არმიყვარს დიალოგით რომ ვიწყებ ახალ თავს თუმცა ეს რომ გამომეტოვებინააა, :დ იმედია გახსოვთ წინა თავის დასასრული რომ წესიერად წაიკითხოთ. მე კიდევ სასტიკი გაციებული გიწერთ ახალ თავებს, ეხლაც მაღვიძარა მაღვიძებს რომ გუშინდელივით არ დამეძინოს. მიყვარხართ ყველა
თქვენი ვოვა ჩუმაკი <3



-მომწონს შენი თმის ფერი-მიჩურჩულა ყურში მან და თმიდან სარჭი მომაძრო, გრძელი თმა რომელიც სულ შეკრული მქონდა გამიშალა.
-კარგი, გავითვალისწინებ და ხვალვე გადავიღებავ წითლად-ირონიულად ვუთხარი და ბეჭებზე ხელი შემოვაწყვე როდესაც შავი გრძელმკლავიანი მაისურის დაყელო ოდნავ გაიწია და შიგნით ტატუები გამოჩნდა
-ტატუები გაქ?-ვკითხე აღფრთოვანებულმა მაიკა უფრო გადავუწიე იქეთ.
-ნუ გამაშიშვლებ პატარა-ჩაიცინა მან და ჩემი ხელები უხეში მოძრაობით მოიცილა
-ხელი მაქვს მიტეხილი ვირო-შევუღრინე და ხელი მუცელში ჩავარტყი
-მეორე ხელიც სანამ მივაყოლე ხელები გააჩერე გოგო! -იყვირა და საღი ხელი ზურგს უკან ამიმიტრიალა, სახით კედელზე მიმაყუდა და უკნიდან ამეკრო თვითონ.
-ნუ მემუქრები-არც მე დავაკელი მას და სრულიად მშვიდად შევხვდი შექმნილ ვითარებას.
-რატომ არ ფხარკალებ პატარა?-მკითხა აგდებით და ტუჩები კეფაზე მომაწება შემდეგ კი უფრო წინაც გადმოინაცვლა
-ველოდები როდის გამათავისუფლებ რომ ცხვირი გაგიტეხო-შევუღრინე და თავი იქეთ მხარეს გადავხარე საითაც ის მკოცნიდა რადგან თავი ამერდინებინა. ვიცოდი ემოციები გამყიდდა, დახორკლილი კანი ან მისი შეხესას ტანში სასიამოვნო დაჭიმულობა.
-იცი მე ცუდ გოგონებს ვჭამ პატარა-ჩაიცინა მან
-მერე ვინ გითხრა რომ ცუდი ვარ?-გავიკვირვე და როდესაც თავისუფლება ვუგრძენი მისკენ მივტრიალდი.
-ხო ძირითადად პატარები უცოდველები არიან, შენ კი პატარა გველი ხარ-ჩაიცინა მან და ირონიული მზერა არ მომაკლო.
-მერე არიცი გველები შხამიანები ხომ არიან და იგესლებიან?-შევუღრინე და გასვლა ვცადე, ხელი რომ მომკიდა და ჩემს ადგილზე დამაბრუნდა
-მე ვერვიტან უზრდელ გოგონებს-წარბი ამიწია მან
-ვერც მე ვიტან შენნაირ იდიოტებს მაგრამ გიტან-შევუბღვირე. გაეღიმა, გამოაჩინა თეთრი ქათქათა კბილები, წამით მასზე გამიშტერდა მზერა მაგრამ მალევე მოვაშორე, პულსაცია ამიჩქარდა ჩემსკენ რომ დაიხარა და ტუჩები ჩემს ბაგეებთან მოიტანა, მეთვითონ ვაპირებდი კოცნად თავი ჩემს ყელში რომ ჩარგო და ტუჩები კანს გაუხახუნა. შემდეგ კი ტკივილისგან ამოვიკვნესე
-მეტკინა შე ველურო-ვიკივლე და ხელი ზურგში ჩავარტყი, თუმცა უარესად რომ მომიჭირა კბილები ხორცზე უფრო ხმამაღლა ვიკივლე
-თქვი ვინ ვარ?-ისე მკითხა თავი არ აუწევია, მხოლოდ კბილები მოადუნა
-ნამდვილი მხეცი, დრაკულა, ველური-ვეღარ დავმალე ბრაზი და მუშტები მკერდზე დავკარი. თუმცა მალევე ვინანე როდესაც ლავიწზე დამასო მთელი ძალით კბილები.
-მეტკინაააა-ვიყვირე და მისი მოცილება ვცადე.

