***პირველი თავი არასწორად ავტვირთე :/ ახალი ვარ აქ და კარგად ვერ გავერკვიე :D პირველი მცდელობაა ჩემთვის და თქვენი აზრი ძალიან მნიშვნელოვანი მინდა დავიხვეწო... მადლობა ყურადღებისთვის და მადლობა ასევე ჩემს მეგობრებს ♥ ***
-----------

1)არაფერი ჯობს სახლში მარტო ყოფნას როცა სიმყუდროვეს არავინ გირღვევს და ხელს არავინ გიშლის საყვარელი წიგნის კითხვაში. ამ სასიამოვნო გრძნობას აორმაგებს საოცრად არომატული ჩიფსი და ხილის წვენი. თუმცა არც ერთი ბედნიერებაა სამუდამო ასერომ ჩემს ნებივრობასაც მალე მოეღო ბოლო, როცა მესენჯერში მოსულმა სმს-მა გამაწყვეტია კითხვა. თავი უკმაყოფილოდ გადავაქნიე და ყურადღრბა არ მივაქციე აწკიპინებულ მობილურს. სმს-ს სიმრავლემ პიკს მიაღწია და ნერვებ მოშლილი წამოვიზლაზნე დივნიდან წიგნი მაგიდაზე დავახეთქე და მობილური სატენიდან გამოვრთე.
-ეთო სად ხარ?
-გოგო?
-ფეისბუქზე ძაან საყვარელმა ბუჭმა გამომიგზავნა დამატება
-თან როკს უსმენს იცი რა სიმპატიურია
-სად ჯანდაბაში ხარ?- ვკითხულობდი
აურაცხელ სმს-ს და მეგობრის შუაზე გაგლეჯვის სურვილი მახრჩობდა.
ნერვიულად ავათამაშე თითები და უკმეხი პასუხი დავუბრუნე.
-მგონი ღამის 2 საათზე არღირს იმის განხილვა ვინ როდის და რატო დაგამატა.-მობულურს ხმა გავუთიშე და დასაძინებლად წავედი. თუმცა როგორც ჩანს ჯერ კიდევ შოკირებულმა მეგობარმა ვერ მოთოკა გრძნობები და კვლავ დაარღვია ჩემი იდილია.
-ჰო კაი ბოდიში . მოიცა დავსქრინავ და შენთვითონ ნახე.-პასუხი არ დამიბრუნებია და არც ვაპირებდი, მაგრამ ახლა სრულ შეტევაზე გადმოვიდა და დამირეკა.
-სესილი ძალიან მიყვარხარ, მაგრამ დავიღალე ასე რომ ხვალ მიამბე ეგ შენი "შოკისმომგვრელი" ისტორია-დამტკბარი ხმით ვუთხარი და გათიშვა დავაპირე , როცა სულისშემძვრელი , არამქვეყნიური ბღავალი გავიგონე ყურმილის მეორე ბოლოდან.
-შემთხვევით დამემატააააა - იმის ასოციაცია შემექმნა თითქოს ყურმილში გამოძვრებოდა და ტვინის ბურღვას უკვე ჩემი საძინებლიდან გააგრძელებდა.
არ მახსოვს თუ როგორ დავაღწიე თავი სესილის, მაგრამ ის კი კარგად ჩამრჩა გონებაში თუ როგორ გამაღვიძა მაღვიძარამ და ლამის კედელზე შევაფშვენი მობილური.
-ეთო მათემატიკა გიწერია?- შემომციცინა ჩემმა მეგობარმა დიტომ კლასში შესულს და გამიღიმა.
-ხომ იცი რომ მე და მათემატიკა საკმაო მანძილით ავცდით ერთმანეთს-მეც გავუღიმე და ნინოსკენ გავიქეცი ჩასახუტებლად
-მომშორდი გოგო-დამიღრინა ნინომ და ხელი მკრა
-კაი კაი ნუ იკლაკნები გველივით
საკუთარ ადგილას დავჯექი და ელენეს საუბარი გავუბი ჩოგბურთზე. მე პირადად არაფერი გამეგებოდა მაგრამ ელენე საკმაოდ გადთვითცნობიერებული იყო. არც კი შეგვიმჩნევია როგორ დაირეკა ზარი და როგორ შემოვარდა სესილი ოთახში
-ნახე ის ბიჭი?- აბრჭყვიალებული თვალები მომაპყრო და ჩანთა მერხზე დააგდო
-კი ვნახე-უღიმღამოთ ვუპასუხე და მიკვირდა რამ გამოცვალა სესილი. მისგან არასდროს მოდიოდა მსგავსი ინტერესი ბიჭის მიმართ. არასდროს გამოხატავდა თავის გრძნობებს ახლა კი ვერ ვცნობდი
-სერიოზულად უნდა დავფიქრდე საუკეთესო მეგობრის გამოცვლაზე. მგონი ვადა გაგივიდა-მუკლუგუნი მკრა და ჩამეხუტა
-ჰო მეცმიყვარხარ-თავში წამოვარტყი ხელი და შემოსულ მასწვლებეს მივესალმე.
