საშინლად ესიამოვნა,მოეწონა მაგრამ ასე ადვილად შეარჩენდა? მართალია რაღაც გრძნობები გააჩნდა მაგრამ ამას შეარჩენდა? ასე ადვილად?
როგორც კი მოშორდა გაბრიელის კმაყოფილი ჩაცინება დაინახა,არც დაფიქრებულა ისე მოუქნია ხელი და სიჩუმეში,დარტყმის ხმაც გაისმა.
-უზრდელო ... დეგენერატო .. ცხოველო ... არ გაბედო და მეორეჯერ მოკარება არ გაბედო,შენ რა გგონია ყველაფრის უფლება გაქ? მეზიზღები,მძულხარ! - გაცეცხლებულმა მიაყარა და უკამოუხედავად მანქანიდან გადავიდა.ესმოდა სანდროს ხმა რომელიც მის სახელს იძახდა მაგრამ მაინც არ გაბრუნდა.
...
-ლიკა - ბიბლიოთეხკის სიმშვიდეში ნაცნობი ხმაც გაისმა და კმაყოფილმა გაატრიალა თავი.ყავისფერი თვალები გაბრწყინებული უყურებდა.
-მარიამ,როგორ ხარ? - გადაკოცნა და სკამი გამოაჩოჩა გოგონა რომ დამჯდარიყო.
-აუუ რავიცი,ვიღლები ძალიან .. - წიგნების „გორას“ თავი ჩამოადო და რვეული გადაშალა - დავიღალე,ენა მაქ ამოსაგლეჯი ექსტერნის ჩაბარებაზე რომ გავიჭიმე და დავსკუპტი პირველ კურსზე ეგრევე - უკმაყოფილოდ ბურტყუნებდა და წესებს წიგნიდან იწერდა.
-ნუ ხარ შენ წუწუნა - გაიღიმა და მოცეკვავე ტელეფონს გახედა,სანდროს ნომერმა გაამხიარულა მაგრამ დილანდელი ინციდენტიც გაახსენა და ოდნავ უკმაყოფილომ უპასუხა.
-რა გინდა? .. ბიბლიოთეკაში .. ჰო სანდრო .. არვარ მარტო ... მარიამი - გოგონას სახელი ჩუმად ჩაილაპარაკა და სანდროს მხიარული „ყმუილი“ რომ არ გაეგონა გოგონას ხმა ოდნავ დაუწია - ვირო ... კარგი გელოდები - გათიშა და წიგნში ჩავარდნილ გოგონას გახედა - მარუსაა
-ჰოუუ
-ახლა ჩემი მეგობარი მომაკითხავს და კლუბშ მივდივართ, წამო შენც რა გთხოვ - ყელი „გამოიღადრა“ და მავედრებელი მზერით თითქმის დაითანხმა.
-ვინ მეგობარი?
-წამოხვალ?
-ჰო რავიცი - დამორცვილმა გაიღიმა და ოდნავ ლოყები აუწითლდა.
-ხოდა ეგრე! - ისევ აცეკვებულ ტელეფონს დახედა და თელეს ნომერის დანახვამ ბედნიერებისგან გააფრენინა.
-ჩემიი პატარაააა ... რავი ნორმალურად,შენ? აჰამ კარგია,როგორი ბიჭია? აჰა,კარგი წავედი - მიუხედავად იმისა რომ თეკლეს უფლება ქონდა სხვა მოსწონებოდა ან ყვარებოდა მაინც არ მოეწონა,ანდრეას გარდა მის გვერდით ვერავინ წარმოედგინა.რამოდენიმე წუთის შემდეგ სანდროს ნომერმა ისევ გაანათა ტელეფონი და უსიტყვოდ გავიდნენ ბიბბლიოთეკიდა.გარეთ გასულებს მანქანასთან აყუდებული ორი ახმახი დახვდათ,სანდრო და გაბრიელი. სანდროს აკვირდებოდა აინტერესებდა მისი რეაქცია,და დარწმუნდა რომ სერიოზულად ავად იყო სანდრო მარიამით.გაბრიელს გადახედა და როგორც კი მისი მზერაც დააფიქსირა ისევ სანდროს დაუბრუნდა.ნერვები ეშლებოდა.დილით აკოცა ახლა კიდე ასე უტიფრად მიშტერებოდა.
-გაიცანით მარიამი .. სანდრო და გაბრიელი - მარიამმაც მორცხვად გაუღიმა ბიჭებს და სანდროს გამოწვდილ ხელს მისი შეაგება.სანდროს დაბნეულ მზერაზე უნდოდა გაეცინა მარამ თავი შეიკავა - სად წავიდეთ?
მსჯელობის შემდეგ გადაწყვიტეს სადმე ბარში წასულიყვნენ.
-მე უნდა წავიდე - მორცხვად წამოდგა ფეხზე მარიამი და ლიკას გახედა - ჩემები ინერვიულებენ ..
