არვიცი როგორია, მგონია რომ კარგი არაა, შემიფასეთ რაა..

თავი 9


ლოგინში ვიწექი, მუცელზე მქონდა საღი ხელი შემოხვეული და ტკივილის ჩახშობას ამით ვცდილობდი
-რას შვები?-ტელეფონმა დარეკა თუარა ვუპასუხე
-მე მზად ვარ შენ?-ტელეფონში საოცრად სხვანაირი ხმა ჰქონდა
-ვკვდები-ამოვიკნავლე საწყლად
-რახდება?-ხმაში შეშფოთება გაერია მას
-3 დღით რომ გადავდოთ მოგზაურობა?-ვკითხე იმედიანად
-აუ შანსი არაა ტო, ყველგან დაჯავშნილი მაქ სასტუმრო-მითხრა შეწუხებულმა
-მაშინ აქ გელოდები და 3 დღე ჩემი ჭირვეულობის ატანა მოგიწევს-ჩავიცინე და ტელეფონი გავუთიშე, ჩემს ზურგჩანთაში რაღაცეები ჩავამატე და ძირს გადავუშვი ფანჯრიდან, ჩემს ოთახში წერილი დავტოვე და სახლიდან გამოვედი, ბარგიც ავიღე და კუს ნაბიჯებით წავედი გზისკენ, ისედავ მუცელი და წელი მტკიოდა, ეხლა კი მძიმე ზურგზაკიც ემატებოდა საქმეს.
-მზარ ხარ?-გვერდით გაჩერდა შავი ჯიპი და ფანჯრიდან ცოტნემ გამოყო თავი
-ცუდად ვარ-დავიჯღანე, ჩანთა უკანა სავარძელზე დავდე მე კი წინ დავსკუპდი, ღვედი შევიკარი და თვალები მივლულე
-რაგჭირს?-თვალებგაფართოებულმა გამომხედა მან
-ორგანიზმი მეუბნება გაიზარდე დროა კაცებში სიარული დაიწყოო-სიცილით ვუთხარი და ენა გამოვუყავი.
-ხო აბა რა-თვალები აატრიალა მან და მანქანა მთაწმინდისკენ მიმართა
-თბილისოოოო, მზის და ვარდების მხარეოოო. უშენოოდ, სიცოცხეც არმინდააა-წავიმღერე და ხელი კვლავ მუცელზე შემოვიხვიე
-ტკივილგამაყუჩებელს გიყიდი გინდა?-საწყალი სახით გადმომხედა მან
-არა-თავი გავაქნიე, მინა ჩამოვწიე და ზაფხულის ცხელი ჰაერი მანქანაში შემოვუშვი
-აბა რაწყნარად ხარ-უკმაყოფილოდ ამოილაპარაკა ისე რომ გზისთვის თვალი არ მოუშორებია
-რაიყო გიჟოო? გაგაგიჟე??-სიცილით ჩამოვუსვი ლოყაზე ხელი და შემდეგ ვაკოცე
-ისე მამაშენს რა რეაქცია ექნება ნეტა?-გადმომხედა სიცილით ქურხულმა
-ძლივს არ მოვიშორეოოო? ვაი საცოდავი ის ბიჭიოო-გადავიხარხარე მე
-მეცოდება ჩემი თავი-შეშფითებულმა მითხრა და მანქანა გააჩერა
-რაიყო? განქორწინება ხიარგინდა?-თვალები გამიფართოვდა მე
-ჯვარი არც დაგვიწერია, სულელო-თავში ფრთხილად წამითაქა და მანქანიდან გადავიდა, მე კი მანამ არ გადავედი სანამ თვითონ არ გამიღო კარი ხელები მხრებზე არ შემომხვია
-რა სულელი მყავხარ-ჩაიდუდღუნა სიცილით და უფრო ამიკრა სხეულზე
-მოგეყვანა მერე ჭკვიანი ცოლად, რას მეტაკე მე-წავკბინე და გავიცინე. დაახლოებით ნახევარი საათი ვიდექით და თბილისის ხედს გავყურებდით
-სამებისჯენ ჰერი ჰერიი?-ჩაილაპარაკა მან
-მე ეკლესიაში ვერ შემოვალ და-ვთქვი ნაწყენმა და უკმაყოფილოდ გავაქნიე თავი
-კარგი, ხო მაცადე-თქვა სიცილით და ტელეფონი მოიმარკვა
-ნუ ჯერ 1 საათია ცოლად მოგიყვანე შენს ჭკუაზე მატარებ-თვალები გადაატრიალა და ტელეფონი ყურთან მიიტანა
-აბა აწი დაგაჩმორებ, საჭმელს შენ გააკეთებ, დააუთოებ, დარეცხავ, და სახლს შენ დაალაგებ-თითებზე ჩამოვუთვალე და როგორც კი მივხვდი რომ ტელეფონს უპასუხეს მისი ყელისკენ დავიძარი.
