***
-გამარჯობა მარიამ
-გიორგი? -გაკვირვება აშკარად შემპარვიდა ხმაში..
-ჰო რა იყო? -კითხვის ნიშნიანი თვალები
-არ გელოდი )) -ვუთხარი და ნაძალადევად გავუღიმე...
-ჰოო შეიძლება ვილაპარაკოთ? -იმედიანი გამომეტყველება...
- იცი იცი... -დაბნეულობა! -მე არ მცალია გიორგი...!
-რატომ მარიამ?? -გაკვირვებული გამომეტყველება...
-მასწავლებელთან მივდივარ)) -ნაჩქარევად ნათქვამი სიტყვები აღელვებას ვერ ვმალავდი ხმაში.. -კარგი წავედი მოვიდა ავტობუსი. -ვუთხარი და სასწრაფოდ ზემოთ ავედი...! აღარაფერი უთქვამს მხოლოდ და მხოლოდ ხელი დამიქნია ვხედავდი მანამდე უყურებდა ყვითელ ავტობუსს სანამ მის მხედველობას არ მოსწყდა...! მეც არ მომიშორებია მისთვის თვალი ანდაც როგორ მოვაშორდებდი როცა 3 წლის განმავლობაში პირველად ვნახე ჩემი დიდი სიყვარული გიორგი ბურდული... ოო როგორ მინდოდა ახლა ტირილი..
***
-მარიამ ამდენ ხანს სად ხარ ?? -სწრაფი ნაბიჯებით მოდიოდა ჩემს კენ ნინა! ჩემი კლასელი და მეგობარი მეტიც და...!
-ჰოო მოვედი მოვედი -ვეუბნებოდი და მაგრად ვეხვეოდი...
-რა მოხდა? -კითხვიდ ნიშნიანი თვალები აშკარად ელოდა რაღაც ახალს..
-გიორგი ჩამოვიდა.. -ვუთხარი აუღელვებლად!
-რაა მერე ? -გაოგნებული თვალები..
-მერე არაფერი.. -უდარდელად გადავაქნიე თვალები...
-კაი რა მარიამ! შენ ხომ ის დიდი ხანია გიყვარს ?? რამდენი წელია უკვეე ?? 6 ხომ?
-ამას უკვე არავითარი მნიშვნელობა აღარ აქვს.. -ვუთხარი და თვალები მაგრად დავხუჭე რომ ცრემლებს არ ეწყოთ დენა..
-ოოჰ შენ თავს ატყუებ თუ მე? -გამეკრიჭა ნინა
-ორივეს -ვუთხარი და ბავშვივით გავეკრიჭე
****
მიყვარდა, მენატრებოდა, მის გარდა ჩემში სხვა ვერავინ იარსებებდა ბურდული 9 წლის ასაკიდან ჩემში ცოცხლობდა.. ვერ ვივიწყებდი მინდოდა მინდოდა დამევიწყებინა მაგრამ არც ერთხელ არ მიცდია ამის გაკეთება... ალბათ იმიტომ რომ მარცხისაც მეშინოდა... და როცა სამი წლის შემდეგ კიდევ ვნახე გრძნობა უფრო გაძლიერდა.. ის ისეთი სხვანაირი მამაკაცური იყო.. ისეთი სიმპატიური გამორჩეულად საოცარი ღიმილი ჩემს თვალებს ჯერაც არ დავიწყებოდა მისი მოელვარე თვალები მისი არანორმალურად თბილი ღიმილი!
-მარიამ! -ფიქრებიდან ისტორიის მასწავლებელმა გამომიყვანა..
-დიახ მას -დაბნეული თვალები და აკანკალებული ხმა..
-თუ შეიძლება დავალება წაიკითხე...! -მკაცრი მაგრამ თბილი ხმით ნათქვამი სიტყვები.. მე გავუღიმე ის ის იყო კითხვა უნდა დამეწყო რომ.. კლასის კარები გაიღო..
-მოგესალმებით... -ნაცნობი სოცრად ბოხი ბარიტონი მოხვდა ჩემს ყურთა სმენას.. თავის აწევისაც კი მეშინოდა -თვალები ძლიერად დავხუჭე რომ არ მეტირა, რვეულის ფურცელი ხელში მოვკუჭე, გული ისე საოცრად და გაუჩერებლად ცემდა, სუნთქვა გამიხშირდა..
-შემოდი გიორგი... -მასწავლებელიც თბილად მიესალმა მას..
