ანუ იმ დღის შემდეგ როცა მირა მიიღეს სამოდელო სააგენტოში, როცა ყველა ერთად რესტორანში ვიყავით და ვიცინოდით და იმ დღეს როცა შევიტყვე ჩემი მშობლების გარდაცვალების ამბავი, ყველაფერი შეიცვალა. ჩემში რაღაც მოკვდა, რაღაც რაც სიცოცხლის ძალას მაძლევდა, რაღაც რაც მაბედნიერებდა.
ამ ყველაფრის შემდეგ ოთხი წელი ჯოჯოხეთური თვე.ამ ქვეყნად მარტოდ მარტო დავრჩი, ბედისწერამ ყველა და ყველაფერი წამათვა. ჩემს და-ძმებს შორის ურთიერთობა გაცივდა.
მას შემდეგ რაც მშობლები დავკრძალეთ ყველა სახლში დაბრუნდა. მე კი არ შემეძლო სახლში დაბრუნება, იქ სადაც ამდენი მოგონება იყო, იქ სადაც დედას სურნელი ტრიალებდა, სადაც მამას საყვარელი დისკები ელაგა. მე იქ დაბრუნება არ შემეძლო ამიტომ ნიუ-იორკში დავბრუნდი, მარტოდ- მარტო. სახლი ვიქირავე და აქ დავსახლდი. ნიუ-იორკის სამედიცინო უნივერსიტეტშიც მოვეწყე. ყველაზე ძალიან რაც ამ ბოლო დროს გამიხარდა ის არის რომ მიმი და ალექსი ქორწინდებიან ორ კვირაში. ჩემი ძმა და ჩემი საუკეთესო მეგობარი. ამაზე კარგი რა უნდა მომხდარიყო არ ვიცი. ნოე ორი წელია არ მინახავს. ძალიან მენატრება, ის ჩემი ცხოვლების ერთადერთი სიყვარული იყო არის და იქნება. მენატრება, ტკივილამდე მენატრება. არ ვიცი ჩვენი გზები თუ გადაიკვეთება ოდესმე კიდევ, მაგრამ მე მას პირობა მივეცი რო სულ მეყვარებოდა. მან კი მითხრა რო როცა დრო მოვიდოდა თვითონ დაბრუნდებოდა ჩემს ცხვორებაში. მას შემდეგ კი ორი წელი გავიდა. მის გარეშე ცხოვრება ჩემთვის წამებაა, მაგრამ ის მაბედნიერებს რომ კარგადაა, როგორც გავიგე ისიც სამედიცინოზე მოეწყო, ბრუკლინის უნივერსიტეტში. ალექსი და ნოე ყოველდღე ელაპარკებიან ერთმანეთს, ალექსი კი მე ვეკითხები ხოლმე როგორ არის ის.
-------------------------------------------------------------------------------
დილით ტელეფონი მაღვიძებს:
-მომავალო მულო გაიღვიძეეეეეეეეეეეეეეეეეე.. გათენდაააააააააა,, მზე იჭყიტებაააააააა,, ჩიტები ჭყავიააააააააააააააააან.
- მღვიძავს ხო, რაიყო? :D
-რა რაიყო გოგო, მალე აეგდე რო ჩამოხვიდე თავის დროზე და დამეხმარო.
- თუ დამაცდი ჩამოვალ
- რომელზე მოფრინავ?
-ღამს ოთხ საათზე.
-ანუ შვიდზე აქ იქნები
-ჰოოო, კაი რო ჩამოხვალ თვითმფრინავიდან დაგვირეკე და მოვალთ.
- კაი სიხარულო,
-კაი მულო წავედი ეხა, გკოცნი და მალე წამოდი.

