ბიჭები მალე წავიდნენ. დავრჩით ისევ მე და სანდრო
-რა სახე გაქვს? უკმაყოფილო ხარ?(სანდრო)
-რა გინდა?(მე)
-გკითხე(სანდრო)
-აუუ თავი დამანებე რაა (წამოვდექი წასვლას ვაპირებდი
-მოიცა, თუმცა უკმაყოფილო იქნები. დედაშენმა და მამაშენმა ფულის გამო გაგყიდეს(სანდრო
-გაჩერდი (დავუყვირე)
-რა იყო გაგამწარე ქალბატონო? ისე რა ადამიანი უნდა იყო ასე რომ მოგექცნენე? მამაშენს ალბათ არც უყვარდი და დედაშენს ეკიდე….(სანდრო)
-მოკეტეე (დავუყვირე)
სანდროს სახე ეცვალა და ფეხზე წამოვარდა, ხელი დამიჭირა და უკან მომატრიალა
-რითი ხარ უკმაყოფილო? სიმართლეს არ ვამბობ? თუ არ გინდა რომ აღიარო? მე ვიცი რომ ფულის გამო შემომეტენეთ შენც და შენი ოჯახიც
-ხელი მეტკინა გამიშვი (მე)
-რაოო პატარავ გატკინე? მგონი ჩემზე უფრო მშობლებმა გატკინეს გული და ვერ ხვდები
-სანდრო შეეშვი ჩემს მშობლებსდ(მე)
-რატომ? მარიამ ნუ ხარ მეამიტი მათ გაგყიდეს და გაგაუბედურეს (სანდრო)
თავი დავიხსენი და ჩემს ოთახში ავვარდი. ცრემლებმა თავისით გაიკვლიეს გზა და მეც იქვე იატაკზე მოვთავსდი. სანდრომ კარები შემოგლიჯა და ახლოს მოვიდა
-ეხლა გეტკინა შენი მშობლების სისასტიკე მარიამ?(სანდრო)
არაფერს ვპასუხობდი ის კი განაგრძობდა ჩემს მწვალებას.
-რაო ლლაწირაკო? დედიკო და მამიკო აღარ გკითხულობენ? მიიღეს რაც უნდოდათ? დაგტანჯეს?
-სანდრო გაჩერდი, გთხოვვ გაჩერდიი (შევემუდარე და თავი მაღლა ავწიე
-რატომ?(სანდრო)
-ნასვამი ხარ გადი ჩემი ოთახიდან (მე)
-არსადაც არ მივვდივარ, შენებმა ჩემზე დაგაქორწილეს გაგყიდეს ამიტომ იმას მივიღებ რაც გუშინ უნდა მიმეღო (მითხრა და სხეულზე მიმიკრო
-სანდრო გამიშვი და გადი ოთახიდან (გავიბრძოლე თუმცა უშედეგოდ)
-რატომ? თუ ჯერ დედიკოს უნდა კითხო? შეიძლება თუ არა?
-სანდროო დამანებე თავი (მე)
-არა რაა შენები უნდა გავიცნო და ვკითხო რატომ გაგწირეს ასე
-ხოდა წადი სააიქიოში იქ შეხვდები მათ(დავუყვირე)
-ვერგავიგე (მითრა და ხელები გამიშვა)
-დედა და მამა რომ ცოცხლები იყვნენ ეხლა ამ დღეში არ ვიქნებოდი.(მე)
-რას ამბობ მარიამ? გინდა რომ მომატყუო?აბა ის ქალი და მამაკაცი ვინ იყვნენ ჩვენს ქორწილში (სანდრო)
-რას გატყუებ ადამიანო 4წლის წინ ავტოავარიაში დაიღუპნენ. ის კაცი ბიძაჩემია(ისევ ტირილი დავიწყე
-აუუ ნუღარ ტირიი რაა, ბოდიში არ ვიცოდი (სანდრო)-
-გადიი (მე)
უკან მოუხედავად გავიდა ოთახიდან. რა დაემართა რამ გააგიჟა ესე ძალიან? მოვწესრიგდი და დასაძინებლად გავემზადე. მეორე დილით სანდრომ კარები შემოგლიჯა და შემოვარდა
-ადაქიი დროზეე (დაიყვირა
--რა ხდება?(მე)
-საჭირო ნივთები ჩააალაგე რამდენიმე დღე დედაჩემთან რჩები
-რატომ?(მე)
პატარა ჩანთა ავიღედა საჭირო ნიივთები ჩავალაგე. გარეთ გავედი და სანდრომ თავის სახლში წამიყვანა, კარები ლელამ გაააღო
-რა ხდება სანდრო? მარიამ როგორ ხარ შვილო? მომეხვია
-კარგად თქვენ?
-დედა მარიამი აქ დარჩება რამდენიმე დღე
-რატომ მარიამი არ მიგყავს სანდრო?(ლელა)
სამზარეულოში შევვედით და იქ ჩამოვჯექით
-არაა (სანდრო)
-წაიყვანე შვილო გაერთობა
-სად მიდიხარ?(ეხლა დავსვი კითხვა)
-არც იცი? სანდრო რას გავს ეს?
-რა საჭირო როომ ყველაფერი იცოდეს? შენი მოთრეულია და შენვე მიხედე რადენიმე დღე. მე მივდივარ (თქვა და სახლიდან გავარდა.
