^^^

ემოციებისგან გადატვირთულს და "დამღლელი ღამის" შემდეგ მეც ჩამეძინა.
დილით საწოლზე რაღაცის ჩხრაკუნმა გამაღვიძა.
ნელა წამოვწიე თავი და ბედნიერ ნანას გავუღიმე , რომელიც უსიტყვოდ ხვდებოდა ყველაფერს და მხოლოდ ერთი სიტყვით გვისუვრბდა ისეთ ბედნიერებას , როგორსაც ახლა ვგრძნობდით.
ბობი შემოუყვანია , თვითონ კარი გაუკეტავს და გასულა.
ძაღლი ხელებში მოვიწმყვდიე და საწოლზე დავისვი.
- პატარა კაცი - ცხვირზე დავკარი თითი და ჩუმად დავუწყე კოცნა და ლაპარაკი - იცი , რომ შენი წყალობით მსოფლიოში უუუბედნიერესი ქალი ვარ ? - გავეკრიჭე ძაღლს და მძინარე ქმარს გადავხედე. - შენც გიკვირს ხო ? ხო ქალი ვარ - გადავიკისკისე და პირზე ფხუკუნით ავიფარე ხელი.
ძაღლმა სიამოვნებისგან თვალები მილულა და ჩუმ კრუსუნს მოყვა.
მის საქციელზე გამეცინა და ჩემსა და ჩემი ქმრის შუაში ჩავიწვინე .
- იცი როგორი ბედნიერი ვარ ? - ვკითხე და ფეხებზე მივეფერე . - აი ძალიან ! იმ დღიდან , როცა პირველად შენი პატრონის ხმა გავიგე , როცა დავინახე პირველად ... მის შემდეგ ვარ ასეთი ბედნიერი ! ნუ მქონდა ჩავარდნა , როცა მეგონა , რომ მხოლოდ ნიძლავის გამო მოგვიწევდა ერთად ყოფნა ... მაგრამ , მაგრამ მსოფლიოში ყველაზე მაგარი მამიკო გყავს - მე გამეცინა ძაღლის მამიკოზე , რომ დავიწყე საუბარი . - მამიკოში " ივუკას " ვგულისხმობ , მე და შენ ჩვენი ივუკა ხომ ძალიან გვიყვარს? ნუ მართალია მე უფრო მიყვარს ... - უცებ გავჩუმდი და ტუჩზე ვიკბინე . - ძალიან ძალიან მიყვარს ! უსაზღვროდ მიყვარს , უსიტყვოთ და გიჟურად მიყვარს ! იცი ახლა რა ხდება ჩემში ? ერთი დიიდი "აბჯასანდალი" ბობი , ბობი , მე შენს პატრონზე ვარ შეყვარებული . -საწოლიდან ჩავსვი და შიშველი გადმოვტანტალდი საწილიდან, მას მაინც ეძინა.
კარი გავუღე გავუშვი და ისიც ჩაბაჯბაჯდა კიბეებზე.
გაღიმებულმა მიკეტე კარი და მობრუნებაც ვერ მოვასწარი ისე ვიგრძენი შიშველ მუცელზე დაძარღვული , გახურებული ხელები.
თვალები მიმებნიდა და კისერი ისე გადავგდე პირდაპირ მის მხარზე "დამედო"
- ბობის , პატრონსაც სიგიჟემდე უყვარხარ ! - მერე ? მერე თქვენი საქმე აღარააა :დდ .


