გამარჯობა,მე ელისაბედ ბარბაქაძე ვარ,გამომძიებელი..ჯერჯერობით არანაირი საქმე აღარ მაქვს და ვზივარ კაბინეტში უსაქმოდ.გვერდით მაგიდასთან ჩემი კოლეგა ზის,ჩემგან განსხვავებით,ახლა ის მუშაობს.აუ,რა მოსაბეზრებელია.
-ეეეჰ.._ამოვიოხრე მოწყენილმა.
-რა მოხდა ეელ?რატო მოიწყინე?_მკითხა გვერდით მაგიდიდან ნიკამ,ისე რომ საბუთებიდან თავიც არ აუწევია.
-მოვიწყენდი აბა რა?საქმე არ მაქვს და ვზივარ მთელი დღეა ესე!ოუუ..
-ოჰოო..საწყალი პატარა ქალბატონი.. უსაქმურობით დაიღალა.._მითხრა,ისევ იმავე ტონით.
-მერე რამე გადმომაბარე..რა მოხდება რაა..._ტუჩები საყვარლად გამოვბურცე და თხოვნის თვალებით მივაშტერდი..ბოლოს, როგორც იქნა ამომხედა და გამიღიმა,შემდეგ ნელა წამოდგა და მომიახლოვდა..ბოლოს ისე ახლოს მოვიდა..დაიხარა..სახე ახლოს მოწია..უკვე ცუდად ვიყავი..ვერ ვხვდებოდი ნიკა რას აპირებდა..
-ნიკა..რა გინდა?ნიკა..მე.._არც მაცალა სიტყვის დასრულება,ისე მეძგერა ტუჩებზე..გაავებული მკოცნიდა..ბოლოს ორივე ხელი მაგრად ვკარი მკერდზე და ფეხზე წამოვფრინდი.
-ნიკა რას აკეთებ?რას ნიშნავს ეს ყველაფერი???!_გაცხარებულმა ვუყვირე.
-ელ..თვითონ გამომიწვიე..ჩემი ბრალი არაა.
-რა??რა სისულელეა??როდის გამოგიწვიე???
-ტუჩები ისე საყვარლად გამობურცე რო არ მეკოცნა მოვკვდებოდი ეე.._თქვა და გულიანად გადაიხარხარა.მე ძალიან გავბრაზდი,თანაც მას ისე ვუყურებდი,როგორც ძმას..ამას ვერ წარმოვიდგენდი..პირველი კოცნა ნამდვილად არ იყო,მაგრამ მისგან ჩემთვის,ეს მიუღებელი იყო.
-რას სულელობ?ძმასავით გიყურებდი!!ბოლო დონის მექალთანე და უზრდელი ხარ!!გარყვნილი!!!_ვუღრიალე და სახეში გავარტყი.მან ლოყაზე ხელი მოისვა და შემდეგ ისევ მე გამომხედა.
-ოუუ!რა მწარე ხელი გქონია,პატარა ქალბატონო..კარგი..არ მეგონა,ასე თუ გაბრაზდებოდი,მაპატიე.._მითხრა დამნაშავესავით,თუმცა იყო კიდეც და თვალები დახარა.ოო,იცის ამან ჩემი სუსტი წერტილი და რა ვქნა? ამ "მაპატიე"-ზე და თვალების დახრაზე ისე ცუდად ვხდები რო, არ ვიცი რაა...
-კარგი ხოო..გაპატიებ..ოღონდ,იცოდე ეს კიდევ რომ განმეორდეს,ვეღარ გადამირჩები!!გაიგე??_ვუთხარი და თითი ცხვირწინ ავუფრიალე.
-არის, სერ!_მითხრა და არტისტულად გაიტოლა შუბლთან მარჯვენა ხელი.
-ძალიან კარგი!ახლა კი რამე საქმე გადმომაბარე რაა..
-არა ელ!საკმაოდ რთულია ეს საქმეები!შენ ქალი ხარ და ასეთი ვინმეების დანაშაულებს არ გაეკარები!_მითხრა კატეგორიულად.
-ვითომ რატომ?_ცალი ხელით დოინჯი შემოვირტყი და წელში გავიმართე.-როდის აქეთ მიწყვიტავ შენ, მე სად ვიმუშავებ?
-ელისაბედ!_ხმა საგრძნობლად გაუმკაცრდა.
-არ მაინტერესებს!ვინ არის ერთი ეგეთი?ასე რამ დაგაშინა??
-მე არავის მეშინია!შენთვის გეუბნები იცოდე!