სესილის გადავხედე და შევამჩნიე რომ რაღაცას დიდი ინტერესით აკვირდებოდა. თავი მისკენ გადავხარე და ნაცნობი ღიმილი შევნიშნე რომელუც სახეზე დათამაშებდა.
-ეს ვინააა?-ინტერესით ვიკითხე მას შემდეგ რაც მივხვდი რომ სესილისთვის სუ ერთი არ იყო
-ხომ მითხარი მისი ფეისბუქი შევამოწმეო!-გაბრაზებით ამომხედა და მობილური დაბლოკა-გაბრიელია გუშინ რომ დამემატა
-ღმერთო როდის მერე მოყავხარ აღტაცებაში ბიჭებს მითუმეტეს სოციალური ქსელიდა?-ღიმილით ვკითხე და მასწავლებელ
გამაბრთხილებელი მზერა თავიდან ავირიდე
-რავი ალბათ გუშინდელიდან-თვალი ჩამიკრა და ხელი აწია რათა ბიოლოგიის გაკვეთილი მოეყოლა.
სიცხეები აუტანელი გახდა. ვეღარ ვითმენდით ისე გვინდოდა სკოლის დამთავრება. არავის გვქონდა გეოგრაფიის,ფიზიკის,ქიმისს თავი. ამ ყველაფერს დაუმთავრებელი შემაჯამებლებიც ერთვოდა თან.
-ვგონებ მომავალი სასწავლო წელი ფრიად ამაღელვებელი იქნება-კბილებდაკრეჭილმა დიტომ საღეჭი რეზინი პირში ჩაიდო და ნინის მიუჯდა გვერდით
-საოცრად მჭერმეტყველი ბრძანდებით-ახითხითდა ნინი და სიცილი ნინოს მჭექარე ხმამ შეაწყვეტინა
-ვიღაცამ თქვა ჩემი მორიგეობისას ყველაფერს ენით ვწმინდავო-ენა გამომიყო და დამრიგებელს მიეტუზა
გავწითლდი რადგან დამავიწყა პარასკევს მორიგე რომ ვიყავი თუმცა ვის არ მოსვლია
-ოხ ნინო სახლში მოგივლი-სიმწრის სიცილი ამივარდა და სესილის გადავხედე რომელიც მობუზული იჯდა ღია ფანჯარასთან.
-კარგად ხარ?-ვკითხე სესილის თუმცა პასუხი არ დაუბრუნებია არც კი შემოუხედავს ისე ამოისუნთქა ხმამაღლა და თავი გადააქნია.
შეიცვალა. ძალიან შეიცვალა. მახრჩობდა ფიქრები თუ რა ხდებოდა ახლა მის თავში რატომ გვკრა ხელი მეგობრებს და რატომ ჩაიკეტა საკუთარ თავში. მიზეზი იყო თუმცა რა ჩემთვის ჯერ კიდევ დიდ საიდუმლოს წარმოადგენდა. პირველად ვნახე ადამიანის ასეთი ტრანსფორმაცია ჩემს წინ რადიკალურად განსხვავებული პიროვნება იყო რომელსაც არ ვიცნობდი. რატომღაც ჩემს ყოველ მცდელობას გამეგო მისი გულის ნადები არანაირი რეაქცია არ მოყვებოდა პირიქით უფრო და უფრო იკეტებოდა საკუთარ თავში.
2)სკოლის დამთავრებამდე ორი დღე რჩებოდა და ჩემს ბედნიერებას ახშობდა მეგობრის გაუგებარი მდგომარეობა.
