როგორც კი გადავედი მანქანიდან მაშინვე ვგრძენი მთელი უნივერსიტეტის მზერა და უხერხულად მოვათვალიერე იქაურობა... მზერა კი მანქნაიდან გადმოსულ ბექაზე შევაჩერე და მაშინვე მივხვდი მათი ესეთი მზერის მიზეზს... ნელი მძრაობით მომიახლოვდა ბექა და ტუჩებზე უფრო ნელა წამეტანა...
ცალი ხელი წელზე შემიცურა და მეორეთი უფო მიმიზიდა მისკენ... ნელა მოვწყდი მის ტუჩებს და იძულებითი ღიმილით ხმა ამოვიღე
-რას აკეთებ?
-ყოჩაღ კარგი გოგო ხარ ხვდები რაც უნდა გააკეთო...
ღიმილითვე მიპასუხა და ორივე ხელი წელზე მომხვია...
-გამეცი კითხვაზე პასუხი და მომაშორე შენი ბინძური ხელები წელიდან...
უფრო მეტი რეალობის შესაქმნელად გემრიელად გავიცინე და ოდნავ წამოზრდილ წვერზე ხელი გადაუსვი...
-ისე შენი კითხვების საპპირისპიროს აკეთებ და ნუ მაფიქრებინებ, რომ შეგიყვარდი...
ღიმილითვე მიპასუხა და კიდევ ერთხელ მაგრა, ამჯერად უფრო ნელა მაკოცა და მანქანაში ჩაჯდა...
კიდევ ერთხელ მოვათვალიერე ეზო და ამჯერად გაკვირვების ნაცვლად, უმეტესობის მზერა შურით იყო სავსე... ამაყად გავისწორე ბეჭედი თითზე და აუდიტორიისკენ წავედი... მეთვითონ გამიკვირდა რატომ ვიყავი ამ საქციელით ესეთი ამაყი... სხვის შემთხვევაში მიწასთან გავასწორებდი, როგორ გაბედა და შეყვარებულს ან თუნდაც ქამრს უნივერსიტეტში, ამდენი ხალხის წინ აკოცათქო... მაგრამ რადგან ჩემი ყველა წესი დავარღვიე ესეც ჯანდაბაში გავუშვი და თავაწეული შევედი ლექციაზე.. ჩემ ადგილას ვიღაც ვულგარულად ჩაცმული გოგო იჯდა, ყბას იმხელაზე იქნევდა შემეშინდა არ მომხვედროდა და თავი გვერდზე გავწიე... ბიჭები კი, როგორც გოგოს ხამები ბუზებით ეხვივნენ თავს
-ეს ნატაშკაა, ახალი კურსელი გუშინ წინ გადმოვიდა... როგორც ხედავ ბიჭები დაიმეგობრა უკვე, შენ შეგნებულად ვერ გიტანას, რადგან ნიკამ ერთხელ გახსენა ჩვენი მარიამი მომენატრა გათხოვდა და სულ დაგვივიწყაო. ბიჭებიც რო აყვნენ ამაზე ვაფშე გაჭედა და ნუ ხო ხვდები რა...
სიცილით ამომიდგნენ გოგოები გვერდზე და „ახალი“ ამბავი მახარეს...
-ნუ ნერვიულობთ მე მოვუვლი..
დამაიმედებლად ჩავუკარი თვალი და ჩემი ადგილისკენ წავედი..
-ბიჭებს გაუმარჯოს..
როგორც მჩვევია ომახიანად მივესალმე ბიჭებს და სათითაოდ გადავეხვიე...
-ვააა პრივეტ მარუუს, რროგორ ხარ? მომენატრე ტოოო.. ესე უნდა დავიწყება? ქორწილის მერე არ მინახიხარ ტო....
ყველამ სათითაოდ მიმიკითხა და მზერა ნატაშკაზე გაააჩერეს.. მეც მისკენ გადავიწიე და მომლოდინე მზერით გადავხედე
-რა იყო?
კევის ღლაჭუნით გამომეპასუხა და ფეხი ფეხზე გადაიდო...
-ჯერ ერთი ნელა ღეჭე მეშინია ყბა არ მომხვდეს, და მერე მეორე აწიე გასიებული საჯდომი და სხვაგან დაჯექი ეს ჩემი ადგილია...
ღრენით მივუგე და ჩანთა მერხზე მოვისროლე... ნელა გააყოლა მზერა ჩემ ქმედებას და ირონიულად ცაიცინა...
-კარგი შენ მაიძულე და იცოდე ამაის გამკეთებელი ვარ...