-ბიჭო, დღეს ვერ ჩამოვალთ, 3 დღეში კი შენთან ვიქნებით, აბა ჰე, აღარ მცალია-უთხრა სწრაფად და ტელეფონი გაუთიშა
-ნუ დამიკბინე ჩემი ლამაზი ყელი-გაიცინა და მისი ყელიდან "მომაგლიჯა"
-ისე უნდა აღიარო რა, სიძეს პატარძალი ჯობია-თითი ჰაერში ავწიე და გავიცინე
-რა?! ნახე რა ბიჭი მოგყვები ქმრად? კიდე შენ მჯობიხარ?-გაკვირვებულმა გადმომხედა მან
-იასნა, მე გჯობივარ, ნახე რა წანწკლო ვარ-დავტრიალდი მის წინ
-ღმერთო შენ დამიფარე-თქვა და ხელები მაღლა აწია
-სად მივდივართ?-ვკითხე როდესაც წეღანდელი ზარი გამახსენდა
-ეხლა მე და შენ წავალთ სადმე მაგარ სასტუმროში და სანამ შენ გამოკეთდები იქ დავრჩებით-თვალი ჩამიკრა და ხელი გადამხვია
-რაიყო შე ჩემა მე კიარ ვკვდები, ეს გოგონებს ყოველთვიურად გვაწუხებს-შუბლი შებჭმუხნე მე
-ფიფიას ხო დაპატიჟებ ჯვრისწერაზე?-წარბები შეათამაშა მან
-ფიფიას, ეკას, შენს ძმას შეყვარებულითურთ, ჩემს ძმას, შენს მშობლებს, ჩემს მშობლებს, ელენეს და ვოვას-ჩამოვუთვალე ყველა ვისაც ვპატიჟებდი
-მეჯვარეები?-წარბები შეჭმუხნა მან
-ეგ ხო დამავიწყდა-ხელი ავიქნიე უკმაყოფილოდ
-უმწიკლო უნდა ჩამბარდე?-სხვა თემაზე გადაიტანა საუბარი
-აბა? არც იოცნებო მანამდე სექ.სზე-გავუცინე მე
-რა დავაშავეე-ჩაიბურტყუნა და კიდევ ერთხელ მომხვია ხელი
-გაიწი ბიჭო ამ სიცხეში რას მეხუტები-შევუტიე და სწრაფად მოვშორდი
-უიმეე, ცოლი რო ჩახუტებასაც დაგიშლის-ცხვირი აიბზუა და მანქანისკენ წავიდა.
