* * *
სავარძელში ვიჯექი და ცხელ ჩაის ფინჯანზე ხელებს ვითბობდი,ჩემდა გასაკვირად არ მიტირია,იმდენი ცრემლი ვღვარე კორინთელების გამო უბრალოდ აღარ შემეძლო.ოთახში ლექსო შემოვიდა და ჩემს პირდაპირ ჩამოჯდა.
-ან უნდა ვილაპარაკოთ
-ლექსო მისმინე ჩემზე ნუ ინერვიულებ კარგი?მე მართლა კარგად ვარ და ვიქნები.
-არც კი ვიცი რა ვთქვა ვაჩე
-არ გინდა გთხოვ ეგ სახელი ჩემთვის წარსულია და ვერც ვიფიქრებდი თუ ასე იოლად გამომივიდოდა.იცი ძმაო რა არის?იმდენი ვიბრძოლე ჯერ ტატოსთვის და მერე მაგისთვის რომ აღარ მსურს უაზრო ლოდინი.დროა ჩემი ბედნიერებისთვის ვიბრძოლო ბოლობოლო მე დედა ვარ და შვილი უნდა გავზარდო.
-გთხოვ არ ინერვიულო არაფერზე დარწმუნებული ვარ გამოვა ყველაფერი.მკურნალობის კურსიც კარგად ჩაივლის.
-გამიხრდება,მაგრამ ჩემთან ვეღარ მოვა ვერასდროს.ჩვენ შვილი გვყავს რომელსაც ჯანმრთელი მამა სჭირდება.
-თუ მეტყვი რო არ გავყვე
-აბა რას ამბობ. თქვენ ბავშვობის ძმაკაცები ხართ. ნუ გგონია რო გავბოროტდი და მაგიტო ვამბობ ამას.არა ვაჩეს კარგი ყოველთვის გამიხარდება და იცი შენ სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარება უბრალოდ საკმარისი ამდენი უაზრობა ერთ ცხოვ რებაში.
-გეთანხმები ეხლა ჩემი ძლიერი გოგო ხარ.
-ფრთხილად იყავით,დამირეკე ხოლმე.ლექსომ გულში ჩამიკრა და გასასვლელისკენ დაიძრა.

* * *
მთელი გზა ჩუმად იფრინეს,ვაჩე ჩაფიქრებული იყო,თითქოს რაღაც გეგმას აწყობდა.აეროპორტთან ვაჩეს მძღოლი დახვდა და სახლში წაიყვანა.ლექსომ გაკვირვებულმა შეათვალიერა დასახლებული პუნქტიდან მოშორებით მდგომი ვილა რომელსაც უზარმაზარი გალავანი ჰქონდა შემორტყმული.
-რა არის ეს შ... ჩ...მა თავი საშინელებათა ფილმში მგონია.
-ოხ იუმორი გაქ შესაშური. წამო შევიდეთ.
რამდენადაც საშინლად გამოიყურებოდა გარედან იმდენად კომფორტული დახვდა ლექსოს შიგნით.
-თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში.ჩაილაოარაკა ვაჩემ.
დალევ რამეს?
ლექსომ წარბის აწევით გახედა
-მემგონი დაგავიწყდა აქ რისთვის ვართ.
-და შენ გგონია მე მართლა გავლოთდი?
-ვერ გავიგე?დაიძაბა ხარძიანი აბა რაში დაგჭირდა ეს სპექტაკლი?
-საქმე უფრო რთულადაა ვიდრე შენ გგონია.
-ამიხსენი რა ხდება.
-მოკლედ 1 თვის წინ გავარკვიე რო ჩამოვიდა ვინმე წილოსანი.იცნობ?
-ნიკა?
-ხო ეგ.
-მერე?ეგ რა შუაშუა ამ ყველაფერთან
-მოკლედ ტატოს მაგის ვალი ჰქონია.
-ბევრი?
-ნეტა ფული ყოფილიყო.მთელ ქონებას მივცემდი. ტატომ ანიზე ითამაშა და წააგო მაგასთან.ნიკას პრობლემები შეექმნა და საქართველოდან წასვლა მოუწიაა ამიტომ იყო აქამდე ჩუმად. ეხლა დაბრუნდა და მიხვდი ხო რაც უნდა.ჩემი ხალხის მეშვეობით დავუკავშირდი და მოლაპარაკებებს ვაწარმოებ .ვიცი არაკაცივით მოვიქეცი მაგრამ მერჩივნა ანი ჩემგან შორს ყოფილიყო სანამ ამ იდიოტს ჭკუას არ ვასწავლი.
-გადაირიე?
-ხო ვეძებდი მიზეზს ანის მიტოვების თან ისე რო ჩემკენ გამოხედვის სურვილი არ ქონოდა. ერთად არ უნდა დავენახეთ ამიტომ ვაკეთე ამდენი სისულელე რო ჩემთან დარჩენა არ მოენდომებინა. დაემთხვა დედას სიკვდილი და გამიადვილდა უფრო.
-ანი დამოკიდებული არ ხარ?
-ღადაობ?რა დამოკიდებული
-ბიჭებმა იციან?
-გუშინ ვუთხარი.
-ჩვენ რა ვქნათ?ვიცოდი ტატო რა ნაგავიც იყო მარა აქამადე თუ დაეცემოდა ვერასდროს ვიფიქრებდი.რა შანსებია რო იმ ნაბიჭვართან გავარკვევთ.
-სიცოცხლის ფასადაც რო დამიჯდეს ანის ვერავინ მიეკარება.