ლაპარაკს რომ მორჩი მაღვიძარა შუადღის ოთხ საათზე დავაყენე და ისევ გავარძელე ძილი.
რო გავიღვიძე, აბაზანაშI შევედი, წყალი გადავივლე, შავი ჯინსები, შაავი კედები და ზოლიანი მაიკა გადავიცვი, ჩანთა და მობილური ავიღე და სახლიდან გავედი.
მთელი ორი საათი მოვანდომე რო მეპოვა საქორწილო საჩუქარი ჩემი ბავშვებისთვის.
ბოლოს ღვთისმშობლის ოქროს კულონი ავარჩიე, ჩემთვისაც შევარჩიე კაბა და ფეხაცმელი და შემდეგ უნივერსიტეტში წავედი რო ორ კვირიანი არდადეგების უფლება მიმეღო.
უნივერსიტეტიდან კი ბარში წავედი, იმ ბარში სადაც ნოეს მეორედ შევხვდი,ისევ იმ ადგილას დავჯექიდა ისევ ვისკი შევუკვეთე. მაშინ უფრო მივხვდი რო სიგიჟემდე მენატრებოდა. მისი ცივი სურნელი, მისი ტუჩების გემო, მისი ძლიერი მკლავები.
უნებურად ცრემლები წამომივიდა. ორი ჭიქა დავლიე და სახლში წავდი.
ჩემოდანი რო ჩავალაგე, ერთი საათი დრო მქონდა და facebook-ში შევედი.მაშინვე ნოეს გვერდზე გადავედი ვნახე თუ ქონდა რამე ახალი სურათი, სამწუხაროდ ისევ ძველი იყო ყველაფერი, ამიტომ გამოვრთე კომპიუტერი, შემდეგ კი უჯრიდან "ჩვენი" სურათი ამოვიღე და გულში ჩავიკარი. ვფიქრობდი და მეცინებოდა იმ ყველაფერზე თუ როგორი სხვანაირი იყო ჩემი ცხოვრება და როგორი ბედნიერი ვიყავი, სურათზე ნოე წელზე მხვევს ხელს, მე კისერზე მაქ ხელები და ერთმანეთს ვუყურებთ თვალებშI. მერე გამახსენდა რო მაგვიანდებოდა და გიჟივით წამოვხტი, ყველაფერი ავხიკე, შუქები გამოვრთე და კარი გავიხურე.

-----------------------------------------------------------------------------

-სად ხარ?
-ეხა ჩამოვედი თვითმფრინავიდან და ბარგს ველოდები. თქვენ სად ხართ?
-ჩვენ შესასვლეთან ვდგავართ.
-კაი გამოვალ მალე.

