წინა თავზე არ მომეწონა აქტირუობა მაგრამ გაპატიებთ თუ ეხლა იაქტიურებთ. სორი გუშინ ღამე ვერ ავტვირთე ჩამეძინა ძალიან დაღლილი ვიყავი.

თავი 4
-თმას რა უქენი?-გაბრაზებული სახით გადმომხედა საჭესთან მჯდომმა ვოვამ და თან უკან გაიხედა, მეც ინსტიქრურად გავიხედე იქეთ, 3-4 წლის ბავშვი იწვა და ეძინა.
-შენი შვილია?-დავაიგნირე მისი კითხა და ვკითხე
-არა, ძმისშვილია-თავი გააქნია მან-მიპასუხე რა უქენი თმას?
-ერთი ბიჭი მომწონს, გავიგე ქერები ევასებაო და გადავიღებე რა-ვიცრუე და მის განრისხებულ მზერას წავაწყდი
-იმედია ცისფერი ლინზების ჩასმასაც არ აპირებ თვალებში-უხეშად მითხრა და ჩვალებში შემომხედა.
-არა მაგრამ შეიძლება ყავისფერი ლინზები ამოვიღო და ბუნებრივ ფერზე გავიტოვო-ვუთხარი და ჩავიცინე
-შენ რა ცისფერი თვალები გაქ??-გაფართოებული თვალებით გადმომხედა მან
-არა მწვანე-თავი გავაქნიე მე
-მერე მაგას მალავ?-გაკვირვებულმა გადმომხედა
-გაჩერდი ერთი, მწვანეთვალებას თუ შეიყვარებ ვეღარ გადაიყვარებო და რო ვინმეს შევუყვარე ხო დევიღუპე და დევიქეცი?-ავხარხარდი ბოლო ხმაზე მაგრამ ტუჩებზე მისმა ხელის აფარებამ ჩემი ხმა ჩაახშო
-ბავშვს ძინავს გოგო-შემომიბღვირა მან
-სად მიდიხარ?-ვკითხე როდესაც გზა ვერ ვიცანი.
-ერთ ტიპს უნდა შევხვდე და მერე გაგიყვან-ამიხსნა მან
-არ მკითხავ ხელი რატო მაქ მოტეხილი?-გავხედე და ჩემს ხელზე ვანიშნე
-ხო დამავიწყდა კითხვა-ინტერესიანი თვალებით გამომხედა
-ერთი ბიჭი დავლეწე-ამაყად ავწიე თავი და გავხედე.
-მართლა? აუ რაზბორკაზე მივდივარ და დამეხმარე ეგრე თუ ცემ ყველას-გამომხედა სიცილით
-ბაზარი არაა, ნახე რა ჩაუტარო-დავეთანხმე მე და როგორც კი მანქანა გააჩერა ეგრევე გადავხტი
-აბა რომელია? თქვი რომელია, თავს გავუხეთქავ-მივვარდი ვოვას და ხალხის თვალიერება დავიწყე
-აი ისაა, ხესთან რომ დგას-ხელი გაიშვირა მაღალი მამაკაცისკენ რომელიც მოკლეკლავიანი შავი მაისურით იდგა ხის ქვეშ და სიგარეტს ეწეოდა
-აუ პროსტა ეხლა ნახე რა-ვუთხარი და იმ ბიჭთან მივედი, წინ ავესვეტე და თვალებში შევხედე. შავი თვალები ჰქონდა.
-ბიჭო, შენ არ იცი სხვისი ტერიტორია რომ არ უნდა დაარღვიო?-აგდებულად მივმართე ბიჭს და მკერდზე საჩვენებელი თითი დავკარი
-ვინ ხარ?-მკითხა შუბლშეკრულმა ბიჭმა და ზემოდან დამხედა
-მე ლუკა ვარ, ქართველი, პატრიოტი, ყველა ქართველის დაცვა ჩემი მოცალეობაა, შენ კი ერთ-ერთს უტრ.კებ და არ მომწონს-თითი მკერდზე დავკარი და მკაცრად შევხედე.
