-დედამისმა იცის?
-არ ყავს მშობლები ავარიაში დაეღუპა როცა 5წლის იყო... მაშინდელ მოყოლებული ჩვენთან ცხოვრობს. მორიდებული ზრდილობიანი ზედმეტს რომ არაფერს გეტყვის დღემდე უხერხულად არის ჩვენთან იძახდა ტვირტად გაწევართო ბევრჯელ ვეჩხუბე ამის გამო, მხიაურული ლაღი სასაცილო ბიჭი.. ამავდროულად ძაალიან ჭკვიანი... რაღა დაგიმალო და წელს ოჯახური ბიზნესის გახსნას ვაპირებდით, და მის უფროსობას., ყველაფერს ის მიხედავდა ეგ და მამაჩემი, მე კი უბრალოდ ამაზე ვიცინოდი ბიზნეს ბიჭები იქნებით თქო... ვცდილობდი ის სიცარიელი ამომევსო რაც წლების წინ დაკარგა. ვცდილობდი ოჯახური სითბო მენახებინა.. ვცდილობდი კარგი უფროსი ძმა ვყოფიფილიყავი, მაგრამ არ გამომივიდა, კარგი რომ ვყოფილიყავი ეს ასეთ მდგომარეობაში არ იქნებოდა. მეცოდინებოდა ამის შესახებ....
-თავს ნუ იდანაშაულებ არა შენი ბრალი..
-აი მამაჩემიც მოვიდა.. მანქანიდან გადავედით..
-ირაკლი პირდაპირ მითხარი არის შანსი?
გამწარებული იყო კაცი...თვალები დაწითლებული და შუბლზე ნერვიულობისგან ძარღვი ქონდა დაჭიმული..
ირაკლიმ შეხედა. და ძლივს ამოღერღა..
-არა.
კაცი შებრუნდა ხელი თავში წაიშინა...
-წავიდეთ...წავიდეთ... წავიდეთ.. აპარატი უნდა გავთიშოთ აღარ ვაწვალოთ... სიმწრით იძახდა...
ირაკლიმ ვერაფერი თქვა.. ვერც მეე.. ორივემ ვიცოდით რომ აზრი არ ქონდა...
-წავიდეთ...
ნელი ნაბიჯებით მვდიოდით.. ცდილობდნენ დრო გააეწელათ რაღაცის იმედი ქონოდათ... პალატაში შევედით... რამის ფეხები მოეკვეთა ამის დანახვაზე...
-ჩემი ვაჟკაცი... გპირდები ვიპოვე იმ ნაძირალას ვინც ეს გაგიკეთა... ჩემი ვაჟკაცი წადი მშობლებთან....
აპარატი გავთიშეთ....თითქოს ბუნებამაც იგრძნოვოო საშინელი წვიმა და ქარი ამოვარდა...
ირაკლი მივიდა და ჩაეხუტა.. ცრემლები ზდიოდა...
ამის შემხედვარე, როგორ ვიდექი ფეხზე მიკვირდა... რა არის ცხოვრება ერთ დღეს ცოცხალი ხარ მეორე დღეს კი.... იმედგაცრუებული ვარ, საშინლად იმედგაცრუებილი ვარ.. რა აზრი აქვს ამ ყველაფერს? მამაშვილი მისტირის ბიჭს რომელიც ჯერ კიდევ 20 წლის იყო... ჰაერი არ იყო.... მამამისი გარეთ გავიდა.. არც გაყოლია ირაკლი იჯდა და უყურებდა სანდროს...
-ირაკლი
მხარზე ხელი დავადე შემობრუნდა.
-მე შენთან ვარ... მიყვარხარ !!! ძაალიან თან.
-მადლობა. შუბლზე მაკოცა... ეხლა უნდა წავიდე...
-კარგი ნახვამდის.
განადგურებული იყო ვერ ვუყურებდი ასეთ მდგომარეობაში.. მეც გავედი და დასასვენებელ ოთახში შევედი....თეოც შემომყვაა..