-მე კიდევ ბევრ რამეს დაგიშლი-ჩავიფხუკუნე და მეც უკან მივყევი, მანქანა დაძრა თუარა ჩემს ტელეფონზე ზარი შემოვიდა
-ხო დე-ფრთხილად ვუპასუხე ტელეფონს
-სახლში რომ მოხვალ პური წამოიღე რა-მითხრა ლაღად და ტელეფონი გამითიშა
-რაო?-გამომხედა ცოტნემ
-შენს ქმარს მოვკლავო-ვთქვი საშინელი სახით
-შენ მოგკლან, მე რას მერჩიან?-გაიცინა მან
-კაცს შენი იმედი არ უნდა ქონდეს რაა-გავიცინე მე-სახლში რომ წამოხვალ პური წამოიღეო
-ანუ ჯერ არ გაუგია-თქვა ცოტნემ
-ან გაიგო და მორიგი ღადაობა გონია-თვალები ავატრიალე მე
-რათქმაუნდა, აბა ვინ დაგიჯერებს რომ გათხოვდი, მოდი ნიკას ვეღადაოდ-ჩაიცინა და ნიკასთან დარეკა
-რამ შეგაწუხა?-გაისმა ნიკას მხიარული ხმა ტელეფონში
-შენი და ჩემგან ორსულადაა-ჩაილაპარაკა სერიოზულად ცოტნემ
-ში. ხოარგაქ?-ხმა დაუსერიოზულდა ნიკას
-კაი ვიხუმრე შე ჩემა, იცი ცოლი მოვიყვანე-გაიცინა ქურხულმა
-არმჯერა-თქვა სერიოზულად
-რა? ორსულად არავარ მაგრამ კი გავთხოვდი ნიკუშ-ეხლა მე ჩავები საუბარში
-თქვენ ნორმალურები ხართ გოგო?-შემოგვიღრინა უმცროსმა ლიპარტელიანმა
-არა, ჯვარს 1 კვირაში დავიწერთ-წარუდგინა გეგმა ცოტნემ
-მეღადავებით ხო?-ამოიგმინა ნიკამ
-დაპატიჟებული ხარ, მისამართს და დროს მერე გეტყვით-უთხრა ცოტნემ და ტელეფონი გათიშა
-მოდი ეკას დავურეკავ-ჩავიფხუკუნე და მასწის ნომერზე დავრეკე ცოტნეს ტელეფონიდან
-ვაა ცოტნეე-გაისმა ეკას ჩახლეჩილი ხმა ტელეფონში
-ეკა, გახსოვს მეცხრე კლასში რას დაგპირდი?-ვკითხე სიცილით
-ლუკაა? რას?-გაიკვირვა მან, ბოლოს კი კივილი დაიწყო
-არ არსებობს, შენ და ცოტნეეე?-კიოდა ეკა
-ეკა, კლასში ხარ? მოვალთ, დრო გვაქ-ჩაილაპარაკა ცოტმემ და უმისანართოდ მოსიარულე მანქანას მისამართი მისცა.
-გელოდებით სიხარულებო-სიცილით გაგვუთიშა ტელეფონი, მალევე მივედით მის კლასთან, კვლავ შოკოლადი ვიყიდეთ ოღონდ ეხლა ერთად და კლასისკენ წავედით, ცოტნეს ხელი ჩემს წელზე მოეხვია და არ მიშვებდა, დროდადრო კი თავზე მკოცნიდა
-ჩემი ბავშვებიიი-მოგვეხვია ქალი ორივეს და კლასში შეგვიძღვა-გილოცავთ, სულ ბედნიერი იყავით
-მადლობა ეკუ-ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე, კლასში როგორც წინაზე ეხლაც იგივე კლასი იჯდა
-ღადაობენ მას თქვენ მაგათი გჯერათ?-თვალებგაფართოებულმა გადმოგვხედა ზუკამ ცოტნეს ძმამ.
-აქ დაჯექით-ერთადერთ ცარიელ სკამზე გვანიშნა მან. უპრობლემოდ წავედით სკამისკენ, ჯერ ცოტნე დაჯდა მერე კი მის მარჯვენა ფეხზე მეც დავჯექი
-როგორ უხდებიათ ერთმანეთს, გილოცავთ-გვუთხრა ერთ-ერთმა მოსწავლემ
-ბიჭო არ მილოცავ? იცოდე წუნკალი ცოლი მყავს, ქორწილში არ დაგპატიჟებს-გაუცინა ცოტნემ ძმას.