ზოგადად ჩემს თავს უიღბლო პიროვნებად მივიჩნევ ასე რომ ამ ცხოვრებისგან ბევრს არაფერს მოველი, თუმცა მთლად წყალწაღებულიც არ ვყოფილვარ რაც ჩემი დამრიგებლის ზარმადაამტკიცა
-სხვათაშორის მშვენიერი კაბა იყო-მივუბრუნდი მამიდას და აჟრუებულ მობილურს დავხედე-ერთი წუთით ვიღაც მირეკავს-გისმენთ
-ეთო ელისო მასწავლებელი ვარ. დირექტორმა წარმატებულ ბავშვს ბანაკში გავუშვებო და შენზე ვუთხარი-როცა ნაცნობი ხმა შევიცანი მესიამოვნა
ბანაკში მნიშვნელოვანი არაფერი მომხდარა. სულ ტყუილად მეშინოდა და არც ისე არაკომუნიკაბელური ავღმოვჩნდი როგორც მეგონა. ამას ჩემი ახლად შეძენილი მეგობრები ადასტურებდა. იყო გატაცებაც თუმცა არა სერიოზული და მალევე დასრულდა რაც რათქმაუნდა ფეხებზე მეკიდა.
სესილისთან კონტაქტი არ გამიწყვეტია მაგრამ ყოველთვის მოკლე და ორექციო პასუხებს მაძლევდა. საბოლოოდ გავბრაზდი და საკადრისი პასუხიც გავეცი როცა მიწერილ სმს მხოლოდ "სიინ" ჩამახუტა
-ხანდახან ზედმეტები მოგდის. მე ვცდილობ დაგეხმარო შენს მდგომარეობაში შევიდე შენ კი ხელს მკრავ და ყველა ჩემ მცდელობას აგდებულად პასუხობ.მოდი ერთ რამე გეტყვი ჩვენ ორიდან თუ ვინმე გაბრაზებული და გულნატკენია ეს მე ვარ-გავაგზავნე სმს და მეგობრებისკენ გავიქეცი
ძალინ მხიარულად და საინტერესოდ გაბატარე ბოლო ათი დღე და გული მიკვდებოდა ქუთაისში დაბრუნება რომ მიწევდა. სესილი არ შემხმიანებია და მეც პრინციპულად "დავიკიდე" ის.
დილის ათ საათზე დიდი ყვითელ ავტობუსში ჩავსხედით და "მონატრებული" ქუთაისისკენ გამოვემართეთ. ნახევარი გზის გავლის შემდეგ შემდეგ ჩამეძინა და
ყურადღება არ მიმიქცევია აჟრუებული მობილურისთვის. როცა რეკვა აღარ შეწდა და წყობილებიდან გამოვედი გაღიზიანებულმა ვუპასუხე და მნიშვნელობა არ ქონდა ყურმილსიქით არსებულ პიროვნებას.
-ვკვდები-გაისმა აცრემლებული ხმა და მივხვდი რომ სესილი ამით ბოდიშს მუხდიდა
-გპატიობ-გამოფხიზლებულმა ვუპასუხე და არ დაველოდე მის მორიგ რეპლიკას-ვფიქრობ მეგობრობა ყველაზე კარგი რამაა ასერომ ნუ იზამ ისე რომ მხოლოდ ჩემს ამარა დარჩე
-ისევ ისეთი დიდი წარმოდგენა გაქვს შენს თავზე როგორც ადრე. იდიოტოო-აშკარად გამოეცვალა ხმა და სიცილი აუვარდა-თუმცა მისი ღიმილის უკან ცრემლების ყლაპვის ხმაც მესმოდა და მივხვდი რომ ეს მხოლოდ ნიღაბი იყო
-გამარჯობა ნატო დეიდა-ღიმილით მივეგებე სესილის დედას და ჩავეხუტე-სესი სახლშია?
