გული სწრაფად მიცემდა,ალბათ უკან მდგომი მაქსიც კი გაიგებდა მის ხმას.მინდოდა ეს საბედისწერო კარი გამეღო ვინ იცის რამდენი რამ შეიცვლებოდა ამ კარის შეღების შემდეგ,შეიძლება იმედიც გამცრუებოდა .ამდენ ფიქრში უკან მდგომმა მაქსმა უკნიდან მომეხუტა და კარზე დააკაკუნა.მინდოდა რომ შემეცერებინა მაგრამუკვე გვიან იყო.სახლიდან გამოსიმა "მოვდივარ" და კარი ლამაზმა გოგონამ გააღო.
გოგონას მრავალი ნაიარევები ჰქონდა სახეზე და მკლავებზე მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად ლამაზი იყო.როცა კიდევ დავაკვირდი აღმოვაჩინე რომ ჩემნაირი თვალები ჰქონდა.აჩქარებული გული კიდევ უფრო აჩქადა და ჰაერიც მძიმედ ჩადიოდა ფილტვებში.ნუთუ ჩემი ნათესავია ან იქნებ მეჩვენება ?ათასი ფიქრით მევსებოდა გონება.მაგრამ გოგონა სულ არ უყურებდა მისნაირ თვალებს ის მის იქეთ იყო მიშტერებული და ღაპაღუპით სდიოდა ცრემლები.როდესაც გონზე მოვედი მაქსისკენ შევტრიალდი მინლოდა რომ მინიშნება მაინც მოეცა,ისეთი მზერით შევხედე თითქოს ვეკითხებოდი "ახლა რა გავაკეთო?".ეს მზერაც მალევე გაქრა როცა მაქსის მზერას გადავაწყდი,მის თვალებში იმდენი ტკივილი ამოვიკითხე,იმდენი სევდა.უცებ გოგონა მაქს ჩამოეკიდა კიდერზე და თან გულამოსკვნილი ტიროდა:
-მაპატიე,მე არ მინდოდა,მაიძულებდნენ რომ მას გავყოლოდი,მე ახლაც შენ მიყვარხარ,შენ შენ გესმის შენ.რა კარგია რომ მომაგენი და მომაკითხე.მაპატიე,მაპატიე.
მაქსი გაშეშებული იდგა და ვერაფერს ამბობდა,ვერც მე ვამბობდი ვერაფერს მაგრამ ვგრძნობდი რომ ჩემსკენ უნდოდა გამოხედვა,მაგრამ ვერ ბედავდა.ბოლოს ჩვენ ორს შორის სიჩუმე მაქსმა დაარღვია.
-ლილი არ გინდა!მე სულ სხვა რამისთვის ვარ აქ!
-რისთვის უნდა იყო სხვისთვის?
-შეიძლება უკან მდგომი გოგო შენი დაა და ამის გასარკვევად მოვედით.-უხერხულად ჩამოაღებინა ლილის ხელები კისრიდან და მანქანისკენ წავიდა.
-მაქს!-დავუძახე მე და თვალებით ვეუნებოდი რომ არ დავეტოვებინე მაგრამ ისე ყველაფერს მივხვდი.ლილი ის გოგო იყო რომელიც უყვარდა როდესაც ერთად გაპარვა დააპირეს ლილი გათხოვდა და მიზეზი ის იყო რომ.მაქსი მამის გარეშე უფულო ვიგინდარა იქნებოდა და მამამისი არასდროს მისცემდა ნებას რომ ქალაქის მთავარი მეძავის შვილი მოეყვანა ცოლად.რა ბედის ირონიაა ესეიგი მეც იმ მთავარი მეძავის შვილი ვარ?!მეც მომინდა რომ მაქს გავკიდებულიყავი და სახლში მიყვანა მეთხოვა,მაგრამ უკნიდან პატარა ბიჭუნა გამოვარდა ნაცემი და ჭუჭყიანი იმ ბიჭუნას კი შუა წლის 90ანების კაბარეს მოცეკვავესავით ჩაცმული ქალი გოლფის ჯოხით.
-შე საზიზღარო!ჩემი ბოლო ვისკის ბოთლი გადამიგდე!-სასმლის სუნით აყროლებული ქალი.