-კარგი!მომეცი დოსიე და გადავხედავ..ვინ არის ეგეთი..თან სარისკო საქმეები უფრო მაგარია!თავგადასავლები არ მაწყენდა!_წარმოვთქვი ბედნიერი სახით.
-ელისაბედ!!
-კარგი ჰო..ეს კაცი ჩემია იცოდე..
-შენია?_ეშმაკურად გამიღიმა.-მოიცა,მაგ ბოროტმოქმედს მე არ ვჯობივარ?
-ოო!დამაცადე რაა!აღარ მეიუმორება!!_ვთქვი მკაცრად და საქაღალდის კითხვა დავიწყე."ვახტანგ წერეთელი,31 წლის.ბრალი ედება:მკვლელობის,გაუპატიურებისა და ძარცვისთვის." ჰმ..დამპალი! გავიფიქრე ჩემთვის..ვნახავთ როგორ დაგაფქვევინებ დღეიდან ყველაფერს,რაღაც ეს ყველაფერი სიმართლეს არ გავს.აშკარად რაღაცას იტყუება ეს ჩვენი ვახტანგი..არაუშავს გავარკვევ..
-ნიკუშ!_გავძახე ენერგიულად.
-გისმენ,ელ!
-დაკითხვის ოთახში შეიყვანონ ჩვენი ვახტანგი,უნდა დავკითხო და რაღაც-რაღაცები გავარკვიოო.._ვთქვი ეჭვისთვალით.
-უნდა დაკითხო??
-ხო, რა იყო?
-ელ,გაფრთხილებ, არ მომწონს მაგ საქმეში რო ხარ!
-ვაიმეე,ნიკოლოზ!თავი ნუ მომაბეზრე რაა!!გავალ და მე თვითონ ვეტყვი, დაკითხვის ოთახში გაიყვანონ!_ვუთხარი და კარისკენ წავედი.
-ოო,ეელ!რა ჯიუტი ხარ რაა!!
-ზუსტადაც!ვარ!!_ვთქვი და კარი გავიხურე.დაკითხვის ოთახში მოვაყვანინე ,ვაჟბატონი ვახტანგი.შემდეგ მეც შევედი."ოჰოო ეს ვინაა?მისტერ მსოფლიოო??"ვკითხე ჩემს თავს,აშკარად მომეწონა ეს ვახტანგი,დიდი თაფლისფერი თვალები,მუქი ფერის თმა და დიდი წითელი ტუჩები,განიერი მხრები.შევედი თუ არა თვითონაც გაოცებულმა შემომხედა.
-შენ ხარ გამომძიებელი?_მკითხა და ირონიულად ჩაიღიმა.
-დიახ,გახლავარ!რა მოხდა, არ მოგწონს რამე?
-არა..რატომაც არა.._მითხრა ისევ იმ ღიმილით და თავიდან ფეხებამდე ამათვალიერა.შემდეგ მზერა მკერდზე შეაჩერა და ზედა ტუჩი ენის წვერით გაილოკა.მე ამისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია და მშვიდად დავჯექი..კაბა საკმაოდ ამეწია და ლამის წელამდე ავიდა.შესწორება არც მიფიქრია."გამწარდეს ცოტა"გავიფიქრე ჩემთვის და ეშმაკურად ჩავიღიმე.
-გამარჯობა ვახუშტი!_მივესალმე სხარტად და გულწრფელად გავუღიმე.
-გამარჯობა ლამაზო,მაგრამ ვახუშტი არა ვატო._შემისწორა მშვიდად და ხელი ფეხზე დამადო.
-უკაცრავად??მე აქ შენი კახ*ა კი არ ვარ!გამომძიებელი ვარ და კულტურა იქონიე თუ შეიძლება,ვახუშტი!_ბოლოს ეს "ვახუშტი" კარგად გამოვკვეთე,რომ გამებრაზებინა.
-ოჰოო!ანუ კახ*ა არ ხარ?მაშინ აქ რომ მოდიხარ და ასე გამომწვევად მექცევი ეგ რა არი??სწორედაც რომ კახ*ა ხარ!!ვულგარული გამომძიებელი..და კიდევ ერთი,ვახუშტის თუ კიდევ ერთხელ დამიძახებ კარგი დღე არ დაგადგება ლამაზო!!_მოიცა,მოიცა!!მე ამან რა მიწოდა??კახ*ა მიწოდა??მე,ელისაბედ ბარბაქაძეს?!!ეს როგორ??როგორ გამიბედა??ამას ვუჩვენებ!!!
