ტასომ ლაპარაკი დაამთავრა და ღრმად ამოისუნთქა, შეხედა ნანას და მარიამს რომელიც ტიროდნენ და შემდეგ ნიკას, რომელიც ადგილიდან ვერ იძვრებოდა, სახეზე ღიმილმა გადაურბინა, ადგა და ტასოს მთელი ძალით ჩაეხუტა.
-ანუუ შენ შეენ ცოცხალი ხაარ... ( ნიკა)
-ჰო(ტასო)
-ჩემი დაიკო, ჩემი პატარა გოგო(ნიკა)
-ძმაო..(ტასო)
ორივე ერთმანეთს ეხუტებოდა, არცერთი უშვებდა ხელს. ტასომ შემდგომ ნანას გახედა მასთან მივიდა და ხელი ჩაჭიდა.
-შენ ყოველთვის ჩემი კარგი და ტკბილი დედიკო იქნები დეე(ტასო)
-ჩემო გოგონაა..(ნანა)
-ვიცი დეეე რატომაც ვერ მითხარი აქამდე რომ შენი შვილი არ ვიყავი, მაგრამ შენ იმდენი რამ გააკეთე ჩემთვის, ერთხელაც არ შემპარვია ეჭვი, მიყვარხარ მე შენ ძალიან ძალიან, ვიცი რომ ჩემი დაკარგვის შეგეშინდა. მეტკინა რომ არ მითხარი მაგრამ არაუშავს. დაიმახსოვრე არასოდეს დამკარგავ და სულ შენთან ვიქნები(ტასო)
-ჩემი გოგო, ჩემი ჭკვიანი გოგო. ყველაზე გამგები და თბილი შვილიიი. მაპატიე რომ არ გითხარი სიმართლე ჩემო ტასუნა, ჩემთან რომ მოგიყვანეს ისეთი ლამაზი და პაწაწუნა იყავი, იმ დღეს როცა ჩემმა ქმარმა მიმატოვა და მუცელიც მომეშალა დეპრესიაში ჩამაგდო და როცა ექიმმა მითხრა შვილიც უკვე აღარ მეყოლებოდა საბოლოოდ დავკარგე ცხოვრების იმედი. შემდეგ შენ დაგინახე, შენ გახდი იმ დღის მერე ჩემი იმედი. ჩემი ცხოვრების არსი(ნანა)
ყველა ერთად ქვითინებდა, ეს იყო უდიდესი ტკვილის და ამავდროულად ბედნიერების ცრემლებიც.
-ნიკა.. (ტასო)
-ჰოუ(ნიკა)
-არ გაბრაზდე ძალიან გთხოვ რაღაც უნდა გითხრა( ტასო)
-არა მიდი ჩემოპატარა ასეთი რა არის მითხარი( ნიკა)
- თამარი უნდა ვნახო( ტასო)
-არავითარ შემთხვევაში ანასტასია!! (ნიკა)
- უნდა ვნახო ნიკა, უნდა გავიგო რატომ მომექცა ასე, ასეთი უსუსური რომ ვიყავი რატო გამაშვილა, რა გაუკეტა მამას. უნდა დავანახო რომ დღეს ჯანმრთელი გოგო ვარ და შენ მყავხარ ეხლა(ტასო)
- არა არ ნახავ იმ ქალს!!!!(ნიკა)
- ნიკა მიეცი უფლება, რაც არ უნდა იყოს თამარი მისი ბიოლოგიური დედაა, მე თამარს ასეთს არ ვიცნობ ნიკა, არ გახსოვს როგორ გზრდიდა, როგორ უყვარდი ნიკა, მის თვალებში ტკვილს ვხედავდი ნიკა, არ დაგიმალავ და მე დავდიოდი თამარის სანახავად ციხეში. ვეხვეწებოდი სიმართლე ეთქვა მაგრამ ხმას არ იღებდა. ბოლოს ვეღარ ვნახულობდი. სტუმრების ნახვაზე უარი განაცხადა. ვინ იცის როგორ არის ეხლა(ნანა)
ხმას არ იღებდა ნიკა. ჩუმად იჯდა ბოლოს ტასოს მისცა უფლება ენახა საკუთარი დედა იმ პირობით თუ თვითონაც მას გაყვებოდა და ორივე ნახავდა თამარს. ანასტასიამ ძმას აკოცა და კიდევ ერთხელ ჩაეხუტა მაგრად. ნიკა ბიჭებთან დაბრუნდა. მათ ყველაფერი მოუყვა. ჩუმად იჯდნენ ვერაფერს ამბობდნენ ან რა უნდა ეთქვათ.
