ქორწილიდან რამოდენიმე დღეში თბილისშში წამოვედით , ისე მიჭირდა ბებიასა და პაპას დატოვება , ლუკასაც ასევეე, და მათაც ჩვენი გამოშვება , მინოდა ჩვენი ესეთი ცხოვრება დიდხანს და დიდხანს გაგრძელებულიყო, მამამ შესთავაძა თბილისსში წამოსვლა ,მაგრამ უარი განნაცხადეს "ჩვენ ეზო-კარს ვინ მიხიდევსსო ?? " შვილიშვილებისთვის უნდა გავალამაზოთოო .. ბარგი ჩავალაგეთ, დემეე უკნა სავარძელზე დავსვით, რომელიც ცრემლიანი თვალებით უყურებდა მის მეგობრეებსა და სოფელს , ვგრძნობდი ძალიან უჭირდა განშორება თავის სამტაროსთან , მანქანიდან თავი გამოყო და ბავშვებს დაუძახაა
-გპირდებით ყოველ 2 თვეში ჩამოვაალლ !
-დემე მოგვემნატრეეები , რამოდენიმე ბავშვო გამოეყო მისი ხმა , ეს იყო ჩვენი ლამაზი წითური , გრძელი თმით , დააა მის პატარა სახეზე დაჭორფლილი ლამაზ ცხვირიანი გოგო , მშვენიაერი წითელი ტუჩები ქონდა , მის ასაკთან შედარებით მააღალი იყო, ადრე ამ მენახა ამ მიდამოში , თორემ მის სილამაზეს აუცილებლად შევამჩნევდი , ის პატარა ანგელოზზს გავდა .!
-მეც მომენატრები ანასტასია ! უთხრა დემემ დაა თავი სავარძელს დაადო ... მე და ლუკამ ღიმილით გადავხედეთ ერთმანეთს დაა ბებია ბაბუას მაგრად მოვეხვიეთ
- მალე ჩამოვაალ ბე !!
-მშვიდობით იყავი ჩემო ანგელოზო !
-ბავშვეებო ჩემს ბებოს და პაპას გაბარებთ , ჩემო ლაამაზეებო მოდით ჩემთან
ყველა ერთად მომიახლოვდა მათ მკვლავებში აღმოვჩნდი , ისინი გასსაოცარო ბავშვები იყვნენ , უზომოდ თბილები დაა ყველანაირად კარგგები , ლამაზი ანასტასია კი იდგა კუთხეში და მანქანას თვალს არ აშორებდა
- ნახვამმდის ანასტასია !
-კარგად იყავით ქალბატონო ემა ! მითხრა და გამიღიმა .. მანქანაში ჩავსხედით და ჩვენი საყვარელი ადგილი დვტოვეთ ... დემეს მთელი გზა ხმა არ ამოუღია , მე და ლუკა ერთმანეთს გადავხედავდით და შემდეგ ოორივე სარკეშიი ჩავიხედებოდით რომ ის დაგვენახა , განაბული იჯჯდა ფიქრებში წასული ...
საღამოს 10 საათი იქნებოდა სახლთან რომ მივედით , ბარგი გადმოვიტანეთ , და კიბეებს ავუყყევით
-იმედიააა , რემონტი მორჩენილია , დარეკვა დამავიწყდა !
