ვერსად წახვალ (2)
ყველაფერი ასე დაიწყო... მარიშკას ძმის დაბადებისდღეზე მთელი სასტავი ერთად შევიკრიბეთ , ვიცოდი ყველა გამორჩეულად იქნებოდა და სათანადოდაც უნდა გამოვწყობილიყავი... _მარიშ რას შვრები ? _ გოგო ჯერ სახლში ვარ , სალონში ერთ საათში წავიდეთ იქ გაგა მოგვაკითხავს _ აუ მე რომ ჩემი მანქანით მინდოდა წამოსვლა ? _ კაი რა მართუს მანქანისთვის გეცლება შენ ? _ ჯანდაბა , კაი იყოს ეგრე , მალე მორჩი სალონში დაგელოდები გაგამ მოგვაკითხა , ვიცოდი კარგად გამოვიყურებოდი , მაგრამ ამას არ ველოდი _ გაგა მჩირს რამე სახეზე ? შემომხედე მალე _ რატო ტო ? _ რავიცი ყველა დაფეთებული სახით მიყურებს , დამაკვირდი რა. ვუთხარი საწყალი ხმით _აუ კი ტოო, ეს რა არის ? საშინლად ავნერვიულდი, ვერ ვხვდებოდი რა უნდა დამმართნოდა ასე უცებ _ აუ რა მჭირს გავაფრენ ახლა. ცოტაც და ალბათ ტირილსაც დავიწყებდი.. _ რა გჭირს მართუს და ძალიან ლამაზი რომ ხარ აი ის. გადაიხარხარა გაგამ. _ მე კიდე გული გამისკდა იდიოტო..მერე ერთად გავიცინეთ უცხო სახეებიც გამოჩნდნენ , ალბათ მარიშკას ძმის ძმაკაცები იყვნენ.ერთი განსაკუთრებით ხმაურობდა , ალბათ ყურადღების ცენტრში აპირებდა ყოფნას.გოგოები ერთად დავსხედით , იმდენ შურიან თვალს ვხედავდი ერთად , რომ მზერის აცილებასაც ვერ ვახერხებდი სწრაფად.ერთთან ყოფნა მერჩივნა ყველასთან ურთიერთობას , რადგან ყოველთვის ვამბობდი , რომ ყალბი ურთიერობები არასოდეს მექნებოდა არავისთან.გაგას ალბათ ყველაზე მეტად ვაფასებდი სასტავში , გაგაც იგივეს გრძნობდა ალბათ , ძმასავით ვუყურებდი და მისი იმედი ყოველთვის მქონა , გაგამ კარგად იცოდა , რომ ზედმეტი და ყალბი არაფერი მიყვარდა.წინა მაგიდიდან ერთი თვალს არ მაცილებდა , ყოველთვის ვამბობდი , რომ მზერის შინაარსს ნებისმიერ სიტუაციაში ვხვდებოდი.ესეც რა თქმა უნდა არ გამომპარვია. საოცრად უხდებოდა მის ტანს შავი კაბა , ლავიწი უჩანდა მკვეთრად. ამაყი მზერით იხედებიდა მართა აქეთ-იქით ,მისი მზერა თითქოს ყველა ჭიქას ამსხვრევდა. ბიჭები შეთვრნენ , კარგადაც ვიცეკვეტ , ბოლოს ღონე გამოცლილი სკამზე მოწყვეტით დავეში. _ შეიძლება გეცეკვოთ ? ის იყო მოპირდაპირე მაგიდიდან , ნასვამზე მეტი იყო და მეეჭვებოდა შეძლებდა რო საერთოდ ცეკვას ?? _ძალიან დავიღალე და უნდა მაპატიო. შევხედე და გავუღიმე...ეს დიტო იყო მაყაშვილი , ვერავინ უარს ვერ ეუბნებოდა და ყველა მასზე გიჟდებოდა , დიტოზე და თავის ფულზე... გამოწვდილი ხელი შევატოვე. _ არ არსებობს.. დიტო მაყაშვილს უარს ვერავინ ეტყვის , ვერც შენ ,მითხრა დარწმუნებით , მე კიდე გავიცინე და ისე შევხედე _ ვითომ რატო დიტო ? მთვრალებთან ცეკვა არ მიყვარს და სენ გამონაკლისი ვერ იქნები , ასე რომ... _ იყოს ასე , მაგრამ დაიმახსოვრე დიტო წადილს ყოველთვის ისრულებს _ ღმერთმა ხელი მოგიმართოს ვუთხარი და ეგერევე გამეცალა.არ მიყვარდა დიტოსნაირი ბიჭები , არა თავდაჯერებულები ძალიამ მიყვარდამაგრამ დიტოში უფრო გადაზედმეტებულად ვგრძნობდი ამას , ნავდაჯერებულობის მიზეზს მისი პიროვნება კიარა , მამამისის ფულები ქმნიდა , ხოდა დიტოსნაერ ვითომ ტიპებს ყოველთვის ჯანდაბაში ვგზავნიდი.. _რა უნდოდა მართ ? მკითხა მარიშკამ _ ცეკვა , მეტი რა უნდა ნდომოდა , გავისტუმრე გემრიელად... _ სხვანაერად ვერც წარმომედგინა. მითხრა და მაკოცა მას მერე დაიწყო ჩემი ჯოჯოხეთი , დიტომ ნებისმიერ დროს იცოდა სად ვიყავი , რას ვაკეთებდი , ყოველ ნაბიჯზე მას ვხედავდი , მინდოდა ბიჭებისთვის მეთქვა მაგრამ მაინც თავს ვიკავებდი , მეშინოდა რამე არ მომხდარიყო , ვინმე შარში გახვეულიყო.დიტო უპრობლემოდ აგვარებდა თავის ფულებით საქმეს და ყველა საქმიდან იოლად ძვრებოდა , მამიკოს ბიჭები მესიკვდილებოდა , დიტოც ასეთი იყო , ფულის იქით ცხოვრების , რომ არაფერი გაეგებოდა..აი მეორე მიზეზიც ჩემი სხვა უბანში გადასვლის , გულის სიღრმეში ვიცოდი ეს ყველაპერი დროის ფაქტორი იყო , მაინც მიპოვიდა რაც არ უნდა ყოფილიყო , მიწიდან ამომთხრიდა , მაგრამ მერჩივნა , მერჩივნა თუნდაც ცოტა ხნით , პატარა დროით მაინც ვიქნებოდი მარტო. |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
