გამარჯობა მე ვარ თიკო ყიფშიძე 17წლის ვცხოვრობ ქალაქ ქუთაისში მშობლებთან და ძმასთან ერთად ვარ გამხდარი საშუალოზე ოდნავ მაღალი მუქი შინდისფერი თმით და თაფლისფერი თვალებით...დილი როგორც ყოველთვის ჩვეულებრივად დაიწყო
-ადექი დაგაგვიანდება სკოლაში(დედა)
-ვდგები სხვა რა გზა მაქ
-ჩაი დალიე თიკო და ისე წადი(დედა)
-აუუ არ მინდა რა მოვემზადები და წავალ
-რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი დედა
-რა ვქნა ესეთი ვარ და ამიტანეთ როგორმე
მოვემზადე და სკოლაში წავედი რადგან წელს სკოლას ვამთავრებ არც ისე ბევრი ბავშვი დადის სკოლაში დღევანდელი დღეც არ იყო გამონაკლისი სულ 7ბავშვი ვიყავით...როცა გაკვეთილები დამთავრდა დაქალთან ერთად კაფეში წავედი როდესაც იქიდან დავბრუნდი სახლში მისულს ტელეფონი აგარ მქონდა სად არ ვეძებე ბოლოს მივხვდი რომ მარშუტში დამრჩებოდა ალბათ ჯიბიდან ამომივარდა,სასწრაფოდ დავრეკე რამოდენიმე ზარის მერე ვიღაც ბიჩმა გამცა პასუხი
-გისმენთ
-უკაცრავად ტელეფონი დავკარგე და როგორც ჩანს ტქვენ იპოვეთ
-ესეიგი ამ ტელეფონის პატრონი შენ ხარ
-კი და იქნებ დამიბრუნოთ
-ერთი პირობით პაემანზე უნდა დამთანხმდე
სიმართლე გითხრათ ძალაინ გამიკვირდა არც კი იცის ვინ ვარ და როგორ გამოვიყურები და პაემანზე როგორ მპატიჟებს
-როგორ გგონია პაემანზე დავთანხმდები ბიჭს რომელიც არც კი ვიცი ვინაა?
-შენი ნებაა მაშინ ტელეფონს მე დავიტოვებ
-რა აუფლებით მიყენებ პირობებს
-ტელეფონი მე მაქვს ასე რომ შენ გადაწყვიტე შემხვდები თუ არა
-არა
ტელეფონი გავუთიშე და მისი ლანძღვა დავიწყე ბოლოს რო დავფიქრდი მივხვდი რომ თუ ტელეფონს არ დავიბრუნებდი დედაჩემი მომკლავდა ამიტომ იძულებული გავხდი პაემანზე დავთანხმებოდი
-ისევ მე ვარ
-აბა რა მოიფიქრე გინდა ტელეფონი
-კი და თანახმა ვარ პაემანზე
-ძალაინ კარგი საღამოს მოგწერ კაფის სახელს და საათს
-კარგი
საღამოც მალე მოვიდა 6ზე უნდა მენახა ისეთი ადგილი ქონდა შერჩეული სადაც მარტო ჩვენ ვიქნებოდით მეც დათქმულ ადგილას მივედი და იქ ნამდვილად გავოცდი



დავბრუნდი ბავშვებო და შემიფასეთ როგორია