თანახმა ხარრ?მკითხა გაკვირვებული ირაკლიმ
-ჩემი დისთვის ყველაფერ ვიზამ.ოღონდ,მეც მაქვს ჩემი პირობები.
-რა პირობებიი?
-ხოიცი როგორ ვერ გიტან?
-არაუშავს მიმეჩვევი.გამაწყვეტია ლაპარაკი
-მაგის იმედი არ გქონდეს.
-ვნახოთ,რა პირობაა მითხარი?
-ერთ სახლში ვიცხოვრებთ მაგრამ,სხვადასხვა ოთახებში,ასევე არც ხელს მოვაწერთ,და არც ჯვარს დავიწერთ.
-ეგ რაა არი,ჩემი საყვარელი გამოდიხარ
-ეგღა მაკლია.სხვა და სვხა ოთახებში მეთქი ვერ გაიგე?არანაირი სექსუალური ურთიერთობა.საერთოდ თუ არ გვექნება არანაირი ურთიერთობა ძალიან გამახარებ.
-არ ვარ თანახმა.
-რატომ?
-იმიტომ რომ,ძეგლი არ მჭირდება სახლში.
-აბა რაგინდა ოფიციალურად დავქორწინდეთ და შენთან ერთად ლოგნში "ვიკოტრიალო"?
-მაგას არ ვითხოვ,უბრალოდ მინდა წესიერად მელაპარაკო და ჩემს გვერდით იარო ყველგან როგორც ჩემი მეუღლე.მეკი სანაცვოდ დაას გადაგირჩენ და ყველა ხარჯს გადავიხდი.
-სადისტი ხარ!ისეც შეგიძლია დახმარება მაგრამ,...ჩემი ხელში ჩაგდება გინდოდა,ალბათ ყველაფერი შენ მოაწყვე.
-რას ბოდავ გოგოო?გგონია შენი და სასიკვდილოდ მე გავიმეტე?
-ვერაფერს ვერ გამოვრცხავ.
-აუ ამის დედას შევ**ი,ჩკუიდან გადამიყვან ახლა შენ.
-ნუ ბილწსითყვაობ აქ.
-მაშინ მოკეტეე
-კარგი წყნარად ვარ.
ორივე გავჩუმდით,კარგა ხანს ხმა არ ამოგვიღია.მე სული მეწვოდა,გული მტკიოდა,ყველაფერის გამო.არვიცოდი რამექნა ალბატ საბოლოდდ გავყვებოდი ცოლად რადგან,ელენეს გადარჩენაზე იყო საქმე.
-წავიდეთ.მითხრა მოულოდნელად ირაკლიმ
-სად უნდა წავიდეთ?'
-ხომ ხედავ ჯერ,ექიმები არ არიან მოსული?ძალიან ადრეაა.წავიდეთ სადმე გავისეირნოდ.
-არ მინდა!
-მაშინ ბებიაშენთან წავიდეთ და მოუყვეთ ყველაფერი.
-გაგიჟდი?მოკვდება ქალი ეგ რომ,გაიგოს.
-ელენეზე არ ვამბობ,ჩვენს ქორწილზე მოუყვეთ.
-ჩვენ ქორწილი არ გვექნება,უბრალოთ შენს სახლში ვიცხოვრებ ცოტახნით.
-ხო წავიდეთ ეგ ვუთხრათ.მერე მოვიდეთ აქ,
-კარგი.
მანქანაში ჩავჯექი,ირაკლის ამაყად ველაპარაკებოდი,მაგრამ სულიერაD ძალიან მიჭირდა.
-გიყვარს?მკითხა ირაკლიმ-
-ვინნ?
-ვინმეე?შეყვარებული გყავს?
-არა!
-მიხარი
-რა გიხარია?
-ის რომ მეტოქე არ მყავს.
-ვინმე რომ მყავდეს გვერდით,ძლიერი ადამიანი ახლა შენთან ერთად არ ვიქნებოდი მაგრამ,უძლური ვარ მარტო.
-რას ვიზამთ ყველაფერი ხდება.
-აი აქ გააჩეერეე.
-კარგად ვიცი სადაც ცხოვრობ.
-მომისმინე მე ვილაპარაკებ სახლში რომ,მივალთ და შენ ხმა არ ამიღო,გასაგებია?
-კი ჩემო პრინცესაა.
-ჩემს მიმართ მიმართვები შეცვალე.
-კარგი ქეთა.
სახლში შევედით,კარებში სანდრა შემომეგება.
-დაიკო მოომენატლე სად იყავი აქმდე?
-მეც მომენატრე ჩემო პრინცესა
-მოხვედი ბებოლია?შემეგება ბებო
-კი ბე მოვედი.
-ელენე სადაა ბებო მერეე?
-ელეენე მის დაქალთან ერთად წავიდა, დასასვენლებლათ ბაკურიანში.მოვატყუე ბებიაჩემი
-შენ რატო არ წადი.