-ყოჩაღ ლუკააა , ვუთხარი და სიცილი ავტეეხეე
ოთახში შევედით უცებ შუქი აინთო
-გილოცააავვვვვვვვვვვვვვთ ახალმოსახლობას :დდ
ჩემები და ჩემები რა თქმა უნდა , ისინი ყოველთვის ყველგან არიან :ს სახლი ისე ლამაზად იყო მოწყობიილიიიიი , ბუშტებით , ყვავილებით , ისინი საუკეთესოეები არიან , რა მეშველება მათ გარეშეეე , კარების ზღრუბლთან თეფში დამახვედრესს ჩვენც ფეხი დავადგით და ახალ საახლში ახაალი ცხოვრების დაწყება გახსნილად გამოვაცხადეთ , გართობით ქეიიფითა და ცეკვა თამაშით , ჩვენთან იყვნენ წყვილებში ნიკა და ნიკო, , საბა და ლიზა , თემო და ნინა , თაკო მისი შეყვარებული , რომელიც დღეს გავიცანით და მუდამ ეული ჩემი საყვარელი ძმა !! დედიკო და მამიკო რა თქმა უნდა <3 ლიზას და საბას ქორწილზე ვილაპარაკეთ , რომელიც შემოდგომაზე დაიგეგმა , რადგან საბას მშობლები უცხოეთში არიან , ამიტომ სანამ არ ჩამოვლენარაფერი გამოვაა!!

ყოველი სააღამო , დილა თუ შუადღე ისეთი ლამაზი იყო , ისეთი მშვიდი და კარგი , ჩვენ ჩვენი პატარა ოჯახი , უკვე 1 თვეა რაც თბილისსშო ვარ , ლუკა დდის ყოველ დღე შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილი საქახალდით ხელში , მე სწავლა განვაახხლე , კიდევ ერთი ამბავი მაქვს თქვენთვის იცით მალე დედა გავხდები ? ! უკვე 1 თვის და 2 კვირის ფეხმძიმე ვარ , ლუკა სიხარულით აღარაარის , არ სჯერა რომ მამა გახდებაა !!
მაისი 3
დილით დედიკოს ზარმა გამაღვიძა , როცა ლუკასაც კი ეძინა, ის ხომ დილაადრიანად იღვიძეებდა
-რა ხდება დეედა ???
-მაპატიე საყვარელო რომ გაგაღვიძე , სსაყვარეელო ბაბუა გარდაიცვალა , სოფელში უნდა წავიდეთ
-ვაიიიმეეეეეეეეეეეეეე , მართლა ?არ მჯეერა დეე (( კააი !
-რა ხდება საყვარელ ოო ??
-ლუკა ბაბუაა ( დაა ტირილისგან ხმა ვეღარ ამოვიღე
-დამშვიდდი ჩემო ლამაზო :ხ დამშვიდდიი
-ოთახში დათა შემოვიდააააა უცეებ
-რამმოხდააა ლუკკა? რატო ტირის ემა?
-ილო პაპა გარდაიცვალა (
დემეს გავხედე და მის თვალებზე ცრემლები დავინახა , მოვიყვანე და გულში მაგრად ჩავიკაარი !
-ადექით გაემზადეთ და წავედით
- ლუკამ ტელეფონი აიღო და ნომერი აკრიფა
- გოგას ვენაცვალე , რასშვები ძმაო ??? (არ მესმოდა ის ას ელაპარაკებოდა ) გოგა მიხედე ყველაფერს დდა მეც რამოდენიმე საათში ჩამოვალ , შენი იმედი მაქ , აბა დროებით
შემდეგ მეორე ნომერი აკრიფა
-მაკა დილამშვიდობისა ,დღეს და ამ კვირის ბოლომდე ყველა შეხვედრა გაააუქმე არვიქნები ქალაქში , ..... არ მაინტერესებს , მნიშვნელოვანი საქმე გამოუჩნდათქო , .. გაუშვი საუკეთესო სასრტუუმროში , ან ასრვიცი დაათვარიელებინე საქართველო , კახეთში გაუშვი ან ყაზბეგში არვიცი შენც გაყევი თუგინდა , ოღონნდ კვირის ბოლომდე არავინ შემაწუხოს ..
ლუკას მივუახლოვდი
-საყვარელო , დარჩი მშობლეთან ერთად წავალ , საქმეები მოაგვარე და მერე ჩამოდი .