-გამარჯობათ ქალბატონო ნანა )) -საოცარი ღიმილი.. თავის აწევის თანავე შევამჩნიე.. მისი საოცარი ღიმილი.. ოოო როგორი მამაკაცური იყო კლასოკურ სამოსში ისე უხდებოდა შავი ხარვალი, და შარვალში ჩატანიებული თეთრი საროჩკა, ჩევიდან მოცმული ასევე შავი პიჯაკი.. და შავი ტუფლები.. -როგორ ბრძანდებით? -პიჯაკი თითის ერთი მოძრაობით გახსნა და მასწავლებლის კენ გადაიხარა მისი ხელი თავის მტებანში მოიქცია და როგორც ჯელტმენებს სჩვეოდათ ნაზად აკოცა მას... დავინახე მასწავლებლის აწითლებული ლოყები.. ჩემი კლასელი გოგონების დაღებული პირები.. როგორ მინდოდა გაქცევა მაგრამ სად გავიქცეოდი?? ვერსად გამოვუტანე ჩემს თავს განაჩენი!
-კარგათ გიორგი შვილო შენ ?? როგორც ჩანს ისევ ისეთი ზრდილობიანი და საოცრად მამაკაცური პიროვნება ხარ მიხარია )) -ღიმილი მასწავლებლის სახეზე..
-რათქმაუნდა ნანა მასწავლებელო! )) -ღიმილი -თქვენ ისევ ისე საოცრად გამოიყურებით წლები ვერაფერს გაკლებთ.. -ღიმილი.. მასწავლების ისებ აწითლებული ლოყები <3
-ოოოჰჰ ისევ ისეთი ხარ არ შეცვლილხარ ყოველთვის ასე იცოდი.. )) -მასწავლებელმა გაუღიმა.. ახლა კი ჩვენს კენ შემობრუნდა - ბავშვებო ეს გიორგი ბურდულია ჩვენი სანაქებო მოსწავლე და ძალიან მოწესრიგებული ბიჭი )) -თქვა და გაუღიმა..
-კარგით ნანა მასწავლებელო ნუ გამაწითლებთ -ახურებული ლოყები და თვალის მომჭრელი ღიმილი"
-არა შვილო შენ მართლაც რომ გამორჩეულად კარგი მოსწავლე იყავი... -ღიმილი მასწავლებლის სახეზე -აბა რას შვები როგორ ხარ გიორგი ცოლი ხომ არ მოგიყვანი? -კითხვის ნიშნის თვალები და ჩემი კლასელების ასევე კითხვის ნიშნის თვალები.. მაღიზიანებDა უკვე ეს ყველაფერი..
-არა რას ამბობთ -თქვა და თავი დაბლა ჩახარა.. მასწავლებლის სახე ღიმილმა მოიცვა..
-ისევ ის გოგო გიყვარს?? -იკითხა ნანამ და გიორგის გაუღიმა...
-ნანა მასწავლებელო -თქვა გიორგიმ და გაჩუმდა ამხელა კაცი დამორცხვილი იდგა და სიტყვებს თავს ვერ აბავდა...
-ბავშვებო -ახლა მასწავლებელი ჩვენსკენ შემობრუნდა -ერთხელ როცა გიორგი 15 წლის ყმაწვილი იყო შეუყვარდა პატარა 9 წლის გოგონა.. არადა კარგად მახსოვს როგორი სახელ განთქმული იყავი გოგოებში ყველას შენ უყვარდი გოგოები ერთმანეთს შენ გამო ხოცავდნენ... სულ ჩხუბი იყო ამის გამო -სიცილი მასწავლებლის სახეზე გიორგის დუმილი.. ჩემი გაოგნებული მზერა... -ხოდა ერთხელ კარგად მახსოვს ამ 15 წლის ბიჭს თავი მერხზე ჩამოედო და ცხარე ცრემლით ტიროდა -ღიმილი მასწავლებლის სახეზე .. გიორგის გაფართოვებული თვალები... -გამაკვირვა ამ ბიჭისგან მსგავსი რეაქცია მივედი და ვცადე გამერკვია რა ხდებოდა..
-გიორგი შვილო რა მოგივიდა??
-მიყვარს ნანა მას მიყვარს! -სლუკუნით მითხრა
-ვინ შვილო?
-მარიამი მას! -თვალცრემლიანი თვალებით ამომხედა..
-მერე არ მითხრა რომ მას არ უყვარხარ.. -მეც გავკგნდი ეს ბიჭი როგორ შეიძლებოდა ვინმეს არ ჰყვარებოდა.
-არ ვიცი ნანა მას ის პატარაა პატარაა! -მითხრა გიორგიმ და მაგიდას მუშტი ძლიერად დასცხო..
-რამხელაა ? -ვიკითხე გაოგნებულმა
-9 წლისაა -მითხრა მორიდებით და თავი ჩახარა
-უი მართლა პატარა ყოფილა გიორგი შვილო
-ვიცი მას მაგრამ მიყვარს მიყვარს!