-მე იქ არ წავიდე,სამაგიეროთ ვთხოვდები ბებო.
-მართლაა?ეს როდის გადაწყვიტე?გამიხარდა შენს ბედნიერებაზეც რომ იფიქრე.
-ყველაფერი დღეს გადაწყდა,ახლა მოვედი რომ,მნიშვნელოვანი რაღაცეები წავიღო და გადავიდე ირაკლის სახლში.უი ხო გაიცანი ეს ირაკლია.შენი სასიძო
-კარგი ბიჭი ჩანხარ ირაკლი.იცოდე ჩემს გოგოს კარგად მოუარე.
-კარგი ბებო ახლა ნუ დაიწყებ შენებურად
-მაცადე ბებო მაცადე.შენ წადი ჩაალაგე და მე გავესაუბრები ირაკლის.
-ირაკლი დიდი ხანია ერთად ხართ?
-არც ისე ბებო(ირაკლლიც ასე მიმარტავდა ბებიაჩEმს)
-ხომიცი სიყვარული თამაში არაა?
-კი ვიცი და არც ვთამაშობ,მართლა მიყვარს ქეთა.
-გაუფრთხილდი ქეთას,ის ძლიერი გოგოა მაგრამ,მამაკაციც სჭირდება ძლიერი.
-კარგად მომივლის ბებო კარგად,გამოვარდი ოთახიდან მე თან გავუღიმე,.თითქოს მართლა მიხაროდა რამე ისე ვიქცეოდი,ბებოს რამე რომ,არ შეემჩნია ვთვალთმაქცობდი.
-ქორწილი ლოდის გაქვთ?წამოიყვირა სანდრამ
-ქორწილი არ იქნება! ვთქვი მკაცრად მე
-რატომ?მკითხა ბებომ
-ყველაფერი მოკლე წრეში უნდა გაკეთდეს,არ მინდა ქორწილი და ამბები.დღეს ირაკლის სახლში გადავალ.იქ მის ჯახის წევრებს გავიცნობ და ვისაც მოუნდება მოვიდეს და მნახოს.
-იქ გადახვალთ?მერე მე რამეშველება?აქ იცხოვრეთ.
-შენთან ყოველ დღე მოვალ.ნუ გეშინია.
-კარგი ბებო, მთავარია შენ იყო ბედნიერი.
-კარგი აბა ახლა წავალთ,თქვა ირაკლიმ და ჩემს ჩალაგებულ ჩემოდანს ხელი მოკიდა
-ხო ბე წავალთ ჩვენ ახლა და ხვალ მოვალ სანახავად.
ბებოს და სანდრას დავემშვიდობე.მანქანაში ჩაჯექით და ნინოს დაურეკე.
-ხო ქეთა
-ნინო რაღაცას გეტყვი,ოღონდ ყველაფერს ვერ აგიხსნი ახლა.
-რამოხდა ხო მშვიდობაა?
-გავთხოვდი.
-რაა?ვის გაყევი ცოლად?შენ ხომ შეყვარებული არ გყავდა.
-ირაკლის გავყენი ნინო.ყველაფერს აგიხსნი ხვალ გნახავ.
-გაგიჟდი ქეთა?ეს არ ჩაიდინო თუ უკვე გვიანი არაა.
-კაი ნინ გკოცნი და ხვალ გნახავ.ვუთხარი მოკლედ და ტელეფონი გავუთიშე,კარგად ვიცი მისი რეაქცია როგორიც იქნებოდა.
-ნერვიულობ?მკითხა ირაკლიმ
-რაზე უნდა ვნერვიულობდე?
-ჩემი ოჯახი რომ,უნდა გაიცნო
-კარგად იცი შენს მიმართ ზიზღს რომ,ვგრძნობ და შენი ოჯახი ხო საერთოდ არ მაინტერესებს.
-ცოტა წესიერად ილაპარაკე.
-შენ ვერაფერს ამიკრძალავ რასაც მინდა იმას ვიტყვი.
-მოგარჯულებ მალე.
-ტყუილა ნუ ეცდები.
-ქეთაა.
-რაგინდა?
-შენ ასე უნდა იტლიკინო სულ?
-ხო,რა არის ვერ ამიტან?
-ქეთა ნუ მელაპარაკები ეგრე.
-როგორ?
-ეგოისტურად
-სულაც არ გელაპარაკები ეგრე.
-ქეთააა მეთქი
-შემეშვიი ირაკლი.
-გადაგაჩვევ მასეთ საუბარს.
-სინჯე მიდი.
ირაკლიმ ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან და დარეკა.
-დედა ცოლი მომყავს.უკვე გზაში ვართ,მალე მოვალ და რაღაცეები მოაწესრიგე.უთხრა და ტელეფონი გათიშა
-არ მინდა შენთან ერთად.ვთქვი სევდიანი ხმით
-მოგიწევს ასე.
