- გოგო დღეს რა გეგმები გვაქვს აბა? (ანანო)
- აუ რავიცი გოგო, მე ძილს ვაპირებ ;დ
- რა ძილს გოგო, ახალი წლის ღამეა და შენ უნდა გეძინოს? - მელაპარაკება და წარმოვიდგენ როგორი სახით იქნება ამ დროს (ანანო)
- გოგო გადავიღალე დღესმთელი დღე ნინოს (დედაჩემს) ვეხმარები რაღაცეებს ვაკეთებდი, მერე რო მოხვალ ხვალ და შეჭამ ეგ ხო კარგია - გადავიკისკისე მე
- ეგ ხო ბაზარი არაა მარა ახალი წელია გოგო (ანანო)
- ვიცი რო ახალი წელია და არა ზაფხული, დილით ვერ მომილოცავთ თუ რა? ან რომელი თოვლის ბაბუის მე მჯერა რო ეხლა მოუთმენლად ველოდო? - ამოლუღლუღე მე
- კაი რა მაშკა - დაიკნავლა - მიდი რა არ გამიტეხო კონცერტზე მაინც გავიდეთ (ანანო)
- კაი ხო მოვიფიქრებ, წყალს გადავივლებ და დაგირეკავ
- მიყვარს ჩემი მაშკა (ანანო)
- მაშკას აფერისტები არ უყვარს - გადავიკისკისე და გავთიშე ტელეფონი იქვე საწოლზე მივაგდე და სააბაზანოში შხაპის მისაღებად შევედი, ყოველთვის მშველის განტვირთვაში შხაპის მიღება, ყველანაირ პრობლემას მავიწყებს და სულ სხვა სამყაროში მაგდებს, მიუხედავად იმისა რომ არაფრის ნერვები არ მქონდა და ძილი მინდოდა შხაპმა გამომაფხიზლა ცოტა არ იყოს და გადავწყვიტე გავყოლოდი ანანოს თორე მაგის ყბიდან რა ამოვიდოდა, მთელი წელი ენაზე ეკერებოდა როგორ გამიშვი მარტოვო

- მაშ მიდიხარ სადმე?
-კი დედი, მე და ანანო უნდა გავიდეთ კონცერტზე
- კაი დე ჭკუით იყავით - გავიდა ჩემი ოთახიდან და მე ისევ ჩვეული კითხვით ‘რა ჩავიცვა’
ბევრი ფიქრის არც თავი მქონდა და მითუმეტეს არც დრო, ანანომ ამიფეთქა ტელეფონი დროზე გამოდია, რაც ხელთ მომხვდა პირველი ჩავიცვი და გავედი სახლიდან
- ამის შემდეგ აღარ მოვკვდები (ანანო)
- არადა მეთქი ქელეხში გავიჩითებითქო - გადავიკისკისე ჩვეულად
- ჰაჰაჰა რა სასაცილოა, გავიყინე აქ ბავშვი და ეს ღადაობის ხასიათზეა (ანანო)
- ამოსულიყავი მერე სახლში თუ არ გიშვებენ?
- სიარული მეზარებოდა (ანანო)
- ხოდა ნუღარ წუწუნებ რა
- კაეეეეეეეეეეეეეე (ანანო)
- მასე არა ნიკოფსიიდან დარუბანდამდე გაწელე - ამოვიკისკისე ისევ
- არ შემარჩინო არაფერი (ანანო)
- რა უაზრო კონცერტია უფ
- ნუ ბუზღუნებ რა (ანანო)
- წავალ სკამზე დავჯდები და მოდი მერე
- იცი რას ვერ ვხვდები? რატომ უნდა იყო შენ ახალგაზრდა და ასეთი მკვდარი სული და ბებიაჩემი რომელიც სიცოცხლით სავსეა მოხუცი? (ანანო)
- კაი იქით ვარ მე
მე თვითონაც არ ვიცოდი რა მჭირდა, ახალი წლის მოლოდინი მქონდა სასწაულად მაგრამ როგორც კი გათენდა 31 დეკემბერი ყველანაირი ხალისი წამიხდა, ანანო მართალი რატომ უნდა იყოს 17 წლის გოგო ასეთი მკვდარი სული? არ ვიცი ვერ ვხსნი, საერთოდ ძან მხიარული ვარ მაგრამ ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი რომ ყველა თავის ნამდვილს სახეს აჩენს, აღარ მოძრაობენ მასკებით რომელებიც სულ ბედნიერია. მაშკა ლიპარტელიანი 17 წლის, დედისერთა ვერ ვიტყვი რომ განებირვებული მაგრამ მაინც თითქმის მასეა, ბავშვობიდან მიჩვეული ვარ რომ რასაც მინდა ყველაფერს მისრულებენ. კონცერტი ძალიან უაზროდ მიმდინარეობდა ყოველ წელიწადს ერთნაირი პროგრამით, ერთნაირი სიმღერებით ხომ შეიძლება რამე მაინც შეცვალონ, ოხ ანანო გასვიანო შენი თავი რა ვთქვი თორე მე აქ ფეხის გამომდგმელი ვიყავი? აპააპაპ არა! ეხლა ტკბილად მეძინებოდა ჩემს ფუმფულა ლოგინში. შუა კონცერტის დროს ვიღაც მომიჯდა გვერდით, გვერდით რა სკამის ერთ კიდეზე მე ვიჯექი და ალბათ მეორე კიდეზე ის, არ შემიხედავ არ დავინტერესებულვარ. ცოტახანს ჩუმად იყო და შემდეგ დაარღვია დუმილი
-გამარჯობა
- გაგიმარჯოს
- შენ ეხლა ვითომ კონცერტზე ხარ?
- ვითომ?
- ხო ვითომ, ხალხი იქ დგას ერთობა და შენ აქ ზიხარ
- ანანომ დაგიქირავათ?
- ანანო? არა ჩემით მოვედი
- მაშინ გირჩევთ გაიცნოთ, გაუგებთ ერთმანეთს
- აჰჰაჰააჰ - სიცილის შემდეგ განაგრძო - რა იყო მაგდებ?
- კონცერტს ვუყურებ
- ახლოს არ გიშვებენ?
- ვერ ვუსმენ გაჩუმდით
- ნუ მესწერვები რა
- ცოტა ხმადაბლა მოსმენა მინდა
- ხოდა რას ვამბობდი? - აუწია ხმას,
მე ავდექი და სხვა სკამზე გადავჯექი ისსე რომ არც შემიხედავს, ბოხი ხმა ქონდა მომენტებში ჩაწვრილებულიც, მაგრამ მე რა, ვიღაცა მარგალიტი იქნება და ხვალ არც კი ემახსოვრება ეს დიალოგი - გავაქნიე თავი და ისევ კონცერტს მივაშტერდი როცა ვიღაც მომიჯდა ისევ გვერდით, დიდი მიხვედრა არ მჭირდებოდა ისევ ის იქნებოდა მაგრამ ხმა არ გამიცია
-ხოდა რას ვამბობდი და ცოლი უნდა მოვიყვანო
- და მერე ჩემგან რა გინდა? არ მოგყვება და მოგატაცებინო?
- რავიცი აბა ჯერ არც მიკითხავს, კი არადა წეხან გადავწყვიტე რა, ოღონდ ეხლა კი არ მომყავს მომავალ წელს
- აჰაჰააჰა - გულიანად გადავიკისკისე
- კვერცხი არ დადო
- ნუ ღელავ - უცებ დავსერიოზულდი
- არა ისე ტო კაია ცოლი
- წადი და მერე იმ გოგოს უთხარი რო კაია აქ მე ნუ მიდგახარ
- ვეტყვი მაგის დროც მოვა
- მომავალი ცოლი კაპასაა?
- არ ვიცი რატომ მეკითხები?
- მაგარი ქმარი ეყოლები - ისევ სიცილი - რატო გეკითხები და ხომ უნდა ვიცოდე უეცრად თავზე რო დაგადგეს რა მომელის უბრალოდ გამიღიმებს თუ თმებში დამეტაკება
- დამიჯერე არცერთი
- კაი გაჩუმდი მომასმენინე
ცოტახანს ჩუმად იყო და უკვე დაიწყეს ათვლა, ზუსტად საათმა რომ თორმეტს ჩამოჰკრა მომილოცა და სიბნელეში გაუჩინარდა, მადლობის თქმა ძლივს მოვასწარი. ტელეფონზე ატყდა ზარები მესიჯები, პასუხს ვაბრუნებდი მესიჯზე რომ თავზე ვიღაც წამომადგა
-აუ ისევ შენ? რამდენჯერ უნდა წახვიდე და მოხვიდე - ამჯერად მე დავიწყე ლაპარაკი და გამეცინა კიდეც ჩემს საქციელზე
- ვინ მიდი-მოდიობდა აქ? - წაისისინა ხმამ? აბა გამოიცანით ვინ იყო, რა თქმა უნდა ნერვების მომშლელი ანიშკა, ძლივს დავიწყე მე ლაპრაკი და შემრჩა ეს დეგენერატი, გამიცრუვდა იმედები - ჩემ სულელულ ფირებისგან დასაცლელად თავი გავაქნიე და ამოვილუღლუღე
- რავიცი, ვიღაცა ბიჭი
- ვიღაცა ბიჭებს ასე ელაპარაკები შენ? როდიდან (ანანო)
- ოო კაი რა,
- მართლა ვინ იყო (ანანო)
- არ ვიცი არ უთქვამს სახელი არც სახეზე არ ვიცი
- და აბა რატომ თქვი წეხან ის? - გაიმეორა ჩემი სიტყვები
- გვერდით მეჯდა და რაღაცეებს მელაპრაკებოდა უაზრობებს არც შემიხედავს ვინ იყო
-რა დეგენერატი ხარ? იქნებ მანიაკი გეჯდა გვერდით არ უნდა გაიხედო ? (ანანო)
- როგორც ხედავ არ იყო მანიაკი ცოცხალი ვარ
- ოო კაი ხო (ანანო)
- კაი წამოდი ეხლა
- უი ნახე ლუი წამო ვნახოთ (ანანო)
- ხო რამდენი ხანია არ მინახია თან
- ლუიიიიი როგორ ხარ - იმხელა ხმაზე ყვიროდა ვშიშობ ახალ წელს ექიმთან გავატარებ
- ვა რა გოგოები როგორ ხართ ტო? (ლუი)
- კარგად შენ - აცანცარებულმა ანანომ ჩემს მაგივრადაც უპასუხა
- რავიცი ტო როგორ ვიკნები (ლუი)
- რა არის ლუი როგორ დაგვივიწყე საუკუნეა შენი მნახველი არ ვარ
- კაი რა მაშკი ხო იცი ტო როგორც მიყვარხართ პროსტა ვერ ვხერხდები რა (ლუი)
- კაი ოღონდ შენც არ იწუწუნო ამის წუწუნიც მეყოფა - თქვა ანანომ და თვალები გადმომიტრიალა
- აგიკელით მოკლედ რა ანიშკ (ლუი)
- ხო რა, საიდან მოხვედით ვინ ხართ ვაბშე - კისკიისით ისე გვითხრა ძლივს გავარჩიეთ
- ოკპკგკ (ლუი)
- კაი ლუი რა შენც?
- აჰააჰ მაშკი პროსტა თორე ხო იცი მეც ვერ ვიტან მასეთებს (ლუი)
- კიდევ კარგი პროსტა თორე აგადებდი ერთი ორს კარგად - თქვა ვაჟკაცურმა ანანომ და გაიჯგიმა
- კაი ანუშკი არ გინდა შემიცოდე - ისე იცინოდა ლუი ძლივს ამოიბლუყუნა ეს რამდენიმე სიტყვა
- იცოდე გიყურებ (ანანო)
- კაი გოგოშკებო წავედი მე ბიჭები ვიკრიბებით, თუ გინდა გაგაცილებთ (ლუი)
- არა ლუი იყოს გავალთ (ანანო)
- მოგვიკითხე ბიჭები
- კაი მიდი და ჭკუით (ლუი)
- რა მუდო ძმაკაცი ყავს ლუის, არც გაგვეცნო, გადამრევს ეს ბიჭი ა (ანანო)
- მართლა რა მუდო იყო გამარჯობა მაინც ეთქვა ან ახალი წელი მაინც მოელოცა
- ან ვაბშე ეგინებინა მაინც - აღმოხდა ანანოს და ორივე გავსკდით სიცილით
- რა გინდა ისე სიმპაწიაგა კი იყო (ანანო)
- ბიჭების მუსუსო
- ისე ავღნიშნე თორე ხო იცი მე მასეთი მუდოები არ მიზიდავს (ანანო)
- შენი არ ვიცი მაგრამ მე ეხლა ყველაზე მეტად ჩემი ბალიში მიზიდავს და წავედით სახლში
- ეჰ ღმერთო რატომ დამიბერე ასე ნაადრევათ დაქალი? (ანანო)
- კაი მორჩი ეხლა მასხრობას და წამოდი, დარჩები ჩემთან?
- არა გოგო სახლში ვიქნები (ანანო)
- შენი ნებააა
ავუყევით ქუჩას ჯერ ანანო შევიდა თავის პადიეზდში შემდეგ ჩემი ჯერიც მოვიდა, მთელი გზა ვფიქრობდი ამ უბრალო დიალოგზე და უფრო და უფრო მიჩნდებოდა სურვილი რომ გამეგო ვინ იყო ის ბიჭი, არა განა რამე მაგრამ ხომ უნდა გავიგო ვის ველაპარაკებოდი? რათქმა უნდა მაგრამ როგორ, სახეზე მაინც შემეხედა რომ მეცნო ასე ხმით როგორ ვიპოვნო, მივდიოდი და ჩემს თავზე მეცინებოდა
-ნინაჩკა გილოცავ ახალ წელს - მივედი და მაგრად ჩავეხუტე დედაჩემს
- ჩემი მაშკა მეც გილოცავ დედი (ნინაჩკა)
- მამიკო სადაა
- მეკვლეთ არის გასული ჩხეიძეებში (ნინაჩკა)
- კაი დილით მივულოცავ თორე ეხლა ძაან მეძინება
- მოგეწონა კონცერტი?
- კაი რა ნინაჩკა
- აჰაჰა კაი ტკბილი ძილი დედი