^^^


რამდენიმე თვე უსასურლოდ იწელებოდა.
აკო ზედმეტად ბევრს ითხოვდა , ზედმეტად მცირე დროში უნდოდა ფეხზე წამოდგომა და საყვარელი ქალის ისე აყვანა ხელში , როგორც ამას 10 წლის წინ ასე თავისუფლად აკეთებდა.
პირველი ნაბიჯები , რომ გადადგა დამოუკიდებლად. ყოველგვარი დახმარებისა და ზედმეტი საგნების გარეშე , ბედნიერება მაშინ უნდა გენახათ.
ორ თვეში უკვე ისე თავისფულად დადიოდა , თითქოს არც არაფერი ყოფილა იმ 10 წლის განმავლობაში.
იმდენად დიდ დროს უთმობდა მეგისთან ყოფნას , იმდენად აბედნიერებდა მასთან გადატარბეული ყოველი წამი , ფეხზე წამოდგომისთანავე ცოლობა თხოვა საყვარელ ქალს.
გაოგნებული იყურებოდა და აცეცებდა თვალებს მეგი.
ყველა ცრემლმორეული უყურებდა წყვილს და ვიდეოს ხან ვინ იღებდა ხან ვინ.
ყველაზე გულისამაჩუყებელი ხელის თხოვნის მომენტი იყო.
ეტლთან ჩამუხლული აკო ქვემოდან უყურებდა ცრემლიან თვალებში ოცნების ქალს და ცოლობას თხოვდა.
პატიებას თხოვდა 10 წლიანი ტანჯვის გამო , მეგის მისუსებული ხმა , რომ მოესმა და სიტყვებში თანხმობა , რომ გაარჩია მაშინ უნდა გენახათ გარშემო როგორი ბედნიერება და სრულფასოვანი სიცოცხლე სუფევდა.
ცხოვრება უხაროდათ და ამას წამიერად კი არა ყველა ქმედებით გამოხატავდნენ.

სანდრო გაშტერებული აცეცებდა აქეთ-იქით თვალებს და მარიამს ეძებდა.
გვერდით მდგომს ხელი მაჯაში ჩაავლო და წყვილთან "მიიტანა" ...
მარიამი და ივა სიცილით კვდებოდნენ , მომთავრებული წყვილები მწკრივში იდგნენ და იმ ოთხის საცოდაობით იწვოდნენ.
- ერთი წამით ! - შესძახა ბოხი ხმით გადრანმა და მარიამს ხელი მაგრად ჩაჰკიდა . - ბარემ მეც გთხოვ ცოლობას - გაიკრიჭა და გაოგნებული უმცროსი ავალიანის დანახვისას , ცალმუხზლე დამდგარმა შავი ბარხატის ყუთი ამოიღო . - ჩემს მერცხალს "ბლექ იზ ოლვის ელეგანტ" - სიცილით თქვა და ყუთი გახნსა , აკო სიცილით წამდგა ფეხზე და უკვე თავისუფლად ჩაიკრა საცოლე გულში , ხელში აიყვანა და იმდენი აბზრიალა სანამ თვითონ არ დაიღალა. - მოკლედ რაა , ჩვენ არ გვჭიდება ჩემო ფერია ბევრი სიტყვა ხო ასეა ? ხო და გამომყევი რა ცოლად და ვიცხოვროთ ჯიგრულად ჩვენს პონტში . - მარიამს ასეთი სანდრო აგიჟებდა ზუსტად , ზუსტად ასეთი , ზუსტად ისეთი როგორიც იყო.
წამით არ უფიქრია მისი შეცვლა , ისეთი ენა"მახვილი" და ხუმარა უყვარდა როგორც ყავდა გვერდით.
ისეთი გიჟი როგორსაც დაბადებიდან იცნობდა.
- მოიცა დავფიქრდე ... - ტუჩზე "დაბნეულმა" მიიდო საჩვენებელი თითი და ზუსატდ კისერზე მოახტა საქმროს ... - კითხვა უნდა მაგას სულელო ? - იმწამსვე ეცა მის ბაგეებს და , რომ ამოისუნთქა ძმას თვალებაციმციმებულმა შეხედა - ახლა მითხარი რამე , ჩემი საქრმო თავყბას გაგიერთიანებს - მხრები აიჩეჩა და ნიშნისმოგებით გაუღიმა.
- ეეე - გააპროტესტა ლიზამ და ივას სიცილით მოწიწკნა თმაში - როდის იყო ჩემი ქმარი რამეს გეუბნებოდა ? - თვალები დაქაჩა და გაიღიმა - იცი რა ? აქეთ გაუერთიანებს თავყბას ჩემი ქმარი , შენს საქმროს ! - ყელი მოიღერა და დაზუსტებით თქვა.
- ხო თუ გამაბრაზებს , ჩემი ძმა გაუერთიანებს ! - ახლა ყელმოღერებულმა დაზუსტებით უთხრა და დაემუქრა ქმარს მარიამი.
- გვაცემინეს ერთმანეთი შეჩე*მა - სანდრო ახარხარდა და მოხარხარე ივას გვერდში აეკრო . - ჰა , რომელი მოერევა ? - წარბები აათამაშა და ადგილზე შედგა
- პრაქტიკაში ვინ ერევა ხო ? - წარბი აუწია ივამ და გაიცინა.
- მე იასნად ! - ხელები გაშალა გადრანმა.
- გინდა მაგის რეალიზება აქვე მოვახდინოთ ? - გაიჯგიმა ავალიანი.
- არა - გაიკრიჭა სანდრო - არა განა რამე ტოო , პროსტა დალეწვა არ მინდა შენი რაა - ხელი აიქნია და ორი ნაბიჯით უკან დაიხია.
- ხო არა ? - ირონიულად ჩაიღიმა ავალიანმა.
- ხო კარგით , თუ რამე მე სანდროს ვცემ , ივას ცოლი მიხედავს - ლიზას გადახე და გადაიკისკისა . - გაჩუმების მარტივ ხერხს მასწავლის რძალი , გული მიგრძნობს - ეშმაკურად ჩაიხითხითა .
- ეს უკვე გაფუჭდა . - თავი თვალებდაქაჩუმლა გადააქნია ლიზამ და აკოს გაუღიმა.



