საწოლის ქვემოდან თვალს ვადევნებდი მის ქმედებებს მაგრამ როდესაც კიდევ გაისმა ნაბიჯების ხმა და ის დებილი ბიჭიც ჩემს გვერძე აღმოჩნდა მოულოდნელობისგან შევკივლე მან კი პირზე ხელი ამაფარა
-ვინ ხარ და აქ რას აკეთებ - მკითხა თითქოს გაბრაზებულმა
-შენ თვითონ ვინ ხარ - ვკითხე ჩურჩულით და ცოტა დამაკლდა რომ არ ავფეთქებულიყავი
-გამომძიებელი ვარ
-კაი არ გადამრიო შენ კი არა მე ვარ გამომძიებელი და ამ საქმეზე მე გამომგზავნეს
-მოიცა მოიცა ანუ შენ ხარ ჩემი პარტნიორი? - უკმაყოფილოდ შემომხედა
-მემგონი უკმაყოფილო აქ მხოლოდ მე უნდა ვიყო შენნაირი დებილი პარტნიორი რომ მყავს
-ვითომ რატომ ვარ დებილი შე გაუნათლებელო
-კიდევ მევარ გაუნათლებელი? შე მართლა გაუნათლებელო ვის გაუგია ასე დებილურად შემოიჭრა აქ შენ ფარულ ქმედებებზე არაფერი გსმენია იდიოტო?
-პირველი მე შენი იდიოტი არვარ და მეორეც ჩემნაირი პარტნიორი ინატროს ყველამ
-ვაიმე ამ სამყაროს არაფერი ეშველება სანამ შენნაირები იპარპაშებენ ნეტა ვინ მოგცა გამომძიებლის სტატუსი
-ბატონმა თემომ
-ოჰ კაი კაცო მაშინ ხოხარ მაგარი და ეხლა აქედან როგორ გავალთ ეგ მითხარი
-ჩვეულებრივ როგორც შემოვედით ისე - მე კი შუბლზე ხელი მივირტყი და ღმერთს შველა ვთხოვე
-ეს რა შენი პირველი სამუშაო დღეა?
-არა რაიყო - მიპასუხა ისევე გაკვირვებულმა როგორმაც მე კითხვა დავუსვი
-აბა ან კამერების შესახებ არაფერი გსმენია ან იმის რომ შეიძლება იმ კაცის რომელიმე დაცვამ დაგიჭიროს და მიგცხრილოს?
-ეჰ პატარა რა მშიშარა ხარ - მითხრა და ცხვირზე ხელი ჩამომკრა ზუსტად ისე დადუმ რომ იცოდა
-ეგ მეორედ აღარ გაიმეორო თორემ იმის დაცვაზე უარესი გავხდები - ვუთხარი და საწოლის ქვემოდან გამოვძვერი გარეთ გამოვედი და მანქანაში ჩავჯექი ვინაიდან დაბურული შუშები ქონდა მანქანას იქვე გამოვიცვალე და სახლში წავედი რომ მივედი ანანიკო შემომეგება მეც ჩავეხუტე და მის ძიძას ვუთხარი
-ლეილა ხო არ გაგაბრაზა?
-არა რა გამაბრაზა ეს ძალიან კარგი გოოგოა
-ანუ ანიკომ დაიმსახურა წავიყვანო საყდლებზე ხო?
-კი დაიმსახურა - მითხრა ლეილამ ღიმილით მეც ანანიკო გავამზადე და საყიდლებზე წავიყვანე იმდენი რამე ვუყიდე თუმცა შევამჩნიე მანქანა რომელიც უკვე მთელი გზა გვითვალთვალებდა და ეს ამბავი ნამდვილად არ მომწონდა მობილურზე ზარი შემოვიდა მეც ვუპასუხე
-მაქედან პირდაპირ სამსახურში მიდი და სახლში არ მიხვიდე გირჩევნია ბავშვი დედამისთან წაიყვანო სანამ რამე შარში არ გახვიეს ისიც
-მწვანეთვალება შეიძლება ერთი რაღაც გავიგო?
-გისმენ
-რატომ ზრუნავ ასე ჩემზე
-იმიტომ რომ მას დავპირდი - მობილური იქვე მივაგდე და სამსახურში წავედი მართლაც. კაბინეტში შევედი დავჯექი და ნინიკოს დავურეკე
-ხო სტას როგორხარ
-მე კარგად შენ?
-რავიცი როგორ უნდა ვიყო
-გოგო რაუნდა გითხრა იცი?
-რამე მოხდა?