**
-ანიშკ
- რა იყო მაშკი რა სახე გაქვს?
- გახსოოვს ახალ წელს რო ბიჭი გავიცანი?
- მოიცა ხო
- მაინტერესებს ვინაა
- გვიანია უკვე მაშინ გეფიქრა და შეგეხედა წამით მაინც
- რავი ჩემი დაქალი ხარ და იქნებ გამამხნევო რამით
- დაიძინე რა
- მადლობა

**
-3 კვირა გავიდა იმ დღიდან რაც გაგიცანი
მომდის შეტყობინება უცხო ნომრიდან
- რომელი ხარ?
- რომ გითხრა სახელი მაინც ვერ მიცნობ და
- თუ სახელით არ გიცნობ ესეიგი არც ისე მეცოდინები, მგონი ნომერი შეგეშალა
- არა, ზუსტად ადრესატს ვწერ
- მაშინ მითხარი ვინ ხარ
- ახალი წელი
- დაბოლილი ხარ?
- არა
- აბა რა ახალი წელი
მირეკავს ეს ნომერი
-ახალაც ვერ მცნობ?
- უცხო ყმაწვილო გამარჯობა
- დემეტრე
- მაშკა
- ვიცი
- გამიკვირდებოდა რომ არ გცოდნოდა
- როგორ ხარ
- არამიშავს შენ
- მაგრად
- ჰა რას შვები აღარ მოგყავს ცოლი?
- წამლები გჭირდება როგორც ვხედავ, ხომ გითხარი მომავალ წელს თქო
- მე მაპატიეთ
- მიპატიებია, კაი წავედი დროებით
- ნახვამდის
-დროებით

**
-ანიშკააააააააააააააააააააააააააააა
- ვიმედოვნებ რომ ტელეპონის დინამიკია გაფუჭებული და ასე არ ყვირიხარ
- ზუსტადაც ასე ვყვირივარ
- გამოგაგდეს უკვე სახლიდან თუ ჯერ არა?
- მარტო ვარ
- რახდება აბა რა გაყვირებს
- დამირეკა
- ვინ დაგირეკა
- დემემ
- ვინ?
- დემემთქო
- დემე ვინღაა
- გუშინწინ რო გეწუწუნებოდი ბიჭზე მაინტერესებს ვინაათქო
- მოიცა დაიცა რანაირად?
- არ ვიცი
- რაო რა გითხრა
- არაფერი პროსტა თავი შემახსენა
- ვაა უყურე შენ მაგას
- ხო ასეე, გამო ჩემთან
- მეზარება ძან მაგრად შენ სიცოცხლეს ვფიცავარ
- ჯანდაბა შენთავს ხო

****
-როგორ ხარ - ისევ ის ნაცნობი ხმა
- კარგად შენ?
- ნარმალნა რა, რას შვები რას ჩალიჩობ
- ქართულს ვწერ
- ხო მე ისეთს არაფერს
- არ მიკითხავს
- თუმცა გაინტერესებდა
- მასეთი დარწმუნებულიც ნუ იქნები
- დღეს დაგინახე
- რა საოცრებაა მე ვერა
- რომ შემოგეხედა იმ ღამით დღეს მიცნობდი
- შენ ხო მიცანი დღეს რატომ არ მოხვედი - გავთამამდი ლაპარაკში და მეთვითონაც ვერ მივხვდი როგორ აღმომხდა ეს სიტყვები
- ადრე ჯერ
- რისთვის
- რისთვისაც
- კაი
****
ტელეფონის გათიშვა და თავში არაფრის შეშვება გარდა ფიქრისა რასაც ‘დემე’ ქვია ერთი იყო, რას მიშვება ეს ბიჭი რომ მისი ხმის გაგონება და ჩემი ამ ქვეყნად აღარ ყოფნა ერთია, მაგრამ მინდა მე ეხლა ეს ყველაფერი ამ აბიტურიენტობის დროს? რათქმა უნდა არა! მაგრამ ვინ რას მეკითხება

****
- დილამშვიდობისა - ყურმილში გაისმა დემეს სასწაული ხმა
- ამ დილაუთენია რა დარეკვა აგიტყდა? - ვკითხე ჩამწყდარი ხმით მეხუთეთ აწკრიალებულ ტელეფონის აღების შემდეგ
- გაგვიანდება უკვე
- ჰაა? რომელია? ვაიმე - თან გავყვიროდი ხელებს აქეთ იქით ვიშვერდი და ლოგინზე ვბორგავდი ვცდილობდი ავმდგარიყავი მაგრამ შენც არ მომიკვდე
- 9 ხდება
- ჰა ვაიმე კაი წავედი - გაუაზრებლად ვყვიროდი სიტყვებს და გავთიშე ტელეფონი, აი რა მოზდის ადამიანს რომელიც ღამის 2 იძინებს და თან იცის რომ დილით ადრეა ასადგომი

****
- მადლობა დემეტრე - მთელიდღე მღღრნიდა შიგნიდან რაღაცა, მინდოდა დარეკვა მაგრამ ვერ ვბედავდი, ღმერთმა იცის რამდენჯერ ავკრიფე და წავშალე მისი ნომერი
-რისთვის? - გაკვირვება ეტყობოდა ხმაზე
- დილანდელზე რა - უემოციოდ და კანკალით აღმომხდა
- აა ჰო არაფერია ეგ
- ისე და - მცირედი ყოყმანი და ტუჩის მოკვნეტით ვკითხე - რა იცოდი რომ მაგვიანდებოდა?
- მე ყველაფერი ვიცი მარიშა - ხმაზეც კი ეტყობოდა რომ იღიმოდა
- მარიშა ? - დაბნეულობა ვერ დავმალე
- ჰო
- მგონი დაგავიწყდა რაღაც
-მე? რამე გამომრჩა?
- მარიშა არ მქვია მე მაშა მქვია
- ხო ვიცი მარიშა - ისევ ღიმილიანი ხმა როგორ მინდოდა ეხლა დამენახა როგორი იყო, დარწმუნებული ვარ როგორი ნაზი და სასიამოვნო ბარიტონიაქვს ისეთივე საყვარელი ღიმილი ექნება შეიძლება ლოყებიც ეჩხვლიტება ღიმილისას - მარიშ აქ ხარ? - ფიქრებიდან ისევ მისმა ხმამ გამომიყვანა
- ჰო და მაინც საიდან იცოდი?
- კამერები მაქ დამონტაჯებული შენს ოთახში
- რააააააააააააა? ჰა სად მოიცა რა ? - გაკვირვებას ვერ ვმალავდი და აქეთ იქით ვწრიალებდი
- მოიცა მასე ნუ მოძრაობ თორემ სილუეტი აღარ ჩანს კარგად - იცინის ვაიმე გავგიჟდები
- სად არის კამერები? -აქეთ-იქით ვიყურებოდი მაგრამ შენც არ მომიკვდე
- ისე რა საყვარელი ხარ - ყველაზე სასიამოვნო ბარიტონი იყო რაც კი გამიგონია
- ჰააააა? - გამახსენდა რა მეცვა და დავიხედე ზედ, ღამის საცვლები მეცვაა მოკლე შორტი და ასევე მოკლე მაიკა და ფეხები დიდი ზომის ‘პინგვინქოშებში’ მქონდა გაყრილი - ეხლავე გამორთე ეგ კამერები ან მითხარი სადაა - უკვე გაბრაზებას ვერ ვმალავდი
- თუ მეტყვი რა გაგიხარდებოდა ყველაზე მეტად ეხლა მაგ შემთხვევაში გაგიმხელ საიდუმლოს
- შენი ცემა დემეტრე - ავტლიკინდი
- სერიოზულად გეუბნები
- შენ
- მე? - გაკვირვება ვერ დამალა
- ჰო შენ


დილით რომ გავიღვიძე საწოლზე ბევრი შოკოლადები იდო, არ ვიცი საიდან იცოდა მაგრამ ყველა ის შოკოლადი იყო რაც კი მიყვარდა მე, იქვე პატარა ბარათი იყო ‘დილამშვიდობისა მარიშა, ისეთ ფერად და ტკბილ დღეს გისურვებ როგორიც ეს შოკოლადებია, დილის 5მდე შენთან ვიყავი თუმცა ძალიან მეწყინა წამითაც კი არ გაგიხელია თვალები იმის მიუხედავად რომ კითხვაზე ‘რა გაგიხარდებოდა ყველაზე მეტადო’ მიპასუხე ‘’შენო’’ დემე’ ეგრევე ტელეფონს დავეტაკე და კონტაკტებში მისი ნომერს დავუწყე ძებნა
- მარიშამ დილამშვიდობისაო
- ჭამე ყველაფერი და ეხლა ნახე წერილი? - იცინის - შოკოლადებში იდო და მაგის ჭამასაც ხო არ აპირებდი - ისევ სიცილი მეფობს
- ჩაიხედე კამერაში და დაინახავ იდიოტო - გავიბუსხე და დავიჭყანე იმისთვის რომ დავენახე
- იცი? - სიცილის ვერ იკავებდა
- რა უნდა ვიცოდე?
- არანაირი კამერები არ მაქვს
- რაო ? - მოიცა აბა რა იცოდი გუშინ
- ვხვდებოდი მაგრამ ისე კარგი ვარიანტია შეიძლება გავაკეთო კამერები
- საზიზღარი ხარ - მოჩვენებითი სიბრაზით ვუთხარი შემდეგ კი სიცილი ვეღარ შევიკავე
- მეც მომეწონა შენთან ერთად წოლა - ჩაიფხუკუნა
- შეგეძლო გაგეღვიძებინე - გულდაწყვეტილმა ჩავილაპარაკე
- მეგონა იგრძნობდი
- ძილისდროს ბომბა რომ ამიფეთქო მაინც ვერ გავიგებ - ვიცინი
- კი გეტყობოდა
- საზიზღარო
- მე კი ვიქნები საზიზღარი მაგრამ შენ სავარაუდოდ შოკოლადები გიდნება
- ჩემი შოკოლადები - ამოვიკივლე და მივუბრუნდი ისევ ჩემ სიყვარულებს - მადლობა
- შენ ხო იღიმი?
- ჰო
- ხო გაგიხარდა?
- ჰო
- ჩემთვის მთავარი ეგაა! - ის სასიამოვნო ბარიტონი და ტაოს დაყრა ერთი იყო რას მიშვება ასეთს არ ვიცი
- დემეტრე
- გემრიელად მიირთვი - სიტყვის დასრულება და ყურმილის დაკიდება ერთი იყო, მეკი უკვე გათიშულ ტელეფონს გავუღიმე თითქოს დამინახავდა და ეხლა უკვე ჩემს შოკოლადის სამყაროში ჩავიძირე მთლიანად