-იტყვი კიდევ რომ ცხოველი და იდიოტი ვარ?-მკითხა კვლავ
-კი, იმიტომ რომ ნამდვილი ცხოველი ხარ-ვუყვირე და სიმწრისგან თვალებზე მომდგარი ცრემლი ზემოთ ახედვით დავიშრე, კიდევ კარგი არ მიყურებდა. ჩემს პასუხზე ჩაიცინა, თავი აწია
-შენ გგონია ვერ გაგტეხ ქალბატონო?
-ვერასდროს გამტეხს შენნაირი დებილი-ცხვირი ავიბზუე და ნატკენ ადგილზე ხელი მოვისვი რომ როგორმე ტკივილი ჩამეხშო.
-კარგი, მაშინ მეორე მხარეს გავაგრხელოთ წამება-ჩაიქირქილა და ეხლა მარცხენა მხარეს წაიღო თავი. უცებ მისი ხელების ქვეშ რომ გავძვერი და გაქცევა ვცადე მაგრამ უფრო მეტი ძალით მიმახეთქა კედელს და გაბრაზებული მომაშტერდა
-სანამ ბოდიშს არ მომიხდი აქ იქნები-იყვირა და ამჯერად ლოყაზე მიკბინა.
-მტკივაა-ამოვიკვნესე და მისი თავის გაწევა ვცადე
-ჯერ მითხარი რომ სიმპატიური ვარ, ძალიან მოგწონვარ და ბოდიშს მიხდი წეღანდელის გამო-წამომიყენა პირობა
-ნამდვილი სისხლისმწოველი დრაკულა ხარ, შავები ისედაც გაცვია და თეთრი კანიც გაქ-მაინც არ ვნებდებოდი მე
-ეს დრაკულა იქნება ეხლა ყელში რომ გიკბენს-უფრო გაბრაზდა ის
-არა რა-ამოვიკნავლე და ყელზე შეძლებისდაგვარად მივიფარე ხელი, გაეცინა, მე ის დამცინოდა ()
-შენ მე დამცინი-კბილების ღჭიალით ვთქვი და კვლავ უშედეგოდ ვცადე მისი მკლავებიდან თავის დახსნა
-მერე რა? განა შენ არ ხარ ის ყველას რომ დასცინის?-ირონიული გაუხდა ხმა
-მე არავის დავცინი, უბრალოდ მინდა რომ ყველაფერი გავაფუჭო და ამაში ვერავინ შემიშლის ხელს, ვერც შენ შენი ამ ს.რული საქციელით-ვუყვირე და საღი ხელი სახეში გავარტყი
-ბოდიში მომიხადე-სწრაფად დაიჭირა ჩემი ხელი და მწარედ მომიჭირა თითები
-არასდროს, არავისთვის მომიხდია ბოდიში, შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარ რომ ბოდიში მოგიხადო?-ვუკივლე და არც კი მიცდია მისი მოშორება
-ჩემს წინ დაგაჩოქებ ლიპარტელიანო, დაიმახსოვრე ეს სიტყვები.-მითხრა ხმამაღლა და ხელი შემიშვა
-ჩემს წინ დაგაჩოქებ-ჩაილაპარაკა ჩუმად და იქაურობას ჩქარი ნაბიჯით გაეცალა, მე კი გაოცებული იქვე ჩავიკეცე და მუხლებში თავი ჩავრგე
-ეგ პირიქით მოხდება-ჩავილაპარაკე ჩემს თავში დარწმუნებულმა, სწრაფად წამოვდექი ფეხზე და ნაცნობ მაღაზიაში შევედი.
-სობრანიე მომეცი-ვუთხარი უხეშად გამყიდველს
-ყელზე რა დაგემართა შვილო?-გაფართოებული თვალებით გადმომხედა მან
-არაფერი, მომეცით სიგარეტი-გავუმეორე და როგორც ნაცნობი სიგარეტი მომცა სწრაფად გამოვედი იქედან.
