საბოლოოდ დავწყნარდი და გუგასთან მისვლა გადავწყვიტე, მივედი და წამიერად ყველაფერი ერთ წინადადებაში ჩავატიე, დაბნეულობის ბრალი ოყო, ჩემს ამ საქციელზე გაეცინა და მხოლოდ თავი დამიქნია, გამობრუნებისას ვიფიქრე-სულ ეს იყო, რა განერვოლებდა მეთქი. ფიქრები თავიდან მოვიშორე და კლასში შევედი, ნატუკას ყველაფერი მოვუყევი და უბრალოდ გაეცინა.ბოლო გაკვეთილის ზარიც დაირეკა და კარებთან გუგა დავინახე, იღიმოდა, მეც საპასუხოდ გავუღიმე,ჩანთა ავიღე, ნატუკას დავემშვიდობე და მისკენ წავედი, ჩემზე საკმაოდ მაგალ, შავგვრემან ბიჭს ვუყურებდი, რომელიც მიცინოდა, მეც ვუყურებდი, მაგრამ ვერ ვიტყვი გავწითლდი ან რაიმე მაგდაგვარითქო, რადგან სრულიად არაფერი იყო, უხრხული სიტუაციის დასაფარად დერფნისკენ წავედი და ისიც გამომყვა. ჩუმად მივდიოდით, სიჩუმდე გუგამ დაარღვია.
-ერთი პლიუსი მაინც აქვს მეთორმეტე კლასს.
-რას გულისხმობ?
-თითქმის ყოველდღე ოთხი გაკვეთილი მაქვს.
-მელოდებოდი?
ნაჩქარევად წამომცდა, არ მინდოდა შეემჩნია ჩემი გახარება, გამახსენდა რომ ექვსი დამიმთავრდა, ანუ მელოდებოდა? გამეცინა, მაგრამ არ გამოვამჟღავნე, უცნაურია, მაგრამ იძულებული იყო დამლოდებოდა, საერთოდ შეეძლო ნათიასთვის ეთქვა რომ არ წამოვოდა, რატომ არ გააკეთა ეს? ჩემ თავს ვეკითხებოდი, არც ვიფიქრებ იმაზე რომ ჩემს გამო, მას დედა უთხოვდება და ალბათ უნდა ყველაფერში მიიღოს მონაწილეობა.
-სხვა გზა მქონდა?
უბრალოდ გაიღიმა, სულ ეს იყო. ჩვენი პირველი დიალოგი, უფრო აზრიანი წამომედგინა, თუმცა ძალიან უინტერესო აღმოჩნდა. სკოლიდან გასვლამდე, მე და გუგა საშინლად ვიქცევდით ყურადღებას. გოგოები ბოღმით სავსე თვალებით მიყურებდნენ, ყველას მოსწონდა გუგა, კარგი გარეგნობის გარდა, ძალიან ჩკვიანი და ნიჭიერი იყო, სწავლაზე გადამკვდარს ნაკლებად ვიტყვით, მასწავლებლებისგან გამიგია, ნიჭიერია მაგრამ ზარმაციო. გარეთ ვიყავით უკვე გასულები, სამი გოგო მოდიოდა ჩვენსკენ, ამ დროს ნათიამ დამირეკა გამოდით თითქმის აქ ვარო, ლაპარაკი რომ დავამთავრე, შემოვტრიალი გუგასთვის უნდა მეთქვი, გზის მეორე მხარეს უნდა გადავიდეთთქო რომ ის გოგოს ელაპარაკებოდა ყველაზე ლამაზი იყო იმ სამეულიდან, აშკარად გუგასაც მოსწონდა, ხელი ჰქონდა გადახვეული და თბილად ელაპარაკებოდა, რა ვიგრძენი? თითქოს მეწყინა, მაგრამ გავიღიმე და თითქოს არაფერი მათთან მივედი, გუგამ ნიშნისმოგებით შემომხედა.
-მეორე მხარეს უნდა გადავიდეთ
არაფრისმთქმელი ინტონაციით ვუთხარი, "მისმა გოგომ" კი გაბუტული სახე მიიღო რაზე გამეცინა, გუგას ეს არ გამოჰპარვია
-გუგ კაი რა უკვე მიდიხარ?
