ყველანი მისაღებში ვისხედით და დღის გეგმებს განვიხილავდით.
-აუ დღეს დავისვენოთ და ხვალ დაგათვალიერებთ სვანეთს მოსულა?.(დემე)
-ხო კაი ჩვენც დაღლილები ვართ.(ნინი)
-მოდით რაამე ფილლმს ვუყუროთ.(ქეთი)
-საშინელებას.იმწუთასვე წამოიყვირა ლევანიმ.
-აუ მერე მთელი ღამე ვერ დავიძინებთ.)მე)
-აუ კაით რაა აბა რომანტიული ფილმები ხო არ ვუყუროთ.(გიო)
-ბოლოსდაბოლოს კაცები ვართ ჩვენს გვერდით რისი უნდა შეგეშინდეთ.(ერეკლე)
-ოჰოჰ სკოლა დაამთავრეს და კაცები გახდნენ.(ქეთი)
-ჩვენ გენაცვალე დაბადებიდანვე კაცები ვიყავით.(დანიელი)
-ვაი თქვენ რაგითხარით.(მარი)
-ანუ გადაწყდა საშინელებათა ჟანრის ფილმს ვყურობთ.(ზუკა)
-ხო კაი მარა ღამით ღრიალის ხმა თუ შემოგესმათ ნახეთ მერე თქვენ.(ნინი)
მოკლედ გადაწყდა, ხმათა უმრავლესობით წაშალე მეგობრები ჩავრთეთ. ბიჭები კონფორტულად მოკალათდენ და პოპკორნიც კალთაში მოხერხებულად დაიდეს ჩვენ კი მობუზულები თითოეულ საშიშ მომენტზე ბოლო ხმაზე ვყვიროდით ისინი კი იცინოდნენ. მერე ნინიმ ტირილი რომ დაიწყო გამორთვა დააპირეს მაგრამ ქეთი ისე შეიჭრა როლებში ცოცხალი თავით არ გამოართვევინა ამიტომ ბიჭებზე აკრულები გავცქეროდით არც ისე სასიამოვნო საყურებელ ფილმს. ცოტა მეშინოდა მაგრამ როცა დანიელზე ვიყავი ჩახუტებული რა ფილმი რის ფილმი ფილმზე მაინც ვერ ვფიქრობდი. მისი ოდეკოლონის სურნელით ვბრუბდებოდი და მორფეოსში ვეშვებოდი. მაგრამ აი როდესაც მსუქანმა ბიჭმა ხელი დაიბლენდერა ტანში გამაცია ფეხზე წამოვსხტი და დიდ ტერასაზე გავვარდი.ცივი ჰაერი იმწამსვე მომხვდა ახურებულ სახეზე და სასიამოვნოდ დამაჟრჟოლა ტანში. აივნის მოაჯირს მთელი ძალით დავეყრდენი და ვარსკვლავებით მოჭდილ ცას ავხედე. რეცეპტორებმა მალევე ამოიცნეს ნაცნობი მამაკაცის სურნელი და სახეზე საამურმა ღიმილმა გადამირბინა.
-უნდა გამოგვერთო.მშვიდი ხმა მისწვდა ჩემს ყურთასმენას და ტანზე ტაომ დამაყარა.
-არაუშავს მე უნდა გამოვსულიყავი და არ უნდა მეყურებინა.არანაკლებ მშვიდად ვუპასუხე და თავი დაბლა ჩავხარე.
-მაპატიე აწი შენ აარჩიე ფილმები.გავარვარებული ხელები წელზე შემომხვია და უკნიდან მთლიანად ამეკრო.
-არა რა გაპატიო უბრალოდ ასეთი ფილმები აღარ ჩართოთ.პულსი საგრძნობლად ამიჩქარდა, სულ ასე მემართება როცა ის მეხება.
-გულს უხარია შენ რომ არსებობ.ყურთან ჩუმად ჩამჩურჩულა და მისკენ მიმატრიალა.-შენ და გიომ ადგილები გაცვალეთ უშენოდ ვერ ვისუნთქებ. სახეზე ჩამოშლილი თმა ყურზე გადამიწია და ცერა თითი ტუჩებზე გადამისვა.
-ჩამეხუტე.საწყალი თვალებით ავხედე და მისი სურნელი ღრმად შევისუნთქე.
