-მარიამმ დაწყნარდი (სანდრო)
-მოვკალი, სანდრო მოვკალიი !(ვკიოდი და საერთოდ არ ვუსმენდი მას)
-მარიამ გაჩერდი, შეხედეეე (სანდრო)-
-მოვკალი ვერ შევხედავვ (მე)
-მარიამმ შეხედე! (დაიყვირა)
-არ მინდა, მეშინია (მე)
-გოგო ფეხშია დაჭრილი, შეხედე რომ დარწმუუნდე, არ მომკვდარა და სანამ გამოფხიზლებულა, მაგისი ძმაკაცი გარეთ რომ გდია ჯობს წავიდეთ (სანდრო)
-არ მომკვდარა?(მე)
-არაა (სანდრო)
ზუკოს დავხედე, გონება ჰქონდა დაკარგული და ფეხში იყო დაჭრილი. სანდრომ ხელი მომკიდა და გარეთ გამიყვანა. შემოსასვლელში ის ბიჭი ეგდ, ვინც სავარაუდოდ აქ მომიყვანა. მანქნის კარი გააჭო და მეც ჩავჯექი
-მორჩები ახლა ზლუქუნს?(გამომხედა)
-გადარჩება?
-გოგო ტვინი სულ არ გაქვს თავში, როდის იყო ადამიანი უბრალო ნაკაწრით კვდებოდა(სანდრო)
-არ ვიცი (მე) როგორ მიპოვე?
-რომ დაგაგვიანდა მაღაზიაში შევედი და არ დამხვდი, არც გზაში შემხვდი, გამიკვირდა და მივხვდი რომ რაღაც მოხდა, მანქნით ლლამის ბავშვი გავიტანე, გადმოვედი და სახლში მივიყვანე დამფრთხალი ბავშვი. გზაში კი მომიყვა რომ ვიღაც გგოგო, ცუდმა ბიძიამ იქეთ წაიყვანა ძალითო და მეც წამოვედი. დანარჩენი შენც იცი
-მადლობა (თავი დავხარე და მხოლოდ ერთი სიტყვა ვთქვი)
-ეცადე აღარ გაიხსენო (სანდრო)
-ეს არც ისე მარტივია (მე)
-შენ ჭკუიდან გადამიყვან (სანდრო)
თქვა და სახლთანაც მოივედიით. სახლში შესულებს კართან თათია მოგვეგება წიკვინით
-სად იყავით? შიმშილით მოვკვდით ლამის. საათს შშეხედეთ 2სააათია გასულები ხართ, უკვე დაღამდა ვერ ხედავთ?(გვისაყვედურა)
-მარიამ ადი გამოიცვალე (სანდრო)
მეც წავედი, სააბაზანოში შევედი და ლამისერთი საათი ვბანაობდი. მომხდარისგახსენებაზე გული მეკუმშებოდა, სანდრო რომ აარ ყოფილიყო რა მეშველებოდა, ნამდვილად შორს შეტოპავდა. პიჟამა ჩავიცვი და საწოლში შევწექი. ქვევით ჩასვლა არ მინდოდა. სანდროსიც მცხვენოდა, მაგამ რატომ ვერ ვხვდებოდი.
-ქვევით არ ჩამოხვალ (სანდრო შემოვიდა და საწოლზე ჩამოჯდა)'
-არ მინდა (მე)
-არ გშია?(სანდრო)
-არა (მოკლედ მოვუჭარი)
მიხვდა, რომ ლაპარაკი არ მინდოდა და გავიდა. დავრჩი ოსევ მარტო. ცოტა ხანში ჩამეძინა კიდეც. საშინელი სიზმარი მესიზმრა. იმ განსხვავებით რეალობისგან , რომ აქ ზუკომ თავისას მიაღწია. კივილით გამომეჭვიძა. ამაზე სანდროსაც გაეღვიძა და საწოლზე ჩამოჯდა
-რა გჭირს?(სანდრომ წყალი მომაწოდა)
-მეშინია სანდრო არ...(გამაწყვეტინა)
-ნუ გეშიანია მე...(ეხლა მე გავაწყვეტინე
-შენ იმ დღესაც ეგრე მითხარი, მაგრამ დამიშავა(ტირილი დავიწყე)
სანდრო ადგა და ოთახიდან გავიდა. შეიძლება ეს არ უნდა მეთქვა რადგან მან გადამარჩინა, მაგრამ ხომ შემპირდა რომ არ გამეკარებოდა. ცოტახანში ოთახში ნინი შემოვიდა
-მარიამ რა გჭირს ? სანდრომ მითხრრა რომ....(ნინა)
-აქ დარჩი,, არ წახვიდე გთხოვ. სანდრო არ შემოუშვა, არ მინდა მასთან, დღეს აქ იყავი, ის არ შემოუშვა(კარების ხმა გავიგე დაა მივხვდი რომ სანდრო გვისმენდა, შემდეგ კი წავიდა)
-არსად მივდივარ მაგრამ მითხარი რა მოხდა. რომ მოხვედით მას შემდეგ არ მინახიხარ. არც სანდრო იღებდა ხმას, თან ნაცემია მგონი, რა მოგივიდათ? ეხლა კიდევ შუა ღამეზე მაღვიძებს მარიამთან შედიო, რა მოხდა?(დაამთავრა ნინამ)
