სასურველი ხიზანი (13-14)
_ კიკეტში სოტა სივა – მოესმა დამტვრეული ქართული, ქალი სახლისკენ დაიძრა. რა უნდა ქნას თამთამ? გავიდეს? თუ არ გავიდეს? იქნებ ოლიამ არაფერი იცის? იქნებ გავიდეს და დაელაპარაკოს? კიდევ რაიმე რომ გააფუჭოს ამით? დოლიძე სუნთქვასაც კი აუკრძალავს მერე.. ჯობია თვითონ მოვიდეს და გაარკვიოს ყველაფერი. არ ჩავა დაბლა! წიგნები აქ აქვს, ლეპტოპიც.. ჰოდა აივანზეც აღარ გამოვა, შევა და დაიძინებს.. შემოდგომის მზის სხივებისგან მოთენთილი ოთახში შევიდა, საწოლზე მიწვა და საათის ისრების ხმაურში ნელ-ნელა ტკბილად ჩაეძინა. _ თამთა.. გაიღვიძე, გესმის? თამთა.. – ჩაესმა ძილში და თავი მიაბრუნა – თამთა.. – არ ანებებდა აბეზარი ხმა თავს. ცალი თვალი გაახილა, კარგად შეღამებულიყო, სიბნელეში ძლივს გაარჩია თორნიკეს სახე და მაშინვე წამოჯდა _ გაიღვიძე, სტუმარი გვყავს.. – თამთამ თვალები მოისრისა და სანათი აანთო – ჩაიცვი და ჩამოდი.. – უთხრა და წავიდა. ნეტავ ვინ სტუმარია? იმედია ოლიას არ დაახვედრებს და მისი ცრემლნარევი მზერების მსხვერპლად არ აქცევს.. ჩასულს უცნაური სურთი დახვდა.. ოლია თორნიკეს გვერდზე ბედნიერი სახით მისკუპებულიყო, მაგიდას მისი რამდენიმე მეგობარი ამშვენებდა ასევე მეგობარ გოგონებთან ერთად და სულაც არ ქმნიდა უხერხულობას თამთას გამოჩენა ამ საზოგადოებაში. გოგონამ ფეხი ვერ გადაადგა.. გაშეშებული იდგა, სანამ დოლიძემ გაღიმებული სახით არ მიიწვია მაგიდასთან _ შემოგვიერთდი, ეს თამთაა.. თემურ ჩხეიძის ქალიშვილი, ჩემი ახლო, ძალიან ძალიან ახლო მეგობარი.. – ალმური წაეკიდა სახეზე.. სიბრაზისგან საფეთქლები დაუბუჟდა, მაგრამ შეძლო მალევე მოეფიქრებინა “ახლა რომ გავიქცე არაფერს იფიქრებენ იმის გარდა, რომ მე ოლიაზე საშინლად ვიეჭვიანე.. ნაშას სახელი ისედაც მომაკერა.. კაპასი ნაშა საჭირო აღარ არის..” უხმოდ დაჯდა სუფრასთან და თავი ჩაღუნა. მხიარულება გაგრძელდა, არავინ, არავინ გრძნობდა უხერხულად თავს მის გარდა, არც ოლია “ნუთუ არაფერი იცის? ან ყველაფერი იცის და მაინც ასე მშვიდადაა?იქნებ დაველაპარაკო..” ყველა მხრიდან ხსნას მოელოდა და თანმდათან ხვდებოდა როგორი უმწეო იყო ყველა სიტუაციაში. ცოტა რომ შეზარხოშდნენ თავაზიანად მიმართა სტუმრებს _უჩემოდ გააგრძელეთ, უკაცრავად.. _მოიცა, სად მიდიხარ? – დააწია თორნიკემ _გარეთ გავალ, ჰაერზე.. _მგონი ულამაზეს ქალბატონს ჩვენი კომპანია მაინცდამაინც არ მოეწონა.. _ შევაწუხეთ ალბათ.. – მშიერი თვალებით მიაჩერდა ერთი-ორი მათგანი. თამთამ თორნიკესკენ გააპარა თვალი, იმედი ჰქონდა ეს არ გამოეპარებოდა, მაგრამ ელდა ეცა, როცა დაინახა, რომ მამაკაცი არათუ უსმენდა მათ, ოლიას თვალიერებით იყო გართული და მეტისმეტად ინტიმურადაც ებაასებოდა. მარტინის ბოთლს ხელი დაავლო, ზეთისხილის ქილაც არ დავიწყებია და გარეთ გავიდა. სიბრაზისგან ისე იყო გახურებული სულაც არ აწუხებდა უკვე საკმაო სიგრილე. მოქანავე დივანზე ფეხებგადაჯვარედინებული დაჯდა და თვალები დახუჭა.. საშინლად შეურაცხყოფილი იყო! მეტისმეტად უძლური.. სიმშვიდის გარდა არაფერი დარჩენოდა, მაგრამ ფორიაქს ვერაფერს უხერხებდა. ბოთლი ნახევრამდე დაიყვანა.. უცებ შენიშნა როგორ გამოვიდა თორნიკე ოლიასთან ერთად სახლიდან, საკმაოდ ნასვამი და მანქანისკენ გაემართა. სანამ ჩასხდებოდნენ მხურვალე კოცნაც არ დავიწყებია ქალს. თამთა მიხვდა რაც მოხდებოდა და უფრო და უფრო ახრჩობდა ცრემლები.. არც შეუშლია ხელი, სასმელმაც თავისი ქნა და ატირდა, თავისთვის, ჩუმად.. თავი მუხლებში ჩარგო და ის მშვიდი სოფელი ინატრა ერთ დროს რომ მოწყენილობის სავანედ ეჩვენებოდა.. ყველაფერს მისცემდა, რომ ფროსა ჯდომოდა ახლა გვერდით და ახალგაზრდობის დროინდელი ბალადებით გამოეჭედა ყურები.. “კუხნაშიც” სიამოვნებით მოძებნიდა ბოტებს, ატამსაც გათლიდა, საველე აბანოსაც შეეგუებოდა ოღონდ ეს არა! ..