თხუთმეტ წუთში უკვე მზად იყო სანიკიძე. ვინაიდან მზიანი ამინდიიიყო და გარეთ ცხელოდა კარადიდან მუხლს აცდენილი გაშლილი, ცისფერი ფერის სარაფანი გამოიღო და გადაიცვა. ფეხები ბალეტკებში ჩაყო და აბაზანაში მიიმალა. მოწესრიგებულს ნინიკომ ნაწნავი გაუკეთა და ბევრი ხვეწნის შემდეგ Loreal-ის მალინისფერი ტუჩსაცხი გადაუსვა. Versace-ს Angel Glam იპკურა და საყვარელი სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა.
-ელე.. ელე.. ელენეეე! ქალო მისმენ? -შეანჯღრია დაქალმა.
-ჰაა რა? რა მოხდა? -ფეთიანივით წამოხტა და ლომიძეს დაეკითხა.
-უიმეე სულ წახვედი შენ ხელიდან. მოვრჩი შეგვიძლია ჩავიდეთ. და ხო ამ სუნამოს სურნელზე რა გემართება და წარმომიდგენია დათუნას სურნელზე რეებს იზავდი გუშინ. -ჩაიფხუკუნა და კარებში გავარდა რათა გამოქნეული ბალიში აეცილებინა.
-მე არ ვიყო ელენე სანიკიძე შენ თუარ გაზღვევინო ერთ დღეს ყველაფრისთვის! -გაბრაზებულმა მიაძახა და კარებისკენ დაიძრა, თუმცაღა ღიმილი მაინც გაეპარა ტუჩის კუთხეში, როდესაც დათოს სურნელი გაახსენდა და სიამოვნებისგან გააკანკალა.

-ოჰჰ ელენიკომაც გვიკადრა! -გოგონას დანახვაზე სწრაფად წამოიჭრა ლექსო და გადაეხვია.
-შეგირცხვა პატრონი რა არი გოგო ეს ქალაქელმა ხალხმა ადგომა, როგორ უნდა დაგასწროთ? -არც მათე ჩამორჩენია ძმაკაცს და ელენე გადაკოცნა.
-რავიცი აბა გვიანობამდე ვერ დავიძინე და არ გამეღვიძა.. არადა სულ რვაზე ვდგები ხოლმე.
-საინტერესოა რაზე ფიქრობდი ელენიკო? -ეშმაკურად აათამაშა წარბები შეროზიამ და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.
-მე.. -ნინიკომ როგორც კი დაინახა ელეს აწითლებული ლოყები და მიშველე გამომეტყველება, წინადადების დამთავრება არ აცადა ისე აჯახა მამაკაცს.
-ვისზე და თამროს ბიჭზე.. ლევანიკო შენ უნდა გახსოვდეს წესით ლადო, ელენსიოს ლადუშკა. -ნაცვლიშვილმა უმალ
მოწვა სიტუაცია და გაიხსენა საუბრის ობიექტიც. ეს ის ლადოა ელენეს რო მოსვენებას არ აძლევს ქალბატონი კი ყოველჯერზე თავის ადგილას სვამს.
-აა ხო ცისფერთვალება, კალათბურთზე რო დადიოდა ეგაა ხო?
-ჰოო. -ამოიჩურჩულა ძვლივს გასაგონად ელემ და გულში ფეირვერკები გაუშვა როცა მამაკაცის მომუშტულ ხელებს გადააწყდა.
-ოჰჰ სანიკიძის ქალიშვილი შეყვარებულია ნუთუ? -ირონიულად გაუღიმა ლეომ და დათოს მხარზე ხელი დაკრა.
-ოო ლეო კაი რა.. -უმალ გაიბუსხა ქალბატონი. -არავინაც არ მიყვარს და არც ვაპირებ შევიყვარო.
-თუ ზოგზოგიერთებმა არ ივაჟკაცა ბოლოს მე და თინა ბებო ლადოს მიგათხოვთ, ანგელოზივით ბიჭია რას უწუნებ ნეტა ვიცოდე? ნუ ეგ იმდენს შვება ეგება ჩვენ ჩარევა არ დაგვჭირდეს და შენით გაყვე. -ნინიკომ ჩაიფხუკუნა და თვალი ალექსანდრეს ჩაუკრა.
-ნინიკო!
-კარგი ხო ჩუმად ვარ. -დანებების ნიშნათ ხელები მაღლა აწია და დაქალს ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა. დანარჩენები კი ბედნიერი გამომეტყველებით უყურებდნენ მათ კამათს, იცინოდნენ და თინას ღვეზელებს აგემოვნებდნენ.
-ნინი შვილო მიდი გეიქეცი ჭიდან წყალი მეიტანე ბებია, ეს ბედოვლათი რო გოუშვა მეშინია კიდე რამე არ მეიმტრიოს. -თინამ მუდარით გადახედა გოგოს და გაუღიმა.
-არის თინაჩკა, ხუთ წუთში აქ ვარ! -თქვა და აორთქლდა ოთახიდან.
-წავალ დავეხმარები. -ლეოც უკან აედევნა.
-გზაში არ დახოცოთ ერთმანეთი. -ელე თვალი ჩაუკრა და ჩაი მოსვა.



