ისევ კოშმარები...ჩემი ცხოვრების განუყრელი ნაწილი დღეიდან... ისევ ის საშინელი გარემო,ისევ კივილი ისევ სისხლი... როგორც ყოველთვის ეხლაც ოფლში მცურავმა გავიგვიძე, თავი საშინლად მტკიოდა ვგრძნობდი რომ თვალები ტირილისგან დასიებული მქონდაალბად საშინელი შესახედავი ვიქნებოდი მაგრამ ჯანდაბას ჩემი შეხედულება როცა ჩემი ძამიკო დგეს გაყინულ მიწაში წევს თბილი საბნის ნაცვლად,ზომბივით ვიყავი.. არვიცი რამდენი ხანი ვიწექი საწოლში და უაზროდ მივჩერებოდი კედლებს... ერთი კი ვიცოდი მე უფლის მიმართ ნდობა დავკარგე, ალბად გიჟად ჩამთვლით გამკიცხავთ,გამომლანძღავთ მაგრამ გეტყვით მე უფალმა ძმა არ გადამირჩინა... მე იმ საგამოს როცა ჩემი ძმა ცოცხალ-მკვდარი ვნახე სამლოცველო ოთახში უფალს ვევედრებოდი გადაერჩინა მან კი უბრალოდ ჩემი ნათქვამი არაფრად ჩააგდო... ცხოვრებამ აზრი დაკარგა სულ რაღაც 1 თვის წინ როცა ჩემი სახლი, ოთახი , სახლის თითოეული წერტილი სიხარულისგან ბრწყინავდა ახლა ტკივილისგან და დარდისგან გამხმარა .... სიცოცხლის ნიშანწყალი წართმევია, გაშიშვლდა როგორც ზამთარში შიშვლდებიან ხეები... კარზე კაკუნი... 1 2 3 ყურადგებას არ ვაქცევ ისევ განმეორდა მაგრამ ისევ არ მივაქციე ყურადგება ფანჯარასთან ვდგევარ და ჩემს ეზოს გავყურებ, კარი ბრთხილად იღება და ვგრძნობ ვიღაცის სხეული როგორ შემოდის ოთახში , სურნელით ვხვდები რომ დედაჩემია ვტრიალდები და ვხედავ განადგურებულ ჩამომხმარ გამოფუტულ სხეულს თითქოს მისი სხეულიდან სული წასულიყო და უბრალოდ ადამიანის ფიტული დარჩენილიყოს, მისკენ გავემართე და ხელები მაგრა მოვხვიე, როგორ გვიჭირდა ორივეს მარტოობა ჩვენ ხომ საყრდები კედელი გამოგვაცალეს...მისველებდა მხრებს დედის მარილიანი მლაშე სითხე თვალებში ჩავხედე ცრემლები მოვწმინე და სათითაოდ დავუკოცნე მისი თაფლისფერი თვალები რომელიც ასე სევდიანად მიყურებდა...
- არიტირო დე ჩემო ლამაზო დედიკო,ჩემო ღვთაება ხომ იცი გიორგის შენი ცრემლი არ გაუხარდებოდა, მართალია ძნელია მის გარეშე ცხოვრება მაგრამ მე აქ გყავარ ჩემს გამო უნდა იყო ძლიერი მე შენთან ვარ დე და ძალიან მიყვარხარ... მივხვდი რომ ამ სიტყვების გსსგრბსმ ვოტა შვება მოჰგვარა ლოყაზე მაკოცა და თავისი ნაზი ხმით ჩამჩურჩულა - დედას გური მიყვარხარ ( დედის გული ) ალბად გაგიკვირდებათ ასე რატომ მითხრა გიორგიმ ასე იცოდა... - ანუკი ჩაიცვი დღეს დათო და მისი და მარიამი უნდა მოვიდნენ ... დათოს გაგებისას არვიცი რა დამემართა გულში რაგაცამ ხტუნაობა დაიწყო, კარადა გამოვაგე შავი შარვალი შავი ზედა და შავი ბალეტკები ჩავიცვი თმა მაღლა აციწიე და დედიკოსთან სამზარეულოსკენ ავიგე გეზი... გემრიელი სუნი გამოდიოდა რათქმაუნდა დედიკო ჩვენს საფირმო კერძს აკეთებდა , სულ მალე მომიწევდა ზუგდიდის დატოვება და სექტემბერში სკოლის დაწყება მეკიდევ ეს არმინდოდა, მინდოდა სულ ჩემს ძმასთან ვყოფილიყავი არ მესწავლა და მას არმოვშორებოდი გვერდიდან...
