-გაჩერდი-მისკენ შევბრუნდი სახე არ უჩანდა
-უკაცრავად?
-შენ გეუბნები ხო გაჩერდი-ჩემკენ წამოვიდა და მისი უნაკლო სახე დავინახე ცისფერი თვალები ყავისფერი თმა და სახის უნაკლო მოყვანილობა ჯანდაბა რაზე ვფიქრობ როდისაქეთია ბიჭებზე ერთი ნახვით ვგიჟდები..
-გიცნობ?.
-მე გიცნობ...აბა როგორი გრძნობაა გამარჯვება...იმ ადამიანს დამარცხება რომლსაც აქამდე ვერავინ უგებდა...-
-ოჰო თვით ბატონი დმეტერე მეწვია რასმივაწერო
-როგორ რასმიაწერო გკითხე და პასუხი გამეცი-ოჰო როგორც ჩანს ცუდი ნერვების პატრონია
-კი ძალიან კარგი გრძნობაა-ირონია არ დავაკელი
-მოგეწონა ხო მე რა მომეწონება იცი?აი ეს-მითხრადა ტუჩებზე გიჟივით დამაცხრა გახევებული ვიდექი რამდენიმე წამი შემდეგ გონს მოვედი და სასწრაფოდ მოვიშორე,იმხელა გავარტყი ხუთი თითი დაეტყო
-მეორედ არ გაბედო და არ მომეკარო გამწარდი რო შენზე ძლიერი ავღმოჩნდი?თან ქალივარ ერთი საკუთარ თავზე შეყვარებული იდიოტიხარ,კიდევ ერთხელ გაფრთხილებ არ მომეკარო-ვუყვირე და სახლში შევარდი,ისეთი გაბრაზებული ვიყავი ცოფებს ვყრიდი-არა რა როგორ მაკადრა საკუთართავზე შეყვარებული იდიოტი მაგას ვანახებ ვინვარ-ოთახში ალაქეთ-იქით დავდიოდი ნერვიულა წამოვწექი დაღლილობამ თავისი ქნა და დამეძინა მეორედღეს რო გავიღვიძა მაშინვე საავადმყოფოში წავედი იქ ვაჩეს მშობლები და ანა დამხვდნენ მივსმე ანამ რო დამინახა ჩემთან მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა
-რახდება ხო კარგადაა?
-კი მარა არმიშვებენ-აცრემლებული თვალებით ამომხედა
-არიტირო მევნახავ ექიმს-მალე ბავშვებიც მოვიდნენ ყველა ვნახე და ექიმის კაბინეტისკენ წავედი
-შეიძლება?-წინ ვიღაც უჯდა ჩემი ხმის გაგონებაზე შემოტრიალდა"ესხო დემეტრე ამას აქ რაუნდა"გულში გავიფიქრე
-აბბა რამ შეგაწუხა შვილო
-ხო რაზე მოვედი მინდა ანა შეუშვათ ვაჩეს სანახავად
-არშეიძლება
-მევფიქრობ უნდა შეუშვა-ლაპარაკში ჩაერთო დემეტრე ეს არმესიამოვნა მაგრამ მემგონი გაჭრა
-კარგით მხოლოდ ხუთი წუთი,
-კარგით ვუთხარიდა გამოვედი
-დედა ვაჩე და ანა ვინები არიან??(დემეტრე)
-ვაჩე ჩემი პაციენტია გუშინ მძიმე ოპეაცია გადაიტანა ფული მან მოიტანა ანა კი იმ ბიჭის შეყვარებულა და მისი და (ექიმი)
-გასაგებია უთხრადა გამოვიდა,ანასთან მივედი
-ანა ექიმი დავითანხმე შეხვალ მხოლოდ 5 წუთი
-მართლა ძალიან მიხარია-მაგრად ჩამეხუტა,ანა პალატაში იყო შესულო მალე ყვირილით გამოვარდა
-ექიმი გაიღვიძა გონსმოვიდა-გვითხრადა ისევ შიგნი თ შევიდა ლუკა მაშინვე ექიმის კაბინეტში გავარდა და მოიყვანა ყვლა ექიმს ველოდებოდით და აი გამოვიდა
-ყველაფერი კარგადაა მალე პალატაში გადავიყვანთ და შეგეძლებათ ნახოთ როგორც ჩანს ეს გოგო მასზე კარგად მოქნედებს-გაგვიღიმა და წავიდა
-მადლობა ღმერთს-წარმოსთქვა ბაჩოს დედამ,პალატაში,რომ შევედით ბაჩო და ანა ჩახუტებულები იყვნენ და ერთმანეთს თვალებში შესხიცინებდბენ
-აბა აქ რახდება ჰა-ცალიწარბი მაღლა ავწიე და ვითომ სიბრაზით ვთქვი ორივე დაიბნა სიცილი აგვიყდა მათი სახეების დანახვაზე-ვაიმე რასახეებიაქვთ გილოცავთ-ოივემ შვებით ამოისუნთქა ყველამ მიულოცა,დერეფანში ექიმი შევნიშნე და მისკენ წავედი
-უკაცრავად შეიძლება რაღაც გკითხოოთ?
