-ანუკა უბრალოდ ვერ შევძლებდი შენ ამხელა ტკივილისთვის გამეწირე..შენზე ჭკუას ვკარგავ ჩემო სიყვარულო..
-არ წახვიდე რა..
-მე შენს გამო დავბრუნდი და ახლა ყველაფერი შენს ხელშია თუ მეტყვი რომ დავრჩე დავრჩები მაგრამ თუ მეტყვი,რომ წავიდე ერთი წუთით აღარ გავჩერდებიუ უბრალოდ მინდა შენ მყავდე ყველაზე ბედნიერიი და აი შენს ღიმილს ვხედავდე მე თუ არა სხვა მაინც..
-გიო ჩვენ ისეთი რაღაც გვაკჯავშირებ,რომ ძალიანაც რომ მოვინდომო მაინც ვერასდროს წაგშლი ჩემი ცხოვრებიდან შენ უკვე შენი კვალი დატოვე როგორც ჩემს გულში ასევე ცხოვრებაშიც...გიორგი ლილე შენი შვილია.
თვალიდან ცრემლი ჩამოუგორდაა..სიტყვებს თავ ვერ უყრიდა ზოგადად მეტყველების უნარი დაკარგა..ხელები მოვხვიე კისერზე დ აგავეპრანჭე..
-დიახ ბატონო ჩვენ უკვე საერთო შვილი გვაყავს და თქვენ მამა ბრძანდებით.
-შენზე ვგიჟდები არა შმეშალა თქვენზე ვგიჟდები.
უცებ წამოხტა სავარძლიდან ხელი დამტაცა და ჰაერში ამიტაცა..
-ბავშვი გამოიყვანე ქალო!
პატარა ბავშვივით აცანცარდა..
-ისე დედა თუ ნებას დაგვრთავს საერთოდაც ნაყინის სსაჭმელად მივდიოდით ჩვენ..მოიცა ეს კი არა ახლა ბედნიერებამ გადამავიწყა წამით ყველაფერი..მისმინე აბა შენი ქმარი?
-მოგატყუე ძვირფასო არ გავთხოვილვარ მე ხომ მხოლოდ თქვენ გეკუთვნით..
-ეს უკვე პიკია ანუკაა..გაქრი ახლა სანამ შემომეჭმები თავს ვეღარ ვაკონტროლებ..ყველაზე ბედნიერი ვარ..
-მოიცა ლილეს გამოვიყვან თორე მამიკოსნაირი ბუზღუნაა და აჯუჯღუნდება..
ნაყინის საჭმელად წავედით..
-გიორგი ბავშვს ნუ უსვამ ცხვირზე ნაყინს!მოგკლავ იცოდე..
-უფ რა აუტანელი დედიკო გვყავს რაა...
ვუყურებდი მათ და ახლა ვხვდებოდი რა იყო ნამდვილი ბედნიერება..ჩემი ორი საყვარელი ადამიანი ჩემთნ ერთად იყო და რაც მთაარია მთლი საღამოს განმავლობაში არცერთს სახიდან ღიმილი არ მოსცილებიაა..სახლში ავედით ლილე დავაძინე და გამოვედი გიორგისთან აივანზე იდგა და სიგარეტს მთელი ძალით ექაჩებოდა..ხელები ფრთხილად შევუცურე გახსნილი პერანგის ქვეშ და წელზე ძლიერად შემოვეხვიე..
-ამის დედა ვატირე მე ამერიკაში ვიყავი და შნ აქ მარტო იყავი ორსული..
-მარტო არასდროს ვყოფილვარ ტასო და სანდრო სულ ჩმთან იყვნენ..
-თუმცა შენ ვინც გინდოდა ის არ გყავდა გვერდით და ამხელა ბედნიერება ს შენთან ერთად ვერ იზიარებდა..უნამუსო ვიყო რომ მცოდნოდა შნ ორსულად იყავი ამერიკაში არ წავიდოდი და საერთოდ მერჩივნა სიკვდილი თუ შენ მარტო არ იქნებოდი ამ პერიოდისთვის და მეც 9 თვის განმავლობაში შნს გვერდით ვიქნებოდი და მთავარი ჩემი პატარას დააბადებას ვერ დავესწარი...თუმცა უფლის მადლობელი ვარ რომ ჯერ სიცოცხლე შემინარჩუნა და მერე კიდევ ამხელა ბედნიერების განცდის საშუალება მომცა..