- მაშ სახლში ხარ?
- ჰო ანჩიკ გამო
- მოვდივარ - არ გასულა 5 წუთი რომ კარზე ზაი გაისმა - როგორ მომენატრე შე უჯიშ - აუტყდა სიცილი მოიკეცა 4ხად ძლივს მოსულიერდა
- გოგო რა გჭირს? - შეშინებული დავეტაკე
- ის ის აა - სიტყვებს ვერ უყრიდა თავს და ბურტყუნებდა - სარკეში ჩაიხედე- ბოლოს ძლივს თქვა სათქმელი
- ვაიმე - ეხლა მე ამიტყდა სიცილი თმააბურძგნული და შოკოლადით მოთხვრილი პატარა 5 წლის ბავშვს ვგავდი
- რა დღეში ხარ შენ გოგო - სიცილით გამომყვა უკან
- ისე რავი - ავბლუყუნდი ეხლა მე
- მოიცა აარ არსებობს - კარებში გაშრა - ეს ამდენი შოკოლადი შენ ჭამე? - გაკვირვებულმა გადახედა საწოლზე მოფენილ ქაღალდებს
- ჰო - თანხმობის ნიშნათბევრჯერ დავუკარი თავი
- რა გჭირს კი მაგრამ ან ამ დილაუთენია რამ აგაყენა ამის საყიდლად
- დემემ მომიტანა
- იმ დემემ? - ალმაცერად შემომხედა
- ჰო
- და რატო - ყველაზე შეუფერებელი კითხვა დასვა
- იმიტომ რომ ღამის 3 საათზე მომინდა
- მოიცა მოიცა - ხელით მანიშნა გაჩერდიო
- ვიცი უნდა მეთქვა მაპატიე - ვცდილობდი სერიოზულობა შემენარჩუნებინა
- რა უნდა გეთქვა არ გამაგიჟო ეხლა - თვალ მოუშორებლად მეუბნებოდა და თან ცდილობდა გემრიელი კიტკეტი გაეტიტვლებინა
- ნუ გვიჭამ! - დავუყვირე და თან ხელზე ხელი დავარტყი
- ნუ ხარ ღორი რა - გამიწყრა - მოიცა მოიცა რა თქვი ნუ გვიჭამო ? - ხელებით ცდილობდა ლაპარააკს
- ჰო ნუ გვიჭამთქო - უკვე პიკს აღწევდა ჩემი ჩავშეკავება - მოემზადე - ხელებით ვანიშნე წყნარადთქო - 1 2 3 ორსულადა ვარ - დავუყვირე და თავშესაკავებლად თავი ჩავღუნე და მუცელს მოფერებით შევეხე,მუცელს კი არა უფრო ფიცარს
- მიჩქმიტე ძან ცუდ სიზმარში ვარ - გაოგნებული მიყურებდა
- არ ხარ სიზმარში დემესთან ვიწექი და ორსულად ვარ - ისევ თავჩაღუნული ველაპარაკებოდი რადგან ვიცოდი რომ თავი რო ამეწია ანანოს სახეზე უეჭველი გამეცინებოდა
- და ეხლა უნდა ვიგებდე მე გოგო მაგას? თუ ვაბშე რო გააჩენდი მერე შემატყობინებდით? - აქეთ იქით დაიწყო სიარული - თუ არა ნათლობაში ისე პროსტა დამპატიჟებდი სტუმრად - მერე ჩემთან მოვიდა და საჩვენებელი თითი თვალებთან მომიტანა - იცოდე ამ ბავშვს მე ვნათლავ
- ანანოოო - დავიკნავლე და 4ად მოვიკეცე სიცილით - არა რა საოცარი სამსახიობო ნიჭი მაქვს ვაღიარებ - ისევ განვაგრძე სიცილი მის ‘როჟებზე’ თავიდან ვიწყებდი კაკანას
- მოიცა შენ რა მომატყუე?
- არაა - და უფრო გამეცინა

***
-როგორხარ?
- დაღლილი შენ? - არაფერში არ ვიყავი ისე დარწმუნებული როგორც ამაში რომ დემეს ხმა ყველა დაღლილობას და ცუდხასიათს მომაშორებდა
- რავი ნელნელა, რამ დაგღალა? - მზრუნველი ტონი მესიამოვნა
- მასწავლებლებთან სირბილმა - და ორივეს გაგვეცინა
- მე რო ვიცი რო არ დარბიხარ და ნელა მიზლოზინებ - ჩუმად მაგრამ შესამჩნევად ჩაიცინა
- საიდან? - გულუბრყვილოთ ვკითხე და თან ლამის თვალები გადმომცვივდა - მითვალთვალებ დემე?
- თვალებს მასე რომ აკეთებ საყვარელი ხარ - ისევ ჩუმი სიცილი მაგრამ სასიამოვნო ჟღერადობით
-დემე შენ რა მართლა მითვალთვალებ? - თან აქეთ იქით დავიწყე თვალების ცეცება იქნებ ვინმე შევნიშნო ტელეფონით ხელშითქო მაგრამ იმდენი ხალხი იყო
- დიახაც - რამდენიმე წამიანი პაუზა გააკეთა და ისევ განაგრძო - ხომ უნდა ვიცოდე სად როდის და როგორ დადიხარ და რაც მთავარია ვისთან ერთად - ბოლო სიტყვები ზედმეტად კბილის ღრჭიალით წარმოთქვა
- და რაში გჭირდება ეს ყველაფერი? - მისი სიტყვებისგან დაბნეულმა ამოვილუღლუღე
- რახან ასე ვიქცევი ესეიგი საჭიროდ ვთვლი
- და ამ ყველაფერს არ ჯობია რომ გამოჩნდე? ან ასე შორიდან არ მათვალიერო და ახლოს იყო?
- მინდა შენით მიცნო - მართალია არ დამინახავს მაგრამ მივხვდი რომ იღიმოდა
- კი მაგრამ მე შენი სახელის გარდა არაფერი არ ვიცი შენზე როგორ უნდა გიცნო
- ვგრძნობ ვიცი რომ მიცნობ - ისევ ის ღიმილი დასთამაშებს სახეზე
- და რომ ვერ გიცნო?
- შანსი არაა - რამდენიმე წამით გაჩუმდა - თავს დავიბრიდავ
- გაჩუმდი რა ნუ სულელობ - გავბრაზდი
- სერიოზულად ვამბობ - და ეს სერიოზულობა ხმაზეც ეტყობოდა
- გავბრაზდები ეხლა დემეტრე
- შენ მხოლოდ იღიმე რაც შეიძლება ბევრი, თორე მერე ჩემი გაბრაზება შენ არ იცი - გამაფრთხილებელი ტონით მითხრა
- რაიყო სვანი ხომ არ ხარ? - სიცილით ვუპასუხე
- გახლავართ - და წამსვე შემეყინა სახეზე სიცილი
- ოჰო აწი ფრთხილად უნდა ვიყო - ისევ გამეცინა
- კი - მანაც სიცილით მიპასუხა
- დემე
- ჰოო
- არაფერი - გამეცინა ჩემ სისულელეზე
- რა გინდა თქვი ეხლა? - სიცილით მიპასუხა - ისევ შოკოლადები ხომ არ გინდა? - არ იშორებდა სიცილს
- არ ვიტყოდი უარს უბრალოდ ძალიან დაღლილივარ - და ეს დაღლილობა მაშინ ვიგრძენი როდესაც სახლის კარები შევაღე და იქვე დივანზე მივესვენე
- კაი მესმის დაისვენე და შეგეხმიანები მერე - პასუხის დაბრუნება არც კი მაცალა ისე გამითშა ტელეფონი, რას მიშვება ეს ბიჭი ასეთს არ ვიცი მაგრამ მინდოდა ის კი ვოცოდი რომ ყველაზე ნაკლებად მინდოდა ამ დაღლილობას ეხლა შევეწუხებინე რადგან მინდოდა დემეს ხმისთვის კიდევ დიდხანს მესმინა


რადგანაც პარასკევი იყო და შესაბამისად ხვალ შაბათი და არანაირი სკოლა და მხოლოდ საღამოს მქონდა მასწავლებლები მშვიდად დამეძინა და და უკვე შებინდებისას გავიღვიძე, გაღვიძებულს კი დემეს smsები დამხვდა გამეღიმა ჩემდა უნებურად რაზე ვერ ამიხსნია, რაღაც უჩვეულო მჭირს დ ამ რაღაცას ჭკუიდან გადავყავარ, ყოველდღე მჭამს შინაგანი სურვილი რომელიც დემეს მოითხოვს, მის ნახვას, რომელიც დაიღალა ასეთი ვირტუალური ურთიერთობით. ღიმილით წავიკითხე მისი 15 შეტყობინება და უბრალოდ გავუგზავნე „ღიმილის სმაილიკი“ - რადგან ყველა შეტყობინება თითქმის ერთიდაიგივე შინაარსის იყო და თან სხვა პასუხიც ვერ მოვძებნე, პასუხმაც არ დააყოვნა
„გაუღვიძია მზეთუნახავს“
„აჭარბებ“
„ვაბშე არა“
„ამდენ შეტყობინებას არ ველოდი“
„მინდოდა გამეღვიძებინე მაგრამ არც დარეკვა არ მინდოდა შემეშინდა რეაქციის“
„სვანს ეშინია ჩემი“
„მასეც ნუ იტყვი“
„მასეა მასე“
„სვანებს საერთოდ არ გვეშინია, მაგრამ ერთადერთი გამონაკლისი ვარ მე, მე მეშინია“
„რისი“
„შენი დაკარგვის“
„რატომ მისაკუთრებ დემეტრე?“
„იმიტომ რომ ჩემი ხარ“
„მაცინებ“
„ეს დასქრინე და შეინახე დრო მოვა და როცა ნახავ მერე უკეთ გაიცინებ“


***
-ამ გამოცდების გადამკიდე წესიერად ვეღარ ვიცლი რა - მხოლოდ მასთან შემეძლო ბუზღუნი დაუღალავად
-კაი ნუ იტყვი - ამოიბუზრუნა მანაც და წვენი მოსვა - იმის მაგივრად რომ ტვინში რამე შევიდეს პირიქით გამოვლენჩდი
-მართლა გამოლენჩებული დავდივარ, ყველაფერს დაპროგრამებულად ვაკეთებ, ერთი მალე მოვრჩეთ რა - არ დავაკელი მეც
- დემესაც დაპროგრამებული ეკონტაქტები ხომ? - აი სად ამოკრა ეხლა, ძლივს ვნახე რამდენიმეწუთით უკუვაქციე დემეზე ფიქრები და ისევ გამახსენა
- ეგ სხვა თემაა - გამეცინა ჩემ ნათქვამზე და ნამცხვარს ჩანგალი დავასე
- ხო მაშინ ცოცხლდები ხომ? - აგრძელებდა თავისას
- ოო გადი რა - დავიმორცხვე და მეორე ლუკმაც გადავუშვი მუცელში
- კაი ანანო რა ისედაც აბნეულ-დაბნეული ვარ ვერ გავრკვეულვარ ჩემ თავში და შენ რაღას მიმატებ? - ავბუზღუნდი ისევ
- ვიღაც სხვანაირად ჭიკჭიკებს - თვალებში ჭინკები აათამაშა
- იცი რა არ მესმის? ცოლი უნდა მოიყვანოს და აქეთ მე მაბავს, მე დებილი კი მისი ხმის გაგონებისას ვდნენ სანთელივით და ბრინჯივით ვიბნევი, სათქმელს ძლივს ვუყრი თავს, ვხდები რომ ყოველდღე მჭამს მისი სურვილი - ხელებით ვცდილობდი ველაფერი ამეხსნა და თან მგონი მთელი კაფე მე მიყურებდა - აღარ შემიძლია მეტი - ბოლოს ამოვისუნთქე ღრმად და სკამის საზურგეს მივეყრდენი
- უთხარი რომ მისი ნახვა გინდა
- ჯერ ადრეაო - ვცდილობდი მისი ინტონაციით მეთქვა მაგრამ რომ არაფერი გამომივიდა გამეცინა
- მგონი ჩემმა დაქალმა გაურეკა - ხელი ჰაერში ააფრიალა და თავი გააქნია სიცილით
- მგონი შენი დაქალი სიყვარულის ზღვაში მიცურავს ნელნელა - ნაღვლიანი ხმა ამოვუშვი და თავი ჩავღუნე
- დავლეწავ ნეკნებში - ვითომ რამის თავი ქონდეს თან რო ვერც იკავებს თავს სიცილისგან
- სვანია - მეც სიცილით ვუპასუხე
- არაუშავს დამლეწავს ძვლებში - ეხლა უფრო ხმამაღლა გაიცინა