ყველაფერი მოვუყევი. შემდეგ ჩემი დაწყნარება დაიწყო. თმებზე მეფერებოდა და მეც ჩამეძინა. დილით რომ გავიღვიძე ნინა გვერდით არ იყო. მეც ავდექი და მოვწესრიგდი, ამ დროს სანდროც შემოვიდა
-როგორ ხარ?(სანდრო)
-გუშინ ის არ უნდა მეთქვა შენთვის. შენ ხომ ........ მეე...... მოკლედ მადლობა (მე)
-არ არის საჭირო, მა შეგპირდი და ვერ შევაასრულე დამნაშავე ვარ (სანდრო)
ხმა აღარ ამომიღია და გასვლა დავაპირე, როცახელი მომიჭირა და უკან შემატრიალა
-მომისმინე არ მინდა, რომ გუშინდელის გამო საკუთართავში ჩაიკეტო და.....(სანდრო)
-არ ვაპირებ (მე)
-მე კი ასე არ მგონია (მითხრა და მაკოცა. ჰაერი აღარ მყოფნიდა და ძლივს მოვიშორე
-ამას ნუ აკეთებ (მე)
ვუთხარი და ქვევით ჩავედი
-მოხვდეი?(მია)
-შუადღე მშვიდობისა(ბექა)
-მოვედი (მე)
-გშია (ნინა)
-კიი ძალიან (მე) თათია სად გყავთ?(მე)
-გიჟია ეგ (დემე)
-რატომ?(მე)
-10წუთის წინ ადგა შეჭამა და არ მოვიმატოო გარეთ წავიდა. ვიფიქრეთ სავარჟოშოთ იყო, მაგრამ გავუხედეთ და ხის მორზე ზის, თან შოკოლადებს ჭამს (აკო)
-ხოო გიჟი ყოფილა(სიცილი დავიწყე)
-რა გაცინებთ?(სანდრო)
-შენს გარეშე ვერ გავიცინოთ?(მე)
-თუ მოინდება ვერა (სანდრო)
-ზედმეტად დიდი წარმოდგენა გაქვს საკუთარ თავზე(მე)
-დღესჩემს ოთახში ვწვები(ნინა)
-რას მიკეთებ?(გავხედე)
-დაგერხა (სანდროო)
-აუუ გეხვეწები რაა (მე)
-დრო გაქვს შეგიძლია გაიქცე(მითხრა და მეცგავიქეცი. ეზოშ გავვარდი და სანდროც გამომეკიდა,სახლს რამდენჯერმე დავარტყით კრუგი და თათია გაგიჟებული გვიყურებდა.
-ხოო იცი რომ დაგეევი რასაც ვიზამ (სანდრომ დაიყვირა)
თათიასკენ გავიქეცი და კალთაში ჩაყრილი შოკოლადებიდან ერთერთი ამოვაცალე. ძალა აღარ მყოფნიდა და სანდრომაც დამიჭირა. გამოიწია და მეც შოკოლადი გავუჩხირე პირში. დრო ვიხელთე და ოთახში შევვვარდი
-საზიზღარო (სანდრომ დაიყვირა)
-გამიძელი რამდენიმე თვე(მე)
რამდენიმე დღეში სახლშიც დავბრუნდით და ყველაფერი თავის რიტმში ჩადგა. სანდროს ვერ ვხედავდი, ისევ გაცივდა ჩემს მიმართ. ბავშვები რომ მოვიდოდნენ მხოლოდ მაშინ ვხედავდი გაღიმებულს. მე სულელს კიდევ ვიცოდი რომ შემიყვარდა. თუმცა ის ვერასდროს შემიყვარებდა, ვგრძნობდი, რომ ისევ სალი უყვარდა და ის ტკივილი არასდროს დააავიწყდებოდა, არც ის სიყვარული რასაც მისმიმართ გრძნოობდა. გავეყრბოდი მას და მერე აღარასდროს ვნახავდი. ჩემი მცირედი დანაზიგით ბინას ვიყიდდი და პარ=ტარა ბიზნესსაც წამოვიწყებდი. ვეცდებოდი რომ დამევიწყებინა, თუმცა ვხვდეებოდი, რომ ესე მარტივად ვერ შევძლებდი. ერთ დღესაც სახხლში რამით 8ზე დაბრუნდა,ესე ადრე ჯერ არ მოსულა, როგორც ჩანს არც ნასვამმი იყო და არც ცუდხასიათზე იმყოფებოდა. სანამ სანდროს ცოლად გავყვებოდი ბრმა ნაწლავის პრობლემები მაწუხებდა, დიდი ხანი არ შევუწუხებივარ თუმცა რამდენიმე დღეა, ძალიან მაწუხებს. ფილმს ვუყურებდი როცა წამოვდექი და სამზარეულოში შევედი წამლის დასალევად, სადც სანდრო იყო. ყურადღება არ მიმიქცევია. გვერდი ავუარე და გამაყუჩებელი დავლიე. ტკივილმა მომიმატა და სკამზე ჩამოვჯექი.
