–ალო, ვინ გნებავთ?
–მარი შენ ხარ?
–დიახ მე ვარ ვინ ბრძანდებით?
–მე ის ვარ... ამბობს და ტელეფონი გაითიშა
–ნეტა ვინ იყო, ღმერთო გამაგიჟებს ეს ხალხი. (ტელეფონი კიდევ რეკავს)
–ალო, ვინ გნებავთ?
–მე ის ვარ!
–უკაცრავად ვინ ბრძანდებით? გიცნობთ?
–ჰაჰაჰჰაჰაჰ
–უკაცრავად !
–ჰაჰაჰაჰაჰ
–ვთიშავ! ტელეფონი გათიშა და სააბაზანოში შევიდა, თან იბანდა თან მღეროდა. უცებ კარზე ზარი ისმის, მწვანე ხალათი ჩაიცვა და კარების გასაღებად გავიდა, ჯერ თვალში უჭიჭინებდა მაგრამ არავინ ჩანდა მერე კარებიც გააღო, ისევ ცარიელი სივრცე, კარი დახურა, ზარის ხმაა, მალევე შეტრიალდა და კარი გააღო, უცებ ცხელი შეხება იგრძნო, მისი ბაგეები ვიღაცის ბაგეებს შერწყმოდა, მაგრამ ვისი იყო ეს ბაგეები?? მარი ვერ ხედავდა, იგი თვალებსაც კი ვერ ახელდა იმდენად ჩაეფლო ამ ალერსში. 5 წუთის მერე მარი შეხებას ვეღარ გრძნობდა და ბიჭიც გაუჩინარდა, გოგო გაუცებული შევიდა სახლში და ფიქრობდა ვინ უნდა ყოფილიყო ის, სიმპატიური იყო თუ არა ის მაინც უნდოდა რომ ცოდნოდა, ისევ ზარის ხმა, მარიმ კარს მივარდა და მოსულს კოცნა დაუწო, იმაზეც კი არ უფიქრია რომ ის შეიძლება გოგო ყოფილიყო მაგრამ ამაზე როდის დაფირდა, მას (მარის) კოცნა ეუცხოვა და უცებ მოშორდა სტუმარს, ტუჩები მოიწმინდა და მოსულს შეხედა
–თქვენი ამანათი (თქვა და ამანათუ გაუწოდა)
–მადლობთ, ხელი სად მოვაწერო?
–აი აქ თუ შეიძლება (მარიმ ხელი მოაწერა და კარების დახურვას აპირებდა როცა)
–თქვენ.. არა არაფერი
–მაპატიეთ, სხვა მეგონეთ
–კარგით, დაივიწყეთ, (თქვა მოსულმა და მარის კარებს მოშორდა)
მარიმ ამანათი დადო, ისე რომ არც კი უნახავს რა იყო, ან ბარატზე რა ეწერა, ისევ სააბაზანოს კარი შეაღო და ცხელ წყალში დაიწყო ნებივრობა, მალე დაიბანა და აბაზანაშივე ჩაიცვა, სახლის ლაგებას მოჰყვა დ ტან ტელევიზორში მუსიკებს ბოლო ხმაზე უწევდა, 10 ისე გახდა რომ არც სტუმარი მოსულა და არც არავის დაურეკია მარისთვის. მარი ამ ხნის მანძილზე ამანათის არსებობასაც კი ვერ გრძნობდა, ისე იყო ტავის საქმეში გართული რომ ქვეყნად არაფერი ახსოვდა, არც არაფერზე ფიქრობდა და არაფერი ანაღვლებდა. 10–ის 10 წუთია და ტელეფონის ხმა მოისმა, მარი პასუხობს.....
დავდო შემდეგი თავი???
ღირს გაგრძელება??
თუ შევეშვა??? თქვენი აზრი დაწერეთ რა ♥