-კი თავის ოთახშია მითხრა მუცელი მტკივაო-დავემშვიდობე მეორე სართულზე ავალაჯე თან ფეხებს მივათრევდი დაღლილი და შესაძლო სურათს წარმოვიდგენდი
კარები ჩუმად გავაღე
სესილი ლოგენზე იწვა პირით კედლისკენენ
-სესილიაააა?-რაც შემეძლო ხმამაღლა ვიყვირე მისი სახელი თან ვიცოდი "სესილიას" დაძახებაზე როგორ ბრაზდებოდა და ვიფიქრე ცოტა წავიცუღლუტებდი. სამწყხაროდ კოვზი ნაცარში ჩამივარდა და აჭყიპინებული და უკმაყოფილო მეგობრის მაგივრად კვლად გაუნძრევლად, საჯდომით ჩემსკენ დაწოლილი სესი შემრჩა
-მისმინე დიდად არ მხიბლავს შენი საქჯდომის ცქერის პერსპექტივა-გავიღიმე და როცა ახლაც ურექციოდ ჩაატარა ჩემი ნათქვამი ფეხები ავაბაკუნე თითქოსდა წასვლას ვაპირებდი
-მოიცადე-მომესმა ზურგსუკან და ამჯერად ლოგინზე წამომჯდარი დამიხვდა
-რავი ათი დღუს უნახავ მეგობრებს ეგრე არ ხვდებიან ხოლმე მაგრამ ტვილდუანი ხარ ბოლოსდაბოლოს და გეპატიება-ავხითხითდი და ჩანთა იატაკზე მოვისროლე
-რაგახდა ჩემი წარმომავლობა ხოგადამაყოლეთ-თვითონაც გაიღიმა და ისევ დაწვა
-ძნელია სვანობა დაო ჩემო. მითხარი ახლა რატომ გტკივა ვითომ მუცელი და რა ხდება შენს თავს
-და საიდან მიხვდი მუცელზე რომ მოვიტყუე?-გაკვირვებულმა ამომხედა
-რავი როცა მუცელი გტკივა სისტემატიურად იფხან ყურს-არ დავაყოვნე პასუხი
-რაა? გაკვირვებულმა ამომხედა-რასისულელეა
-მეც მაგას ვამბობ მაგრამ სვანისგან რა უნდა გაგიკვირდეს-კვლავ იმ ფესვებს შევეხე და თვალებში ჩავაშტერდი-მეტყვი რახდება? თუ ეგეც ჩემი უნდა გამოვიცნო? არა შენ ნუ გგონია რომ გამიჭირდება უბრალოდ ნამგზავრზე ესე უცებ ვერ ვფიქრობ
-მორჩი ღლბუცს-თვითონაც გაეცინა და თვალი ჩამიკრა-მოკლედ იმ ბიჭს ვერ ვივიწყებ გაბრიელს. არვიცნობ არვიცი როგორია მაგრამ თითქოს ძალინ ბევრი გვაქ საერთო
-მაგალითად როკი, მეტალი, ფოლადი, ჟეშტი და რავი ათასი რამე-შევაწყვეტიე ძლივს დაწყებული ლაოარაკი
-ღმერთო რაგეშველება-სიცილი აუტყდა და როცა მოვრჩით განაგრძო-მოკლედ რომ ვთქვათ მომწონს
-აგაშენა ღმერთმა რახან შენ ვინმე მოგეწონა და ეგ გვაზე უფრო ცივი გული ვინმე გაგილღო აღარ დავეძებ დავზე დამხობილ ქვეყანას,ლარის კურს და ეკონომიკას. ეს იქეთ იყოს და მანახე ესბიჭი ხოშეიძლება ისე ქორწილამდე შევათვალიერო?
-გოგო რაქორწილი ჯერ გავიცნო-გაეცინა და მობილური მესროა-გაბრიელ დაშნიანიუწერია ქართულად
-დაშნიამი?-წარბები ავქაჩე და გაკვირვებულმა სესილის შევხედე-უჭველი ღმერთი მცდის. აბა რავიფიქრო? ყველა სვანჯ და ისიც სასწაული აზროვნების ჩემთა რატო მოდის? არა ხოვამბობ უჭველი აინტერესებს ჩემი მოთმინება და ნერვების სისქე და გამძლეობა-ვბუტბუტებდი და თან ვცდილობდი დაშნიამი სწორად ამეკრიბა.
-ჯერ "დასნიანი" მერე "დაშნიამი" ახლა კიდე "ფაშნიანი" ჰმ.. არგინდა წესიერი კლავიატურა რომ დააყენო? წამომცვივდა თვალები-გაბრაზებულმა ვიყვირე როცა გვარი სწორად ვერ დავწერე. თუმცა კლავიატურის ბრალი სულაც არ იყო
-რას ნახულობ ამდენხანს?