ჩემი ჩემოდანი როგორც იქნა გამოჩნდა, ავიღე და გარეთ გავედი, იმდენი ხალხი იყო ვერ ვხედავდი მიმი და ალექსი სად იყვნენ. ბოლოს გასასვლელთან გავედი.
უცბად ჩემი გული აჩქარდა, სუნთქვა გახშირდა, დამცხა, გავწითლდი, გავმწვანდი. ყველაფერი ერთდროულად დამემართა, რადგან კარებთან ნოე იდგა. ჩემი ერთადერთი ნათელი წერტილი. ჩემი ცხოვრების სიყვარული კარებთან მელოდებოდა. ყველაფერი ძირს დავყარე რაც კი ხელში მეჭირა, ნოესკენ გავიქეცი,შევახტი და ძლიერ ჩავეხუტე. დრო უსასრულოდ გაიწელა.მეგონა უსასრულობაში დავიკარგე.
- არ მეგონა ეს დრო თუ ოდესმე დადგებოდა. ჩამჩურჩულა ყურში.
-მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ, ჩემო პატარავ. მითხრა და ტუჩებზე დამაცხრა.
ბოლოს ალექსი და მიმიც გამოვიდნენ სამალავიდან. მიმი იცინოდა და ხარხარებდა.
-ასეთი ემოციური არაფერი მინახავს. თქვა მიმიმ.
- უკაცრავად, ჩვენც ვართ აქ. მითხრა ალექსმა.
ბოლოს მივხვდი რო ჩემი სამოთხე დამთავრდა ნოემ ჩამჩურჩულა;
- ამას აუცილებლად გავაგრძელებთ.
მე გამეღიმა და გავწითლდი.
-ძამიკოოოო. ვიყვირე და ალექს შევახტი.
- ჰოოოოოო. დამცინა წრიპინა ხმით ალექსმა და ისიც ჩამეხუტა.
- ემ, როგორ ხარ? ვუთხარი მიმის და მასაც ჩავეხუტე.
-ქორწილისთვის თუ არ გამჭყლიტავ მულო, კარგად ვიქნები.
-ბოდიში :D მირა და ტაი სად არიან?
-სახლში არიან და გველოდებიან,
-კაი წავიდეთ.
------------------------------------------------------------------------------ არარსებოოოოოოოოოოოოოოოოოოობს, იკივლა მირამ როცა სახლში შევედი.
- ვაიმე არსებოოოოოოოოოოოოოოოობს ვიკივლე მეც და ჩამხუტა.
-ვისი ხმა მესმიიიიის? ყვირის ვიღაც მეორე ოთახიდან.
- შენი ლილია ჩამოვიდაააააა. ვიყივირე მეც და ტაილერის ოთახში შევვარდი.
- ჩემო ლამაზოოო. ჩამეხუტა ტაილერი, როგორ მომმენატრეეე. აბა ერთი დამენახე. ვაა როგორ გიხდება წითელი თმა. როგორ შეიცვალე, როგორ გალამაზდი ჩემო დახატულო.
- ასეააა. გამოეპასუხა ნოეც მეორე ოთახიდან
-სხვათაშორის ახლა მხოლოდ პატარძალი უნდა შეამკოთ კომპლიმენტებით.
-მაგას ისედაც არ აკლია. თქვა ალექსმა და აკოცა თავის საცოლეს.
- ბელა სად არის? ვიკითხე.
- ბებია ლიანასთან არის და საღამოს ქორწილისთვის ჩამოვლენ.
- კარგი მაშინ შევუდგეთ სამზადისს.
-ბაღში ყველაფერი მზად არის? იკითხა მიმიმ
- ნუ ნერვიულობ ყველაფერი საუკეთესოდაა,
-ძალიან კარგი მაშინ ეტყობა საქმე არაფერი გაქვთ და წამოდით დამეხმარეთ ჩაცმაში, იმხელა ტომარას მე მარტო ვერ ჩავიცმევ.
-კარგი კარგი, წამო. ვუთხარი და ოთახშI ავედით. მეც ჩემი კაბა და ფეხსაცმელები ამოვიღე და მიმის ოთახში შევიტანე. უკვე მოსაღამოვდა სტუმრებიც ნელნელა მოდიოდნენ. ჩვენ კი ისევ ოთახში ვიყავით და ვემზადებოდით, თან selfies- ვიღებდით. მიმი ულამაზესი იყო, ისევე როგორც მირა. მირას გრძელი წითელი კაბა ეცვა, ღრმა დეკოლტეთი, თმები აწეული ქონდა და ფეხზე შაცი მაღალ ქუსლებიანი ფეხასმელი ეცვა. მიმის ულამაზესი საქორწინო კაბა, თეთრი ლამაზი ფეხსაცმელები და ულამაზესი სამკაულები ეკეთა. მე კი ოქროსფერი ბრჭყვიალა მოკლე კაბა, რომელსაც ზურგი სულ ჩახსნილი ქონდა. ფეხზე კი მაღალ ქუსლიანი კრემისფერი ფეხსაცმელები.
----------------------------------------------------------------------------

ქორწილმა ძალიან ლამაზად ჩაიარა, ყველაფერი ტრადიციების მიხედვით ჩატარდა. ჩემი ძამიკოც და აწ ჩემი დაიკოც (მიმი) ძალიან ლამაზები და კარგები იყვნენ.
მე სტუმრებს ველაპარაკებოდი. ვიღებდი და ვაცილებდი მათ. ნოე კი თვალს არ მაშორებდა. წვეულების ბოლოს კი მოვიდა ჩემთან , ხელი მომკიდა და საცეკვაოდ გამიყვანა.

-----------------------------------------------------------------------------


შოკოლადებო როგორ ხართ აბა???? რამდენი ხანია არ გამიგრძელებია ჩემი მოთხრობა. იმედია მოგწონთ. მითხარით თქვენი აზრი <3 <3 <3 გკოცნით ბევრს

სიყვარულით FanGirl