- დედუნა რას აკეთებ ? რა გემრიელი სუნი დაგიტრიალებია ქალო, დედაჩემი ხმას არმცემს ალბად ფიქრებშია , უკნიდან მივეფარე და ჩავეხუტე - ლელუჩი ყავა გამიკეთე რა და მოწყვეტით ვაკოცე ლოყაზე
- უჰ შვილო , ჩემი პრინცესაც ჩამოსულა გაგიკეთებ აბა რას ვუზამ, ოღონდ შენთან ერთი თხოვნა მექნება და იცოდე უარი არ მიიღება
- აბა მიდი დედიკო რა თხოვნა გაქ შენ მე მაგაზე გეტყვი უარს?
თან მაცივარი გამოვაღე და იქიდან ტორტის ერთი ნაჭერი გამოვიკე ვილუკმებოდი გემრიელად როცა ლელამ მითხრა რომ მე დათო დათოს ბიძაშვილი გიორგი, გიორგის თიკა და მარიამი მივდიოდით რაჭაში გიორგის ორმოცამდე... ლუკმა ყელში გადამცდა და ხველება ამივარდა, დედაჩემისგან ამას არ მოველოდი... გამწარებული თვალებით შევხედე
- დედა შენ კარგად ხარ ? რასქვია რაჭაში მივდიავრ დასასვენებლად ? ძმა გუშინ დავასაფლავე და მე რაჭაში წავიდე ? გავერთო და ვიმხიარულო ? არ მოხდება გამორიცხულია არ მინდ ყავა გიორგის ოთახში ავდივარ არ შემაწუხოს არავინ. გამწარებულმა ავირბინე მეორე სართულის კიბეები და ტირილით შევედი გიორგის ოთახში მეგონა იქ იქნებოდა მაგრამ ოთახი ცარიელი დამხვდა... მის საწოლზე დავემხე და ტირილი დავიწყე..- ხედავ გიორგი რას მიკეთებენ შენ სად ხარ და მე რაჭაში მიშვებენ, როგორ გავერთო , როგორ ვიარო ისეთი სახით თითქოს არაფერი მომხდარა არმინდა გესმის მე უშენოდ არსად არმინდა... მენატრები ჩემო ცხოვრება ჩემო გულის მთავარო ნაწილო, ამომგლიჯეს გესმის ? ეს პატარა გული ამომამოგლიჯეს, რატომ? გეკითხები რატომ დამტოვე მარტო ? ამ ეკლიან ბილიკზე რატომ დამტოვე? მაშინ როცა ყველაზე მეტად მჭირდებოდი... შენთან მინდა ნეტა მეც მალე მოვიდოდე შენთან მალე ჩაგეხუტებოდე ზემოთ და გეტყოდე თუ რა ძლიერ მიყვარხარ,კარები გაიღო მეკი ბოლო ხმაზე ვუღრიალე - ხომ გითხარი არ შემაწუხოთქო, ხომ გაგაბრთხილე არავინ შემოვიდესთქო შენ არგესმის ჩემი ნათქვამი ? როცა შევტრიალდი ადგილზე გავიყინე მარიამი და დათო იყვნენ გაოცებული თვალებით მიყურებდნენ
- მაპატიეთ ბავშვებო .. სხვა მეგონა შემოდით
- არა ჩვენ დაგტოვებთ თქვა დათომ თავისი ბოხი და ამავდროულად მიმზიდველი ხმით...
- არა არა დარჩით გთხოვთ ცოტა განტვირთვა მეც მჭირდება...
დათო მოვიდა და ჩამეხუტა მეკიდე ცოტა შემრცვა მაინც თავისი და გვიყურებდა ცოტა მომერიდა მარიამის... როოგორი სასიამოვნო იყო მისი ჩახუტება რა სასიამოვნო სურნელი ასდიოდა მას... ჩემი საყვარელი სუნამო ესხა ეს ბიჭი ყველაფერს მავიწყებდა როცა ჩემს გვერდით იყო... მისი თითოეული მანევრი თავბრუს მახვევდა არა ანამარია გამოფხიზლდი ის შენზე 8 წლით დიდია ვინიცის იქნებ ცოლ-შვილიც ყავს შემომძახა ალტენეგრომ,გონს მიმსა ჩურჩულმა მომიყვანა
-მომენატრე პატარავ ბიბილოს უკან სველი კოცნა დამიტოვა და მომშორდა რაიყო ეს ვეკითხებოდი საკუთარ თავს,- უი გაიცანი ანამარია ეს ჩემი და არის მარიამი მარიამ გაიცანი ეს გიორგის დაიკოა ანამარია, გოგონამ სწრაფად წამოვიდა ჩემსკენ და ჩამიხუტა რა დიდი სითბო მოდიოდა მისგან, უკვე წარმოდგენა მაქ როგორი თბილი და მეგობრული იქნებოდა მარიამი და გამიხარდა რომ მე ის გავიცანი,
- სასიამოვნია ანამარია , წარმოთქვა მარიამმა თავისი ნაზი და მომაჯადოებელი ხმით რა ჰქონდათ ამ და ძმას ასეთი ასე მალე რომ მომხიბლეს...