-მე ვერ მომიგებ რძალო-ფეხზე წამოდგა ზუკა და ორივეს გადაგვეხვია
-თქვენ რაში მარგიხართ, ძმისშვილი მინდა-ხელი აიქნია მან
-გაგახსენემ მაგას-თვალი ჩავუკარი მე
-ეე რძალო ნუ გამიშინაურდი, მოწიწებით უნდა მელაპარაკო-თითი დამიქნია მან
-კიდე რაგინდა?-ჩავიფხუკუნე და უხერხულად აწურულ ანის გავხედე
-შენც დაპატიჟებული ხარ ჩემს ქორწილში-ვუთხარი გოგონას
-მე? რატო?-გაიკვირვა მან
-მე ვიცი რატიმაც-ვუთხარი ამაყად
-მამა არ გამომიშვებს, ბოდიში-მხრები აიწურა მან
-აი თქვენი ყავაც, და შოკოლადი-სინით ხელში შემოვიდა ეკა კაბინეტში
-ნახე, რა პატივში ვართ, ხშირად გავთხოვდები-ავხარხარდი მე
-თუ ხშირად დავშორდეთ და ხელახლა ვიქორწინოდ?-წარბი შეკრა ცოტნემ
-ნუ როგორც გინდა-ლოყაზე ვაკოცე და შოკოლადი პირისკენ გავიქანე
-მეც მინდა-მითხრა ქურხულმა და მანიშნა მისთვისაც მეჭმია
-რამდენი ხანია ამ ამბავს მიმალავთ?-წარბი აგვიწია ეკამ
-2 დღეა-უპასუხა ცოტნემ გამოტენილი პირით, რადგან თითქმის მთელი შოკოლადი პირში ჩავტენე
-ანუ აქ რომ იყავით 2 დღის წინ მაშინ არ მითხარით?-წარბი შეკრა უფრო ეკამ
-არა, მაგის მერე-ვუპასუხე ფხუკუნით და კვლავ ცოტნეს შევხედე ძლივს რომ ყლაპავდა შოკოლადს
-გოგო რაარი პირველ დღესვე დაქვრივება გინდა?-როგორც კი პირი გაითავისუფლა შემომიღრინა
-ხომ მითხარი მეც მინდაო?-გავიცინე და ტუჩის კუთხეში თითით მოვწმინდე შოკოლადი.
-ეკა, ხოიცი შენ ხარ მეჯვარე-გავიცინე მე
-ვიცი, აბა არ ვიციი?-თვალი ჩამიკრა მანაც
-გიუშას(ეკას შვილი) კიდევ მოსწონს X5?-ჩაფიქრებულმა ჩაილაპარაკა ქურხულმა
-ხო რაიყო?-გაიკვირვა ეკამ
-გაგვიცვალე ცოტახნით რა მანქანა-გაიცინა მან
-როგორც გინდათ, ვაიმე როგორ გამახარეთ ბავშვებო-კიდევ ერთხელ ჩაგვეხუტა ეკა
-კარგი, წავალთ ეხლა ჩვენ, აჰა მანქანის გასაღები, ქვემოთ დგას, შენი მანქანა სადაა?-ჰკითხა და კარადიდან ეკას გასაღები აიღო.
