***
ნიკოლოზთან და ელესთან
ნიკოლოზი ძალიან ჯიუტად იქცეოდა ყველა ეუბნებოდა რომ გაჩერებულიყო და რომ ეს ყველაფერი სისულელე იყო, მაგრამ იმდენად ნაწყენი იყო ბიჭი ელეზე რომ ამ გრძნობას ვერაფერს უხერხებდა და უნებურად იქცეოდა ასე ელეც ხვდებოდა რომ ძალიან სულელური იყო მისი საქციელი და უნდოდა რამენაირად გამოესწორებინა, მაგრამ ბიჭი ზედაც არ უყურებდა
ერთ საღამოს ბარში იყვნენ ყველანი, მთელი სასტავი და მხიარულად საუბრობდნენ მხოლოდ ელე წრიალებდა ერთ ადგილას და გული ცუდს უგრძნობდა რაღაც უნდა ეთქვა რომ უცბად მისი ტელეფონის ზარი გაისმა
-ელენე ჩანქსელიანი ბრძანდებით?
-დიახ მე ვარ
-სამწუხარო ამბავი უნდა შეგატყობინოთ
-რა ამბავი?-შიში ეპარებოდა უკვე ხმაში ელეს
-ვწუხვარ მამათქვენი ავიაკატასტროფაში გარდაიცვალა თბილისის გზაზე-უთხრა და ტელეფონის გაბმული ხმაც გაისმა,გოგონა კი უბრალოდ გაშეშებული იყო არაფერს გრძნობდა მხოლოდ ერთი ფრაზა ტრიალებდა მის თავში "ვწუხვარ მამათქვენი ავიაკატასტროფაში გარდაიცვალა" ბავშვები გაგიჟებულები უყურებდნენ და აქეთ-იქით დაფაცუცებდნენ მაგრამ ვერაფერს შველოდნენ გოგონა უბრალოდ ხმას არ იღებდა იჯდა და არაფერი ესმოდა შემდეგ კი მხოლოდ ერთი სიტყვა თქვა
-მოკვდა...-ამის გაგებისას წამით ყველა გაშეშდა შემდეგ კი წამოვიდა კითხვები-ვინ ელე?ვიზე ლაპარაკობ?
-ამოიღე ხმა გოგო-შეყვირა ბოლოს მოთმინებადაკარგულმა ლაზარემ
-მამა-თქვა და ცრემლები გადმოსცვივდა-ავიაკატასტროფაში მოყვა ჩვენთან მოდიოდა და ბოლოჯერაც ვერ ვნახე-დაიწყო ქვითინი და ცოტნეს აეკრო მანაც უცბად შემოხვია ხელი ელეს და თავზე მოფერება დაუწყო,ხმას არავინ იღებდა სიტყვები უბრალოდ ყველაზე დიდი ფარსი იქნებოდა ამ წამს რადგან იცოდნენ რომ ამით ტკივილს ოდნავადაც ვერ შეუმსუბუქებდნენ ელეც ხვდებოდა და გრძნობდა მათ მხარდაჭერას მიუხედავად იმისა რომ არავის არც ერთი სანუგეშო სიტყვა არ უთქვამს.
ლილე და ეკემ ეს რომ გაიგეს პირველივე რეისით წამოვიდნენ თბილისში და ჩამოსულები ელეს სახლისაკენ მიდიოდნენ რადგან ლილემ დაითანხმა ეკე იმ დღესვე წასვლაზე,არ გეგონოთ რომ ეკეს არ უნდოდა იქ მისვლა უბრალოდ ბავშვსაც ხომ უნდა გაფრთხილებოდნენ რომელიც ჯერ მხოლოდ რამდენიმე თვის იყო და ლილეს მუცელში იზრდებოდა,ისედაც ბევრი ინერვიულა გოგონამ ვანო(ელეს მამა) გარდაცვალების შესახებ რომ გაიგო იმიტომ რომ გიჟდებოდა ამ კაცზე და ფაქტიურად მეორე მამად თვლიდა, ახლაც ასეთი ნანერვიულები კიდევ სანერვიულოდ მიდიოდა მაგრამ არ შეეძლო სახლში დარჩენა როცა მის დაქალს ასე უჭირდა,ორივე გოგონა ასეთები იყვნენ და ამიტომაც არიან ასე კარგად ერთმანეთთან და ამიტომ გააჩნიათ უდიდესი ნდობა ერთმანეთის მიმართ.
