ვერ იტანდა, ვერასდროს იტანდა ასეთ ბიჭებს, არც იმ გოგონების ესმოდათ ვისაც ბიჭების ეს კატეგორია იზიდავდა, არავითარშემთხვევში არ მისცემს ნიკას უფლება აკონტროლოს, ამას ვერსდრო იტანდა და ვერც ახლა აიტანს ყვარს მაგრამ ეს არ ნისნავს იმას რომ მისგამო ყველაფერრს აიტანს, არა, არა და არა!
ნიკა იმაზე მეტად გაბრაზდა ვიდრე კატო ელოდა და საერთოდ გაქრა, ერთი, ორი ან სამი დღე კი არა ან კვირა, არა თვე.
ელენეს გადაწყვეტილებაზე რათქმაუნდა აფეთქდა მაგრამ არ ცარეულა და ვერც ჩაერეოდ ვერანაირად, მშვიდად მიულოცა და უკვე მერამდენედ ბედნიერება უსურვა თუმცა დარწმუნებული იყო იმაში რომ ე არ მოხდებოდა და ელენე მალე დაბრუნდებოდა უკან, გეგასთან ყველაფერი გაარკვია, უთხრა რომ ძალიან უყვარდა და არ დაკარგავდა მაგრამ როგორც ბიჭს ვერ შეხედადა, არც გეგას გაუგიჟებია თავი, ეს თავიდანვე იცოდა და არ ჰქონია პრეტენზია...
საშინელი ამინდია, წვიმიანი, სძულს წვემა, გეგამაც ვერ მოაკითხა მანქანით სადღაც არიან წასულები, საქმე მაქვს და საღამოს ამოგივლითო ასე დაუბარა გაკრეჭილმა გიომ, ნინის ლოყაზე აკოცადა წავიდა.
- ფუ დამპალი- ჩაიბურტყუნა ნინიმ.
მეგამცია, ესენი თან ერთად არიან თან არარიან და როგორც გეგა იტყოდა "გააუბერა სასტავმა " სხვა რა გზა იყო წავიდი ფეხით სახლში, ერთი ჯოჯოხეთი მეტრო იყო ყველა სველი და ტალახიანი იყო მაგრა სხვას რას ერჩის თვითონაც ასეთი მოგანგლული დადიოდა. დღეს ელესთა უნდა გავიდეს, იუბილარია ქალბატონი, დიდად არ უნდა იქ გასვლა, ნიკა იქნება ალბათ, მაგრამ ...
ლურჯი კაბა გადაიცვა, ფეხსაცმელი, გალამაზდა და ტაქსი გამოიზახა, ამ წვიმაში ფეხით კიდევ რა ივლიდა. და რომ ეგონა მშრალად მივიდა და ეგაა გადარჩა ტაქსიდან გადმოსული შავმა მერსედესმა გაწუწა, ვიღაწ ლაწირაკმა გადმოყო თავი და მოუბოდიშა მაგრამ რომ მიხვდა ცოტაც და იკივლებდა გაწუწული ქალბატონი ორმაგად სწრაფად მოსწყდა ადგილს და ორმაგად გაალამაზა..
- ფუ, დებილი ლაწირაკი, ვაიმე სადმე შევხვდეს გავგლიჯავ, პროსტა რა გამიკეთა, ეგ თავხერდი, გილოცავ ელენე- ჩხუბს მიაყოლა მილოცვა და პალტო გაიხადა- ლაწირაკი იფიოტი, ვაიმე მძულს ეს ღლაპები- ბოლოს იკივლა და სიცილისგან გაწითლებულ ელენეს შეხედა- რა?- ახლა იმას უყვირა.
- რას გავხარ გოგო- ძლივს მოითქვა ული ელენემ.
- ვაიმეეე .. შენს სადარბაზოსთან ვიღაც ლაწირაკმა გამწუწა- ისევ იკივლა.
- აუ კაი ტოო, ნომერი არ დაიმახსოვრე? დედას ვუტირებ ხვალვე- გაეცინა ირაკლისაც.
-შენ ვაბშე გაჩუმდი- შეუბღვირა და ხალხი მოათვალიერა, ისეთი არავინ ჯაბა ირალის ერთი ორი ძმაკაცი, ნიკა და ეწლენეს ერთიორი დაქალი იყვნენ..