-სულ ჩაგეხუტები როცა მოგინდება ჩაგეხუტები.თავი გულზე დამადებინა და ხელები მჭიდროდ მომხვია. ვუსმენდი როგორ რითმულად უფეთქავდა გული და ჩუმად ვითვლიდი თითოეულ დარტყმას. გულიც და ტვინიც ერთი ადამანისკენ მიდის, დანიელისკენ მისით ვსუნთქავ და მისით ვარსებობ ის არის ადამიანი რომელმაც მასწავლა თუ რა არის სიყვარული. წამითაც არ გამჩენია იმის შეგრძნება რომ მას არ ვუყვარვარ. დარწმუნებული ვარ რომ მისთვის ერთადერთი ვარ და ეჭვიც არ მეპარება.

მეორე დღეს სვანეთის დათვალლიერება გადავწყვითეთ. ულამაზესი მთები ამაყად იყვნენ ჩამწკრივებულები ჩვენს ირგვლივ და მეც ამაყად გავყურებდი მათ. თითქოს მეც მათი ნაწილი ვიყავი. საათები დაგვჭირდა დათვალიერებისთვის და ბოლომდე მაინც ვერაფერი ვერ ვნახეთ თუმცა რა გვეჩქარებოდა დრო დიდი იყო ჩვენი მოთმინების უნარი კი პატარა. ტერასაზე ვისხედით და ყავას ვსვავდით როცა გვერდითა სახლის ეზოში მანქანამ შეუხვია.
-ოჰო მეზობლებიც მოსულანნ.(დემე)
-მთელი ამ ხნის განმავლობაში არავინ მინახავს იმ სახლში და ალბათ ეხლა გაახსენდათ.(დანიელი)
-ისე კარგია გავიცნოთ და დავახლოვდეთ.(ქეთი)
-უ მე მაგიისდ დედა შ**ეცი გურამაა.ყავა პირიდან გადმოაფურთხა ერეკლემ და ფეხზე გამწარებული წამოხტა.
-რა? ამ ახვარს აქ რა უნდა.ამის გაგონებაზე დანიელიც წამოხტა და მოაჯირს მთელი ძალით დაეყრდნო.
-მაინცდამაინც უნდა ჩავაძაღლო რო გაჩერდეს?.(გიო)
-ძაან ცუდად დაძვრება ეგ.(ლევანი)
-ზდაროვა მეზობლებს.გურამის ირონიული ხმა მალე მოსწვდა ყველას ყურთასმენას და ბიჭები ძლივს დავაკავეთ მათ ეზოში რომ არ გავარდნილიყვნენ.
-სახლში შემოდით. დანიელს ხელი დავავლე და სახლში შევიყვანე, მალე ყველანი სახლში ვისხედით და გაცოფებული ბიჭების სახეების დარეგულილებას ვაწარმოებდით.
-კაი დაწყნარდით მაგათ გამო ნუ გაქვთ ასეთი სახეები.(მე)
-რა დავწყნარდეთ ერთხელაც იქნება და შემომაკვდება.(დანიელი)
-კარგი რა გაანებე თავი იძახოს რამმდენიც უნდა რამის თავი რომ ქონდეს აქამდეც იზავდა.(ქეთი)
-მე ვიცნობ მაგას მანამ არ მოისვენებს სანამ იმას არ მიიღბს რაც უნდა.(ერეკლე)
-მერე რა უნდა მაგ დედააბზრიალებულს?!.(ზუკა)
-გოგოები.(გიო)
-მერე გოგოები დაილია რაღა ესენი უნდათ.(დემე)
-მაგათი ლოგიკა ხხო ვიცი ჩვენს გასამწარებლად აკეთებენ ამას.(ლევანი)
-თქვენ რას გერჩიან?.(მარი)
-ადრე მოგვივიდა ჩხუბი და იმის მერე გადაგვეკიდა.(დანიელი)
-ხო მარა რაზე იჩხუბეთ ამისთანაზე რო გადაგეკიდნენ.(ნინი)
-მე დავჭერი მაგიდს ძმა.ერეკლემ ხმადაბლა ჩაილაპარაკა და თავი დაბლა ჩახარა.