***
„როგორ გაწამებს ეს მასწავლებლებთან სიარული მაგრამ მაინც როგორი ლამაზი ხარ“ - წვიმიანი ამინდი იყო მეკი უკვე მეორე მასწავლებლიდან მესამესთან მივდიოდი შეტყობინების ნახვისას გავშეშდი აქეთ-იქით ვიყურებოდი მაგრამ უშედეგოდ
„სველდები“ - არ დააყოვნა შემდეგმა შეტყობინებამაც
„მნახე“
„არ შემიძლია გაგვიანდება“
„გავაცდენ მნახე“
„10 წუთში გეწყება, შენ კი იქ მისასვლელად 20 წუთი მაინც გინდა“
„მნახე“
„მარიშა მწობილებიდან ნუ გამომიყვან თავი მაინც შეაფარე“
„დემეტრე მნახე“
„არ ვარ მანდ“
„აბა რა იცი რომ ვსვველდები“
„ძმაკაცმა მითხრა“
„რატომ არ გინდა რომ აღიარო? რატომ არ გინდა რომ გამოჩნდე“
„არ მემეტები მარიშა არ მემეტები“
იმ დღისით ქართულზე აღარ წავსულვარ

***
-აღარ შემიძლია ამდენი - უკვე ზედიზედ მესამე ღერს უკიდებდა
- ნახე მერე ძმაო - ხელი მხარზე დაარტყა ლუკამ დემეს ძმურად - ან თავს რას იტანჯავ ან მას რას ტანჯავ
- არ მემეტება გესმის არ მემეტება - მძიმედ დაარტყა ნაპასი და კედელზე ერთ წერტილს მიაშტერდა
- ამ ყველაფრისთვის ხო გემეტება? ვერ ხედავ გაგიჟებულია უკვე გოგო
- ჯერ მაინც ვერ გამოვჩნდები გამოცდები აქვს და არ მინდა სულ ჩემზე იფიქროს
- და აბა როდის ნახავ
- ახალწელს
- ახლწლამდე დიდი დროა, არ გადაუნდეს - გამაფრთხილებელი ტონი ჟღერდა ლუკას ხმაში
- მაგის ნებააა?! - ნერვიული სიცილით წარმოთქვა დემემ - სხვა ვინ უნდა მოუნდეს ხო არ ღადაობ? ვინც გამოჩნდება ეგრევე ტრუპი იქნება
- მერე არ თქვა არ გაგიფრთხილებივარო - ლუკამაც გაუკიდა სიგარეტს და ღამის თბილის გაუსწორა მზერა
- შანსი არაა ძმაო ან მე ან არავინ - ისევ ერთ ადგილზე ქონდა მზრა - ჩვენში მესამე უკვე სრული აფსურდია და დასაშვები ხო საერთოდ არ არის
- აბა რა ძმა - ღამის თბილისიდან მზერა დემეზე გადაიტანა ლუკამ - ხო იცი ყველა ვარიანტში შენს გვერდით ვარ
***
-რატო არასდროს არ მიყვები შენზე არაფერს? - ნაწყენი ჩანდა მაშო
- ხანდახან მგონია რომ დეტეკტივი ხარ და ჩემზ ინფორმაციას აგროვებ - იცინის - მაგრამ მერე მახსენდება რომ ჩემი მარიშა ხარ - ისევ იცინის
- ჯერ ერთი მარიშა არა მაშო და მეორეც შენი არა - აშკარა იყო რომ ხასიათი არ უვარგოდა ამ დღეს - და მესამე ოდესმე მაღირსებ შენზე რამის გაგებას ან ვეღირსები შენ ხილვას?
- ჩემო მარიშა - ისევ სიცილი და მაშოს მძიმე სუნთქვა ისმოდა წამით მერე ისევ გააგრძელა დემემ - დემეტრე ბენდელიანი გიორგის ძე, ვცხოვრობ თბილისში ვარ 20 წლის მყავს პატარა და ანიშკა და უფროსი ძმა ვაჩე, არამგონია სხვა რამით დაინტერესდე ესეც საკმარისი უნდა იყოს მგონი - ამოიხვნეშა და წამით გაჩუმდა - ხო რაც შეეხება ნახვას არ ვიცი როგორ გავქაჩავ მაგრამ ახალწელს ვუმიზნებ
- არამგონია ჩემზე რამის თქმა იყოს საჭირო ჩემზე უკეთ იცი მგონი ყველაფერი - ჩაიცინა უფრო თავისთვის მაგრამ დემეს რას გამოაპარებდი - ახალ წელს ვიტაცებთ ხო შენს საცოლეს
- არამგონია მოტაცება დამჭირდეს - თავდაჯერებული ჩანდა დემე
- ხოო? - გაიწელა მაშო - მე დამპატიჟებ? - მოჩვენებითი სიხარული აიკრა, სახეზე ღიმილი და შეკვაბული ცრემლი თავი ისე ეჭირა თითქოს ვინმე უთვალთვალებდეს
- კი და თან ყველაზე საპატიო ადგილს დაიკავებ - იცინოდა დემე
- არ მითხრა რომ მეჯვარე უნდა ვიყო - იცინოდა მაშოც მაგრამ ეს არ იყო წრფელი სიცილი რაღაც შუალედი იყო
- მეჯვარე არ ვიცი ვინ იქნება ეგ შენ უნდა გადაწყვიტო ვინ გეყოლება - ამჯერად აღარ გაუცინია და სანამ მაშომ რამის თქმა მოასწრო უკვე გაეთიშა მობილური ამის შემდეგ იყო 5 ზარი მაშოს ინიციატივით და ხუთივე უპასუხოდ დატოვებული,იმ ღამით ვაჩეს მაშოსთვის არ უპასუხია არადა ღმერთია მოწმე როგორ უჭირდა ის 5 უპასუხო ზარი, როგორ კლავდა მარიშას ხმის გაგონების სურვილი. მეექვსე ზარი აღარ გასულა და დარჩა საშინელ ღამესთან რისიც მაშოს ყველაზე მეტად ეშინოდა, ეშინოდა ღამის ფიქრების, ეშინოდა ყველაფრის. ის ღამე თეთრად გაათია. ვაჩე ბენდელიანი არცერთ სოციალურ ქსელს არ ამძიმებდა ნახა რამდენიმე მაგრამ ზუსტად იყო დარწმუნებული რომ არცერთი არ იყო „ის“დემე

***
-ანანო გძინავს ? - მაშო არც განძრეულა მეტიც წამითაც კი არ მოუშორებია ჭაღისთვის თვალი ისე ელოდება ანანოს პასუხს
- ვერა შენ - ამოიზმუვლა ანანომ
- ვერა - აყვა მაშოც
- რაზე ფიქრობ? - გადახედა ანანომ მაშიკოს ღიმილით
- არაფერზე- თავისდაუნებურად გაეღიმა მაშოსაც
- ეგ არაფერი შეგვიკლავს ჩვენ - კისკიდებდა ანანო
- შენ რაღა შუაშიხარ? - გადახედა მანაც სიცილით
- შენი ჩემი რამ გაყო? - ენა გადმოუგდო ანანომ
- ნუმეცილები ბიჭში რა - წარბები შეკრა მაშომ
- არჯობდა თავიდანვე გეთქვა რო დემეზე ფიქრობდი და არა „არაფერზე“ ? - გამომცდელად შეხედა ანანომ - ამდენი წელია გიცნობ და შენ მე რამეს გამომაპარებ?
- ვერ ვიტან ღამეს - აღმოხდა სიცილით
- კაი დაიძინე

***
-რას შვები - გაისმა მისი ნაზი ბარიტონი ტელეფონში
- ვისვენებ - ისე გავუღიმე ტელეფონს თითქოს მას ვუღიმოდე - შენ?
- შენ გისმენ - ისე საყვარლად ჩაიცინა რომ მე კურებამდე გამეღიმა მისი სახის წარმოდგენაზე
- გამოცდები როდის გეწყება - ისევ მან დაარღვია დუმილი
- 20ში - ამოვიხვნეშე
- 15 დღეში
- ნუ მახსენებ - სიმწრის სიცილი იყო ეს თუ შიშის ვერ გეტყვით
- გეშინია?
- კი თან ძალიან - ამოვილუღლუღე
- ნუ გეშინია ჩააბარებ - ისევ ის “ჩემი“ საყვარელი ხმა მეფობდა - რა გინდა რომ გაჩუქო როცა ჩააბარებ - სიცილი შეეპარა ხმაში
- შენ - ვთქვი გამოკვეთილად და დაუფიქრებლად, ჩემი თავისიც კი გამიკვირდა როგორ აღმომხდა ეს
- ხო მე რა გაჩუქო - განაგრძო სიცილით
- შენ მინდა - და მეც გამეცინა მის მიუხვედრელობაზე
- ანუ მე ? - ისვ გაეცინა
- ხო ანუ შენ - მეც ავყევი სიცილში


***
-ძალიან ვნერვიულობ ანანო - უკვე მაკანკალებდა
- კაი რა რა განერვიულებს 1 გამოცდა და ვსო ატესტატი უკვე ჩვენია - პოზიტიურ განწყობაზე ჩანდა ანიშკა
- შენ რა გენაღვლება ბოლო შედიხარ მეკი უკვე 10 წუთში შიგნით უნდა ვიყო - ვერ ვწყნარდებოდი მე
- კაი ნუ ნერვიულობ რა, რისთვის ათენებდი ღამეებს იმისთვის რომ ჩაჭრილიყავი? ხო იცი ჩააბარებ - ჩამეხუტა ზუსტად იცოდა რა მჭირდებოდა და მერე მიჩურჩულა - კერესელიძემ ჩააბარა ქალო და შენ ჩაიჭრები?
- ანანოოოო - მეწყინა მას რომ შემადარა - რასამბობ გოგო მართლა რო ჩავიჭრა ფეხს არ გამოვადგავ იქიდან - ამაზე ორივემ გავიცინეთ
მტანჯველი 10 წუთიც გავიდა და შევედი ოთახში, გამცრა ისევ თავიდან გამახსენდა რომ ბოლო გამოცდა იყო და აუცილებლად უნდა ჩამებარებინა თორე მომიწევდა ალბათ ქუჩაში ცხოვრება, ასეთ მომენტშიც რო მეცინება, მაგრამ მერე გამახსენდა ჩემი საჩუქარი ჩაბარების შემთხვევაში და მისი იმედი ‘’ნუ გეშინია ჩააბარებ’’ო
არ ყოფილა ისეთი საშიში როგორც ამას ჩემამდე გამოსული ბავშვები ამბობდნენ ჩავაბარე და 8,5იც გამოვიტანე, უკვე ანანოს გამხნევებაში ვიყავი რადგან ის მალე შევიდოდა მაგრამ ჩემი გასამხნევებელი არც არაფერი სჭირდა ისეთი ოპტიმიზმები ქონდა მიღებული
ანანო შევიდა თუ არა დაახლოებით 5 წუთში პატარა ბავშვი მოვიდა ჩემთან თავისზე დიდი თეთრი ვარდების ბუკეტით და თან საშვალო ზომის ყუთით, მომაწოდა თუ არა იქაურობას მაშინვე გაეცალაა, მეკი საფიქრალში ჩავვარდი და ამავდროულად წყვილ-წყვილი თვალებიც რომელებიც აქეთ იქით აცეცებდნენ ამ ამოსათხრელ თვალებს და თან ისე ქოთქოთებდნენ ყველა სიტყვა გარკვევით მესმოდა ‘’რა რას მიყურებთ? - გაკვირვება ავიკარი სახეზე - ისე ცოტა ხმადაბლა მაინც ილაპარაკეთ ‘’ რჩევა მივეცი და გავჩუმდი
მივუტრიალდი ისევ ჩემს საჩუქრებს ყვავილებში ბარათი იდო “შენსავით ნაზი და წმინდაა“ გამეღიმა შემდეგ ყუთს დავწვდი მოვხსენი შესაფუთი ქაღალდი და შიგნიდან ამოვიღე გრძელი შეფუთვის ‘რაღაც’ გული უკვე მიჩერდებოდა და თან მეცინებოდა, ისევ გავხსენი შევუთვა და ისევ შეფუთული იყო ასე გაგრძელდა მეექვსე შეფუთვამდე შიგნიდან კი გემრიელი kitkate იცქირებოდა, ისეც ასე ჩემი პოზიტივი, მართალი იმედი გამიცრუვდა და ის ვერ მივიღე რასაც ველოდი თუმცა ამანაც ძალიან გამახარა, შემოვატიტვლე ჩემი უგემრიელესი უსაყვარლესი კიტი და ჩავკბიჩე, ის იყო უკვე მესსამედ უნდა ჩამეკბიჩა რომ კბილზე რაღაც მაგარი მომხვდა ცივად გამოვიღე პირიდან და უფრო გავწიე ქაღალდი რომ მენახა რა იყო უცებ გადმოვარა ძირს ყელსაბამი, ძირს დავიხარე რომ ახლოდან მენახა ეს სილამაზე რომელიც სკოლის იატაკიდან მიმზერდა ავიღე და ხელში ვატრიალე თან სიხარულის ღიმილი ამეკრო სახეზე, გავხსენი გული და გულის შიგნითა ორივე მხარეს ორი პატარა სურათი იყო, თუმცა ვერ მივხვდი ეს ყველაფერი რას ნიშნავდა, სურათებზე ჩემი სახე გარკვევით მოჩანდა და მაინც ვერ გავიგე, ყელსაბამი გავიკეთე და ისევ განვაგრძე ჭამა თუმცა არ გამომპარვია კიტკეტის ქაღალდის შიგნითა მხარეს წარწერა, სასწრაფოდ შევჭამე და ქაღალდი მთლიანად გავშალე რომ უკეთ წამეკითხა ‘’მთლად მე ვერ აღმოვჩნდი საჩუქარი ჩემო მარიშა, ეგოისტობაც იქნებოდა ეს, ამიტომ არა მხოოდ მე არამედ ‘’ჩვენ“ ჩემო ატესტატიანო მარიშა იმედია მოგეწონება და არ დამიწუნებ’’ ამის წაკითხვის შემდეგ ისე მოვიხსენი ყელსაბამი და თავიდან გავხსენი, ეხლაღა შევამჩნია სურათებზე ჩემთან ერთად ‘კაპიშონიანი’ ბიჭი იყო აშკარად ჩემზე ერთი თავით მაღალი იყო, სახე გარკვევით არ უჩანდა ამიტომ ვერაფერს ვიტყვი მაგრამ შემიძლია დავიფიცო რომ ამ სურათებზე უკეთესი არასდროს არ მქონია არცერთი.
-დემეეეე - ჩავყვირე ტელეფონში
- მოგეწონა ? - ისევ ის “ჩემი“ ხმა რომელიც საოცრად მაბნევდა
- სიტყვებით ვერ ავღწერ - აღფრთოვანებული ვლაპარაკობდი
- მიხარია - ისიც არანაკლებ გახარებული ჩანდა
- ერთი ამიხსენი ოღონდ - უკვე ვიცინოდი - ეს ყველაფერი კიტკეტში როგორ მოათავსე
- მთავარია მონდომება, ხომ კარგად გამომივიდა - ამას ისე კითხულობდა ვითომ არც იცოდა რომ არაჩვეულებრივად გააკეთა
- ისე კარგად გამოგივიდა რომ ლამისი ჩემს მუცელში აღმოჩნდა - გავიცინე მე
- ამის შემდეგ წინასწარ გაგაფრთხილებ ხოლმე - ამყვა სიცილში ისიც
- კიდევ ბევრი გაქ? - დამისერიოზულდა ხმა
- რა? - ვერ მიხვდა
- ჩვენი სურათები - და გამეღიმა
- ჩვენი რა კარგად ჟღერს - კიდევ ამ ხმით რომ გააგრძელოს ლაპარაკი ალბათ აქვე წავიქცევი - კი მაქვს
- მეც მინდა - მომთხოვნი იყო ჩემი ხმა
- განახებ მერე ერთ დღეს ყველაფერს
- კიდევ გაქვს რამე? - გულწრფელად გამიკვირდა
- კი - გაიცინა