^^^



სასუმრო ოთახში იხსნენ ყველანი.
ნინა და ანა აქეთ იქით კი არ დადიოდნენ დაბაჯბაჯებდნენ.
მათ დანახვაზე ღიმილს ვერ ვიკავებდი და გაკრეჭლი ქმარს ვეხუტებოდი.
კალთაში ბობი მეჯდა და მას ვეფერებოდი გაბადრული.
ყველაზე კარგი მომენტი იყო , როდესაც ბედნიერს ყველა საყვარელი ადამიანი გვერდით გყავს და შეგიძლია არა მარტო შენი , არამედ ნებსმიერის ცხოვრების ყურებით დატკბე.
- მწყურია - ივამ ხელი მიშვა და წამოდგომა სცადა , მაგრამ სწრაფად გადავუჯინე ბობი კალთაში და ღიმილით წამოვდექი .
- მე მოგიტან - თვალი ჩავუკარი და კუსკუსით გამოვედი სამზარეულოში.
ფორთხოლის წვენი ჩავასხი ჭიქაში და როგორც კი თავბრუს ხვევა ვიგრძენი მაშინვე დავაბრუნე ჭიქა დახლზე.
ხელებით მას დავეყრდენი და თვალები მივლულე.
უცებ ვიგრძენი ზუგრზე ხელი და უკან მივრუნდი.
- ზურა ? - დაბნეული მივტრიალდი და თვალები ძლივს გავახილე.
- კარგად ხარ ? - მკითხა და სკამზე ჩამომაჯინა .
- მე ...
ზურა ჩემს ფეხებთან დაიხარა და შუბლზე ხელი მომადო.
- ივაა - გაჰყვირა სამზარეულოდან და ფეხზე წამოდგა .
- რა იყო ? - სამზარეულოში განერვიულებული ივა შემოვარდა და ჩემს შემხედვარეს ღიმილი სახეზე შეახმა.
- ვერ არის კარგად - თავი გააქნია და ჩემზე ანიშნა.
- რა გჭირს ფერია ? - ჩემს წინ დამუხლა და ზურას რაღაც ანიშნა.
მამაკაცმა გასაღები ამოიღო და თავი გაუქნია.
სამზარეულოში აკო შემოვიდა და ჩემთან ჩამიმუხლა.
- რა გჭირს ? - თმაზე მაკოცა და ჩემი ხელი თავისაში მოიქცია.
- ირგვლივ ყველაფერი ტრიალებს ... - თავი მხარზე დავადე ქმარს და გავიტრუნე .
ვიგრძენი როგორ ამაფარფატა ხელში ავალიანმა და თვაელბი მივბნიდე მის გულმკერდზე.
რაც შვებად მგვირა , ეს მხოლოდ მისი გულის ცემა იყო.
გული , რომელიც მხოლოდ ჩემთვის სცემდა!