-არაუშავს ყველაფერი წინ გავქვს ჩვენ ახლა ვიწყებთ ცხოვრებას..ჩვენი პატარა ოჯახი მე ყველასა და ყველაფერს მირჩევნია..ამიტომ არაფერზე იდარდო ისე შეგიძლია რამდენი სიყვარული და სითბოც დაგვაკელი ერთნაირად აანაზღუროო..
-ჩემი ინტრიგანი..
ცხვირზე მაკოცა და გულში ჩამიკრა..
-აი ესაა ის ძალა რომელიც სუნთქვას მაიძულებს..შენს გამო დედამიწას საპირისპირო მხარეს დავატრიალებ ჩემო სიყვარულო..
-აუ ბავშვები გადაირევიან ჩვენს ამბავს რომ გაიგებენ..
-როგორ მენატრებოდით რაა...
მისაღებ ოთახში შევედით და დივანზე დაწვა გიო რა თქმა უნდა მეც არ დავაყოვნე და წამებში მის გვერდით აღმოვჩნდი..თავი გულზე დავდე და ვისმენდი მის ძგერას..
-თქვენ ქალბატონო,რომ გამართეთ სიყვარულობანათი..არ მეტყვით სანდრო ვინაა და რას ითხოვს..
-უი წავედი მე ლილე ტირის..
-ლილე ტირის განხებ შენ დაიწყე მთელი ღამე მცალია და მოგისმენ..
-აუუ რავი არაფერი..ვმეგობრობდით და ერთი კვირის წინ უცებ მითხრა მიყვარხარო..
-რაოო?აჰამ ესეიგი გადაწყვიტა ქალი წამართვას?
-ოოო კაი რა წაგართვას და ის კიდევ..
--აა დაჟე ის კიდევ?
-გიორგიიიიიი მოგაჩამ მაგ აუტანელ ტუჩებს რომლითც ასე ირონიულად იცინი..
-და ვინმე გაკავებთ?
-ნუ მიწვევ იცოდეე..
დილით ლილე შემოგვიუვარდა ოტახში დ აგაგვაღვიძა..ეს ჩმთვის ჩვეულებრივი მოვლენა იყო მაგრამ ვაჟბატონის რა მოგახსენოთ..რაღაც ცოტა გაუჭირდა გონს მოსვლა და რეალობის აღქმა..
-საყვარელო დღეიდან შენი ყოველი დილა მსგავსად დაიწყებაა ლილეს ტიტინი არ დაგძინებს..ხოო მე სამსახურში გავდივარ შვებულება ს ავიღბ და დავბრუნდები მალე..
-ბაღში წაიყვანე იცოდეე..
-დღს დარჩს რაა მინდა,რომ მოვესიყვარულო..ლილეც აყვა მამის სიტყვებს და ვეღარ გადავაფიქრებინე ვერცერთშ აშკარად უკვე დიდ როლს თამაშობდა მამიკო..ახლა უკე ორნიი იყტვნენ და ვეღარ ვჯობნიდი ლილეს..
განცხადება დავწერე შვებულებაზე.. ორი კვირით მოვწყდები ჩემს ყოველდღიურ რუტინულ ცხოვრებას..
სახლი ავედი და რასაც ველოდებოდი ს დამხვდა სახლში რ4ა თქმა უნდა მამიკო და თავისი ქალიშვილი სახლში არ დამხვდნენ..
-სად ბრძანდებით?
-გასართობ ცენნტრში ვიყავით და ახლა ლაშა ბიძიასთან ავდივართ და ამოდი რა შენც იქ..