-ერთი წუთ...-სიტყვა გავწყვიტე იმიტომ რომ ისტერიული სიცილი ამივარდა. არა ეს არაამქვეყნიური სიცილი იყო...
-რაა? ამოღერღე-აფხაკურდა სესილი და ლაგინიდან ჩამობიბღდა
-არა პედოფილები გამიგია, გეი პედოფიკებიც გამიგია მაგრამ აი ბაშვი პედოფილი ნაღდად ახალი მცნებაა ჩემთვის უნა ჩავინიშნო-სიცილით ვჯვდებოდი და ტელეფონი გავუწოდე-ოჰო აი მესმის გემოვნებას ვერ დაგიწუნებს ვერავინ. კაი ჩაფსკვნილი, ღიპიანი,ჯიპიანი,მელოტი 35დან 40 წლამდე კაცისთვის კი დაგიდგამს თვალი. იფფფ რა კაცია. ზედგამოჭრილი შენზე-სიცილს ვერ ვიკავებდი და ახლა მართლა ორივეს გვტკიოდა მუცლები
-დებილო ეს სხვის ფეისბუქში ხარ-განმიმარტა დაქალმა და რაღაცის ძებნა ხაიწყო
-მხოლიდ ერთი გაბრიელ დაშნიანი ამოაგდო ჩემი რაბრალია
ცოტახანში დავწყნარდი და სახეგაფითრებულ სესილის გადავხედე
-დავიღუპე-ამომხედა და მობილურკ დააგდო
-ვაიმეე შეყვარებული ყავს?-მე ამ ამბის ვემებური გაგება მოვახდინე და რაც პირველი მომადგა ენაზე ის წამოვაყრანტალე
-არა... ფეისბუქი გააუქმა
ბოლო ფრაზამ მიმახვედრა რომ მისთვის ეს მოვლენა უფრო დიდ ტრაგედიას წარმოადგენდა ვიდრე მეორე მსოფლიო ომი,შავი ჭირი და საფრანგეთის ტერაქტი.
მივხვდი ამ საშინელ, სულისშეძვრელ და დამაგნეველ ამბავს შოკოლადიც ვერ განმუხტავდა თუნდა ერთი მანქანა მომეტანა მისთვის. ვერც თავისი როკ ბენდები და მეტალ ჯგუფები უშველიდა საქმეს.. ვჩებოდი მხოლოდ ერთადერთი და განმეორებელი მე და
ჩემი "ფანტასტიკური ოთხეული". მეგობრების შეკრება მხოლიდ ამაში ვხედავდი გამოსვალს
მე, სესილი, დიტო, ელენე , ნინი, ნინო. ჩვენს შეხვედრას დაქალების ფართის ვერ ვუწოდებდით დიტოს გამო ასერომ ჩვენს გაერთაინებას "მრავალმხრივ განუვითარებალთა სამიტი" შევარქვით.
ჩემს მობილურს დავწვდი და ძმაკაცს დავურეკე
-დიტო სამიტის შეხვედრა დანიშნე რააა და გოგოებს გააგებიე
-რაა? რატო? დღეს მეზარება-უკმაყოფილო ხმით მიპასუხა დიტომ
-რახან ვამბობ ესეიგია საჭირია ერთ ერთი განუვითარებლის მდგომარეობა მეტად კრიტიკულია ასერომ სასწრაფოდ თათბირია საჭირი
-მორჩი შენც კიდე ამ ქარაგმებით და შეფარვით ლაპარაკს პატარა ბავშვი ხარ?
ძალინ მეწყინა ასეთი პასუხი ამიტომ აღარ დაველოდე მორიგ შეურაცყოფას-კარგი.
-სესილისთამ ხარ?-ლაპარაკი სხვა თემაზე გადაიტანა
-კი
-ყირმილი მიეცი-მეც ისე გავაკეთე როგორც მითხრა და იატაკიდან ავდექი
-გამიბრაზდა ხო?-გავიგონე დიტოს ხმა ტელფონიდან
-ჰო. საქმე ცუდად გაქ ჩემი არიყოს-ეს უთხრა და გაუთიშა.
ისედ ცუდ ხასიათზე დავდექი სესილის თავი აღარ მქომდა და სახლში წამოვედი
-დღეს 6 საათზე "მამა მიაში" მოდი სამიტზე-ეს დავუბარე და ოთახიდან გავედი...