რაც შეეხება ნინიკოს. ქალბატონსაც მუხლს აცდენილი სარაფანი ეცვა, იმ გნსხვავებით რომ ეს ატმისფერი იყო. თმები კოსად აეწია სიცხისგან და მწვანე თვალებით ანათებდა არემარეს. ჭასთან წამებში მიფარფატდა, რომელიც სახლის უკანა მხარეს იყო და დაიწყო წყლის ამოზიდვა. ელექტრონებმა დაუარეს მთელს სხეულზე, როდესაც უკნიდან მოხვეული სასურველი სხეული იგრძნო, რომელიც თოკის ამოწევაში ეხმარებოდა. ორივე გაყურსული იდგა, ერთმანეთზე მოხვეულები და ხელებს ერთმანეთს უნაცვლებდნენ თოკზე.

აბა წარმოიდგინეთ, როგორია მონატრებული მამაკაცი რომელიც ბავავობიდან გიყვარს უკნიდან გეხვევა და სხეულზე ყავხარ აკრული. ლომიძის ჰორმონები უნდა გენახაგ როგორ
თუხთუხებდნენ. არც ლეო იყო კარგ დღეში მთელი ძალით უჭერდა ხელება თოკს რათა ვნება ჩაეხშო, თორე აქვე ჩააწყნარებდა ქალბატონის ჰორმონებს. მაინცდამაინც დიდი ნებისყოფით ვერ გამოირჩევა. როგორც იქნა წყალი ამოიღეს და იქვე ჭის თავზე დადგეს, ისე რომ სანტიმრტრითაც არ დაშორებულან. ნაცვლიშვილმა ცხეული ჰაერი მიაფრქვია ლომიძეს და კისერში ნაზად აკოცა. ღრმად შეისუნთქა მონატრებული სურნელი და ცხვირი გაუხახუნა. თითები კი გოგოა თითებში ქონდა ახლართული და ეფერებოდა. ნინიკოს სიამოვნებისაგან თვალები მიებლინტა და სხეულში გასცრა.
-ლეო..
-ჰოუ? -ვნებიანი ხმით ჩაეკითხა და კიდევ ერთი კოცნა აჩუქა კისრის მიდამოში.
-მმმ.. გამიშვი.. თინა მელოდება.. -ერთი ამოსუნთქვით წარმოსთქვა და ქვედა ტუჩს კბილები მოსდო.
-ნწ.. ვერ გაგიშვებ..
-რატომ?
-ჯერ არ მიმიღია მე კოცნა!
-რაა? -დაბნეულმა წამოიძახა და აფართხალდა. ლეომ შემოაბრუნა და წინიდან აიკრაა მჯერად.
-ნუ გაქ გარყვნილი ფიქრები პატარა! -თითი ცხვირზე ჩამოკრა და დნაგრძო. -დავიჯერო საერთოდ არ მოგენატრე? ერთ კოცნას, რომ ვერ იმეტებ კისერში..
-არ გაკოცებ! -გაბუტულმა ამოილაპარაკა და ტუჩები დაბრიცა.
-ეგრე ნუ შვრები თორემ ფანტაზიებს რეალობად ვაქცევ. -ტუჩის კუთხე ჩატეხა და მომაკვდინებლად გაუღიმა. -ხოდა სანამ არ მაკოცებ მანამ არ გაგიშვებ. და თუ დაიკივლებ სხვა ხერხით დაგადუმებ. -საყვირლად გაღებულ პირთან ცერა თითი მიუტანა და ქვედა ტუჩზე გადაუსვა.
-ვერ გიტან!
-მეც მიყვარხარ! -ჩაიღიმა და თვალი ჩაუკრა.
-ჰოო კარგი.. -ფრთხილად წამოიწია თითის წვერებზე, ხელები კისერზე შემოხვია და ტუჩები ნაზად შეახო მამაკაცის ყელს. დაინახა როგორ დაეჭიმა ძარღვი კისერზე და იმ ადგილას კიდევ ერთხელ აკოცა. ცხვირი გაუხახუნა, მისი სურნელი შეისუნთქა და თავი მის კისერში ჩამალა. კარგა ხანი იდგნენ ერთმანეთზე მოხვეულები და ერთმანეთის სურნელით ივსებოდნენ. წყვილი სახლის წინა მხრიდან მომავალმა ხმებმა გამოაფხიზლა, ნინიკო უმალ მოშორდა მამაკაცს და განზე გადგა. ლეომ წყლით სავსე ვედროს ხელი დაავლო, ხოლო ნინი უკან აედევნა.
-სადხარ გოგო ამდენიხანი?! -ელემ დაუტია როგორც კი ჰორიზონტზე გამოჩნდნენ.
-მერე მოგიყვები. -ჩუმად გადაულაპარაკა და სამზარეულოში შეიძურწა.


