ერთ-ერთ ძვირადღირებულ რესტორანში წავედი და დავჯექი რესტორნის ბოლოში იქ სადაც ხალხი ნაკლებად იყო ვერ ვიტანდი მათ უაზრო გაუთავებელ ლაპარაკს წყნარი ადგილი იყო და მშვიდი ასეთი რამ მჭირდებოდა ახლა ზუსტად რომ ცოტა დამესვენა და განტვირთვა გამეკეთებინა
-კი მაგრამ მაინც ვერ ვხვდები რა მოგწონს ამ შენს სამსახურში - წინ დამიჯდა დანიელი მე კი თვალები გადავატრიალე და ვთქვი
-რატომ არ მასვენებ?
-მე შენი საჩუქარი ვარ შენ კი ჩემი შენ მე მეკუთვნი
-ჰა ჰა ჰა - გავიცინე ცინიკურად მერეკი დავამატე - მე არავის არ ვეკუთვნი გასაგებია?
-არა პატარავ ასე არაფერი გამოვა უნდოდა მაგიდაზე დადებულ ხელი მის ხელში მოექცია თუმცა მე ხელი გავწიე და ვუთხარი
-მე არვარ შენი პატარავ გასაგებია? - წამოვდექი და რესტორნიდან გავედი სამსახურში მივედი და კიდევ დიდი ხანი ვიმუშავეთ ის მკვლელი რომ დავიჭირეთ მერე არვიცოდი რა უნდა მეკეთებინა ამიტომ იქ დავრჩი და დღის უმეტეს ნაწილს იქ ვატარებდი ხოლმე დანიელს მოსწონდა საქმიანი ქალის როლი რომ მქონდა მორგებული მაგრამ არ მოსწონდა დროს მას რომ არ ვუთმობდი წასულიყო და თავის ქერათმიანთან ერთად დრო ეტარებინა მოკლედ ორი კვირაც გავიდა და საქართველოში დავბრუნდით თუმცა მისმა ძმაკაცებმა მოინდომეს სვანეთში წავიდეთო მაგრამ მე ვერ მივყვებოდი ამიტომ თბილისში მომიწია დარჩენა და მუშაობა
-ნიინ როგორ ხართ აბა მანდ კარგია? - დაველაპარაკე მეგობარს მხიარულად და რიტას ხელებით და სახის ამომეტყველებებით ვანიშნე რომ ფურცლები ჩაეტანა დაბლა სართულზე მე კი დივანზე დავჯექი და ნინის ვუსმენდი
-.......... - ბევრი ლაპარაკის მერე მითხრა დანიელმა აქ ვიღაც გაიცნოო
-რაა მართლა? უი რაკაიაა ეშველება მაგ ბიჭსაც - არ შევიმჩნიე არაფერი და თვალიდან დაუკითხავად გადმოვარდნილი ცრემლი მოვიწმინდე
-ხოო გოგო ძაან კაი გოგოა მართლა ლიზი ქვია
-ხოო კაია ვაიმე თემო მეძახის და წავედი და მერე დაგირეკავ - მობილური გავუთიშე თავი უკან გადავაგდე და თვალებიდან დაუკითხავად წამოსულ ცრემლებს სათითაოდ ვიწმენდდი თუმცა აზრი?! ისინი თავისას მაინც არ იშლიდნენ და ჯიუტად მოედინებოდნენ საღამოს მიწურულს სახლში წავედი რაღა საღამოს უკვე გვიანი ღამე იყო სახლში რომ შევედი ფეხზე გავიხადე და იქვე მივყარე მაღალქუსლიანები მობილური და სახლის გასაღები მივაგდე იქვე მაგიდაზე და დივანზე დავჯექი თავი ხელებში ჩავრგე და ტირილი დავიწყე. კარგი რა ანასტასია ვის გამო ტირიხარ?! არ უნდა იტირო კიდევ უამრავი სხვა მამაკაცი გამოჩნდება დანიელი არავინაა არავინ! დაიმახსოვრე შენ ანასტასია ხარ და არავის გამო არ ტირიხარ არავინაა შენი ცრემლების ღირსი! - ველაპარაკებოდი ჩემ ტავს თუმცა ეს სულაც არ მაწყნარებდა მობილურის გაბმული ზარი რომ გაისმა და ნინი იყო ვუპასუხე
-ხო ნინ
-რა ხმა გაქ გოგო ხო კარგად ხარ?
