თვალები გავახილე და ოთახს თვალი მოვავლე, მივხვდი, რომ საავადმყოფოში ვიყავი. კედელზეე ჩამოკიდებული საათისკენ გავიხედე, რომელლიცც 2საათს უჩვენებდა. საწოლის მარჯვნივ კი დავინახე, სანდროს თავი ქონდა ჩამოდებული და ეძინა. ისეთი საყვარელი სანახავი იყოოო, რომ ლამის გავგიჟდი, ნელნელა ავამოძრავე ხელი და სანდროსაც გაეღვიძა
-მარიამ?, გაიღვიძე? გტკივა რამე?(სანდრო)
-არა, კარგად ვარ (მე)
-ოპერაციაა გაგიკეთეს, სისხლდენა გქონდა (გადმომხედა)
-შეგაშინე ?(მე)
-მაგრადდ (სანდრო)
ცოტახანში გავიდა და ექთანი შემოიყვანა
-ხვალ გაგწერთ, 1კვირა ბევრი არ იმოძრავოთ, ნაკერები რომ არ გაგეხსნას, დანარჩენი თქვენს ქმარს ავუხსენი და იცის ყველაფერიი….
დასრულება არ დასცალდა, ოთახში ბავშვები შემოვიდნენნ
-მარიამმ(დაიყვირესს)
-როგორ ხარ (საწოლზე ჩამომიჯდა ბექა)
-ხეელი არ მიარტყა ბიჭო (დაუღრინა სანდრომ)
-რა იყო სანდრიკო, უკვე ვეჭვიანობთ?(დემემ გახედა)
-სანდრიკოს გაჩვენებბ მე შენ, რას ვეჭვიანობბ, არ ეტკინოს, თორემ ღმერთმა დამიფაროს ძმაკაცზე ვიეჭ....
-კაი კაიი ნუ გაილექსე (გაუღიმა მიამ)
-როგორ ხარ? გტკივა?(ნინა)
-არაა (მე)
-გვატყუებ ეხლა (აკო)
-არა მართლა კარგად ვარ(მე)
-მოკლედ რა უნდა გვეთქვა (ნინამ დემეს გახედა)
-აბაა რაოოო?(მია)
-გუშინ .. ჩვენ,... მერე.... (ბლუკუნი დაიწყო ნინამ)
-გუშინ ჯვარი დავიწერეთ (დემე)
-რააა(ერთად დავიყვირეთ და ექთანიც შემოვარდა, თუ არ გაჩერდებით გარეთ გაგყრითო
-მართლა?(აკო)
-აუუ ვიცოდიი ეს რაღაცც ყ*ობას რომ იზამდა(გაიღიმა ბექამ)
-ეხლა თუ შემოგარტყი (დემე)
-გილოცავთ (ამდენ კაცე მე ვთქვი შესაფერისი სიტყვები)
-მეცც (სანდროომ მომბაძა)
-მეცც გილოცავთ, წეღან ზოგადადდ საქციელზე ვთქვი, არ გეწყინოს ნინ(ბექა მიუტრიალდა
-მადლობა, არაუშავს ბექა(ნინა)
-ეჰჰ მება შენღა დარჩი (მია
-მე? არა კიდევ ერთი დარჩა(ბექა)
-ვინ? ჩვენ ვიცნობთ? (აკო)
-სანდრო ხომ გაშორდება, რამდენიიმე თვეში მარიამს, ხო და მერე ერთად მოვძებნით ვინმეს
-სანდროს ყავს უკვე(მიამ შეუღრინა)
-მაგრამ რამდენიმე თვეში ეღარ ეყოლება (მე)’’
-აუ ბექა რა უტაქტო ხარ რაა (დემე)
-რავთქვი ეხლა ისეთი(ბექა)
-არაფერიი(მიიამ და ოკომ ერთხმად წამოივყრეს)
-გიჟები ხართ (სანდრო)
-დაიღალა მარიამი წავედით ყველა(დემე)
-ხოო ხო წავიდეთ (ნინა)
-იყავით (მეე)
-არა წავალთ, დაისვენე შენ (მია)
-წადი სანდრო შენც (მე)
-არა დავჩები(სანდრო/)
-რა საჭიროა. მიდი გამოიცვალე, დაისვენე, (მე)
-ხო წამოდი და მოხვალ მერე (ბექა)