-რა? რატო? აქამდე ეს რატო არ ვიცოდით?.(ნინი)
-მაგის ძმა ჩემს დას დასდევდა არ ასვენებდა და მერე ჩვენ დავხვდით მაგას მაგის ძმას და თავის ბანდას და ამიტომ ლუკა დავჭერი.(ერეკლე)
-მერე რანაირად გადარჩი ან ციხეში იჯექი? ვერ გავიგე ერეკლე ამიხსენი.(ნინი)
-არ მიჩივლეს რადგან მერე ჩემი დაც აპირებდა ჩივილს და მოკლედ მოვრიგდით რაა.(ერეკლე)
-ხოდა ამის გამო გადაგეკიდნენ?.(მარი)
-ხო მერე ჩემთანაც მოუვიდა რაღაც ჩხუბი მოკლედ რა სულ რაზბორკები და ეგეთი რამეები გვქონდა.(დანიელი)
-არ მესმის ადამიანი ასეთი ბოღმა როგორ უნდა იყო.დამწუხრებულმა ჩავილაპარაკე და ერეკლეს ხელი ხელზე დავადე.
-კარგი რა ელისაბედ ის გურამაა არ დაგავიწყდეს.(ქეთი)
-ხო კაით ეხლა ნუ ჩამოუშვით თავპირი ეხლა კომედიურ ფილლმს ვუყუროთ.(ზუკა)
-რადროს კომედიაა ზუკა უხ.(მარი)
-აბა ესე უნდა იჯდეთ? ჩვენ აქ დასასვენებლად ჩამოვედით.(დემე)
-მართალია დემე არ მივცემ გურამას უფლებას არდადეგები ჩაგვიშხამოს.ფეხზე წამოვხტი და დოინჯით ავესვეტე ყველას თვალწინ.-ზუკი ჩართე მუსიკა.ბრძანება გავეცი და თმა გავიშალე.-დემე სასმელი და სასუსნავები გამოიტანე.ახლა დემეს მივუტრიალდი და როცა მათ სახეებს მოვავლე თვალი გამეცინა.-რას მიყურებთ გავერთოთ.ალმაცერად ავათვალიერე ყველა და ჩავიცინე.-ჰეთ ეხლა გაინძერით.ხმამაღლა შვყვირე და ყველლა ფეხზე წამოხტა. მუსიკა ჩაირთო სასუსნავები მაგიდაზე დაიწყო და ცეკვა დავიწყე.
-აბა რა მიდი ელის შეუბერე.არყის ბოთლით ხელში ცეკვავდა ზუკა და ბოლო ხმაზე გაჰყვიროდა ჩემს სახელს.
-სუ თელავია სუ გულავიაა.მთელ ხმაზე ყვიროდა გიორგი და მარიამს ხელში ატრიალებდა. მოკლედ ყველა გავამხიარულე და სმა განვაგრძეთ. ბოლოს ძალიან რომ დავიღალეთ დასაძინებლად წავედით.დღეებიც კარგად მიდიოდა ერთი გურამა თუ გადმოხტებოდა თავისი უაზრო საქციელებით რამდენჯერმე შემოელახათ კიდეც ბიჭებს და ბოლოს სანამ თავგატეხილი არ გაუშვეს თბილისში არ მოისვენეს.
დღეებს კვირეები მიჰყვებოდა კვირეებს თვეები და თვეებს წლები. ასე ცეკვა თამაშში გავიდა 2 წელიწადი. მე და მარი ილიას უნივერსიტეტში ფსიქოლოგიას ვსწავლობთ ნინიმ სამედიცინოზე ჩააბარა და ეხლა თავს იმტვრევს ამდენი წელი რა მასწავლისო.ქეთიმ ისევე როგორც ბიჭებმა ბიზნესის განხრით დაეშვა. ერთი სიტყვით ძალიან კარგად ვიყავით მე ისევ დემესთან და დანიელთან ვცხოვრობ და ძალიან ბედნიერი ვარ. ზუკამ როგორც იქნა ნუცა ცოლად მოიყვანა და ახლა რძალ მული სულ ერთად დადიან მე კი ვითომ ვიბუტებოდი რძალმმა მარიამი წამართვათქო მაგრამ ეს ხუმრობით ნუცა ძალიან კარგი გოგოა ძალიან მიყვარს და მასაც ვუყვარვარ. მხიარულია ცოტა ცანცარა და ძალიან ლამაზი მეტი რაღა უნდა ზუკას თუ არა ბავშვვი და აი ისიც 4 თვის ორსულია. მე დანიელის მშობლები გავიცანი იდეალური ოჯახი აქვს განსაკუთრებით დედა მომეწონა ისე თბილად და კარგად მიმიღო მეტი რომ არ შეიძლება. მისი დაც ძალიან საყვარელი გოგოა უკვე ისე დავახლოვდით ჩემთან ვტოვებ ხოლმე. დანიელი? ის ყველაზე კარგი მყავს მისი არსებობა ჩემთვის საკმარისია ვიცოცხლო. ის რომ არა ახლა არ ვიცი სად და როგორ ვიქნებოდი.დღითიდღე მიყვარდებოდა ისიც ყოველდღე მანებივრებდა საჩუქრებით.ხან ვარდებით ხანაც ჩემზე 3-ჯერ დიდი დათუნიებით, უკვე იმდენი მაქვს ოთახში ჩემი დასაწოლი ადგილი აღარ არის.