ინანა, საშინლად ინანა, რომ მამას არ დაუჯერა და აქ ამოყო თავი.. ყველა ბრალი და წყენა წაიშალა მის თვალში.. “ახლავე წავალ სახლში, თუ მეტყვის რატომ არ მკითხეო ვუპასუხებ არ გეცალა სექსით იყავი დაკავებული მეთქი!” მტკიცედ გადაწყვიტა და წამოდგა, მაგრამ მიღებულმა გრადუსმა ცოტა ფეხი აურია. აივანზე მოსაწევად გადმომდგარმა თორნიკეს ერთ-ერთმა მეგობარმა ეს შენიშნა, ორი თითით მოისროლა ნამწვი და მისკენ დაიძრა _ცუდად ხარ? _არა, კარგად ვარ, მადლობა _თუ სმას მიჩვეული არ იყავი ამდენი არ უნდა დაგელია _ჭკვიანურია, გავითვალისწინებ.. _გინდა ოთახამდე მიგიყვანო? _არა, თვითონ მივალ, აქ ჩემი ოთახი არ არის _ვიცი, რომ აქ ცხოვრობ.. _მე აქ არაფერი მესაქმება! _ტრაგედია არ არის.. – თვალით მანქანისკენ ანიშნა უხეში გარეგნობის ბიჭმა.. _თუ გგონიათ, რომ ერთად ვართ და მე ეს მომენტი მაღელვებს ძალიან ცდებით!@ _მაშინ იქნებ ჩემთან ერთადაც დაგელია რამე? _ უკვე გითხარით, რომ წასვლა მინდა, ჩანთა უნდა ავიღო და სახლში დავბრუნდე – არაფრით არ ეშვებოდა თორნიკეს უხეში გარეგნობის “მეგობარი”, ბოლოს როგორც იქნა ოთახამდე მივიდა, ჩანთა და საფულე აიღო, ტაქსი გამოიძახა და გასასვლელისკენ დაიძრა.. _ტაქსი უკვე მოვიდა? – ისევ კარებთან დახვდა ბიჭი _გარეთ დაველოდები, ნახვამდის! _მარტო? ამ სიცივეში? არავითარ შემთხვევაში.. – ფეხდაფეხ მიყვა თამთას. ძალიან ბნელოდა ქუჩაში.. განათება არ ენთო.. თამთა ტროტუარზე ჩამოჯდა და ტაქსის დაუწყო ლოდინი. _მარტოს ვერ დაგტოვებ.. – მოესმა არასასურველი ხმა – მეც აქ დაველოდები ტაქსის — გოგონას არაფერი უპასუხია, ბიჭი საკმაოდ ახლოს მიუჯდა. _იცი შეიძლება უხეშად გამომდის, მაგრამ არ მსიამოვნებს შენთან ერთად აქ დგომა! იქნებ შეხვიდე? _უხეშად გამოგდის, მართალი ხარ.. და რა მოხდა ისეთი? _ამას მიჩვეული არ ვარ! სახლში მინდა წასვლა და დალოდებაც მარტოს მირჩევნია – თამთა წამოდგა _ თუ ასე გინდა კი ბატონო – წამოიმართა ბიჭიც – მაგრამ გულს ნუ დამწყვეტ დამშვიდობების წინ – მოულოდნელად მოხვია ხელი და დააპირა ეკოცნა. გოგონამ გაიბრძოლა და მთელი ძალით მოუქნია მუშტი.. ღრიალზე მიხვდა, რომ მოარტყა, ჩანთას ხელი დაავლო და შიგნით შევარდა.. შეეშინდა სიბნელეში გაქცევის, იცოდა გაცოფებული და სავარაუდოდ ცხვირგატეხილი ბიჭი აუცილებლად დაედევნებოდა უკან. კართან თორნიკეს შეეჯახა, რომელიც ხმაზე ასევე სირბილით მოიწევდა ეზოს გარეთ _რა მოხდა? _ ხელი გამიშვი.. ნაგავო!!!! – უყვირა ბოლო ხმაზე და ოთახისკენ გაიქცა. მძიმედ სუნთქავდა.. აბაზანაში წყალი მოუშვა გასავსებად “ღმერთო როგორ მეზიზღება თავი!რა მინდა ამ ბუნაგში.. როდის გავიღვიძებ?