-რაქამდე უნდა ვიყოთ ერთად?
-მანამ სანამ შენი და გამოკეთდება.მერე იქნებ შეგიყვარდე კიდეც და სამუდამოდ დარჩე.
-არა ეს დაუშვებელია.არ მოხდება არასდროს ეგრე
-კარგი ძირს ჩამოდი მოვედით.გააჩერა მანქანა ირაკლიმ
ძირს ჩამოვედი,ბარგი ირაკლიიმ გადმოიტანა და წინ წავიდა,მე უკან გავყევი,მაძებარი ძაღლივით.
-დედამ შემოგევლოს მოხვედი?მომესმა ქალის ხმა ეტYობოდა ირაკლის მიმართავდა დედამისი ასე.
-კი და რძალიც მოგიყვანე.
-რძალიი?
-ხოო,შემოდი ქეთა.მითხრა ირაკლიმ როცა,კარებს უკან ვიდექი
შიგნით შევედი ყველას გაოცებულ სახეს შევხედე და ადგილზე გავშეშდი.რაღაცნაირად შემრცხვა ყველასი.
-ძმაო ეს გოგოა შენი ცოლი?იკითხა ირაკლის დამ
-კი ესაა.
-ირაკლი მერე თვალები?
-რა თვალები ვერ გავიგე?
-თვალები სად გქონდა ეს რომ მოგყავდა ცოლად?
-ენა ჩაიგდე სალომე.იღრიალა ირაკლიმ
-კარგი დედიკო ნუ ყვირი სირცხვილია.ირაკლის დედა
-შენი გოგო რომ,ტლიკინებს ეგ არაა სირცხვილი?
-თავისი აზრი გამოთქვა რამოხდა?
-ამის დედას შე*ე*ი მე. რა გჭირთ?საერთოდ რა მინდოდა აქ რომ,მოვდიოდი.უცებ ირაკლიმ ხელი მსტაცა და გარეთ გამიყვანა.
-მანქანაში ჩაჯექი.თქვა ნერვებ მოშლილი ირაკლიმ.მე ჩავჯექი თუ არა მაშინვე ძლიერი სიჩქარით გაიქცა მანქანა.
-ნელა გთხოვ.ვუთხარი მშვიდად.
-მენდე ქეთA,არაფერს დაგიშავებ.
-ხო მაგრამ მეშინია.
-ნუ გეშინია.
-გინდა ბებოსთან წავიდეთ?
-არა არ მინდა.სასტუმროში წავიდეთ.
ირაკლის სახლიდან ახლოს,სასტუმროსთან გავაჩერეთ.ნომერი ავიღეთ და იქ დავბინავდით.
-მაპატიე რა ქეთა.მითხრა ირაკლიმ მშვიდათ და ჩემსკენ წამოიწია
-რაუნდა გაპატიო?
-ყველაფერი,ჩემი დის საუბარიც ,ჩემი საქციელიც აქ წამოსვლა რომ,დაგაძალე.
-ვერ გაპატიებ ვერაფერს,მაგრამ ჩემი დის გამო ავიტან ყველაფერს.
-ქეთა გთხოვ
-რას მთხოვ?
-რომ მაპატიო
-შემეშვი გთხოვ.
-ქეთა მიყვარხარ,გესმის მიყვარხარ და ვერ გთმობ.
-რომ გყვარებოდი,ასე არ მომექცეოდე.მონად გინდა მაქციო
-არა ასე არაა.დამიჯერე გთხოვ
-ასეა.ცრემლები წამომივიდა
-ნუ ტირი ქეთა, ნუ ტირი.მითხრა ირაკლიმ თბილად და ცრემლი მომწმინდა,ჩემთან ახლოს მოვიდა,მის სუნთქვას ვგრძნობდი ჩემში.რაღაცნაირად ვღელავდი.თითქოს რაღაც უნდა მომხდარიყო.
-იქნებ დამნებდე ქეთა.მითხრა ირაკლიმ.
-რას ბოდავ.
-იქნებ გახდე ჩემი.აგრძელებდა ირაკლი ამ სიტYვების თქმას ნელი ტონით თან უფრო ახლოს მოდიოდა ჩემსკენ.
-გაჩერდი ირაკლი.
-ვერ ვჩერდები,მინდიხარ.შენი მოფერება მინდა.დამნებდი გთხოვ
-არასოდეს.
უფრო და უფრო ახლოს იწევდა ჩემსკენ,მოდიოდა და მისი სუნთქვა უფრო ძლიერდებოდა მე კი უფრო მეკუმშებოდა გული.ჩემტან მოვიდა თმაში ხელი მომკიდა და ძალიან ნაზად მაკოცა,თAნ შევატყვე რომ,ცრემლი გადმოუვიდა თვალებიდან
-------------------------------
აბა როგორიაა?დაგვიანებისთვის ბოდიში