-კი აფსოლიტურად უბრალოდ დაღლილი ვარ ეხლა შემოვედი სახლში და ყავას ვიკეთებდი შენ რას შვები როგორ ხარ? - ვეცადე ხმა შემეცვალა და თავი მხიარულად მომეჩვენებინა
-აუ ანნ მიდი რა სკაიპში დაგვირეკე და სარძლოსაც გაგაცნობთ - მითხრა მხიარულად ნინიმ მეც თვალებიდან კვლავ წამოსული ცრემლი მოვიწმინდე და ვუთხარი
-ისეთი დაღლილი ვარ მგონი არღირს ჩემი გადაღლილი სახის ყურება ხო?
-ნუხარ გოგო ჯიუტი ჩართე სკაიპი მალე - შეპასუხება მინდოდა თუმცა მობილური გამითიშა მეც სახე დავიბანე მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე ლამაზი საღამოს კაბა ჩავიცვი მაღალქუსლიანებზე დავდექი თავიდან და ლეპტოპი მაგიდაზე დავდე ჩავრთე სკაიპი და მათგან შემოსულ ზარს ვუპასუხე ვიდეო კამერაც ჩავრთე და როცა მათაც ჩართეს და დანიელი და მისი ლიზიკო ხელგადახვეული დავინახე გულმა რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა რამოდენიმე კი არა უამრავი მაინც გავიღიმედა მერე ვუთხარი მათ
-გილოცავ დანიელ მშვენიერი გოგოა ლიზიკო - ვუთხარი ღიმილით მერე კი სხვებს ვუთხარი
-აბა ბავშვებო ჩემ გარეშე იდეალურ დროს ატარებთ როგორც ვხედავ არა?
-კი მაგრამ შენ რომ იყო ათასჯერ უკეთესად გავერთობოდით
-არა რატო ზოგმა მეწყვილეც იპოვა და მშვენიერ დროს ატარებს - ვუთხარი მათ ცინიკურად და აქედანაც კი ვიგრძენი როგორ დაიძაბნენ ისინი იქ რადგან იცოდნენ რომ გულგრილი არ ვიყავი დანიელის მიმართ
-გოგო შენ ის მითხარი სადმე მიდიხარ? - ნინიმ მითხრა სიტუაციის განსამუხტად
-კი ნინ მივდივარ ნიკამ დამპატიჟა კლუბში და უნდა წავიდე დღეს ვარდების თაიგულიც დამახვედრა კარებთან და კიდევ რაღაცეებს მერე მოგიყვები მობილურზე რომ დამირეკავ - ვუთხარი ეშმაკურად და დაველოდე დანიელის რეაქციას რომელსაც წარბიც კი არ შეხრია და მეტკინა იცით?! იმ მომენტში ყველაზე მეტად მეტკინა რაღაც მარჯვნივ რაღაც ძალიან მერე კი მესიჯი მომივიდა ტექნო ბუმისგან და იმ მომენტში ისე გამიხარდა ლამის ტექნო ბუმის დირექტორს გავყევი ცოლად ბავშვებს მოვატყუე
-იცით ნიკა მირეკავს და მეჩქარება წავედი იმედია უკეთეს დროს გაატარებთ - ყველას დავემშვიდობე და სკაპი გამოვრთე თუ არა მაშინვე გავიქეცი ოთახისკენ საწოლზე დავემხე და ტირილი დავიწყე - ნუთუ ვერაფერს გრძნობდა ამდენი ხნის განმავლობაში ვერაფერი იგრძნო?! მან ხომ ერთად ცხოვრებაც კი შემომთავაზა და ეხლა რას აკეთებს რატომ ხდება ყოველთვის ყველაფერი ჩემს საწინააღმდეგოდ ძლივს შემიყვარდა და ესეც ვიღაცა შტერმა გოგომ უნდა წამართვას?! ეს ნამდვილი უსამართლობაა !!! მე ხომ მომწონს ის თუ მიყვარს?! - ველაპარაკებოდი ჩემს თავს და უფრო და უფრო მტკივდებოდა რაღაც მარჯვნივ.
