ალექსი
თვალები გავახილე ვერ ვხვდებოდი ცოცხალი რატომ ვიყავი, საწოლზე წამოვჯექი და ვხედავდი თითოეულ წერტილს და ადამიანის თვალისთვის შეუმჩნეველ რამეებს, ობობას მიერ აბლაბუდის გაბმის ხმაც კი მესმოდა და ვხედავდი ყველაფერს უფრო მკაფიოდ, უფრო ახლოს,არა მგონი გავგიჟდი! წყურვილის გრძნობა გამიჩდა და იქვე მდგარ ბოთლს დავავლე ხელი ,ჭიქაში წვენი ჩამოვისხი, უეცრად ხმა მომესმა
-ბევრი არდალიო!
ტუჩთან მიტანილი ჭიქა გაბრაზებულმა დავახეთქე, ჭიქა გატყდა, და დავინახე როგორ დაიღვარა წითელი ფერის სითხე ეს...ეს სისხლი იყო უფრო გამიმძაფრდა წყურვილი კბილები ერთმანეთს მაგრად დავაჭირე და ოთახიდან შურდულივით გავვარდი,რაჯანდაბა მემართება! რამინდა აქ?ან როგორ გადავრჩი? შუაგულ ტყეში ვყვიროდი.
-მე გადაგარჩინე! მე კარლო ვარ! ვამპირი... არმოგესმა ვამპირი ვარ! და მე შენ გიკბინე.
მე..მე ვამპირი ვარ ?მე სისხლისმსმელი ვარ ?არა...არა არდავლევ არდავლევს სისხლს!
-მაშინ მოკვდები, ჯობია დალიო, დღეს სისხლს თუ არდალევ მოკვდები,გაიგე!მე იმიტომ გიკბინე რომ შენში სიცოცხლის დიდი წყურვილი დავინახე არგინდა სიცოცხლე? მაშინ მოკვდი!
შუაგულ ტყეში მუხლებზე ვიდექი და ვფიქრობდი რა გამეკეთებინდა გადავქცეულიყავი თუარა გაშმაგებულ სიხლის მსმელ ვამპირად. თვალები დავხუჭე და ქუთუთოები მაგრად მოვუჭირე ერთმანეთს.როგორ მინდოდა ეს ყველაფერი კოშმარული სიზმარი ყოფილიყო ,მაგრამ არა ,ისეთი რამ მესმოდა რასაც ჩვეულებრივი ადამიანი ვერ მოისმენდა ,ვერდაინახავდა. ვუსმენდი ყველაფერს ჩიტებს, მწერების ხმაურს, ქვეწარმავავლებს და ცხოველების ხმა მესმოდა.
უეცრად რაღაც დამემართა ,თვალები გავახილე სუნს სადაც მივყავდი მეც იქ გავჩნდი, დავინახე უზარმაზარი ანაკონდა,მის სხეულში სისხლის მოძრაობა მესმოდა და ვიგრძენი როგორ მომწყურდა, ძლიერად მომწყურდა.ანაკონდამ მოხერხებულად მომიქცია , მისი სრიალა ტანი შემომახვია და თავის ჭკუით მიჭერდა,ვერაფერს ვგრძნობდი. ჩემს გადასაყლაპად მოემზადა ,როცა გაშმაგებულმა ისე ვეცი მისგან ერთი წვეთი სისხლი აღარდაჩა.უღონოდ გადააგდო თავი ქვეწარმავალმა.
-აი ყოჩაღ!სიცოცხლე აგირჩევია- იღიმოდა კარლო.
უეცრად რაღაც მძაფრი სუნი ვიგრძენი უარესად ამეწვა ყელი და სისხლის წყურვილამა გამაგიჟა და ელვისსისწრაფით მივდიოდი მისკენ, გზასთან ახლოს ვიყავი მისული, როცა დავინახე პატარა გოგონა, ძლიერ მომწყურდა, მიკენ წავედი, როცა უეცრად კარლიმ დამიჭირა- არა! არშეიძლება! ვეწინააღმდეგებოდი, მაგრამ მასზე ბევრად სუსტი ვიყავი კარლიმ ისევ უკან დამაბრუნა
-რა საშინელებაა, ამას რა ვუყო? ადამიანის სისხლი ისეთი მიმზიდველია ისეთი მადის ამღძვრელი მისი გემოცკი ვიგრძენი ამას როგორ უნდა გავუმკლავდე?როგორ?მასწავლე გთხოვ, გთხოვ! გთხოვ!
-დრო უნდა და ყველაფერს ისწავლი ,გპირდები ყველაფერს გასწავლი ,მაგაზე არიდარდო.
დღე დღეს მიყვებოდა... თვე თვეს... წლები კი წლებს... ვისწავლე თავის კონტროლი,ვისწავლე ადამიანებთან ერთად არსებობა , მაგრამ ვერასდროს ვერშევძლებდი ადამიანის შეყვარებას იმიტომ რომ მე მონსტრი ვიყავი,მკვლელი...სისხლის მსმელი და ამ ფაქტს ვერავინ შეცვლიდა ,თუმცა კარლიმ მეორე თვალით სხვვა სამყარო მანახა,ვარ ყველაზე და ყველაფერზე სწრაფი, ძლიერი, ვხედავ იმას და მესმის ის რასაც ადამიანები ვერხედავენ და არ ესმით. ასევე შემეძლო ადამიანების მართვა.
მეორე სიცოცხლისთვის და ამ ყველაფრისთვის მადლიერი ვიყავი კარლისი,მან მასწავლა ძალის კონტროლი, მან მასწავლა ხალხთან ერთად ცხოვრება ის ჩემი ძმაც იყო და მამაც.მაგრამ ბედნიერი არასდროს ვიქნებოდი მონსტრებს ბედნიერების უფლება არაქვთ.
********
კარლის მიერ დაჯილდოებული უნარით და იმ ყველაფერით რაც გამაჩნდა, დიდწარმატებას მივაღწიე ,უზარმაზარი შენობა ააგეს ჩემი სახელობის ,მეც დირექტორი გავხდი ჩემი მდივანი კი ,,ვამპირობით შეპყრული"" იყო თუმცა ჯერ გაურკვეველი იქნებოდა მისი მომავალი.
კომპანიაში ძალიან იშვიათად მივდიოდი მაგრამ მესმოდა უამრავი ქალბატონების აზრები რა სიპათიურია,რა ჭკვიანია,ნეტა მარტოა? ადამიანის ესეთ ფიქრებზე უბრალოდ მეცინებოდა...
ერთ დღეს როდესაც კომპანიიდან გამოვედი ძალიან წვიმდა, მაგრამ მე ვერაფერს ვგრძნობდი ვერც სიცივეს, ვერც სიცხეს, ვერც წვიმის წვეთებს.
გზას მივუყვებოდი, არავინ ჩანდა და უბრალოდ ადამიანურმა გრძნობამ გაიღვიძა ჩემში და უბრალოდ მომინდა გამევლო, უეცრად ხმა მომესმა..........