***
-რას შვები მარიშ - როგორ მაბნევდა ეს ბარიტონი
- ვმეცადინეობ დემე შენ?
- რავი არაფერს
- კაი არ მცალია
ეწყინა გეფიცებით ეწყინა, სიტყვა არ მქონდა დამთავრებული რომ გამითიშა, მე მის ადგილას რომ ვყოფილიყავი კი არ მეწყინებოდა გადავამტვრევდი ყველაფერს, მაგრამ უნდა გამიგოს წინ 5 რთული გამოცდა მაქვს და ეს გადაწყვეტს ჩემს მომავალს მერქმევა თუ არა სექტემბრიდან სტუდენტი, გავხდები თუ არა ჟურნალისტიკის პირველ კურსელი, მესმის ბევრს მოვითხოვ მაგრამ, გეფიცებით რომ არ გაეთიშა ცოტა სხვანაირად ვეტყოდი მაგრამ ეხლა მეც გავბრაზდი არ მოველოდი მისგან ასეთ ქცევას

***
-ბიჭო დემე - შეშფოთებული ჩანდა ლუკა
- ჰო ძმა - ვერ იყო ხასიათზე დემე, მხოლოდ ლუკასთან იყო ისეთი დემე როგორიც სინამდვილეში იყო, მხოლოდ მასთან ლაპარაკობდა მარიშაზე, მხოლოდ მასთან იყო გახსნილი
- ბიჭო მაშოსთან რა ხდება - ვერ ცხრებოდა ლუკა
- არაფერი ძველებურად ყველაფერი, რა იყო რა გეტაკა - დმემაც შეამჩნია მისი აღელვება
- უკვე რამდენიმე დღეა ვაკვირდები ერთი ბიჭია რა ძან ხშირად უსატკავებს მაშოს კორპუს - დემეს ძარღვები დაეძაბა - ბიჭებში რო გავიკითხე ევასებაო რა
- რას ქვია ევასებაო - ფეხზე წამოხტა და ღრიალებდა
- რა ვქნათ
- დედა უნდა მოვუ*****ნათ - ქვემოდან შეხედა დემემ ირონიული სახით - ამ ღამეს სავანდმყოფოს ვასტუმრებთ
- მაშინებ დემე - სიცილით წარმოთქვა ეს ორი სიტყვა ლუკამ
- მარიშას სუნთქვას ვფიცავარ
- კაი არ გინდა გაგრძელება ვიცი - ისევ სიცილით შეაწყვეტინა - ტრუპი იქნება ტო


***
-ოფიციალურად ვაცხადებ დღეს ზაფხულის დასაწყისს - გადაიკისკისა ანანომ
- ვაიმე რაღამც ეს გამოცდები მოვიშორეთ - არ დავაკელი მეც სიცილი - მაგრამ აი მართლა ოფიციალური მაშინ იქნება როცა პასუხებიც დაიდება
- ჩაბარებული გვაქ - არ წყვეტდა სიცილს ანანო - იქ ზემოთ მოვაგვარე
- მართლა - თვალებ მოჭუტულმა შევხედე
- ჰო მართლა - და ცივი წვენი მოსვა
- არ ხარ შენ ნორმალური - ორივე მოკეცილები ვიცინოდით

***
მთელი ამ ხნის განმავლობაში დემეს არ დაურეკავს ჩემთვის, ხოდა იმ ღამით დემესთან მონატრების ზარმა დარეკა
-გისმენთ - ხმაზე ეტყობოდა რომ ახალგაღვიძებული იყო
- დემე - ისე ჩუმად წარმოვთქვი ეს 4 ასე რომ მეც ძლივს გავიგე
- მარიშა? - გაოცება ეტყობოდა - ხო მშვიდობაა?
- კი მშვიდობაა - ვწელავდი ისტყვებს რათა უფრო დიდხანს მესაუბრა მასთან
- აბა ამ შუაღამისას რამ დაგარეკინა - იცინოდა
- დემეე
- რაიყო მარიშა - მშვიდად წარმოთქვა, აი ზუსტად იმ ბარტონით ‘’ჩემი’’ რომ იყო
- მარიშას მოენატრე - თვალებ დახუჭულმა წარმოვთქვი ეს და ჩემ თავზე გამეცინა
- მე არ მომნატრებია - ირონიულად წარმოთქვა და იმ წამსვე გავთიშე
მომეშალა ნერვები, გულში ჯერ ჩემთავს ვამკობდი ათასნაირი სიტყვებით შემდეგ კი დემეს, როგორ შეუძლია ასე უცებ გამომიყვანოს მწყობიდან, მერე როცა უნდა თავის ჭკუაზე დამატარებს, დამადებილა ამ ადამიანმა!
10 წუთის შემდეგ ფიქრებიდან ტელეფონის ვიბრაციამ გამომარკვია
‘’არ მკითხავ რატომ არ მომენატრე?’’
‘’ნუ მენახები’’
‘’აივნის კარები დაკეტილი რომ გქონოდა ხოლმე მეც მომენტრებოდი’’
თავში ათასმა აზრმა გამიელვა, ეს რას ნიშნავს ანუ მოდიოდა ხოლმე ჩემთან ეს ვაჟბატონი? როცა დილით მისი ნახვის სურვილით ვიწვოდი, ღამე ამის შანსი მქონდა და მეძინა? არა მარიშა ლიპარტელიანო ძილზე უარი უნდა თქვა ღამღამობით თუ მისი ნახვა გსურს - შემოვუძახე ჩემ თავს და დავამთქნარე, რა სასწაულია არა? სურვილის ასრულება შეგიძლია წამებში თუმცა ზუსტად იმ წამებში გძინავს, ის კი ვინ იცის რამდენ დროს ატარებდა ჩემთან.

***
-როდის აპირებ ბოლოს მის ნახვას? - ლუკა ლუდის ქილას ათამაშებდა ხელში
- არ ვიცი რავი - თავზე გადაისვა ხელები და სავარძლის საზურგეს მიეყრდნო - ოპერაციას რომ გავიკეთებ მერე
- ჩემი აზრით ჯობია ასეთი გნახოს, თუ სიყვარულია ჯობია ასეთი შეუყვარდე ვიდრე დამუშავებული ბარბი - ბოლო სიტყვები სიცილით წარმოთქვა დაჩიმ
- არ ვიცი ბიჭებო - ნერვიულად ისრესდა ხელებს - არ მინა შევაშინო, თქვენც რო ასეთს მიყურებთ მიტყდება ტო ადრე რა სიმპატიური ვიყავი - იცინოდა - ქუჩაში ასე ვერ ვივლი მას რომ ვნახავ კიდე სულ მოუნდება რო ვიაროთ გარეთ ხო იცით გოგოები როგორები არიან - ისევ აგრძელებს სიცილს - არა მამენტ ეს განსხვავებულია და არ გავს სხვას გამიგებს კიდეც რომ ვუთხრა მაგრამ მაინც ისე მირჩევნია
- კაი მალე მაინც გაიკეთე ეგ ოპერაცია თორე ამ ზუფხულშიც რო კაპიშონით მოძრაობ შენ მაგივრად მე მცხელა - ლუკას ნათქვამზე ყველას გაეცინა

***
-სდუტენტი ვარრრ - ყვირილით გავვარდი მისაღებ ოთახში სადაც ჩემი მშობლები ისხდნენ
- მამას გოგო - ისე ჩამიკრა გულში ასე მეგონა გავიგუდებოდი
- მეც მიმიშვი ცოტახანს - აბუზღუნდა დედაჩემი
- უნდა ავღნიშნოთ ეს ამბავი - წარმოთქვა გიორგიმ (მამაჩემმა)
- მართალია - მხარი აუბა ნინაჩკამაც ქმარს
- კაი რაც გინდათ ის ქენით მეც გამაგებინეთ მერე ;დ

-გასვიანოოოოო - რაც შემეძლო ვყვიროდი და პადიეზდიდან გავდიოდი თან
- რა გაყვირებს გოგო? - აბუზღუნდა ანიშკა
- რა რა მაყვირებს ქალავ - სიცილს ვერ ვიკავებდი - სტუდენტკა ქალი გესაუბრები - ‘’სტუდენტკა’’ გამოვკვეთე
- ვინოო? - გაიწელა სასაცილოდ და უცბად თვალსწინ წარმომიდგა მისი სახე
- მარიშა - ეს სახელი გამოვკვეთე - ლიპარტელიანი ილიას უნივერსიტეტის პირველ კურსელი, აი იცი რომელი ‘’მარიშა’’ ლიპარტელიანი? მომავალში ანანო გასვიანთან რომ მივა ინტერვიუს ჩასაწერად - ისეთი ემოციებით ველაპარაკებოდი ყველა გამვლელის ყურადღებას ვიქცევდი ;დ
- მოიცადა პასუხები დაიდო?
- ამდენი ვიალაპარაკე და მატო ეგ კითხვა დაგებადა? - დასერიოზულებული ხმით ვუთხარი - მოიცა არ გინახავს პასუხები?
- არა არ ვიცოდი - იცინოდა ისევ - დაიცა ვნახავ
- მიდი დროზე მითხარი პასუხი და ვნახოთ დაიმსახურებ თუ არა kinderს - მშობელი რომ ეუბნება ხოლმე შვილს ზუსტად ისე გამომივიდა ;დ
- შენ ხხო ვერ მოგიცილე რა - ბუზღუნით იცინოდა
- რაიო? - მეც გამეცინა
- მომავალი ეკონომისტი ვარ ბრატან - ამაყად ჩამკივლა ყურში, ამ დღეებში უეჭველი გავივლი ექიმთან - ელიაში ვარ მეც
- ეე ძეტკა ილიაუნელები ვართ - ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი
- წეხან რას ამბობდი kinderიო?
- ხო ვიყიდი და ამოვალ

