გაღიზიანებულმა გადავკვეთე გზადტკეცილი,სველი პალტო მჭიდროდ გადავიკარი ერთი მეორეზე და გალუმპული ფეხები რამდენჯერმე დავაბაკუნე.
-ჯანდაბა!-ჩავიქირქილე ბრაზიანად და მანქანა განვბლოკე.წარბშეკრულმა დავძარი ჩემი პორშე და ტრასაზე გავასრიალე,ძრავა უცნაურად ღმუოდა არ ჩამიქრე მეთქი ვეუბნებოდი და დიდი სიჩქარით მივილტვოდი წინ.
წინასწარმეტყველება ამიხდა, შუა ტრასაზე დასტუკა ჩემმა მოტორომა,გაღიზიანებული დადმოვედი მანქნიდან და ჭყლაპუნით ავხადე კაპოტი მანქანას.ნაწილები გადახურებული იყო,გაკეთებას კი ვერ შევძლებდი.წვიმამ უფრო უარესად დაუშვა და თან აქა-იქ ელვაც დაიკლაკნებოდა ხოლმე ცაზე.ფაცხაფუცხით ჩავჯექი მანქანში და ტელეფონი მოვიძიე,სასურველი ნომრის ნახვისას უმალ დავაწექი მწვანე ღილაკს და ჩემს მაშველს საშას დავურეკე.
-ჰეი საშკა-ჩვაძახე ენერგიულად.-ძრვა ჩამიქრა და მიშველე...
-სად ხარ?-სიცილით ამბობს კაცი.
-მარჯანიშვილზე...
-ოქეი ათ წუთში მანდ ვარ.
-ძმა ხარ!-ვამბობ კისკისით ტელეფონს ვთიშავ და სავარძელზე კომფორტულად ვთავსდები.
ესეც შენი გრანდიოზული დაბრუნება სამშობლოში და ღირსეული დახვედრა სისინებს ალტერ ეგო და ამჟავებულ ნერვებს უარესად მიმღვრევს.

***
სახლში საშკას მივყვარ მანქანას კი ვულკანიზაციაში გზავნის.
გასაღებს მაგიდაზე ვაგდებ და სველ ტანსაცმელს ვიძრობ,სააბაზანოში მისვლამდე ტანისამოს ბოლომდე ვიშორებ და მთელი სიტკბოებით განვიცდი ცხელი წყლის მაგიურობას.
სანამ ჩემს სხეულზე თბილი წყლის წვეთები სასიამოვნოდ დაცოცავენ,მე სიამოვნების ზენიტში მყოფი ვნებიანად ვკრუსუნებ მოსალოდნელი სიამოვნების მოლოდინში.თეთრ, ფაფუკ პირსახოცს სხველ ტანზე ვიმაგრებ და სააბაზანოდან სამზარეულოში გავდივარ.მადუღარას ვრთავ რომ ყავა დავლიო და აღელვებულმა ოდნავ მაინც გადავაყოლო გული.საყვარელ ჭიქაში ოხშივარ ადენილ ყავას ვასხამ და ფანჯარასთან ვდგები,ისევ წვიმს...ქუთუთოებს მთელი ძალით ვაჭერ ერთმანეთს და კმაყოფილებისგან ტუჩებზე ალმაცერი ღიმილი მიკაიფდება.ცხელ ყავას ნელ-ნელა ვსვამ და საკუთარი თავით კმაყოფილი ხვალინდელ დღეზე ვფიქრობ,მე ხომ ჩემი ყოველი ნაბიჯებით ვუახლოვდები მიზანს,მიზანს რისთვისაც მთელი ხუთი წელია ვიბრძვი და ახლა მოვიდა დრო საქმე ბოლომდე მივიყვანო.ცარიელ ჭიქას მაგიდაზე ვდებ და ისევ ფანჯარასთან ვდგები,პირში გაჩრილ სიგარას ხელში ვიჭერ და ნაცრისფერ რგოლების ყურებით ვტკბები...