-გაგიჟდი ემა ? მარტო არ დაგტოვებ ჩემო პრონცესააა -მითხრა და ჩემს ტუჩებს ნაზად შეეხო ..
საღამოს უკვე სოფელში ვიყავით, ბებია ძალიან ცუდად იყო, ყველაფერი გაშავებული და შეცვლილი , ისე მინდოდა მაგრად მეტირა და გულიდან ლოდი მომეხსნა მაგრამ არ შემეძლო ...
3 დღეეე ისე გაიწელააა , მაგრამ კარგი იყო კიდევ დიდხანს ვგრძნობდა მის ყოფნას ჩვენთან , ბოლოს ჩემი ბაბუა შავი მიწის გვეშ ჩავუშვით , და სამუდამოდ დაუბნელდა ის მზის სხივი , როემლიც მას ასე უყვარდა , ისეთი ნათელი და მშვიდი იყო , მინდოდა ამდგარიყო და ეთქვა მე ცოცხალი ვარ , იმ მუცელზე მომფერებოდა , რომელიც ესე უყვარდა და ელოდებოდა , მიინოდდა დასწრებოდა იმ ლამაზ დღეს რომელიც ჩემს ცხოვრებას შეცვლიდა , მინდოდა ბებოსთან ერთად დაელოცა ახალი სიცოცხლე ჩემთვის დაა ისევ ისე ბედნიერად გვეცხოვვრაა ... საფლავის ქვაზეარ ეხატა ფოტო , მისივე თხოოოვნით , ბავშვობაში მპირდებოდა რომ სანამ ნამდვილ ოჯახს არ შევქმმმნიდი მანამდე იქნეობდა ჩემს გვერდით , ალბათ დამშვიდდაა და ამ ცხოვრეებიდა მშვიდად და სიხარულით წავიდა როცა ჩემი თავი მის საყვარელ ბიჭს ჩააბბარაა , იმასაც მოაყოლ;ებდა ხოლმე სურათი არ დამანახოთ საფლავის ქვაზეო , მოხუცი მეაღარ ვივარგებ და ახალგაზრდობის ფოტო რაა დასახატიაო. უბრალოდ პატარა წარწერა იყო მის ქვაზე , რომელიც ბებოს სურვილით გაკეთდაა
"არ დაჭკნება ჩვენი გრძნობა ულევი..
დაჭკნებიან მხოლოდ ქრიზანთემები"...
ჩემი საყვარელი ადამიანი კი ამ სიტყვებით და ბებოს ქვითინით მიწას მივაბარეთ ....
ბებო თბილისსში წამოვიყვანეთ , 3 თვეში ჩემმა საყვარელმა ძმამ საცოლე გაგვაცნო და კიდევ უფრო გავმრავლდით .. ძალიან კარგი გოგო ნინი , მშვიდი ლამაზი სახით და დიდი მწვანე თვალებით , თბილი და საყვარელი გოგო იყო ...
მე უკვე 5 თვის ვარ თითქმის , ვიბერები ნელ ნელა და ვარ , ჩემი ქმარი კიდევ უფრო მანებივრებს ბევრი საჩუქრებით , მედა დემე კი დავდივართ მაღაზიიებში და ის ძმიშვილის ოთახისთვის ინტერიერის დიზაინს მარჩევინებს , პატარას ოთახს ვულამაზებთ , მამა კი საჩუქრებით ავსებს , პირველი ლამაზი ხხალათი ბიძიამ უყიდა მის გოგოს , წარწერით little ila -დიახ ჩემს გოგოს ილას ვარქმევ !! ეს ორივემ ერთად მოვიიფიქრეთ , ოთახი ნელ ნელა გავავსეთ ულაამზესი ნივთებით , პატარა საწოლით , წარწერებით , მოხატული კედლებით და ა,შ.. თითქმის ყველაფერი რაც აქ გავაკეთეთ დემეს იდეა იყო ... ხო ისე ჩემი დემეც შეყვარებულია .. დიახ დიახ იმ წითურ გოგნაზე სოფლის ეზოდან ... რომელიც ჩვენს წინ სადარბაზოში ცხოვრობს და ჩვები ბიჭის სკოლაში სწავლობს , მხოლოდ 1 წლით პატარააა პრინცზე , ! ისიც გვეხმარება ოთახის მორთვაში და ამით დეემე კიდევ უფფრო ბედნიერია .. მამა საღამოოობით ყოველთვის დაღლილია მაგრამ მაინც აქვს თავი იმისი რომ საყვარელ ცოლთან ერთან საღამო გაატაროს , მოეფეროს ჩაეხუტოს თბილი სიტყვებით გაანებივროს , წაიყვანოს იქ სადაც იტყვის და ა.შ ლუკა ის კაცია , რომელზეც ყველა ქალი იოცნებებდა , მაგრამ ის მე მოვიგე ის ჩემი საჩუქარია ...