გამაფრთხილებლად ვუთხარი და მის ჩანტას დავწვდი.. ერთ-ერთ ფანჯარასთან მივედი და ხელი გარეთ გადავწიე.. მზერა ისევ ირონიულად მომრიმარი ნატაშკასკენ მივმართ და დაველოდე მის რეაქციას.... ბიჭები ადგომისკენ მიუწოდებდნენ, მაგრამ როგორც სიამაყის „დედოფალი“ არავის ნათქვამს ითვალისწინებდა და ისევ სე თავმომწონედ იჯდა... მხრები რა გაეწყობას ნინად ავიჩეჩე და ჩანთას ხელი გავუშვი.. მეხუთე დართულიდან სულ ფრიალ ფრიალით წავიდა ნატაშკას ხარახურებით სავე ჩანთა.... ფანჯრებს მაშინვე მიაწყდნენ ბავშვები და გამამხნევებელი შეძახილებით აიკლეს ოთახი..
-უპს გადამივარდა..
როცა სეირის ყურებას მორჩნენ, ყველა ჩემი ადგილისკენ გამომყვა... გაოცებლი ნატა ფეხზე იდგა . ისედაც მოკლე კაბ უარესად დაუმოკლდა და გარკვევით შეგეძლო დაგენაახა მისი ქვედა საცვალი....
-მოდით ერთი ეს ნახეთ ეეე...
ყველას ყურადღბა ნიკას განწირულმა ყვირილმა მიიქცია, ელვის სისწრაფით ყველა ფანჯარასთან გაჩნდა და ომაინი სიცილით დაიწყეს.. დაინტრიგებული მეც მალევე გავჩნდი ფანჯარასთან.... სანახაოის შემხედვარემ სცილი ვერც მე ევრ შევიკავე და ბოლოხმაზე გავიცინე.. ჩანთიდან რამდენიმე სახის და რაოდენობის თავდაცვის საშუალება ეგდო....
როგორც კი მიხვდა ნატაშკა რაზეც ვიცინოდით მაშინე ჩემკენ წამოვიდა და ცოტაც და თმებში მწვდებოდა...
-არც გაებედო და არასდროს არ შემმახო შენი ბინძური ხელები, ეხლა კი აეთრიე ჩემო ადგილიდან და სხვაგნ გადაჯექი, თორემ უარესებიც შემიძლია, გაფრთხილებსი ნიშნად თავლი ჩავუკარი და ჩემი ადგილისკენ წავედი.....
-საღოლ, ისევ ისეეთ ფორმაში ხარ, როგორც ჩანს სიძემ ვერ მოგარჯულა ჯერ...
ღიმილით მომახალა ეთომ და ლექციის მოსასმენად მოემაზზდა..
-არ ინერვიულო სიძეს იქით ვარჯულებ...
სიცილით ვუთხარი და ამჯერად გაურკვევლობაში მყოფმა ნატამ გადმომხედა
-მოიცა ეგ როგორ?
გაოცება ვერც ხმაში ვერ დამალა და გაფართოებული თვალებით მომაჩერდა.. ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი და სიცილით ვიხეოდით სამივე ერთად...
-ანუ ეხლა რამდენით რამდენია?
-ორით-ორი და ამაღამ უარესი ელის დამიჯერეთ.. ისე ვერ გავა ჩვენი თანაცხოვრების ექვსი თვე, რომ მე არ მოვიგო და თავი არ შევაყვარო...
საკუთარ თავში დარწმუნებულმა ამოვილაპარაკე და ლექციის უკეთესად მოსმენა დავიწყე..
-მაგრამ ფრთტხილად იყავი, შემთხვევით პიქიქით არ მოხდეს და სენ არ შეგიყვარდეს...
გამაფრთხილებელი ხმით მითხრა ეთომ, და ლექციიის ბოლომდე არცერთს ხმა არ გაუცია... მე კიდე დამიტოვეს დიდი საფიქრალი... რომ ვუყურებ მოვლენებს და ბექას რთულია თავი შეიკავო , თითქოს არაფრად არ აგდებ..
როცა ვუყურებ ბექა, გული სხვა რამ ხდება, გონებასი კი სხვა... გული მეუნება რომ უნდა შემიყვარდეს.. სიმაპტიურია, წარმმატებულია და რაც მტავარია მომენტებში თბილია, მაგრამ გონება სასიკად ეწინააღმდეგება... რორგორ შეიძლება შენი ბედნიერების დამანგრეველი შეგიყვარდესო...
გულლს ვერ უბრზანებ..
შეიძლება ისე მალე აღმოჩნდეს ბექა გასვიანი ჩემ გულში, გააზრებაც ვერ მოვაწსწრო, მაგრამ ფაქტია მე ის უუნდა გაამწარო საშინლად....