-კი რახდება
-ის ბიჭი თქვენა კაბინეტში რო იყო ვი....სიტყვა აღარ დამასრულებინა ისე გამცა პასუხი
-ის ჩემი შვილო იოყო დემეტრე ეხლახანს ჩამოვიდა საზღვარგარეთიდან რახდება?
-აა არაფერი ვიღაცას მივამსგავსე და-ესეიგი ექიმის შვილიხარ ოჰო,შევბრუნდი და ისვ პალატაში შევედი,უკვე გვიანი იყო ექიმი შემოვიდა და გვისაყვედურა
-აქ რახდება რამხელა ხმაზე იცინიხართ შეწუხდა ხალხი ეხლა წადით და ხვალ მოდით ისევ
-კარგი ექიმო მივდივართ,წამოდი ანა
-აუ მე დავრჩები რა
-არა შვილო მე დავრჩები შენ წადი და დაისვნე
-არდავღლილვრ გეხვეწებით მე დავრჩები რა
-კარგი ხო აბა წავედით ყველა დავემშვიდობეთ და წამოვედით სახლის კართან ვიდექი ისევ იგივეხმა რო შემომესმა
-მოიცადე
-კიდე შენ აქ რაგინდა?
-შენ მინდიხარ პატაავ
-ოჰო ოცნებაც გვცოდნია თუმცა იოცნებე მაინც უფასოა-მთელი ირონიით უთხარი და დავინახე როგორ დაებერა ძარღვები ო რა საყვარელია გავიფიქრედა ეს ფიქრები უკუ ვაგდე რადროს ესაა
-მე არ ვოცნებობ ვიღებ იმას რაც მინდა
-ეგ აქამდე და სხვებთან ჩემთან არ გამოგვა
-რა დარწმუნებულიხარ-რამდენიმე ნაბიჯი გადმოდგა და უფრო ახლოს მოვიდა
-ოპა აი მანდ გაჩერდი
-რატო გეშინია
-მეე??რისი უნდა მეშინოდეს-და ეხლა მე გადავდგი მისკენ ნაბიჯი იმის დასამტკიცებლა რო არ მეშინოდა
-ოჰო მამაცი ყოფილხარ ფისო
-ფისო??ნწ მე კატავარ რომელსაც უნდა უფრთხილდე თორე დაგასახიჩრებს-ამაზე ჩაეღიმა
-ოჰო კატა მე არ მეშინია
-როგორცგინდა მარა მიფრთხილდი-ვუთხარი ზურგი ვაქციე და სახლში შევედი მას ამ ყველაფერზე მხოლოდ ჩაეღიმა,ვაიმე ეს ადამიანი როგორ მოქმედებს ჩემს ნერვებზე...ბაჩო ერთკვირაში გამოწერეს ამხნის განმავლობაში არაფერი მომხდარა საინტერესო...საღამო იყო რბოლაზე მივედი ეხლა ყველამ იცოდა რო ბუბუ გოგო იყო ყველა სიხარულით შემხვდა დღეს მედა ერთადამიანი უნდა შევჯიბრებულიყავით არვიცოდი ვინიყო სანამ დემეტერეარ დავინახე
-ოჰო ბატონო დემეტრე-ჩავილაპააკე და მსაჯისკენ გადავიტანე ყურადღება
-3...2...1-და რბოლაც დაიწყო დიდი სისწრაფით მივდიოდი დემეტრე გვერდით მომდევდა ხან მე გაუსწრებდი ხან ის და ასე აი ფინიშთან კი ორივე ერთდროულად მივედით ეს პირველი შემთხვევა იყო მაცდური ღიმილით გადმოვიდა მანქნიდან ამდროს მსაჯის ხმაც გავიგე
-ეს უპრეხედენტო შემთხვევა იყო ორი ერთნაირი ძალების მქონე ადამიანი აღმოვაჩინეთ მივესალმოთ მათ-ისმოდა ხალხის შეძახილები ჩემ ყურთასმენას დემეტრეს სიტყვები მოწვდა
-ყოჩაღ კარგად იასპარეზე-ეხლა მივხვდი რო ჩემთან ძალიან ახლოს იდგა
-მადლობ ასევე-მანქანაში ჩავჯექი და სახლისგზას დავადექი ფანჯარაში გავიხედე და დავინახე როგორ მომდევდა უკან დემეტრე,მანქანა მყუდრო ადგილას გავაჩერე გადმოვედი და იქვე მდგომ სკამზე დავჯექი ვიცოდი რო მოვიდოდა და აი ფეხის ხმაც გაისმა.
-შენრა თავსარ დამანებებ?-ვკითხე და მისკენ შევბრუნდი,,მმმ რასაყვარელია
-არა კატავ არც იოცნებო ჩემგან თავის დაღწევაზე-ახლოს მოვიდა და...


------------
მადლობას ვიხდი მკითხველებს იმედია მოგწონთ...ველი შეფასებებს