საღამოს დაგეგმილი party გაიმართა ;დ ჩემი რამდენიმე მეგობარი იყო და სანათესაო, ალბათ წარმოგიდგენიათ როგორ ‘დროს’ გავატარებდი ‘შეყვარებული როგორ არ გყავს ასეთ ლამაზ გოგოს’ ‘მაშკა მალე გაგიფრინდება გიორგი ნახე რამხელა გოგოა’ ‘ნინაჩკა სულ შენი ახალგაზრდობაა, იმედია შენსავით ადრე არ გათხოვდება, მაშა შვილო ჯერ ისწავლე’ და კიდევ მრავალ სისულელე ლაპარაკში. სტუმრები რომ გავაცილე უკვე ღამის 2 საათი იყო, ანანოც მალე წავიდა ვეღარ გაუძლო ამდენს. ჩემი ოთახის კარი რომ გავაღე აი მანდ მქონდა შოკი, ოთახი მთლიანად ყვავილებში იყო ჩაფლული, სტოპ სტოპ სტოპ გატყუებთ, არა მარტო თქვენ ჩემი მოტყუებაც უნდა ამ ყველაფრის ავტორს, ყვავილები არ ყოფილა ეს იყო თაიგული შოკოლადებით გაკეთებული. მაგრამ ყვავილებიც იყო დიდი თაიგული რომელიც ჩემს საწოლზე იდო, 3 რამ დაზუსტებით ვიცი: 1: დემეს გარდა არვინ კი არა ვერავინ იქნებოდა 2: ნამდვილად გამასუქებს და 3: ოთახი ნამდვილად უნდა გადავამოწმო საგულდაგულოდ მართლა ხომ არ აქვს სადმე კამერები
-მადლობა - ვეცადე ემოციები მომეთოკა - მაგრამ არ იყო საჭირო
- შენ ხომ მოგეწონა და გაგიხარდა?
- კი თან ძალიან - ვიღიმოდი ისე თითქოს დამინახავდა
- ხოდა ესეიგი საჭირო ყოფილა - ის ხმა მაგიჟებს ‘ჩემი’ რომ ქვია
- გამასუქებ დემე - უკვე სიცილზე გადავედი
- კი მოგიწევს რამდენჯერმე გასუქება - ორ აზროვნად ამოილაპრაკა და თან ჩაიცინა

***
-რა გინდა დაბადებისდღეზე? - თბილი იყო მისი ხმა
- არ ვიცი გამაოცე - გავეპრანჭე მეც


***
-მარიშა მითხარი რა გაჩუქო თორემ ტვინი ამიდუღდა - სიცილით ჩამყვიროდა ტელეფონში
- მეთუ გითხარი მასე ვეღარ გავვოცდები - ისევ ჩემს პოზიციაზე ვიყავი

***
-რას შვები - ოთახში შევიდნენ ლუკა ვაჩე და თორნიკე
- ვფიქრობ - მაგიდაზე გაშტერებულმა უპასუხა დემემ
- რაზე - სიცილით იკიტხა თორნიკემ
- დროა - მტკიცე იყო დემეს ხმა
- ასე? - გაკვირვებული ჩანდა ლუკა
- ხო, მეტი აღარ შემიძლია - ნერვიულობდა დემე - ცოტახნით და ისიც დასამახსოვრებლად და ვაჩესეულად
- როდის ? - საუბარში აზარტში მყოფი დაჩიც შეუერთდათ
- ზეგ - ბედნიერი ღიმილი დასთამაშებდა დემეს სახეზე
იმ ღამით თვალი არ მოუხუჭავს, თეთრად გაათია ღამე


***
ცხოვრებაში არის დღეები რომლებიც არის გამორჩეული, ჩემთვის რათქმაუნდა არსებობს ასეთი დღე და ეს დღე ჩემი დაბადებიდღეა, ამ დღეს ყოველთვის განსაკუთრებულად ველოდები ხოლმე, 1 წელი გემატება, სხვანაირად აზროვნებ და მაინც რამდენს იტევს ეს 1 წელი 365 დღე და ამდენივე ღამე, რაცნაირი სხვნაირი შეგრძნებაა 23:59 წუთამდე 17 წლის რომ ხარ და უკვე 00:00ზე 18ის ხდები, ამ ერთ წუთში გახსენდება თითოეული განვლილი დღე ამ 1 წელში, და შემიძლია თამამად ვთქვა რომ ჩემ 17 წელს უკვალოთ არ ჩაუვლია, იმასაც ვიტყვი რომ ამ ასაკში მიეცა ცხოვრებას აზრი, როცა იპოვნი იმ ‘ერთს’ ხო ზუსტად იმ ერთს და ის ერთი დემეა, 18 წელი ეს უბრალო ასაკი არაა, სრულწლოვანი ხდები და მოუკიდებელი, უკვე სკოლაც დამთავრებულია და პირველ კურსელიც ვარ, მაგრამ ეს არაა მთავარი, ვაღიარებ ყველაზე მეტად იმიტომ მინდა მალე გავიდეს ეს რამდენიმე წუთი რომ რამე სიურპრიზი დამხვდეს ოთახში კართან ან სადმე, მთავარია იყოს მისი, უბრალოდაც რომ მომილოცოს ეგეც ჩემთვის სასწაული იქნება იმიტომ რომ თვითონ არის სასწაული, ჩემი სასწაულია ხოხო ‘ჩემი’ არ აქვს მნიშვნელობა ის ახალწელს ვის მოიყვანს ცოლად მე შევეჩვიე, იცით ადამიანს რომ თავი შეაყვარო ეს ძალიან ადვილია მაგრამ თავი შეაჩვიო ძალიან რთულია, როცა ეჩვევი მის ყოველ ზარს, შეტყობინებას და უცებ ეს რომ გაქრეს ჩათვალე მკვდარი ხარ, ცოცცხალი მკვდარი ან უბრალოდ ჩონჩხი.
-მაში გილოცავ დედი - ოთახში ნინაჩკა შემოვარდა
- ნინუკ მადლობა - ჩავეხუტე დედაჩკას
- მამას გოგო გამეზარდა - სიცილით მოგვეხვია ორიეს გიორგი
- ასე ხელცარიელი მილოცავთ? - ორივე სიცილით მომშორდნენ
- არდადეგები რომ გექნება ტური შეადგინე
- კაი - გავიცინე - დაიცა რა თქვით? - ეხლა უკვე თვალებ გადმოცვენილმა შევხედე
- ხო რო დაგითხოვენ უნივერსიტეტიდან შეადგინე ტური სად გინდა მოგზაურობა - გიორგი ისეთი მელაპარაკებოდა თან ხელებ გაშლილი რომ ელოდა როდის ჩავეხუტებოდი და მეც არ დავაყოვნე
- მსოფლიოში ყველაზე მაგარი მშობლები ხართ თქვენ - ორივე მივიხუტე და ეს სიმყუდროვე ტელეფონის ხმამ შემაწყვეტინა, გულმა რამდენიმე ფეთქვა გამოტავა მანამ ტელეფონის ეკრანს დავხედავდი
- ჩემს უსაყვარლეს ვიგინდარა შოკოლადა დაქალს ვულოცავ დაბადებიდღეს - სცილით ლაპარაკობდა და თან ქოშინებდა, იმდები გამირუვდა მაგრამ სასიამოვნოდ რადგან ანანოზე პირველს დემეს რომ მოელოცა გავბრაზდებოდი სერიოზულად
- შოკოლადას უყვარხარ - ვიგინდარა დავუიგნორე
- ხოდა თუ ვუყვარვარ ჩამოეთრიოს დაბლა თორე გავიყინეთ ბავშვები - იმ წუთშივე გადავიხედე ფანჯრიდან და სწრაფად მოვიცვი ხალათი და დაბლა გავიქეცი, არ მიმიქცევია იმისთვის ყურადრება რომ პიჟამოები და დათუნიებიანი ‘ჩუსტიკები’ მეცვა პირდაპირ ჩავირბინე რადგან დაბლა ჩემთვის საყვარელი ადამიანები მელოდნენ
დაბლა ჩემთის ყველა საყვარელი ადამიანი იყო, არა გატყებთ ყველას 1 აკლდა. ჩემი კლასელები და კურსელებიც კი იყვნენ მაგრამ ის არა, ის არ ყოფილა, ტორტები ჩამაქრობინეს ფეიერვერკები გაუშვეს მიმღერეს და ასე სიცილ კისკისში ავედით ჩემ სართულამდე, მართალია დიდი სახლი მაქვს, ყოველ შემთხვევაში საერთობინების თაობაზე საკმაოზე დიდი იყო მაგრამ კარგად მაინც ვერ მოვტავსდიტ არც ჩვენ ვყოფილვართ ნაკლებები და იმიტომ. მთელი ღამე ტელეფონს ხელიდან არ ვუშვებდი, იყო ბევრი ზარი იყო ბევრი შეტყობინება მაგრამ არცერთი იყო მისი, 4 საათი სრულდებოდა მე და ანანო ჩემს ოთახში რომ შევედით, ჯერ ანანო შევუშვი მისი რეააქციას დაველოდე მაგრამ როგორცკი შევიდა ეგევე საწოლს რომ დაებერტყვა მეც უხასიათოდ დავწექი და ასევე ჩამეძინა
-მაშო მაშო ადექი გოგო - ყურში ჩამწიოდა ანანო - ადექი დროზე რა პირველი დაიწყო
- ხო ვდგები უფ - წამოვწი თავი და ეგრევე ტელეფონი მოვძებნე ხელით, დავხედე მაგრამ D! რომ ვერსად ამოვიკითხე ისევ თავის ადგილად დავავბრუნე - ასე ადრე როგორ გაიღვიძე შენ?
- შენი ბიძაშვილი არის მოსული და მაგას ხო არ შეუძლია რო ჩუმად იყოს - იჭყანებოდა ანანო
- ასე რბილ ფორმებში როგორ ლანძღავ? - გავვოცდი - თან მითუმეტეს რომ ძილი დაგიფრთხო
- გავიზარდე - იღიმოდა ოღონდ სხვანაირად
- სულ 100 წლის ბებერი რომ ყოფილიყავი დიტოს ასე რბილად არ გაატარებდი - ვიცინოდი - და ეგ ღიმილი არ გამომპარვია

საღამოს 7 საათი იყო რესტორანში რომ წავედით, მოკლე მოქი ზურმუხტისფერი კაბა მეცვა, შავი მაღალქუსლიანები ამ კაბას საოცრად უხდებოდა, შავი გრძელი თმა კოსად ავიკეცე, ძალიან სადა მაკიაჟი გავიკეთე, არ მინდოდა ზედმეტად გადატვირთული ვყოფილიყავი, თან ამ მაკიაჟში და კაბაში ჩემი თვალის ფერი უფრო გამოკვეთილი იყო და ეს ძალიან მომწონდა, მართალია სრულიადაც არ ვიყავი ამ ყველაფრის ხასიათზე და საერთოდ სახლში ჯოდმა პიჟამოები შოკოლადები ცხელი შოკოლადი და ფილმები მერჩივნა მაგრამ ნამდვილად ვერ ჩავიშხამებდი და სახლში ვერ გამოვიკეტებოდი 1 არ მოლოცვით, შეიძლება დაავიწყდა არაფერია გამორიცხული.
-აუ მაშ ისეთი ხარ - ბიძაშვილი რომ არ ვიყო დაგეჩალიჩებოდი არ წყვეტდა მასხრობას დიტო
- ყველა ხო არაა შენი ბიძაშვილი - ნამიოკს პირველი ანანო მიმიხვდა და ესმუჯლუგუნით მაგრძნობინა
- მარიშა მარიშა - ღიმილით იმეორებდა ჩემ სახელს დიტუკა
- დიტუკ დღეს რა ადვილად გამოძვერი - არ ვწყვეტდი სიცილს
- გავიზარდეო ქალბატონმა - და ანანოს გადახედა