თვალები , რომ გავახილე პირველს თვალში ავალიანის ხელი მომხვდა , რომელიც ჩემს ხელზე დასრიალებდა და დროდადრო მაგრად მიჭერდა.
- ივა ... - ამოვიხრიალე და გამშრალი ტუჩები გავილოკე.
- აი წყალი დალიე - ჭიქა მომაწოდა და ნელა წამომაყოფინა თავი.
წყალი კმაყოფილმა მოვსვი და თავი "საკმარისიას" ნიშნად გავაქნიე.
ჩემი ქმარი როგორც ყველაფერს ამასაც მიხვდა და ჭიქა მომაშორა , ტუმბოზე დადო და მე მომიბრუნდა.
თეთრ კედლებს შევხედე და მხოლოდ მაშინ მომხვდა უსიამოვნო წამლების სუნი.
- გული მერევა , ეს რა სუნია - უკმაყოფილომ დავმანჭე სახე და ცხვირზე ხელები ავიფარე . - ფუ ივა აქ რა გვინდაა...
- ჩემო ცხოვრება ცოტაც მოითმინე , ექიმი შემოვა გვეტყვის რატომ დაკარგე გონება და წავალთ კარგი ? - შუბლზე მაკოცა და მაშინვე ჩამიმშვიდდა შიგნეულად ყველაფერი.
- მოიცა , გული წამივიდა ? - ვკითხე და უცებ წამოვჯექი.
- ხო ...
- რატომ ? - დავსვი ამ დროისთვის ყველაზე უაზრო კითხვა.
- როგორ არის მომავალი დედიკო ? - პალატაში ახალგაზრდა ქალი ბედნერი სახით შემობზრიალდა . - კი მაგრამ რატომ არ გვითხარით თქვენი ცოლი , ორი თვის ფეხმძიმე თუ იყო ? მისი ეს გონების დაკარგვა ჩვეულებრივი ამბავია , როგორ ჩანს თქვენი ქმარი თქვენზე ძალიან ზრუნავს და ღელავს , ერთ გულის წასვლაზე აქ , რომ გამოგაქანათ ... - აკისკისდა ქალი და ფერებგადასულმა გავედე ივას.
- რა ? - ერთხმად დავიყვირეთ და ექიმი შეშინებული შეხტა.
- მოიცა , თქვენ რა არ იცოდით ? 2 თვე ... ასე როგორ ... რომ გადაგიცდათ ამაზე მაინც არ დაეჭვდით ? - მკითხა გაოგნებულმა ექიმმა.
- მე ვიფიქრე ... იმის ბრალი იყო ,რომ ... - აწითლებულმა ვერაფრის თქმა ვერ მოვახერხე.
- ახალი გათხოვილი ხართ ? -მკითხა და ანკეტა მოიმარჯვა. - ლიზა ?
- სულ რამოდენიმე თვეა ... - ვუთხარი და მუცელზე გაბადრულმა ხელები დავიდე.
- კარგით შეგიძლიათ გაეწეროთ , იმედია იცით , რომ ძალიან არ უნდა დაიტვირთოთ და მსგავსი რაღაცეები ... - სიცილით დაგვემშვიდობა და ბედნიერება გვისურვა.
მერე უბრალოდ , უსიტყვოდ გაგებული და გათავისებული ბედნიერება იყო.
ორი წყვილი ხელი მუცელზე და ციცქნა არსება , რომელიც დედიკოს , ჩემს მუცელში იყო შემძვრალი.
- აპ აპ ! - ხელში ამაფრიალა ჩემმა ქმარმა და პალატიდან გახარებულ ბავშვებთან ასე გამიყვანა . - ფაქიზად მოეფერებით სახლში , რომ მივალთ ! არ დამიღალოთ ! - გამოაცხადა და ღიმილით მიმიხუტა გულმკერდზე.
მის ამ ქცევაზე იმდენად გავბედნიედი , ყველა უჯრედი სიყვარულმა დაისაკუთრა.