როდის დამთავრდება?? მას უნდა გავყვე ცოლად.. ეს უნდა ავიტანო ყოველდღე.. არ შემიძლია! მოვკვდები! არც კი ვიცი რა ჯობია, სიღატაკეში ამომხდეს სული მეც და ჩემს ოჯახსაც თუ..” ბოლო ფრაზამ ცივი წყალი გადაასხა.. ქრონოლოგიურად დაალაგა მოვლენები და თორნიკეს მონოლოგებიც.. “მამას დაიჭერენ, კოკა ვერასოდეს მიიღებს კარგ განათლებას, დედას საჭმლის ფულიც აღარ ექნება და უკაცო ოჯახსაც ბევრი მტერი ჰყავს” სულ ერთი გახდა ყველაფერი.. საშინელებას და კატასტროფას შორის იძულებული იყო საშინელება აერჩია, ის საშინელება, რაც ახლა ხდებოდა მის თავს. ემოციების გარეშე ააქაფა აბაზანა, თმა აიკეცა და მშვიდი მუსიკა ჩართო. ცხელმა წყალმა მოთენთა, იმდენად, რომ ნერვიულობის ძალა აღარ დარჩა. უბრალოდ იწვა გარინდული და სულ არ აინტერესებდა ის ალიაქოთი, რომლის ხმებიც ასე დაუკითხავად აღწევდა მის ოთახში.. ვერც ის შენიშნა როდის მიწყნარდა.. არც კაკუნი გაუგია კარზე, მაშინღა მოეგო გონს აბაზანის კართან სახეშეშლილი თორნიკე რომ დალანდა _რას აკეთებ აქ – ჰკითხა შეშინებულმა და ქაფში უფრო ჩაძვრა _კარს რომ არ აღებდი შემოვედი _ახლა ხომ ნახე, რომ აქ ვარ, გადი! _თამთა.. _თორნიკე ძალიან გთხოვ.. არაფრის თავი არ მაქვს.. მარტო ყოფნის გარდა არაფერი მინდა.. _მითხარი, რომ არაფერი დაგიშავა.. _არაფერი დამიშავა – დოლიძე უნიტაზზე ჩამოჯდა და თავი ხელებში ჩარგო. თამთამ სასწრაფოდ მოიწმინდა წამოსული ცრემლი. _მინდა იცოდე, რომ უპასუხოდ არ დარჩენილა.. _არაფერში მჭირდება ამის ცოდნა, ყველაფერი გასაგებია.. – ძალა მოიკრიბა და გაუღიმა _ვერ დაგიცავი! მაგ ღიმილს მირჩევნია პირდაპირი იყო.. _აზრი არ აქვს _აქვს! _თორნიკე.. შევეჩვიე იმ აზრს, რომ ამ ყველაფრის ნაწილი უნდა გავხდე.. _ამ ყველაფრის არა! – თამთა გაჩუმდა – დამიჯერე შენი სახელი არ შელახულა! საკმარისად გაიგო ყველამ.. _ კარგი, რაკი არ მეშვები რამდენიმე წინადადებას მოვაბამ თავს! რა სტატუსით წარუდგინე ჩემი თავი შენს “მეგობრებს”, როცა შენი ნამდვილი საცოლე გეჯდა გვერდით და ბოლოს დაგვირგვინებაც არ დაგვიწყებიათ.. ან მას როგორ აუხსენი ჩემი აქ ყოფნის მიზეზი?!.. _კითხვები არავის გასჩენია და არც ოლიას მათ შორის.. ის ჩემი საცოლე არ არის.. _კითხვები ჩემთან გაუჩნდათ! ..და დიდი იმედებიც, რაც რომ დაფიქრდე შენც კი მიხვდები, რომ შენმა უთქმელობამ გამოიწვია! თორნიკე აღარ მინდა ამ თემაზე ლაპარაკი.. _ მე მინდა! როგორც არ უნდა გითხრა მაინც ჩემი ბრალია ის, რაც შენ დაგემართა, მაგრამ მინდა იცოდე, ეს მარტო იმიტომ მოხდა, რომ ბრაზი ვერ მოვიშორე, იმ ს.ირ ვაკოსთან რაც დაგინახე იმის მერე! — თამთა უცებ ყველაფერს მიხვდა.. “სამაგიერო გადამიხადა!.. მაგრამ არც ამდენი უნდოდა, მისმა გამოთაყვანებულმა მეგობარმა მოახერხა თავი დამნაშავედ ეგრძნო.. რა მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის ამას.. რატომ ვუდგები ყველაფერს იურიდიული წონასწორობით? ახლა ხომ მაინც მაქვს უფლება მივახალო რისი ღირსიცაა.. რატომ არ ვაკეთებ ამას? მას სჯერა, რომ ვაკო ჩემი საყვარელია.. ჯობია სიმართლე იცოდეს, რომ მერე უფრო დატანჯოს სინდისის ქენჯნამ” _ მითხარი სანამ მოგაბრძანებდი შენი წარსული გავარკვიეო.. მხედველობიდან გამოგრჩა, რომ ვაკო ერთი რიგითი თაყვანისმცემელი იყო ყოველთვის და იმის მეტი და იმის მეტად! არასოდეს არაფერი მომხდარა ჩვენს შორის რაც შენ ან შენმა “ნიჭიერმა” დამქაშმა დაინახეთ! _ მე შენი წარსული კი არა აწმყო გავარკვიე.. მაგრამ მახარებს ამის გაგება და უფრო მეტად ვგრძნობ თავს დამნაშავედ! – “ესეც ასე” გაიფიქრა გოგონამ და გამარჯვებულის იერი სასწრაფოდ მოიშორა სახიდან, რომ თორნიკეს არ შეემჩნია _ამოსვლა მინდა.. _გაგიკვირდება და მეც მინდა.. _მაშინ დავრჩები აქ სანამ არ დაიღლები და არ წახვალ! _საცოლე არასოდეს მყოლია, უკვე მიხვდი ოლიაც ვინ არის.. ეს ჟურნალისტების მორიგი ახირება იყო.. _მე არაფერი მიკითხავს.. ეს შენი პირადი ცხოვრებაა და რაც გინდა უქენი.. _დაუნანებლად მოვისვრი სანაგვეში.. ერთ კვირაში მოწვევა ჩამოვა, იმედი მაქვს თვითმფინავში უკვე ბედნიერი იქნები..