დილის 6 საათზე წამოვფრინდი და ბავშვივით სახლში სირბილი დავიწყე
-ლექსოოოოო ადექი ახალი წელიაააა
-ნუკა საერთოდ თუ იცი რომელი საათია?
-კარგი რა რადროს ძილია დღეს ხომ ახალი წელია
-ნუკა დამაძინე
-კიმაგრამ ადრე შენც ასე გიხაროდა
-გავიზარდე ნუკა გავიზარდეე
-მაგრამ შენ ხომ დამპირდი
-რას?
-აღარც გახსოვს?
-არა
-ბავშვები რომ ვიყავით ერთმანეთს დავპირდით რომ არ გავიზრდებოდით
-ხო კარგი ნუკა არ აქვს მაგას მნიშვნელობა წადი დაიძინე-საერთოდაც არ დაწყებულა ეს დღე კარგად. ლექსოს რაღაც ემართება,ამ ბოლო დროს თითქოს ცივი გახდა ნუ არ გავიფუჭე ხასიათი და ახა დედას და მამასოთახში შევედი.
-დეე მაა გაიღვიძეთ ახალიწელიააა
-ნუკაა იცი რომელი საათია?
-არა არ ვიცი და არც მაინტერესებს იმიტომ რომ დღეს ახალი წელიააა
-ვიცით ვიცით მაგრამ ჯერ ძალიან ადრეა დაიძინე
-კარგი რა მა რადროს ძილია-გაბრაზებული ვთქვი გამოვედი და ახა დემეს ოთახისკენ გავიქეცი
-დემეეეე ადექიი ახალი წელიაა
-ნუკა დამაძინე
-კარგით რა ხალხო რა ზარმაცები ხართ ახალი წელია ბოლოს და ბოლოს
-ვიცით ნუკა ვიცით უბრალოდ საათს დახედე
-7ის ნახევარია
-ჰო მერე
-რა მერე?
-გვძინავსსს. შენ არ გეძინება?
-ნწ არა
-მე კი მგონია რომ გეძინება-მითხრა ხელი დამავლო და მის მკლავებში მომაქცია.
-დემე რას აკეთებ?
-რაც მსიამოვნებს
-და რა გსიაოვნებს?
-შენი ჩახუტება
-...
-ჰო ისე გახსოვს?
-რა?
-აი უკვე დაგავიწყდა
-რაა მითხარიი.
-რადა დღეს პასუხს ველი-ოო რატომ მახსენებს ყოველთვის ამას რა უნდა საერთოდ არ მიფიქრია იმაზე თუ რა უნდა მეთქვა ბიჭისთვის რომლის მკლავებში გახვეული ვწევარ.
-კარგი დემე გამიშვი წავედი
-არგაგიშვეებ არასდროს გაგიშვებ-მითხრა. მერე კი თავი გავითავისუფლე იმ თბილი და ძლიერი მხრებიდან რომელთანაც დიდ ხანს ყოფნა მინდოდა.ქვემოთ ჩავბრიგინდი და რა თქმა უნდა ნაძვის ხის ქვეშ საჩუქრებს ვეძგერე.
-აპ აპ ქალბატონო ნუკა ეგ არ შეიძლება
-კარგი რა ლექსო ხომ იცი როგორ მიყვარს საჩუქრების გახსნა
-ვიცი და ამიტომ არის ყველა ყუთი ცარიელი-გაკვირვებუკმა ყველა ყუთი გადავამოწმე
-რა გაგიკვირდა შენ გგონია არ მეცოდინებოდა საჩუქრებს რომ გახსნიდი?
-კი :(
-ისადა ეხა კივილი არ დაიწყო წინასწარ გაფრთხილებ
-რა?
-რადა გარეთ გაიხედე თოვლს როგორ დაუდია
-აააააა უჰუუუუუ რა მაგარიაააა თოვლიიიიიი ვსო გარეთ გავედიიი
-ნუ კივიხარ გაიღვიძა მთელმა ქალაქმა-მე გავიქეცი და უცებ ჩავიცვი გარეთ რომ გავდიოდი ყველა დავინახე შეშინებულები იდგნენ კიბეზე
-რა ხდება რა აკივლებს?
-დედა არ იცი შენი შვილის ამბავი? თოვლი რმ დაინახა გაგიჟდა და გარეთ გავარდა.