ავედი ტასოსთან და რასაც ველოდი ყველა გაბრწყინებული სახით შმხვდა..გამიხარდაა,რომ ყველა გავაერთიანა ამ ამბავმაა..შესვლისთანავაე ტასო შემომეგება და ჩამეხუტა ის ხომ ჩემი ყველაზე დიდი იმედი იყო..არ ვიცი მის გარეშე რა მეშველებოდაა..ყოველთვის ვოცნებობდი გვერდით ისეთ მეგობარზე რომელიც ჩემი მეორე მე იქნებოდა და აი ზუსტად ეს ადამიანი იყო ტასო..
მეგობრობა ეს არის ადამინების კავშირი, რომელიც არის ნამდვილი, თბილი, გულწრფერი და არა ყალბი. სამწუხარიდ ამ დროში არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც მეგობრები ფორმალურად ყავთ. როცა დასჭირდებათ გამოიყენებენ და შემდეგ პირში ეუბნებიან, რომ ის მისთვის სრულიად არაფერს არ ნიშნავს.
მეგობრობა ადამიანის ცხოვრებაში ერთ-ერთი აუცილებელი პირობაა. მეგობრებთან ერთად უნდა გიხაროდეს მთელი შენი ბედნიერება. ის უნდა გიზიარებდეს თავის სიხარულს და შენ მას. რა სჯობს იმ წუთებს, რომელსაც მეგობრებთან ერთად ატარებ, თუნდაც ეს ერთ-ერთი ჩვეულებრივი და ბანალირი დღე იყოს..ზუსტად ეს ყოველივე გამოვცადე მე ტასოსთან..ის ჩემთვს არ ვიცი ყველაფერიაა..

-ანუკა ისე მიხარია თქვენი ამბავი ვერ აგიხნსი..მგონია,რომ შენზე ბედნიერი ვარ..ხუმრობით რა თქმა უნდა..
-კაი გოგო ვიცი,რომ ყველაფერი საუკეთესო გინდა ჩემთვის..
-ანუკა სიგარეტზე ჩავდივარ მაღაზიაში და წამოდი შენც მანქანით ჩავირბინოთ უცებ..ტასიკო დეიდა კიდევ ლილეს მიგვიხედავს ცოტა ხნით..
-აუ ტას არ მინდა შეგაწუხო თუ საქმე გაქვს მითხარი..
-შენ ხო არ გაგიჟდი გოგო ლილეზე მნიშვნელოვანი საქმე რა უნდა მქონდეს..თან ორი წუთით ჩადიხართ თქვენც..
გზას რომ ვუყურებდი აშკარად არ მიდოდა მაღაზიის მხარეს და მითითებებეს ვაძლევდი საით უნდა წასულიყო ისიც თავს იმართლებდა ხო ამერია დიდი ხანია აღარ ვყოფილვარ აქეთო..ამ დიალოგებში მართობდა როცა დავინახე,რომ უკვე გომბორზე ვიყავით და პანიკებში ჩავუვარდი..
-გიო გადაირიე სად მიდიხარ?ლილე?მარტო როგორ იქნება?სად მიდიხარ რა გინდა აქეთ?
-ჩემო პრინცესა დამშვიდდი ყველაფერი მოგვარებულია და ჩემს პატარა პრინცესას იქ არავინ მომიწყენს ერთი დღით..
-რააა??ყველამ იცოდა,რომ მოვდიოდიით?
-კი ჩემო სიყვარულო და ახლა წუწუნს აზრი აღარ აქვს და დამშვიდდი..ძალიან მომენატრე და უნდა დავტკბე შენთან ყოფნით..
-ის მაინც მითხარი სად მივდივართ?
-ლოპოტაზე ჩავიდეთ ორი დღით..
-მასხარა ხარ..
-ნუ მებუსხებიი თორე... თორე...