- ანუკი რაგაც უნდა გთხოვოთ და უარი არ გვითხრა რა, მარიმ კნუტის თვალებით გამომხედა
- მიდი ჩემო ლამაზ თვალება მთხოვე
- წამოდი რა რაჭაში გაისმა დათოს მუდარანარევი ხმა, არმინდოდა მათთან წყობიდან გამოვსულიყავი და ამიტომ გადავწყვიტე ზრდილონიამად მეთქვა უარი
- ბავშვებო ძალიან ვწუხვარ მაგრამ...
- არავითარი მაგრამ ანუკი ვიცი რასაც ფიქრობ რა დროს რაჭაში წასვლაა ძმა გარდამეცვალაო , მაგრამ ჩვენ იქ გასართობად არ მივდივართ უბრალოდ გვინდა ცოტა დაისვენო გამოეთიშო ამ სამყაროსს იფიქრო რამდენიც გინდა ისეირნო თუნდ იტირო ჩვენ ხელს არშეგიშლით თუგინდა სულ არ მოგვეკარო უბრალოდ წამოდი რა ძალიან გთხოვ ჩექმებიანი კატის თვალებით გამომხედა მარიამმა
- კარგით კარგით წამოვალ არვიცი კარგია თუ არა ეს გადაწყვეტილება მაგრამ ფიქრი ნაღდად მჭირდება აქ კი ნამდვილად ვერ ვიფიქრებ,როდისთვის მივდივართ ბავშვებო?მარიამი გახარებული მომმვარდა და ჩამეხუტა როგორ შემაყვარა ამ ციცქნა გოგომ თავი
- ხვალ დილით 8 საათზე, ამიტომ ეხლავე უნდა დაიწყო ნივთების ჩალაგება
- აუ კარგით რა მოსაწ....ბული თვალებით შევხედე ორივეს რა დილის 8 საათზე არგეცოდებით ?
- პატარავ არ გავიგო შენი ჯუჯღუნი გავდივართ დილის 8-ზე
- კარგი ხო დავვით გავდივართ დილის 8-ზე დავეჯღანე და ენა გამოვუყავი... ალბად გაიფიქრებთ ეს გოგო ნორმალური არისო ? ახლაზანს ძმა გარდაიცვალა და ტირილის მაგივრად მეგობრებს უცინის და ენას უყუფსო ეჰ მკითხველებო პირდაპირ გეტყვით რომ დათოსთან და მარისთან ყველაფერი მავიწყდება, ვგრძბობ რომ ამ გადაწყვეტილების მიღებაში გიორგი მეხმარება, იცით რატომ ვიქცევი ასე ? ჩემმა ძმამ სიზმარში მთხოვა გთხოვ არიტირო გაიცინეო და მეც ვუსრულებ, მითხრა მიყვარხარ და მაპატიეო, მე ერთს გეტყვით დაუჯერეთ სიზმრებს რადგან ის ოდესღაც მაინც ახდება მე ჩემი ყველა სიზმარი ამიხდა... მარის შეხებამ გამომაფხიზლა მოულოდნელად შევხტი,ოთახში მიმოვიხედე და დათო ვერსად ვერ შევამჩინე მარისთან მივედი და ჩავეხუტე - მარ მიჭირს გიოს გარეშე გეხვეწები გემუდარები დამეხმარე რა, გთხოვ მარ დამეხმარე
- დაწყნარდი ჩემო გოგო მოდი წამოწექი და დაიძინე დასვენება გჩირდება მე შენთან ვინქები არინერვიულო ჩემო ცხოვრება მე აქვარ დათოსც აქაა
წამოვწექი და მარიც გვერდით მომიწვა ვიგრძენი მისი სითბო ნელნელა ფიქრები შავედი და ჩამეძინა... ამჯერად მე ის მესიზმრა მომღიმარი და მხიარული ნეტა რა უხაროდა... ძილის დროს რაგაც უცნაურს ვგრძნობდი თითქოს ჩემს გვერდით ვიღაც იყო მაგრამ არა მარი... თითქოს ჩამჩუჩულა რომ ვუყვარვარ...