-კარგი, წავალ და შემოგივლი მერე(სანდრო)
-არ მინდა, ხვალ დილით მომაკითხე და წამიყვანე(მე)
-მოვალ საღამოს (სანდრო)
-რა საჭიროა , არ მინდა(მე)
-კარგი, წავალთ (სანდრო)
ყველა წავიდა და მეც ჩამეძინა. მეორე დღეს სანდრომ მომაკითხა და სახლში წავედით. 1კვირის განმავლობაში სანდრო ყურადღებას არ მაკლებდა. მთელი დღე ოთახში ვიწექი, საღამოს კი ხელში აყვანილი ავყავდი საძინებელში. კი ვუძალიანდებოდი, მაგრამ აზრი არ ქონდა. ნინა და მია ყოველდღე დადიოდნენ. სანდრო როცა მიდიოდა დილით, მათ ტოვებდა ჩემმთან. არ მომწონდა მისი ეს საქციელები, მერჩივნა ცივი ყოფილიყო ჩემს მიმართ ვიდრე, ესე ახლოს და თბილად მომქცეოდა. ნერვები მეშლებოდა ჩემს თავზე,, რომ მისი შეყვარება დავუშვი და სისულელ გავაკეთე. სანდრო არასდროს იქნებოდა ჩემი და მე ამას კარგად ვხვდებოდი. 1კვირის შმდეგ, ერთი თვე მალე გავიდა. სანდრო დილით გადიოდა და ღამით გვიან ბრუნდებოდა, თითქმის ვერ ვხედავდი, მაგრამ როცა ვხვდებოდით ერთმანეთს, მეგობრებივით ვსაუბრობდით ხოლმე, ისიც თუნასვამი არ იყო. შუდღსას ავდექი და სამზარეულოში შევედი, დღეს ჩემი დაბადების დღე იყო და არავინ არ იცოდა.დილით ნინამ დამირეკა, მაგრამ ვთხოვე, რომ არავისთვისეთქვა. წყლის დალევას ვაპირებდი, როცა კარების ხმა გავიგე და შემოსასვლელში გავედი
-მოხვდი?(სანდრო იყო)
-რაღაცა მაქვს შენთვის (სანდრო)
-რა?(მე)
-აი ეს (რაღაც ქაღალდები მომაწოდა) ხელი მოაწერე
-ეს რა არის?(მე)
-შენი ოცნება (სანდრო)
-ვერ გავიგე (მე)
-მამშენის კომპანია. 50%წილი შენია )(სანდრო)
-მაინც ვერ გავიგე (მე)
-ბიძაშენი ცუდ დღესი ჩავარდა, მისი წილის 60პროცენტი გაყიდა და მე შევიძინე, იდიოტიია, არც კი დახედა რაზე აწერდა ხელს, ხოდა მეც შენ გადმოგიფორმე, ის თავიდანვე შენ გეკუთვნოდა, როგორც ვიცი.(სანდრო)
-მართლა?(ცრემლები ჩამიდგა თველებში)
-არიტირო, ხო მართლა(სანდრო)
-მადლობა(მივედი და ხელები მოვხვია)
-წამო წავიდეთ, გავაოცოთ ბატონი ლევანი (ხელი ჩამკიდა)
-სად? (მე)
-მიდი ჩაიცვი და კოომპანიაში დავადგეთ (სანდრო)
-კარგი, ხუთ წუთში აქ ვარრ
-იცოდე ხუთი წუთი გაქვს (სანდრომმ გამიღიმა)
-ვაიმე სანდროო შენ არ იცი როგორ გამახარე, (ვუთხარი და მოვეხვიე)
-მარიამ დაგვაგვიანდება (სანდრო)
-ახლავე (მაღლა ავედიი)
კარადა გამოვაღე. მუქი ლურჯი მოკკე კაბა ჩავიცვი. ფეხზე მაღლები მოვირგე, თმები მაღლაავიწიე და ქვევით ჩავედი. სანდრომ ხელი მომხვია და მალე ბიძაჩემის კომპანიათან ვიყავით.