როგორც იქნა ჩავედით..აი როგორიც ოდესმე წარმომედგინა ჩემი სმაოთხე ზუსტად იგივე დამხვდა..ყველაფერი მწვანედ იყო შემოსილი..ტბაც გამოირჩეოდა თავისი სიმშვიდით და მასზე ნაზად მოცურავე თეთრი და შავი ფერის გედებით...სურნელიც რაღაც სხვანირი იყო ყვავილების სუნით გაჟღენთილი..თითოეული ჩასუნთქვაც კი ფილტვებს მთლიაანად მხისნიდა..ასეთი სილამზის ფონზე გვერდით მყავდა ჩემი საყვარელი ადამიანი რომლის გარეშეც ყველაფერი აზრს კარგავს...და მის გარეშც ახლა აქ ყველაფერს სხვანირად ავღწერდი..ის იყო ის ფერადი მელანინი რომელიც ცხოვრებას მიფერადებდა და მაიძულებდა ვარდისფერი სათვალის მორგებას თვალზე..მასთან ერთად ყველაფერს სხვაგვარად აღვიქვამდი და შევიგრძნობდი..
-ჩემო პატარა წამოდი გავცუროთ და უკვე ღამდება თან და მერე ვივახშმოთ..
საღამოს ნომერში რომ შევედი საწოლზე დამხვდა ყუტი და ზემოდან წერილი..ეს კაბა ჩაიცვი და ისრების მიმართულებას გამოყევი თან ყოველ ისართან წერილი იქნება და ნახხე..
ყუთი რომ გავხსენი ულამზესი თეთრი სადა კაბა იდო...ზურგი ღიად ქონდა თუმცა მკერდთან იყო ყელამდე ულამაზესი გიპიურით დაფარული და რაც მთავარია გრძელი..აშკარად კარგად შეიცნო ამ ბიჭმა ჩემი გემოვენბა..თამ გავიშალე და ზურგზე გადმოვიფინე..
ოთახიდან გავედი და კედელზე ისარ დავინახე პატარა ფერადი ფურცელი ქონდა მიკრული და იქვე გვირილებს გვირგვინი ეკიდა..
„თქვენ ბრძანდებით ჩემი დედოფალი,მაგრამ დედოფალი ხომ იცი გვირგვინის გარეშე არ არსებობს ამიტომ შგიძლია მოირგო გვირგვინი და გზა განაგრძო..“
გავაგრძელე გზა და დიდი წითელი ისარი შემომენათა კვლავ..
„ჩვენს გამო ვცოცხლობ შენ თავს ვფიცავარ“
ემოციები ისე მაწვებოდა მინდოდა აუაზროდ მეკივლა და პატარა ბავშვივით ხტუნვა დამეწყო..
ღიმილი მქონდა სახეზე შეყინული და ისე დავდიოდი უკვე..
-არააააააა!!!არ არსსებობსს!!!
ტასო და გიგა იდგნენ ხელში წითელი ისრით..
-პრინცესა არ გაჩერდე შეგიძლია მყარად გადადგა ნაბიჯები და წინ წახვიდე ისე,რომ უკან არასდროს მოიხედო..მიყვარხარ!
-ეხა ვიტირებ..
-ცრემლები მოიწმინდე და ნაბიჯით იაარ!!
არ მჯეროდა,რომ შეიძლებოდა ოდესმე ამხელა ბედნიერება მე გამომეცადა ეს მეგონა მხოლოდ ფილმებში ხდებოდა და ცოტა რეალურ სამყაროს მოწყვეტილი იყო,მაგრამ ვხვდებოდი უკვე როგორ გამიმართლა იმაში,რომ მე დღეს გიორგის მქვია...

უკვე ძაიან ამიტანა ემოციებმა და ცრემლებსაც ვეღარ ვაკონტროლებდი იმდენად ბედნიერი ვიყავი..
-კაი რაა..თქვენცც?
ლასა და მისი მეუღლე იყვნე შემდეგი ისრის მფლობელები..
-ჩემო საყავრელო პატარა აღარ ხარ..ისე გაიზარდე ვერც მივხვდი..იცი ენ როგორც მიყვარხარ და შენთვის მხოლოდ კარგი მინდა..ისიც იცი,რომ შენ,რომ ახლა ცუდი მიმართულებით მიდიოდე ეგიცვლიდი მიმართულებას,მაგრამ შენ სწორედ იქ მიდიხარ სადააც უნდა მიდოდე და სადაც შნი ადგილია შენს პატარა ოჯახთან..ზუსტად ვიცი გიორგის როგორც უყვარხარ და როგორც მოგივლის ამიტომ ამაყად შემიძლია გითხრა არცერთი წამით არ გაჩერდე..იქ შენი ბედნიერეა გელოდება და არ გაუშვა ხელიდან..
