-დაბრძანდით,ყავას მოგიტანთ(ნია)
-გმადლობთ(დემეტრე)
-აი,ინებეთ(ნია)
-გმადლობ,და თუ შეიძლება თქვენობით ნუ მომართავ(დემეტრე)
-კარგი(ნია)
-აბა მითხარი რა გადაწყვიტე(დემეტრე)
-სახლს მოგყიდით,მაგრამ ერთი პირობით(ნია)
-რა პირობით?(დემეტრე)
-მე ისევ ამ სახში ვიცხოვრებ(ნია)
-როგორც გინდა ეგ ჩემთვის პრობლემას არ წარმოადგენს(დემეტრე)
-საბუთები ერთ კვირაში მზად იქნება(დემეტრე)
-როდის გადმოხვალ?(ნია)
-როცა გადმოსვლას დავაპირებ წინასწარ შეგატყობინებ(დემეტრე)
-ოჯახი გყავს?(ნია)
-კი,ჩემს ცოლს და ვაჟს მალე გაიცნობ და იმედია კარგი ურთიერთობა გექნებათ(დემეტრე)
-იმედია(ნია)
-კარგი ახლა წავალ, ნახვამდის(დემეტრე)
-ნახვამდის(ნია)
ერთმა კვირამ თვალის დახამხამებაში გაირბინა და აი დადგა ის დღე,რომელსაც ნია სულმოუთქმელად ელოდა. ამ დიდებულ სახლს ახალი წევრები ემატებოდნენ,გოგონა საგულდაგულოდ ემზადებოდა:სახლი მოაწესრიგა,ვახშამი მოამზადა და აი ისინიც გამოჩნდნენ. სახლს მდიდრული მანქანა მოადგა საიდანაც მაღალი შუახნის მამაკაცი,უმშვენიერესი ქალბატონი და სიმპატიური ყმაწვილი გადმოვიდა.
-კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება,
ღიმილით შეეგება სტუმრებს ნია.
-ნია გაიცანი ეს ჩემი მეუღლეა ვიკა(დემეტრე)
-სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა(ნია)
-ჩემთვისაც საყვარელო(ვიკა)
-ეს კი ჩემი შვილია ნიკოლოზი(დემეტრე)
-გამარჯობა(ნიკა)
-გამარჯობა(ნია)
-დაბრძანდით(ნია)
-ეს ყველაფერი შენ გააკეთე?(ვიკა)
-დიახ(ნია)
-შენ რა ყოჩაღი გოგო ყოფილხარ(ვიკა)
-ესეიგი ეს არის ჩვენი ახალი სახლი მა?(ნიკა)
-ხო შვილო(დემეტრე)
-და ამ გოგომ აქ უნდა იცხოვროს?(ნიკა)
-კი(დემეტრე)
-რატომ?(ნიკა)
-იმიტომ, რომ ასეა საჭირო(დემეტრე)
-ნია რატომ არ მიდიხარ ამ სახლიდან, ამისთვს ხომ საკმარისი ფული მოგცა მამაჩემაასე არ არის?(ნიკა)
-მე უბრალოდ...(ნია)
-ნიკა შეწყვიტე!(დემეტრე)
-რაიყო არ შეიძლება ვკითხო?(ნიკა)
-არა(დემეტრე)
-მაშინ წავალ ჩემს ახალ ოთახს დავათვალიერებ,გემრიელად მიირთვი ნიაა(ნიკა)
-ყურადღება არ მიაქციო გთხოვ(დემეტრე)
-არაფერია,ჩემს ოთახში წავალ მიირთვით(ნია)
-კარგი(დემეტრე)
დილით ნია საშინელმა ხმაურმა გააღვიძა, ვაჟბატონს თურმე სიმღერები მთელ ხმაზე ჩაერთო, ნია მაშინვე წამოხტა და მის ოთახში შევარდა.