საღამომდე ათვალიერებდნენ ბუნებას. ახალგაზრდები აღფრთოვანებულები უსმენდნენ დაქალებს და ბუნებით ტკბებოდნენ. ათი საათისთვის ცეცხლი დაანთეს ეზოში და სიმინდი შეწვეს. თავადაც მიუსხდნენ კოცონს და სასაცილო ისტორიების თხრობას მოუვნენ. ნიაკომ იმღერა კიდეც, ხოლო ლექსო ფანსურზე უკრავდა. სულ დამავიწყდა მეთქვა ამათმა ერთმანეთი მუსიკის გაკვეთილებზე გაიცნეს 4 წლის წინ და დღემდე ერთად არიან გვრიტები. ნებისმიერი მიხვდებოდა იმ წამს რომ ერთმანეთისთვის იყვნენ შექმნილნი, იმდენად დიდი სიყვარული ანათებდა მათი თვალებიდან.

ელემ ცოტახნით დატოვა მეგობრები და იქვე მინდორზე ჩამოჯდა და ცას მიაცქერდა. მხოლოდ მაშინ გამოერკვა როცა მხარზე შეხება იგრძნო და წამებში დაბუსუსდა. გვერდით დათუნა ეჯდა და მომაკბდინებლად შესცქეროდა.
-რაო ელენსიო ლადუშკა მოგენატრა? -ნაგლურად გაუღიმა და თვალი ჩაუკრა.
-არავინაც არ მომენატრა!
-აბა ვისზე ფიქრობ? -უნდოდა ეთქვა შენზეო მაგრამ ვერ გაბედე და დააბრეხვა მორიგი სისულელე.
-ჩემს თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცზე! -ჯერ გაკვირვებული მიაშტერდა გოგოს სახეს რომელიც ვითომ აქ არაფერი ისე უყურებდა, შემდეგ კი გულიანად გადაიხარხაფა.
-აუუ ჩემი.. ცუდად ვარ ტო.. ზოლუშკა 12 საათი ხდება არ დაგაგვინდეს შინ დაბრუნება! -სიცილით გამოაჯავრა და კიდეც გააბრაზა ელენიკო.
-თუ არ გსიამივნებს ჩემთან ერთად ყოფნა სს მოხვედი? დიახაც წავალ! -ფეხზე ასადგომად წამოიწია, რომ მამაკაცის ხელმა გააკავა და პირდაპირ მუხლებში ჩაისვა.
-გამიშვი..
-ნუ ფართხალებ!
-ვინ მოგცაა მდენის უფლება!
-ნუ ფართხალებ თქო! იცოდე არ ვარ მე პასუხისმვებლი ჩემს ერთ ოგანოზე ასერომ დაოკდი! არ შეგჭამ! -უთხრა და საჯდომზე ხელი მისცხო.
-ვერ ხარ შენ.. -საწყლად ამოიკნავლა მამაკაცის სიტყვების გაგონებისას და გაშეშდა.
-რო იცოდე რა ტკბილი ხარ ზოლუშკა!
-დათო გამიშვი რა სირცხვილია..
-იმათ სულა რ ვახსოვართ ისე არიან გართულებია სერომ დამაშვიდდი.
-კიმაგრამ..
-ჩუუ... -საჩვენებელი თითი ტუჩზე მიადო და მხარზე ნაზად შეეხო ტუჩებით. კაბის ზორტი ჩამოუწია და უფრო კარგად დალაშქრა მისი სხეული მკლავიდან კისრის აყოლებით. ელე კი სიამოვნებისაგან კრუტუნებდა და ხელს უჭერდა მამაკაცის თუთებს რომლებიც მისსაში ახლართულიყო.
-რატო ვერ გიწევ წინააღმდეგობას.. -ამოიკნავლა მოდუნებულმა და კისერი გადააკონწიალა.
-იმიტო რო შენც გინდივარ ზოლუშკა! ისევე გსიამოვნებს ჩემი შეხება როგორც მე შენი.. -და დააკვდა ქალის ბაგეებს.