-ხო არა?-ირონიულად გადმომხედა მაღლიდან
-ბიჭო იმით ნუ სარგებლობ რო მაღალი ხარ-ცხვირი ავიბზუე მე-კალათბურთში სიარული რომ არ დამზარებოდა შენხელა ვიქნებოდი
-კარგი, ვის ვუტრ.კებ?-ჩაიცინა მან
-ვოვას, გვარი არ მახსოვს-ცუთხარი და ვოვად გავხედე რომელიც იქვე კუთხეში იდგა და იცინოდა
-ვაა ჩემი ძმაა-დაიძახა კაცმა და ვოვას ჩვენკენ უხმო
-გაგირჩია საქმეები?-გადაეხვია ვოვა ბიჭს.
-აუ ტო, რა საყვარელი ტიპია-თავზე ხელი გადამისვა სიცილით კაცმა
-ეს ცოტნეა ლუკა, ეს კიდე ლუკაა, მავნე და ყველაფრის მაფუჭებელი-გაგვაცნო ერთმანეთი ვოვამ
-სანამ გაგაფუჭე ტრ.კი აწიეთ ორივემ და სახლში მიმიყვანეთ, მე მეგონა სერიოზულ საქმეზე მოდიოდი რაზბორკაო ისე მიხსენე-ნაწყენმა გავხედე ვოვას
-კაი ტო, შენ გოგო ხარ და ბიჭის სახელი საიდან? კესო-ბესო ხარ?-გაკვირვებულმა გადმომხრედა ცოტნემ
-კესო ბესოც ხარ და პიდ..-სიტყვის დასრულება არ მაცადა ვოვამ პირზე ხელი ამაფარა,
-ლიკა ქვია თუმცა ყველა ლუკას ეძახის, გოგოა-აუხსნა სიტუაცია
-ეგრე გეთქვა მერე-გაიცინა ბიჭმა
-სახლში წამიყვანე თორე ბავშვს გაგიღვიძებ-დავაშანტაჟე ვოვა
-კაი წამო-ხელი გადამხვია მან და მანქანისკენ გამიძღვა, წინ დავსკუპდი ისევ, ცოტნეს უკან მოუწია დაჯდომა მაგრამ არ გაუპროტესტებია, მალევე მიმიყვანა სახლთან და ჩამომსვა
-თენქს ბეიბი-ვუთხარი ვოვას ლოყაზე ვაკოცე და ღიმილით შევედი სახლში.
//
-აბა რასშვები ვოვუკა?-დავურეკე ვოვას როდესაც მამაჩემის ტელეფონიდან ჩუმად ამოვწერე ნომერი.
-ვოვას არ ცალია-გაისმა წიკვინა ხმა ტელეფონში.
-ჩემთვის ყოველთვის ცალია ფისოო-ვუთხარი სიცილით
-ვინ ხარ ესეთი სულ რომ ცალია შენთვის? შხაპს იღებს
-არმაინტერესებს, შეფუთე ტელეფონი და უსე მიუტანე, თუგინდა ტიტველს შეუვარდი აბაზანაში, უთხარი რო ლუკა ურეკავს-დავარიგე ჭკუა გოგოს
-ვოოოვ, ვიღაც ლუკა გირეკავს-გავიგე გოგონად ხმამაღალი ხმა
-რომელი ლუკა ხარ?-სერიოზული ხმით მკითხა ტელეფონში.
-მე ერთადერთი ვარ ბიჭო-ჩავყვირე ტელეფონში
-ხო მივხვდი, აბა რაგინდა?-მკითხა კვლავ იგივე ტონით
-შენი ნომერი ვიპოვე და რა გვარი ხარ ნომერზე რო დავაწერო?-ვკითხე სერიოზული ტონით.