მშვენიერია ნიკას კი უნდა ენახა ამ ფორმაში თუმცა რა აზრი აქვს..
- ელენე დროზე ტანსაცმელი და პირსახოცები- ჩასჩურჩელა და ღიმილით დაიძრა ვანისკენ.- გამარჯობა ხალხნო, დიდი ბოდიშით მოვალ მალე- ძლივს გაუღიმა და ვანაში შეიკეტა, ელენემ სიცილით მიუტანა პირსხოცები და სავი კაბა და სიცილითვერ დაბრუნდა უკან.
- ეს ბგავშვი შარზე მოძრაობს- ღიმილით გჰახედა ვანას ელენემ და ლაზარე აიყვანა ხელში..
ელენეს მოკლე კაბა ისე მოკლედ დაადგა ხმამაღლა გალანძღა მაგრამ რას ერჩოდა დაბალია ეს გოგო და რა ქნას.. სველი თმა პირსახოცით შეიშრო ხელით გაისწორა და გავიდა, უკვე ყველა მაგიდაზე იჯდა, ღიმილით დაიკავა თავისი ადგილი დფა ლაზარე ირაკლის კალთიდან თავის კალტაში გადაისვა.- შეგცივდა კატო ტავზე- ელემ შეათვალიერა და კაბაზე გაეღიმა- უნა გაჩუქო ეგ კაბა შენ უფრო გიხდება..
- კაბა თუ ნაჭერი?- შეათვალიერა ირაკლიმ.- ისე აჩუქე ჯობს..
- მე გრძლად მადგია ეგ კაბა და ესეც არ მიხდება- წარბაწულმა გახედა ქმარს.
- გეგა მოკლეებს არ გიშლის?- გადმოხედა ნიკამ.
- მე რავის არაფერს ვაშლევინებ - მათი ერთდღიანი ურთიერთობის დანგრევის და გამარჯვებული მზერა სტყორცნა იმნაძეს.
- სად შეგვიძლია - თავლები აატრიალა ირაკლიმ.
აღარაფერი უტქვამს, ლაზარეს ეთამაშებოდა და ელენეს ეხმარებოდა, დარჩენა არ უნდოდა მაგრამ შეეცოდა ელენე მარტო ამას რა დაალაგებდა, უკვე სამი იყო და ბიჭები ისევ სვავდნენ, სტუმრები წასულები იყვნენ მხოლოდ ირაკლის ზე ძმაკაცები..
- აუ გავალ და თავს ვარტყმევინებ ახლა ამათ მაგიდაზე- გაბრაზებლმა გავხედე ელენეს, ვერ გავიგე ვის დაბადებისდღეა და ვისიც არუნდა იყოს რა უბედურებაა სამი საათი..
- წავალ ირაკლის ვანიშნებ დავიღალე თქო..- კარიდან მომაძახა ელენემ.
- ანისნმებ ახლა ეგეც ძაან მიხვდება- მეც გავძახე და გაბრაზებული დავჯექი მაგიდაზე.
- რა იყო გაწუხებთ ?- ირონიული მზერა მტყორცნა ნიკამ.
- საათი დაკარგეთ?- არც მე დავაკელი ირონია და ჩემს ფეხებს დვხდე.
- ხვდები რა ფორმაში ზიხარ ?- კიდევ უფრო აწეულ კაბაზე მანიშნა ნიკამ.
- მერე?
- მერე ეგ რომ არ შეიძება არ იცი ?
- შენ ვინ გეკითხება.- ჩავილაპარაკე და კაბა ოდნავ დაბლა დავქაჩე მაგრამ ისევ თავის ფორმას დაუბრუნდა.