-რას სვამ?(სანდრო)
-არაფერს(მე)
-მომეცი (მითხრა და ბოთლი ხელიდან გამომგლიჯა)
რამდენიმე წუთი უყურებდა და შემდეგ ყვირილი დაიწყო
-ამას რატომ სვამ?
-ეს ხომ გამაყუჩებელია(მე)
-რა გტკიივა?(სანდრო)
ხელი მუცელზე მივიდე - ბრმა ნაწლავი
-და მერე ეს რა საჭიროა?
-ექიმმა არაფერია, ჯერ ოპერა....
-და ეს წამალი მოგცა?(სანდრო
-არა ეს მარინამ მომცა ტკივილს გაგიყუჩებსო
-რატომ ვერ გიტანს ეგ ოჯახი ესე ძალიან?(სანდრო)
-რა გინდა?(მე)
-რა მინდა? იცი ეს რომ ძალიან ძლიერი გამაყუჩებელია?
-ვიცი (მე)
-ის თუ იცი რომ ქალების ოც პრიცენტში უშვილობას იწვევს?
-რა სისულელეა, ეს უბრალოდ.. (მე)
-მაის ერთი წელი ბავშვი არ უჩნდებოდა, იმიტომ რომ ამ წამალს იღებდა რამდენიმე თვე. ამას ქალებს არ უნიშნავენ მარიამ. და მაგ მარინას ძალიან სძულხარ. ისევ გტკივა?(გამომხედა))
-აღარ (წამოვდექი და გასვლა დავაპირე)
-ეგ მომეცი (მითხრა და ბოთლი ხელიდან გამომგლიჯა.
ოთახხში გავედი და ფილმისთავიდან არჩევა დავიწყე, სანდდროც მოვიდა
-ხვალ ექიმთან წავალთ , არ გაააპროტესტო იცოდე
-კარგი (მე)
სანდრო გვერდით მომიჯდა და საშინელებათა ფილმს მაყურებია, ბვრი ვეხვეწე,. მაგრამ არ გაჭრა. ბოლოს ვუთხარი, ღამით გაგაღვიძებ თქო... ამანაც არ გაჭრადა მაინც ვუუყურეთ. გვიანი იყო და დასაძინებლად წავედი. ყრუდ იისევ მტკიოდა მუცელი, მაგრამ ყურადღება აღარ მიმიქცევია. დაახლოებით ერთ საათში გამომაღვიძა ძლიერმა ტკივილებმა. დაყვირება მინდოდა , მაგრამ ვერ მოვახერხე. ძლივს ძლივობით წამოვდექი და ოთახიდან გავედი. ბოლოს ძალა გამომეცალა და ძირს დავვარდი. სანდროს ხმას ვერ ვაგონებდი. ბოლოს ფეხსაცმელი გავიხადე და დარჩენილი ძალით სანდროს კარებს მივარტყი. ცოტახანი ველოდე და შემდეგ მეორეს დავწვდი, ისიც გავიქნიე, მაგრამ სანდროს მოხვდა
-გაგიჟდი? რა გჭირს (სანდრო მოვარდა)
-მტკივა (ძლივს ამოვილუღლუღე)
სანდრომ ქვევით დაიხედა და მერე მე შემომხედა
-მარიამ წაგიყვან ეხლავე წაგიყვან, გთხოვ გონება არ დაკარგო, მარიამმ... მარიამმ გამოფხიზლდი.. მარიამმ ( და მეც გონება დავკარგე


---------
ბოდიში რომ დავაგვიანე, უბრალოდ დრო არ მქონდა და ვერ მოვახერხე დამეწერა. მადლობა რომ კითხულობთ, იმედია მოგეწონებათ