-გავიგე რაც მოხდა...
-ჰო
-საშინელება ვწუხვარ..
-ჰო
-წარმოდგენია ირაკლი რა დღეში იქნება.
-ჰო
-თეკლე კარგი რაა, ესეც გაივლის ხო იცი....
-ჰო დრო მიგვაჩვევს ყველაფერს....
-ძაალიან რთულია მაგრამ ესეც გაივლის..
-ისე არიან გამწარებულები განადგურებულები, სანამ იმ დამპალს არ იპოვიან არ მოისვნებენ.. მაამისმა მისცა პირობა რომ იმას ვიპოვი ვინც ესეთ დღეში ჩაგაგდოვო.. ირაკლისაც რამე რომ დაემართოს? ძაალიან ვნერვიულობ..
-არაფერი მოუვა იმ ვიღაცას სამუდამოს მიუსჯიან პოლიცია მიხედავს....შენ ეხლა მომისმინე შედი პირი დაიბანე გამოიცვალე და სახლში წავიდეთ დედაშენი მგონი გიჟს გავს...
-ეხლა არ მაქვს არაფრის თავი... აქ ვიქნები..
-ადექი მეთქი რომ გეუბნევი... ხელი მომკიდა და ძალით წამომაყენა...
-კარგი ჩემით.... ფორმა გამოვიცვალე და სახლში წავედით...უკვე ვიცი რაც მელის მაგრამ არ მაინტერესებს, თუ უნდათ მეჩხუბონ ვიდგები ხმას არ ამოვიგებ რომ დაამთავრებენ უბრალოდ ოთახში შევალ.... კიბებზე ზლაზვნით ავედი, თეო მაწვებოდა არ მინდოდა ასვლა... გასაღები ამოვიღე და სახლში შევედი, მისაღებში ხმაური იყო, მაგიდა გაშლილი იყო მამაჩემი ფეხზე იდგა და სადღეგრძელოს ამბობდა, დედაჩემი იცინოდა, ბედნიერი იყო, გვერდით ბებიაჩემი იჯდა, გამივკირდა აქ რა უნდათქო. მაგიდას მეორე მხარეს ბიძაჩემი რომელიც ინეტერესით უსმენდა მამაჩემს...
-რა ხდება???
გაკვირვებულმა იკითხა თეომ...არ ვიცი წამოდი...
-გამარჯობათ... როგორხარ ბე? ბებიაჩემს ჩავეხუტე...ოჯახური შეკრება?
-თეკლე სად ხარ ამდენ ხანს??
მაკამ გაბრაზებული მკითხა...
-არ მცალოდა....
-ჰო, ოჯახური შეკრება..... ოთახიდან ხმა ისმოდა ვიღაც ტელეფონზე საუბრობდა ბიჭის ბოხი ხმა იყო....
-ოთახში ვინა?
-ოოო ეგ სიურპრიზია...
-ვინა მითხარი გთხოვთ...
ოთახიდან მაღალი ქერა ცისფერთვალება ბიჭი გამოვიდა ჩემსკენ წამოვიდა და ჩამეხუტა როგორხარ ბიძაშვილო...
-გიგა? როგორ შეცვლილხარ ვერ გიცანი.. ნამვილი ბრედ პიტი ხარ.. ღიმილით ვუთხარი..
-ოჰ ოჰ დამცინი ჰო... აბა შენ დამენახე დატრიალდი... აი შენ კი ნამდვილი ანჯელინა ხარ...გაიცინა..
-დამცინი ჰო...
-ისევე როგორც შენ...
-ეხლა გასაგებია მაკამ რატო ამიფეთქა ტელეფონი სახლში მოდიო თურმე შენ ჩამოხვედი და მთელი ოჯახი შეიკრიბა...
-მიხვდი ხო?
მაკამ გაბრაზებულმა მითხრა და წარბი ამიწია..
-ეხლა გასაგები დე.... ჰო ეს თეო ჩემი საუკეთესო მეგობარი..