*** დათოსთან ***
ირაკლის ზარი შემოვიდა და მითხრა რომ გიორგი გარდაიცვალა არვიცი რადამემართა ჩემი ძმაკაცი, ძმა ჩემი ყველაფერი... გაბრუებული დავდიოდი არვიცოდი რამექნა, წარმოვიდგინე თუ რა ცუდ დღეში იქნებოდნენ მისი ოჯახის წევრები, მისი პატარა ანგელოზი დაიკო რომელი უკცე დიდი ხანია არმინახავს... ინფორმაცია დაწვრილებით გავიგე და გასვენება დღეს ყოფილა 3 საათზე ეხლა კი ჯერ 10 საათია სწრაფად ჩავიცვი მანქანის გასაღებს დავავლე ხელი და სახლიდან გავედი არავისთვის დამიბარებია სად მივდიოდი ეხლა ჩემი ძმის ოჯახს ვჭირდებოდი გვერდით. მანქანა გიორგის სახლთან გავაჩერე იმდენი ხალხი იყო სახლში ძლისვს შევედი როგორი განდგურებული იყო ყველა, სახლში წივილ კივილი და ტირილის ხმა ისმოდა მე ბატონ გიასთან მივედი და ვუთხარი რამე ხოარ სჭირდებოდა, შემდეგ ლელა დეიდასთან მივედი და მთხოვა რომ ანამარია გამეღჩიძებინა მითხრა რომ მისი ოთახი მეორე სართულზე იყო კიბეებიდან მარჯვნივ... სწრაფად ავიარე კიბეებზე და კარებზე დავაკაკუნე ხმა რომ არავინ გამცა დაუკითხავად შევედი, ანამარია ამდგარი იყო და ტიროდა რომ დამინაახა გაცობდა ყვიროდა მიყვიროდა თუ რას ვაკეთებდი მის ოთახში, არვიცი რატომ მაგრამ მე მას ვეუხეშე უარესად ვატკინე გული და ოთახიდან გამოვედი რას მიკეთებდა ეს პატარა გოგო, რა დამმართა სულ ამსთან მინდოდა როცა მომტირალი ვნახე მინდოდა გულში ჩამეკრა და სულ ჩემთან მყოლოდა ,მინდოდა ყველასგან დამეცვა და მის თვალებზე ცრფემლები აგარ მენახა, მგონი შემიყვარდა არა არა რა შემიყვარდა მე ხომ მასზე ძალიან დიდი ვარ არა მან ეს არუნდა გაიგოს ისევ ეტკიბე და მე ამას არ დავუშვებ ის ჩემი გოგოა მაგრამ ჯერ მან ამაზე არაფერუ უნდა იცოდეს ამ ფიქრებში გართულმა ვერც შევმჩნიე როდის ჩამოვიდა ანამარია... ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა მის გვერდით კი არავინ იყო უმწეო თოთო ბაშვივით იყო ტიროდა , არუნდოდა გიორგის გაშვება... ეს დღეც მალე გავიდა ანი სახლში მივიყვანე... ძალიან მინდოდა მასთან დარჩენა მაგრამ მე ეს არ შემეძლო... რომ დავრწმუნდი კარგად იყო დავემშვიდობე და წამოვედი... მთელი ღამე მასზე ვფიქრობდი ალბად როგორ უჭირს ჩემს გოგოს მარტო, ალბად ისევ კოშმარები აწუხებს როგორც ყოველთVის როგორ დამიტანა ეს პატარა გოგო ამ საშინელმა ცხოვრებამ.. არა მორჩა დღეიდან ის აღარ იტირებს.. ამ ფიქრებში მეც ჩამეძინა...
გათენდა ლელა დეიდას დავურეკე და ვუთხარი რომ ანი ხვალ რაჭაში მიმყავდა ... სწრაფად მივედით მე და მარიამი ანამარიას სახლში.. ის იქ განადგურებული დამხვდა ისევ ტიროდა ძალიან ცუდად იყო ვეღარ გავუძელი მივედი და ჩავეხუტე.., რას არ მივცემი ოღონდ მას არ ეტირა ცოტახანი ვისაუბრეთ და მერე მე ოთახი დავტოვე მალე მარიც გამოვიდა გვითხრა დაიძინაო... მე მის ოთახში შევედი და გვერდით მივუჯექი თმაზე ვეფერებოდი და გამოსვლის დროს ჩავჩუჩულე
- მიყვარხარ ჩემო პრინცესაც შუბლზე ვაკოცე და დავინახე ანუკი როგორ შეირხა იქაურობა სწრაფად დავტოვე... საბოლოოდ დავასკვენი მიყვარს...