ლაშამ ძლიერად ომხვია ხელები და თვალიდან ცრემლები მომწმინდა..
-ლაშიკო ძალიან მიყვარხარ..
-მმეც მიყვარხარრ..წადი მალე ბიჭი მოკვდა ნერვიულობიით..
ცოტა მანძილი,რომ აგვიაზრე დავინახე როგორ იჯდა ორსული გოგონა მარტო და როგორ ტიროდა..გული დამეწვა..ყველაფერი გამხსენდაა როგორ ვტიროდი მეც როცა ამრტო დავრჩი და მაშინვე ამ გოგონასთან მივედი..
-ცუდად ხომ არ ხართ?
-მე მიმატოვეს და ახლა მარტო მომიწევს ბავშვის გაზრდა..როგორ ვუთხრა,რომ მამამისმა ასეთ დროს მიმატოვა და სხვა ქათან ერთად წავიდა..
ყოველი ჩემი ჭრილობა გამეხსნა..გამახსენდა მეც როგორ მტკიოდა ის ფაქტი,რომ ჩემი შვილს არ ეყოლებოდა მამა ისე როგორც ყველა ბავსვს და რ გაიზრდებოდა მოსიყვარულე თბილ ოჯახში...
ცოტახანში გოგონამ გამიღიმა და თითით მაჩვენა საიტაც უნდა წავსულიყავი..
გულზე მომეშვა,რომ ეს გოგოც ჩემ დღეში არ იყო და ეს მხლოდ ვაჟბატონის დადგმული სცენა იყო თუმცა მე ყველა ჭრილობა კვლავ ღიად მქონდა და მტკიოდა მაგრამ მაინც ამაყად გავაგრძელე გზა და როგოორც იქნა ტბის ნაპირას დავინახე გიორგი და ჩემი პატარა..
გიორგის შავი სმოკინგი ეცვა ხოლო ჩემს პატარას თეთრი კაბა და ხელშ ულამაზესი ვარდების თაიგული ეკავა..ჩემებიც ყველა მათ გარშემო იდგნენნ..
აქ უკვე ფრთხხილად დავიწყე ნაბიჯების გადადგმა..თითქოს რაღაც მაკავებდა და თან ვგრძნობდი,რომ აუცილებლად უნდა მივსულიყავი იქ.. და აი აღმოვჩნდი როგორც იქნა გიორგის წინ..
-შენ ყველაზე ლამაზი ხარ!!!ლილე მამიკო დედას თაიგული ათხოვე რაა..
ჩემმა პატარამაც ბედნიერი სახით გამომიწოდა თავისი პატარა ხელებით თაიგული..
-დედიკო მეც პატარძალი ვარ იცი?
-კი დედიკო შენ ულამზესი პატარა პატარძალი ხარ..
გიორგი აღმოჩნდა წამებში ჩემს წინ მუხლზე დაყრდნობილი..
-ძალიან მიჭირ ახლა სიტყვებისთვის თავის მობმა,მაგრამ ვსო დავიწყებ..
შენ ხარ ადამიანი რომლის გარეშეც ერთ წამსაც ვერ ვისუნთქებ..შენ ხარ ის ყველა დადებითი გრძნობა რაც ჩემში არსებობს..შენ მასწავლე როგორ გავიღიმო როგორ ვიყო ბედნიერი და მთავრი როგორ ვიყო ბედნიერი არაა ბევრ ქალთან არამედ ერთთან და შენ ეს შეძელი..ჩემი სამყაროს ცენტრი ხარ და შენს გარეშე ჩათავლე ჩემი სიცოცხლეც ისეთი უფასური იქნება როგორც ნაგავი..შენს გარეშე ნული ვარ იმიტო რომ ჩვენ ერთად ვქმნით ერთ პიროვნებას და უშენოდ ღმერთმა ერთ წამსაც არ მაცოცხლოს..შენ სანმ აქამდე მოხვიდოდი გამოიარე ის გზა რა გზაც შენ ჩემს გარეშ გაიარე და ყველაფერი ახლა შენი გადასაწყვეტია რას იზავ..ერთი ოცნება მაქვს ,რომ მე ვიცხოვრო შენთან და ჩვენს პატარასთან ერტად მინდა,რომ ყველაზე ბედნიერ ქალად გაქციო და სააერთოდ ოჯახი მინდა გქონდეს სითბოთი და სითკბოთი სავსე..ცოლად გამომყვები?
