თავი 8

ანიტა:
არ მიღებენ ისეთს როგორიც ვარ? არაუშავს შევეჩვიე უკვე რომ მარტო ვარ. მანქანა სად მიმყავდა არ ვიცოდი უბრალოდ მივდიოდი... ბოლოს იმ კაფესთან გავჩერდი რომელმაც ჩემი ცხოვრება შეცვალა. ცოტა ხანი ვუყურებდი მანქანის ფანჯრიდან მერე ჩანთა ავიღე და გადავედი. იქ დავჯექი სადაც მაშინ ალექსი იჯდა. ოფიციანტს ალუბლის წვენი და შოკოლადის ნამცხვარი შევუკვეთე. ფანჯრიდან გავიხედე და ფიქრები ტავისით მოვიდნენ. ისევ ალექსი. ისევ მისი სახე და ღიმილი მახსენდება. ნეტავ ახლა როგორია? იქნებ ცოლიც მოიყვანა? რათქმაუნდა ის ხომ ჩემზე 4 წლით დიდია. ახლა 29 წლის უნდა იყოს.ღმერთო რა უნდა ვქნა ცოლი თუ ყავს? როგორ დავივიწყო?... ფიქრში ვერც კი გავიგე ისე მომიტანეს ჩემი შეკვეთა. კაფედან რომ წამოვედი უკვე კარგად გვიან იყო და ეგრევე სახლისკენ ავიღე გეზი. სადარბაზოსთან გავაჩერე მანქანა და გადმოვედი. ალინას ფანჯრისკენ გავიხედე შუქი ენთო. ცოტა ხანში ადამიანის სილურტი გამოჩნდა სიბნელის გამო ვერ გავარჩიე ვინ იყო."ალბათ ტატოა ან დათო." გავიფიქრე და ჩემ სადარბაზოში შევედი.

ალექსი:
მთელი დღე ვფიქრობდი. ნუთუ ასე შეიცვალა? ნუთუ აღარაა ისევ ისეთი გულთბილი და საყვარელი? ასე გაბოროტდა რომ ალინას და ბიჭებს უყვირა? სულ ასეთ კითხვებს ვუსმევდი საკუთარ თავს პასუხი არ მქონდა მარა შინაგანი ხმა მხოლოდ ერთს მეუბნებოდა,"შენი ბრალია, შენ გააბოროტე, ის სულელური შურისძიება რომ არა ახლა შენ და ანიტა ერთად იქნებოდით. შენ ხომ ის პატარაობიდან გიყვარს." ამ ფიქრებმა თავი ამატკიეს.ბიჭებს გადავხედე ყველა თავჩახრილი იჯდა და ფიქრებისთვის მიეცათ თავი. შემდეგ ალინას დავხედე ჩემს მკლავზე ჩასძინებია. გამეღიმა ხელში ავიყვანე და თავის საძინებელში შევიყვანე. გარეთ გავიხედე, უკვე კარგად დაღამებულიყო. ოთახიდან გამოვედი და ისევ ბიჭებს გადავხედე. უცებ ტატო მოეგო გონს და შემომხედა.
- ალინა შევიყვანე, ჩაეძინა და... - არაფერი უთქვამს და ისევ ფანჯარაში გაიხედა. შემდეგ შემომხედა და დივანში ჩაეშვა. ვიცი ისიც იმავეს ფიქრობდა რასაც მე. ფანჯარასთან მივედი, ანიტან სადარბაზოსთან მანქანა გაჩერდა. ინსტიქტურად იქით გავიხედე, მანქანიდან ხუჭუჭა გოგო გადმოვიდა. თავიდან ვერ ვიცანი მარა როცა შემობრუნდა მაშინვე მივხვდი რომ ანიტა იყო. უფრო გალამაზებულა, დაქალებულა. "ულამაზესია" გავიფიქრე და ისევ მის ნაკვთებს დავაკვირდი. ცოტა ხანი მიყურებდა ეტყობა ვერ მიცნო და შევიდა თავის სადარბაზოში. მე კი გაყინული ვიდექი და მასზე ვფიქრობდი... ვფიქრობდი როგორ დამებრუნებინა ჩემი ანიტა.


გამარჯობა....... უდიდესი ბოდიში... ვიცი არაფერი გამამართლებს მარა .. ინტერნეტი არ მქონდა... ჩემი ტელეფონით ვერ ვდებდი... მაპატიეთ გპირდებით აღარ დავაგვიანებ.... მომენატრეთ ძალიან და დიდი მადლობა ვინც კითხულობდით... შემიფასეთ... მოგეწონათ? ვიცი პატარაა..... გპირდებით ხვალ დიიიიიიდდდდსსსსსსს დავდებ