დღეები გადიოდა დღეებს კვირები მისდევდაუკვე მეექვსე თვეში იყო ქეთი. ანდრონიკაშვილი ყოველ დღე უფრო და უფრო ნაღვლიანდებოდა პირველ კვირებს რა უშავდა მაგრამ შემდეგ დაიწყო მთელი რიგი პრობლემები ქეთის არაფერი ახარებდა ხანდახან როდესაც სავარძელში იჯდა და წიგნს კითხულობდა მის თვალებს ემჩნევოდა რომ სინამდვილეში სხვაგან დაფრინავდა და თვალები უსევდიანდებოდა. დიახ,უნდოდა ეგრძნო მამაკაცის სიახლოვე მისი გულის ცემა და ისევ მასთან ერთად ყოფილიყო პრობლემების გარეშე.ნუთუ შეძლებდა?აი ახლაც როცა ეგონა ერთად იქნებოდნენ პრობლემებმა იჩინეს თავი თითქოს მათი ერთად ყოფნა სამყაროს კანონებს ეწინააღმდეგებოდა
ირემაშვილიც ვერ გრძნობდა თავს კარგად ამ ის მიზეზს ხვდებოდა და აშფოთებდა ეს ყოველივე სურდა დემესთნ ერთად ყოფილიყო არ შეეძლო მისი ირონიული კომენტარების გარეშე გაძლება.
ლევანს უჭირდა ქეთის სევდიანი თვალების ყურება და სურდა რაიმეთი იმედი მიეცა თუმცა როგორ როცა თვითონაც არ ჰქონდა იმედები?ლუკა ძალიან გაქნილი მოხერხებული და ამავდროულად საზოგადოებაში დაფასებული პიროვნება იყო მისთვის სიტყვა შეუძლებელი არ იყო განკუთვნილი მას შეეძლო გაეკეთებინა ყველაფერი ისე როგორც მოუნდებოდა და იქ სადაც მოუნდებოდა და თან ისე რომ პასუხი არავის მოეთხოვნა.
სანდრო თავის თავს არ გავდა აღარაფერი აინტერესებდა არავინ აინტერესებდა ისიც აშფოთებდა რომ ლუკა არაფერს აკეთებდა იცოდა ასეთ შემთხვევაში იგი უფრო დიდი დარტყმისთვის ემზადებოდა.ქეთი ისე ენატრებოდა რომ ვეღარ უძლებდა ძალიან მალე ღიზიანდებოდა და მისი სიბრაზის დაცხრომა შეუძლებელი იყო.
ღამეებს სასმელში კლავდა დილით კი სამსახურში ისე დადიოდა თიქოს რობოტი ყოფილიყო.
დემესთან ყველაფერი ჩვეულებრივ იყო. არა! ასე ეგონა გულში დანაკლისის გრძნობა მაინც ქონდა.იცოდა ვინც აკლდა ანკა აკლდა მხოლოდ რამდენიმე საათის გაცნობილი ჰყავდა როცა მის მიმართ უკვე გრძნობდა რაღაცას ახლა კი უფრო და უფრო ძლიერდებოდა.
-ნუ დადიხარ ასეთი
ერთ დღესაც ვეღარ მოითმინა დემემ და დაუღრიალა ჩაფიქრებულ სანდროს
-როგორ?
გაიკვირვა სანდრომ
-როგორ და... მკვდარს გავხარ სიცოცხლე აღარ გსურს..
-აბა რა ვქნა??ვერ ხვდები?ჩემი სიცოცხლე იმ ნაძირალამ უკვე მეორედ წაიღო მეშინია ქეთის და ჩემი შვილის ნახვა რადგან ვიცი დამდევს და ყოველ ნაბიჯს მიკონტორებს მათ გარეშე კი არავინ ვარ
-ვიცი ვიცი... ჯანდაბა მეც მენატრებიან..მაგრამ მე არ ვნებდები მაინც და შენ??რას გავხარ?უსიცოცხლო ხარ შენი თვალები ჩამქალია და შენ ასე ადვილად ყრი ხელებს?ამის უფლება არ გაქვს შენი შვილის გამო უნდა იცოცხლო
ამ სიტყვების შემდეგ გავარდა გარეთ დემე და მანქანაში ცაჯდა თვითონაც არ იცოდა სად მაგრამ ხომ მიდიოდა.
ამ დროს ზუსტად ასეთსავე ლექციას უკითხავდა ანკა ქეთის
-ჰეი გამოფხიზლდი ამოფზიზლდი
ხელები აუქნია თვალების წინ ქეთის და მის პასუხს დაელოდა და აი ისევ ეს ჩამქრალი და უსიცოცხლო თვალები, ტკივილით სავსე,ნაღვლიანი
-რა გინდაა?