-კი ჩემო ცხოვრება უნდა წავიდე, საღამოს გნახავ.
"ჩემო ცხოვრება"- დაცინვით გავიმეორე ჩუმად და გზის მეორე მხარეს გადავედი.
მალე ნათიაც მოვიდა და მაღაზიაში წავედით, ყველა კაბა ძალიან ლამაზი იყო, სანამ ნათია მოირგებდა, მე დათვარიელება დავიწყე, განსაკუთებულად ვუყუებდი ერთ კაბას, რომელიც ყელაზე მეტად მომეწონა, გუგას შეუმჩნევია.
-როცა გათხოდები მაგას ჩაიცმევ?
არ ველოდი ასეთ შეკითხვას მხოლოდ გავუღიმე და გავიფიქრე როდიდან ხარ ასეათი იდუმალი მეთქი, ამაზე ხმამაღლა გამეცინა, გუგამ მაშინვე გამომხედა, უცებ ტელეფონის ხმა გავიგე და ყურადღება გადავიტანე.
-მარიააამ, რო იცოდე რამოხდაა
-ჩუმად გოგო რამხელას ყვირიხარ
-იცი ვინ დამამატა?
ამაზე უფრო გამეცინა, საიდან უნდა ვიცოდე თქო
-შენ წარმოიდგინე არვიცი
-თორნიკეემ
იმხელა ხმაზე იყვირა გუგამაც გაიგო და საოცარ სახით შემომხედა
-თონიკე ვინაა?
-ვიკას ძმაა
-მერე?
-დავუდასტურე და მომწერა, როგორ ხარო, შენ ხო ვიკას კლასელი ხარო, და ეხაც მწერს კიდე
-ნატუუკ რამაგარია, და შენ მოგწონს?
-საბას კი ჯობია მარა აი ლუკას ვერა
-ბაბნიკი ხარ რა
ამაზე გულიანად გამეცინა, საუბარი დავასრულე და ნათიაც გამოვიდა, ძალიან მოუხდა კაბა, საბოლოოდ არჩევანი ამაზე შეაჩერა, მაღაზიის შემდეგ კაფეში წავედით,მე ყავა და ნამცხვარი შევუკვეთე და კომფორტულად მოვეწყვე, მე და ნათიამ ვისაუბრეთ, გუგა უბრალოდ გვისმენდა, შემდეგ წამოდგა და დაგვემშვიდობა.
-მე საქმე მაქვს უნდა წავიდე
-გუგა ჩკვიანად
ალბათ ეს არც გაუგია, ის ხომ იმას აკეთებდა რაც უნდოდა, ნათიას რამდენჯერმე უთქვამს არაფერს მიჯერებსო, გამიკვირდა ისინი ხომ მეგობრებივით არიან, ასაკში განსხავება ბევრი არაა. გუგას წასვლის შემდეგ ნათიას დაურეკეს, რაღაც უთხრეს, მაგრამ მას არაფერი უთქვია ისე გათიშა, თითქოს ანერვიულდა, ფერი შეეცვალა.
-რა მოხდა, კარგად ხარ?
-არაფერია. მე, უნდა წავიდე
-ცოტნეს რამე ხომ არ მოუვიდა?
-არა კარგადაა, მაპატიე მეჩქარება.
ვერაფერი გავიგე ნათია ისე გაუჩინარდა, არ მინდოდა უფრო დამძაბა სტუაცია და ყველაფერი ქორწილის მღელვარებას დავაბრალე, ერთი სიტყვით დაფიქრბული წამოვედი სახლში, და ახალი ისტორიის წერა დავიწყე, დიდი ხანია რაც წინა ისტრია დავამთავრე, მუზა არ მქონდა და ვერაფერს ვწერდი, თანაც გუგასთან ვიყავი ფიქრებში და წერის დრო არ მქონდა...


იმედია მიგწონთ, ჩემი პირველი ისტორიაა, აქამდე არაფერი დამიწერია.