ჩვენი მოგზაურობის გეგმა ასეთი იყო ჯერ პარიზში,შემდეგ ნიუორკში და ბოლოს ლოს ანჯელესში უნდა წავსულიყავით.ეს ქვეყნები ძალიან მომწონს მაგრამ უკვე იმდენჯერ ვარ იქნ ნამყოფი,ნაცხოვრებიც ასევე,რომ ჩემთვის ერთფეროვანია.ჩაფრენისთანავე საუკეთესო სასტუმროში დავბინავდით არაჩვეულებრივი ხედით,ჩვენი ნომრიდან კარგად ჩანდა ეიფელის კოშკი
.
გოგონები ერთ დიდ ოთახში დაგვაბინავეს,სანდრო და დანიც ერთ ოთახში დაბინავდნენ,ლუკა და საბაც ერთ ოთახში.ელე და სანდრა ძალიან კარგი ადამიანები არიან,სულ ერთი დღეა მთთან ერთად მიწევს ყოვნა მაგრამ უკვე კარგად მოვახერხე მათი გაცნობა.იმ დღეს ძალიან დაღლილები ვიყავით ამიტომპირდაპირ სასტუმროში წავედით და კარგად გამოვიძინეთ ,საღამოს სავახშმოდ ჩავედით ქვემოთ,ყველანი შეკრებილიყვნენ და საუბროდნენ ხვალინდელ გეგმებზე,ქალაქის დათვალიერებას აპირებდნენ და რათქმაუნდა მეც მივდიოდი.საბასთან საერთოდ არ მილაპარაკია მაგრამ ისიც არ იკლავდა დიდად თავს ჩემთან საუბრის წამოწყებით.უკვე საკმაოდ გვიანი იყო ამიტო ოთახში ავედით დასაძინებლად მე და ელე,სანდრა და ლუკა სასეირნოდ წავიდნენ,დანი და სანდროც სადღაც გავიდნენ და საბაც მათ გაყვა,მშობლებმა კლუბში წასვლა და ცოტა დალევა გადაწყიტეს,მე და ელე კი ჩვენი ნომრის აივანზე ვისხედით დახედით ვტკბებოდით,თან წვენს მივირთმევდით.ელემ მორცხვად წამოიწყო საუბარი სანდროზე და მეც მოვუყევი რაღაცეები მასზე,ისიც ვუთხარი,რომ არც ისე დიდი ხნის წინ ერთად ყოფნა ვცადეთ და არაფერი გამოგვივიდა,ისიც ვუთხარი,რომ ჩემზე არ იეჭვიანოს და რომ ყველაფერში დავეხმარები.სანდრა გამთენიისას მოვიდა,მისი მოსვლა გავიგე მაგრამ არ შემიმჩნევია.დილით ჩემდა გასაოცრად საბას ხმამ გამაღვიძა,გაკვირვებული ავდექი თავი მოვიწესრიგე და ჩვენი აპარტამენტის სასტუმრო ოთახში გავედი.საბა იქ იყო და ელეს რაღაცას ელაპარაკებოდაა.მე როცა შევედი თითქოს არ შეუმჩნევია,კვლავ გააგრძელა ელესთან საუბარი.ელემ შემამჩნია და მომესალმა.
-რას შვები ლიზზ?-ელე
-არაფერს უბრალოდ გამეღვიძააა
-ჩვენ გაგაღვიძეთ ბოდიში-ელე
-ხოო
-სააბა დილაუთენია შემოვარდა და არც მე მაცადა ძილი-ელე
-რამე საქმე გაქვსსსს?-ვკითხე საბას
-არაფერი უბრალოდ ვიფიქრე მშენიერ ქალბატონს მოვინახულებთქოო-საბა აშკარად ჩემზე იგულისხმა
-მასხარა ჩავილაპარაკე ჩუმად მაგრამ მაინც მოახერხა გაგონება
-კლოუნს უფრო დავარქმევდი გადმომჩურჩულა და ჩაიცინა,რაზეც ელემაც ღიმილი აიკრო სახეზეე
-მგონი ვიღაცას ვირაცა.....-ელეს დამთავრება აღარ აცალა საბამ და გააჩუმა
-მე დაგტოვებთ უნდა მოვემზადოო-ვთქვი და ჩემს ოთახში შევედი,ტანსაცმელი ამოვალაგე და ჩავიცვი.ჯინსის შარვალი და შავი ტოპი,შავი ფეხსაცმელები,თმები მაღლა ავიწიე,ჩანთა ავიღე და და ოტახი დავტოვე.