-სწრაფად გამოდი სახლის ფარდულში, ჩემი რომელიმე გრძელმკლავიანი მაისური და ბენდენა, ყელზე შემოსახვევი-ჩავყვირე ნიკას ნერვებ მოშლილმა და ტელეფონი გავუთიშე. ნერვებმოშლილი მამას მანქანას წრეებს ვურტყავდი და ვერ გამეგო რაზე ამომენთხია მთელი გაბრაზება, ბოლოს მთელი ძალით დავკარი სახი მუშტი მანქანის კაპოტზე და მთელი ხელი ტკივილმა მოიცვა
-რახდება?-სწრაფად შემოვარდა ნიკა ავტოფარეხში ჩემი ნივთებით ხელში და გაკვირვებულმა ამათვალიერა
-ვაზღვევინებ, არ შევარჩენ ჩემს დამცირებას-ვთქვი უკვე სიბრაზისგან აკანკალებულმა და იქვე მდგომ სკამზე დავჯექი
-ლუკა, კარგად ხარ? რა მოხდა? რამე დაგიშავა? არა ვიცნობ ცოტნეს არაფერს დაგიშავებდა?-მელაპარაკებოდა ჩემს წინ ჩამუხლული ნიკა
-თვითონ ნახე-ვთქვი ზიზღით და მაიკის გადაძრობა ვცადე თუმცა ვერცერთი ხელი ვერ დავიმორჩილე,
-ლუკა, ხელზე რაგჭირს?-უკვე სახეზე შიში გამოესახა ნიკას
-ეს მეთვითონ ვიტკინე-სიმწრით ჩავიცინე მე
-წამოდი ექიმთან წაგიყვან-უცებ წამოხტა ის
-ჯერ მაიკა გამომიცვალე და ყელზე მაგ ბენდენა გამიკეთე ვერხედავ რამჭირს?-ყელი ზემოთ ავწიე და მისი ნაკბენები ვაჩვენე რომელიც დამლურჯებოდა
-რაგიქნა/? რაგიქნა იმ ნაბიჭ.არმა?-დაიგრგვინა მან
-რასაც ხედავ ყელზე და ლავიწებზე-ვუთხარი და ხელები ზემოთ ავწიე რომ უკეთ გადაეძრო ჩემთვის მაისური შემდეგ კი ჩამაცვა, თავის ხელით შემიკრა კისერზე ბენდენა ისე რომ დალურჯებები არ გამოჩენილიყო და მისი მანქანისკენ წავედით რომელიც ეზოში ეყენა.
-ესე უცებ ვერ მოვხსნი თაბაშირს-ექიმთან შესულმა როგორც კი დაგვინახა პირველი ეგ გვითხრა.
-არა მეორეს დამატება გვინდა-უღიმღამოდ უთხრა ჩემმა ძმამ და იქვე კუთხეში სკამზე დაჯდა სანამ ექიმი ჩემს ნაღრძობ ხელს სინჯავდა.
-1 კვირაში მოდი და მოგხსნი-მითხრა და გამომისტუმრა თან დამიბარა იცოდე მესამე მოტეხილობით თუ მოხვალ აქედან აღარ გაგიშვებო.
-დაველაპარაკები ცოტნეს, ახლოს ვეღარ გაგეკარება-დამამშვიდა ნიკამ და ცალი მხრიდან მიმიხუტა
-შენ რომ არ მყავდე რა-გადავიკისკისე და ყელში ვაკოცე.
-ხვალ შენი ნათლული ჩამოდის, ლილის დაბადებისდღისთვის, თან ხოიცი აგვისტოს ბოლოდან ჩვენთან გადმოვა უნივერსიტეტს იწყებს-შემახსენა ახალი ამბები ნიკამ
-რომელი ნათლული?-გავიკვირვე ისე თითქოს ბევრი მყავდეს
-1 ნათლული გყავს-შემომიბღვირა მან
-ვიხუმრე-უცებ შევცვალე სიტყვა და მანქანაში ჩავხტი.
-ეეე ეს ვოვას მანქანაა მიდი დაუსიგნალე გააჩეროს-ვანიშნე ჩვენს წინ მიმავალ მანქანაზე
-ვოვა ვინაა?-გაიკვირვა მან
-აეროპორტში რომ ვეცეკვე-ვუთხარი და როდესაც მანქანამ გვერდით გადააყენა სწრაფად გადავხტი მანქანიდან
-ვოვუკა როგორ ხარ?-თავი შევყავი ფანჯარაში და შუბლზე ვაკოცე
-რავიცი მთელი დღეა არმინახიხარ და ვინერვიულე-ირონიულად გადმომხედა
-ხომ დაგირეკე დილით რატო ნერვიულობ ხოლმე ესე ძაან?-ჩავიფხუკუნე და თავში ხელი წამოვარტყი
-ხელი გოგო-შემომიღრინა მან
-დღეს ცუდ ხასიათზე ხარ-ვუთხარი ჩემს თავში დარწმუნებულმა
-ხო რაღაც მიუქარია ჩემს სულელ ძმაკაცს-მანიშნა ყელზე და ჩაიცინა-ხელზე რადაგემართა?
-ვიღრძე. მაგ იდიოტს ნუ მახსენებ, იცი რა, მე შენ მაგარი გოგო უნდა გაგაცნო-ვთქვი ამაყად
-კაი ტრ.კი აქ?-თვალები გაუნათდა მას
-დაგამტვრევ ძვლებში ბიჭო-წამოვიყვირე მისი სიტყვებით გაღიზიანებულმა
-აბა რატო გამაცნობ? შეშლილი შენც მეყოფი-ენა გამომიყო მან
-არა ცოლად უნდა შეგრთო-თვალი ჩავუკარი და სწრაფად დავბრუნდი ნიკას მანქანაში ისე რომ არც დავმშვიდობებივარ ვოვას.


ვოვა თუ ცოტნე?