***
დილის რიჟრაჟი სასიამოვნოდ მოქმედებს ჩემზე და კარგად გამოძინებული ენერგიულად ვიწყებ დილას.თავს ვიწერიგებ დაგარდერობთან ვდეგები.დღეს ხომ ჩემი პირველი დღეა სამსახურში და ყველაფერი გეგმის თანხმად,უშეცდომოდ უნდა შესრულდეს.გარდერობის კარებს ვაღებ და შავი მაღალწელიანი,ვიწრო ქვედაბოლო გამომაქვს,თეთრი ოდნავ გამჭირვალე პერანგი და ჩაცმას ვიწყებ.
-მშვენიერია!-ვამბობ წარბაწული და სარკის წინ ვტრიალებ.რაც მართალია მართალია შესაშური გარეგნობა მაქვს,ჩემს გარდაცვლილ დედას ვგავარ,დედა ესპანელი მყავდა მასავით ეშხიანი ვარ.სახის ულამაზესი ნაკოთებით და გასაგიჟებელი სხეულით.ეს სოლოდური სამოსიც დამაკვდა სხეულზე,კმაყოფილი ვშორდები სარკეს და მზადებას განვაგრძობ შავ ქუსლიანებს ვიცვამ,შემდეგ მსუბუქ მაკიაჟს და სუნამოს ვისხამ და ოთახიდან გავდივარ.
როგორც ჩანს წვიმას გადუღია,მაგრამ ცუსხიანი ქარი მაინც შლის აფრებს.პალტოს სხეულზე მჭიდროდ ვიჭერ და გახარებული ვჯდები მანქნაში.საშას ვურეკავ და მადლობას ვუხდი რომ ასე სწარაფად მოაგვარა ჩემი პორშეს შეკეთება.მანქანას ვძრავ და პოლიციიკენ ვიღებ გეზს.


***
წელში ამაყად გამართული შევდივარ შენობაში და თავაწეული მედიდურად მოვილტვი წინ.კარებში ბატონი ბესო მეგებება და კაბინეტისკენ მიმიძღვის.
-თქვენს ანკეტას გადავხედე ქალბატონო ადელინა და ფრიად მოხარული დავრჩი,სწორედ თქვენნაირი პროფესიონალები გვჭირდება სამსახურში ამიტომ დუფიქრებლად აგიყვანეთ სამსახურში-კმაყოფილი მზერით გადმომხედა კაცმა და სავარძელზე გადაწვა.
-გმადლობთ,მერწმუნეთ არ ინანებთ რომ ამიყვანეთ.-ამაყად ვიღერებ ყელს და მსუბუქად ვუღიმი კაცს.
-იმედია,ახლა კი წამოდი თანამშრომლების წინაშე წარგადგენ შემდეგ კი შენს მეწყვილეს გაგაცნობ და საეთო საქმესაც გადმოგცემთ...
-ძალიან კარგი-ვამბობ კმაყოფილი, ფეხზე ვდგები და ფეხდაფეხ მივყვები ბატონ ბესოს.
საკონფერენციო დარბაზში შევდივართ და ყველას მზერა ჩემზე გადმომდის,თუმცა ეს სულაც არ მაკომპლექსებს პირიქით ენით აუწერელად მსიამოვნებს და მრავლის მეტყველი ღიმილით ვაჯილდოვებ საზოგადოებას.
-მინდა გაგაცნოთ ახალი თანამშრომელი,ექსპერტ-კრიმინალისტი ადელა ვასაძე ჩვენი გუნდის ახალი წევრი,ის მაქსიმეს მეწყვილე იქნება და მასთან ერთად იმუშავებს ბაღაშვილების საქმეზე-საუბარი დაამთავრა თუ არა ბესომ წინ ორმეტრიანი კაცი აეტუზა და განრისხებული მზერა მომავლო.
-ბესო ეს საქმე ჩემია და არ მჭირდება ბავშვების დახმარება!-წამოენთო კაცი.
-მაქსიმე საქმეს ასე სჭირდება,ზედმეტები არგავიგონო შენსგან.-წარბშეკრულმა უპასუხა ბესომ და დარბაზი დატოვა.
ირგვილივ მიმოვიხედე და გასვლა დავაპირე რომ ვიღაც მკვლავში მეცა დაკედელზე მიმანარცხა.
-ეს საქმე ჩემია და თუ სიცოცხლე გინდა როგორც მოხვედი ისე წადი უკან-მირიალა კაცმა,მის ცხელ სუნთქვას სახეზე ვგრძნობდი.ვხედავდი როგორ გამოდიოდა წყობილებიდან თუმცა მე ის ვერაფრს დამაკლებდა ეს სისულელე იყო.
-ეს საქმე ჩემია და ვერავინ წამართმევს იცოდე მიფრთხილდი თორემ თუ გავბრაზდი ეშმაკზე უარესი ვხდები კოლეგავ!-ჩავისისინე კმაყოფილმა,მისი ხელები მოვიშორე და ამაყი ნაბიჯებით დავტოვე დარბაზი.

ახალი მოთხრობით დავბრუნდი,შეცდომები მომიტევეთ...
რაღაც განსაკუთეებული მაქვს ჩაფიქრებული და თქვენი სურვილის შემთხვევაში გავაგრძელებ.
მითხარით ღირს თუ არა გაგრძელება
სიყვარულით მარიამი