-ნინი ახალი საქმე მომცეს და ბავშვის გამო გირეკავ დავიტოვებდი მაგრამ ხომ ხვდები ამ დროს რაც ხდება
-კი კი მისმინე ლაზარეს გამოვგზავნი და გამოატანე სადხარ ეხლა
-სამსახურში ვართ ორივე
-კარგი
-ბოდიში რა ნინ
-რა ბოდიში გოგო პირიქით დიდი მადლობა რო დაიტოვე ეს დღეები მაინც
-კაი მიდი დაველოდებით - ჩემს კაბინეტში ვისხედით ანანოს მურტფილმი ჩავურთე და იმას უყურებდა მე კი საქმეს ჩავყურებდი ლაზარე რომ მოვიდა ანანო წაიყვანა მე კი კაბინეტში ვიჯექი და ვფიქრობდი ამ საქმეზე ჩემი კაბინეტის კარ რომ ჩამოიღო კინაღამ ჩემმა პარტნიორმა
-კარებზე დაკაკუნებაც არ გცოდნია ყველა სიკეთესთან ერთად - ვთქვი უკვე მობეზრებულმა და თვალები გადავატრიალე
-თორე შენ რო იცი რას ამბობ აკაკუნებ ხოლმე
-დიახ ვაკაკუნებ
-მე ის მაინტერესებს ამ ბიჭს რატომ შეხვდი - ეს მითხრა და წინ მწვანეთვალებას ფოტო ამიფრიალა
-იქნებ საქმე მოითხოვდა და თანაც შენ ჩემი ძიძა კიარ ხარ ჩემი პარტნიორი ხარ
-გოგო ნუ მაგიჟებ
-და ნუ გიჟდები შენც - გავუღიმე ცინიკურად და მომწონდა მის ნერვებზე ასე რომ ვთამაშობდი
-რატომ არ გინდა ნორმალურად გამოვიძიოთ ერთად ეს საქმე
-შენი აზრით რას ვაკეთებ მე აბა საქმეს თუ არ ვიძიებ
-ხან იმ ბიჭს ხვდები ხან კიდევ დამლაგებლის სტატუსით მიდიხარ იმ სასტუმროში
-შენ ვერ გაიგებ გესმის? ვერა შენ არ გესმის არაფერი გესმის იმიტომ რომ არაფერი იცი - ჩემი სიტყვებით აშკარად დავაბნიე ის. ოთახიდან რომ გავიდა დივანზე დავჯექი და ფიქრი განვაგრძე ვერ ვხვდებოდი რა უნდა გამეკეთებინა და ეს ჩემს ცხოვრებაში უკვე მეორედ ხდებოდა ვერ ვხვდებოდი რა უნდა გამეკეთებინა საიდან უნდა დამეწყო ვინ უნდა ამერჩიე რომ დამხმარებოდა ვინ იყო მტერი და ვინ კეთილის მსურველი ცოტა გაურკვევლად მეჩვენებოდა ეს ყველაფერი თუმცა მალე გავარკვევდი ყველაფერს იმ ღამეს იქ დავიძინე დილით კი საქმეს შევუდექი როგორც ყოველთვის საღამომდე ვმუშაობდი გეგმებს ვსახავდი თუმცა არაფერი გამომდიოდა საღამოს მობილურზე ზარი შემოვიდა ნიკოლაი იყო
-გისმენთ
-მისმინე სანამ დრო დაგრჩა - მითხრა და ბოროტულად გაიცინა
-მე რო დრო დამრჩა ნეტავ იმდენი დაგრჩეს შენც
-დღეს მოდი ჩემთან და ყველაფერს გაიგებ არ გინდა გაიგო შენი საყვარელი ძამიკო რატომ მოკვდა? მისამართს მოგწერ და 7 საათზე იქ დაგელოდები
-კარგი - მობილური იქვე მივაგდე სახლში წავედი ვიბანავე გამოვიცვალე და მისამართს რომ დავხედე ლამის ცუდად გავხდი ეს ის სახლი იყო სადაც იმ საღამოს წვეულებაზე ვიყავით 5 წლის წინ დღეს ჩავიცვი ჯინსი შავი მაისური ფეხზე კეტები და ჩემი ოთახის საიდუმლო უჯრის კარი გამოვაღე გამოვიღე მოწყობილობა რომელიც პატარა იყო მარამ იმხელა როლს შეასრულებდა ეხლა კმაყოფილმა გავიღიმე და მოწყობილობა დავიმაგრე საროჩკა მოვიცვი და მობილური ავიღე სახლიდან გავედი იქ რომ მივედი მწვანეთვალება შემომეგება და სანამ მის კაბინეტამდე მიმაცილებდა ყურში ჩამჩურჩულა
-ჯერ კიდევ გაქვს დრო აქედან წახვიდე წადი გირჩევ წადი - მე კი ამაყად შევაბიჯე მის კაბინეტში რომ მოტრიალდა და გამარჯობა მითხრა ამ დროს გარედან ხმაურის ხმები შემოდიოდა ჩემი დებილი პარტნიორი იყო და ამით კიდე ერთი შანსი დამაკარგვინა რომ რამე გამეგო...

გამარჯობა ძვირფასო მკითხველო იმედია მოგეწონათ წინა თავი მიხარია რომ აქტიურობთ და თქვენი აზრი მაინტერესებს მის პარტნიორზე და მწვანეთვალებაზე