შედარებით მაინც.. _გამოდის..გამოდის მალევე უნდა მოვაწეროთ ხელი? _გამოდის.. იქნებ ვცადოთ და ის დიდი სისულელე დავივიწყოთ რაც ამ დღეებში მოხდა? – თამთამ მამაკაცის თვალებში უზომო სინანული და გულწრფელობა დაინახა _აუცილებლად ვცდი..მაგრამ დარწმუნებული ვარ კეთილგონიერებას გამოიჩენ და დრამატიზების და სიყვარულის იმედი არ გექნება.. – უთხრა საკმაოდ მტკიცედ და საბოლოოდ ჩათვალა თავი გამარჯვებულად ************** მეორე დღეს სახლში წავიდა, კოკა ყიჟინით შეეგება, ძმასთან თამაშით რომ გული იჯერა დედა და მამა შეკრიბა. _ხელის მოწერა მალე მომიწევს.. როგორც მივხვდი მის მშობლებთანაც უნდა გავფრინდეთ.. მამა.. საბჭოსთან გამოსვლა მოგიწევს ალბათ.. მე თორნიკე აღარ მახედებს აღარაფერში, ყველაფერს თვითონ უნდა მიხედო. _ რაკი ესეა შვილო იქნებ უკეთესიც იყოს.. რაკი დედ-მამას გაცნობს იქნებ ტრაგედია სულაც არ არის შენი იქ ყოფნა.. ხომ იცი ყველაფერი ხდება, სიყვარულით შექმნილი ოჯახები პანტა-პუნტით ინგრევა, იქნებ გაამართლოს.. – იმედს ეჭიდებოდა დედა _ყველაფერი ხდება დე, შეიძლება – დაამშვიდა თამთამ და გული კიდევ უფრო დაუმძიმდა _ნინო, ლუბას გასძახე რა და ჩემი ქაღალდები მომიტანეთ, შენ მოძებნე იმას არ აფოთიალებინო ხელები – თემურმა ნინო გაისტუმრა და ფანჯარასთან მივიდა.. _ მინდა იცოდე, რომ მე დედაშენივით ლამაზ ფერებში არ მესახება ეს ყველაფერი.. რაც არ უნდა მოხდეს მაინც დარწმუნებული ვარ მის არასუფთა ზრახვებში! იცოდე ხელი რომ დაგაკაროს! ერთხელაც რომ დაგარტყას!!! _ ნუ ნერვიულობ..დედასავით ლამაზ ფერებში არც მე მესახება ყველაფერი, მაგრამ არც იმის შიში მაქვს, რომ მისი ძალადობის მსხვერპლი გავხდები.. მინდა, რომ აღარ ინერვიულო, შევეგუე უკვე იქ ყოფნას.. მამა, მინდა იცოდე, რომ თორნიკე ძალიან კარგად მექცევა.. ცალკე ოთახში ვარ, როგორც ცალკე ბინაში. არაფერში მეშლება ხელი და არაფერში ვიზღუდები, პატივს მცემს და ეს მშვიდად ყოფნის საშუალებას მაძლევს. მინდა ამან შენც დაგამშვიდოს და დაგიჩოქებ თუ გინდა, ოღონდ კიდევ რაიმე სისულელე არ გააკეთო.. – თემურმა მხრები ჩამოყარა.. _ დავმარცხდი შვილო.. უგონოდ დავმარცხდი.. შენ გაგწირე და მაინც ვერ ამოვედი წუმპიდან. შვილისხელა ლაწირაკმა მომიღო ბოლო, საკუთარი ქალიშვილი წამართვა და ცხოვრება გაუფუჭა.. ამის მერე მაინც ვალდებული ვარ პატივი ვცე და ბოდიში მოვუხადო.. უკან დავიხიო და შენი თავი საკუთარი ხელით მივუყვანო..არაფრით განვსხვავდები იმ ახ.ვარი ბოლეინისგან.. _ მამა გეყოფა თვითგვემა! მსგავსი არაფერი მოხდება დამიჯერე, თუ საბჭოზე გამოხვალ და შენივე გაფუჭებულ საქმეს გამოასწორებ ზედმეტი ხმაურის და ამბების გარეშე რა თქმა უნდა. – საუბარი დიდხანს გაგრძელდა, თამთა გვიან აბრუნდა სახლში. თორნიკე მისაღებში დახვდა ყავით ხელში _სახლში ვიყავი, ჩემები ვნახე.. – მიახალა მაშინვე _ ნუ გეშინია, შენი თვალთვალი აღარ მიფიქრია – მიუხვდა ჩანაფიქრს მამაკაცი. “იმიტომ, რომ დამნაშავედ გრძნობ თავს!!” გაიფიქრა გოგონამ – ქორწილამდე ძალიან ცოტა დრო რჩება.. აი ეს გქონდეს, ნებისმიერი რამისთვის გამოიყენე, ორგანიზებას სპეციალური ჯგუფი გააკეთებს, შენ თუ გინდა შენები დაიხმარე, დედა, გოგოები, რა ვიცი..