-სასიამოვნოა....
-მოდი დაჯექით გეშიებათ..
-აბა როგორ მიდის ექიმო საქმეები?
-კარგად....
მოწყენილმა ვთქვი ლაპარაკის თავი არ მქონდა...თვალებს რომ ვხუჭავდი ირაკლის სევდიანი სახე მახსენდებოდა..
-ჰა აღიარე ადამიანებს სიცოცხელს უნარჩუნებ თუ ართმევ?
გიგამ სიცილით მითხრა..
-და შენ ხალხს აკოტრებ თუ....
-ჰაჰაჰა მომენატრა ჩვენი ჩხუბი...
-ჰო, მეც...
-კარგი მე წავედი რახან თეკლე ვნახე, მეგობრები მელოდებიან დიდიხანია....
-დღეიდან იწყებ უკვე?
-რათქმაუნდა...
-კარგი მიდი კარგად...
-დროებით ხალხოო... მოგვაძახა და სახლიდან გავიდა..
-მასხარა არ შეცვლილა...ჩავიბუტბუტე
-ჩვენც შევალთ, ვიმეცადინებთ გამოცდა გვაქ ხვალ...
-ნამცხვარი მაინც ჭამეთ...
-ოთახში შევჭამთ...
ვიცოდი რომ ვერ ვიმაცადინებდი უბრალოდ სიწყნარეში ყოფნა მინდოდა...ოთახში შევედით თუ არაა თეომ შეუჩერებლად დაიწყო ლაპარაკი...
-ვაიმეე რა სიმპატიურია გიგაა ცუდად ვარ..
რა თვალები აქვს...
რა ტუჩები..
რა სიმაღლეაა....
დაკუნთული სხეული აქვს..
შოკში ვარ... ეს თუ შენი მამიდაშვილი იყო აქამდე მიმალავდი?
-აუ თეო მოკეტე კარგი?
-კარგი რააა....
-წავალ წყალს გადავივლებ შენ მანამდე იმეცადინე...
-კარგი მალე გამოდი....
სააბაზანოში შევედი შხაპის ქვეშ 2საათი ვიყავი არ გამოვდიოდი...თეომ რამის კარი შემოამტვრია...
-რა იყო ბარემ ბულდოზერი მოიტანე და იმით შემოამტვრიე კარი...
-ამდენიხანი რას აკეთებ? რომ მყავდეს შემოგიმტვრევდი...
ისე სასაცილოდ თქვა სიცილი ვერ შევიკავე...
-როგორც იქნა ღიმილი მაჩუქე..
-მინდოდა რომ მარტო ვყოფილიყავი მარა ვინ მაცადა...
-ჩემგან გინდა მინდა მარტყო ყოფნა ვერ ეღირსებიი...
საწოლზე დაჯდა და ცხვირი მაღლა აწია...
-ჰჰააჰჰა ;დდდ ჩემი სასაცილო გოგო მარტო შენ თუ გამამხიარულებ....დალევა მინდა...
-რა დალევა გოგო სამეცადინო გვაქ ტონა..
-სძინავთ უკვე ჩემებს?
-კი წეღან დაწვნენ....
-ჰოდა ძაალიან კარგი ღვინოს მოვიტან..
-გოგო !! ხვალ გამოცდა გვაქ..
-შენ თუ გინდა ნუ დალევ...
-მდივანზე ბებიაშენი წევს ნეტა დაგინახოს..
-ცოტა გართობა მჭირდება ცოტას დავლევ რომ ხასიეთზე მოვიდე და რამე შემივედეს თავში..
-იმის უფლებას ვერ მოქცემ რომ გამოცდაზე ნაბახუსევი მიხვიდე არ დალევ....
-როგორც შენ იტყვი...ოთახიდან გავედი და ნელი ნაბიჯებით სამზარეოლოში შევედი, შკაფი გამოვაღე ერთი ბოთლი ღვინო ავიღე..და ისევ ნელი ნაბიჯებით დავბრუნდი....საწოლზე წიგნით ხელში თეო იჯდა არ შემომხედა გაბრაზებული იყო...არაფერი უთქვამს... ღვინო გავხსენი დავისხი და დავჯექი...
