა გაქვს (მე)
- გიყვარვარ? (თოკა)
- არა (მე)
- თვალებში მიყურე და ისე მითხარი (თოკა)
- პლანშეტი მომეცი და გადი ჩემი ოთახიდან (მე)
- გიყვარვარ გიყვარვარ ისევე როგორც მე, გენატრები ისევე როგორც მე, ისევე გიჭირს ჩემს გარეშე სიცოცხლე როგორც მე, იცი შენს გარეშე არ მინდა არცერთი ჩასუნთქვა ამოსუნთქვა. იცი? შენს გარეშე ყოველი წამო არაფრად მირჩევნია, შენთან ერთად გატარებულ 1 დღეს 100 წლის სიცოცხლეში გავცვლიდი, უბრალოდ მინდა რომ დამიჯერო მართლა მიყვარხარ რა, და ამ სიტყვებსაც არ ვისვრი ასე ჰაერზე, მიყვარხა ჩემი პატარა ბავშვი (თოკა)
სიტყვები არ მყოფნიდა არ ვიცოდი რა მეთქვა ვერც იმას ვერ ვეტყოდი რომ მიყვარდა, ვერაფეს ვერ ვეტყოდი ვიოციდ რომ მართალი იყო მაგრამ ვერ ვეტყოდი, ბოლოს ძლივს მოვაბი თავი ერთ წინადადებას და ძლივს ამოვილუღლუღე - პლიაჟზე დაწყებული რომანები დიდხანს არ გრძელდებაო ამობობენ..
-ნუ დაუჯერებენ იტყუებიან.
- გადი გთხოვ (მე)
- ამდენი რამ გითხარი და მხოლოდ ამას მეუბნები? (თოკა)
- პლანშეტი დატოვე და გადი (მე)
საწოლზე დადო პლანშეტი და უკვე აივნის კარებთან იყო რომგავაჩერე
-თორნიკე
- გისმენ - ისე მიპასუხა არც მოუხედავს
- ფრთხილად ჩადი კარგი? (მე)
- ნერვიულობ ჩემზე? (თოკა)
- არა, უბრალოდ სახლს ახალი რემონტი აქვს გაკეთებული და კედლები არ დამისვარო ფეხის ნაფეხურებით (მე)
- კარგი, უკან მოუხედავად გავიდა
ჩემი თავის მიკვირდა, მიყვარდა ბიჭი, ამდენი რამ მითხრა და მე მე როგორ ველაპრაკებოდი, ვერ ვუტყდებოდი არ შემეძლო რომ მისთვის ეს ყველაფერი მეთქვა. რაღაც მბოჭავდა და ვერ ვუტყდებოდი, ალბათ თავში არ ვიყავი დარწმუნებული? არ ვიცი ვერ ვხსნი.
დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა
-აუ ხო მარ რა ხდება? (მე)
- აუ გაგაღვიძე? (მარი)
- ხო რა ხდება? (მე)
- გოგო ისა.. (მარი)
- რა? (მე)
- კედლები (მარი)
- რა კედლები მარი? ვერ გავიგე ვერაფერი ნორმალურად მელაპარაკე (მე)
- მოკლედ, მაღაზიაში მივდიოდი ეხლა და შენ სახლთან რო გავიარე კედლებზე წარწერები იყო (თოკა)
- რა წარწერები არ გადამრიო (მე)
- ყველა კედელზე სხვადასხვა წარწერაა, და ფეხის ნაფეხურები. გამო და ნახე შენთვითონ.
