-გისმენთ!
–არ ვიცოდი ასეთი კარგი კოცნა თუ იცოდი, კიდევ უნდა ვცადო
–როგორ გაბედე, როგორ გაბედე და .... (კარებზე ზარია, ისევ და ისევ ზარია) ერთი წამით დამელოდე (მარი მიდის და კარებს აღებს, წინ კი უსიმპატიურესი ბიჭი უდგას, მარი ფიქრობს თუ როგორი მშვენიერია ის, მაგრამ ფიქრებიდან იგი ბოხი ხმის მეშვეობით გამოდის)
–როგორ გავბედე და გაკოცე?
–ნაგავო!
–არ შემომიპატიჟებ?
-ჰაჰ, მობრძანდით ბატონო! (ბიჭი შედის და სახლს ათვალიერებს)
–კარგიი სახლია!
–მადლობა
–ჩაიცვი მივდივართ!
–იქნებ მე არ მინდა წამოსვლა!
–ჩაიცვი თქო რო გეუბენბი!
–რო არა?
–გოგო! (მიდის და რაც ძაალა აქვს ყელზე უჭერს მერე კი ისევ ბაგენი ისევ ვნება და ისევ ის ბიჭი, ისევ ის და მარი! მაგრამ ეს გრძნობაა?? თუ უბრალოდ გართობაა?? იქნებ მარის შეუყვარდა! იქნებ მოწონს! იქნებ ეს მართლაც გრძნობაა მაგრამ ალბათ ცალმხრივი, ვინ იცის ბიჭი რას ფიქრობს ან უყვარს თუ არა ის, მოსწონს მაინც? თუ უბრალოდ ერთობა?? კიდევ და კიდევ ეს კითხვა! უყვარს განა უცნობს (ბიჭს) მარი?? თუ უბრალოდ ერთობა?? განა ეს სიყვარულია? გჯერათ განა ერთი ნახვით სიყვარულის? აი მარის კი არ სჯერა... იქნებ ამის მერე დაიჯეროს მაგრამ განა იცის მან რა უნდა მოხდეს მერე?) (მარი ბიჭს იშორებს და ჩუმად მიდის ტანსაცმლის გამოსაცვლელად, იცვლის და მერე წითელ კაბაში ისეთი მშვენიერი ხდება, ეს მოკლე კაბა მის მშვენიერ ფეხებს ისე ამშვენებს თითქოს დედოფალია და სამეჯლისოდ ემზადებაო..
–მეგონ ა გოგოების იმ ნაწილს მიეკუთვნებოდი რომელიც სასეირნოდ წასვლისას ჯინსის იცვამს
–როგორც ვხედავთ არა! (დაუღრიალა მარიმ)
–როგორ გიხტება გაბრაზება... მიდი მიდი ჩაჯექი მანქანაში
–კარგი ( ისევ და ისევ გაბრაზება და სურვილი ამ ბიჭის დახჩობისა მაგრამ სეძლებს ამას?? არამგონია...)
–არ გაინტერესებს ვინ ვარ? რა მინდა შენგან?? რა მქვია ან რამე ამდაგვარი?
–სხვათაშორის კი ძალიან მაინტერესებს ეს უხეში და არანორმალური ბიჭი ვინაა და რა უნდა ჩემგან მაგრამ მიპასუხებს განა?
–რატომაც არა !
–საბა თორაძე ქუთაისიდან 19 წლის, ვსწავლობ თბილისის უნივერსიტეტში და ვგეგმავ გამოვიდე მომავალი ბიზნეს ეკონომისტი, შენგან რაც მინდა ამას მოგვიანებით გაიგებ სიხარულო!
–შენი სიხარული არ ვარ ბიჭო გასაგებია?
–იქნებ შენს შესახებ მომიყვე რამე ქალბატონო მარიამ!
–კარგი! მოკლედ მე ვარ მარი სიხარულიძე 18 წლის ასევე ქუთაისიდან, სწავლობ თბილისის უნივერსიტეტში ვარ მომავალი იურისტი, ვმუშაობ მაღაზიაში და მამა მყავს გარდაცვლილი სხვა რა გაინტერესებს?
–არაფერი სიხარულო ეგ ყველაფერი ისედაც ვიცოდი (თვალი ჩაუკრა საბამ)
–სიხარრულო?
–რა არა? (მარიმ უბრალოდ შეუღრინა და პატარა ბავშვივით დაუღრინა...
–ჰეჰ... (ჩაეცინა ბიჭს) როგორი ბოტია მყავხარ შენო!
–აუ!....
–რა აუ გოგო .... ჩუ ეხლა (და თვიონ საბაც ნერვებმა მოიცვა)
სიჩუმე ჩამოწვა თანაც როგორი... მთელი გზა არც ერთს და არც მეორეს ხმა არ ამოუღია.. მალევე მივიდნენ დანიშნულების ადგილას და მარი ფიქრობდა რომ ეს იყო....
ეს იყო უბრალოდ საოცრება და რაფერი სხვა... ფიქრობდა რომ სამოთხეში მოხვდა... ცა სხვადასხვა ფერებში და ბუნება... ხასხასა მწვანე ბალახი და ჩიტების ჭიკ–ჭიკი.... ეს ისეთი საოცრება იყო რომ მარიმ ემოციებს აჰყვა და იტირა საბა კი იცონოდა, აინტერესებდა რა ჭირდა მარის, რატო ტიროდა, მაგრამ მარის ალბათ იმ წუთას ვერავინ გაუგებდა, იგი ემოციებს მოეცვა, ფეხეი აუკანკალდა და ძირს დაეცა... საბა იმწამს მივარდა
–მარი, რა გჭირს?
–ეს ადგილი, მე აქ პირველად არ ვარ!
–რაა??
–მე აქ პირველად მაშინ ვიყავი როცა 8 წლის გავხდი.. მამასთან ერთად.... ეს ის ადგილია საადაც მამაჩემი გარდაიცვალა.. მე აქ აღარ დავდიოდი რადგან სულ მამაჩემი მახსენდებოდა.. ის მოკვდა გესმის? ის მოკვდა ... უბრალოდ წავიდა... (მარი ტიროდა... ცრემლების გუბეში, ამ ტირილმა მარი ისე მოიცვა რომ მალევე დაკარგა გონება )
მეორე თავიც.. ბევრს არ მოეწონა..
ბოვრის კი მოეწონა დაწყება...
მადლობთ ჯანსაღიკრიტიკისათვის..
დავდო 3 თავი?