მე : დილამშვიდობისა. როგორ ხარ? ვუპასუხე და გაკვირვებულმა ბაბის ვანახე სმსი ბაბისაც გაუკვირდა მაგრამ მარწმუნებდა რომ ბარათაშვილს მოვწონვარ გულის სიღრმეში რა თქმა უნდა მომწონდა ბაბის ეს აზრი, მაგრამ ვცდილობდი ყველაფრისთვის რეალისტურად შემეხედა. ამასობაში მეორე სმს ის ხმა გავიგონე და ტელეფონთან გავარდი, რომელიც ზალაში იყო იტენებოდა, ისე მაინტერესებდა ბარათაშვილის პასუხი, რომ ზალაში პატარა მაგიდასაც კი გადავაფრინდი. ტელეფონთან მივედი და წავიკითხე:

ბარათაშვილი : კარგად, შენ? რას შვები ადექი უკვე თუ მე გაგაღვიძე? მესიამოვნა მისი ასეთი ყურადღება და სწრაფად პასუხის მოფიქრება დავიწყე
მე : მეც კარგად, არა უკვე ავდექი. მივწერე და ბაბისთან გავვარდი, ბაბიმ წაიკითხა და მითხრა :

- კი ადექი აბა რა, რო არ მოეწერა ალბათ საერტოდ არ წამოხვიდოდი სკოლაში - მითხრა სიცილითბაბიმ
- მერე რა რომ მეთქვა შნ გამაღვიძეთქო თავში აუვარდებოდა! - სიცილით ვუთხარი ბაბის
- კაი კაი, როგორც გინდა, უი მოგწერ... -ვერდაამტავრა ბაბიმ თქმა ზალაში რომ გავვარდი


ბარათაშვილი : ესეიგი სკოლაში მოდიხარ ხო?
მე : კი.
ბარათაშვილი : აუ მაშინ, რაღაც უნდა გთხოვო.
მე : გისმენ
ბარათაშვილი : გუშინ შენთან რვეული დამრჩა პატარა მაგიდაზე, და ხომ შგიძლია წამომიღო თორე ხვალე გაკვეთილი გვაკ და..
მე : კი რა პრობლემაა, წამოგიღებ
ბარათაშვილი : კაი სკოლაში გელოდები. წინასწარ მადლობა.
მე : არაფრის.


მერე მაგიდაზე მისი რვეულის ძებნა დავიწყე და აღმოვაჩინე რომ როდესაც მაგიდას ვაფრინდებოდი ყავიანი ჭიქა რომელიღაცა რვეულს გდასხმოდა, და რა თქმა უნდა ეს რვეული ანდრიასი აღმოჩნდა. ძალიან მეუხერხულა და სამზარეულოში მოწყენილი სახით შვედი, რაც ბაბიმ უცბათ შეამჩნია :

- რა იყო?! ანდრიამ ცუდი რამე ხომ არ გითხრა? - ბაბი
- არა! - მე
- აბა რა მოგვიდა სიხარულო? ვინ გაგიფუჭა ხასიათი? - ბაბი
- აუუუუ ჩემმა გრძელმა დეგენერატმა ფეხებმა, ტელეფონთან რომ მივდიოდი მაგიდას გავკარი პეხი და ყავა დაიქცა... -მე
- მერე მაგიტო ჩმოგტირის სახე? -ბაბი
- აუუ გოგო ანდრიას რვეულს გადაესხა და სუ ყავისფერია ეხლა, მე კიდე ეს რვეული უნდა წავუღო დღეს რა ნამუსით მივუტანო?! ერთი რვეულს ვერ მივხედე და ას იფიქრებს ჩმზე?! ცანცარა დაყფიქრებელი გოგოაო!
- ჯერერთი დაანებე შენ ფეხებს თავი! მე ვიცი როგორც გაკრავდი ეხლა ფეხს ალბათ გადააფრინდი ტელეფონთან რომ მიდიოდი. მეორესერთი რამოხდა ბოდიშმოუხდი და ახალ რვეულს მიუტან ამას კიდე გაუსჰრობ და ისე მისცემ! და იფიქრებს რომ პასუხისმგებელი ადამიანი ხარ, მორჩ გადავჭერი ეს შენი პატარა პრობლემა. -ბაბი
- ბაბიიიიიიი... შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა?? - გახარებული ჩვეხუტე ბაბის მერე უცბათ ჩვიცვით გავაშრეთ ანდრიას რვეული, ჩვირბინეთ მაღაზიაში ვუყიდეთ ახალი და ისე წავედით სკლაში. ანდრია და ბავშები უკვე კლაში იყვნენ მაგრამ ზარი დარეკილი არ იყო ანდრიასთან მივედი და გადამკოცნა, ახალი რვეული გავუწოდე და :

- ეს რა არის? -ანდრია

- შენი რვეული - ღიმილი ვეღარ შევიკავე

- არა კესო ეს ჩემი რვეული არაა -ღიმილით მითხრა ანდრიამ

- ანდრია რაღაც უნდა გითხრა, შენ რვეულს ყავა გადაესხა, და ახალი მოგიტანე ისიც მოგიტანე მაგრამ ესეც უნდა გამომართვა.