ფიქრებში წასულმა, ვერც გავიგე ლექცია როდის დასრულდა, გონზე მხოლოდ გაბმულმა ტელეფონის ზარმა მომიყვანა გონს.....
-ხო ბექა
-სად ხარ? მთეელი უნვერსიტეტი გამოვიდა უკვე...
ტელეფონში ბექას შეშფოთებული ხმა გასიმა და მის ესეთ „მზრუნველობაზე“ გამეღიმა...
-მოვდივარ ლექტორს ველაპარაკებოდი..
მასინვე ჩავყარე ნივტები ჩანთაში და გარეთ გავეი.. კიბეებთან ნიკა დამეწია და დღევნდდელი საქციელი შემიქო...
-წამო რა სადმე გავიდეთ არ გინდა?
გარეთ გასულს მლევე მკითხა და პაუსუხის მოლოდინში გაიყუსა.. მაშინვე შევნიშნე ბექას განრისხებული სახე და ისედაც გამზადებული პასუხი მეტი თავდაჯერებით ვუთხარი
-ეხლა ვერა, ქმარმა მომაკითხა სხვა დროს იყოს...
უცებ ჩამოვუყალიბე და მეგობრულად გადავეხვიე, მაშინვე ნატა და ეთო მომვარდნენ და როგორც ჩვევიათ აქოთქოთდნენ...
-აუ პროსტა ბექა როგორ გიყურებდათ აზრზე არ ხარ, ტიპმა თვალებით მოკლა უკვე ნიკა, ისე მარიამ რას იტყვი ხო არ შეუყვარდი?
თვალების უაზრო პაჭუნით დააბრეხვა ეთომ და ცემგან კარგი მუშტიც მიიღო გვერდებში...
-კარგი ჰო კარგი, ვიხუმრე რა იყო, გათხოვებამაც ვერ შეგცვალა რა..
ბუზღუნით ამოილაპარაკა და ნატკენი ადგილის ზელვა დაიწყო...
-ეგ ვუთხარი უკვე...
თავი წამოყო ნატამ და კინკლაობა დაიწყეს..
-კარგით რა გჭირთ გეყოფათ, ჩემთან წამოდითბექა წაგვიყვანს სახლში...
ორივე თავის დაკვრით დამეთანხმნენ და ჩემზე წინ გავარდნენ.. გაოებულ ბექას მიახტნენ და მაშინვე მანქანაში ჩაჯდნენ... ნელა მივუახლოვდი ბექას და ისევ ათასი თავლი ვიგრძენი, ამიტომაც კოცნის ინიციატივა მე ავიღე და ამჯერად მე გამოვთიშე დედამიწას... ნელა მოვშორდი მის ტუჩებს და ყურში ვუჩურჩულე..
-ვგიჟდები ჩემი კოცნისას რო იბნევი, ამიტომაც სამით ორი და სახლში წვიდეთ რა გოგოები მომყავს და თუ გინდა ბიჭებსაც დაურკე რამეს მოვამზადებ..
სწრაფად ჩამოვუყალიბე და კიდევ ერთხელ მოწყვეტით ვაკოცე.. ერთ ადგილას გახევებული დავტოვე და მანქანაში კონფორტულად მოვტავსდი...
-როგორც ჩანს ერთმანეთს კარად გაუგეთ..
ჩაჯდომის თანავე მითხრა ნატამ და ტვალი ეშამაკურად ჩამიკრა..
-სამით ორი მარიმაის სასარგებლოდ...
გამარჯვებული სახით ვუთხარი გოგოებს და ღვედი შევიკარი... ათ წუთში უკვე სახისკენ მიმავალ გზაზე ვიდექით..
-სუპერმარკეტთან გავაცერებ რაღაცებს ვიყიდი, ბიჭებსაც დავუძახებ და უკეთესად გავიცნობ ჩემი ცოლის დაქალებს....
უცებ მიახალა გოგოებს და მანქანიდან გადვიდა..
-ღმერთო რა ყურადღებიანია
დაიწყო თავისებური სიყვარულის გამომჟღავნება ეთომ და თვალი გააყოლა მიმავალს...
-ეე გოგო ჩემი ქამარია..
ვითომ გაბრაზებულმა მივახალე და შეპარული სიცილით გადავხედე.... გონებაში უცებ რაღაც გასაოცარმა აზრმა გამიარა და მაშინვე ტელეფონი ავიღე... ზუკას ნომერი მოვძებნე და მესიჯი გავუგზავნე
-„ზუკა საწარფოდ მოდი ჩემთან, ნატა ცუდადაა და ჩემტანაა სახლში.. ოც წუთში აქ გაჩნდი“
გმაყოფილმა დავაჭირე გაგზავნის ღილაკს და გაღიმეული სახით გადავხედე გოგოებს..