სახლში უცბად შევარდა ლილე და იქ რომ ვერ დაინახა გოგონას ოთახისაკენ წავიდა შიგნით შესულს ასეთი ელეს შემხედვარეს გული საშინლად ეტკინა ელე საწოლზე ემბრიონის ფორმაში იწვა თვალებიდან კი განუწყვეტლივ სდიოდა ცრემლები ნათლად შეგეძლოთ დაგენახათ მის სახეზე აღბეჭდილი ტკივილი
-ელე-ძლივს ამოიხრიალა გოგონამ და მთელი გული ამოაყოლა ამ ერთ სიტყვას ელემაც უცებ წამოსწია თავი მისკენ ქვითინით გაიქცა და მაგრად მოეხვია
-ლილე მამა...
-ვიცი საყვარელო ვიცი-უთხრა და თვითონაც გადმოსცვივდა რამდენიმე ცრემლი,ელე ჩუმად სლუკუნებდა და მალევე მიეძინა კიდეც ლილემ საბანი დააფარა შუბლზე აკოცა და იქიდან ჩუმად გამოდიოდა როცა გოგონას ხმა მოესმა
-ნიკოლოზ...მაპატიე...მჭირდები-ძილში ბურტყუნებდა გოგონა რამაც ლილე ძალიან გააკვირვა მაგრამ იფიქრა მერე დაველაპარაკებიო,ოთახიდან ჩუმად გამოვიდა და ეკეს მიაშურა რომელიც დაბლა იჯდა სასტუმრო ოთახში და ახლადმოსულ ნიკოლოზს ესაუბრებოდა, ლილე რომ დაინახა ბიჭმა მივიდა და მაგრად მოეხვია რაზეც გოგონამ ამოიკრუსუნა და ფრთხილად მოიშორა
-რა გინდა ბიჭო ეს არგაჩენილი ბავშვი უნდა მომიკლა თუ რას მიჭერ ხელეებს-უთხრა და სევდანარევიბედნიერებით გაიღიმა სევდას ის გვრიდა რომ ახლახანს მისი საყვარელი ადამიანი გარდაიცვალა ხოლო ბედნიერებას მისი ჯერ არ დაბადებული შვილი გვრიდა, ნიკოლოზმა გაკვირვებული თვალებით გახედა ეკეს
-და შენ არ უნდა გეთქვა ამდენი ხანია ვლაპარაკობთ რომ შენი ცოლი ორსულად არის?
-როდის უნდა მეთქვა დასაფლავების ამბებს რომ განვიხილავდით მაშინ?
-ხო კაი კაი გილოცავთ ხალხო მართალია ახლა ისე ვერ ვიზეიმებთ როგორც ვაპირებდით მაგრამ დარწმუნებული იყავით ამ დიდი უბედურების მიუხედავად მართლა გულით გამიხარდა
-ვიცით ვიცით არ ინერციულო და ჩვენ წავიდეთ ხო ეკე?დავიღალე ძალიან არ მიძინია საერთოოდ და არ შეიძლება ამდენი ბავშვისთვის,იმედია არ გაგვიბრაზდება ელე-უთხრა და ისევ დიდი სევდა შემოაწვა
-არა კაცო წადით მე ვიქნები აქ მიდი მიდი მართლა არ შეილება ამდენი ბავშვისთვის თავსაც ხო უნდა გაუფრთხილდეთ არა-უთხრა და ორივეს გამოემშვიდობა მერე კი დამძიმებული ნაბიჯებით ელეს ოთახისაკენ გაემართა ხვდებოდა რამხელა ტკივილი იყო მისთვის მამის დაკარგვა და თვითონ ორმაგად ტკიოდა მისი ტკივილი, ოთახში შესულმა საყვარელი ქალი ასეთ მდგომარეობაში რომ დაინახა კინაღამ მოკვდა ადგილზე მაგრამ ძალა მოიკრიბა მიუახლოვდა გვერდით მიუწვა და მაგრად შემოხვია ხელები დიდხანს ფიქრობდა ყველაფერზე შემდეგ კი მასაც ჩაეძინა.