-აცადე გაიზარდოს -ვუთხარი და თავზე ხელი გადავუსვი
-კარგით მას ნახვამდის! -მითხრა და საკლასო ოთახიდან სასწრაფოდ გავარდა..
-აუუ ნანამასწავლებელო ძალინ შემარცხვინეთ -გიორგის შერცხვენილი გამომეტყველება ჩემი კლასელების რექციაზე.. ერთი ხელი შარვლის ჯიბეში მოეთავსებინა და კლასს თვალს ავლებდა.. უცებ მზერა ჩემზე გააჩერა.. ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეეჯახა..
-კარგი გიორგი შვილო მერე რა მოხდა სიყვარული რა დასამალია )) თანაც განა მარტო ერთხელ ვნახე მტირალი გიორგი ერთი წელი ეს ბიჭი ცუმად ტიროდა სიყვარულისთვის ტიროდა..
-ახლა სად არის ის გოგო გიორგი?? -იკითხა ჩემმ კლასალმა გუგამ
-აქ არის! -ნაღვლიანი თვალები. კლასელების გაკვირვებული სახეებიი -დიახ აქ არის ჩემი 6 წლის დიდი სიყვარული მარიამ ონიანი! -თქვა და ჩემსკენ დაიძრა, კლასელებმა გაკვირვება ვერ დამალეს მასწავლებელი კი უბრალოდ იღიმოდა..
-მარიამ! ადექი -ხელი გამომიწოდა .. მეცოურიდებლად ჩავჭიდე ხელი მის მტევანს და წომოვიწიე..
-გიორგი -აცრემლებული თვალები
-მარიამ სწორად გაიგე! 6 წელია მიყვარხარ! მაგრამ ვერ გეუბნებოდი ბავშვად გთვლიდი ამიტომ სკოლა დავამთავრე თუ არა აქედან წავედი!
-უნდა გეთქვა! -მრისხანე მზერა ვესროლე მას
-ვერ გეტყოდი ბავშვი იყავი მარიამ ესეც რიმ არა ვიცოდი ჩემთვის არასდროს შემოგიხედავს მე ხომ დიდი ვიყავი შენ პატარა..
-მე მიყვარდი გიორგი.. სწორედ მაშინ შემიყვარდი როცა ჩემი კალამი ძირიდან აიღე და მომაწოდე!
-რააა ? -გფართოვებული თვალები..
-ჰოო -დამორცხვილი გამომეტყველება და ჩახრილი თავი.. გიორგის ნაზი ხელების შეხება ნიკაპძე.. თავი მაღლა ამაწევინა და თვალებში ჩამაშტერდა...
-მეც სწორედ მაშინ შემიყვარდი! შენი ბავშური ღიმილი ჩემი გაღიმების წყაროდ იქხე.. კარგად მახსოვ აკანკალებული ხელები.. და დაღლილი პატარა ბავშვი თავისი კალამისთვის რომ იბრძლოდა.. მაშინ შემიყვარდი ონიანი! სწორედ მაშინ და დღემდე მიყვარხარ! იქიდან გადევნებდი თვალს.. მასწავლებლის ნენას დავყევი და დაველოდე სანამ გაიზრდებოდი -ღიმილი.. -ახლა კი როცა უკვე სრდასრული ჩამოყალიბებული ქალი ხარ არ ვაპირებ რაიმეს დამალვას..! მე მიყვარს მარიამ ონიანი..!
-გიორგი მე მე.. -დაბნეულობა ერთიანად აკანკალებული ხელები დახშული ყურთა სმენა...! -გიორგი მეც მეც მიყვარხარ! დიდი ხანია მიყვარხარ.. დანახვის დღიდან ერთხელაც არ შემიწყვეტია შენი სიყვარული.. მართალია მინდოდა დამევიწყებინე მაგრამ არ მიცდია!
-მარიამ ჩემო სიყვარულო! -მითხრა და მაგრად მკმეხვია )) -გიღიმა თმაზე ხელი ჩამომისვა მერე თბილად თვალებში ჩამხედა... -მარიამ უკვე დიდი ხარ ამ დღეს 6 წელი ველოდე.. მხოლოდ შენი სიყვარული მაცოცხლებდ.. მეშინოდა რომ არ გეყვარებოდი და მომიწევდა მებრძოლა შენთვის და ეს დღეც დიდი ხნით გადაიდებოდა მაგრამ არა გყვარებივარ ჩემო გოგონა.. -გაფართოვებული თვალები რას ამბობდა ეს ბიჭი რა ხდებოდა ვერაფერი გამეგო..
-რა ხდება ? -ვუთხარუ დაბნეულმა -ხელი კოსტუმის გულის ჯიბისკენ წაიღო და ღიბიდან პატარა წითელი ყუთი ამოაძვრინა! -დაიჩოქა ყუთი გახსნა ოო თურმე რამხელა სილამაზე იმალებოდა ამ ყუთხი ისეთი საოცარ სილამაზეს ინახავდა ეს ყუთი ..