მოთრეული? მისი ბრალი იყო ესეთ დღესი რომ ვარ და ეხლა მოთრეულსაც კი მიწოდებს? ლელა მოვიდა და თავზე ხელი გადამისვა
-ნუ ტირი შვილო, სანდრო უტაქტოა
-მესმის რომ არ ვუყვარვარ, არც მოვწონვარ, დამიჯერე მეც არაფერს ვგრძნობ მის მიმართ , მაგრამ პატივისცემა მაინც გამაჩნია
-დაწყნარდი შვილო, ამერიაში წავიდა სამსახურის საქმეებზე და მალე ჩამოვა
-დედა რა აყვირებდა სანდროს?(სამზარეულოში მია შემოვიდა)
-ვაა მარიამ აქ ხარრ?(გგადამეხვია)
-როგორ ხარ მია?
-კარგად, რა მოხდა?(მია)
-შნმა უტაქტო ძმამ ნერვები მოუშალა(ლელა)
-არაფერია ნახავ მალე შეგეჩვევა (მია)
-ყავას დალევ მარიამ ??(ლელა)
-კიი (მე)
-გაგიმართლა მეც აქ ვრჩები რამდენიმე დღე(მია)
-მართლა?(მე)
-ხოო აკო წავიდა თავის მშობლებთან წყნეთში(მია) მე ვეღარ გავყევი ექიმმა ბევრი არ იმოძრაოოო(მია)
-კარგია რომ აქ იქნები (მე)
ერთი თვე გავიდა და მე სანდროზე არაფერი ვიცი. ლელა ელაპარაკება ხშირად, მაგრამ მე არაფერს ვეკითხები და ისიც ჯიუტად არაფერს მეუბნება. მია უკეთ გავიცანი სასიამოვნო გოგო იყო. მალე დვახლოვდით ნინაც გავაცანი.. მია 24 წლის იყყო და აკოზე არის დაქორწინებული უკვე 2წელია.
-მარიამ თუ მოხვალ კაფეში გაგაცნობ დღეს დემეს(ნინა)
-რომელ საათზე ნინ?(მე)
- 2 საათში ჩვენ რომ ვიცით იქ მოდი
-კაიი (მე)
გამოვეწყვე და დანიშნულების ადგილას მივედი. ნინა მარტო დამხვდა
-სად არის?(მე)
-მოვა ეხლა
ცოტახანი ველოდე და კარებშ დემეტრე შემოვიდა, საანდროს ძმაკაცი
-დემე როგორ ხარ?(გადავეხვიე)
-კარგად მარიამ შენ? რამდენი ხანია არ მინახიხარ (დემეტრე)
-მე მეგონა რომ შენც ამერიკაში იყავი (მე)
-არაა მე არაა (დემეტრე)
-ნინა ეს დემე...(დავიწყე)
-მარიამ ეს დემეტრეა ჩემი შეყვარებული (გამიღიმა ნიანმ)
-მართლა (მე)
ცოტახანი გავჩერდით ვისაუბრეთ, ბევრიც ვიცინეთ და მალე სახლში დავბრუნდი. ისევ მიასთან და ლელასთან. 1 კვირა ისევ ჩვეულებრივად გავიდა. დილით ხმაურმა გამაღვიძა მეც მოვწესრიგდი და ქვევით ჩავედი
-მარიამ ნახე სანდრო ჩამოვიდა (მია მომეგება)
გავხედე და სანდრო იჯდა ტახტზე
-გამარჯობა (უემოციოდ მივესალმე, უკეთესეს არც იმსახურებდა)
-გამარჯობა მარიამ, ჩაალაგე შენი ნივთები სახლში ვბრუნდებით(სანდრო)
მეც გავემზადე და მალე სახლშიც ვიყავი. რამდენიმე დღე სანდრო თავს მარიდებდა, თითქმის ვერც ვხედავდი და ეს მომწონდა კიდეც, ნერვები ნაკლებად მეშლებოდა მასზე, თუმცა ვგრძნობდი რომ სანდრო რაღაცნაირად მომწონდა კიდეც და ამის გამო ჩემს თავ ს ვუწყრებოდი. კარზე ზარის ხმა იყო და მეც გავაღე
-მარიამმ(დაიყვირა 4ვემ და ოთახში შემოლაგდნენ)
-მოდით (მე)
-სად გყავს სანდრო?(ბექა)
-მგონი ძინავს(მე)
-გოგო ამ საღამოს 9საათზე რომ ძინავსს......(მია)
-გააღვიძე(აკო)
-მიდიი რა აკოო თქვენ გააღვიძეთთ (მე)
-მარიამმ მიდიი (დემეტრე)
რა გზა მქონდა ავდექი და წავედი სანდროს გასაღვიძებლად. ჯერ კარებზე ვაკაკუნე და ხმა არ ამოუღია, შემდეგგ კარები შევაღე და საწოლზე გაწოლილლ სანდროსთან მივედი. ისე საყვარლად ეძინა გაღვიძება არ მინდოდა.
-სანდროო (ჩუმად დავუძახე) სანდრო(რეაქციაარ აქვს) სანდრო ბიჭები მოვიდნენ (ისევ არაფერი ) ბოლოს დავიხარე და საწოლზე ჩამოვჯექი, ხელი მხარზე მოვკიდე და გავაქანე- სანდრო გაიღვიძე. უცებ მომიქცია მას და საწოლს შორის და გაკვირვებული მიყურებდა სახეზე, ვერაფერი გავიაზრე, მხოლოდ მასვუყურებდი, ისიც დაჟინებულ მზერას არ მაშორებდა
-მარიამ ვერ გააღვიძე?(ბექას ხმამ მოგვიყვანა აზრზე და სანდრო გვერდით გადავაგდე)