* * *
თეო ტაქსიდან გადმოვიდა და შენობისკენ გაეშურა.დღეს მისი პირველი სამუშაო დღე იყო. იმდენად ნერვიულობდა ხელები ფაუოფლიანდა.
-ოჰ ამას ვის ვხედავ.მოესმა გვერდიდან
-შენ რა კუდში დამდევ?
-ნუ იკბინები ერთი შენი ჭირიმე ამ.დილაუთენია. აბა ვიკლავ თავს შენი დევნით. დაგავიწყდა ეტყობა აქ ვინ მიგიყვანა
-ეხლა სულ ეგ უნდა მახსენო?
-მაიძულებ რო შეგახსენო და იმიტო.
-აუტანელო.ერისთავი კიბისკენ დაიძრა
-დაიცა 17 სართულზე ფეხით ადიხარ?გაეცინა ბაბლუანს და ლიფტზე ანიშნა.
-არ მინდა.შენთან ერთად.
-აი მე კი დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი მანდ შენთან ერთად. უცებ სტაცა ხელი ბაბლუანმა და კაბინაში შეაგდო,როგორც კი კარი დაიკეტა იმ წამს სასშინელი თავბრუსხვევა იგრძნო ერისთავმა.
-არ შემიძლია გამიშვი აქედა ,ცუდად ვარ
-ეეეე დამშვიდდი რა გჭირს?
-კლაუსტროფობია მაქ იდიოტო.
-რატო არ მითხარი?ანერვიულდა ბაბლუანი
-არ შემიძლია ლუკა გთხოვ გამიშვი აქედან გააღე ეს წყეული კარი.
-მოიცა.ლუკა წინ დაუდგა აფართხალებულ გოგოს და თეომ გააზრებაც ვერ მოასწრო ისე დააცხრა ტუჩებზე.ერისთავი ერთიანად მოდუნდა და ვერც გაიგო როგორ ავიდა მეჩვიდმეტე სართულზე.
-აღარ გაბედო.უკივლა როგორც კი ლუკა მოშორდა
-კაი.კაცო.რაღაც წეღან არ გეტყობიდა რო არ გინდოდა
-მდგომარობით ისარგებლე იდიოტო.
-ხოდა შეიგნე რამდენჯერაც მომეცემა საშუალება იმდენჯერ ვისარგებლებ შენი მდგომარეობით. ეხლა მიდი თორე დაიგვიანებ.ხელით უბიძგა და კმაყოფილმა გაუღიმა.

* * *
უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე გამეღვიძა.გარეთ ზაფხულის მოახლოება იგრძნობოდა ბედნიერი წამოვხტი ფეხზე,სპორტულები ჩავიცვი და სამზარეულოს მივაშურე.
-ადექი დედა?გამიცინა ნინომ და სტაფილოს წვენი დამიდგა წინ
-ფუუ არ მინდა რა
-შენ არ გინდა ზურიკელას უნდა. მომესმა უკნიდან და დათოც გამოჩნდა
-უიმეე ეს პროვოკატორი აქ რა გინდა შვილო ცოლი არ გყავს?
-მორჩი ტლიკინს და დალიე ეგ წვენი ლუკა მოვა ეხლა და მე წავალ.
-ჰმ შეგცვლის ხო?თქვენ დალაგებულები თუ ხართ?რათ მინდა ასე ესკორტით სიარული.
-ხმა არ გავიგო შენი.
რაღაცის თქმას ვაპირებდი თუმცა შემოსასვლელში ხმაური ატყდა და გამეცინა.
-მოვიდა მეორე დალაგებული.
-აბა რა ხდება აქ?ხელები გაშალა ბაბლუანმა და ჩამეხუტა რაო პატარა დედიკო გვაბრაზებსო?მუცელზე მომეფერა და ლიყაზე მაგრად მაკოცა.
-ვაიმე რა მასხარები ხართ. წადით ხალხო საქმე არ გაქვთ.
-შენზე მნიშვნელოვანი საქმე არა. ადე წავიდეთ გავისეირნოთ.
-ოხ ლუკა რა.
-ხმა გოგო.ხო არ დაგავიწყდა ვის ელაპარაკები?მიდი და ბარემ ექიმთანაც შევიაროთ ეხოზე ჩავეწეროთ.გაკვირვებულმა გავხედე ბაბლუანს.
-რა გეშველებათ.ასე ტუ გააგრძელებტ სულ ვერ ვიგრძნობ უმისობას.წამომცდა უცებ და თავი დავხარე.
-აი ნახავ ძალიან მალე ყველაფერი დალაგდება დამიჯერე. გამიღიმა ლუკამ და ოტახისკენ მიბიძგა.