თუ გინდა ლიას ვეტყვი და ჩამოვა.. _დავიხმარო? რაში? _ყველაფერს შენით მოასწრებ ალბათ..ათასი რამეა, კაბა, ფეხსაცმელი, ყვავილები.. _თორნიკე.. მაპატიე, მაგრამ ეს ყველაფერი ზედმეტად პომპეზურად მეჩვენება.. უბრალოდ ბიუროში მისვლა და ხელმოწერების დაფიქსირებაა საჭირო, ამხელა აჟიოტაჟი.. _ქორწინებები ონლაინ რეჟიმშიც ფორმდება ახლა! _რაკი აქ ვარ და არა საზღვარგარეთ არაფერი უდგას წინ ჩემს წამოსვლას.. _შენ რა მართლა ასე აპირებ? კაბასაც არ ჩაიცვამ? _კაბას ჩავიცვამ, ლამაზ კაბას, მაგრამ არა დიდად გამორჩეულს.. რა საჭიროა.. _მინდა თეთრი, ლამაზი საქორწინო კაბა გეცვას! ეს აუცილებელია! _მე და შენ ვიქნებით და ვინმე, ნებისმიერი ორი ადამიანი.. რა საჭიროა? _ თამთა..მისმინე.. მე და შენ ვიქნებით.. ორი ადამიანიც და მეტიც! შენი ოჯახი..ჩემი ოჯახი, მთელი სამეთვალყურეო საბჭო! კომპანიის წამყვან თანამდებობებზე მომუშავე პერსონალი და სამეგობრო წრე! რამდენიმე ჟურნალისტიც.. ჩემამდე მამაშენი მოგიყვანს!! ეს თამაში არ არის.. არც თექვსმეტი წლის თინეიჯერების ქორწინება, ამიტომ დამდე პატივი და ამაზე არ შემეკამათო, დამიჯერე აზრი არ ექნება!არც მე მეხალისება სტუმრების წინ პოზირება, მაგრამ ასეა საჭირო! დასამშვიდებლად ის შემიძლია გითხრა, რომ სახლში გავაკეთებთ ღონისძიებას, ბაქანზე ჯდომის და შალახოს გარეშე.. _ძილი ნებისა.. _არაფერს მკითხავ? _ არა.. პასუხები მაშინებს.. – უპასუხა და დაღვრემილი გაემართა ოთახისკენ. მძიმე დღე ელოდა, ახლო მეგობრებისთვის ასე სასწრაფო გათხოვების მიზეზი უნდა მიეკიბ-მოეკიბა და ყველაზე არასასურველი კაბა უნდა ეყიდა ყველაზე არასასურველი დღისთვის. მეგობრებთან შეხვედრამ ცოტა მძიმედ ჩაიარა, უამრავი ტყუილით პირგამოტენილი ურცხვად აფრქვევდა ყალბ ბედნიერებას. გაარკვია სად შეიძლებოდა კაბების ყიდვა, ათასი ვარიანტი შესთავაზეს, რომელს აქებენო იკითხა და პასუხის მერე დაუფიქრებლად გაემართა მისწავლებული ადგილისკენ. ნახევარ საათში კაბას იყიდის.. ალბათ მთელ თბილისს შემოივლიდა საუკეთესო კაბის ძებნაში ქორწინების დღე მის გონებაში ოდესღაც წარმოდგენილს რომ დამთხვეოდა, მაგრამ ახლა სულ ერთი იყო. უგულოდ შეათვალიერა ფუშფუშა, პომპეზური კაბები და შედარებით სადა ვარიანტებზე შეაჩერა არჩევანი. ერთი ძალიან სადა და უბრალო კაბა მოიზომა, ისიც ზომა რომ მორგებოდა იმის გამო და თორნიკეს დატოვებული პლასტიკური გაუწოდა. _იცით სიმართლე გითხრათ სხვა არჩევანს ველოდი თქვენგან.. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ კაბა ცუდია, პირიქით, მართლა საოცრად გიხდებათ შემიძლია დავიფიცო, მაგრამ.. _რაკი ესეა პრობლემას ვერ ვხედავ.. _არა პრობლემა არ მიგულისხმია – უხერხულად შეიშმუშნა კონსულტანტი – იცით ეს ახალი ჩამოსულია, არავის სცმია ჯერ.. _აუცილებელია ყიდვა? თუ სხვა პირობაც არსებობს? _ რა თქმა უნდა ქირაობაც შეგიძლიათ.. – “ქირაობა შემიძლია.. ჰოდა არ ვიყიდი! არაფერში მჭირდება.. არ მინდა წარა-მარა თვალში მეჩხირებოდეს!” გადაწყვიტა და ფეხსაცმელზე გადავიდა. ერთ დღეში ყველაფერი მოასწრო, სალონშიც ჩაეწერა და სახლში ნაშუადღევს დაბრუნდა. კიბეზე ამავალს მამაკაცის ხმა შემოესმა _თუ გინდა გაგიყვან.. მე მცალია, ორი-სამი დღე არ გავალ სამსახურში.. _მადლობა, უკვე ყველაფერი მოვაგვარე _მოაგვარე? – ეჭვნარევად იკითხა დოლიძემ – სამი საათიც არ არის რაც წახვედი.. _დიდი დრო არ დამჭირვებია, პირდაპირ მიმიყვანეს გოგოებმა, კაბა და ფეხსაცმელი ავარჩიე, სალონში ჩავეწერე და დავბრუნდი _იმედია უსიამოვნო სიურპრიზების გარეშე ჩაივლის მომავალი შაბათი _ თუ თვითონ ქორწილს არ ჩავთვლით უსიამოვნო სიურპრიზად რა თქმა უნდა.. – შებრუნდა და კიბეზე ასვლა განაგრძო. ყოველი შემდეგი დღე საშინელ ტკივილს აყენებდა.. ინტერნეტში შესვლა ეზიზღებოდა.. ყალბი დღის ყალბი მილოცვებით გადატენილი კედლები ნერვებს უშლიდა. როგორც იქნა დადგა “ნანატრი” დღე.. სახლი დილიდან აფუსფუსდა, ახმაურდა, ატყდა ჭურჭლის წკარუნი.. მმაჩის თანამშრომელი სამ საათზე იყო დაბარებული. ათზე სახლში ვეღარ გაძლო.. შეძლებისდაგვარად ჩუმად ჩავიდა და გამოძახებულ ტაქსის სალონის მისამართი უკარნახა. მალევე მივიდა. მისვლისთანავე ახმაურდა ტელეფონიც.. _სად ხარ.. _სალონში მოვედი ახლა _ვინ წაგიყვანა? _ტაქსით მოვედი.. _შეგეძლო გეთქვა და გაგიყვანდი _მთავარია საქმე არ ფუჭდება.. _ ძალიან კარგი.. მომწერე რომელ სალონში ხარ, მანქანა დაგხვდება.. – მოესმა ხმა და ტელეფონი გათიშა. უბრალოდ აიკეცა თმა, მაკიაჟი გაიკეთა და კაბა მოირგო. საკუთარი თავი ვერ იცნო.. ესე გულით რომ მოენდომებინა მაინც ვერ მოიხდენდა ამ ყველაფერს.. ბრწყინავდა! ერთ საათში მზად იყო.. ანგარიში გაასწორა და მანქანაშო ჩაჯდა, მანქანაში, რომელიც სწრაფად მიაქროლებდა თავისუფალი ცხოვრების და უდარდელობის დასასრულისკენ.. გოგოები ორზე დაიბარა, სახლში უკანა კარიდან შევიდა და ოთახში აიპარა.. ხელმოწერამდე კიდევ ორი საათი იყო დარჩენილი, სკამზე ჩამოჯდა,საზურგე გადაწია და ფეხები მეორე სკამზე შემოაწყო. ყველა ფილმი და მუსიკალური კლიპი ერთდროულად ამოტივტივდა მის თავში, სადაც პატარძალი გარბის.. კანონიც კი უნდა მოატყუოს და არავის დასჯის.. ღმერთო რა მოხდება ახლა დამშვიდება რომ შეძლოს.. უცებ ის სიმღერა გაახსენდა დედა პატარაობაში რომ უმღეროდა თუ წაიქცეოდა ან ვინმე აწყენინებდა.. მზე შინა და მზე გარეთა, მზევ შინ შემოდიო.. ახმაურდა ნაცნობი მელოდია მის გონებაში. თვითონაც აყვა..ვერავის სთხოვდა, ამიტომ თვითომ ცდილობდა ასე დამშვიდებულიყო.. _ ამას ლია მიმღეროდა როცა ცუდად ვიყავი – მოესმა ნაცმობი ხმა და სასწრაფოდ წამოხტა ფეხზე. იგრძნო როგორ შემოაჭდო მამაკაცმა თვალები მთელ სხეულზე.. მოჯადოებულივით უყურებდა თამთას და სულაც არ ეჩქარებოდა რაიმეს თქმა.. _მალე მოსულხარ..ძალიან ლამაზი ხარ.. – ისროდა ნაწყვეტ-ნაწყვეტ _მადლობა _მინდა ეს გაიკეთო.. – მიუახლოვდა თორნიკე და ულამაზესი, უძვირფასესი ბეჭედი დაუკოსა თითზე _იცი ეს.. ეს ზედმეტია.. უბრალოც საკმარისი იქნებოდა, ეს ფორმალობაა და მეტი არაფერი, ნუ დავტვირთავთ სიმბოლოებით _ამის ასე ხშირად შეხსენება არ არის საჭირო, ეს აუცილებელი ფორმალობაა.. თან ვხედავ სამკაული არ შეგიძენია.. _მქონდა, ამიტომ აღარ ვიყიდე.. აი ეს ბარათი.. მადლობა _შენთან დარჩება, როცა მოგინდება მაშინ გამოიყენებ.. თანხა საკმარისად დევს და ივსება პერიოდულად. _თორნიკე.. მე ამას არ ავიღებ და ეს შენც იცი.. _ვიცი რთულია ეს ყველაფერი შენთვის.. მაგრამ იქნებ ვცადოთ, რომ სხვა კუთხით შევხედოთ.. ბოლოს და ბოლოს ეს ხელის მოწერაა და მეტი არაფერი, სამოქალაქო ქორწინება და არა ჯვრისწერა.. _ნუ მთხოვ.. _თამთა დამიჯერე არ მიხარია ასეთს რომ გხედავ.. _ მაშინ გამიშვი – მუდარის თვალები მიაპყრო, დიდრონი, ულამაზესი, ცრემლებით სავსე თვალები.. მამაკაცს სახე შეეცვალა, მხრებში ხელი მოკიდა და თვალებში ღრმად ჩახედა.. ერთხანს ასე თანაგრძნობით უყურებდა, მერე ცივად გაუშვა ხელი და ცივი, მკაცრი და გაქვავებული სახით უთხრა _ ნახევარ საათში ჩამოდი, არ დააგვიანო! – “ესეც შენი ბოლო იმედი..