უპასუხა საოცრად მშვიდი ხმით ანდრონიკაშვილმა
-რა მოხდა?შენ ამ სამყაროში აღარ ხარ. მენატრები ოღონდ შენი ახლანდელი შენ კი არა შენი ძველი შენ მენატრება გესმის?
-და რა ვქნა?
-დაბრუნდი
უთხრა ჩამწყდარი ხმით ირემაშვილმა და უკან შებრუნდა არ უნდოდა კიდევ უფრო მეტად აენერვიულებინა მეგობარი და მაღლა ავიდა.
დაბლა დარჩენილი ანდრონიკაშვილი ფიქრობდა და ცრემლები თვალებიდან სცვიოდა.
ეს მისი ცხოვრება იყო?ამდენი ტკივილით სავსე?ამდენი დარდით?
მალევე მორჩა წუწუნს ყოველ შემთხვევაში ასე ეგონა რადგან დროის შეგრზნება დაეკარგა საატს რომ დახედა რვა ხდებოდა.ნუთუ?ასე მალე გავიდა დრო? ფიქრობდა ანდრონიკაშვილი და ხელს მუცელზე ისვავდა თან ბავშვს ესაუბრებოდა
-ჩემო პატარავ დედი ხანდახან შემახსენენ რომ მანდ ხარ ძალიან ჭკვიანად იქცევი ცოტა იცელქე ხოლმე რაა
საყვარლად ებუზღუნებოდა შვილს, ამ დროს კი ირემაშვილი ტიროდა ოღონდ ეს სიხრულის ცრემლები იყო ძლივს ამდენი ხნის შემდეგ ქეთი კიკისებდა დედობას იგი უდარდელი ბავშვიდან მზრუნველ დედად გადაექცია.
სანდრო ფიქრობდა ბევრს ფიქრობდა და მხოლოდ იმ აზრამდე მივიდა რომ ქეთის სიყვარული ჭკუიდან შლიდა და თუ სწრაფად არ ნახავდა მალე მართლაც სამკურნალო გახდებოდა
-ჯანდაბას რაც არის არის
წამოიყვირა სანდრომ და დემეს დაურეკა
-წამოდი ძმაო მივდივართ
დემეს არ ეცნო სანდროს შეცვლილი ხმა და სიჩქარეს მოუმატა.
-სწრაფად სწრაფად წავედით (სანდრო)
-სად მივდივართ (დემე)
-აგარაკზე (სანდრო)
მთელი გზა ხმა არ ამოუღია სანდროს დემე განცვიფრებული იყო და ამასთანავე გახარებული
ანდრონიკაშვილი დასაწოლად ემზადებოდა მალე დაძინება არჩია რადგან ემოციებმა დაღალა.
დემე და სანდრო შუაღამეს მივიდნენ აგარაკზე თავიდან ლადო და ლევანი კი შეაშინეს თუმცა მერე ყველაფერმა გადაიარა.
მტელი ღამე ანდრონიკაშვილთან გაატარა რადგან მისი გაღვიძება არ სურდა სანდროს ასევე იყო დემეც მთელი ღამე უყურებდა მძინარე ირემაშვილს.
მეორე დილით მონატრებას ვეღარ გაუძლო სანდრომ და ქეთის მიუწვა გვერდით
ქეთი მთელი ღამე გრძნობდა მამაკაცს თუმცა ეგონა ეჩვენებოდა როგორც კი მამკაცის კოცნა იგრძნო ყელში თვალები დააჭყიტა
მამაკაცს ყავდა გულში ჩახუტებული
დაჯერება უჭირდა უბრალოდ არ შეეძო დაეჯერებინა რომ სანდრო მის გვერდით იყო და მონატრებული ეფერებოდა,მის სურნელს ხარბად ისუნთქავდა და და მის ხავერდოვან ხმას განაბული უსმენდა
-ჩემო პატარავ ძალიან მომენატრე...
ბუტბუტებდა სანდრო
როგორც კი მისი მკლავებისგან გათავისუფლდა თვალები მოიფშვნიტა და წამწამები მაგრად დააჭირა ერთმანეთს რომ გაეღვიძა
-სიზმარში არ ხარ?
გაეცინა მამაკაცს
-აბა კი
ხმაც შეცვლოდა ქეთის
-არ ხარ
-არ მჯერა
-რატომ ხშირად გესიზმრებოდი?
მაცდურად გაუღმა ქეთის მას კი სუნთქვა შეეკრა
-კი..საკმაოდ...რა თქმა უნდა...