- აი ვიცოდიიი რაა რო შენი და ცოცხალი იყო(გიორგი)
-ჰოო, იცით რა ლამაზია, რა საყვარელი და თბილიი(ნიკა)
-ბიჭო გამოდის იმ ექთანმა მოაგტყუა ტო( ლუკა)
-უი მართლა აბა მოკვდაო(საბა)
- ჰოო მართალია, ეგ ქალი რაღაცას მალავს, რატო მოგატყუა, მანდ სხვა ამბავია უჭველი, უნდა გავარკვიოთ(გიორგი)
-მაგის დედაა შ... როგორ მომატყუა, უნდა ვნახო ეგ ქალი იმედი მაქვს ცოცხალია(ნიკა)
-ჰო იმედია თუ არა მაინც გავარკვევთ ნიკუშ არ ინერვიული შენთან ვართ როგორც ყოველთვის(საბა) და ზურგზე მსუქუბად დაარტყა
- ვიცი,მოიხოდეთ ხვალ ვერ ვძლებ ტასოს გარეშე ავიდეთ და გაგაცნოთ ჩემს გოგოს(ნიკა)
კარგიო განაცხადეს ბიჭებმა. ნიკამ ტასოს დაურეკა, უთხრა ხვალ ჩემს ძმაკაცებს გაგაცნობო უკვე მომენატრეო ფერიაო. ძილინებისა უსურვა და გაუთიშა. როცა ტასომ ტელეფონი კომოდზე შემოდო, ოთახში მარიამი შემოვიდა.
-ჩემო მამიდაშვილოო რას შვები( მარიამი)
-მამიდაშვილოს მოგცემ მე შენ, შენ ხარ ჩემი დაქალიი!! (ტასო)
-ქოქო სენი დაქალიი ვალოო(მარიამი)
-ვაიმმეე მიყვარხარ!(ტასო)
-ჰოო? მადლობა(მარიამი)
- ეგრე ხო?(ტასო) და გაიბუტა
-ვაიმეე კაიხო კაიი (მარიამი) სიცილი დაიწყო და ანასტასიას ჩაეხუტა.
-გოგო ნიკამ ხვალ მოვალ შენთან და ჩემს ძმაკაცებსაც გავიცნობოო( ტასო)
- ვა მართლა რა კაია, გაიცნობ მაგ გიჟებსაც, მაგარი ბიჭები არიან(მარიამი)
-ჰოო, აუ გოგოებსაც ხო არ დავურეკოთ?(ტასო?)
- ვის ეკას და ნანუკას?(მარიამი)
-ჰოო და მე ლიზას დავურეკავ, როგორ მომენატრააააა( ტასო)
-ხო დაურეკე, მეც არ მინახავს კარგახანია(მარიამი)
ანასტასიამ ტელეფონი მოიმარჯვა და საყვარელ მეგობარს დაურეკა
-ლიზიკოოო(ტასო)
-ვაიმეეე ჩემი შოკი გოგო, როგორ ხარ?(ლიზი)
-ჩემოო სიცოცხლე რავი არამიშავს შეენ? იმდენი რაღაც უნდა მოგიყვეეეეე, ისე მჭირდებოდიი(ტასო)
-ვაიმე გოგო რა მოხდა?(ლიზი)
- ხვალ ჩემთან მოდი, ვიკრიბებით ბავშვები და მოგიყვები მერე, ძალიან მომენატრეე(ტასო)
-მეც მეც მეც გკოცნიი გნახავ(ლიზი)

ჯერი ეკაზე დადგა და ეკამ ვერ შევძლებო, ჩემი დაქალი რჩებაო და ტასომ შესთავაზა დაქალთან ერთად მოსულიყო მაგრამ მეუხერხულება რომ წამოვიყვანოო და ბოლოს ანასტასიამ თავისი გაიტანა და ეკაც დასთანხმდა რომ მის დაქალთან ერთად მოვიდოდა. ეხლა კი ნანუკას დაურეკა, ნანუკამაც დაიწყო წუწუნი მაგრამ დასთანხმდა და თავისი ქმრის დის გაცნობას დაპირდა რომელსაც აუცილებლად მოიყვანდა. ტასომ ლეპტოპი აიღო "სკაპი" ჩართო და ელოდა როდის გამოჩნდებოდა ეკრანზე მისი დაქალი, რომელსაც ბავშვობიდან იცნობდა, 6წელი არ ენახა და ძალიან ენატრებოდა. რამდენჯერ წარმოუდგენია ტასოს რომ გაიღვიძებდა და გვერდზე დახვდებოდა ანამარია და გულში მაგრად ჩაიკრავდა. ვინ იცის რამდენჯერ წარმოედგინა მათი შეხვედრის მომენტი. მაგრამ ბოლოს იცის რომ ძალიან მალე უკვე ნახავს, მაშინ პატარები იყვნენ ეხლა კი ბევრ გზას იპოვის რომ თავისი ანამარია ნახოს. ბავშვობაში ორივეს მოსწონდა თავიანთი სახელები ანასტასია და ანამარია. პირობა დადეს რომ მათი შვილების ნათლიები იქნებოდნენ და ასევე მეჯვარეებიც.
