ვერავინ დაივიწყებს პირველ სიყვარულს , ვერავინ შეელევა წლები მას ან მთელი ცხოვრება . ის იყო ჩემი ცხოვრების სტიმული , ოჯახშიც ყველაფერი იცოდნენ .ყველგან ერთად დავდიოდით , ყველგან სადღაც ვიყავით და სიყვარულით ვავსებდით ერთმანეთს .
მამაჩემი ყოველთვის ცდილობდა ჩვენს დაშორებას , ალბათ იმიტომ რომ გიორგის მამა და მამაჩემი ბავშვობის ძმაკაცები იყვნენ , მაგრამ სხვა გზაზე წასვლა არჩია მან და ამიტომ იყო მამაჩემი ჩვენი ურთიერთობის წინააღმდეგი.
ჩვენ არავინ და არაფერი გვაინტერესებდა . რაღაც უაზრო მესიჯის გამო მეჩხუბა გიორგიმ .ბევრი თაყვანისმცემელი მყავდა და ბევრი მწერდა , ყოველთვის ამ ფაქტზე ვჩხუბობდით. ერთი გოგო გამოჩნდა წლების წინ უყვარდა,თან ნაჩხუბრები ვიყავით აგარ მეხმიანებოდა. დამატებული ყავდა და ალბათ წერდა კიდეც. ვეჩვიანობდი და საზიზღარი გრხნობა დამეუფლა.
მივწერე მნახე თქო, შევხვდი და ისე ცუდად მექცეოდა , ისე შეიცვალა არვიცი, საერთოდ სხვა გახდა. გავბრაზდი და ვუთხარი აგარ დამენახო მეთქი .მიჭირდა მის გარეშე , აღარაფერს ქონდა აზრი , ყველაფერი აირია.
ვიდექი და ვუყურებდი როგორ მიდიოდა,
როგორ მიჰქონდა თან ჩემი სულის ნაწილი.
ვუყურებდი და ვერ ვაჩერებდი.
რა ღირებულება ექნებოდა შემდეგ ამ ყველაფერს.
ის ხომ უნდა მიმხვდარიყო რომ მჭირდებოდა,
ჩემი შეჩერებული რა გამოვიდოდა...
ვიდექი და ვუყურებდი ჩემი ცხოვრების ნაწილი როგორ ეფერებოდა სხვას..
ვუყურებდი როგორ კოცნიდა შუბლზეჩვენი სიმღერის ჰანგებზე.
ვუყურებდი და ვრწმუნდებოდი,
არ არსებობდა ამაზე საზარელი გრძნობა ამ ქვეყნად.
ვუყურებდი როგორ უკეთებდა ბეჭედს მარჯვენა ხელის არათითზე და სუნთქვა მეკვრებოდა.
ვუყურებდი როგორ ებერებოდა მუცელი და შიგნიდან მეც ვგრძნობდი იმ ბავშვს...

ვუყურებდი ჩემი საყვარელი მამკაცი როგორ არქმევდა ჩვენი ნანატრი გოგონას სახელს მის გოგოს და გული ფეთქვას წყვეტდა...
ვუყურებდი..
ჰო..
ვიდექი და ვუყურებდი..
მეტი არაფერი შემეძლო..
მხოლოდ ყურება
და
ამ საზარელი ტკივილის ატანა...