მორჩა.. დამთავრდა ყველაფერი.. შენ თორნიკე დოლიძის ცოლი ხარ!!!! ცოოოოლიიიიი!!!! უნდა შეეგუო ამას, ზედმეტი ცრემლების და სენტიმენტების გარეშე! შენ ძლიერი გოგო ხარ თამთა, ძალიან ძლიერი და ეს სტატუსი არაფერს ცვლის შენს ცხოვრებაში, ქორწინებას გააუქმებთ და მორჩა! დღეს ყველა ასეა რა მოხდა მერე?!..” გოგონას ისე არაფერი ამშვიდებდა, როგორც საკუთარი თავი, იმ წუთას მადლობა შესწირა უფალს, რომ ასეთი ნიჭი მისცა, თავის დამშვიდების და ცივი გონებით მოქმედების უბადლო ნიჭი. ცრემლები მოიწმინდა, მაკიაჟი შეისწორა და შეეცადა მაქსიმალურად ბუნებრივად მიეღო გოგოები. ბოლოს ხელში უბრალო, მინდვრის ყვავილების პატარა თაიგული დაიჭირა, რომელიც მისივე დაჟინებული თხოვნით მოუტანეს გოგოებმა ვარდების მაგივრად და კიბეზე დაეშვა. ეზოში უკვე მოეწყოთ საცერემონიო მაგიდა, ლია სიხარულის ცრემლებით შეეგება გოგონას.. “დახატული ხარ შვილო.. ზღაპარში აღწერილს გავხარ..” ამკობდა მოხუცი კომპლიმენტებით და გულწრფელად უხაროდა მისი ეს ყალბი “ბედნიერება” ხელისმოწერამდე გოგოების და დედის გარემოცვაში დარჩა..ჩუმად ადევნებდა თვალყურს მოფორიაქე დოლიძეს, ტელეფონს რომ არ აგდებდა ხელიდან და მითითებებს იძლეოდა.. “თითქოს ეს ყველაფერი მას არ ეხება..მშურს მისი ცივი გონების” – გაიფიქრა გულში და ორგანიზატორის ხმა მოესმა, რომელიც ყველას ადგილებზე განაწილებისკენ მოუწოდებდა. რამდენიმე ჟურნალისტი მუდმივად უჭრელებდა თვალებს. “სიყალბის გამშუქებლები” არ ეშვებოდა საკუთარ თავთან ლაპარაკს თამთა. საშინლად აუძგერდა გული, როცა თემურმა ხელი ჩაკიდა და დერეფნის თავში მოექცა, ირგვლის სამარისებული სიჩუმე ჩამოწვა, ორკესტრის მენდელსონი დაგუბებულ ყურებში არც შესდიოდა გოგონას.. “უნდა, რომ ყველამ დაინახოს მამაჩემს საკუთარი ხელით როგორ მივყავარ მისკენ” გაივლო გულში და იმ გზას დაადგა, რომლის ბოლოშიც გამოწყობილი და ელეგანტური დოლიძე ელოდებოდა, ძალიან მიმზიდველი და მამაკაცური, მაგრამ სამეთვალყურეო საბჭოს და ავტორიტეტისთვის გამწესებული იმ ადგილზე.. უემოციოდ მივიდა მასთან, თემურს შეხედა, მამა მთლიანად გაფითრებული იყო და საშინლად კანკალებდა “ღმერთო..კეთილგონიერება მიეცი!ოღონდ ახლა არაფერი ჩაიდინოს” ლოცულობდა გოგონა გულში მისი შეშლილი სახის შემხედვარე. _შენი იმედი მაქვს შვილო – მოესმა მამის გაბზარული ხმა.. არა თემური მას არ მიმართავდა.. დოლიძეს ემუდარებოდა ასე.. _ ნუ ნერვიულობთ ბატონო თემურ – გაუღიმა თორნიკემ და თამთას ხელი თავისაში მოაქცია.. გოგონას მოეჩვენა, რომ მამაკაცს ხელი უკანკალებდა. თემური არეულად გაემართა ხალხისკენ და ნინოს გვერდით დადგა. მმაჩის თანამშრომელი გაფრთხილებული იყო, რომ ყოველგვარი თბილი სიტყვების გარეშე, მალევე ჩაეტარებინა ცერემონია და ასეც მოხდა..