ხალათი მოვიცვი და ჩავვარდი დაბლა ეგრევე, ყველა კედელი აჭრელებული იყო, ნაფეხურებით, სხვადასხვა ფერის პულივიზატორით, ერთზე გამოკვეთილად ეწერა ‘დიდხანს გრძელდება’ო. ისეთი გაბრაზებული ვიყავი არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, ავედი ეგრევე სახლში და გამწარებული ტელეფონს ვეცი, ავკრიფე ვაჟბატონის ნომერი
-შენ ნორმალური ხარ? (მე)
- რა ხდება? (თოკა)
- რა დამახვედრე გარეთ რა არის? (მე)
- აა უკვე ნახე სიურპრიზი? (თოკა)
- ვერ გადამირცებია, რა არის ეს? მხოლოდ შენნაი ჭკუანკლულს თუ მოუვიდოდა ეს აზრათ (მე)
- გუშინ რო ჩავდიოდი დაბლა ცოტაზე მომიხვდა ფეხი და მეთქი მარტო ამის გამო ხო არ გადაკრასკავენთქო და ბარემ გავერთე რა (ტოკა)
- იდიოტი ხარ (მე)
- მეც მიყვარხარ (თოკა)
- დეგენერატო (მე)
- ჩემი ნომერი ზეპირად იცოდი ხო? (თოკა)
- არა - ურცხავ ვიტყუე - ტელეფონში მეწერა
- იტყუები (თოკა)
- მართლა მეწერა (მე)
- მე რომ ვერ ვნახე? (თოკა)
- სად რა უნდა გენახა? (მე)
- შენ ტელეფონში ჩემინომერი (თოკა)
- გამახსენდა ის საღამო ბავშვებმა რომ დამტოვეს და ამან რომ წამიყვანა, ანუ გუშინდელი ღამე - სხვაგან მეწერა
- ტყუეილები კარგად გამოგდის (თოკა)
- შენზე კარგად მაინც ვერა - გავბრაზდი და ტელეფონი გავთიშე.

მერე? მერე რა იყო? მერე ბევი ცრემლის ღვრა იყო, ბევრი სიხარულიც, ბევრი ბედნიერბაც, ისევ ტირილი ისევ ბედნიერება და ამ ყველაფერს მხოლოდ ერთი სახელი ‘თოკა’ ერქვა. გადიოდა დღეები და მის გარდა ვერაფერს ვერ ვამჩნევდი. მისი გაიჯიუტებული სიმტკიცე მისი სიგიჟეები რომ არა ალბათ ჩემი სიყვარული ასეთი მტკიცე და ძლიერი არ იქნებოდა, წელიწადნახევარი დასჭირდა იმისთვის რომ ბავშვი მართლაც ‘მისი’ გამხდარიყო, მისი პატარა ყოფილიყო. 3 წელი გავწელეთ ჩვენი ურთიერთობა, მერე? მერე რა მოხდა? მერე მოხდა საქმებზე სირბილი საქმეს გამო ვერ ნახვა ეს საქმე კი ‘ნიცა’ ხო ხო ზუსტად ის ნიცა იყოს, „სანდრომ რო კითხა შეყვარებული გყავს ტოვო და ამან არა ნაშის თემაო“ აი ზუსტად მაგ ნაშის თემა იყო
*****
-თოკ რას შვრები გცალია? (მე)
- აუ საქმეზე ვარ და მერე შეგეხმიანები კაი? (თოკა)
საქმე სამ დღეს გაგრძელდა.. 31 დეკემბერი იყო უკვე. რომ ვეღარ მოვითმინემისი ასეთი საქციელი, და ზარებზეც და შეტყობინებებზეც რომ არ მპასუხობდა სახლში ავადექი, არავინ არ დამხვდა, აგარაკზე ავაკითხე, მანქანა იქ იდგა, შევედი სახლში საქმე დამხვდა ‘საროჩკააში“ გამოწყობილი.
