ერთ საღამოს კოჯორში ვიყავით ასულები,გიორგიმ და სალომემ შეგვკრიბა ყველა.
-აბა რა ხდება იტყვით?მოითმენლობისგან ადგილს ვეღარ ვპოულობდი.
ერთმანეთს გადახედეს და მერე ჩვენ შემლგვხედეს.
-ვქორეინდებით!ღიმილით თქვეს ორივემ და ტაში შემოჰკრეს.
ვერ ავღწერ იქ რა ამბავი ატყდა,ყველა ისეთი ბედნიერი იყო ამ ამბით,სიხარულისგან რა ეკეთებინათ აღარც იცოდნენ.
ქორწილი ელენეს გამო იანვარში დანიშნეს,რადგან ნოემბერი იყო ახლა,იფიქრეს 3თვეში მოვასწრებთო,მაგრამ ელენე მაგ დროისთვის საავადმყოფოში,ბავშვთან ერთად იქნებოდა.ამიტომ გადაწყვიტეს იანვარი.
მთლიანად ჩართულები იყვნენ საქმეში,კაბაზე იმდენი იწვალეს,ბოლოს ძლივს ჩამოყალიბდნენ.
ეგეც ელენეს იდეით,სულ ფიქრობდა,რომ როცა გათხოვდებოდა აუცილებლად ჩაიცვამდა,თეთრ დიდ კაბას,რომელსაც ზურგი საერთოდ არ ექნებოდა,ღრმა დეკოლტით წინ თითქმის მუცლამდე ჩაჭრილი,ვერცხლისფერი თვლებით მორთული,დავარდნილი..
სალომესაც ძალიან მოსწონდა ელენეს იდეა,მაგრამ ერთნაირ კაბებს ხომ არ ჩაიცმევდნენ.
-ელენე ძალიან გთხოვ,ხომ იცი ასეთ კაბაზე,რომ მეც ვოცნებობ,მაგრამ ეს შენ გინდოდა ელეე..
-ჩემო ლამაზო მომისმინე,მე არ მეღირსა ქორწილის ბედნერება და აწი აღარც მექნება,ამიტომ შემოგთავაზე ჩემი საოცნებო კაბა,რომ ჩაგეცვა შენ თუ რათქმაუნდა მოგწონს და გინდა..თბილად გაუღიმა დაქალს
-აუ ელეეე ძალიან მიყვარხარ.ატირებული სალომე სწრაფად წავიდა ელენესკენ და მაგრად მოხვია ხელები.
ასე გავიდა თვე ნახევარი.
თითქმის ყვეალაფერი მზად იყო..
სკაიპში ელაპარაკებოდა გიორგი ნიკუშას
-აუ ნიკუშ ძალიან სისულელეს,რომ მეუბმენი ხვდები? თან საახალწლოდ ისვენებ სულ ტყუილად უნდა იყო მანდ 16 ამდე,ჩემი ქორწილია შენი ძმაკაცი ვარ და ცოლის მომყავს,შენ კიდე რაღაც უაზრო პრინციპების გამო არ ჩამოდიხარ აქ.
ცოტახნის ფიქრის შემდეგ ჩამოვალო უთხრა. რომ დაფიქრდა რაზე ახვეწნიმენდა,თავის თავზე მოეშალა ნერვები.
მაგრამ ელენეს ნახვა ძალიან უჭირდა,არიცოდა რა რეაქცია შეიძლებოდა ჰქონოდა მის დანახვისას ან თვითონ ელენე როგორ შეხვდებოდა მას.
4იანვარი იყო,მეორე დღეს ჰქონდათ ქორწილი,სალომე ელენესთან იყო ასული.
-ელე რაღაც მინდა გითხრა,ღრმად ამოისუნთქა სალომემ და ელენეს შეხედა.
მაშინვე მიხვდს ელენე,რასაც ეტყოდა სალომე.სახეზე ფერები გადაუვიდა და დაქალს შეხედა გისმენო.
