არა მართა სხვანაირი იყო ,უცნაური , თითქოს ყველასგან განსხვავებული ფსიქოლოგია ჰქონდა. ვერ მიხვდებოდით რა დროს რას იზამდა , რა დროს რა პასუხს გაგცემდათ.დასტოინი გოგო იყო მართა , მერედა როგორი !? არასდროს არაფერი ეშლებოდა და ყოველთვის იქ იყო სადაც საჭირო იყო , მის გამო თუ საჭირო გახდებოდა მთელ თბილისს ხელზე დაიხვევდნენ. როგორი განსხვავებული სულის პატრონიც იყო ისეთი განსხვავებული გარეგნობაც ჰქონდა.მიმზიდველი ტანი გამოკვეთილი ფიგურებით , უზომოდ დამაბნეველი გამოხედვა ჰქონდა , თვალებით ყველაფერს ამბობდა , თითქოს ვერასდროს შეძლებდა სიმართლე დაემალა , რადგან ამას თვალები არ დაანებებდნენ. დიდი ტუჩები და მკვეთრი ნაკვთები მეტ ელფერს აძლევდნენ მის სახეს. ყველასათვის სასურველი იყო მართა ,მაგრამ მისთვის სასურველი ჯერ არსად ჩანდა , რაც ყველას გარკვეულწილად სტიმულს აძლევდა.
ყველაფერი ასე დაიწყო... მარიშკას ძმის დაბადებისდღეზე მთელი სასტავი ერთად შევიკრიბეთ , ვიცოდი ყველა გამორჩეულად იქნებოდა და სათანადოდაც უნდა გამოვწყობილიყავი...
_მარიშ რას შვრები ?
_ გოგო ჯერ სახლში ვარ , სალონში ერთ საათში წავიდეთ იქ გაგა მოგვაკითხავს
_ აუ მე რომ ჩემი მანქანით მინდოდა წამოსვლა ?
_ კაი რა მართუს მანქანისთვის გეცლება შენ ?
_ ჯანდაბა , კაი იყოს ეგრე , მალე მორჩი სალონში დაგელოდები
გაგამ მოგვაკითხა , ვიცოდი კარგად გამოვიყურებოდი , მაგრამ ამას არ ველოდი
_ გაგა მჩირს რამე სახეზე ? შემომხედე მალე
_ რატო ტო ?
_ რავიცი ყველა დაფეთებული სახით მიყურებს , დამაკვირდი რა. ვუთხარი საწყალი ხმით
_აუ კი ტოო, ეს რა არის ? საშინლად ავნერვიულდი, ვერ ვხვდებოდი რა უნდა დამმართნოდა ასე უცებ
_ აუ რა მჭირს გავაფრენ ახლა. ცოტაც და ალბათ ტირილსაც დავიწყებდი..
_ რა გჭირს მართუს და ძალიან ლამაზი რომ ხარ აი ის. გადაიხარხარა გაგამ.
_ მე კიდე გული გამისკდა იდიოტო..მერე ერთად გავიცინეთ
უცხო სახეებიც გამოჩნდნენ , ალბათ მარიშკას ძმის ძმაკაცები იყვნენ.ერთი განსაკუთრებით ხმაურობდა , ალბათ ყურადღების ცენტრში აპირებდა ყოფნას.გოგოები ერთად დავსხედით , იმდენ შურიან თვალს ვხედავდი ერთად , რომ მზერის აცილებასაც ვერ ვახერხებდი სწრაფად.ერთთან ყოფნა მერჩივნა ყველასთან ურთიერთობას , რადგან ყოველთვის ვამბობდი , რომ ყალბი ურთიერობები არასოდეს მექნებოდა არავისთან.გაგას ალბათ ყველაზე მეტად ვაფასებდი სასტავში , გაგაც იგივეს გრძნობდა ალბათ , ძმასავით ვუყურებდი და მისი იმედი ყოველთვის მქონა , გაგამ კარგად იცოდა , რომ ზედმეტი და ყალბი არაფერი მიყვარდა.წინა მაგიდიდან ერთი თვალს არ მაცილებდა , ყოველთვის ვამბობდი , რომ მზერის შინაარსს ნებისმიერ სიტუაციაში ვხვდებოდი.ესეც რა თქმა უნდა არ გამომპარვია.