დილით ელემ რომ გაიღვიძა და მის გვერდით მწოლიარე ნიკოლოზი რომ დაინახა გაუკვირდა და ძალიან ეწყინა როცა ლილე არ დახვდა ეგონა რომ დაქალი იქ გაატარებდა ღამეს რადგან სულ ესე იქცეოდა ხოლმე ახლა კი ამაზე ცალკე დაიწყო ტირილი რამაც ნიკოლოზი გამოაღვიძა
-ლილე წავიდა ხო?არ დარჩა ხო ჩემთან?ასეთ დროს სახში წავიდა და დამტოვა?-იკითხა სლუკუნით და გახედა ნიკოლოზს
-არა საყვარელო უბრალოდ დასვენება ჭირდებოდა ძალიან გადაღლილი იყო აეროპორტიდან პირდაპირ აქ მოვიდა და აქ ხო არ გაათენებდა
-კი ჩვენ სულ მასე ვიქცეოდით რაღაც რომ გვიჭირდა,ის კიდევ ადგა და დაღლილობის გამო წავიდა
-ელე მისმინე-უთხრა და გოგონას თავი ააწევინა
-რა არი?
-არ შეიძლება ლილესთვის ასე ბავშვს ხომ უნდა გაუფრთხილდეს არა?მერე ხო მოუკვდება-უთხრა და მის გაკვირვებულ სახეს გახედა
-მოიცა ლილე...
-ხო ორსულად არის და ესე თქვა არ მაინტერესებს დაღლა მე ჩემი გოგო უნდა ვნახოო და რო ჩაგეძინა მერე წამოვიდა ეგეც ხო ცოდოა არა არ შეიძლება მისთვის ამდენი ნერვიულობა ისედაც ყველაფერი ძლაიან განიცადა და ახლა კიდევ შენ მასზე უმიზეზოდ ბრაზდები
-ბოდიში-უთხრა და თავი ჩაღუნა ნიკოლოზმა თავი ააწევინა და უთხრა
-მე რა შუაში ვარ ლილეს უნდა უხდიდე მარა კიდე კაი მას არაფერი უთხარი თორე მართლა ძალიან ეწყინებოდა
-ამაზე არ ვიძახი იმისთვის რაც გაგიკეთე იმისთვის რაც გითხარი ვიცი რომ ძალიან ეგოისტი ადამიანი ვარ და მხოლოდ ჩემს თავზე ვფიქრობ მაგრამ მაშინ რომ არ გამოჩნდი მართლა ძალიან მეწყინა-უთხრა და მიეხუტა
-არაუშავს ელე მე დიდი ხანია გაპატიე ვიცი რომ არ იყო სულ შენი ბრალი ალბათ მეც ძალიან გავბრაზდებოდი ასე რომ მომხდარიყო ასე რომ ახლა ამაზე არ ღირს ნერვიულობა კარგი?-უთხრა ბიჭმა და გოგო მიიხუტა
-კარგი-უთხრა და ელეც მიეხუტა შემდეგ ჩუმად დაამატა და თავი ასწია-ნიკოლოზ-ბიჭმა მომლოდინედ დახედა-მიყვარხარ-უთხრა და მის წითელ ბაგეებს დაეწაფა ბიჭი ძალიან გაახარა ამ ერთმა სიტყვამ და მოქმედებამ და თვითონაც აყვა შემდეგ როცა მოშორდა ყურთან დაჩირჩულა
-მეც

აიი ძალიააააან დიიიიიდი ბოდიშით ბავშვებო უბრალოდ მართლა ვერ მოვიცალე და ვწუხვარ რომ ააამდენი გალოდინეეთ იმედია არ გამიბრაზდებით და მაინც წაიკითხავთ მიყვარხაართ♡♡♡♡
WLM