დრო უაზროდ იწელებოდა, ცეკვა დალევა სიცილი სიგარეტის ბოლო და არცერთხელ გამოსახული ეკრანზე D! ანანოსაც არ ეცალა ჩემთვის ტელეფონში იყო ჩამძვრალი და ვიღაცას წერდა, მაგრამ ეს ვიღაც აშკარად არ იყო დიტო, ჩემი მეშვეობით დიდიხანია იცნობენ ერთმანეთს და ადრიდანვე კატა თაგვივით არიან, მაგრამ ერთმანეთის გარეშე არ შეუძლიათ, არცერთხელ არ ყოფილა ზედმეტი არაფერი მაგრამ ან ერთი რას გამომაპარებს ან მეორე
-რა გჭირს მაშ? - მოიცალა როგორც იქნა ჩემთვის ქალბატონმა ;დ
- რავი არაფერი - უდარდელად ავიჩეჩე მხრები მაგრამ ვაი ამ უდარდელობას
- არ გინდა ცოტახანს ჰაერზე გახვიდე? ფერი არ მომწონს
- ხო რავი გავალ
- გინდა გამოგყვე?
- არა იყოს მარტო გავალ - ისე გამომაფურცუხა გარეთ როგორღა ვეტყოდი მინდათქო ;დ მაგრამ მარტო ყოფნაც მინდოდა
დიდხანს ვათამაშე ხელში ტელეფონი, ბევრჯერ ავკრიფე ნაცნობი ციფრები მაგრამ იმდენჯერვე წავშალე, ბოლოს ნერვებმა მიმტყუნა
-ყოჩაღ დემე მართლა მაგრად გამაოცე - ყველაფერი ჩანდა ჩემს ხმაში, იმდგაცრუებაც, წყენაც სიბრაზეც
- ორმაგი გაოცება - მომესმა ყურს უკან და გავშრი, გეფიცებით რამდნეიმე წამით მოვწყდი ამ სამყაროს, გულზე არაფერს ვამბობ ისე ცემდა მეგონა კაბა რომ შემეხსნა გადმოვარდებოდა, ტვინის ყველა ორგანო შოკში იყო, ფეხები მიკანკალებდა ვერ ვაცნობიერებდი ცხადში ხდებოდა ეს ყველაფერი თუ აუკვე მოლანდებები დამეწყო, მაგრამ ხმა ხმა ის ‘ჩემი’ ხმა იყო, ტელეფონიანი ხელი ჩამოვწიე მაგრამ შეტრიალება ვერ გავბედე, ვერ გავბედე რადგან არ მინდოდა იმედები გამცრუებოდა და შეტრიალებისას უკან ვერაფერი დამენახა
- მელანდები ხო? - ხმაზეც კი მეტყობოდა რომ ვკანკალებდი
- არა არ გელანდები - და უფრო ახლოს ვიგძენი, მისი სუნთქვა ყელში მეფრქვეოდა, და უცებ ყელთან რაღაც ამეწვა, მისი მხურვალე ბაგეები რომ შემეხო მაშინვე ტაომ დამაყარა, ამ წამიდან მეც შევდივარ იმ ხალხთან სიაში რომლებიც ‘ყელში კოცნაზე გიჟდებიან’
- მეშინია რომ შემოვბრუნდე და აღარ იყო მანდ - უკვე ცრემლებსაც ვერ ვიკავებდი
- აქ ვიქნები ნუ გეშინია, მაგრამ თუ გინდა არ შემოტრიალდე - და ხელები მაგრამ შემომაჭდო და ჩემს მუცელთან გადააჯვარიდინა
- ეს თუ სიზმარია ვფიცავ ამაზე კარგი რამ არასდროს დამსიზმრებია დემე - და მის ხელებს ჩემი გადავუსვი კანკალით
- ეს რეალობაა და ვფიცავ მხოლოდ ამისთვის ღირდა ჩემი მთელი 20 წელი - და უფრო მაგრად მომიჭირა ხელები
- არასდროს მინდა დამთავრდე
- მთავარია შენ გინდოდეს და მე ჩემი ნებით არასდროს დავამთავრებ
დუმილი ჩამოწვა, მაგრამ იქ ზედმეტი სიტყვები არც იყო საჭირო, დუმილი იყო სიყვარულის მონატრებაც და ყველაფერი, როცა ორი გული ერტმანეთის წინ დგას და სადაც ბედნიერების ცრემლი იღვრება სიტყვები უბრალოდ მეზედმეტება როცა შეგიძლია ეს გრძნობებით უბრალოდ ჩახუტებით დაამტკიცო.
-ღმერთს გეფიცები დღეს შემიყვარდი მაშინ კი არა - როგორც ყოველთვის ეს ხმა მაბნევს, და როცა ასე ახლოს ჩემ ყურთან გავიგონე ალბატ წარმოგიდგენიათ როგორი გრძნობაც დამეუფლებოდა
- დემე მიყვარხარ, ხო მიყვარხარ არ აქვს იმას მნიშვნელობა რომ 10 თვე და 20 დღე ვირტუალური ურთიერთობა გვქონდა, მთავარია რომ შეგეჩვიე და შემიყვარდი, და ეს ყოველდღე მკლავდა რადგან არ შემეძლო მენახე არ შემომეხედა ჩაგხუტებოდი შენი სითბო შემეგრძნო, მაგრამ შემიყვარდი რა ვქნა, დანაშაული არაა სიყვარული და თუ დანაშაული მინდა სასჯელად მთელი ცხოვრების შენთან ერთად გატარება მომესაჯოს, ჩემთვის სიყვარული ბრმაა, რადგან როგორც ბრმებს უყვარდებათ უნახავდ ზუსტად მასე შემიყვარდი მეც, და ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა შენ ახალწელს ვის მოიყვან ცოლად, უფრო სწორედ დიდი მნიშვნელობა აქვს მაგრამ, მაგრამ კი არა უფლებაც არ გაქ სხვა მოიყვანო ცოლად - სიცილში გამერია სერიოზული ლაპრაკი - ნახე ალკოჰოლს როგორ შეუძლია ააჭიკჭიკოს ადამიანი? ამას სიფხილეში ხო ვერასდროს გეტყოდი
- ჩემი მარიშა ხარ შენ, და მე სიფხიზლეშიც ბევრჯერ გაგიმეორებ რომ მიყვარხარ და სიმთვრალეში ხო თავს მოგაბეზრებ - ამაზე ორივემ გავიცინეთ, უცებ მომშორდა, ჩემს წინ ჩაიმუხლა - ლიპარტელიანის ქალიშვილო ცოლად გამომყვები? - პიკი ზუსტად აი აქ მქონდა
- არა ჯერ სწავლა უნდა დავამთავრო - გავიკრიჭე თუმცა ვეღარ მოვასწარი თანახმა ვართო რომ ფეხზე წამოხტა
- კაი არაუშავს დაგელოდები - და თავზე მაკოცა, ეხლა როცა დავინახე მისი სახე ამ სიბნელეში მაინც თვალნათლივ გავარკვიე მისი ყველა ნაკვთი უფრო მეტად შემიყვარდა, და ვხდები რომ ღირდა 10 თვე და 20 დღე, ჯამში 306 დღე თურმე ღირდა დასალოდებლად
- დიდხანს მელოდებოდი აქ? ან რა იცოდი რომ გამოვიდოდი? - ჩემთვის უკუქცეულ კითხვას დავუბრუნდი
- ვგრძნობდი - და გაიცინა თურმე ტყვილად არ ვგიჟდებოდი ხოლმე ამ სიცილზე
- სერიოზულად გეკითხები - გამეღიმა მის სიცილზე
- ასე ახლოდან თურმე სულ სხვანაირი ჩანს შენი ღიმილი
- ეგოისტი ხარ - გავიბუსხე
- სულაც არა, განახებ ყველაფერს დაა დარწმუნდბეი რომ სრულიად ახლოში გყავდი მაგრამ ვერ მამჩნევდი
- მერე მოსულიყავი და გენახე, ხო იცოდი როგორ გელოდებოდი ყოველთვის
- არ შემეძლო - მზერა ამარიდა და სივრცეს გახედა
- რატომ? - ხელით შემოვატრიალებინე სახე
- არ მინდა ამ დღეს ამაზე ლაპარაკი - და იმ ხელზე მაკოცა რომელიც ჯერ კიდევ შერჩენოდა მის ლოყას
- იცი? ჩემს ოცნებებში ყოველთვის ჩემი სამყარო იყავი, მაგრამ სამყაროში ყოველთვის ოცნებად მყავდი - მოვიღუშე და თავი მკერდზე მივადე, მასთან თავს დაცულად ვგრძნობდი და სხვა არც არაფერი მადარდებდა
- ჩემი მარიშა, ჩემი საოცრება, ვეძებ სიტყვებს რომ რამე გითხრა მაგრამ ვერ ვპოულობ ვერაფერს, არადა ოცნებებში რამდენჯერ გამიმართავს დიალოგი და რამდენჯერ მიფიქრია იმაზე თუ რას გეტყოდი როცა გნახავდი
- დამიჯერე ჩემზე ბევრჯერ მაინც არ გიოცნებია - ავხედე სიცილით

-სადაა მაშო ამდენხანს? - დიტო აქეთ-იქით აცეცებდა თვალებს
- თავი დაანებე, აცადე ბოლომდე გამოიყენოს ეს დღე
- ვერსად ვერ ვხედავ სადაათქო
- შეყვარებულთან ერთად
- ნუ მეთამაშები ანი - გამომცდელად უყურებდა დიტო
- ანის მარტო შენ მეძახი
- ვერც ვერავინ დაგიძახებს - და თითი დაკრა ცხვირზე - სადაა მართლა
- შეყვარებულთანთქო - იცინოდა
- კაი რა ანი რას მეღადავები
- რაიყო პატარაა? დიდი გოგოა უკვე და ყავს შეყვარებული - იცავდა თავის დაქალს ანანო
- შენც დიდი გოგოხარ გათხოვდები? - გამომცდელად უყურებდა დიტუნა
- რატომაც არა - სასმელი ატლიკინებს გასვიანს
- წამო - ფეხზე წამოდგა დიტო ბაძგარაძე
- ჯვარი დავიწეროთ - გაუღიმა და ხელს არ უშვებდა თავის ანის
- სიგიჟეა
- სიყვარული სიგიჟეა ანი, დავიღალე რა მართლა გეფიცები, ამდენი წელი ასა კატათაგვივით ვართ არცერთხელ არაფერი, მამენტ ჩემს სიყვარულს ასე გამოვხატავ შენდამი და ბაზარი არაა მთელი ცხოვრება დაგელოდები მარა ისე მაინც არ ქნა რო არაფრის თავი აღარ მქონდეს- ბოლო სიტყვებზე გაიცინა და ანიც აიყოლია
- მთვრალები ვართ ეხლა ვინ დაგვწერს ჯვარს - ანანო ისევ იცინოდა
- კაი ანი რა, ყოველთვის მიზეზებს ნუ ეძებ, მარტოის მითხარი გინდა თუ არა და მე დილასაც თანახმა ვარ
- ქეთუშ წამო რა ჯვარს ვიწერ - და ალბათ პირველად ჩაეხუტა დიტოს