-სალომე (ნიცა)
- ხო ხო მე ვარ ნიცა, შენს ბიჭს გადაეცი ეს საქმე რამდენი ხნითაც უნდა იმდენით გაწელოს, თუ უნდა მთელი ცხოვრება, ოღონდ ჩემგან შორს დაიჭიროს თავი. მისი ნაჩუქარი მანქანის გასაღები და ნიშნობის ბეჭიდიც დავტოვე მაგიდაზე და უკან მოუხედავდ გამოვიქეცი, არ ვიცოდი სად მივდიოდი, მხოლოდ სიკვდილი მინდოდა, მინდოდა საერთოდ არ გამთენებოდა ეს დრე ან საერთოდ არ დავბადებულიყავი. ტაქსი გავაჩერე და წავედი სახლში, ისე რომ არავისთვის არაფერი არ ამიხსნია ჩავალაგე ბარგი და წამოვედი სოფელში, სხვაგან წასასვლელი არსად არ მქონდა არადა მარტო ყოფნა მჭირდებოდა, ყველაზე ახალიწელი მქონდა, ისეთს რომ ვერც კი იოცნებებ. დედაცემს დავურეკე და ისე შევატყობინე, და ვთხოვე საზღვარგარეთის ბილეთები ეყიდათ ჩემთვის და იქ გავეშვი სასწავლებლად. აღარ მინდოდა აქ გაჩერება, ყველა ქუჩა ყველა ადგილი ყველა ჩასუნთქვა და ამოსუნთქვა მის თავს მახსენებდა. 5 დღე გავატარე აქ და თბილიში ჩასული მაშინვე აეროპორტში გავეშურე, სასტიკად ავუკრძალე ყველას ჩემთან თოკაზე საუბარი და საერთოდ რამე რომ ეთვათ ჩემზე რამე. ამერიკაში გამიშვეს, კოლეჯში ჩავაბარე მოვეწყვე, მინდოდა ყველანაირი კონტაკტი გამეყვიტა ყველასთან მაგრამ ვერ გავბედე, რა დაააშავეს დანარჩენებმა თუ მე დებილი ვიყავი და თორნიკე იდიოტი. თავიდან ძან მიჭირდა უცხო გარემოში უმეგობორდ ყველას გარეშე გაჩერება მაგრამ თანდათან შევეჩვიე უკვე ყველაფერი ადვილი იყო ჩემთვის, ჩემებიც რამდენჯერემ იყვნენ ჩამოსულები, 8 წელი დავყავი ამერიკაში, გამოცნდა ჩემს ცხოვრებაში მამაკაცი, მაგრამ სერიოზულად არ ვუყურებდი ამ ურთიერთობას, ჩემივე ხასიათის სიჯიუტის გამო ვერ ავეწყეთ ერთმანეთს და დავშორდით, თითქოს მივიწყებული მყავდა თორნიკე მაგრამ მაინც არა. 8 წელი, 8 წელი არ ვყოფილვარ საქართველოში და ეხლა ასე უცებ მიჭირდა ცასვლამაგრამ, აქაც არაფერი აღარ მაყოვნებდა, მინდოდა თან სანდროს დაბადებისდღისთვის ჩავსულიყავი და სიურპრიზი გამეკეთებინა, არავინ არაფერი არ იცოდა იმის შესახებ რომ ჩავდიოდი, არც მშბლებმა, მიჭირდა მიჭირდა აეროპორტიდან ფეხის გადადგა, მიჭირდა ყოველი ჩასუნთქვა და ამოსუნთქვა ყველაფერი მიჭრდა რაც კი მახსენდებდა თორნიკეს, ერთი პერიოდი გავიფიქრე უკან ხომ არ დავბრუნებულიყავი მაგრამ აქამდე ჩამოსული უკან ხომ ვერ გავბრუნდებოდი, სახლში ჩუმად მივედი, საბედნიეროდ დედა შინ იყო და არ დამჭირვებია დიდხანს ლოდინი, ჩემს კარებს მივუახლოვდი ღრმად ჩავისუნთქე და დავაზარუნე, კარები ისეთმა დაბნეულმა გამიღო დედაჩემმა, მე შემეშინდა, ხელს ისრესდა სიზმარში ხომ არ ვარო, ისე მაგრად ჩავეხუტე კინაღამ გავჭყლიტე. შევიტანეთ ბარგი, შევედი ჩემს ოთახში როგორ მომნატრებია აქაურობა, ისევ ისეთი იყო ყველაფერი როგორიც დავტოვე, არაფერი არ შეცვლილა, არცერთ ნივთს არ შეუცვლია ადგილი. ჩემი სახლი როგორ მენატრებოდა, დედას გაკეთებული კერზები