-რა ხდება?კარებზე დაკაკუნება შენთვის არავის უსწავლებია?(ნიკა)
-და შენთვის არ უსწავლებიათ, რომ სიმღერების ხმამაღლა ჩართვა არ შეიძლება?(ნია)
-რაიყო გაგაღვიძე?(ნიკა)
-ხო(ნია)
-უი ბოდიში ქალბატონო(ნიკა)
-გაჩუმდი!(ნია)
-შენ კი გადი ჩემი ოთახიდან!(ნიკა)
-მივდივარ(ნია)
-კარი დაკეტე(ნიკა)
ნია გაიქცა და გაბრაზებული თავის ოთახში შევარდა, სპორტულები ჩაიცვა და სავარჯიშოთ წასასვლელად მოემზადა.
-საით გაგიწევია ქალბატონო?(ნიკა)
-საიქიოში!წამომყვები?(ნია)
-არა,ჯერ ჩემთვის ადრეა(ნიკა)
-წადი შენი!ჩაიბურტყუნა თავისთვის(ნია)
-რა თქვი?(ნიკა)
-არაფერი!(ნია)
ნიამ არც კი მოუსმინა ყურსასმენები გაიკეთა და გიჟივით გავარდა სახლიდად. საღამოს როცა ნია სახლში დაბრუნდა დიდი სიურპრიზი დახვდა ამ სიურპრიზს ნამდვილად არ ელოდა.
-აქ რა ხდება?(ნია)
-ოჰო მობრძანდა ქალბატონი(ნია)
-ნიკა,შეწყვიტე და მიპასუხე აქ რა ხდება(ნია)
-რაიყო დაბრმავდი?ვერ ხედავ, რომ რემონტს ვიწყებთ?(ნიკა)
-რემონტს?(ნია)
-ხო(ნიკა)
-დემეტრეს ჩემთვის არაფერი უთქვამს(ნია)
-რატომ უნდა ეთქვა დაგავიწყდა, რომ ეს შენი სახლი აღარ არის?(ნიკა)
-მე არაფერი დამვიწყებია,და კიდევ ჩემს ოთახს არავინ მიეკაროს,მინდა ყველაფერი ისე დარჩეს იქ როგორც არის(ნია)
-ჰაჰაჰაჰაჰა,შენს ოთახს?და ვინ გითხრა,რომ შენი ოთახის რემონტს ვგეგმავდით?(ნიკა)
ნიას არაფერი უთქვამს ნიკას ზურგი შეაქცია და თავის ოთახში ავიდა.
ნიას ერეთადერთი იმედი ის იყო,რომ ზაფხულის არდადეგები მალე მთავრდებოდა ასე,რომ აღარ მოუწევდა მთელი დღე ნიკას სულელური გამოხტომების ყურება,მაგრამ სამწუხაროდ ეს ერთადერთი იმედიც დაკარგა,როდესაც მისი ოთახის კარზე კაკუნი გაიგონა.
-შემოდით(ნია)
-ნია გცალია,რომ დავილაპარაკოთ?(დემეტრე)
-რათქმაუნდა შემოდი დემეტრე(ნია)
-ალბათ იცი, რომ სკოლის დაწყებამდე რამოდენიმე კვირაღა დარჩა(დემეტრე)
-კი რათქმაუნდა დღეებს ვითვლი უკვე ისე ძალიან მომენატრა სკოლა(ნია)
ნიას მართლაც ძალიან უყვარდა სკოლა,რადგან ის ჯგუფში საუკეთესო მოსწავლე იყო.
-რაღაც უნდა გითხრა და იმედი მაქვს ეს ამბავი გაგახარებს(დემეტრე)
-გისმენ!(ნია)
-ნიკა შენს სკოლაში ისწავლის(დემეტრე)
-რაა?(ნია)
-ხო, რადგან მისი სკოლა ამ სახლიდან შორსაა,თანაც ერთად თუ ისწავლით ერთმანეთს უფრო კარგად გაიცნობთ და კარგი მეგობრები გახდებით ასე არაა?(დემეტრე)
-ჰო,ჰო,რათქმაუნდა(ნია)
-კარგი,ახლა წავალ ტკბილი ძილი.

ესეც დაპირებული დიდი თავი,იმედი მაქვს მოგეწონებათ.