ბეჭდები ჩუმად გაუცვალეს ერთმანეთს.. “ნუ გეშინია..” უჩურჩულა თორნიკემ ბეჭდის გაკეთებისას და ხელზე ხელი მოუჭირა. “საქართველოს კანონმდებლობით ცოლ-ქმრად გაცხადებთ..” საზარლად დაიკივლა ამ ფრაზამ თამთას თავში და სუნთქვა შეწყვიტა.. ფორმალურად გადაკოცნეს ერთმანეთი და მობრუნდნენ.. თითქოს ყველა გრძნობა ერთად მოეხსნა, თავისუფლად გაიღიმა და ყალბი სტუმრების ყალბი მილოცვებიც უმტკივნეულოდ აიტანა. უზამრაზარ ჰოლში მაგიდის მთელ სიგრძეზე გაეშალათ ა ლა ფურშეტი, ყველანაირი აღჭურვილობით.. დიზაინერებს შამპანურის კოშკები და შოკოლადის შადრევანიც არ დავიწყებოდათ. შესვლისას ვალსი გაისმა.. _ეს ბოლო სანახაობაა დღეს, დანარჩენი ნაწილი ჩვეულ რეჟიმში ჩაივლის, ცეკვის შემდეგ ჟურნალისტები წავლენ, ამიტომ მაკოცე.. _რა? – ელდა ეცა თამთას.. _ ურწმუნო თომების უნიჭო გამოძიებანი არ მჭირდება ყვითელ ფურცლებზე! შეეცადე ბუნებრივი იყო! – უთხრა მამაკაცმა და ტუჩებზე დაეწაფა. გოგონას გული აუჩქარა მისმა თბილმა, ფრთხილად მოალერსე ტუჩებმა.. ხელი მოხვია და თვითონაც აკოცა. ირგვლივ აპლოდისმენტები გაისმა.. _საკმარისად ბუნებრივი იყო? – ვერ შეძლო გესლი რომ არ მოეყოლებინა _ მეტისმეტადაც.. მომეჩვენა, რომ მართლა გინდოდა ეს – ცალყბად გაიღიმა მამაკაცმა და არეული სახე დარბაზს მოავლო. ცეკვა დასრულდა.. “ესეც ასე” ჩაილაპარაკა თორნიკემ და ორგანიზატორებს ანიშნა ჟურნალისტების წასვლის დროაო. უამრავი საჩუქარი მიიღეს, დღის ბოლომდე პლასტმასის ღიმილი არ მოუშორებია გოგონას, ბოლოს თქვა დავიღალეო და შამპანურით აივანზე გავიდა, ყველასგან მოშორებით. მარტო ყოფნა დიდხანს არ გაგრძელებია, დათო მიუახლოვდა. _როგორ ხარ? _შენი აზრით? – ჭიქა დაცალა თამთამ, დათომ თავისი გაუწოდა _ჩემი აზრით გმირი ხარ! ამას ბევრი ვერ შეძლებდა.. _მეც მინდა ბევრი ვიყო.. დათო.. ეს მასკარადი რომ დამთავრდება, დღეს კი არა აი საბოლოოდ.. ხო წამიყვან სოფელში? ფროსასთან.. _სად? – ღიმილი მოერია ბიჭს _არ მოგესმა! ფროსასთან.. წარმოუდგენლად გეჩვენება ალბათ მაგრამ ყველაფერს დავთმობდი ახლა, ოღონდ იქ ვიყოდა არა აქ – გოგონას ბურთი გაეჩხირა ყელში _თამთა.. აბა ახლა ეგეთები არ იყოს! წაგიყვან აბა რას ვიზამ, იმდენ ქლიავს დაგაკრეფინებ სანამ ქანცი არ გაგწყდება.. _ქლიავს არა, ატამს – ტირილი სიცილში გადაიტანა გოგონამ _ჰო ატამსაც – გაიცინა დათომაც. – მერე ფროსას კითხვებს როგორ აუხვალ? _აუვალ! _აუცილებლად წაგიყვან! – დააიმედა ბიჭმა და თვალი ჩაუკრა. _თამთა.. სად ხარ? – მოესმა კოკას ხმა – მოდი ჩქარა საჩუქარი უნდა გამოაცხადონ – ყვიროდა ბოლო ხმაზე ბავშვი, თამთას გაეცინა, კოკას ხელი ჩაკიდა და ძმას გაყვა. _ ყურადღება.. ჩვენ გადავწყვიტეთ ახალდაქორწინებულებისთვის პატარა სიურპრიზი მოგვეწყო, ორივე იმსახურებს კარგ დასვენებას ამ ლამაზი და ემოციური დღის შემდეგ, ამიტომ ვათავისუფლებთ მათ ჩვენი გარემოცვისგან და ერთმანეთის გარემოცვაში ვტოვებთ.. მანქანა უკვე გელოდებათ – ჩასძახა მხიარულად მისმა ერთ-ერთმა მეგობარმა, თამთამ გაკვირვებით შეხედა დოლიძეს, როგორც ჩანდა არც მან იცოდა რაიმე.. ორივე ინსტიქტურად დაიძრა გასასვლელისკენ და ყვავილებით და ბუშტებით მორთულ მანქანას მოკრა თვალი, რომელზეც ალუმინის ქილებიც მიებათ. – карета подана.. შეგიძლიათ დაგვტოვოთ – თამთას მართლა ძალიან უნდოდა გაშორებოდა ამ სიტუაციას, უხმოდ დაუქნია თორნიკეს თავი და მანქანისკენ გაემართნენ. გოგოებმა სასწრაფოდ დააწიეს ჩანთა აუცილებელი ნივთებით. უცებ გასასვლელამდე შუშხუნების დერეფანი აინთო..რაც ულამაზესმა ფოიერვერფმა დააგვირგვინა, სტუმრებმა ტაშით გააცილა წყვილი..ეზოს დატოვებისას ისევ შემოესმათ ხმა – ჩვენ არ ვიშლებით, მხიარულება გრძელდება ბატონებო.. |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