ყველანი სასტუმროს ბარში ისხდნენ და ყავას და ვაფლს მიირთმევდნენ,მე წვენი შევუკვეთე და საუბარში ჩავები.ცოტა ხანში წამოვიშალეთ და ქალაქში გავედით დასათვალიერებლად,ბევრი ვიარეთ,ფოტოები გადავიღეთ,პარიზის საუკეთესო კაფეები და ბარები მოვიარეთ,საუკეთესო მაღაზიებში ვიარეთ და ბევრი ვიშოპინგეთ,საღამოს სასტუმროში ისეთი დაღლილები მივედით არაფრის თავი არ გვქონდაა.ცოტა დავისვენე და გადავწყვიტე რღამის პარიზში მარტო გამესეირნა,ტელეფონი და ყურსასმენეი ავიღე და სასტუმრო დავტოვე.როგორ მიყვარს აქაურობა ღამით,ყველაფერი ისეთი ლამაზიაა,როცა აქ ვცხოვრობდი ხშირად დავდიოდი მარტო სასეირნოთ.საკმაოდ დიდიხანი ვისეირნე,სასტუმროში დაბრუნებას ვაპირებდი როცა ჩემი ძველი კლასელი და მეგობარი ჟორჟი შემხვდა,სიხარული ვერ დავმალე და ძლიერად ჩავეხუტე.
-ეეე როგორ ხარ ლიზზზზზ
-კარგად შენ,როგორ მომენატრე ხო არ იცი
-აუ მეცც,ისე მაკლადა ჩემი გიჟი მეგობარი
-აუ მეცც,იმდენი მაქვს შენთვის მოსაყოლი საიდან დავიწყო არ ვიცი
-აუ მეცც,აი ის გოგო რო მომწონდა და რო ვერ ეუბნებოდი ახლა ჩემი შეყვარებულია შენი დამსაახურებით
-ეეე რამაგარია ჟორჟ,როგრ მიხარია თუ დაგეხმარეე
-აუ ლიზ რამდენი ხნით ხარ ჩამოსულიი?
-აუ არ ისე დიდი ხნით,სადღაც 10 დღე დავრჩებით აქქ,დედას და მამას მეგობრებთან და მათ შვილებთან ერთად ვარ დაა
-ააა ხვალ ვერ გნახავვვ?ჩვენ საყვარელ ადგილას წავიდეთ
-აუ კი აუცილებლად,როგორ მომენატრა ის ადგილი იციიი?დღეს ვერ მოვახერხე მისვლა,მარტო არ ვიყავი და იქ არავის მიყვანა არ მინდოდა
-ხო მაშინ ხვალ დილიდან წავიდეთ,მთელი დღე ვიაროთ,ვისეირნოთ და გავიხსენოტ ძველი დროო
-ხვალ დილიდან შეგეხმიანები,ნემერი ჩამაწერინე რაა
-ხხო აი ჩაიწერეე
-გახსოვს მაშინ რა პატარები ვიყავით??? სულ ერთად რო დავდიოდით და ყველა შეყვარებულები ვეგონეთ?
-კი მახსოვსს,მერე რო ვბრაზდებოდით და რო გავიცეოდიტ ხოლმე სკოლიდან და იმ ჩვენს იღბლიან ადგილას რო მივდიოდით
-მერე მთელი დღე რომ იქ ვიყავიტ დასახლში რო გვეძებდნენ გახსოვსსს?
-ძალიან გვეჩხუბებოდნენ მაგრამ მეორე დღეს მაინ აქ მოვდიოდით.
კიდევ ძალინ ბევრი ვილაპარაკეთ,გავიხსენეთ ყველაფერი ჩვენი წარსულიდან,ჟორჟი იყო ადამიანი რომელიც ძალიან მიყვარდა და ახლაც ძალიან მიყვარს.მასთან ერთად გადამხდა ჩემი ცხოვრების ყველაზე საინტერესო ისტორიები,ჟაკს ყოვეთვის ყველაფერს ვუყვებოდი და ახლაც არ დავაყოვნე,ჩემი ცხოვრების ის სამი წელი მოვუყევი რომელიც მის გარეშე გავატარეე.მანაც იგივე გაიმეორაა და უკვე სრული ინფორმაცია გვქონდა ერთმანეთის განვლივლ სამ წელზე.პარიზის ქუჩებში დავაბიჯებდი ჩემს მეგობართნ ერთად და მთელი ძალით ვეხუტებოდი.უკვე ძალიან გვიაი იყო,ძალიან მაგრამ სასტუმროში დაბრუნებას არ ვაპირებდი,არც ჟორჟი აპირებდა სახლში წასვლას,დავდიოდით ვიცინოდით,ვმღეროდით,შუა ქუჩაში მარტო ჩვენ ვიყავით,ჟორჟთან ერთად თავისუფლება ვიგრძენი.თითქმის სასტუმრომდე ვიყავიტ მისულები და ნაცნობი სილუეტი დავლანდე,გამიკვირდა საბას დანახვაა,ისეთი გაბრაზებული სახე ქონდა,მეგონა მომკლავსთქო.გაბრაზებულმა დამავლო ხელი და სასტუმროსკენ გამაქანა,ჟორჟი დაბნეული იყო და უკან დაგვედევნა.