-რატომ არ მითხარი რომ ჩამოდიოდი? (დედა)
- სხვანაირა შენს ისეთ სიფათს ვერ ვნახავდი (მე)
- მაიმუნო ბავშვო, არავინ არ იცოდა? (დედა)
- როგორ არა დედა, მთელმა საქართველომ სალომე ჩამოდისო, პროსტა აქ ვეღარ ამომყვნენ (მე)
- ოხ სალომე სალომე, სანდრო ნახე? (დედა)
- არა არ მინახავს და არც მიმილოცია, დავისვენებ ეხლა მე და საღამოსთვის გამირკვიე სსად იქნებიან და დავადგები თავზე, იცოდე არც მარიამმა არ უნდა გაიგოს ან ისე გამირკვიე რო ვერავინ ვერაფერი ვერ გაიგოს, ვითომ ჩემი საჩუქარი უნდა მიუტანო (მე)
- კაი, მიდი შენ დაისვენე (დედა)
შევედი ჩემს ოთახში და ჩემს მონატრებულ საწოლში ჩავწექი, 8 წელია აქ არ ვწოლილვარ, მაგრამ შეგრძნება ისევისეთი როგორც პირველად. მოსაღამოვდა ვფიქრობდი რა იქნებოდა ყველაზე ორიგინალური და მოვიფიქრე. ხელს კი ის ფაქტი მიწყობდა რომ არავინ არ იცოდა ჩემი ჩამოსვლის შესახებ. დიდი ლამაზი ყუთი ავაწყობინე, შევეფუთინე და შიგ ჩავბრძანდი მიმიტანეს რესტორანში ხალხმა ნელნელა მოიყარა თავი, მე კუთხეში ‘დამდეს’ როცა უკვე ყველა შეიკრიბა რუსამ მომწერე უკვე დროა, და ამ დროს ხმაც გავიგე
-სანდრიკ იმ ყუთს ხედავ? (რუსა)
- კი რუს და ძან მაინტერესებს რა არის რო არ მახსნევინებ (სანდრო)
- სალოს საჩუქარია ხომიცი (რუსა)
- კი (სანდრო)
- თუ შეიძლება მოიტანეთ ეგ ყუთი, დედამ ოფიციანტს ანიშნა ყუთზე, ყუთი ბორბლებიან დასდგამზე იდო
- სანდრო გახსენი ყუთი (რუსა)
- აუ გამოხტება რამე? ის დარდაკი არაფერს წესიერს არ მოიფიქრებდა (სანდრო)
- სანრო ცოტა ჩუმად თორემ შეიძლება გიკბინოს (რუსა)
- შენ რო გახსნა რუს არა? მაშნებ (სანდრო)
- მე უკვე გავხსენი ჩემი საჩუქარი ეხლა შენი რიგია (რუსა)
უცებ სიჩუმე ჩამოწვა დარბაზში, სანდრო ნელა ხსნიდა ყუთს და
-ჰოოოოოოოოოოოოოოოოოოპ გადმოვხტი
ყველა გაოგნებული მიყურებდა, განსაკუთრებით კი სანდრო იცოდა რომ რამდენიმე წელი კიდევ არ ვაპირებდი ჩამოსვლას
-სანდრო არაფერს არ ამობობ ჩამოსვლა მაინც მომილოცე (მე)
- ჩემი გოგო - ისე დამატრიალა თავბრუ დამეხვა ძლივს დავდექი ფეხზე
ყველა ვნახე, შოკში იყო ხალხი, განსაკუთრებით კი ჩემი ბავშუკები, ყველაზე საყვარელი კი პატარა ანუშკა იყო ნიკუშას და მარის შვილი.