დილით სარბენად წავედი მერე კი სამსახურში იქ ნინიმ დამირეკა და ყველაფრის ახსნა მომთხოვა
-გოგო რა ნიკა გუშინ რეებს ლაპარაკობდი?
-რა ნიკა ნინი და ნიკააა - ვუთხარი ჩვეულებრივ
-რა ნიკა გოგო რა ნიკა ვინაა ნიკა აბა დანიეელი?
-რა დანიელი გოგო შენ თავში ფეხი ხოარგაქ თუ სვანეთის ჰაერი მოქმედებს ეგრე ცუდად შენზე?
-ვაიმეე ეხლა ვკდები მე და შენ მოყოლას იწყებ
-კარგი დაჯექი
-ვზივარ
-ხოდა მისმინე
-გისმენ
-ხოდა მისმინეთქო
-ვაიმეე მოყვები ეხლა?
-ხო მოვყვები - ვუთხარი და თხრობა დავიწყე რაღაცა ზღაპრებს ვუყვებოდი ისე არყოფილა ძნელი ხოიცი შენ ამ ზღაპრების წერა
-მოკლედ ნიკა გავიცანი ერთ-ერთ საქმეზე როვიყავი წასული იქ ვიღაცას სასწრაფო დასჭირდა მეც გამოვიძახე და ნიკა აღმოჩნდა ცუდად მერე მადლობის სანაცვლოდ ვახშამზე დამპატიჟა რესტორანში მეც წავედი ჩემი რა მიდიოდა ხოდა მერე ვარდებიო ესა ისაო გუშინაც ხო წავედი და იცი რასაყვარელია? იმასთან რომ ვარ ყველა მავიწყდება ისეთი ტიპია არ მოგაწყენს რაა - ვთქვი ყველას გასაგონად რადგან ვიცოდი ნინის სპიკერზე ქონდა ცართული და ყველა მე მისმენდა ხოდა ძაან კაი გაეგო ყველას ყველაფერი
-ვაა ყოჩაღ შენ გოგო
-ხოო აბაააა
-კაიამერე რაგინდა მარა დანიელი?
-ნინი რეებზე მელაპარაკები რა დანიელი
-კაი კაი არაფერი - გაჩუმდა მაშინვე მერე მე დავემშვიდობე და უხალისოდ გავაგრძელე საქმის კეთება მაგრამ ყველაზე სახალისო და ყველაზე გასაოცარი დამთხვევა რაც კი ოდესმე მომხდარა ალბათ ის იყო რომ ის ჩემი შეთხული ზღაპარი რეალობას დაემთხვა და მართლაც გამოჩნდა ვიღაც ნიკა რომელსაც ნამდვილად სჭირდებოდა სასწრაფო დახმარება...

გამარჯობა ჩემო საყვარლებო იმედია მოგეწონებათ ახალი თავი ისეთ საშინელ ხასიათზე ვიყავი ვყოყმანობდი დამეწერა თუ არა რადგან არ ვიცოდი რამდენად კარგი გამოვიდოდა და მოგეწონებოდათ თუ არა მაგრამ მოთხრობის წერას შევყევი და კარგ ხასიათზეც დავდექი და უფრო კარგ ხასიათზე დავდგები მაშინ როდესაც თქვენს აზრს მოვისმენ <3