- არ არ მინდა მარტო ის მომეცი. და აარაუსჰავს ვის არ მოსვლია?! - ღიმილით მიპასუხა ანდრიამ

- არა ესეც გამომართვი გთხოვ! -საყვარლად ვთხოვე და გაჭრა რვეული გამომართვა. ძალიან გამიხარდა და გულზე მომეშვა. სკოლის მერე მე, ანდრია, ბაბი და მახო ერთად მივდიოდით ერთი გზა გვქონდა და ვლაპარაკობდით, კორპუსთან გიორგი დავინახე რომელიც ჩემკენ წამოვიდა, მომიახლოვდა და გადამკოცნა ამან ძაან გამაბრაზა მითუმეტეს რომ ანდროამ დაინახა.


- როგორ ხარ? -გიორგი
- კარგად -ნაწყენმა უხეშად ვუპასუხე.
- მეც, რა იყო რამე გაწყენინე? - გიორგი
- კიიი მაწყენინე და საერთოდ თავი დამანებე რა. ვინ ხარ რაგინდა ჩემგან?! არმაინტერესებს მე შენთან არანაირი ურთიერთობა და რა გავაკეთო ნუთუ დები;ლი ხარ და ვერ მიხვდი აქამდე, თუ დებილიხარ დებილლებისთვის განვმარტავ : ტავი დამანებეე აღარ მომიახლოვდე საერთოდ! -ვუღრიალე გიორგის ისე რომ მეგონი ბაბიმაც გაიგო მე-10 სართულზე.
- გოგოოო შნ ზედმეტი ხომ არ მოგივიდა აბა დაუფიქრდი და წესიერად მიპასუხე თორე არვიცი რას გიზამ! - გაბრაზებული და მაღალი ტონით მითხრა გიორგიმ
- შნ ბიჭო შენი საკუთრება ხომ არ გგონივარ შემთხვევით დაბალი ტონით ილაპარაკე ჯერ ერთი და მეორეს ერთი ვერაფერს მიზამ. - სილა გავაწანი და სადარბაზოში ავედი.



საღამო რაღაც საშინელ ხასათზე ვიყავი, მაგრამ ბაბი მაწყნარებდა მერე სმს ი მომივიდა

ბარათაშვილი: სახლში ხარ?
მე : კი
ბარათაშვილი : დაბლა ვარ შენ კორპუსთან და შეგიძლია მნახო?
მე : კაი ჩამოვალ ეხლავე.

- ბაბი ანდრია იყო, მნახეო ჩავალ ალბათ მატემატიკის წიგნი უნდა და ამოვალ კაი? - მაშინ ბარათაშვილის მიმართ გრძნობები საერთოდ არ მახსოვდა და დაგრუზული ჩავედი დაბლა. ანდრია კაპიშონიან ჟაკეტში იყო, ჟაკეტი გახსნილი ჰქონდა და კარგად ჩნდა მისი ლურჯი საროჩკა რომელიც საშინლად მომწონდა. მივუახლოვდი და ვკითხე :
- რა იყო ანდრია? -ცოტა უხეშად მომივიდა და ვინანე კიდეც.
- რაღაც მაქ სათქმელი! -ანდრიას ხმაში ერთდროულად ნერვიულობა სიმკაცრე და სიმორცხვე იგრძნობოდა.
- გისმენ აბა? -მე
- არმაინტერესებს ვის უყვიროდი დღს, არ მაინტერესებს გყავს თუ არა შეყვარებული, უბრალოდ მინდა გითხრა რომ რაც ჩვენ კლასში გადმოხვედი მის მერე შენზე ფიქრს არ ვწყვეტ და რომც მოვინდომო ალბათ ვერც შვძლებ, მოკლედ ცერემონიის გარეშ მინდა გითხრა რომ მიყვარხარ... -ანდრიამ ლოყაზე მაკოცა და წავიდა.