-ამან რაღაც ძალიან „ბოროტული“ ჩაიფიქრა
ეჭვნარევი მზერა მომავლო ეთომ და და ნატას უჯიკა...
-ოოოო მოიცა რა..
მომაბეზრებლად ავიქნიე ხელი და კიდევ მობილური ვაიღე, ოღონდ ამჯერად ანამარიას გადავურეკე...
-ხო მარიამ, როგორ ხართ?
ზუმერის ხმა წამებში შეცვალა ანამარიას ნაზმა ხმამ და მხოლოდ მაშინ გავაცნობიერე თუ როგორ მომენატრა...
-კარგად ანამარია შენ როგორ ხარ?
-არამიშავს, რატო მირეკავ ხო მშვიდობაა, ბექა ხო კარგადაა?
-კი კი ყველაფერი კარგადაა, უბრალოდ მე და ბექას გინდა შენ და ნიკა მოხვიდეთ ჩვენთან ვახშამზე, ბიწებიც იქნებიან და ჩემი ორი მეგობარი...
-აკო იქნება?
პირდაპირ მომახალა მისი წამოსვლის ყველაზე დიდი მიზეზი და პასუხის მოლოდინში გაიყუსა... გამეცინა მის ბავშვურობაზე და მაშინვე ბექას ტელეფონს დავწვდი..
-ერთი წუთით ანამარია.....
ტელეფონში აკოს ნომერი მოვძებნე და გადავრეკე
-ხო ბექა
ტელეფოში აკოს ნამძინარევი ხმა გაისმა და ნერვიულობაც ჯანდაბაში მოვისროლე
-არა მარიამი ვარ აკო, როგორ ხარ?
შეპარული ღიმილით ვკითხხე და იქიდან მცქმუტავი ანამარიას ხმამ უფრო გამამხიარულა
-კარგად მარიამ შენ როგორ ხარ? ხო მშვიდობაა?
-კი კი მსვიდობაა, უბრალოდ მე და ბექას გვინდ ვახშამზე მოგიქვიოთ შენ და ბიწები, ჩემი რადმენიმე დაქალიც იქნება...
პასუხის მოლოდინში გავიყუსე და ორი წუთი ორ საუკუნე მომეჩვენა
--კი მოვალთ რა პრობბლემაა, რომელზე მოვიდეთ?
-ერთ საათში ჩემთან იყავი და ბიწებსაც გადაურეკე რა...
ღიმილით გავთიშე ტელეფონი და ლამისაა ყურმილში გამომძვრალ ანამარიას მივუბრუნდი...
-ხო გაიგე რაც თქვა?
-კიიი ნახევარ საათში შენთან ვართ..
სასწრაფოდ გამითიშა ტელეფონი და გაურკვევლობაშიი მყოფ გოგოებს გადავხედე... მოკლედ ავუხსენი ვითარება და გეგმების დაწყობაში დავიხმარე... ოც წუთში უკვე სახლში ვიყავით და სამზარეულო ისეთ დღეში იყო , დედა შვილს არ აიყვანდა ხელში...
ცოტახანში კი ოთახში გამაყრუებელი სიცილის ხმით გაივსო... ვიცინოდით ბექას ბავშვობაზე და სიმართლე ვთქვა ბავშვობაში იმაზე მეტი თავხედი იყო ვიდრე ეხლა... კიდევ ერხელ მოვავლე მზერა ოთხას და ყურადღება ეთოს და გიოს მოჟუჟუნე თვალება მიიქცია.. ბექას ყველასგან უჩუმრად ვუჯიკე და წყვილისკენ გავახედე.. აოცებული მზერით გადმომხედა და ამჯერად მან დაიწყო ოთახის მოთვალიერება... ამჯერად ორივეს მზერა ერთი წყვილისკენ იყო მიმართლი... ზუკა და ნატა, ერთმანეთის გვერდზე იჯდნენ და რაღაცეებს ბუტბუტებდნენ...
ამჯერად ორივემ გაოცებული მზერა მივაბყარით ერთმანეთს და გაგვეღიმა.....








იმედია მოგეწონებათ <3 თქვნემა გუშინდელმა კომენტარება იმდენად გამახარა რო რავი... თითოეულს თქვენგანს ძალიან დიდი მადლობა <3 ყველანაირად ვეცადე დიდი გამოსულიყო და იმედია გავამართლე იმედები <3