-ვაიმე გამაგიჟებს ეგ ბავშვი როდის უნდა გაიზარდოს?
-არასდროს-ტკბილად ჩაილაპარაკა დემემ, მომხიბლავად ჩაიღიმა და სევით ავიდა.
-რა ეშველება ჩემ დას არ ვიცი
-შენ დას კიარა შენ რა გეშველება
-ჩემთან რა გინდა მა?
-რაა და შენი დის ამბავი რომ იცოდი ცოტა ვერ შეაპარე ეს თოვლის ამბავი?
-ოო რავიცი :დ-შუა თოვლში ვიყავი გაწოლილი რომ გამახსენდა-მე ხომ ლექსოზე გაბრაზებული ვარ
-ბატონო ლექსო დაკითხვაზე ჩემ ოთახში დროზე
-აუუ რა გინდა გოგოო
-ჩქარამეთქი
2 წუთის შემდეგ
-ჰე რა გინდა?
-რა მინდა კიარა რა ტუტუცი ხარ ამდენი ხანია გიცნობ და მაინც მიმალავ შეყვარებული რომ გყავს
-და რა შენი საქმეა?
-ლექსო რა გემართება?
-აუუ რა გინდა რაა?
-ამიხსენი რა გჭირს?
-არაფერი გოგო რა გინდა?
-რა გოგო ლექსო რა გოგო ასე არასდროს მოგიმართავს ჩემთვის
-ხოდა ახა გეძახი გასაგებია?
-ამიხსენი რა გინდა ამ ბოლოდროს ძაან შეიცვალე ხო იცი
-არავის საქმე არაა მე რას ვიზამ
-ლექსო რა გემართება შენი და ვარ.ჩემი თუ არა ვისი საქმეა?
-ოოო-ხმაურზე ყველა ამოვიდა ოთახში
-რა ოო ლექსოო.აღარ შემიძლია დავიღალე ვეღარ ვუძლებ ამდენ ტკივილს,ვამბობ რომ ძლიერი ვარ , მაგრამ უფრო ჩემ თავს ვაჯერებ ამას.ზოგი ცივს მეძახის,ზოგი სახეში მარტყამს,ზოგიც წინ მიდგას და უმიზეზოდ მიყვირის,ეს ყველაფერი არაა ჩემთვის ასეთი ადვილი.ძნელია ძნელი გესმის? აუტანელი ხდება ყველაფერი.შეუძლებელია ვინმემ ამას გაუძლოს.წარმოდგენაც კი არ გაქვს ახლა რას ვგრძნობ.რა უნდა იგრძნო კარგი ადამიანმა მაშინ როცა საკუთარი,ღვიძლი ძმა გიდგას წინ და ისე ცივად გიყურებს ვითომ უცხო იყო მისთვის,თითქოს არ გიცნობს და ბოლო ხმაზე გიყვირის ამიხსენი რა უნდა გააკეთო ამ დროს?ნუთუ ასე გამიმეტე? რა გემართება რა რა?რატომ მიყურებს ოდესღაც თბილი თვალები ასე მწარედ და ცივად ამიხსენი.რატომ არ იღებ ხმას? რატომ ვერ მცემ პასუხს?რაც გინდა ის თქვი გამლანძღე,მიყვირე,გამარტყი მაგრამ ასე ცივად ნუ მიყურებ.დახუჭე ეგ თვალები გადი.მორჩა და დამთავრდა-ვთქვი იმ სიმწრის ცხარე ცრემლებს ვიწმენდდი გარეთ გავედი ის იყო ტერასისკენ შევუხვიე რომ იქ დემე დამხვდა.
-ნუ ტირი პატარავ-არ ვიცი რა დამემართა.გავიქეცი და მას ჩავეხუტე ჩავეხუტე ისე როგორც დაბადების შემდეგ მამის თბილ მკერდს,ჩავეხუტე ისე როგორც მეგობარი მეგობარს და ჩავეხუტე ისე როგორც გოგო ბიჭს.
-გთხოვ არ იტირო პატარავ ყველაფერი კარგად იქნება
-დემე გთხოვ წამიყვანე სადაც გიინდა იქ ოღონდ მას მომაშორე
-კარგი მიდი ქვევით ჩადი მე გასაღებს ავიღებ
-კაი-დემე ზევით ავიდა გავიგონეე დედაჩემმა როგორ უთხრა:
-დემე შვილო გთხოვ სადმე წაიყვანე 12ის მერე მოდით ცოტას დამშვიდდება და მერე ვეტყვით
-ანა დეიდა რა უნდა უთხრათ?