-გუშინ მითხრა გიორგიმ,ნიკუშა ჩამოვაო,თავიდან უარზე იყო,მაგრამ მიხვდა რომ სისულელე იქნებოდა მისი არ ჩამოსვლა და დათახმდა.
ელენემ იცოდა რომ ეს ადრე თუ გვიან მოხდებოდა,იცოდა რომ მოუწევდა თქმა და არც აპირებდა დამალვას.
-რომ ჩამოვა ყველაფერს ვეტყვი,უნდა იცოდეს მან,სრული უფლება აქვს,მე გადავდგავ ამ ნაბიჯს და დაველაპარაკები დანარჩენი თვითონ გადაწყვიტოს.
სალომემ მალევე დატოვა ელენეს სახლი.
მთელი საღამო ფიქრობდა ელენე რას იზავდა როცა ნახავდა.რა რეაქცია ექნებოდა რომ დაინახავდა,რას ეტყოდა ბავშვებზე,როგორ მიიღებდა ამ ამბავს,რატომ დაუმალა ეს ყველაფერი..
ბოლოს თავი ასტკივდა და დაწვა.
მეორე დილით უცნაურად გრძნობდა თავს,დილიდან ხან ერთი ბავშვი ურტყავდა ფეხს,ხან მეორე.
1ზე იყო ჯვრისწერა ამიტომ მალევე ადგა ელენე,რომ მოესწრო ყველაფერი.10სათზა ადგა,ჯერ იბანავა შემდგ თავისი ძალიან ორიგინალური მუქი ნაცრისფერი კაბა ჩაიცვა,წითელი მაღალ ქუსლიანები ჩადო ჩანთაში და დაბლები ჩაიცვა.
სალონშიც მალევე მივიდა,მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა,ტუჩები გამოიკვეთა მხოლოდ წითელი ტუჩსაცხით,
თმა უბრალოდ აიწია მაღლა და სალომეს სახლისკენ წავიდა.
სახლში რონ შევიდა,დიდი არეულობა იყო,უამრავი ვიღაც ირეოდა,დიდი მუცლით ავიდა მეორე სართულზე და სალომეს დანახვისას გაშეშდა.
თეთრი გაშლილი თავისი საოცნებო კაბა ეცვა,თმა მაღლა ჰქონდა აწეული და ისეთი ლამაზი იყო გაოცებული უყურებდა.
-ელენეე რალამაზი ხარ.სწრაფად მივარდა ელენეს და მაგრად მოხვია ხელები და მუცელზე მიეფერა
-ჩემი პატარები როგორ არიან?
-ვაიმე სალომე ვიტირებ ახლა,სალო თხოვდები,ღმერთო ჩემო,უკვე ასეთი დიდები ვართ.ცრემლები მოსდიოდა ელენეს და სალომეს ეხუტებოდა.
-ტირილი არ გამაგონო იცოდე!ღიმოლით გააფრთხილა დაქალი
-ზალიან ლამაზი ხარ სალ გიორგი გაგიჟდება რომ გნახავს.
ახლა დაბლა ჩავდივარ მე მოვიდნენ უკვე და იცოდე არაფერზე ინერვოულო,ყველაფერი ისე იქნება შენ როგორც გინდა.
-ელე..არც შენ ინერვიულო რა არაფერზე.თვალი ჩაუკრა მეგობარს,ფეხზე მაღლები ჩაიცვა და დაბლა ჩავიდა.
კიბეებთან ზუკა დახვდა
-რა უნამუსოდ ლამაზი ხარ რა არის ელენე?სიცილით კითხა მეგობარს და მუცელზე მიეფერა
-მადლობა ჩემო ყველაზე სიმპატიურო.ელენესაც გაეცინა მის ნათქვამზე.
დაბლა ნიკუშა ვერ შენიშნა,და ცოტა ამოისუნთქა.