მეკიდე ცხოვრების ამრითმით ნელ ნელა ვიბბერები და სადაცააა გავსკდები !
ნოემბრის 21
დიახ ეს ის მშვენიერი დღეა , როცა ამ სამყაროში ახალი ბიჭი მოევლინა დედამიწას , ეს ჩემი ნიცას და ნიკოს პატარა ბიჭია ილია !
ისეტი ნათელი ,, მსუქანი , პატარა ლამაზი თმებიოთ .. დაჩემი ნათლულიო , ნიკო ისეთი ბედნიერი იყო , ისეთი ნათელი და აკრგი , მისი ემოცია არათუ საავადმყოფოს არამედ მთელს ქალაქს მოედო , მისი ემოციური ტირილი როცა პატარას ხმა გაიგო მეც გადმომედო და ხმამაღლა სიXარულის ცრემლებით ვტიროდით ,ამ ლაამაზ Dღეზე ყოველთთვის ვოცნებობდით , ნიცა ხშირად აგებდა ხოლმე მითებს იმის შესახებ , თუ როგორი დედა და ცოლი იქნებოდა , დაგეგმავდა მთელ მის ცხოვრებას რამოდენიმე წუთში და ამით ბედნიერი იყო , გინდათ ერთი საიდუმლო გაგანდოთ ?? ჩემს ქმარს ნიცასმითებში ყოველთვის ერქვა ლუკა , ხშირაად წამოცდებოდა ხოლლლმე მისი სახელი უაზროდ და ამაზე მთელი დღე ვიცინოდით ,რატომ მაინცდამაინც ლუკა?? ეეხლა კი მივხვდით თუ რატომ ლუკა , როცაა ის ჩემს გვერდითარის !! სახელებიც მაშინ ავარჩიეთ როცა 8 კლასსში ვიყავით და ჩვენ მუსიკის მასწავლებელს გოგო შეეძინა და გაკვეთილი გაგვიცდა , სკოლის უუკან ჩვენს ადგილას ჩამოვჯექით და მაშინ მოვიფიქრეთ რომ თუ ჩვენ 2 დან რომელსაც გოგო ეყოლებოდა იმას ელას დაარქმევდა და თუ ბიჭი ილიას ! ორივეს განსაკუთრებით ეს სახელები გვიყვარდა !!
ლიზას ყოველთვის ელენე მოწონდა და გგოოგო რომელიც მას ეყოლება 6 თვეში ელენეს დაარქმევს , ხოხო ისიც ფეხმზიმეთარის , ვმრავლდებით და ვერთიანდებით !!
12 წლის შემდეეეგ ....
დილა მშვიდობისა პრინცეესაა ! და შუბლზე დილის გამამხნევებელი კოცნა
-მიყვარხარ !!
-მეცც და მეორე კოცნა კიდევ ჩემს გაბერილ მუცელს ..