-დამპალო ბავშვო ჩემთვის მაინც გეთქვა (მარიამი)
- სიურპრიზი აღარ გამოვიდოდა (მე)
- დამპალი ხარ რა (მარიამი)
- მეც ძან გამიხარდა შენი ნახვა (მე)
- ეგ ხო ისედაც იცი (მარიამი)
- ძან გაგავახარე ტო (ნიკა)
- ვიცოდი რო გაგიხარდებოდათ (მე)
დიდ დარბაზში ვიჯექით და შემომსვლელი ხალხი ყველა ჩანდა, უცებ მარიმ ისეთი მიჩქმიტა კინაღამ სული წამძვრა
-რა ჯანდაბა გინდა გოგო (მე)
- ის (მარიამი)
- ვინ ის? (მე)
- თ. (მარიამი)
- სად? (მე)
- აი იქით შემოსასვლელთან (მარიამი)
ძალიან მიჭირდა ამდენი წლის შემდეგ ასე ახლოდან დანახვა მაგრამ მივიხედე, სულ არ შეცვლილა, ისევ ისეთი იყო, ისევ ისე იღიმოდა, მის დანახვაზე სანდროს ფერი ეცვალა და უცებ მე გამომხედა მე კი ვანიშნე რომ არაფერი არ იყო. უცებ ძალიან დამცხა და გარეთ გავედი, ხარბათ ჩავისუნთქე ჰაერი უკვე გარეთ გასვლას ვაპირებდი
-ძალიან შეცვლილი ხარ ძლივს გიცანი
ეს ხმა ეს ხმა, ეს ის ხმა იყო მთელი რვა წელი რომმენატრებოდა, ეს ის ხმა იყო ყველა ღიმილი და ცრემლი რომ უკავშირდებოდა
-შენ სულაც არ შეცვლილხარ, ისევ ისეთი ხარ როგორიც იყავი - გავუღიმე
- როგორ ხარ? (თოკა)
- არამიშავს შენ? (მე)
- მეც, არ ველოდი შენს აქ ნახვას, როდის ჩამოხვედი? (თოკა)
- დღეს დილით (მე)
- 8 წელი (თოკა)
- 8 წელი - მეც გავიმეორე მისი სიტყვები.
- მომენატრე (თოკა)
- მეც მომენატრე თორნიკე (მე)
- იცი წლებით უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს ყველაფერს გამოვასწორები, შენს ცხოვრებაშინც არ გამოცნდებოდა ტომასი (ჩემი ამერიკელი შეყვარებული) და ალბათ ანიშკაზე დიდი შვილიც გვეყოლებოდა
- მაგრამ ვერ ბრუნდები თორნიკე, მოსახდენი მოხდა, გთხოვ ნუ გავიხსენებთ წარსულს (მე)
- მე ისევ წარსულით ვცოცხლობ (თოკა)
- ნუ ცხოვრობ აწმყოთი იცოცხლე, იქნებ მომავალი რას გიმზადებს (მე)
- სულ არ მჭირდება მომავალი თუ იქ შენ არ იქნები (თოკა)
- მას ნუ იტყვი, ყველაფერი ღმერთის ნება, მისი ნებით მოევლინე ამ ქვეყანას და ის გადაწყევტს როდის დამთავრდება შენი სტუმრობა (მე)
- მაპატიე? (თოკა)
- იცი რომ დიდხანს ვერ ვიტოვებ გულში წყენას, ყველაფეი გაპატიე, მაგრამ დამტვრეულს კი არა გაბზარულსაც ვეღარ გავამთელებთ (მე)
- მართალი ყოფილა პლიაჟზე დაწყებული რომანი დიდხანს ვერ ძლებსო
- ალბათ
- მშვიდობოთ - აივნის მოაჯირზე იდგა და უკვე უნდა გადამხტარიყო
- თორნიკე მოიცადე
- რატომ? ესეც ახალი გარემონტებულია და გეშინია არ დაისვაოს კედელი?
- ჰაჰ გიჟი ხარ!
- მაშინ კი კარგად გამომლანძღე და! მშვიდობით
- თოკა
- გისმენ
- პლიაჟის რომანები დიდხანს ვერ ძლებს მაგრამ როცა საჭიროა გაძლება მაშინ რა უნდა ვქნათ?


_________
მადლობა მათ ვინც კითხულობდით <3 ეს ბოლო ისტორია მგონი რაც ადრე მქონდა დაწერილი <3 მალე ახლებს შემოგთავაზებთ <3