-დედა სახლში შედი და ეს გააგდე აქედან!-უსაყვედურა ლილიმ.
-რა ხდება?აქ რამე ისეთი ხდება რაც მე არ ვიცი ან არ უნდა ვიცოდე?-ბორძიკით მივიდა მაქსთად ნა პერანგის საყელოზე მოეფერა.
ამ სიტუაციაში არც ეჭვიანობის თავი მქონდა მრცხვენოდა საზიზღრად მრცხვენოდა და მეცოდებოდა ის ბავშვი ხის უკან რომ იმალებოდა.
-იცით რა მისამართი შეგვეშალა,სჯობს წავიდთ.-თქვა მაქსმა ხელში მწვდა და მანქანისკენ წამიყვანა.მანამდე ამიტყდა ისტერიკული ტირილი სანამ მანქანაში ჩამაჯენდა.მერე კი უცებ მივხვდი ვისი შვილიც ვიყავი რასაც წარმოვადგენდი და ჩავთვალე რომ მე ამ ოჯახში აღარ უნდა დავრჩენილიყავი არც სტუმრად,არც დად,არც შვილად და არც რძლად.მაქსი ოჯახზე გაბრაზებული იყო მაგრამ მაინც გადავათქმევინე და სახლში მივიყვანე მერე ისტერიკული კანკალით ავვარდი ჩემს ოთახში ჩავალაგე ყველაფერი და ტაქსის ნომერის ძებნა დავიწყე.ლანა ცდილობდა რომ გაეგო მე რა დამემართა ხოლო დანარჩენი ოჯახის წევრები მაქს ეჩხუბებოდნენ დილით მომხდარი საქციელისთვის და ჩემს ასეთ მდგომარეობასაც მას აბრალებდნენ მაგრამ თვითონ დუმდა და არაფერს ამბობდა.მერე გადავწყვიტე რომ ამ ადამიანებმა მეტისმეტად ბევრი გააკეთეს ჩემთვის რომ ასე უსიტყვოდ ,აუხსნელად დამეტოვებინა ეს სახლი.ქვემოთ მისაღებში ჩავედი და ყველაფერი მოვუყევი რაც დღეს მოხდა და ისიც დავამატე რომ იმ ხის უკან დამალული ბიჭის იქედან წამოსაყვანად ყველაფერს გავაკეთებდი.მეგონა რომ ჩემს მამობილს ჯონს ძალიან ცუდი რეაქცია ექნებოდა და ალბათ არ დამიშლიდა სახლიდან წასვლას .მაგრამ იგი ადგა და გადამეხვია და მითხრა რომ მომეხმარებოდა ჩემი შესაძლო ძმის იქედან წამოყვანაში და თან მომიყვეს რომ იმის გარდა მე კიდევ ორი მცირე წლოვანი და უნდა მყოლოდა.სახლიდან წასვლის ნება მომცეს ოღონდ ბარგის გარეშე და მხოლოდ იმიტომ რომ მაქსის ლანძღვიდ ყველას მოეგო გული.გარეთ გავედი ტომთან და სემთან ერთად ,გული მოვიოხეთ ხეტიალით და ისევ სახლში დავბრუნდით.საღამოს მაქსი შემოიპარა ცემს ოთახში გვერძე მომიწვა და ჩამეხუტა.
-ნუ ფიქრობ ამდენს თვალები დახუჭე და დაგეძინება მითხრა მან როცა ჩემი რაღაცის მომლოდინე მზერა იგრძნო.
-მაქს შენ ის კიდევ გიყვარს?!
-თუ გინდა რომ გავიდე პირდაპირ მითხარი აზრი არ აქვს ჩემს წამებას.
-არა არ გახვიდე!უბრალოდ მაინტერესებს ჯონს რომ გამოვუცხადო რომ თქვენს ვაჟს ცოლად მოვყავართქო,ნეტა რას იტყვის?
-გაუხარდება!
-ვითომ და რატო?
-ნაკლები მიზეზი გექნება სახლიდან გასაქცევად-მითხრა თვალებ გახუჭულმა სამ წუთში ჩაეძინა.