-ელისაბედ მალე თორე დაგაგვიანდება.კარს იქით დანიელის ბარიტონი გაისმა და ისევ ძველებურად დამაჟრჟოლა ტანშო.ყოველთვის ასე მემართება უკვე ამდენი ხანია ერთად ვართ და მაინც აასეთი შეგრძნება მეუფლება.
-მოვდივარ ერთი წუთი.თმა გავიშალე სარკესთან დავტრიალდი და პირველ სართულზე გიჟივითჩავვარდი.
-ერთხელაც იქნება და ჩაინგრევა ეგ კიბეები თუ ნორმალურად სიარულს არ ისწავლი.ნიშნისმოგებით გადმომხედა დემემ და ჩემს სიფათზე ყავა გადაცდა შემდეგ კი სიცილი დაიწყო.-ოღონდაც ეგეთი როჟით ნუ შემომხედავ რა ღამე დამესიზმრები.სიცილს არ წყვეტდა მე კი დროდადრო ვბრაზდებოდი თუმცა ამხელა ფსიქოლოგ ქალს რა მაბრაზებსთქო გავიფიქრებდი და მერე ვიცინოდი.
-უიმე ნეტაი ერთი მაგ შუტკებს დაამუღამებდე არ მინდა მეტი არაფრი.ცალი წარბი ავწიე და დოინჯი შემოვირტყი.
-ნუ მიბრაზებ ჩემს გოგოს.გვერდიდან მეცა დანიელი და გაბუშტული ლოყები დამიკოცნა.
-ეგ მერე ოთახში ახლა კი დროზე აახვიეთ დაგაგვიანდათ ორივეს.(დემე)
-წესიერად ილაპარაკე ახალგაზრდავ.(მე)
-ვაიმე მებოდიში.გულზე ხელი დაიდო და გაოცებული ხმით თქვა.5 წუთში უკვე დანიელის მანქანაში ვისხედით და უნივერსიტეტის გზას ვედექით.
-დღეს გამოცდა მაქვს.ნაღვლიანად ჩავიფრუტუნე და კონპექტების თემების მიხედვით დაწყობა დავიწყე.
-ნუ ნერვიულობ და გაანებე თავი მაგ კალამს.ხელიდან კალამი გამომგლიჯა და სიჩქარე შეანელა.
-რას აკეთებ? დამაგვიანდება ცოტა ჩქარა.იმდენად ვიყავი კონსპექტებში ჩამძვრალი თავიც კი არ ამიწევია.ბოლოს სადღაც შეუხვია და გააჩერა.-კარგი რა დანიელ მეჩქარება ხო იცი მერე გამოცდაზე აღარ დამიშვებენ.ძლივს მოვწყდი ფურცლებს და დანიელს მივუტრიალდი.
-ახლა მომისმინე ყველაფერი კარგად იცი უნივერსიტეტში ყველაზე კარგი მოსწავლე ხარ რა განერვიულებს გამაგებინე?.გაბრაზებულმა გადმომხედა და ჩემი ხელები მის ტორებში მოაქცია.