-უკაცრავად?რა მითხარი გამიმეორე, ვახუშტი?!_ისევ,ეს ვახუშტი და ხელი დამავლო,თან სხეულზე მიმიკრა.
-რა იყო?ასე გინდა ეს ხშირად გაგიმეორო??_მითხრა ირონიულად.
-კი,ძალიან!!_მივუგე მეც.
-ვულგარული კახ*ა ხარ რომელიც ცდილობს "შემაბას".
-რაა??შენ საერთოდ რაში მჭირდები??მე,ელისაბედ ბარბაქაძეს???ერთი საცოდავი ბოროტმოქმედი ხარ.რომელსაც სისხლიანი ფულის და ძალაუფლების გარდა,არაფერი გააჩნია!საცოდავი ბოროტმოქმედი!რომელიც რაღაცას მალავს და ამას,მე აუცილებლად,ავხდი ფარდას!_ვუთხარი ნიშნისმოგებით.ამჯერად უფრო მაგრად მიმიკრა,ვეღარ ვინძრეოდი.
-აჰა..ანუ ერთი საცოდავი ბოროტმოქმედი არა??გინდა გაჩვენო რა შეუძლია ,ახლა ,ამ ერთ საცოდავ ბოროტმოქმედს??
-არაფერი შეგიძლია.ტყუილად გგონია რომ რამეს დამიშავებ!საკმაოდ კარგად ვჩხუბობ!!_ვთქვი მტკიცედ,თუმცა თვალებში აშკარად ჩამიდგა შიში.
-ჰაჰაჰა,ანუ კარგად ჩხუბობ?თავის დაცვა იცი,ჩემნაირისგან???
-კი!_ვთქვი თუ არა იმ წამსვე წამოიწია საკოცნელად,რომ ფეხებშუა ამოვარტყი ფეხი,ის ჩაიკეცა.შემდეგ ჩემი მაღალ ქუსლიანებით,ერთი-ორჯერ მუცელშიც "ვთხლიშე" და ზურგზე დავადგი.
-ახლა დარწმუნდიი?ვახუშტი??_დავხედე ძირს გართხმულ ვახტანგს კმაყოფილმა,თან ფეხი არ ამიღია.უცებ მომქაჩა ხელზე ხელი და ძირს გამაწვინა.თვითონ კი ზევიდან მომექცა..ჯანდაბა!
-არაუშავდა..მაგრაამ..ამ შემთხვევაში რაღას იზამ?..აქ უკვე ვეღარ გადამირჩებიი ლამაზო!!ჩემი ხარ!!
-ახლავე გამიშვი!!თორეე..
-თორემ რაა??_მითხრა და ახლა უკვე მართლაც ვეღარ გადავრჩი..ცხოველივით დამიწყო კოცნა..ვცდილობდი რამენაირად წამოვმდგარიყავი,მაგრამ ამხელა ახმახს ძვრა ვერ ვუყავი..ბოლოს როგორც იქნა მომცა ამოსუნთქვის საშუალება..ამჯერად კაბის ელვას დაწვდა,რომ მთელ ხმაზე ვიკივლე..
-აააააააა!!!ნიკააა!!_ჩემ ხმაზე გიჟივით შემოვარდა ნიკა.ასეთ პოზაში რომ გვნახა კინაღამ თვალები გადმოუცვივდა.იმ წამსვე მივარდა "ბატონ ვახტანგს" და სახეში მაგრად უთავაზა მუშტი.
-შენი დედა მოვ***ნ..არ გეშინია მაინც? შე ს**ო..ელის ეს როგორ გაუბედე???!!შენი დედაც...ვახო წამოდგა და არც მან დააკლო ნიკას მთელი ძალით დაარტყა.უცებ შემოვარდნენ კართან მდგომებიც და მათ გაშველებას ცდილობდნენ..მე ცრემლები გადმომცვივდა და არ ვიცოდი რა მექნა..მართალი იყო ნიკა..აქ არ უნდა მოვსულიყავი.."მაგარი შარი ავიკიდე" ჯანდაბაა!! _გავიფიქრე ჩემთვის და ნიკას მივუახლოვდი.
-ნიკა,კარგი დაწყნარდი..ჩემი ხათრით რაა..წაიყვანონ ვახო აცადე და შენ მე წამომყევი სისხლი გდის ცხვირიდან.._ვუთხარი სლუკუნით და ხელი გავუწოდე..
-კარგი წამოვალ!შენი ხათრით ელი,თორე ამ ნაბი*ვართან ჯერ არ დამიმთავრებია!!_ზიზღით გახედა ვახოს და ხელი მომკიდა..