-გიორგი ეს ? -დაბნეულობა აკანკალებული ხმა
-მარიამ ეს ბეჭედი სწორედ იმ დღეს ვიყიდე როცა აქედან ტირილით გავვარდი სწორედ იმ დღეს როდესაც პირველად შემიყვარდი.. იმ დღეს როდესაც პატარა გოგონამ სიყვარულის გამო მატირა.. სკოლიდან ტირილით გაავარდი როგორც მასწავლებელმა აღნიშნა.. მივყვებოდი ქალაქის ქუჩებს.. და როცა ერთ ერთ მაღაზიას ჩავუარე საოცრად ლამაზი ბეჭედი მომხვდა თვალში შევშედე და ეგრევე გავიფიქრე რომ ეს ბეჭედი ჩემი და შენი სიიყვარულის სიმბოლო გახდებოდა, ამიტომ არც დავფიქრებულვარ ისე ვიყიდე! 9 წლის ასაკიდან უკვე ჩემი იყავი ვინმე რომ მოგკარებოდა მოვკლავდი ამიტომ ვერც გეკარებოდნენ! სწორედ იმ დღეს დაგისაკუთრე ჩეად ჩაგთვალე იმ დღიდან შენ არსებობდი მხოლოდ ჩემში მეტი არავინ... -ღიმილი
-გიორგი რა ხდებ? -მრთლა ვერაფერი გამეგო
-მარიამ ონიანო მინდა რომ ჩემი ცოლი გახდე! -იმიდიანი თვალები
-გიორგი მე მე - არ შემეძლო ვერ ვეტყოდი უარს იმიტომ რომ მეც მიყვარდა! დიდი ხანია მიყვარდა 9 წლიდან მინდოდა რომ ის ჩემი ქმარი გამხდარიყო მე კი მისი ცოლი მრქმეოდა! -გიორგი მეც მიყვარხარ თანახმა ვარ!!! ვუთხარი დავიხარე და მოვეხვიე!
-ააა გიორგის ყვირრილი გაისმა კლასში სასწრაფოდ ხელები წელზე მოხვია და სასწრაფოდ მხარზე გადამიკიდა...
-აააა -ჩემი ყვირილი -გიორგი სწრაფი ნაბიჯებით მიაბიჯებდა კარის კენ მერე უცებ შეჩერდა შეტრიალდა და თქვა
-ყველანი დაპატიჟებული ხართი გიორგი ბურდულისა და მარიამ ონიანის ქორწილში!




-------------------
-მამა! -ალექსანდრემ გიორგისთან წარბებ შეკრულმა მიირბინა!
-ხო მამი რა ხდება ? -გაოგნებულმა გამომხედა მე რომელიც სიცილისგან ვიკეცებოდი..
-მამა შენ რა მართლა იტირე 15 წლის რომ იყავი დედიკოს გამო?? -ისევ წარბ შეკრული მზერა მამამისისკენ...
-არა მამი ვინ მოგატყა ? -წარბაწეულმა გამომხედა მე...
-დედამ! თუ მართლა იტირე ჩემი მამა აღარ ხარ! მტირალა მამა არ მინდა მე.. მე ეხლა არ ვტირივარ და შენ დიდობაშიც კი ტიროდი მაა.. ბავშვივით კაი რაა..! -გაბრაზებული ალექსანდრე
-მამა გატყებს დედა ! -ღიმილი და ბოროტული მზერა ჩემს კენ!
-მართლა მა? -აბრწყინებული თვალები
-კი მა! -ღიმილი
-კაცები ვართ მა? -კისკისი
-კაცები არ ტირიან მაა! -ღიმილი.. -გიორგი ფეხზე წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა..
-ამისთვის დაგსჯი ონიანი! -ახლოს მომიდგა წელზე ხელები მომხვია და მრისხანე თვებით შემომხედა!
-ანუ შენ ქალი ხარ ? -სიცილი ვერ შევიკავე
-რააა ?? -გაოგნებული გამომეტყვეება!
-კაცები არ ტირიან მააა... -გავიმეორე მისი სიტყვები დაა გასაქცევად მოვემზადე.. მაგრამ ვინ გაცალა უცებ ხელში ამიყვანა
-ვერსად გამექცევი! ახლა განახებ ვინ არის ქალი! -წარბები აათამაშა..
-გიორგი! -ვითომ მკაცრი გამომეტყველება წამკვიყვირე როცა საძინებლისკენ გამაქანა..
-მიყვარხარ ონიანი -ნაზი ამბორი ბაგეებზე
-მეც მიყვარხარ ბურდული!!!