-ხო მაგრამ მეშინია არ დავიბნე.(მე)
-სანამ არ დაწყნარდები აქედან ფეხხსაც კი არ მოვიცვლით არ გახსოვს მაშინ გამოცდაზე? ხომ კარგად ჩააბარე ეხლაც კარგად ჩააბარებ.(დანიელი)
-ჰოო.ღრმად ჩავისუნთქე და თვალები დავხუჭე, მაშინღა ამომიტივტივდა კადრებად თავში მეთერთმეტე კლასში მომხვდარი „სასწაული“ და საამურმა ღიმილმა გადამირბინა სახეზე.-წავედით.თავდაჯერებულად ვუთხარი და გავსწორდი. მანაც უხმოდ დაძრა მანქანა და მთელი სისწრაფით გაქანდა უნივერსიტეტისკენ.ბოლოს დავემშვიდობე მანაც თავისი „ჯადოსნური“ ტრიუკი მიძღვნა და მეც ფრენა ფრენით შევედი შენობაში.გამოცდებმა მოსალოდნელზე უკეთესად ჩაიარა მე და მარი კი გახარებულები წავედით ბარში დასალევად.
-აი ჩვენ გაგვიმარჯოს რაა ყველაზე მაგრად რო ჩავაბარეთ მაგიტო.არყის გამჭვირვალე ჭიქა ააფრიალა მარიმ და წამში გადაუშვა „ღრანჭებში“.
-ხო კაი გაგვიმარჯოს.მეც მისი მოქმედება გავიმეორე და უსიამოვნოდ დავიჭყანე.-უჰ ჩაწვა ჩაწვა.ხელი დავინიავე და ლიმონი პირში გავიქანე.
-ჩვენი ნაშუჭკებიც მოსულანნ.ნინიმ და ქეთიმ კარი გახარებული სახეებით შემოაღეს და მარის დიდი შეძახილი დაიმსახურეს.
-ამან დალია ხო?.(ნინი)
-ჰმ ღადაობ? სულ რაღაც 5 ჭიქა.ხელით 4 ვაჩვენე და გავიცინე.-უფს ერთი თითი დამაკლდა.5 თითის ჩვენება და ჩემი აკაკანება ერთი იყო.
-უჰ ამასაც დაულევია.(ქეთი)
-სასმელი მაიტათ.ნნინიმ ომახიანად შესძახა და სკამზე შემოსკუპდა.
-ეხლა ნახე ბიჭები უნდა ვაწუწუნო.(ქეთი)
მოკლედ იქ წავიდა დალევები და სადღეგრძელოები. უკვე სათვალავიც კი აგვერია იმდენი დავლიეთ. სიცილისგან კი პირი გახეული გვქონდა.ტელეფონის წკრიალმა გამომარკვია და სიცილი მაშინღა შვწყვიტე.
-ელისაბედი გისმენთ.ჩემი ჭკუით სერიოზულად ვთქვი და ამაზე ისევ სიცილი აგვიტყდა.
-რაგჭირს გოგო?.ყურმილში დანიელის გაოცებული ხმა მომესმა.
-არაფერი რა უნდა მჭირდეს კი არ დამილევია.სახე მოვმაჭე და სასაცილოდ ამოვასლოკინე.
-სად ხარ?.მკაცრი ტონალობა ჰქონდა ვაჟბატონს.
-ბარსა შინა აი იქ სადაც ვიკრიბებით ხოლმე.(მე)
-მალე მოდი თორე დაგითვრა შეყვარებული.ყურმილში ჩასჩხავლა ქეთიმ და პიცის ნაჭერი პორში გაიქანა.
-მანდ იყავით არსად არ წახვიდეთ ბატები ხართ რა ბატები.გაბრაზებულმა მითხრა და ტელეფონი გათიშა.
-მგონი გაბრაზდა.თვალები გადავატრიალე და ისევ სიცილი დავიწყე.
-მოუუხდება.(ნინი)
ნახევარ საათში ბიჭები კაფეში გაჩნდენ.ყველას ისეთი გაცოფებული სახე ქონდა ისევ სიცილი აგვიტყდა.
-გოგო თქვენ სულ გააფრინეთ? რა დალევა აგიტყდათ?.ერეკლე ნინისთან მივიდა და მკლავში ხელი სტაცა.