-წინ დგას ჩემიც, წამოდი გაგაცილებთ-გამოგვყვა უკან ეკა, ჩვენც ზურას დავემშვიდობეთ და ვუთხარით ხმა არსად ამოეღო და ისე წამოვედით. ნივთები ეკას მერსედესში გადავაწყვეთ და ცოტნე საჭეს მიუჯდა
-რატომ წამოვედით ამით?-ვკითხე გაკვირვებულმა
-იმ მანქანის ნომრით მამაშენი დაგვიწყებს ძებნას-თვალი ჩამიკრა მან
-რა ჭკვიანი მყვარხარ-თავში წავუთაქე და გავიცინე. მანქანა სწრაფად დაძრა ქურხულმა და გზაზე გაიყვანა
-ეხლა სად წავიდეთ?-გაიცინა მან
-აბა ქმარო, დროა შენს საქმეებში ჩავიჭყიტო, რას საქმიანობ?-ვკითხე სიცილით
-ოთხი სამოთახიანი ბინა მაქვს ვაკეში, ვაქირავებ და ასე უზრუნველად მქონდა ფული სანამ ცოლს მოვიყვანდი, ეხლა მუშაობასაც დავიწყებ-მხრები აიჩეჩა მან
-ხო აბა? რამეს ხომ არ მომაკლებ?-ავხარხარდი მე
-იცინე შენ იცინე-გაეცინა მასაც
-მართლა სად მივდივართ?-დავინტერესდი მე
-ბეჭდები ვიყიდოთ-მხრები აიჩეჩა მან
-შენ უნდა ატარო ბეჭედი-თვალები ვუბრიალე მე
-კარგი ოღონდ ნუ მომკლავ-კვლავ იცინოდა ის
-მე არ ვატარებ-ენა გამოვუყავი
-ვანახათ მაგასაც-ჩაიცინა და მანქანა მაღაზიის წინ გააჩერა სადაც შეგვეძლო ბეჭდები გვეყიდა. ჩვეულებრივი საქორწინო ბეჭდები (კალიცო თუ რაც ქვია) ვიყიდეთ
-მერე გავიკეთოთ კვარს რომ დავიწერთ თუ ეხლა?-გაკვირვებულმა ამომხედა მან
-ეხლა-გავიცინე და სწრაფად მოვირგე ხელზე ბეჭედი
-კარგი-თქვა მანაც და ბეჭედი გაიკეთა
-წამოდი, ეხლა ჩემებთან წავიდეთ-შემომთავაზა მან
//
-დედა, აბა რა გაგიხარდება ეხლა ყველაზე ძალიან?-კითხა ცოტნემ დედამისს
-შემოდი ბიჭო სახლში რა კარებში დგახარ-გაუწყრა ქალი
-არა, ჯერ მითხარი რა გაგიხარდება-არ ნებდებოდა ცოტნე
-შენ და შენმა ძმამ რომ ჭკუა ისწავლოთ, შემოდი სახლში-ბუზღუნებდა ქალი
-შვილიშვილი არ გინდა ადამიანო?-შეუბღვირა ქურხულმა
-რა შვილიშვილი, ჯერ ცოლის მომყვანი არცერთი არ ხართ და-ხელი აიქნია კართან
-გამოიხედე აბა გარეთ-უკან გაიწია ცოტნე და ხელი ჩემსკენ გამოიშვირა
-დედა, ცოლი მოიყვანე?-თვალები გაუფართოვდა დაბალ, პუტკუნა მაგრამ სასიამოვნო შესახედაობის ქალს
-გახლავთ-თავი დაუკრა ცოტნემ
-ვაიმე დედა, ვერ გამაფრთხილე?-ხელი გულზე მიიდო ქალმა და სახლში შეგვიძღვა.
-ეს ლიკაა, ეს კი დედაჩემია ნინაჩკა-გაგვაცნო ერთმანეთი ცოტნემ
-შენმა მშობლებმა იციან შვილო?-გამომხედა ქალმა თბილად
-არა-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე
-რამდენი წლის ხარ?-კვლავ განაგრძობდა კითხვების დასმას
-20ის
-სწავლობ?