-მაგისთვიდ მირეკავ გოგო?-გაგიჟდა ის
-აბა სიყვარულს ხოარ აგიხსნი შე ჩემა-ჩავიხითხითე მე
-არ იქნებოდა ურიგო-ცინიკურად მითხრა.
-კაი მაგ გოგოსთან პალაჟენიის დამყარებას თუაპირებ ცოტა უნდა აეჭვინო და არა ცინიკურად ილაპარაკო, ეხლა კიდე ვოვუკა მითხარი შენი გვარი-ვუთხარი სიცილით
-რევია-გაისმა თუარა ყურმილში ეგრევე გავთიშე. და მის ნომერს სახელი დავვაწერე. '' მეგრელი ვოვუკა" შემდეგ კი ფეხზე წამოვდექი და მიდაღებში ჩავედი.
-დილამშვიდობის, დედა, მამა, სიძე, და და დისშვილო-მივედალმე ყველას სათითაოდ და თვალში რომ ვიღაც მომაკლდა თვალები მოვჭუტე
-ის დებილი სადაგდია?-ვიკითხე და ოთახი მოვათვალიერე
-ლუკა მეორე ხელსაც მოგატეავ-გაისმა დამზარეულოდან, ნიკას ხმა
-თქვენი ხმა გავიგე ბატონო ნიკოლოზ და თუ გინდა მეორე ხელიც მომტეხე ბედნიერი ვიქნები-თავ ვსაუბრობდი და თან ჯიბიდან "ხლაპუშკა" (ბოდიშით არ ვიცი რაქვია ნამდვილად) ამოვიღე, ხალხს ვანიშნე ჩუმად ყოფილიყო, ცეცხლი მოვუკიდე და სამზარეულოში შევაგდე. რამოდენიმე წამში გაისმა აფეთქების ხმა და ამას ხველა მოყვა, თან ნაბიჯების ხმაც გაისმა, კარისკენ წავედი ვიცოდი უეჭველი გამომეკიდებოდა
-იცოდე სადაც დაგიჭერ იქ მოგკლავ-გამომეკიდა ნიკა და თან დროდადრო ისევ ახველებდა. ქუჩაში გავვარდი იმიდ იმედით რომ წელსზემოთ შიშველი ვერ გამომეკიდებოდა მაგრამ როდის იყო რამის რცხვენოდა? ისე ურცხვად გამომყვა. ქუჩაში გავარდნილი კი უფრო სწრაფად გავვარდი და მთავარ გზაზე გავედი. უკან რომ მოვიხედე და კვლავ მომზდევდა, სწრფად ავამუშავე ტვინი და გარემოს თვალი მოვავლე
-ცოტნე-ჩავილაპარაკე ჩემთვის და მისკენ გავიქეცი, რამოდენიმე ბიჭი იდგა.
-ამ ერთხელ დამმალე და აღარ გაგირჩევ საქმეებს-საწყლად ავხედე ცოტნეს. მერე მეორე ბიჭს ხელი დავავლე და ცოტნეძ გვერდით დავაყენე უკან ამოვეფარე ორივეს.
-შიშველი ბიჭი რომ მორბოდა ჩაიარა?-ვკითხრ ცოტნეს
-კი-მითხრა გაბრაზებული ხმით და სწრაფად გაიწია
-ფუ რა დებილია, ეგონა ვერ გავექცეოდი-ჩავიფხუკუნე, ტანზე ხელი დავისვი და ისე გადავდგი წინ ნაბიჯი არც ამიხედია ზემოთ თუმცა შიშველ სხეულს რომ შევეჯახე მკვლელი მზერით გავხედე ცოტნეს.
-ამას არ დაგივიწყებ-ვუყვირე და ნიკას ფეხებს შორის ფეხი ამოვარტყი, ჩაკეცილს კი ზემოდან დავაჯექი.