^^^

- დღეს დედასთან და მამასთან უნდა გავიდე , გამომყვები ? - ვკითხე ჩემს ქმარს და ოდნავ გამობურცულ მუცელზე ხელი დავისვვი.
- კი ! - ტელევიზორს წამით მოაშორა მზერა და ჯერ მე შემომხედა , მერე ჩემს მუცელს ... შემდეგ წამოდგა , ხელში ამიყვანა და ფრთხილად ჩამისვა კალთაში.
ფეხები დივანზე გადავაწყვე , თავი გულმკერდზე მივადე და ხელები მაგრად მოვხვიე , ერთი ხელი კისერზე , მეორე წელზე.
წინდებიანი ფეხები ჰაერში მონაცვლეობით ავათამაშე და გადავიკისკისე.
- უსაზღვროდ ბედნიერი ვარ ! - განვაცხადე და მორბენალი ბობი ფეხებზე დავიდე. - ჩემი მესამე მერცხალი ! - ცხვირზე ვაკოცე და ისევ მივიხუტე გულმკერდზე.
- პირველი ვინ არის ? - ეშმაკურად აათამაშა წარბები ჩემმა ქმარმა.
- არ იცნობ შენ , ერთი ჩემი ნაცნობია - ორაზროვნად ვთქვი და ჩავიღიმე.
- მოგაჭრი ... - უცებ დასტოპდა და ტუჩებზე დამაშტერდა - მოგაჭამ ტუჩებს ! - განაცხადა და მერე ... მერე კინაღამ მართლა მომაჭამა ტუჩები.
- შენ ! შენ ხარ ჩემი პირველი მერცხალი და ჩემი მეორე მერცხლის მამა ! შენ ხარ ჩემი მესამე მერცხლის პატრონიდა და საერთოდ ჩემი ყველაფერი ხარ შენ! - მაგრად ჩავეხუტე და მის კისერში ჩავრგე ცხვირი.

მეგის ნათქვამმა ორსულად ვარ , ჯერ მე გამაშტერა , მერე ივა , მერე თანმიმდევრობით ყველა და სულ ბოლოს გაოგნებამ და გაშტერებამ გაკრეჭილ აკომდეც მიაღწია.
ჯერ სახე შეეცვალა , ფერი ეცვალა , მერე დაბრუნდა, მერე გაეღიმა , შემდეგ ხელები გაშალა და ძალიან ფრთხილად აიტაცა ხელში საყვარელი ქალი და მომავალი დედა , მომავალი შვილის მომავალი დედა !
გაბერილი ნინა და ანო ერთად ისხდნენ და მანდარინს ჭამდნენ.
უეცრად ნინას ყვირილმა , კარგით უფრო ღრიალმა მთელი თბილისი , რომ შეძრა.
მის ყვირილზე შეშინებული ანო აყვირდა და ასე თანმიმდევრობით კიოდნენ ორივე.
თავიდან ყველა გაოგნებული უყურებდა , შემდეგ ზურა წამოდგა ფეხზე და დათაც მიყვა.
მერე მიხვდნენ , რომ თურმე 10 წუთის დაწყებული ჰქონიათ მშობიარობა.
გამწარებული ნინა ხან ტკივილებს ითვლიდა ხან დათას რას აგინებდა იმას.
შემდეგ ბოდიშს უხდიდა აფექტის მდგომარეობაში ვარ დედაშენს ბოდიში მოუხადეო.
საწყლამა დათამ უთხრა ოღონდ შენ და ჩვენი შვილი კარგად იყავით და თუ გინდა ჯიშჯილაგი ამომიწყვიტეო.
სად გვქონდა , რომელიმეს სიცილის თავი მაგრამ მაინც , რომ გაგვეცინა ?
ანო აქეთ ამშვიდებდა ზურას , ღრმად ისუნთქე ჩემთან ერთად აი ასეო.
ამაზე ყველას ეცინებოდა , მერე ნინა აგინებდა ყველას რა გაცინებთ თქვენი ასე . თქვენი ისეო.
მოდი და არ გაგეცინოს ახლა...