დიახ 12 წელი გავიდა იმ დღიდან რაც ელა დავაჩინეეე დაა დღეს უკვე 3 ბავშვს მუცლით ვატარებ რომელიც 2 თვეში მოევლინება დედამიწას , ჩვენი სახლი გავსო ლაამაზი ბავშვებით , მაგრამ ამ ლაამაზ სამოთხეს დემე მოაკლდა , რომელიც ლონდონში წავიდა , თავის ანასტასიასთან ერთად ..
ჩემი ქმარი დღეს ისეთივე წარმატებეულია როგორც 12 წლის წინ , ჩემი გგოგო უკვე 7 კლასშია , წარჩინებული მოსწავლეა , შემდეგი ვაჟბატონი ეხლა შედის 1 კლასში , მას ალექსანდრე ქვია .. 13 წელია რაც ჩვენი თანაცხოვრება მიდის და არცერთი მიზეზი იმისთვის რომ ლუკას დაკარგვის შემშინებოდა , ის არის ყველაზე ერთგული ქმარი მსოფლიოში ..
ნიცას უკვე 4 ყავს .. ხო მათ დიდი ოჯახი ყავთ , ილია და მის შემდეG ორი ტყუპი გოგო და 1 წლის ბიჭი ლაზარე !
საბას და ლიზას 2 ყავთ , თუმცა ისინიო საქართველოში არ ცხოვრობენ !! და ძალიან გვენატრება მათი ლამაზი ოჯახი ...
ჩემს ძმას 1 ბიჭი ყავს . და ასეე ძალიან გავიზარდეთ და გავმრავლდით !!
დედაჩემი და მამაჩემი ისევ ისე ტკბილად ცხოვრობენ როგორც 35 წლის წინ , რომ შეხედოთ იიფიქრებთ რომ გუშინ დაქორწინდნენ ,მათი სიყვარული ისეთი კარგია , როგორიც ჩვენი !
ბებო ?? იგი აგრძელებს ცხოვრებას მარტო , მისი თხოვნით სოფელში დაბრუნდა 5 წლის წინ ,დედას და მაამს გაშვება არ უნდოდა მაგრამ დაიჟინა მენატრებაო . ყურადღებას არავინ აკლებს მაგრამ ის უკვე ძალიან მოხუცია 90 წელი მოახოებია უკვვეე !

1 აგვისტო
მშობიარობამდე 1 თვე და 2 კვირააა დარჩენილი , პარასკევის საღამოა , თბილისში ძალიან ცხელა , რადგასნ უკვე აგვისტო დამდგარა .. ჩემი საყვარელი თვე .. დილით ლუკამ გამაღვიიზა და საწოლში ცივი ანანნასის წვენი მამრთვა "ჩემი მზრუნველი"
- ეემ , რას იტყვი სოფელში ხოარ წავიდეთ რამოდენიმე დღით ?? ბებოსაც ვნახავთ ა დავისვენებთ , ბავშვებისთვისაც კარგია და შენთვისაცც
- აუ კიი რა წავიდეთთთ ! 2 საათში მზად ვიყავი , დათიც და ნინიც წამოვიდა და წავედით სოფელშიი ..
რა ჯობია ამ სილამაზე ?? სიმშვიდეს,ყველაფერი ლამაზად ყვაოდა მზის სხინი ანათებდა არემარეს , ჩიტები ლამაზად ჭიკჭიკებდნენ , ხალხი ეზოში , ხის ძირას ჩამომჯდარი გრიილდებოოდნენ , ბავშვები მდინარის პირად მიმავალ გზას მიუყვებოდნენ გასაგრილებლად , ჩვენ კი ერთი დიდი ოჯახი ფანჯრიდან ვუყიურებდით ამ სილამაზეს ! ყველანი ხელის აწევით გვესალმებოდნენ , ბავშვების ნათელი სახე მანქანის დანახვისას ისეთი კარგი იყო რომ სითბოDი ავივსე , ჩემს შვილებს ზალიან უყვართ აქაურობა , ბავშვები , ელი წინა ზაფხულს 2 თვე აქ იყო ბებიასთან და ერთხელაც არ გასჩენია სურვილი თბილიში ჩამოსულიყო , ეხლაც იმიმედით წამოვიდა რომ მთელი აგვისტო აქ გაატარებს , ჩვენც რა თქმა უნდა გვიხარია მისი ესეთი სიყვარული მთისმიმართ და აქაური ხალხისა ..
