ყველანი მაგიდასთან ვსხედვართ ცეკვისგან დაღლილნი და კოქტეილის ბოლო წვეთებს ვწრუპავთ ჭიქიდან. ამ დროს მამა ადგა ფეხზე და თქვა:
- თქვენთვის ახალი ამბავი გვაქ მე და დედიკოს.
- აბა მიდი გისმენთ. ჩაიცინა ბელამ
- როგორც მოგეხსენებათ საკმაოდ წარმატებული ქირურგი მშობლები გყავთ ამიტომ ხუთი თვით მიგვიწვიეს ნიუ-იორკის ერთერთ საკმაოდ ცნობილ საავადმყოფოში სამუშაოდ. ბილეთები ნაყიდია, სასტუმრო დაჯავშნულია, მოკლედ ყველაფერი მოგვარებულია. ხვაალ საღამოს ექვსზე გავფრინდებით. აბა რას იტყვით.
ყველა შოკირებული ვიყავით. მხოლოდ ტაი და მიმი იცინოდნენ.
-როგორც ჩანს თქვენთვის ახალი ამბავი არ უნდა იყოს. ვუთხარი ნაწყენი ხმით.
- ჩემო კალმით ნახატო გთხოვ არ გეწყინოს, საკმაოდ დიდი ხანია ეს ვიცით, ჩვენ დავეხმარედ ბიძია ჯორჯს რომ დაეჯავშნა სასტუმრო და ა.შ. უბრალოდ გვინდოდა სიურპირიზი მოგვეწყო.
-კარგი კარგი დაივიწყე, გამიხარდა მაგრამ უნდა გითხრათ შოკში ვარ. გამოვაცხადე ხმამაღლა.
- სამწუხაროდ ცუდი ამბავიც გვაქ. მაგრამ არც ისე ცუდი
- რა ამბავი?
-პირველი : მირა ვერ წამოვა ჩვენთან ერთად და მეორე: შეიძლება აში მოგვიწიოს წასვლა
დაჭრილების დასახმარებლად.
-რა?
- ხო, სამწუხაროდ ის მიმისთან და ტაისთან რჩება რომ ნიშნები გმოასწოროს, ინტერნეტ სამყაროს მოეშვას და მომავალზე იფიქროს. ახლა კი წადით დაიძინეთ ისეთი სახეებით მიყურებთ მგონია ჩემი მოკვლა გინდათ.
- ასეც არის. ყველამ ერთხმად ვუპასუხეთ.
კარგით ეგეთი ბოროტებიც ნუ ხართ.მიდი დაიძინეთ.ტკბილი ძილი და ტკბილი სიზმრები. მყვარხაააააართ.
-მადლობა, შენც ასევე, ჩვენც გვიყვარხარ, ისევ ერთხმად ვუპასუხეთ და გამოშტერებულები ავუყეით კიბეებს.
ოთახში შევედით ვყელა ლოგინზე დავეყაარეთ და ეგრევე გავითიშეთ.
-------------------------------------------------------------------------------
დილით როგორც ჩანს პირველმა გავიღვიძე. ტელეფონს დავხედე 12 საათი იყო. უკვე დრო იყო ავმდგარიყავი და ბარგი ჩამელაგებინა, ავდექი გათიშული უემოციო სახით ვიყურები აქეთ იქით.
გულში გავიფიქრე " ესენი არიან ჩემი მზის სხივები სიბნელეში". მერე ჩემი თავის გამიკვირდა ესეთი პოეტური როდის გავხდი.
სამზარეულოში ჩავედი, მაცივრიდან რძე და ხლოპიები გამოვიღე, ჯამში ჩავყარე და ჭამას შევუდექი. უცბად უკნიდან ვიღაც მომეპარა და შემაშინა.
-ტაი გიცანი.
-სამწუხაროდ ვერ გამოიცანი.
ტკბილი ხმა მომესმა, რამაც ეგრევე გამომაფხიზლა, ჩემი სიხარული ჩემი ვირი ჩამოვიდა.
-ღმერთო ალექს . კისერზე ჩამოვეკიდე და ხელს აღარ ვუშვებდი.
- გამიშვი თორე დავიხრჩვი, გაიზარდე უკვე და გასივდი ღორივით.
-სულაც არა 58 კილო ვარ მეტი კიარა.
- ჩემო პატარა დაიკოვ, როგორ მომენატრე ჩემო ლამაზო.
-მეც საოცრად. და ისევ მაგრად ჩავეხუტე.
-დედა და მამა სად არიან. არ ვიცი ალბათ ძინავთ. გუშინ კოქტეილის საღამო გვქონდა, სხვაათაშორის შნემა მზრუნველმა დაიკომ ერთი ჭიქა შენც შეგინახა.
-ძალიან გამახარე ჩემო ანგელოზო.
- ალექს შენც მოდიხარ ხო ნიუ-იორკში.
-გგონია უჩემოდ იგულავებდი?
-აარადა იმედი მქონდა. ორივეს გაგვეცინა.
- მიდი ლილ გაემზადე ნელ ნელა, ბავშვებიც გააღვიძე რომ მალაე გავემგზავროთ თავგადასავლებისკენ.
-----------------------------------------------------------------------------
- ყველაფერი ჩაალაგე? მეკითხება ტაი
-რათქმაუნდა, ნუ ნერვიულობ.
-კაი საყვარელო, მაშინ ბელას დავეხმარები მე.
- მიდი მიდი.
ჩემოდნები ეზოში ჩავიტანეთ.
- მზად ხართ? იკითხა დედამ
-დიახ, ქალბატონო ნინა.
- მაშ, კარგი.
-----------------------------------------------------------------------------
აეროპორტში მივედით და რეგისტრაცია გავიარეთ.
-გეხვეწები არ იტირო ჩემო ტკბილო. მითხრა ტაიმ.
- კარგი რა ლილ ხუთი თვე არაფერია, სამაგიეროდ მთელი ღამე მოგვიყვები skype-ში შენს თავგადასავლებს.
-რათქმაუნდა ჩემო ტკბილებო. გკოცნით ძალიან ბევრს და ძალიან მიყვარხართ. გთხოვთ მირას მიხედეთ არ მინდა რამე ცუდი შეემთხვას.
- შენ არ ინერვიულო საყვარელო ყველაფეირ კარგად იქნება, კარგად კიარა შესანიშნავად.
მითხრა მიმიმ.

- მიყვარხარ და იცოდე ჭკვიანად. ვუთხარი მირას და ძლიერ ჩავეხუტე.
-წადი ჩქარა თორე ვიტირებ.
-კარგი მივდივარ. გკოცნი

და აი თვითმფრინავიც აფრინდა.

----------------------------------------------------------------------------

ჩემო საყვარლებო აბა როგორ ხართ? მოგეწონათ? მითხარით თქვენი აზრი რა შეიძლება მოხდეს ნიუ-იორკში. დაწერეთ ყველამ თქვენი აზრი კომენტარებში.იმედი მაქვს ძალიან არ გამკიცხავთ

სიყვარულით FanGirl