***
-კაი რა როდემდე უნდა იარო ასე გაბუსხულმა? - კუდში დასდევდა ანანო მაშოს
- კიდე დიდხანს - არ ტყდებოდა მაშოც
- კაი რა, ის დღე ორივესთვის სიგიჟე იყო ხო იცი, ამდენი ხნის მერე ვერ მოგწყვეტდი ვაჩეს, და თან ხო იცი პირობის თანახმად შენ მაინც ვერ იქნებოდი ჩემი მეჯვარე - ბუზღუნებდა ისევ ანანო - მაპატიე რა უკვე 1 თვეა ასე დაგსდევ ეს ორსული ქალი მაინც არ გეცოდები - უცებ გაჩერდნენ ორივე და მაშომ როცა მოიხედა სასაცილოდ მდგომი ანანო რომ დაინახა თან ჯერ არ დატყობილ მუცელზე ისე სასაცილოდ ქონდა ხელები შემოწყობილი
- რა თქვი? - მოჭუტული თვალებით ხან ანანოს შეხედავდა ხან მუცელზეც რომელზეც ორსულობას კი არა იმასაც კი ვერ იტყოდი რომ რამეს ჭამდა
- ორსულად ვარ, და ამას პირველს შენ გეუბნები ჯერ დიტომაც არ იცის - მოიღუშა ისევ და ხელები გაშალა
- მალე პატარა დიანაა დაიბადებააააა - იმხელაზე დაიკივლა ყველა გამვლელმა მას შემოხედა, მაგრამ ყველა დააიგნორა და მონატრებულ დაქალს ჩაეხუტა
- კაი ამომასუნთქე გავიგუდეთ - სასაცილოდ ფართხალებდა ანანო
- ვაიმე რა მაგარია წავედით მაღაზიებში - აცანცარდა მაშო
- ხო წავალტ მაგრამ რა დიანა, ჩემი ბავშვისთვის მეტი სახელი არ გემეტება? - მოიღუშა ანანო
- აბა დაუფიქრდი დი-ანა, ანუ ‘დი’ტო და ანა - ამ ყველაფერს ანანო ისე უყურებდა - ოო დებილიხარ, პირველი გეყოლება გოგო და არქმევტ დიანას
- და იქნებ ბიჭი მყავს?
- შანსი არაა, ზაკაზით არის - გაიცინეს ორივემ

***
-დმეეეეეე - ჩავყვირე ტელეფონში
- რა იყო მარიშა რატო არ გძინავს? - გავაღვიძე ბიჭი ;დ
- მენატრები და ვერ ვიძინებ
- 10 წუთში შენს კორპუსთან ვიქნები და ჩამოდი
გავუთიშე თუ არა ფანჯარასთან დავდექი და წამებს ვითვლიდი როდის შემოვიდა ეზოში მისი მანქანა, შემოვიდა თუ არა დარეკვაც არ დასჭირდა ხალათი მოვიცვი ჩუმად გავიპარე და კიბეებზე კისრის ტეხვით ჩავვარდი, სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით შევახტი
-ასე ძან მოგენატრე? - ხელებს უფრო მაგრად მიჭერდა
- კიდე ვერ გამოვხატავ - მეც რაც შემეძლო ისე ვუჭერდი ხელებს

-სად იყავი მაშო? - სახლში შეპარულს დედაჩემი დამხვდა სავარძელში მჯდომი
- მცხელოდა და მეთქი ცოტას გავისეირნებთქო
- ძალიან?
- შოკოლადზე მეტად

***
-3 საათში ახალიწელია - მივსეირნობდი დემესთან ერთად ქუჩაში და ლამაზად გაწყობილ ქალაქს მეათასჯერ ვათვალიეებდი
- 2 საათში და 59 წუთში 1 წელი შეგვისრულდება - დაიხარა და საფეთქელთან მაკოცა
- ვგიჯდები შენზე - და უფრო მეტად ავეკარი
- ჩემი მარიშა
- ჰაა ვიტაცებთ შენს გოგოს? სად ცხოვრობს - არ ვიცი რატომ მაგრამ მაინც ვკითხე სიცილით
- გადაფიქრებული მქონდა მაგრამ თუ უნდაა - და გაიწელა ისე როგორც ანანოს სჩვევია ხოლმე
- რატო გადაიფიქრე?
- ველოდები
- რას?
- როდის დაამთავრებს უნივერსიტეტს

***
1 იანვარი თენდებოდა ანანო და დიტო რომ მოვიდნენ, მართალია გუშინ გვიან დავწექი თითქმის მთელი ღამე დემესთან ერთად გავატარე და ძალიან დაღლილი ვიყავი მაგრამ ჩემი ბარტყუნებისთვის როგორ არ ავდგებოდი
-რას გავხარ ბიძაშვილო რა არის - სიცილით იკეცებოდა დიტო ჩემი გაბურძგნული თმის შემხედვარე- დროზე გათხოვდი მანამ დემემ ახალგაღვიძებული გნახა - სახლში ყველამ იცოდა ჩემსა და დემეს შესახებ და ამიტომაც არ ერიდებოდა დიტო
- შენ დაწყნარდი მე ყველანაირი ვუყვარვარ დემეს - გავიჯგიმე სასაცილოდ
- კაი დიტო მოეშვი მაინც ვერ მოუშლი ნერვებს - ქმარს აწყნარებდა და თავისთვის ფხუკუნებდა
- კაი ანანო შენ ჩემზე უარეს დღეში იყავი ხოლმე - მეც გამეცინა ეხლა
- მორჩით ერთმანეთის კბენვას და მოდით სუფრასთან - გამოგვძახა ნინაჩკამ
- მამიდ ეს საჭმელები მაშოს გაკეთებულია? - სერიოზულმა იკითხა დიტომ
- ხო ზოგი რატო მეკითხები?
- ანი არ ჭამო რა თორე ამ დარეტიანებული შეყვარებულის გაკეთებული მოგწამლავს - და თავისთვის ფხუკუნებდა საზიზღარი დიტუნა
- სუფრა დააცარიელა და ეხლა ეუბნები არ ჭამოო? - ანანოს შემხედვარე სიცილი ვერ შევიკავე, სიცილი ტელეფონის ხმამ შემაწყვეტინა - ხო დემე
- რას შვები
- რავი ანანო და დიტო არიან გამოსულები და ანანომ დამტოვა მშიერი
- მე წამოგიყვან ჩემთან და გაჭმევ - იცინოდა
- ამო ჯერ
- ამოვალ ცოტახანში და მერე გავიდეთ

-მაშო პრინცი მოგივიდა ალბათ გახსენი კარი - ნინაჩკაც მე მეღადავება
- მოდი - კარებს ჩამოვეკიდე და ვუღიმოდი
- მომენატრე - ვარდების თაიგული გაწია და შუბლზე მაკოცა
- მეც - ჩუმად მივაძახე, თითქოს ვინმე მიშლიდა
- ნინუც ნახე სიძემ რა ყვავილები მოგიტანა - დიტო ისევ იკრიჭებოდა
- ხო აბა ძმიშვილის კი არ გავს რა - დავეჭყანე მე და დემეს გვერდით მივუჯექი
- რატო წუხდებოდი დემე არ იყო საჭირო - თბილად გაუღიმა ნინაჩკამ

ცოტახანს გაჩერდნენ დიტო და ანანო და მალევე წავიდნენ ანანომ დედამთილი მომდის სახლში და ცოტა მივალაგოვო ;დ მე და დემეც წამოვედით
-სად მივდივართ? - მანქანაში ჩაჯდომისთანავე ვკითხე
- ჩემთან - გადმომხედა და გამიღიმა

მალევე ავედით მის ბინაში, მარტო ცხოვრობდა და უფრო თავისუფლად ვიყავი
-გუშინვე მინდოდა მომეყვანე მაგრამ არაუშავს - მარჯვენა კუთხე ჩატეხა და ისე გაიცინა
- რას მიპირებ - გამეცინა
- არაფერს მინდა რაღაც გაჩვენო - ისევ ისე მიღიმოდა - აქამდე არ მინდოდა გენახა და ეხლა მინდა ჩვენი ერთი წელი გაჩვენო, ჩემი სამყარო - გასაღები გადაატრიალა და წინ შემიშვა
- დემე ეს ეს - შოკირებული ვიყავი
- ნახე და დარწმუნდები როგორ ახლოს ვიყავი ხოლმე შენთან
- სიგიჟეა ეს - გაოცებული ვუყურებდი კედლებზე და ჭერზე გაკრულ სურათებს, ყველგან მე ვიყავი და კაპიშონში დემე - დაჟავუ მჭირს - ორივეს გაგვეცინა, ყველგან ჩვენი სურათები იყო გაკრული, ჩემი მძინარე სურათებიც - ეს ბენდენა შენ მომპარე? - სიცილით ავხედე ჩემზე ჩახუტებულ დემეს
- ხო პირველად რო ამოვძვერი შენს ოთახსი ეგ ვნახე საწოლთან და წამოვიღე - იკრიჭებოდა ისიც
- ეს სუნამო - გაკვირვებული ვუყურებდი ხან სუნამოს ხან დემეს - მოიცა ეგ სუნამო სახლში მაქვს არ გამქრალა ქალის სუნამო რათ გინდა?
- ასე ჩემთან უფრო ახლოს იყავი ხოლმე
- მიყვარხარ დემე
- მეც ჩემო მარიშა

***
-შენმა ზაკაზმა გაამართლა - ყურმილში ჩამკივლა ანანომ
- დიანა მოევლინება 3თვეში ამ ქვეყანასო - მეც ვწიოდი
- ხო ოღონდ მთავარი ისაა როგორ ვუთხრა დიტოს
- არ გეშლება შენ მასეთები მოიფიქრებ რამეს ;დ

***
-მარიშააააა
-ჰა
-მიყვარხარ
-მე არა - და ენა გამოვუყავი
-აუ რა გოგოა - ქუჩაში გამვლელ გოგოს გააყოლა თვალი
- შენი გოგო ჯობია - წარბებ შეკრულმა შევხედე
- ჩემ გოგოს არ ვუყვარვარ და სხვა უნდა მოვებნო ვინმე
- მოგაძებნინებ მე შენ კარგად თუ დაგთხარე თვალები - სიცილს ძლივს ვიკავებდი
- ჩემი გოგო ეჭვიანობს - ქუჩაში ხალხის მოშტერება უკვე ჰობათ გვექცა - მისმინე იმ ტრაკ მოღიავებულ ნაშებზე არ იეჭვიანო შენ ხარ ერთადერთი რომელიც მე ავირჩიე და სამუდამოდ ასე იქნება, და ჩემი გოგო რომ ყველას ჯობია ეგ ყველამ იცის

***
-აუ დიტო სად ხარ აქამდე? - ბუზღუნებდა ანანო
- ლიფტი გაფუჭებული იყო და ფეხით მოვდივარ - ქოშინით პასუხობდა დიტო
- კაი მალე რა
-გამიღე კარი - ესეც წამსვე მიგორდა კართან და დაელოდა თვაის ქმარუკას
- ვაა რეები გაუკეთებია ჩემს ცოლუკას - გემრიელათ მოავლო თვალი სუფრას - მეც დამიტოვებ რამეს თუ სულ თქვენ უნდა ჭამო - სიცილით აკოცა მუცელზე
- დაჯექი მიდი და მოასწარი - მანაც სიცილითუთხრა
- ერთი სული მაქვს როდის გამოძვრება რო მოვეფერო ხოლმე - ისევ მუცელზე ეფერებოდა
- მეც - სიყვარულით გადახედა ანანომ

-დესერტს ხომ შეჭამ? - სიცილით იკითხა
- ხო აბა რას ვიზავ - მანაც სიცილით მიუგო ცოლს
ანანომ დახურული თეფში დაუდო წინ ქმარს
-ცუდი გამოგივიდა და თვალებდახუჭულმა ვჭამო? - როგორც ყოველთვის ეხლაც წაკბინა ცოლს
- ოოო დიტო - აბუზღუნდა ორსული
- კაი ჩემი პატარა შენ არ ინერვიულო - ახადა თავსახური და რა საჭმელი - აბა დესერტიო? - გაკვირვებული უყურებდა თეფშზე დადებულ მაიკას
- ნახე - თვალებ გაბრწყინებულმა შეხედა დიტოს და ანიშნა აეღო
- ჰაა? - გაკვირვებული ჯერ მაიკას უყურებდა და მერე ანის - ‘დიანას უყვარს მამიკო’ ესეიგი გოგო გვეყოლება? - ანიმ თანხმობის ნიშნათ თავი დაუქნია

***
-ვაიმე დემე ნახე რა საყვარელია - გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა ახალშობილს
- რა პატარაა - დემე თავისი დიდი დაძარღვული ხელებით ეფერებოდა
- მეც მინდა ასეთი პაწაწინა - და უნებლიეთ გავხედე დემეს
- რა პრობლემაა მერე - მანაც გამიცინა
- ქმარი არ მყავს აი ეგ არის პრობლემა - წამით გავჩუმდი და მერე შევხედე ისევ - გამომყვები ქმრად?



****
ეხლა დავწერ გაურკვევლობაში რომ არ იყოთ, დემეს ჰქონდა სახეზე შრამები, ხანძრის დროს დაიზიანა სახე და შემდეგ დამუშავდა 'ბარბივით'



________
იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ. ცოტა ვიკარგები ხოლმე მაგრამ ხშირად ვერ ვწერ. ესეც ადრინდელი დაწყებული მაქვს და რამდენიმე თვეა რაც დავაბოლოვე. კომენტარებში დამიწერეთ ყველამ თქვენი აზრი. სიყვარულით კიტკეტა.