-ჩემოსიცოცხლეე რას შვები( ანამარია)
- რავიცი შოკში უნდა ჩაგაგდო ეხლა(ტასო)
-ჰმმ რამოხდააა( ანამარია)
ანასტასიამ ანამარიას ყველაფერი მოუყვა დეტალებში და შეუმჩნევლად შეიმშრალა ცრემლიც.
- ვაიმეე რამდენი გადაგიტანია, ხოიცი ყველაფერი კარგად იქნება, ძალიან მიყვარხარ(ანამარია)
- ვიცივიცი მეეც ძალიან როგორ მინდა აქ იყო(ანასტასია)
-მეეც ძალიან მინდაა(ანამარია)
-შენ რას შვები მომიყევი აბა, ის ვაჟბატონი რას შვება( ანასტასია)
-რავიცი მემგონი მეშველა( ანამარია)
-ჰოოო? აბა დეტალებში მომიყევი( ანასტასია)
მარიამ ყველაფერი მოუყვა, გოგოებმა ბევრიც იცინეს
-შეხედე რა სიძე მყავს ნუუ(ტასო)
-ოოოო მოაშორე ეგ სიძე ვერ ვიტან მაგ სიტყვას( მარია)
-ჰაჰაჰ კაი ხო მოვლენები არ დავაჩქაროთ რაც იქნება იქნება( ტასო)
-იმედია თორე დავიღალე უკვე, მინდა რომ მართლა ვუყვარდე ვინმეს და მეც. ყველაზე კარგი მეგობრები ვიყოთ და ამავდროულად შეყვარებულებიც. აი ძალიან კარგი ბიჭია მართლა. (მარია)
-ვიღაცააა შეყვარებულიაააა(ტასო)
-აუ არა პროსტა ძალიან მომწოონს(მარია)
-ისე შენ რა გითხარი(ტასო)
-ჰაჰაჰა კაი გეყოფა როდის უნდა გეშველოს თუმცა არასდროს გეშველება ისე მეც რა მეშველება(მარია)
-გვეშველება გვეშველება, ველოდები კარგ ამბებსს იცოდე, წავედი ( ტასო)
- ვნახოთ, მიდი მიდი(მარია)
ანასტასიამ საათს დახედა ღამის 3 იყო. დედა რამდენი მილაპარაკიაო, პენუარი აიღო გადაიცვა, საწოლში შეძვრა და მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა.
ეკამ კი ვერ დაიძინა. ხან რა გააკეთა ხან რა. იცოდა რომ ხვალ ნიკა უნდა ენახა და ათასი ფიქრები აწუხებდა. მარიამი უცნაურად გრძნობდა თავს, დემეტრეზე ფიქრობდა, დამპალი იდიოტი ბუტბუტებდა, აღიარა რომ მოენატრა მისი ღიმილი და თვალები. ვერ ხვდებოდა რა ემართება მის ორგანიზმს როცა მასთან ახლოსაა, როცა მის ხმას იგებს, მაშინაც კი ასე ემართება როცა ნერვებს უშლის. მაგრამ რა იცოდა ჯერ ჩვენმა მარიამმა რომ მის მიმართ გრძნობა ჰქონდა ამას საკუთარ თავთან არ აიღიარებდა.