-გამიშვი მტკივაა
-რას აკეთებ გოგო ამ იდიოტ ფრანგთან ერთად ქუჩაში ამ შუა ღამეს და თან ისე იქცევი ადამიანს გიჟი ეგონები-ბოლო ხმაზე ღრიალებდა საბა
-ეე შენ ვინ გეკითხებააა მე ვისთან ერთად რას გავაკეთებ?-გაბრაზებული ხმით მივმართე
-იცი რა ეგ შენი საქმე არაააა,ახლავე წამოდი სასტუმროში-საბა
-მე ჩემს მეგობარ ჟორჟთან ერთად ვსეირნობდი და ახლაც ვაპირებ განვაგრძო,რაც თქვენ ნამდვილად არ გეხებათ ბატონო საბა
-ეეე გოგო შენ ხო არ უბერავ ააა რა გააგრძელებ ამ შუა ღამე თან ამხელა ქალაქია შენ ნორმარულ ხარრრრ?-საბა
-დიახაც ვარ დაშენ ვინ მოგცა უფლება ჩემ საქმეში ჩაერიო?
-მქვს და ეგ შენ არ გეხება გაიგეეეე-საბა
-მომისმინე ჯერ საიდან გაჩნდი აქ და მერე არ გაქვსსსს
-საიდან და გვიან ღამე შევედი თქვენ ოთახში და რო არ დამხვდი ძებნა დაგიწყე,სასტუმროში არ იყავი,არც მის მიმდებარე ტერიტორიაზე,სახლში დაბრუნებას ვაპირებდი როცა დაგინახე შენ და ეს ფრანგი როგორ ცეკვავდით და მღეროდით შუა ქუჩაში-საბა
-ვააა ვაააა,ანუ ინერვიულეეეე
-გოგო წამოდი სასტუმროში ახლავეთქოოო-საბა
-კარგი ხო მოვდივარრ,ჟორჟ ხვალ გნახავ როგრც შევთანხმდით და წავიდეთ იქქ
-კარგი ლიზ,ეი ისაა ხო რო მიყვებოდი,რა ეჭვიანი ყოფილა თქვა და გაიცინა,საბამ ვერ მიხვდა რა თქვა რადგან ჟორჟი ფრანგულად საუბრობდა
-ხო კარგად ჟორჟ-მისი გადაკოცნა მოვასწარი და საბას გავყევიი
სასტუმროში მისვლამდე ხმა არცერთს ამოგვიღია.როცა მივედიტ მე ჩემს ნომერში ავედი და გადავეშვი საძილეთში.დილით მზის სხიებმა გამაღვიძეს,მალევე ავდექი თავი მოვიწესრიგე და ქვემოთ ჩავედი,ვისაუზმე და არავის დავლოდებივარ ისე წავედი ჟორჟტან ერთად.

მოვინახულეთ ჩვენი საყვარელი ადგილი და ემოციები მომაწვა,გამახსენდა ყველა ძველი მოგონება.დღევანდელი დღე ჟორჟთან ერთად გავატარე ყველა ის აგილი მოვინახულე სადაც ადრე გვიყვარდა ყოფნა.ისეთი ბედნიერი ვიყავი,ბევრი სამახსოვრო ფოტო გადავიღე ჟორჟთან ერთად.დრო ისე გავიდა ვერც შევნიშნე და მერე გამახსენდა,რომ ჩემები არ გამიფრთხილებია,ჟორჟმა სასტუმრომდე მიმიყვანა და შენდეგ წავიდა სახლში,შიგნით შესულს თვალში დედა და მამა მომხვდენ რომლებიც რესტორანში ისხდნენ
-დეე მა როგორ ხართ?
-შენ გაგიჟდი ლიზზზზ,ასე უნდა გვანერვიულოო?-ერეკლე
-ჟორჟი ვნახე ჩემი ძველი მეგობარი და მასთან ერთად ვიყავი წასული
-ააა მერე გეთქვა,შენ არ იცი საბა რა გამწარებული გეძებს-დეა
-კარგი რააა პატარა ხომ არ ვარ ტან პარიზს ხუთი თითივიტ ვიცნობ
-ხო მაგრამ საბამ არ დაგვიჯერა და ახლა სადაა წასული არ ვიცით-ერეკლე
-რა უნდოდა რას მირბოდა მერე
მოკლედ ბოლოს ყველა სასტუმროში ვისხედით და ყველას განსჯის საგნად ვიყავი ქცეული,საბა ადამიანს აღარ გავდვდა,გამიკვირდა საბას ასე ძალიან რომ ვანაღვლებდი,მაგრამ მესიამოვნა კიდეც.მომდევნო დღეები არც ისე საინტერესო იყო.ყოველი დღე ერთმანეთს გავდა,საბა ხმას არ მცემდა მაგრამ სულ ზრუნავდა ჩემზე ,ელენეს და სანდრასთან ძალიან კარგად ვიყავი,სანდრო და დანი სულ ერთად იყვნენ ხან სად ხან სად.ნუ მოკლედ ჩვეულებრივად ვიყავით რაა.გაფრენის დღეს ჟორჟი მოვიდა აეროპორტში და საბა ისე ეჭვიანობდა,რომ არ ვიცი მეგონა მოკლავდა.პარიზი მშვიდობიტ დავტოვეთ და ნიუორკისაკენ გავეშურეთ.