-დიახ, ფილოლოგიურზე-თავი დავუკარი მე
-სად იპოვე ბიჭო ესეთი კარგი გოგო?-სიცილით გადახედა შვილს
-ნიკუშას დაა-მხრები აიჩეჩა სიცილით ქურხულმა
-ლიპარტელიანის?-თვალები გაუფართოვდა ქალს
-ხო-თავი დაუკრა ცოტნემ
-მაგის დებს ლილი და თამთა და თეკლა არ ქვიათ კაცო?-გაიკვირვა ქალმა
-იცით, ყველა ლუკათ მიცნობს და-მხრები ავიჩეჩე მე
-ნიკუშაზე 1 წლით დიდი ხარ ხო? გამახსსენდი, ჩემი ძმაო სულ ასე მოგიხსენიებდა მგონი-გაიღიმა ნინაჩკამ
-დიახ-გავუღიმე მეც
-ხელი როგორ მოგტყდა შვილო?-ჩემს ხელს შეავლო თვალი ეხლა დედამთილმა
-მე და ნიკა ვჩხუბობდით და ხელიდან გავუვარდი-არ დავუმალე სიმართლე ქალს.
-თუ შენ ეჩხუბებოდი და გაბრაზებულმა დაგაგდო?-წარბი ამიწია ცოტნემ
-ვჩხუბობდით და ხელიდან გამაგდო-შევასწორე წინადადება
-უი, მაგ ხო მხეცია რა-ცხვირი აიბზუა ქალმა
-ყავას გაგიკეთებ, გიყვარს ხო?-მკითხა ქალმა და სწრაფად წამოდგა ფეხზე
-არა მადლობთ, არ შეწუხდეთ
-მიდი რა დე, მე რომ მიყვარს ისეთი ტკბილი-ყელი გამოიწელა ცოტნემ
-თუ გინდა აეგდე და გააკეთე-თვალები ვუბრიალე მას
-ესეთი უნდა რძალიი-სიციკილით თქვა ნინამ და დივანზე დაჯდა
-ეხლა ადგები და შენ გამიკეთებ-შემომიბღვირა ცოტნემ
-კი აბა, ხელები გაქვს მგონი, თუ წახვალ გასაკეთებლად მეც გამიკეთე-გავუღიმე და ისევ დედამთილს მივუბრუნდი
-ღმერთო ცუდადვარ-ხელები პირზე აიფარა რადგან სიცილი შეეკავებინა როდესაც ცოტნე დაბღვერილი წამოდგა ფეხზე და სამზარეულოში გავიდა,
-დედა, ნუ დამცინი-დაიყვირა სამზარეულოდან გაბრაზებულმა ცოტნემ
-ცხოვრებაში ყავა არ გაუკეთებია თავისთვის-გამანდო საიდუმლო
-ცოდოა, მივეხმარები-მაინც შემეცოდა ბოლოს და იქეთ დავიძარი სადაც ქურხული წავიდა
-ესე უნდა მაწამო ეხლა მთელი ცხოვრება?-შემომიბღვირა როგორც კი სამზარეულოში შევედი, თან შაქარი ჩაყარა ჭიქაში
-მოდი, გაგიკეთებ-სიცილით გავწიე გვერდით და ყველაფერი გავამზადე, წყალიც დავასხი ყავას და წინ დავუდგი
-მოდი, დამიჯექი აქ-ხელით მანიშნა მის კალთაში დავმჯდარიყავი, მეც უყოყმანოდ მივედი და დავუჯექი
-როდის გავა 3 დღე რო წაგიყვანო აქედან-მითხრა და ტუჩებზე დამაკვდა
-უკაცრავად მაგრამ სამზარეულო ჯერ კიდევ ჩემს მფლობელობაშია-წარბები შეათამაშა ნინამ
-დედა-შეუბღვირა ცოტნემ დედამისს
-მამაშენი მოვიდა-უთხრა ნინამ ცოტნეს და შესასვლელისკენ ანიშნა
-რა გვაქვს საჭმელი?-თან სამზარეულოში შემოვიდა კაცი და თან პიჯაკი გაიხადა
-ეს ლამაზი გოგო ვინაა/?-გაიცინა ჩემს დანახვაზე კაცმა და მე და ცოტნე შეგვათვალიერა.
-ჩემი ცოლია....