წიშკარი შევაღე და იმ ადგილას გავჩერდი სადაც 13 წლის წიმ მისი თვალები დავიჭირეეე და ცოტა ხანს ვფიქრობდი , ჩემი ფიქრები ლუკას ხმამ გაფანტა
- ეთო ბებო , ილო პაპა სახლში ხართ ??
თქვენ ალბათ ემა ხართ ხო ?? მე ლუკა ვარ მესამე სახლში ვხოვრობ და მათ წიგნი მოვუტანე ,
- ჩემო საყვარეელო ქმაროო ! მიყვარს ეს ლამაზი დღეეე ....
ეზოში შევედით და დდიდი მუხის ძირას შვილიშვილების შუაში მოკალათებული ბებო დავინახე , ჩემი ბებო უკვე 90 წლის დაკოჟრილი ხელები, ღია ზღვისფერი წყლიანი თვალები, ბაბუას გარდაცვალების შემდეგ – აწ უკვე 12 წელია, რომ შავი თავსაბურის ქვეშ მოუჩანს.მე მიყვარს მისი ფუსფუსი სოფელში ჩემი მიახლოვებისას და მიყვარს მისი ცრემლიანი თვალები მეც,რომ ამატირებს ხოლმე განშორებისას….
2 კვირააა რაც აქ ვართ და ისე მშვიდად ვგრძნობ თავს ჩემი შვილების და ქმრის გვერდით.. სოფელი ისევ ისეტი მთელი და სავსეა როგორიც მაშინ იყო .. მე ბაბუას ოთახში შევედი , სადაც ყველაფერი ისევ ისეთია როგორიც 12 წლის წინ , მისი ბიბლიოთეკიდან 1 წიგნი გადმოვიღე ხელში ცვაიგის "მოუთმენლობა გულისა შემრჩა , სადაც პატარა აწ გაცვეთილი ფურცელი იდო
"ჩემს ქმარს"
ეს ჩვენი წიგნია , მაშინ როდესაც შენ თავ გატეხილი სკოლის ეზოდან გამოხვედი , მე ეს წიგნი მეჭირა ხელში და მაღალ ქვის ლოდზე ვიჯექი სკოლის გვერდძე დღესაც რომ დევს .. მე მაშინ ის მუდამ პრობლემური და დღეს უკვე მშვიდი ილია მიყვარხარ ! რამდენი წელი გავიდა ჩვენი ქორწილებიდან და რამდენი ბედნიერი დღე .. იცი მიყვარხარ ? ამ სამყაროში ყველაზემეტად მიყვარხარ !