-წამოდი შევიდეთ (სანდრო)
-შევიდეთ(მე)
მესამე სართულზე ავედით და დერეფნისბოლოს კარებზე დავაკაკუნეთ
-შემოდით (გაისმა ლევანის ბოხი ბარიტონი)
სანდრომ წელზე ხელი მომხვია და კარები გაააღო
-გამარჯობა *(მე)
-აქ რა გინდა?(ლევანი)-
-რა მოხდა ? არ მაქვს უფლება ჩემს კომპანიაში მოვიდე?(მე)
-შენს არა მარიამ.. (სანდრომ გააწყვეტია)
-დიახ, ლევან მე გადავუფორმე მას 50 პროცენტი, ის ეხლა კომპანიიის დირექტორია, ყველაზე მეტი წილი მას აქვს.....(სანდრო)
-მე ხომ შენ მოგყიდე........(ლევანი )
-შენ მოაწერე ხელი რომ მარიამს უბრუნებდიი (სანდრო)
-ეს როგორ გააკეთე ?(ლევანი გამწარდა)
-დამშვიდდით(სანდრო) მე მხოლოდ 10პროცენტი შევისყიდე.(სანდრო)
-არა მატყუებთ რაღაცას(ლევანი
-ესეაა (მე)
-დღეს შენი დაბადების დღეა და მაიმუნობა გადაწყვიტე ხომმ?(ლევანი )
-რა შუაშია ეს დღე (მე)
-მომისმინეთ აქ მარიამი, მოვა ხოლმე და არ გავიგო რომ შეზღუდვები ქონდეს, თორემ იცოდე მაგ 20პროცენტსაც ისე გამოგართმევ რომ ვერც კი მიხვდები. წავედით მარიამ(ხელი მომკიდა და წამოვედით
-რატომ არ მითხარი (სანდრო)
-რა?(მე)
-ის რომ დაბადების დღე გქონდა(სანდრო)
-რა საჭირო იყო (მე) შენ იისედაც მაგარი საჩუქარი გამიკეთე
სანდრო დაიხარა და მაკოცა
-ეს რატომ გააკეთე?(მე)
-მარინა მოდის )მითხრა და შემატრიალა)
-აქ რა გინდა?(მარინა)
-არ შეიძლება ?(მე)
-მარიამმი ამ კომპანიის დირექტორია, ასე რომ სრული უფლება აქვს (სანდრო)
-ვერ გავიგე(მარინა)
-წადით და თქვენს ქმარს კითხეთ, ჩვენ გვეჩქარება(უთხრა სანდრომ და მანქანაში ჩავსხედით
-მოკლედ დღეს......(დაიწყო სანდრომ)
-სანდრო არავის უთხრა, 5წელია არ აღმინიშნავს ეს დღე და სურვილიც არ მაქვს, არ მინდა(მე)
-კარგი (სანდრო)
-მადლობა(მე)
სახლში მიმიყვანა და თვითონ სადღაც წავიდა. ოთახში დავჯექი და ფილმის ყურება დავიწყე. უკვე დაღამდა და ვფიქრობდი დრო რით გამეყვანა. კარზე ზარის ხმა იყო და მეც წავედი გასაღებად.
-გილოცავვთ (შოკოლადის ტორტით შემოვიდნენ ბავშვები და საჩუქრებით ამავსეს)
-მეც გილოცავ (მითხრა სანდრომ და პატარა ყუთი მომცა)
-არ იყო საჭირო(მე)
-არავის ვუთხარი, მხოლოდ ბავშვებს(გამიღიმა)
-სხვა არც მყავს არავინ (მე)
-მიდი აბა გახსენი სანდროს საჩუქარი(მია)
-ოღონდ ფანჯარასთან მიდი (ნინა)
-რატომ?(მე)
=სურვიი აგიხდება (მითხრა ბექამ და მიმიყვანა ფანჯარასთან)
პატარა ყუთი გავხსენი და მანქნის გასაღები ამოვიღე. ძალიან გამიხარდა სანდროს საჩუქარი
-მადლობა (ჩავეხუტე( დღეს მეორეჯერ გამაახარე
-და პირველი რა იყო?(აკო)
-ღმერთო რა ცნობის მოყვარე ხარ, იქნებ რაღაც მოხდა(მია)
-მია უტაქტო ხარ (სანდრო) ნახე ბავშვი გააწითლე
-მან უბრალოდ მამაჩემის კომპანია დამიბრუნა (მე)
-მოგეწონა?(სანდრომ მანქანაზე მიმანიშნა) წამო ჩავიდეთ
-ძალიან, მაგრამ ტარება არ ვიცი (მე)
-არაუშავს გასწავლი (სანდრო)
-კარგი (მე)
-მერეე აღარ დაიგვიანებ ხოლმე, როცა მე და ნინას შეგვხვდები (მია)
-ხო არაპუნქტუალური გოგო პუნქტუალური გახდება (ნინა)
-იმედი არ გქონდეთ (მე)
-რატომ ვითომ?(დემე)
-ეგრე მარტივად ვერ ვისწავლი(მე)
-რატომ?(ბექა)
-მეშინია (მე)
-დაუმუღამებ და გაგივლის (აკო)
-როგორი კარგები ხართ ერთად (მია)
-მია არ დაიწყო ეხლა დედაჩემივით (სანდრო)
-ბოდიში, მე უბრალოდ ფაქტი ავღნიშნე (მია)
-რატომ არ გვითხარი დაბადების დღე რომ გქონდა(ბექა)
-არ ავღნიშნავ (მე(
-რატომ?(აკო)
-მშობლების გარდაცვალების შემდეგ არ აღნიშნავს(ნინა)
-მართლა(ბექა)
-ხო მხოლოდ მე და ნინა ვღიშნავდით ხოლმე (მე)
-ეხლა ერთად ავღნიშნავთ


ისევვ დავიგვიანე. ბოდიშს გიხდით