სალომეს ლოდინში სამზარეულოში შევიდა და წვენი დაისხა
ფანჯარასთან იდგა და წვენს სვავდა,უკნიდან ხმა,რომ მოესმა.
-ესე როგორ მომექეცი?ტკივილი იგრძნობოდა ნიკუშას ხმაში.
თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილამდე დაუარა ელენეს რაღაც ამოუცნობმა,ტანზე ეკალმა დააყარა და ყველაფერთან ერთად ორიე ბავშვი ერთად აფართხალდა,თითქოს ამოიცნეს ხმის ავტორიო.
-ელენე!ხმა გაიმკაცრა ნიკუშამ მაგრამ მის ინტონაციაში მაინც ჩანდა,როგორ სტკიოდა.
ნელა შემოტრიალდა მისკენ და ახლა ელენემ დაიწყო საუბარი.

-3წელია უკვე ასე როგორ მექცევი?სამი ისეთი წელი წამართვი,ყველაზე ბედნიერი რომ უნდა
ვყოფილიყავი,ორსულობის ამბავიც ისე გავიგე,შენი წასვლის გამო ცუდად ვიყავი,ხო ცუდად! გული წამივიდა და თურმე 1თვის ორსული ვიყავი გესმის?შენ ეგეც წამართვი მე.
იმაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ იმ სამი წლის მანძილზე რეებსაც აკეთებდი.
და ახლა მოდიხარ და მეკითხები როგორ მოგექეცი ასე?
კიდევ მახსოვს,ერთად როგორ ვოცნებობდით,რომ ბავშვები გვყოლოდა,როგორ გინდოდა რომ ორსული ცოლისთვის გეყურებინა,მე ხომ არ შემეძლო ვინმესთვის რამის ტკენა არასდროს,ხოდა ყველაზე დიდი სასჯელი ეს იქნებოდა შენთვის და როგორც ჩანს არ შევმცდარვარ!
ხომ ხედავ ცრემლებიც აღარ მომდის უკვე,იცი რატომ? შევეჩვიე!
სწრაფად გამოვარდა სამზარეულოდან და ზუკას ამოუდგა გვერძე..
ჯერ ეკლესიაში წავიდნენ,ჯვარი დაიწერეს შემდეგ რესტორანში,ძალიან გაერთო ყველა.დარბაზში ელენეს და ნიკუშას საყვარელი სიმღერა რომ გაისმა,ჟრუანტელმა დაუარა ორივეს,ნიკუშასკენ გაიხედა,რომელიც სკამიდან ამდგრიყო და ჩემსკენ მოდიოდა
-შეიძლება ვიცეკვოთ?
ფეხზე წამვდექი და საცეკვაოდ გაყევი.
-ელენე ვიცი ძალიან გატკინე,ისე გატკინე,რომ პაიების ღირსი არვარ,საშინელი ბიჭი ვარ ვიცი,მაგრამ ახლაც მგონია რომ ჩემს გარეშე ბედნიერი იქნები..
მე ძალიან არასწორი ვარ შენთან,აქაც ჩამოსვლაზე იმიტომ ვიკავებდი თავს,რომ კიდე არ შემშლოდა
რამე.
არ გთხოვ პატიებას მიუხედავად იმისა,რომ შენი პასუხი ვიცი უკვე,უბრალოდ ერთ რამეს გთხოვ,ბავშვს ნუ წამართმევ,უმამოდ ნუ გაზრდი..საუბარი დაასრულა და ელენეს შეხედა რომელსაც ცრემლები მოსდიოდა.
-ბავშვებს ნიკუშ,გოგო და ბიჭი არიან.
-რაა? ღადაობ ხო? ღმერთო ჩემო, შენ საოცრება ხარ,სწრფად დაეცა მუხლებზე და მუცელზე კოცნიდა...

მიხარია რომ მოგწონთ..
მაგრამ რაღაც აგრესიას ვგრძნობ პერსონაჟების მიმართ და მგონი ვერ გაიგეთ მათი როლები...