მისი მონოლოგის დროს ერთი წამითაც არ შემშრობია თავლზე ცრემლი არა მხოლოდ იმიტომ,რომ მას ასე ვუყვარდი არამედ იმსი გამო,რომ ვხედავდი როგორ უკანკალებდა ხელი და ხმა ლაპარაკის დროს როგორ ღელავდა და ჩანდა,რომ ამას არ ამბობდა ასე უბრალოდ ის ამ ყოველ სიტყვას ამბობდა გულით..ახლა რაც შეეხება გადაწყვეტილებას..მართალია ნმე მის გამო ცხოვრების რარაც ეტაპი ძალიან მტკივნეულად მახსოვს თუმცა ეს მხოლოდ მოხდა მისგან დამოუკიდებელი მიზეზების გამო და მთავრი სადაც სიყვარული არსებობს იქ ყველაფერი უფრო მარტივდება და ახლაც ყველაფერი მარტივადაა.
-კი,თანახმა ვარ მერქვა შენი მეღლე სიცოცხლის ბოლო წამამდე..
ხელში ამი9ყვანა და ტაშის და ბედნიერი სიცლის ფონზე ჩვენი სიყვარულიც უფრო მკაფიოდ ჩანდა..
-ქალბატონო თუუ თანახმა ხართ ყვეაფერი მზადაა და ხელი მოვაწეროთ..სასწრაფოდ მჭირდება დოკუმენტი,რომელიც ყოველდღე დამანახებს რომ ჩემი ხარ...ეს ცოტა ვიეგოისტე..
ხელი მოვაწერეთ და თბილისში ჩასვლისთანავე ვაპირებთ ჯვარიც დავიწეროთ..ახლა ჩვენ სამნი ვიცხოვრებთ ერთად ჩვენი სახლიც სითბოთი და სიყვარულით აივსება..დღეიდან ყოველი საღამს მოსვლა გამიხარდება იმის გამო,რომ სახლში ჩემი მეუღლე და პატარა დამხვდდებიან და ყოველი დილის გათენება იმიტომ გამიხარდება,რომ შემეძლება თვალის გახელისთანავაე ჩემი სიყვარული დავინახოო..

უკვე ხუთი წელი აგვიდა რაც ერთად ვართ და ჩვენი სიყვარული კვლავ უცვლელი დარჩა ისე არ დარამდეა,რომ ერთამნეთს არ ვუთხრათ როგორ მოგვენატრა ერთმანეთი და რომ გვიყვარს..ლილეს გარდა ჩვენ უკვე პატარა ლუკაც გვყავს..რაც შეეხება ტასოს..ისიც გათხოვდა და მას და გიგის ჯერ ერთი პატარა პრინცესა ანანო ჰყავთ...


ბედნიერება ერთი შეხედვით თითქოს არაფერია. მაგრამ ეს არაფერია ზოგჯერ ყველაფერი. თუ გაქვს ბედნიერება ესეიგი გაქვს სიყვარული, მეგობრობა, ერთგულება სიხარული, ნდობა, და ურთიერთგაგება.
როცა ბედნიერი ხარ შენთვის არ არსებობს სიტყვა შეუძლებელი
===============================================================================
დავასრულე ეს ისტორია..ძალიან დიდი მადლობა ყველა თვენგანს რომელიც კითხულობდით ჩემს ისტორიას...იმედი მაქვს შევხვდებით მალე ახალი ისტორიით..და რაც მთავარია დიდი იმედი მაქვს რომ კმაყოფილები ხართ..