-მაშ თეო გიგა მოგეწონა?...არაფერი მიპასუხა... ესე აპირებ ყოფნას?
-სისულელეს აკეთებ თეკლე... წამოდგა და ჭიკა წამართვაა.. გონზე მოდი ხვალ გაქ უმნიშვნელოვანესი გამოცდა შენ კი ზიხარ და სვავ... რანირად იქცევი???
მეც ავდექი და პირისპირ დავდექი, ჭიქა გამოვართვი..
-ჩემი საყვარელი ადამინი ეხლა ზის და ტირის, იმიტომ რომ ძმა დაკარგა... იმედგაცრუებულია ცხოვრებით მედიცინით...ჰო ის ადამიანი რომელმაც თავი მოკლე დროში შემაყვარა, ეს ჯერ ვერავინ ვერ შეძლო... მას რომ ვხედავ სისხლი მეყინება და ვერ ვმოძრაობ...ეხლა საშინელ მდგომარეობაშია არ შემილია გესმის დავჯდე და რამე წავიკითხო.
-მესმის თეკლე, მაგრამ ირაკლის ნამდვილად არ ენდომება რომ გამოცდაზე ჩაიჭრა...
-არ ჩავიჭრები.. უბრალოდ ეხლა მართლა არ შემილია რომ დავჯდე და ვისწავლო.. რომც მინდოდეს ვერ შევძლებ..
-შეძლებ დაჯექი მოდი..
-იცი რატომ არ გესმის? შენ არ გყვარებია ისე როგორც მე... შენ და შენი შეყვარებული ერთ დღეს ერთად ხართ მეორე დღის კი არა.
-გინდა თქვა რომ არ მიყვარს?
-არა არ გიყვარს...ეს ჩემზე უკეთესად შენ იცი..
-ზედმეტი მოგდის..
-რა არ ვიძახი სიმართლეს? იმ გოგოს რომ კოცნიდა გახსოვს? მე და შენ რომ დავინახეთ, რეაქცია არც გქონია არ გიყვარს არც იმას უყვარხარ უბრალოდ ერთმანეთით ერთობით... ეხლა კი გთხოვ მომეცი უფლება დავლიო..
-ასე არაა..
თვალები აუცრემლიანდა გაწითლდა...
-არ მინდოდა წყენინება....
ჭიკა ისევ წამართვა...
-გქონდეს ეგ ჭიქა როგორღაც ბოთლიდანაც დავლევ...
შემოხედა და ღვინო გადაკრა..
-დავლიოთ..
ცრემლები მოსდიოდა...
-ტირი? ნუ ტირი გთხოვ მაპატიე....
-არა მართალიხარ.. სიმართლე თქვი...მას არ ვუყვრვარ მე მიყვარს..ეგ პირველი შემთხევა არ ყოფილა ვინმეს რომ კოცნიდა..
-რატომ ხარ მასთან? არ არის შენი ღირსი..საუკეთესოს იმსახურებ...
-დამისხი!!!
მთელი ღამე ღვინოს სმაში და ლაპარაკში გავატარეთ...ისეთი რაღაცები ვუთხაით ერთმანეთს რაც აქამდე არც გვითქვამს ბევრი რამე აღმოვაჩინეთ და უფრო კარგად გავიცანით ერთმანეთი.. ვიმეცადინეთ..გამთენისას მანქანის ხმამ შეგვაფხიზლა. ფანჯრიდან გადავიხედე გიგა იყო, ისეთი მთვრალი იყო ფეხზე ძლივს იდგა.... კარები შემოაღო ცდილობდა ისე შესულიყო ოთახში რომ არ გაეღვიძებინა არავინ.. ოთახიდან გავედი...
-გიგა...
-თეკლე ამ დროს რატომ გღვიძავს?
ძლივს თქვა...