საოცრად უხდებოდა მის ტანს შავი კაბა , ლავიწი უჩანდა მკვეთრად. ამაყი მზერით იხედებიდა მართა აქეთ-იქით ,მისი მზერა თითქოს ყველა ჭიქას ამსხვრევდა.
ბიჭები შეთვრნენ , კარგადაც ვიცეკვეტ , ბოლოს ღონე გამოცლილი სკამზე მოწყვეტით დავეში.
_ შეიძლება გეცეკვოთ ? ის იყო მოპირდაპირე მაგიდიდან , ნასვამზე მეტი იყო და მეეჭვებოდა შეძლებდა რო საერთოდ ცეკვას ??
_ძალიან დავიღალე და უნდა მაპატიო. შევხედე და გავუღიმე...ეს დიტო იყო მაყაშვილი , ვერავინ უარს ვერ ეუბნებოდა და ყველა მასზე გიჟდებოდა , დიტოზე და თავის ფულზე... გამოწვდილი ხელი შევატოვე.
_ არ არსებობს.. დიტო მაყაშვილს უარს ვერავინ ეტყვის , ვერც შენ ,მითხრა დარწმუნებით , მე კიდე გავიცინე და ისე შევხედე
_ ვითომ რატო დიტო ? მთვრალებთან ცეკვა არ მიყვარს და სენ გამონაკლისი ვერ იქნები , ასე რომ...
_ იყოს ასე , მაგრამ დაიმახსოვრე დიტო წადილს ყოველთვის ისრულებს
_ ღმერთმა ხელი მოგიმართოს ვუთხარი და ეგერევე გამეცალა.არ მიყვარდა დიტოსნაირი ბიჭები , არა თავდაჯერებულები ძალიამ მიყვარდამაგრამ დიტოში უფრო გადაზედმეტებულად ვგრძნობდი ამას , ნავდაჯერებულობის მიზეზს მისი პიროვნება კიარა , მამამისის ფულები ქმნიდა , ხოდა დიტოსნაერ ვითომ ტიპებს ყოველთვის ჯანდაბაში ვგზავნიდი..
_რა უნდოდა მართ ? მკითხა მარიშკამ
_ ცეკვა , მეტი რა უნდა ნდომოდა , გავისტუმრე გემრიელად...
_ სხვანაერად ვერც წარმომედგინა. მითხრა და მაკოცა
მას მერე დაიწყო ჩემი ჯოჯოხეთი , დიტომ ნებისმიერ დროს იცოდა სად ვიყავი , რას ვაკეთებდი , ყოველ ნაბიჯზე მას ვხედავდი , მინდოდა ბიჭებისთვის მეთქვა მაგრამ მაინც თავს ვიკავებდი , მეშინოდა რამე არ მომხდარიყო , ვინმე შარში გახვეულიყო.დიტო უპრობლემოდ აგვარებდა თავის ფულებით საქმეს და ყველა საქმიდან იოლად ძვრებოდა , მამიკოს ბიჭები მესიკვდილებოდა , დიტოც ასეთი იყო , ფულის იქით ცხოვრების , რომ არაფერი გაეგებოდა..აი მეორე მიზეზიც ჩემი სხვა უბანში გადასვლის , გულის სიღრმეში ვიცოდი ეს ყველაპერი დროის ფაქტორი იყო , მაინც მიპოვიდა რაც არ უნდა ყოფილიყო , მიწიდან ამომთხრიდა , მაგრამ მერჩივნა , მერჩივნა თუნდაც ცოტა ხნით , პატარა დროით მაინც ვიქნებოდი მარტო.