-ძმა ვარ შე ჩემა თუ მტერი, ძმისშვილები არგინდა?-ამოიხავლა ნიკამ სუნთქვაშეკრულმა
-ხელი რო მომტეხე მაშინაც ძმა იყავი-გაბრაზრბულმა ჩავარტყი მუჭი მუცელში თუმცა ჰაერში რომ აღმოვჩნდი უცებ და მთელს ტანში ჟრუანტელმაც არ დააყოვნა გავბრაზდი. ერთ-ერთი ბიჭი კი ნიკასკენ დაიხარა .
-ამხელა როდის გავიზარდე?-ვთქვი ვითომ გაკვირვებულმა და ჩემს უკან გავიხედე, ცოტნეს თავთან ვიყავი გასწორებული, მას კი ჩემს წელზე შემოეჭირა ხელი და წარბაწრული მიყურებდა
-2 დღეა გიცნობ და მსიქიატრთან დაკავშირების სურვილი მაქ-მკაცრად გაიჭღერა მისმა ბოხმა ხმამ
-და წარმოიდგინრ მე რადღეში ვარ ყოვედღე-ჩაიბურტყუნა ნიკამ, ცოტნეს ჩემი თავი გამიართვა და ეხლა მის ბეჭზე გადაკიდებული აღმოვჩნდი.
-გნებდები-ვუთხარი ნიკას, მიტეხილი ხელი ძირს დავუშვი და მხარზე ვაკოცე
-უზრდელი-გავიგონე როგორ ჩაილაპარაკა ცოტნემ.
-ცოტნე-დავუძახე ნერვებმოშლილმა სახეზე აკრული ღიმილით
-ეხლა რაღა გინდა?-გამომხედა წარბშეკრულმა
-ბარემ უზრდელი ვარ და ესეც შენ-შუა თითი ავუწიე და მის გაცხარებულ სახეზე გავიცინე, თავი დავხარე და ხელები ნიკას შემოვხვიე წელზე
-დასვი-ვიგრძენი როგორ გაჩერდა ნიკა, და ამავე დროს წინიდან ცოტნეს ხმა ამოვიცანი
-რახდება?-გაკვირვებულმა კითხა ჩემმა ძმამ
-მგონი, დროა ამ ლაწირაკმა ჭკუა ისწავლოს-დაიგრგვინა, მალევე ვიგრძენი თეძოებზე ორი ხელი და მის წინ აღმოვჩნდი
-შენ თუ მაგ სიკეთეს გააკეთებ-ჩაიფხუკუნა ჩემმა ძმამ-მაგრამ ზედმეტებიი-უმალ აწია წარბი ზევით და ორივეს გადმოგვხედა.
-ვის უნდა ასწავლოს ამან ჭკუა?-ჩავიფხუკუნე მე და წარბაწეული გავხედე ორი თავით მაღალ სილუეტს.
-წამოდი-მოტეხილ ხელზე ჩამავლო ხელი ცოტნემ
-ეე, მეორე ხელით მაინც წამათრიე, ვერხედავ შე ჩემა მოტეხილი მაქ?-დავუყვირე და ხელი გამოვდღლიზე. ჩემი რჩევისამებრ მეორე ხელში ჩამავლო ხელი და სადღაც წამათრია
-ცოტნე მალე მოიყვანე რა სახლში-გავიგე ნიკას ყვირილი მაგრამ ამას ცოტნეზე არანაირი რეაგირება არ მოუხდენია, მალევე გადავუხვიეთ სადღაც და საციერ ჩიხში აღმოვჩნდით, შემდეგ კი ზურგზე ტკივილი ვიგრძენი
-ქალბატონო ლიკა-ირონიული იყო მისი ხმა, ხელები კი ჩემს თეძოებზე ეწყო.
-ლუკა-შევუსწორე ჩემი სახელი.
-ლუკა, მგონი დროა ვინმემ ეგ რქები მოგატეხოს ხომ?-მკითხა ცინიკურად და ხელით სახეზე ჩამოყრილი თმა ნაზად გადამიწია უკან.

ცოტნე თუ ვოვა?