-მიდი წაიყვანე ჩადი გელოდება
-კარგი-ქვევით ჩამოვიდა გულზე მიმიხუტა და მითხრა
-წავედით პატარავ დღეს საუკეთესო დღე გველის-მე ჩუმად გავყევი.მანქანაში ჩავჯექით.
-ჰე აბა სად წავიდეთ?
-არ ვიცი დემე სადაც შენ გინდა სადმე წყნარ და ლამაზ ადგილას
-არის ქალბატონო მივდივართ
-დემე რა საყვარელი ხარ-უნებურად წარმოვთქვი სიტყვები ყველანაირი ფარისევლობის გარეშე ეს გულწრფელი სიტყვები იყო
-ოჰ ეს რითი დავიმსახურე ქალბატონო?
-პატრავ ჯობია უფრო კარგად ჟღერს
-კარგი პატარავ
-აი ეს უკვე სხვა საქმეა
-მიყვარხარ ნუკა
-ფრთხილად წინ იხედე
-შენი ყურება მირჩევნია
-ასფალტის ყურებას ჩემი სახე ნამდვილად ჯობია
-რომ შემეძლოს საათობით დავჯდებოდი და გიყურებდი
-დაჯექი მერე ვინ გიშლის :დ-ვუთხარი და სახე მივუშვირე.ერთ წყნარ ძალიან ლამაზ ადგილზე მივედით
-დემე რა ლამაზიაა
-მოგწონს?
-კი ძაან
-კაი მაშინ წამო რამე ვჭამოთ
-არა რა ცოტ ვისეირნოთ
-არის სერ უი ბოდიში პატარავ :დ-ორივეს გაგვეცინა და სეირნობა გავაგრძელეთ
-მაშინ როგორ დარბოდი წვიმაში გახსოვს?
-კი როგორ არა გაწუწულირომ დამაწვინე ლოგინზე :დ
-აბა რა უნდა მექნა?:დ
-არც არაფერი :დ
-ის გახსოვს?
-რა?
-არაფერი
-მითხარი
-არაფერი
-რომ მაკოცე.კი მახსოვს
-კიდევ გაბრაზებული ხარ?
-რატო უნდა ვიყო?
-რავიცი მე გაკოცე და
-ჩემი პირველი კოცნა იყო
-მართლა?
-ჰო დაისეთი გამოვიდა როგორიც მინდოდა.წვიმაში
-აჰა ესეიგი პირიქით მადლობას ვიმსახურებ ;)
-ასე გამოდის
-და საჩუქარში რომ გადავცვალო?
-რა საჩუქარში?
-მმმ.. მოვიფიქროო
-მიდი იფიქრე
-მოვიფიქრე,კოცნაში ლოყაზე
-კარგი-ვუთხარი დატუჩებით მისი ღაწვისკენ გავიწიე ის კი შემოტრიალდა და მისი სისხლივით წითელი თუჩებით შემეხო ჩემს მკვდარივით თეთრ თუჩებზე.
-დემე რას აკეთებ?
-გაკოცე
-რატომ?
-იმიტომ რომ მიყვარხარ
-კიმაგრ...-ტუჩებზე ხელი ამაფარა და გამაჩუმა
-მე შენ მიყვარხარ ასე რომ არაფერი დაშავდება თუ გაკოცებ
-და მე არ მეკითხები?
-არა პატარავ ეს ჩემი კოცნა იყო და არა შენი
-ანუ?
-ანუ შენ კოცნას ჯერ კიდევ ველოდები
-დემე ძაან აყვარელი ხარ
-შენზე მაინც ვერა
-ნუ ეგეც მართალია:დ
-მიყვარხარ პატარავ
-რატომ მაინც და მაინც მე?
-იმიტომ რომ მხოლოდ შენ შეიძლება იყო ჩემი პატარა და არავინ სხვა
-შენ არ იცი როგორ მიყვარს პატარას რომ მეძახიან:დ
-მოდი ჩემთან პატარა ეგოისტო :დ-მითხრა და მის თბილ მხრებში მიმიწვია.