-აუ მოიცათ რა დაჯექით და დაასხით.(ნინი)
-რა დავჯდეთ და დავასხათ ნორმალურები ხართ?.(დანიელი)
-კი რამე პრობლემაა?.(მე)
-გაათრიეთ ესენი აქედან.(გიო)
-უიმეე რა უხეში ხარ ბიჭოო.(მარი)
-ვსო მორჩა სახლში მივდივართ.(ლევანი)
-უიიმე დალევაც არ მაცადოთ.(ქეთი)
ბოლოს ბიჭებმა კაფედან გაგათრიეს სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით.ყველამ თავის ავტომობილში მოგვათავსა და გეზი ჩემი სახლისკენ ავიღეთ.დანიელს გვერდით ვეჯექი და ღვედზე ხელებით ვიყავი ჩაბღაუჭებული. გული საშინლად მერეოდა და დებილივით მაინც მეღიმებოდა თუმცა როცა მის გაცოფებულ სახეს გადავაწყდი მაშინვე მოვრჩი სიცილს. ბოლოს თავი საშიინლად ვიგრძენი ასეთ სიტოაციაში ბოლოს მაშინ ვიყავი უნივერსიტეტში რომ ჩავირიცხე მაშინაც გამათრიეს რესტორნიდან ოღონდ დემემ აბა დანიელს რისი თავი ქონდა საცივში ეძინა. ჩემს თავზე ძალიან გავბრაზდი რადგან უმსგავსოდ მოვიქეცი და ჩემი ბიჭი ასე გავაბრაზე ამის გამო თვალზე ცრემლი მომადგა.ბოლოს კი თავი ვერ შევიკავე და ტირილი დავიწყე.
-რა გატირებს გოგო?.უეცრად მანქანა დაატორმუზა და რემენი გადაიხსნა შემდეგ კი ჩემსკენ გადმოიწია.
-რატო დავლიე ვაფშე?.ფსლუკუნით ვამბობდი და ცრემლებს ვიწმენდი.
-მაგის გამო ტირიხარ?.(დანიელი)
-ხოო კაიარადა არაა შენ რომ ესე გაბრაზებული თვალებით მიყურებ მაგიტოო.(მე)
-დაბადებიდანვე ასეთი სულელი მყავხარ თუ ჩემიბრალია შემახსენე.სიცილით მეუბნებოდა და თან ცრემლებს მწმენდდა.
-აუ ნუ დამცინიი.ზურგი ვაქციე და საქარე მინას თავი მივადე, თუმცა ღვედი ისე მექაჩებოდა ისევ საწყის პოზიციას დავუბრუნდი.მანაც უხმოდ დაქოქა ავტომობილი და წავიდა.გზაში ჩამეძინა, თვალი რომ გავახილე დანიელის საწოლში ვიწექი და მისივე მაისური მეცვა.საათს რომ დავხედე 5 საათს აჩვენებდა გარეთაც სიბნელე იყო ამიტომ მივხვდი რომ ღამე იყო და ისევ ბალიშზე დავდე თავი.გვერდით რომ გადავბრუნდი საოცარი სანახაობა დამხვდა დანიელი გვერდით იწვა იატაკზე კი ნინი და ერეკლე იყვნენ გაშხლართულები.
-დაიძინე.ხმა დაბოხებული ჰქონდა თუმცა მაინც საამურად მომხვდა ყურში.
-ბოდიში.ჩუმად ჩავილაპარაკე და ადგომა დავაპირე.
-მოდი აქ!.ხელი მტაცა და ისევ საწოლში დამაბრუნა.მკლავებში კონფორტულად მომათავსა და ტუჩებზე ნაზად შემეხო.-ბოდიშს ნუ მიხდი.(დანიელი)
-ხო კარგი მაგრამ გამატარე ჩემს ოთახში გავალ 2 წუთი.(მე)
-დაბლა ნინი წევს და ფეხს დააბიჯებ შენს ოთახში კი დემეს ძინავს.(დანიელი)
-მოიცა იატაკზე რომ არ დაწოლილიყვნენ ოთახები არ იყო?.(მე)
-რავქნა ასე აიჩემა ძირს დამაწვინე ელისაბედთან ერთადო მერე შენც დაწექი და 3 საათის წინ გადმოგაწვინე.(დანიელი)
-ვაიმე რა სულელი მყავს.კისკისით ვთქვი თუმცა პირზე ხელი ავიფარე.

ჩემო ყველაზე კარგებო იმედია მოგეწონებათ... აბა დამენახეთ რამდენი კითხულობთ.. ნუ გამიზარმაცდით.. მომიტევეთ შცდომები..და მითხარით გავაგრძელო? ღირს კი?.. მიყვარხართ ძალიან..