დამიჯერე რაა - ვიცი ამ სიტყვებმა რაღაც დაკარგა , იმიტომრომ შენ ჩემსგან ასე შორს ხარ . მე კიდე დღითიდღე მიყვარდები ..ყველაფერმა აზრი დაკარგა შენს გარეშე ჩემს ცხოვრებაში , მეკიდე მეშინია, სიმარტობის მეშინია და ყოველთვის მეშინოდა იმ დღის როცა დამტოვებდი , ამიტომ ვამბობდი ხოლმე რომ შენს წასვლას ჩემი წასვლა აჯობებდა , მაგრამ შენი დატოვებაც მეშინოდა მარტო .. დილით საშინელი სევდა მომყვება , ღამეული წყვდიადიდან , სიზმრები შენზე უცვლელია ,ყოველ ღამე გხედავ , ისეთს როგორიც იყავი , ქმარი ტიტებით ხელში ! მე შენში დღეს ლუკას ვხედავ ის ზუსტად ისეთია როოგორიც შენ იყავი 70 წლის წინ , მზრუნველი და თბილი , ისე უყვარს ჩვენი გოგო როგორც შენ , ..! მაგრამ ის ხომ შენ გაზარდე , მე მის თვალებში შენს სახეს ვხედავ , შენს იმედის სავსე სახეს , მის იმედიან თვალები . ! ამ წერილს იცი რატომ ვწერ ?ვიცი ვიღაც ნახავს და მიხვდება თუ როგორ მიჭირს მე უშენობა , მიხვდება თუ როგორია ნამდვილიმოლოდინი სიყვარულისა , მეშენ 15 წელი გელოდებოდი , როცა წახვედი და დამტოვე , შენთვის ბრძოლა და ომი იყო ყველაფერი , მაგრამ მე მაინც დაგელოდე , და როცა დაბრუნდი ისევ იმ სიყვარულით დაგხვდი რომელიც გაგატანე მე შენ მატარებლის სადგურში თეთრი აბრესუმის კაბით დაგხვდი შენ ეს დღე გამოიყნე და მაშინ ჩვენი ქორწილიც შედგა , იქვე ახლოს ბაღში შენ შენი ჯარის მეგობრები წამოიყვანე და მხოლოს ერთი ჩემი მეგობარი ნათელა. ეს იყო ნამდვილი მოლოდინი .. დიდი სიყვარულის , მაგრამ უკან არაფერი ბრუნდება , მე შენ იმ წარსულ დღეებზე გელაარაკები რომელიც ჩვენს წარსულში ტრიალებდა . “სულ ორი სიტყვით შემიძლია შევაჯამო ყველაფერი, რაც ვისწავლე ამ ცხოვრებისგან: ის გრძელდება! გრძელდება და რატომღაც დაძინებისას და გაღვიძებისას ყოველთვის ვფიქრობ რომ შენ ისევ მოხვალ , ჩემი სახლის ფანჯარას ქვას ესვრის როგორიც 6 კლასსი , მე ჩემი ჩანთით კიბეებს ჩამოვირბენ და ისევ შენთან ერთად ხელჩაკიდებული გავუყვები სკოლის გზას ! და თუ შენ ისევ მოხვალ ჩემთან მე შენ გეტყვი რომ - სამყაროში ყველაზე მეტად მიყვარდი ! - შენი ცოლი !
ცრემლები ვერ შეიკავე წერილის წაკითხვისას , და მივხვდი რომ მეც ისეთი სიყვარული მინდოდამქონდოდა სიცოცხლის ბოლომდე როგორც მათ ქონდათ , მეც მეშინოდა ლუკას გარეშე დილით გაღვიძების , მაგრამ ყველაფერი კიდევ წინ არის ! მინდა 100 წწელი ვიცხოვრომასთან ერთან და ჩემს შვილებთან , ამისრულო ყველა ოცნება და მიზანი ! მხოლოდ მათთან ერთად .. რად მინდა მე სხვები?
მე არ მინდა ვიყო ვაგონი, რომელშიც შედიან და გამოდიან... მე მჭირდება ერთი თანამგზავრი რომელთან ერთადაც გავივლი ცხოვრებას..მე ის ვიპოვე და მასთან ვცხოვრობ 50 წელია !! მე უკვე ვარ ხელებდამწკნარი ბებია წყლიანი თვალებით მაგრამ არა შავი თავსაბურავით , მე ვარ ნათელი რადგან გვერდით მყავს ჩემი ქმარი მაღალ მთაში.. რომელიც აიიი დაა უკვე მოდის ეზოს ბოლოდან ჩემთვის ყვავილებით ხელში ..