-აი სანდროც გადის და გაგიყვანს - გაბრიელს თვალები დაუბრიალა და ანიშნა გასაღები სანდროსთვის მიეცა,ლიჩელმაც ჟჳბიდან გასაღები ამოიღო და სანდროს გაუწოდა
-არა,არმინდა არ შეწუხდეს - ისევ ლიკას უყურებდა,აწითლებული ლოყები და დაბნეული თვალები ამბობდნენ ყველაფერს.
-არ შეწუხდება - მარიამს ლოყაზე აკოცა და სანდროსკენ წავიდა,ხელები მოხვია და უჩურჩულა
-თეკლეს გეფიცები ბავშვს რო რამე დამართო ან ზედმეტი უთხრა ... თეკლეს გეფიცები გცემ - მერე ლოყაზე აკოცა და სწრაფად დაუბრუნა ადგილს - ისე მალე დაბრუნდი თუ გინდა ხელჩართულ ბრძოლას არ შეეწიროს შენი ძმაკაცი - კარისკენ წასულს მიაძახა და გაბრიელის გააფთრებულ მზერა არ შეიმჩნია.
-ლიკა თუ ხვდები რომ ბავშვობ? - რამოდენიმე წუთის შემდეგ დაბოხებული ხმაც გაისმა და ლიკაც დაიძაბა - ხვდები მაინც რომ უკვე ზედმეტად ბავშურად იქცევი? .. გეკითხები და გამომხედე - ორი თითით მოაბუნებინა სახე და მისი დანბეული მზერად დაიჭირა.აუჰჰ,ცუდად გვაქ საქმე .. ლიკა გაფაქტა ..!
-რა არის ბავშური ?
-აბა გოგო ერთი კოცნის გამო მთელი დღეა მჭამ - დაღლილმა აიქნია ხელები და სავარძელს მიეყრდნო - დავიღალე - ჩაიჩურჩულა,ისე რომ ლიკას არ გაეგონა.
-ერთი კოცნის გამო? შენ მე როგორი გოგო გგონივარ გეკითხები? გგონია როგორც სხვები გარჩენენ და კოცნას გეხვეწებიან მეც ეგეთი ვარ? იოცნებე გაბრიელ,იოცნებე მე შენ რომ კოცნა გთხოვო,ანდაც დილის ინციდენტი გაპატიო.არ მიცნობ საერთოდ,არ იცი არაფერი ჩემზე,საერთოდ არაფერი .. არ ვგავარ მე სხვებს - დადარდიანებული ხმა ძლიერ ჩაეხლიჩა - არავის არ ესმის ჩემი,არავის! - ხელები მუხლებზე დაიწყო და თხელ თითებს დააშტერდა.ყოველთვის აწუხებდა ერთი საკითხი,ვერავინნ ვერ უგებდა! არ იყო სხვების მსგავსი! არ გავდა მის ტოლ გოგონებს .. სულ ძლიერი იყო,არცერთ მომენტში არ ემორჩილებოდა ცხოვრებას,ცხოვრობდა ისე როგორც მას უნდოდა,ებრძოდა ყველა დაბრკოლებას,მაგრამ სულ ძლიერი იყო განა? აი თუნდაც ახლა .. რაც გულში მჩხვლეტავი ნემსები იგრძნო მას შემდეგ კიდევ უფრო შეიცვალა,გაბრიელ ლიჩელზე ფიქრებმა დაღალა .. ხვდებოდა რომ ბიჭი გრძნობდა მის განცდებს მაგრამ ასე უნდა ეკოცნა? არამც და არამც ..
-და შენ რა გგონია? მეც ყველა გოგოს ისე ვექცევი როგორც შენ? ყველა გოგოს ასე ვუხსნი კოცნის მიზეზს და საერთოდაც ასე ვკოცნი ყველას? ბავშვი ხარ და ვერ გებულობ ... - მაგიდაზე დაგდებულს სიგარეის კოლოფიდან ერთი ღერი ამოაძვრინა და გააბოლა - აი მე ახლა ავდგები და აგიხსნი ყველაფერს ვაფშე ყველაფერს ... მაგრამ აზრი არააქ .. - სიტყვის დამთავრება ბარში ატეხილმა ჩოჩქოლმა არ დააცადა.წუთებში მათი მაგიდის წინ ოთხი პოლიციის ფორმაში გამოწყობილი პიროვნება იდგა და გაბრიელს უყურებდნენ.
-გაბრიელ ლიჩელი .. თქვენი დაკავების ორდერი გვაქვს - გაისმა ძალზედ ცივი ხმა და მსოფლიომაც არსებობა შეწყვიტა ..
...
გამარჯობათ .. უუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუდიდესი ბოდიში ასეთი დაგვიანებისათვის .. ვიცი ბევრი მოლოდინი არ გააჩნია ამ ისტორიას მაგრამ იმ ერთის გამო (რომელიც ვიცი რომ აუცილებლად წაიკითხავს) იმის გამო უნდა ავტვირთო და სააბოლოდ დავამთავრო .. მაინტერესებს თქვენი აზრი ..
ჰომ კიდევ .. გაიღიმეთ!