თავი 7
ორი კვირა გავიდა რაც ანიტა აქააა... თითქოს ყველა შეეგუა ახალ ანიტას. ჯერ კიდევ არ ჯეროდა ალინას რომ მისი ფუმფულა დაქალი ასეთი გახდა. სუსტი ანიტა გაძლიერდა. იშვიათად იღიმის, რადგან იცის რომ ჯერ კიდევ ვერ შეეჩვივნენ მეგობრები ახალ მას. აქამდე ალექსი არსად უნახავს და ძალიან უხარია. ერთხელ ტატოს წამოსცდა ქალაქგარეთააო და ამან დააწყნარა.

- აუ... ასე როდემდე უნდა იყოთ?- ერთ დღესაც იყვირა ამ ყველაფრიგან დაღლილმა ანიტამ. ბიჭებმა და ალინამ კი გაოცებულებმა ახედეს.
-ასე როგორ?- ჩვეული სიწყნარით კითხა ტატომ.
- ასე როგორ და თითქოს ვიღაც უცხო ვარ. ხო დავიკელი, შევიცვალე. აღარ ვარ ისეთი მსუქანი. მერე რაა? რა შეიცვალა? ხო არ მინდოდა ისევ ისეთი ღორივით გასიებული ვყოფილიყავი იმიტო რო მეშინოდა ისევ არ დაგეცინათ ჩემთვის. განა როცა ისეთი ვიყავი არ დამციოდით? ჰააააა ტატო მიპასუხე. მიპასუხე დათო შენც და თქვენც რეზო და თაზო. არ დამცინოდით? გინდათ გითხრათ რატომ გავუჩინარდი? იმიტო რო ადამიანი რომელიც მთელი გულით და სულით მიყვარდა. რომელიც მეგონა რომ შიცვალა და აღარასოდეს მატკენდა გულს დამცინა. და თან ვისთან? მის ნაშასთან.- ატირებულმა აიღო ჩანთა და ნელი აუჩქარებელი ნაბიჯებით წავიდა კარისკენ. გააღო და სანამ გავიდოდა მიაძახა ოთახში დარჩენილბს. - სანამ ასეთს არ მიმირეთ ან არ შემეჩვევით არ შემეხმიანოთ. მაგრამ კარგად დაფიქრდით მერე გვიანი არ იყოს.- თქვა და გავიდა. ცრემლები მოიწმინდა და თავის მანქანაში ჩაჯდა. აღარ უტირია. მას პირობა ქონდა საკუთარი თავისთვის მიცემული რომ აღარ იტირებდა. დღეს ეს დაარღვია. მაგრამ ამის მერე აღAრ იტირებს. გაიფიქრა დაიფიცა და მორჩა.

ალინას სახლში.

ბიწები ისევ გაუნძრევლად იჯდნენ. არც ალინა ამდგარა და სველი სახეც არ დაუბანია. უკვე ორ საათზე მეტია რაც ანიტა გავიდა ამ სახლიდა. ხვდებოდნენ რომ მას ისევ კარგავდნენ მაგრამ ვერ ეგუებოდნენ ახალ ანიტას. კარზე ზარის ხმა გაისმა. ალინა გაჭირვებით წამოდგა დივნიდა. ცრემლიანი სახე არც მოუწმენდიდა ისე გავიდა და კარი გააღო. როცა ალექსი დაინახა კარს იQთ უფრო ატირდა და ალექსს ჩაეხუტა. გაოგნებულმა მოხვია მის დათნაფიცს ხელები და თმაზე მოეფერა.
- რა გჭირ ხალხო აღრ იტყვით?- წყობიდან გამოსულმა ალექსმა როგორც იქნა დასვა კითხვა და დაფეთებულმა მოავლო თვალი ოთახში ყოფთ.
- ის დაბრუნდა ალექს.- ამოიტირა ალინამ რადგან მიხვდა ბიჭები ამას ვერ იტყოდნენ.- დაბრუნდა სრულიად სხვააირი, არამარტო გარეგნულად არამედ სულიერად შეიცვალა. დღეს მიყვირა. ჩემმა ანიტამ მიყვირა და მითხრა სანამ ასეთს არ მიმიღებთ ნუ შემეხმიანებითო. ისევ ვკარგავთ ალექსს .. გესმის? ისევ მიდის. ამას ვეღარ გფადავიტან. აქ დარჩება საქართველოში მაგრამ ის ისევ გვტოვებს.- ტიროდა და ისე ლაპარაკობდა ალიონა და თან; ალექსის მაისურს ასველებდა. ალექსს კი მარტო ორი სიტყვა ესმოდა "ის დაბრუნდა".


გამარჯობათთთთთთთ....ბოდიშით რომ დავიგვიანე. სიცხე მქონდა და ვერ ვახერხებდი დაწერას.... აბა მიდით მისავედურეთ მივიღებ იმიტომ რომ ღირსი ვარ... შემიფასეთ აბა ნაჯღაპნი... ვიცი პატარაა მარა ისევ სიცხე მაქ და დიდხანს თვალებს ვე ვახელ. როცა გამოვკეთდები გპირდებით დიიიიიიიდ თავებს დავდებ ხოლმე..... ველი კომენტარებსსსსს