- ვირაცას- მოახლოება დაიწყო ნიკამ-მთვრალს, შეიძლება გადაეყარო- უკვე წინ დამიდგა ჩამოსვლის ვარიანტი აღარ იყო- და ასე გააკეთოს- ფეხზე აასრიალა ხელი ნიკამ, შეშინებულმა ავხედე რას აკეთებ თქო და ჩამოსვლა ვცადე მაგრამ ამაოდ- მერე ასე- ამჯერად ფეხებსშორის ჩამიცურა ხელი და მომიჭირა, მეორე კი მეორე თეძოზე ასრიალა და წელზე მომხვია- ან სულაც ასე- ამჯერად მაკოცა, უხეშად, ძალიან ცივად მაკოცა, ჟრუანტელმა დამიარა, სიამოვნების არა შიში, ვიგრძენი რომ ნიკა სრულიად თავისუფალი იყო, დაცლილი იყო გრძნობისგან და ამყველაფერს ჟინის ან გაბრაზებს ან არ ვიცი რის გამო აკეთებდა, ძალიან უხეშობდა, ფეხზე და წელზე იმდენად მიჭერდა ხელებს ტკივილისგან ცრემლები წამომივიდა ამას ეს უხეში კოცნაც მოყვა რომელმაც სახის ყველა ნაკვთი ამატკია და ბოლოს გულიც, რომელიც ყველზე მეტად მეტკინა მისი ამ ქცევი გამო იმიტომ რომ როცა ქალი უყვრთ ასე ვერ მოექცევიან, ვერ მოექცევიან როგორცარუნდა გაბრაზდნენ რაცარუნდა დააშავონ და მჯე მითუმეტეს არაფერი დამიშავებია, ფეიდან ხელი აცურა და კაბის ქვეშ შეასრიალა, თეძოზე უკანალთან მტელი ზალით მომიჭირა ხელი, ისე მექცეოდა როგორც რიგით ბოზს, ამან კი ჩემი თავმოყვარეობა გმთლიანად გათელა, ცრემლებმა ორმაგად დამიწყო დენა, გულისრევის საშინელი შეგრძნება დამეუფლა, ძალიან, ძალიან მეტკინა .. ეროგორციქნა გაჩერდა, ჩემი ცრემლებით არამარტო მე, მასაც სველი ჰქონდა სახე, ველოდი ისევ ბოდიშს, ისევ სინანულს მის სახეზე და ამ სინანულისგან გამოწვეულ ტკივილს მაგრამ მან გაიღიმა .. კმაყოფილმა გაიღიმა .. მარჯვენა ლოყიდან ცრემლი მომწმინდა და დამანახა- მერე კი აი ასე იქნები ..- კიდევ ერთხელ გაიღიმა და სამზარეულო დატოვა.
ცუდად გავხდი, საშინლად ცუდად გავხდი, კანკალი ამივარდა, სწრაფად გადავკვერთე მისაღები, ელენეს მივაძახე ვერ დავრჩები თქო, სწრაფადვე მოვიცვი პალტო და სახლი დავტოვე ..
დავარიელდი, ასე მემართება როცა ზალიან მტკივა, გავითიშე თითქოს გონებამ აზროვნებისუნარი დაკარგა, ვეღარ ვფიქრობდი,ლ მექანიკურად ვმოძრაობდი, ტაქსი გავაჩერე და სახლში მივედი, აღარ მიტირია უბრაოდ ტანი დავიბანე, დიდხანს, ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ ჩემზე ძალა იხმარეს, ალბათ ეს უფრო არ მეტკიებოდა ვიდრე ნოიკასგან ეს საქციელი.. ტელეფონი არ გამომირთავს მაინტერესებდა დარეკავდა თუ არა, ასე გვიან წამოსულს თუ მომაკითხავდა, გზაშჭიც გავიხედე უკან მაგრამ არაფერი..
მეორე დღეს გამიჭირდ მაგრამ ავდექი, უნივერსიტეტში წავედი და ბავშვებზე გადავერთე მთლიანად, უნდა დამევიწყებინა ეს ფაქტი ტორემ ტკივილი გამაწამებდა და ასეც მოვიქეცი, ბავსვებთან გავერთე, არ მინდოდა სახლში მარტო მისვლას ავტყდი დავლიოთ თქო და ჩემთან ავედით ოთხივე..არაყი იყოოო.. ვაიმეეე ორსაათში ვაბშე დავითიშეთ ყველა, ჩემმა ტელეფონმა ტვინი წაიღო ელენე იყო. სპიკერი ჩავრთე დეა ბავშვებს ვანიშნე ჩუ თქო.
- სად ხარ გოგო მთელი დღეა გირეკავ- მოისმა ელენეს გაბრაზებული ხმა.