ბუტბუტებდ აგაუგებრად გაწითლებლი ქეთი
-მეც მესიზმრებოდი
გულწრფელად უთხრა მამაკაცმა და გულშ ჩაიკრა მონატრებული სხეული მალე მის წითელ ბაგეებს დასწვდა.გული აუჩქარდა ქეთის თითქოს ეს მათი პირველი კოცნა ყოფილიყოს ამით გართული სანდრო კი თავის ნებაზე ათამაშებდა გოგონას პულსს
ქეთი წამოდგა და სააბაზანოში შევიდა გამოსაცვლელად მამაკაცმა კი ხარბი მზერა გააყოლა და მისდა უნებურად ტუჩზე იკბინა
-ნუ მაბნევ
დაინახა გოგონამ და გაწითლებულმა დადო ჯინსის შარვალი რომელიც სპორტულის მაგივრად გამოხსნა კარადიდან.
-ნუ იბნევი
ეშმაკურად უთხრა მამაკაცმა და თვალისმომჭრელად გაუღიმა
-ღმერთო რატომაა ასეთი სრულყოფილი
თავისთვის ჩაილაპარაკა სააბაზანოში შესულმა და ბანაობას შეუდგა
როცა აბაზანიდან გამოვიდა მოულოდნელი რამ დაინახა მამაკაცი წელს ზემოთ შიშველი იყო და ერთ მხარზე პირსახოცი გადაეკიდა.
გოგონა მიაშტერდა მის სრულყოფილ სხეულს და დაიბნა
-ასე დიდხანს უნდა მიყურო
თვალები აუციმციმდა მამაკაცს როცა ქალის გაშტერებული მზერა დაინახა.
-არა შედი
გზა დაუთმო და ნერწყვი მძიმედ გადაუშვა
-ვგიჟდები შენზე
უთხრა გაწითლებულ ანდრონიკაშვილს ვნებიანად და ტუჩებზე ეამბორა
-თურმე გიჟდება ჩემზე
ამოიბუზღუნა ქალმა ისე რომ სანდროს გაეგო და ოთახიდან გავიდა ხოლო სანდრომ ქეთის ჭირვეულობაზე ბევრი იცინა.
ამ დროს კი ანკამ დემეს გვერძე გაიღვიძა გვერდით ახვლედიანი ეწვა და გემირელად ეძინა ხოლო ანკა მის მარწუხებში მოექცია
შიშველი არ ვართ ესეიგი არაფერი მომხდარა დაწყნარდა ანკა მაგრამ როგორც კი გაიაზრა რომ მისთვის უცხო ადამიანს ასე დაესაკუთრებინა ის და მასთან ერთად ეძინა სიბრაზემ წამოუარა და ლოგინიდან გადმოაგდო
-რა მოხდა?
ძილისგან დაბოხებული ხმით იკითხა დემემ
-რა და ჩემთან ერთად აქ რატომ ხარ?ან საიდან გაჩნდი?
-აუ ჩამეძინა
თავისთვის უფრო ჩაილაპარაკა და იატაკიდან წამოდგა.
-თურმე ჩაეძინა
ჩაილაპარაკა გოგონამ ღვარძლიანად და ტუჩები გაბუსხა
-კარგი გადი ჩავიცვამ
-და აქ რომ ვიყო და ისე ჩაიცვა?
ტუჩზე იკბინა დემემ მაგრამ სასწრაფოდ აირიდა ანკას გამოქანებული ბალიში
-ხო კარგი
ბუზღნუით გავიდა გარეთ და სანდროს შეეჩეხა როემლიც უკვე დაბლა ცადიოდა გასხივოსნებული თვალებით
-დროს არ კარგავ არა? (სანდრო)
დემეს არაფერი უპასუხია მხოლოდ მხარი გაჰკრა და დაბლა ერთად დაეშვნენ
ყველაფერი მზად იყო და სუფრაც გაწყობილი ხოლო ანდრონიკაშვილი უკვე იქი იჯდა და პურზე გადასმულ შოკოლადიან კარაქს შეექცეოდა
-ვერ მოვითმინე ძალიან გვშიოდა
თავი იმართლა
-ვიცი ვიცი თქვენ უკვე ორნი ხართ და ჩემი შვილი კარგად უნდა კვებო
თმაზე ხელი გადუსვა და ლოყაზე აკოცა ქეთის.
ლევანი და ლადო უჩვეულოდ გახარებულები იყვნენ როგორც იქნა იაქურობა გოგონების კისკისმა გაავსო და დადებითი აურა შემოიტანა.
ამ დროს კი ლუკა უამრავ ბინძურ გეგმას აწყობდა დ ამათ განხორციელებაზე ფიქრობდა.