^^^



- აუ ის გახსოვთ ? ნინა მშობიარობის დროს , რომ იგინებოდა ? - სიცილისგან იჭაჭებოდა აკო.
- შენც იგინებოდი - ნიშნიშმოგებით გადახედა ჩემს ბიძაშვილს ჩემმა დაქლმა. - ლიზა დეე ნუ დარბიხარ ასე გაოფლიანდები და გაცივდები ! - შვილს გახედა , რომელიც ჩემს პაწაწუნა კოტეს ეთამაშებოდა.
- მე ექიმს მაინც ვაგინებდი - უფრო ახარხარდა აკო და ფეხზე წამოდგა , მოაჯირს მიეყრდნო და სიგარეტი გააბოლა.
- ივაა ! - გავძახე ქმარს და აივანზე გამოსულს გავეკრიჭე - მიდი თუ გიყვარვარ ბარემ დგახარ და კოტესთვის მაისური გამოიტანე , სულ გაოფლიანდა , ერთი ლიზასთვისაც წამოიღე , რამე და ბარბარეს დახედე ხომ არ გაეღვიძა , ძალიან დაღლილი ვარ - ტუჩები დავბრიცე.
- ახლავე ფერია - ცხვირზე მაკოცა და ოთახში შევიდა .
მარიამი თავის პატარას აძინებდა და თან მოწყურებული კოცნიდა პატარა გოჭ ცხვირზე .
მეგი მას უყურებდა და ისიც , რომ ვერ მოითმენდა და/დიშვლისის შემხედვარე პატარა შვილს ხან სად აკოცებდა ხან სად.
- ძინავს ბარბის. - კოტე მაა , ლიზაა მოდით აქ ! - გასძახა ბავშვებს.
როგორც კი ივა დაინახეს გახარებულები გამოქანდნენ და კისერზე ჩამოეკიდნენ.
ამიტომაც მიყვარს ჩემი ქმარი !
როცა ადამიანს ყველაზე ძვირფას გვიგზავნის ღმერთი არ უნდა გავუშვათ ხელიდან.
ასე დავიჭირე და აღარ გავუშვ/გამიშვა ივა./ივამ .
ის ჩემი ავალიანია და მთელი ცხოვრება ასე იქნება!



ესეც ასე ... როგორი დასასრულიც მინდოდა ზუსტად ისეთი გამომივიდა.
გამიხარდება თუ ასეც მოგეწონებათ .
ჯერ არ მქონდა გეგმაში დამთავრება , მაგრამ ... მაგრამ ისე გაგრძელდა გაწელვა აღარ მომინდა.
მე ამათი ბედნიერებით გავიბერე , იმედია თქვენც გეყოფათ გასაბერად.
მომდევნო ისტორიითაც მალე დაგიბრუნდებით , იმდენად მახარებდით და მაბედნიერებდით თქვენი კომენტარებით , რომ ... ზოგჯერ ემოცებისგან დატვირთულმა არც კი ვიცოდი რა გამეფუჭებინა ;დდ
მიყავრხართ და შეძლებისდაგვარად მალე დაგიბრუნდებით .
დროებით ...