-ვერ დავიძინე.. აი შენ კი გეტყობა რომ კარგ მდოგმარეობაში ხარ..
-ჩათვალე არ გინახივარ...
-ჩემთან ვალში ხაარ...
დილით ყველამ გაიღვიძა სამზარეულოში ფუსფუსი ატყდა.. მე და თეო მოვწესრიგდით... და გარეთ გავედით...
-აბა გოგოები იმეცადინეთ?
-კი დე ვიმეცადინეთ..
თეო თვალის ჩავუკარი..
-მოდი დაჯექით..
-გიგას არ გაუღვიძია წავალ გავაღვიძებ..
-არა დე ეძინოს გუშინ დაიღალა ძააან...
-ეგ მაიმუნი...
-კარგი წავალთ ჩვენ.. დროებით.
-წარმატებები დე ღმერთი იყოს თქვენი მფარველი.. გამოცდა რომ დარულდება მაშინვე აეროპორტში მოდი..
-რათქმაუნდა დე..
სახლიდან გამოვედით, გაჩერებაზე დავდექით...
-ძაალიან ვნერვიულობ.
-ყველაფერი კარგად იქნება..
გამოცდაზე მივედით ბილეთები ავიღეთ და ჩვენ რიგს დაველოდეთ.. აი მაშინ კი ნერვიულობამ ამიტანა ირგვლივ დაძაბულა და ღელვა იყო..თეო ნერვიულობისგან ადგილს ვერ პოულობდა....ჩვენი რიგიც მოვიდაა... ფეხის კანკალით შევედით და დავჯექით გამომცდელი, სათვალიანი მკაცრი შესახედაობის ქალი იყო.. კითხვებს გისვამდა.....საბენიეროდ კარგად ჩაიარა გამოცდამ... 2საათი გაგრძელდა.. აუდიტორიდან უემოციოთ და გამოფიტულები გამოვედით დაღლილები..
-მგონი კარგი იყო არა?
-კი მაგრები ვართ...
-აეროპორტში არ დაგგვიანდეს წადი...ეზოში გავედით..
-ეს ირაკლის მანქანა არ არის?
თეომ გაღიმებულმა შემომხედა....
-კი ეგაა.
-კაი წავედი მე კარგად..
-კაი მიდი...
რომ დამინახა მანქანიდან გადმოვიდა... გავიქეცი...
-როგორხარ?
-კარგად..... როგორ ჩაირა გამოცდამ?
-ნორმალურად..
-ძაალიან კარგი ჩემო ჭკვინო...სად მიდიხარ წაგიყვან?
-აეროპორტში მამაჩემი მიფრინავს ამსტერდამში...
-მოდი დაჯექი წაგიყვან...
-კაი.. მანქანაში ჩავსკუპდი....ნახევარი გზა ხმა არ ამოუღია...
-ჩემს გამო მოხვედი აქ?
მორცხვად ვკითხე.....შემომხედა გზას გადაუხვია და იქვე გააჩერა....შემომხედა..
-რას აკეთებ?
-შენს გარდა ვინმეს ხედავ აქ? რათქმაუნდა შენს გამო მოვედი...ჩემსკენ გადმოიწია..ხელი სახეზე მომკიდა და თვალებში მიყურებდა...
მაგ ყელზე ერთი ადგილი ვიცი და ეს კოცნა სასწაულს ახდენს.უმალ გეცვლება თვალების ფერი, თუჩებზე ვნება ალმურად აგდის. ხელის გულები ნამით გევსება. და მხარზე შავს ჩრდილს დაისი შეცვლის, ჟღალი თმა ნაზად ჩამოგეშლება, და მკერდზე ზანტად დაგეფინება, გული კი ვნებით ძგერას დაგიწებს, და ჩემს სამყაროს, ჰანგით ამივსებს. მოვა სიჩუმე უეცრად კრძალვით, დროს გააჩერებს და გამეფდება....შენთან მინდა!!! სადმე შორს მხოლოდ მე და შენ სხვა არავინ...