- სახლში- იყო პასუხი და სიცილი ამიტყდა.
- კატო მთვრალი ხარ ?
- არანაირად- ისევ სიცილი ამიტყდა.
- ვაიმე ვინაა მანდ?
- მე ვარ - არანაკები მთვრალი ხმა გაისმა გეგასი.- გეგა შენც მთვრალი ხარ ?
- არანაირად- გაიმეორა და ამჯერად ორივემ ავტეხეთ სიცილი...
- რამ გქადაგრიათ ხალხნო ? ნია მოოვიდე ?
- სად უნდა მოხვიდე გოგო- გაბრაზდა გეგა- სამქე გვაქვს აქ ხალხს..
- რა საქმე ხო არ გააფრინეთ..
- რა გარყვნილი ხარ შენ, დალევა ვიგულისხმე - აარხარდა გეგა და მეც ავყევი.
- კატო სპიკერი გამორთე..
- კაი ..
გამოვრთე და ტელეფონი ყურს დავუმიზნე.
- ნიკაა აქ და ზალიან გაბრაზდა წამოსვლას აპირბს- ამოილაპარაკა შეშინებულმა ელენემ.
- წადი შენ თქო გადაეცი ნიკას- ხმამაღლა ჩავძახე და ტელეფონი გამოვრთე.
ზუსტად ათ წუთში ან ნაკლებში ნიკა უკვე ჩემს კარში იდგა, ჭიქა ჰაერში გამიშეშდა ისე მიყურებდა ვფიქრე ჯერ გეგას მოკლავდა მერე ნინის და გიოს ბოლოს მე ოღონდ წამებით, ნელნელა, მერე გადავარშე რა, რომ მას ამის უფება არ ჰქონდა და კაიბიჭივით წამოვდექი.
- რა იყო იმნაძე ?- წარბაწეულმა გავხედე .
- ჭიქა დადგი- გამოსცა კბილებში.
მე არ დავდგი ! პირიქით ჭიქიანად მივუახლოვდი და წინ გამოვეჭიმე.
- არაფერსაც არ დავდგავ!- წარბებაწეულმა მოვახსენე და მონოლოგი დავიწყე- შენ არაკაცი ხარ! ვაბსე ყველაზე დიდი არაკაცი და არ გაქვს უფება აქ მოხვიდე და ხელი შემ.
- დადგი ამი9ს დედა შევე**!- იყვირა ნიკამ და ხელი ამიკრა ჭიქა დაბლა დაენარდცხა და მეც ხმაჩაგდებულმა შევხედე იმნაძეს ანთებულ თვალებს.
- ე რა დღეში ხარ ბიჭო ?- გეგა ადგა და ჩემს გვერდით დადგა.- ახლა მომისმინეთ- ისეთი ხმა ჰქონდა ნიკას გამაკანკალა.-მე კატოს წავიყვან და თუ რომელიმე წინააღმდეგობას გამიწევს..
- რა ?- არ დაასრულებინა გეგამ.
- ეგგა გტXოვ- ჩავიბურტყნე და მკლავზე დავქაჩე.
- ჩშ პატარა ნუ ნერვიულობ..- მთვრალზეც კი მივხვდი რა რეაცია ექნებოდა ნიკას ამაზე მაგრამ შევცდი..- ვერსად ვერ წაიყვან- გაიჭიმა გეგა- ამაზე კი ჰქონდა ნიკას რეაქცია და გეგა წამში ნახევრადგონდაკარგული დაეცა დაბლა, შიშისგან დავიკივლე და მისკენ დავიხარე მაგრამ ნიკამ გამაჩერა მკლავში ცამავლო ხელი და გვერდიტ დამაყენა მეორე ხელი კი მისკენ წამოსულ გიოგის დაარტყა ამაზე ნინიმ იკივლ და მათთან ჩაიმუხლქა ტირილით.
- თუ არ გინდა გავაგრძელო პალტო ცაიცვი და წამოდი დროზე...- მიყვირა ნიკამ, სწრაფად ცავიცვი პალტო და გავყევი, მანქანას სწრაფად მართავდა, ძალიან ზალიან იყო გაბრაზებული მაგრამ მე მეკიდა :დ თვალები დავხუჭე სკამს მივეყრდენი და ჩამეძინა..